Halina Gacowa
"Lilla Weneda" Słowackiego wobec
mitu Słowianina o gołębim sercu. (Z
dziejów recepcji Rękopisów
Królodworskiego i Zielonogórskiego
w Polsce), Krystyna
Kardyni-Pelikanová, "Prace
Polonistyczne" S.XXXII (1976):
[recenzja]
Biuletyn Polonistyczny 20/1 (63), 187
1977
(ll) JUSZCZAK W iesław: Lekcja pejzażu według " Króla-D uc ha " .
"T eksty" 1976 n r 3 s . 3 0 - 5 4 .
Rozprawa wpisuje się w obszerny ciąg badań dotyczących obrazowa nia w dziele Słowackiego. Rozważania te zainicjował sam poeta p isząc o kształtach i kolorach literatu ry w "K rytyce krytyki i lite ra tu ry ". Okres mistyczny przyniósł dalsze wypowiedzi na ten tem at: przede wszystkim -utwory, których obrazowanie stanowi dogodny przedmiot badań z pograni cza literatu ry i plastyki. Autor dzieli pejzaże "K róla-D ucha" na fren e-tyczne i idylliczne oraz dokonuje analizy obu wyróżnionych typów. Zauwa żalne są wpływy R afaela, a jedynym bliskim Słowackiemu Aialarzem r o mantycznym je st T u rn er. W końcowych fragmentach rozpraw y zajmuje się autor związkami między obrazem malarskim a poetyckim.
BP/63/27
v ^
(11) KARDYNI-PELlKANOVA Krystyna: "L ilia Weneda" Słowackiego wobec mitu Słowianina o gołębim s e rcu . (Z dziejów re ce p cji Ręko pisów Królodworskiego i Zielonogórskiego w P o lsc e ). "P ra c e P olo nistyczne" S . XXXII: 1976, s . 1 8 7 -2 0 7 .
Autorka doszukuje się wpływów czeskich falsyfikatów "Rękopisu K ró lodworskiego" i "Rękopisu Zielonogórskiego" na romantyczne koncepcje historiozoficzne w poglądach na ch arak ter narodowy dawnych Słowian. Te "zabytki" czeskiej lite ra tu ry , wydane przez Wacława Hankę, cieszyły się zainteresowaniem w P o lsce i nie mogły być nie znane Słowackiemu. Analizując mit "dobrego Słowianina" o gołębim s e r c u , doszukuje się au torka podobnych poglądów w "Rękopisach" i "L ilii W enedzie". W p rz y słowiach Słowian zachodnich gołąb — obok czu ło ści, w ierności i łagod n ości - reprezentuje jeszcze naiwność, a nawet głupotę. Tak właśnie ujęty został motyw gołębia w "Rękopisach" i u Słowackiego, który potępił łagodność charakteru Wenedów, wskazując na konieczność szlachetnej zemsty.
B P /6 3 /2 8
