Komunikat Polskiej Akademii Nauk
w sprawie korespondencji A.
Humboldta.
Komunikaty Mazursko-Warmińskie nr 2, 291
ty p u „m nich — m n iszk a” przy rów noczesnym b rak u w ięk sze j ilo ści cegieł su g e ro w ałab y n a podgrodziu zabud ow ę n a tzw . „p ru sk i m u r” .
D an e h istory czn e p o z w a la ją sąd zić z du żą pew n ością, że g ro d zisk o w R ó w n inie D oln ej je s t identyczn ym z w ym ienion ym w źród łach zam kiem krzyżackim , zw an ym „W iesen b u rg ” , a przez lu d n o ść p ru sk ą zw any „W alew ona” . B u d o w a zam ku ro zp oczęła się w 1241 roku. W ro k u 1263 w czasie w ielkiego p o w stan ia lu d n o ści p ru s k ie j zam ek po d łu gim oblężeniu z o staje po k ry jo m u przez k rz y ż ack ich obrońców opuszczony, a o b le g ają c y go P ru so w ie n iszczą zam ek. D a ta ta o d p o w ia d a ła b y n aszym sp ostrzeżen io m p od czas b ad ań . W h isto rii um ocnień k rzy żack ich zam ek „W iesen b u rg” już się n igd y n ie p o jaw ia. N ie w ym ienia się go w sp isie zam ków , odbudow an ych przez K rzy żak ó w po stłu m ien iu p o w stan ia. J e s t b ard zo p raw dopod obn e, że zam ek „W iesen b u rg” stra c ił sw o je w alo ry obronne n a rzecz zam k ów m u row an ych w n ajb liż sz e j okolicy, np. B arc ian y , zaś je go położen ie u n iem ożliw iało sw obodny rozw ój p rzestrzen n y tego obiektu obronnego. B y ć może, że gro d zisk o w R ów ninie D oln ej było w końcu X I II w iek u i v/ w ieku X I V je d y n ie obronną re zy d en cją k tó re go ś z m ożnych len n ików k rzy żackich, k tó ry w y k o rzy stał rów nież duże podgrodzie na um ieszczenie na nim zab u d o w ań gosp o d arczy ch (m agazyn y) i m ieszkaln ych (dla służby). B a d a n ia na g ro d zisk u w R ów n in ie D olnej b ę d ą kon tyn uow ane.
!
K O M U N IKA T P O L S K IE J AKADEM II NAU K
W SPRAW IE K O R ESPO N D EN C JI A. HUM BOLDTA
N iem ie ck a A k ad em ia N au k zw róciła się o statn io do P o lsk ie j A k ad em ii N auk z p ro śb ą o pom oc w od n alezien iu k o re sp o n d en cji A le k sa n d ra H u m boldta (1769 — 1859), w ielk iego uczon ego — p rzy ro d n ik a n iem ieckiego. W spólna in ic ja tyw a A k ad em ii N au k N iem iec i A u strii w y d an ia całości listów uczonego n ap o ty ka na duże tru dn ości. P rzed e w szy stk im b rak je st w iado m ości o m iejscu p rzech ow yw an ia p o d staw o w e j części tych rozproszonych p ap ierów . W iadom o, że A . H u m b old t u trzym y w ał ożyw ioną k o re sp o n d en cję z w ielom a uczonym i zagran iczn y m i, znan e są też jego liczne p ow iązan ia z P o lak am i. N asze zbiory biblioteczn e i arch iw aln e, ja k A rch iw u m G łów ne A k t D aw n ych w W arszaw ie, A rch iw u m P ań stw o w e w K rak o w ie, B ib lio te k a Ja g ie llo ń sk a i U n iw ersy teck a we W rocław iu p o sia d a ją w sw ych zbiorach w iele p rzy kład ó w tego ro d zaju listó w w ielk ieg o uczonego n iem ieck iego. N iew ątp liw ie nie w y czerp u ją one je d n a k cało ści zach o w an ej u n as k o re sp o n d en cji H u m boldta.
P r a g n ą c pom óc w prow adzonych p o szu kiw an iach , P o lsk a A k ad em ia N au k p ro si w szy stk ie osoby, zarów n o p ry w atn e ja k i k ierow nictw o, czy p racow n ików in sty tu cji, w p o siad an iu których z n a jd u ją się listy A. H u m boldta, b ąd ź p ism a do n iego ad reso w an e , o p rzesłan ie odpow iednich w iado m ości do A rch iw u m P o lsk ie j A k a d e m ii N au k, W arszaw a, N ow y Ś w ia t 72, P a ła c S ta sz ic a . O dn ale zione listy zo stan ą sfo to g rafo w an e bądź zm ik rofilm ow an e, a o ryg in ały p o zo sta n ą w rę k ac h dotych czasow ych w łaśc ic ie li. In fo rm a c je o u p rze jm e j p rz y słu dze tych o statn ich zam ieszczone b ę d ą w tre ści zam ierzonego w yd aw n ictw a. P o lsk a A k a d e m ia N au k nie w ątp i, że p o szu k iw an iam i tym i, stan ow iącym i p rzy k ład m ię d zy n aro d o w e j w sp ó łp racy n au kow ej, za in te re su ją się zw łaszcza p raco w n icy n au k ow i, k u ltu raln i i ośw iatow i, szczególn ie zaś arch iw iści i b ib lio tek arze. Pom oc ich m oże być też szczególn ie istotn a przy p oszu kiw an iach
