6. Ba³tycka Konferencja Stratygraficzna
Sankt Petersburg, Rosja, 23–25.08.2005
6. Ba³tycka Konferencja Stratygraficzna odby³a siê wdniach 23–25.08.2005 r. w Sankt Petersburgu — w jednym z najbardziej atrakcyjnych miast w Rosji, za³o¿onym w 1703 r. przez cara Piotra I. Rozci¹ga siê ono na wyspach w delcie Newy, uchodz¹cej w tym miejscu do Zatoki Fiñskiej Morza Ba³tyckiego. Jest to jeden z najwiêkszych portów morskich Rosji, po³¹czony drogami wodnymi z morzami: Bia³ym, Azowskim, Kaspijskim i Czarnym. Powierzchniê St. Petersburga (670 km2
) zamieszkuje 4,7 mln mieszkañ-ców. Ta nadmorska metropolia, bêd¹ca w Rosji najwiê-kszym po Moskwie centrum kulturalnym i gospodar-czym, a jednoczeœnie prê¿nym oœrodkiem naukowym, zosta³a og³oszona przez UNESCO ósmym najbardziej atrakcyjnym turystycznie miastem œwiata. Wystarczy prze-cie¿ wymieniæ choæ kilka obiektów, o których ka¿dy s³ysza³ i na pewno wielu chcia³oby zobaczyæ, poczynaj¹c od Pa³acu Zimowego czyli Ermita¿u, przez twierdzê Pie-tro-Paw³owsk¹, Peterhof (letni¹ rezydencjê cara Piotra I), Kronsztad i ulicê Puszkiñsk¹, a koñcz¹c na historycznym kr¹¿owniku Aurora.
6. Ba³tycka Konferencja Stratygraficzna zosta³a zorga-nizowana przez VSEGEI — Wszechrosyjski Instytut Geo-logiczny im. A.P. Karpiñskiego — który jest partnerem Pañstwowego Instytutu Geologicznego w badaniach pro-wadzonych w ramach programów Centrum Doskona³oœci Badañ Œrodowiska Abiotycznego REA i Ba³tyckiego Sto-warzyszenia Stratygraficznego.
Uczestnikami konferencji byli badacze reprezentuj¹cy szerokie spektrum dziedzin — nie tylko stratygraficznych, w tym biostratygraficznych (palinologia, paleontologia,
mikropaleontologia i paleozoologia), litostratygraficznych i chronostratygraficznych, ale równie¿ zajmuj¹cy siê sedy-mentologi¹, mineralogi¹, wulkanizmem, tektonik¹ oraz zmia-nami œrodowiska abiotycznego: globalnym ociepleniem, wahaniami poziomu wody w paleojeziorach oraz zmiana-mi poziomu morza.
W konferencji wziê³o udzia³ ponad 100 przedstawicieli wa¿nych, œwiatowych oœrodków naukowych z Austrii, Australii, Belgii, Bia³orusi, Bu³garii, Chin, Estonii, Fran-cji, Iranu, Japonii, Litwy, £otwy, Niemiec, Kanady, Polski, Stanów Zjednoczonych Ameryki i Wielkiej Brytanii.
W dniu otwarcia konferencji, które nast¹pi³o 23.08.2005 r. o godzinie 10 w auli wyk³adowej budynku VSEGEI na Wasilewskim Ostrowie, odby³a siê uroczysta sesja plenar-na. W kolejnych dniach w ró¿nych miejscach odbywa³y siê jednoczeœnie sesje tematyczne: ordowicko-sylurska, dewoñ-sko-karboñska, czwartorzêdowa, dotycz¹ca projektu IGCP 491 oraz posterowa.
W sesji czwartorzêdowej, pod przewodnictwem A. Rau-kasa z Estonii, wœród wyg³oszonych referatów zdecydowa-nie dominowa³y wyst¹pienia przedstawiaj¹ce mo¿liwoœci i osi¹gniêcia poszczególnych metod badawczych w geologii czwartorzêdu.
Pod wzglêdem merytorycznym czêœæ referatowa kon-ferencji sta³a na wysokim poziomie. Jednak zadziwiaj¹co ma³e by³o grono specjalistów od czwartorzêdu, z którego to powodu zosta³a odwo³ana czêœæ terenowa dotycz¹ca tej problematyki.
Joanna Rychel
Wspomnienie o kolegach z Sekcji Górniczo-Hutniczo-Naftowej
Stowarzyszenia Techników Polskich w Wielkiej Brytanii
Minê³o ponad 60 lat od powo³ania Stowarzyszenia Tech-ników Polskich (STP) w Wielkiej Brytanii, a w jego ramach Sekcji Górniczo-Hutniczo-Naftowej. Dzia³ania i osi¹gniê-cia tej sekcji zosta³y wyczerpuj¹co przedstawione przez W.H. Folkierskiego w pracy Wspomnienia z dzia³alnoœci
wychowawców i wychowanków Akademii Górniczej w Krakowie na obczyŸnie w latach wojny 1939–1945
(Wydawnictwo Literackie, Kraków 1989), w rozdziale pt.
Trudne lata AG.
W 1939 r. wiêkszoœæ wspominanych przeze mnie kole-gów studiowa³a w Akademii Górniczej, nieliczni zaœ byli studentami innych uczelni. Po klêsce wrzeœniowej przedos-tali siê oni do Francji, gdzie brali udzia³ w walkach II woj-ny œwiatowej jako ¿o³nierze jednostek polskich w kampa-nii francuskiej. PóŸniej los rzuci³ ich do Wielkiej Brytakampa-nii, gdzie walczyli w ró¿nych jednostkach Wojska Polskiego. Wielu z nich ma za sob¹ wspania³¹ kartê wojenn¹. Nale¿¹ do nich m.in.:
Wojciech Dom¿alski — oficer nawigacyjny okrêtu podwodnego Dzik; wielokrotnie odznaczany — geo-fizyk;
August Nieniewski — uczestnik walk w Tobruku, póŸniej zastêpca dowódcy zaopatrzenia II Korpusu WP oraz oficer ³¹cznikowy brytyjskiej administracji wojskowej — geolog;
Stanis³aw Oczkowski — uczestnik walk w Tobruku, póŸniej bitew II Korpusu we W³oszech; wielokrot-nie odznaczany, w tym Krzy¿em Virtuti Militari — geofizyk;
Jan Rduch — uczestnik walk we Francji, nastêpnie w Armii Brytyjskiej w Afryce Zachodniej, Birmie i Egipcie w stopniu majora — geofizyk;
Stefan Wlekliñski — uczestnik kampanii wrzeœnio-wej, póŸniej w Wojsku Polskim we Francji, Anglii i na Œrodkowym Wschodzie, bra³ udzia³ w walkach II Korpusu we W³oszech — geolog;
377 Przegl¹d Geologiczny, vol. 54, nr 5, 2006
