powinno mieæ odpowiedni priorytet w stosunku do innych form dzia³alnoœci gospodarczej. Niestety ten oczywisty argument nie jest wystarczaj¹co mocno wyartyku³owany w przepisach prawa tak, by skutecznie zabezpieczaæ z³o¿a kopalin. Dotyczy to m.in. z³ó¿ surowców skalnych i surow-ców energetycznych, co powoduje, ¿e mog¹ byæ stracone dla gospodarczego wykorzystania przez przysz³e pokole-nia poprzez ich dalsz¹ zabudowê infrastrukturaln¹. Z³o¿a te powinny byæ ujête w planach zagospodarowania prze-strzennego oraz zabezpieczone dla ich wykorzystania poprzez realizacjê planowanych przedsiêwziêæ jako inwe-stycje celu publicznego o znaczeniu krajowym.
6. W tym zakresie szczególnie wa¿ne jest wpro-wadzenie zapisów chroni¹cych udokumentowane z³o¿a wêgla brunatnego: Legnica, Gubin, RogóŸno oraz wielu innych udokumentowanych z³ó¿. Pomimo, ¿e zasobów geologicznych wêgla brunatnego wystarczy na 300 lat, to zasoby operatywne przy obecnym wydobyciu wystarcz¹ na zaledwie 20 lat. Taka sama sytuacja wystêpuje z ist-niej¹cymi zasobami wêgla kamiennego. Zasoby geologicz-ne to 70 mld ton, a udostêpniogeologicz-ne zasoby operatywgeologicz-ne wystarcz¹ tylko na 30 lat. Dlatego zasoby z³ó¿ wêgla kamiennego: Bzie-Dêbina, Œmi³owice, Brzezinka i inne nale¿y zabezpieczyæ do przysz³ej eksploatacji. Podobna sytuacja dotyczy surowców skalnych – pomimo du¿ej ilo-œci udokumentowanych zasobów dla wiêkszoilo-œci surow-ców, np. dla kruszyw, prawie 25 mld ton, zapewniaj¹cych statystyczn¹ wystarczalnoœæ na 100–200 lat, to jednak wystarczalnoœæ zagospodarowanych zasobów operatyw-nych niektórych kopalin nie przekracza 10 lat. Obecna polityka odnoœnie górnictwa powoduje, ¿e Polska z kraju eksportera zamienia siê stopniowo w powa¿nego importera kopalin, które mog³yby pochodziæ z krajowych z³ó¿.
7. Nale¿y znieœæ bariery prawne w zakresie udo-stêpniania nowych z³ó¿ wêgla brunatnego i kamiennego, a tak¿e surowców skalnych. W tym zakresie nale¿y wpro-wadziæ zmiany w Ustawie o planowaniu i zagospodarowa-niu przestrzennym oraz w ustawie Prawo geologiczne i górnicze w celu skuteczniejszej ochrony z³ó¿ niezagospo-darowanych i uproszczenia procedury koncesyjnej, a tak¿e w Ustawie o udostêpnianiu informacji o œrodowisku i jego
ochronie, udziale spo³eczeñstwa w ochronie œrodowiska oraz ocenach oddzia³ywania na œrodowisko do wprowa-dzenia ograniczeñ mo¿liwoœci braku uzgodnienia inwesty-cji przez gminy w sytuainwesty-cji spe³nienia przez przedsiêbiorcê okreœlonych wymogów prawnych.
8. Specjalnego znaczenia nabiera dzia³alnoœæ PGNiG S.A. w zakresie zdecydowanych dzia³añ w kierun-ku powiêkszenia wydobycia gazu ziemnego (np. do wielo-œci 5,5 mld m3na rok) oraz ropy naftowej do oko³o 1,5 mln ton. Wi¹¿e siê z tym intensyfikacja prac poszukiwawczych (geofizycznych, wiertniczych) prowadz¹cych do zwiêk-szenia udokumentowanych i perspektywicznych zasobów wêglowodorów. Prace poszukiwawcze na obszarach per-spektywicznych powinno siê traktowaæ jako priorytetowy kierunek dzia³alnoœci PGNiG S.A., w tym równie¿ w zakresie poszukiwañ i dokumentowania z³ó¿ gazu niekon-wencjonalnego (gaz ³upkowy, gaz wype³niaj¹cy pory skal-ne oraz metan z pok³adów wêgla kamienskal-nego). Osi¹gniêcie znacz¹cego wydobycia z tych z³ó¿ jest mo¿liwe, ale bar-dziej kosztowne i trudniejsze w porównaniu do z³ó¿ kon-wencjonalnych gazu ziemnego. Eksploatacja mog³aby siê op³acaæ, gdyby cena gazu wzros³a ponad 300 USD za 1000 m3. 9. Nadzwyczaj istotnym elementem pewnoœci funkcjonowania systemu gazownictwa jest posiadanie podziemnych magazynów gazu o odpowiedniej pojemno-œci roboczej. W przypadku Polski margines bezpieczeñ-stwa na okres oko³o 3–4 miesiêcy powinien wynosiæ oko³o 4–5 mld m3
gazu.
10. Zaleca siê wspieranie prac badawczych i roz-wojowych nad technologiami wykorzystania wêgla do pro-dukcji paliw p³ynnych i gazowych, zmniejszenia nega-tywnego wp³ywu na œrodowisko procesów pozyskiwania energii z wêgla (w tym m.in. technologii wychwytywania i sk³adowania CO2 w zak³adach demonstracyjnych du¿ej skali w Kêdzierzynie-KoŸlu i Be³chatowie). Rol¹ naukow-ców i przedsiêbiornaukow-ców powinno byæ aktywne uœwiadamia-nie polityków w kwestiach dotycz¹cych stanu górnictwa i polityki surowcowej w celu zapewnienia bezpieczeñstwa energetycznego i surowcowego w XXI wieku.
Marian Dolipski
VII Miêdzynarodowy Kongres Górnictwa Wêgla Brunatnego
Be³chatów, 11–13.04.2011
Ponad 320 specjalistów z ca³ego œwiata zwi¹zanych z górnictwem wêgla brunatnego, 3 dni obrad, 66 wyg³oszo-nych referatów i dziesi¹tki godzin pasjonuj¹cych dyskusji na temat najwa¿niejszych osi¹gniêæ naukowych i technicz-nych bran¿y górniczo-energetycznej – to efekt VII Miê-dzynarodowego Kongresu Górnictwa Wêgla Brunatnego w Be³chatowie.
Uczestnicy tegorocznego spotkania, odbywaj¹cego siê pod has³em Rola i miejsce wêgla brunatnego w œwiatowej energetyce XXI wieku, podczas trzydniowych obrad dysku-towali m.in. o nowoczesnych rozwi¹zaniach technologicz-nych w górnictwie, ochronie terenów z³ó¿ górniczych, technologii wychwytywania i magazynowania CO2, a tak¿e o nowoczesnych rozwi¹zaniach konstrukcyjnych dotycz¹cych
maszyn podstawowych oraz o rekultywacji i rewitalizacji obszarów pogórniczych.
– Zajmujecie siê Pañstwo dyscyplin¹, która jest mi szczególnie bliska. Czujê siê jednym z Was. Wyj¹tkowoœæ Waszego Kongresu w skali Polski, Europy i œwiata podkre-œlaj¹ jego goœcie: przedstawiciele rz¹du, wa¿nych oœrod-ków naukowych oraz bran¿y górniczej i energetycznej z kraju i z zagranicy. Dzisiejsze spotkanie to najlepsza oka-zja do wymiany doœwiadczeñ i utrwalenia wspó³pracy – powiedzia³ prof. Jerzy Buzek, przewodnicz¹cy Parlamentu Europejskiego, w przes³aniu do uczestników obrad.
Tegoroczny kongres po raz kolejny potwierdzi³, ¿e wêgiel brunatny zarówno w Polsce, jak i na œwiecie zajmu-je istotne miejsce w rozwoju gospodarki, a polska
energe-451
tyka oparta na wêglu powinna siê staæ jednym z filarów bezpieczeñstwa energetycznego Unii Europejskiej.
– Nasz kraj ma wielkie bogactwo. Tym niedocenionym w pe³ni bogactwem jest wêgiel brunatny, którego
udoku-mentowane zasoby powinny podlegaæ ochronie przed infrastrukturaln¹ zabudow¹ nie zwi¹zan¹ z energetyk¹ – mówi³ podczas zakoñczenia obrad Kazimierz Kozio³, dyrektor Oddzia³u Kopalnia Wêgla Brunatnego Be³cha-tów, a zarazem prezes Oddzia³u Stowarzyszenia In¿ynie-rów i Techników Górnictwa w Be³chatowie.
Podsumowaniem obrad jest uchwa³a z 14 wnioskami pokongresowymi. Trafi ona do wszystkich instytucji, które bior¹ udzia³ w podejmowaniu decyzji zwi¹zanych z gór-nictwem wêgla brunatnego.
Uchwa³a VII Miêdzynarodowego Kongresu Górnictwa Wêgla Brunatnego
VII Miêdzynarodowy Kongres Górnictwa Wêgla Bru-natnego odby³ siê w Be³chatowie w dniach 11–13 kwietnia 2011 r.
Organizatorami kongresu byli:
PGE Polska Grupa Energetyczna S.A.;
PGE Górnictwo i Energetyka Konwencjonalna S.A.;
PGE Górnictwo i Energetyka Konwencjonalna S.A.; Oddzia³ Kopalnia Wêgla Brunatnego Be³chatów;
Stowarzyszenie In¿ynierów i Techników Górnictwa, Oddzia³ w Be³chatowie;
Wydzia³ Górnictwa i Geoin¿ynierii Akademii Gór-niczo-Hutniczej im. St. Staszica w Krakowie;
Wydzia³ Geoin¿ynierii, Górnictwa i Geologii Poli-techniki Wroc³awskiej;
Politechnika £ódzka.
W kongresie uczestniczy³o ok. 320 osób, w tym 63 z zagranicy, reprezentuj¹cych wy¿sze uczelnie i instytuty naukowo-badawcze, bran¿owe departamenty ministerstw zarz¹dzaj¹cych górnictwem i energetyk¹, koncerny pali-wowo-energetyczne, kopalnie, elektrownie, elektrociep³ownie,
452
Przegl¹d Geologiczny, vol. 59, nr 6, 2011
Ryc. 1. Od lewej: Jacek Kaczorowski (prezes Zarz¹du PGE Górnictwo i Energetyka Konwencjonalna S.A.), El¿bieta Radziszewska (pe³nomocnik rz¹du do spraw równego traktowania), Jolanta Che³miñska (wojewoda ³ódzki), Henryk Jacek Jezierski (g³ówny geolog kraju)
Ryc. 2. Od lewej: prof. Tadeusz S³omka (prorektor AGH w Krakowie), Kazimierz Kozio³ (dyrektor PGE Górnictwo i Energetyka Konwencjonalna S.A. – Oddzia³ KWB Be³chatów), prof. Józef Dubiñski (naczelny dyrektor GIG), Brian Ricketts (sekretarz generalny EURACOAL), Stanis³aw ¯uk (prezes PPWB) i Jacek Kaczorowski (prezes Zarz¹du PGE Górnictwo i Energetyka Konwencjonalna S.A.). Obie fot. z archiwum KWB Be³chatów
przemys³ maszyn i urz¹dzeñ oraz firmy i instytucje wspó³-pracuj¹ce z bran¿¹ wêgla brunatnego i energetyki.
Has³o przewodnie obrad to Rola i miejsce wêgla bru-natnego w œwiatowej energetyce XXI wieku.
Kongres kolejny raz potwierdzi³ strategiczn¹ rolê wêgla brunatnego, jako paliwa energetycznego na dziœ i w kilkudziesiêcioletniej perspektywie, zarówno w Polsce, Unii Europejskiej, jak i na œwiecie.
Obecnie w Polsce i na œwiecie wêgiel brunatny jest naj-tañszym paliwem do produkcji energii elektrycznej, a pro-blem energii jest dzisiaj propro-blemem globalnym.
Wed³ug prognozy specjalistów tendencja ta utrzyma siê d³u¿szy czas, poniewa¿ inne paliwa energetyczne w dotychczas rozpoznanych z³o¿ach wyczerpi¹ siê, a nowe z³o¿a wystêpuj¹ w znacznie gorszych warunkach górniczo-geologicznych.
66 referatów zg³oszonych i opublikowanych oraz prze-prowadzona dyskusja w czasie obrad kongresu, nacecho-wana trosk¹ o rozwój bran¿y górnictwa wêgla brunatnego i energetyki na niej opartej, pozwoli³y na sformu³owanie i przyjêcie nastêpuj¹cych generalnych wniosków, przedsta-wionych poni¿ej.
1. Nadrzêdnym celem polityki surowcowej pañstwa powinno byæ zapewnienie bezpieczeñstwa ener-getycznego. Dziœ œwiatowa energetyka opiera siê w 41% na wêglu kamiennym i brunatnym. W 2030 r. udzia³ ten ma siê powiêkszyæ a¿ do 44%. W tej sytuacji problem emisji CO2nie jest wyznacznikiem rozwoju górnictwa wêglowe-go dla œwiata, tym bardziej wiêc nie mo¿e byæ hamulcem dla rozwoju górnictwa wêgla brunatnego w naszym kraju. 2. Przesadnie ostro¿ne podejœcie UE do energety-ki opartej na wêglu brunatnym i kamiennym jest nies³uszne i krótkowzroczne oraz nie licz¹ce siê z dalekosiê¿nymi konsekwencjami gospodarczymi. Do dzisiaj nie ma prze-konuj¹cych dowodów, ¿e emisja CO2w ramach energetyki wêglowej powoduje znacz¹ce zmiany klimatu. Pomimo tego nale¿y poszukiwaæ technologii ograniczaj¹cych emi-sjê CO2i innych gazów cieplarnianych.
3. Wspó³tworz¹c strategiê energetyczn¹ UE do 2050 r., Polska szczególnie w okresie swej prezydencji mo¿e skutecznie wskazaæ znaczenie, jakie dla bezpieczeñ-stwa energetycznego maj¹ w³asne nieimportowane spoza unii zasoby surowcowe. Ponadto Polska powinna podj¹æ zdecydowane dzia³ania w rozmowach z Uni¹ Europejsk¹ o roli wêgla w europejskiej energetyce oraz w kwestii przy-dzia³u darmowych pozwoleñ na emisjê CO2dla polskich elektrowni od 2013 r., b¹dŸ te¿ doprowadziæ do przyjêcia ustaleñ z UE, ¿e równowartoœæ kar, które nasz kraj musia³by ponieœæ w przypadku przekroczenia norm emisji CO2, bêdzie wykorzystywaæ na finansowanie w³asnych badañ i wdro¿eñ czystych technologii w energetyce zawo-dowej.
4. Polska energetyka oparta na wêglu powinna siê staæ jednym z filarów bezpieczeñstwa energetycznego UE. Rozwój górnictwa i energetyki opartej na rodzimych surowcach energetycznych, to dalszy rozwój kopalñ i elek-trowni oraz firm pracuj¹cych na rzecz tej bran¿y, to dzie-si¹tki tysiêcy miejsc pracy, to polska racja stanu. W oczeki-waniu na wyniki œwiatowych i w³asnych prac dotycz¹cych metod wychwytywania i sekwestracji CO2, pierwszym eta-pem w Polsce powinno byæ radykalne zwiêkszenie spraw-noœci bloków energetycznych. W tym miejscu nale¿y podkreœliæ, ¿e tylko samo podniesienie sprawnoœci elek-trowni o 10% spowoduje spadek emisji CO2o blisko 25%,
to jest o tyle, ile nasz kraj zobowi¹za³ siê obni¿yæ emisjê CO2(wg wymagañ UE).
5. Ostatnie katastrofy w elektrowniach j¹dro-wych Japonii uœwiadamiaj¹ skalê i rodzaje zagro¿eñ oraz ogrom kosztów, jakie trzeba ponieœæ w celu ograniczenia ich wp³ywu na ¿ycie i zdrowie ludzi. Polska energetyka powinna w³¹czyæ siê w prace pilota¿owe i przemys³owe na wzór budowanej w Elektrowni Be³chatów instalacji do wychwytywania CO2. Istnieje koniecznoœæ powo³ania kra-jowego centrum wdra¿ania czystych technologii wêglo-wych, a koordynatorem w tym zakresie powinna byæ jednostka wyodrêbniona w strukturze Ministerstwa Gospodarki.
6. W celu zachowania odpowiedniego bezpieczeñ-stwa energetycznego Polska winna do 2030 r. wybudowaæ ponad 30 tys. MW nowych mocy i mocy zmodernizowa-nych w starych blokach energetyczzmodernizowa-nych, czyli œrednio co 3 lata nale¿y oddawaæ do eksploatacji nowoczesne elektrow-nie o ³¹cznej mocy zainstalowanej porównywalnej z Elek-trowni¹ Be³chatów o sprawnoœci zbli¿onej do 50%. Zadania tego nie da siê jednak zrealizowaæ bez budowy nowych kopalñ wêgla brunatnego w perspektywicznych rejonach (Legnica, Gubin, Z³oczew, RogoŸno, Rawicz), a wprost przeciwnie, bez tych dzia³añ wydobycie bêdzie spadaæ od 2022 r., z perspektyw¹ likwidacji tej bran¿y po 2040 r.
7. Udokumentowane zasoby wêgla brunatnego wystarcz¹ na ponad 300 lat.
Dla porównania obecne œwiatowe zasoby gazu, ropy naftowej oraz uranu wystarcz¹ na oko³o 40 lat. Polska posiada ponad 150 rozpoznanych z³ó¿ i obszarów wêglo-noœnych wêgla brunatnego. Udokumentowano ponad 40 mld Mg surowca w z³o¿ach pewnych i ponad 60 mld Mg w zasobach oszacowanych. Nasz kraj ma wielkie bogactwo. Tym niedocenionym w pe³ni bogactwem jest wêgiel bru-natny, którego udokumentowane zasoby powinny podle-gaæ ochronie przed infrastrukturaln¹ zabudow¹ niezwi¹zan¹ z energetyk¹.
8. Zaawansowane technologie rozwijaj¹ siê w kierunku chemicznej przeróbki wêgla na paliwa p³ynne i gazowe. Postêp prac nad tymi technologiami w Polsce jest jednak zbyt powolny. Technologia podziemnego zgazowa-nia wêgla (PZW) jest technologi¹ badan¹ od kilkudziesiê-ciu lat. Zastosowanie tej technologii na powszechn¹ skalê umo¿liwi³oby budowê rozproszonego systemu zaopatrze-nia w energiê. Z racji posiadanych zasobów, kadry in¿y-nierskiej i naukowej, dotychczasowych doœwiadczeñ i potencja³u badawczego Polska jest predysponowana do podjêcia roli lidera w tym zakresie w UE, ze wsparciem œrodków unijnych.
9. Dzia³alnoœæ górnicza jest zdeterminowana lokalizacj¹ wystêpowania z³ó¿ kopalin. Dlatego te¿ zabez-pieczanie z³ó¿ kopalin powinno mieæ odpowiedni priorytet w stosunku do innych form dzia³alnoœci gospodarczej. Nie-stety, ten oczywisty argument nie jest wystarczaj¹co moc-no wyartyku³owany w przepisach prawa. Z³o¿a wêgla brunatnego powinny byæ ujête w planach zagospodarowa-nia przestrzennego oraz zabezpieczone do wykorzystazagospodarowa-nia poprzez realizacjê planowanych przedsiêwziêæ jako inwe-stycje celu publicznego o znaczeniu krajowym. W celu stworzenia w³aœciwych warunków rozwoju dla dzia³alno-œci górniczej trzeba zlikwidowaæ bariery prawne w zakre-sie udostêpniania nowych z³ó¿ oraz usprawniæ procedury koncesyjne poprzez wyeliminowanie z ustaw zapisów sta-nowi¹cych bariery w rozwoju górnictwa i ograniczenia 453
mo¿liwoœci blokowania inwestycji przez gminy w sytuacji spe³nienia przez przedsiêbiorcê górniczego okreœlonych wymogów prawnych.
10. Do rozwoju górnictwa wêgla brunatnego konieczna jest wspó³praca i kontakty ponad granicami kra-jów i kontynentów. Grupy spo³eczne protestuj¹ce w kraju i na forum unijnym przeciwko propozycji zagospodarowa-nia z³ó¿ wêgla brunatnego myœl¹ jedynie w perspektywie kilku najbli¿szych lat. Przyk³adem mo¿e byæ propozycja zagospodarowania z³ó¿ wêgla brunatnego w rejonie Legni-cy – najwiêkszych w kraju i prawdopodobnie w Europie. Wydobycie i produkcja energii elektrycznej z tych z³ó¿ mo¿na prowadziæ przez oko³o 200 lat. Tymczasem wszel-kie dzia³ania na rzecz uruchomienia wydobycia w tym regionie s¹ jak dot¹d skutecznie blokowane. Nasi s¹siedzi Niemcy wydobywaj¹ 3 razy wiêcej wêgla brunatnego ni¿ Polska i ju¿ posiadaj¹ plany siêgaj¹ce po³owy XXI wieku. Dotyczy to równie¿ z³o¿a w rejonie Gubina. Z³o¿e to roz-ci¹ga siê po obu stronach granicy. Polacy protestuj¹, a kilka kilometrów za nasz¹ granic¹ Niemcy z tej samej platformy z³o¿owej wydobywaj¹ 57 mln ton/rok; tyle, ile obecnie wszystkie kopalnie wêgla brunatnego w Polsce.
11. Uczestnicy kongresu postuluj¹ odbycie naro-dowej dyskusji nad stanem i perspektyw¹ polskiego gór-nictwa, w tym wêgla brunatnego. Nale¿y powo³aæ Radê Górnicz¹ jako cia³o doradcze przy Prezesie Rady Mini-strów, z³o¿on¹ z kompetentnych fachowców, dobrze znaj¹cych bran¿ê górnicz¹ i rozumiej¹cych polsk¹ racjê stanu, zwi¹zan¹ z zachowaniem i rozwojem eksploatacji w³asnych surowców energetycznych. Jako jedna z ostat-nich w Polsce, bran¿a górnicza jest wci¹¿ uznawana na œwiecie za stoj¹c¹ na najwy¿szym poziomie.
12. Potrzeby finansowe na przebudowê polskiej elektroenergetyki wg polityki unijnej, na rozbudowê i modernizacjê sieci przesy³owych dla zapewnienia bezpie-czeñstwa energetycznego do 2030 r. s¹ ogromne. W sekto-rze elektroenergetyki, górnictwa i sektosekto-rze ciep³a, potsekto-rzeby te dochodz¹ do kwoty oko³o 300 mld euro w okresie 20 lat. Maj¹c na uwadze tak du¿e potrzeby finansowe konieczne jest, by w pierwszej kolejnoœci opieraæ rozwój energetyki na rodzimych surowcach energetycznych oraz znanych i tanich technologiach wytwarzaj¹cych energiê elektryczn¹. Ta strategia umo¿liwi przebudowê krajowej energetyki i zapewni bezpieczeñstwo energetyczne oraz rozwój pol-skich firm.
13. Górnictwo na œwiecie i w Polsce opanowa³o sposoby eksploatacji z maksymalnym ograniczeniem negatywnego wp³ywu na œrodowisko naturalne. Kopalnie korzystaj¹ z opinii instytucji naukowych, zajmuj¹cych siê ochron¹ œrodowiska, a szczególnie rekultywacj¹ gruntów pogórniczych. Rekultywacja terenów poeksploatacyjnych prowadzona jest przez kopalnie na najwy¿szym poziomie œwiatowym, zapewniaj¹cym wykorzystanie przekazywa-nych terenów poeksploatacyjprzekazywa-nych do produkcji rolnej, leœnej lub dla potrzeb rekreacji. Nierzadko zrekultywowa-ne tereny poeksploatacyjzrekultywowa-ne s¹ bardziej zró¿nicowazrekultywowa-ne przy-rodniczo i krajobrazowo ni¿ pierwotnie i maj¹ równie¿ wiêksz¹ wartoœæ dla samorz¹dów w zakresie rozwoju bazy turystyczno-wypoczynkowej. Mimo tych dobrych wyni-ków w obiegu informacyjnym kopalnie, a szczególnie kopalnie wêgla brunatnego, pokazywane s¹ jako „zdewa-stowane tereny bez ¿adnej przysz³oœci na zagospodarowa-nie”. Dotychczasowy przekaz o górnictwie nale¿y zmieniæ, informuj¹c spo³eczeñstwo o dzia³aniach podejmowanych
w zakresie rekultywacji i rewitalizacji terenów pogórni-czych w polskich i zagranicznych kopalniach. Niezbêdne jest podjêcie dzia³añ polegaj¹cych na w³aœciwym przedsta-wianiu górnictwa i problematyki surowcowej w nauczaniu szkolnym, szerszym informowaniu o potrzebach surowco-wych oraz roli górnictwa w rozwoju gospodarczym kraju i w tworzeniu nowych miejsc pracy.
Uchwa³a kongresowa powinna byæ jednym z doku-mentów otwieraj¹cych ogólnonarodow¹ dyskusjê nad sta-nem górnictwa i energetyki oraz stanowiæ materia³ wyjœciowy do opracowania d³ugofalowych dzia³añ w celu zapewnienia bezpieczeñstwa surowcowego i energetycz-nego na I po³owê XXI wieku. Winna przyczyniæ siê przede wszystkim jednak do podjêcia przez w³adze pañstwowe optymalnych decyzji dla górnictwa wêgla brunatnego i opartej na nim energetyki.
14. Uczestnicy kongresu chc¹ równie¿ zwróciæ uwagê na obecnie funkcjonuj¹ce, hamuj¹ce rozwój gospo-darki wielu krajów, praktyki przetargowe. S¹ to praktyki, które za podstawowe, a czêsto wrêcz jedyne kryterium roz-strzygaj¹ce o wyniku przetargu, uznaj¹ najni¿sz¹ cenê oferty, bez nale¿ytej oceny jej wartoœci. Takie podejœcie do zagadnienia, dyskredytuje nowe, lepsze i trwalsze wyroby, które przegrywaj¹ z nieco tañszymi, czêsto jakoœciowo du¿o gorszymi produktami, co z kolei wp³ywa negatywnie na postêp techniczny i rozwój wielu ga³êzi przemys³u.
Kongres zobowi¹zuje komitet organizacyjny do rozpo-wszechnienia uchwa³y i przekazania jej przedstawicielom administracji rz¹dowej, parlamentarzystom, naukowym oœrodkom opiniotwórczym w celu wykorzystania jej w podejmowanych decyzjach.
Uchwa³ê nale¿y równie¿ przes³aæ ogólnopolskim mediom, by by³a im pomocna do w³aœciwego kszta³towa-nia œwiadomoœci na temat górnictwa wœród obywateli naszego kraju.
Kongres potwierdzi³ potrzebê dalszych spotkañ w celu ci¹g³ej wymiany doœwiadczeñ, pogl¹dów i osi¹gniêæ bra-n¿y wêgla brunatnego i energetyki.
Kongres jest doskona³¹ platform¹ budowy zrozumienia i korzystnych relacji miêdzy grupami zaanga¿owanymi w rozwój bran¿y górniczo-energetycznej.
Zobowi¹zuje siê w zwi¹zku z tym Komitet Organiza-cyjny VII Miêdzynarodowego Kongresu Górnictwa Wêgla Brunatnego do przeprowadzenia dzia³añ dla ustalenia miejsca, czasu i organizacji kolejnego kongresu.
Komisja Uchwa³ i Wniosków:
prof. dr hab. in¿. Józef Dubiñski – dyrektor naczelny GIG Katowice
Brian Ricketts – prezes EURACOAL (The European Association for Coal and Lignite – Europejskie Stowarzy-szenie Wêgla Kamiennego i Brunatnego)
prof. dr hab. in¿. Wies³aw Kozio³ – AGH Kraków prof. dr hab. in¿. Zbigniew Kasztelewicz – AGH Kra-ków
mgr in¿. Stanis³aw ¯uk – prezes PPWB (Porozumienie Producentów Wêgla Brunatnego)
mgr in¿. Józef Limanówka – Komitet Organizacyjny VII Miêdzynarodowego Kongresu Górnictwa Wêgla Bru-natnego
Be³chatów, dnia 13.04.2011 r.
Anna Jab³oñska & Ma³gorzata Starczyk
454
