Marian Płachecki
"Dramaturgia dziennika radiowego",
Marian Płachecki, "Dialog" nr 7
(1975) : [recenzja]
Biuletyn Polonistyczny 19/1 (59), 149
(I) PŁACHECK1 Marian: Dramaturgia dziennika radiowego. "D ia log" 1975 nr 7 s. 137-143.
Skrócona w ersja referatu wygłoszonego na XIII Konferencji T eore tyczno literackiej w Świnoujściu, Autorowi chodziło o zarysowanie norm semantyki dzienników radiowych. Naczelną jej zasadę - postulat: komu- nikowalnie o komunikowalnym - omawia autor przedstawiając właściwe dziennikom ujęcie przestrzeni, "per sono lo g ię", listę tematów i szablo nów tematyczno-fabularnych, konstrukcję czasu ("konwencja płytkiej prze sz ło śc i"). Zasady klasyfikacji porządkujące materiał informacyjny dzien ników są ściśle ze sobą związane, przy czym powiązania te sprowadza ją się do przeciwstawienia: "k raj" - "św iat".
BP/59/11 M p _
(I) REK Jan: O narracji filmowej w kontekście współczesnych ba dań teoretycznofilmowych. "Acta Universitatis Lodziensis". Nauki Humanistyczno-Społeczne nr 2, Łódź 1975, s. 137-155.
Artykuł jest próbą ujęcia zagadnienia narracji filmowej w perspek tywie dokonujących się obecnie zmian w teorii filmu. Współczesna kry tyka filmu sytuuje się, zdaniem autora, w ramach dwóch orientacji: jed na z nich rozważa związki filmu z określoną obiektywnie rzeczywistością, druga - rozpatruje sztukę jako system, a raczej jako system systemów. W ob rębie pierwszej rozważany jest problem, czy film jest reprodukcją, czy zna kiem. W obrębie drugiej - czy film posiada odrębny język. Druga część ro z waża proces integracji zauważalny w nauce o kulturze i produktach artysty cznej działalności człowieka. Upatruje w tym procesie szansę przełama nia lokalnego i przyczynkarskiego charakteru badań nad filmem. T rzecia część poświęcona jest szczegółowej analizie koncepcji Ch. Metza i M. C. Rop ar s-Wuille umiera - pionierów badań nad n arracją filmową. BP/59/12
