Maria Cabalska
Tuligłowy, gm. Rokietnica, woj.
przemyskie
Informator Archeologiczny : badania 12, 208-209
208
-układały s ię w p asie stanow iącym przedłużenie wykopów u biegłorocznych, n ato m ia st wykop 15/78 zo stał p rzesu n ięty ku w schodow i, ta k , iż jego narożnik północno-zachodni nieom al stykał s ię z narożnikiem południowo- wschodnim wykopu 14/78, W wyniku tegoż p rz e su n ię c ia wykop 15/78 obejm ow ał swym zasięgiem obniżenie wału grod ziska w jego c z ę ś c i połud niowej su g eru jące istn ien ie w tym m ie jsc u relik tów bram y pom iędzy niższym członem g ro d zisk a , a członem wyższym - aktualnie badanym m etodą wykopaliskową,
W'wyniku przeprow adzonej e k sp lo ra cji we w szystkich wykopach badaw czych osiągnięto calec w postaci jasn o -ż ó łteg o piasku lub ja s n o - ż ó łtej, mocno sp łaszczo n ej gliny, stw ie rd z ają c p rzy tym w ystępowanie n aw arstw ień kulturowych z o k resu w czesnośredniow iecznego o do ść zróżnicow anej m ią ż s z o ś c i. N ajpłycej zalegały one w wykopie 11/78 - od ca 60 cm do ca 180 cm; najgłębiej sięgały w wykopie 14/78 » od ca 3lQ cm. W wykopach 11/78 do 14/78 w arstw y w yraźnie opadały w kierunku wschód* nim , w yznaczając w p a rtia c h p rzy wałowy eh w n ętrza obiektu ślad y zabudo wy m ieszk alnej grodu dookolnie o taczającej m ajdan tego członu, W wyko pie 15/78, gdzie podobnie jak i w wykopie 14/78 z a re je stro w an o najw ięk s z ą m ią ż sz o ść w arstw kulturowych, natrafiono zapewne /w św ietle w stęp nej in te r p re ta c ji/n a ślady wieży b ra m nej z re lik ta m i b ram y szczegó lnie czytelnym i w południowym profilu wykopu.
Uzyskano kilka ty się c y ułamków naczyń glinianych, k ilkanaście przedm iotów żelaznych o ra z kości zw ierzęce. W św ietle tegoż m a te ria łu potw ierdza s ię datowanie o k resu użytkowania grodu w ijwieciu n .O s ą na X-XII wiek.
Badania będą kontynuowane.
TULI GŁOWY, gm . R okietnica U niw ersytet Ja g ie llo ń sk i woj. p rzem y skie Instytut A rcheologii
w Krakowie
Badania prow adziła d r hab. M a ria Gab ais ka. F in an sował WKZ w P rz e m y ślu . C zw arty sezon badań. W ieloczłonowe grodzisko w czesnośredniow ieczne /V III do XI w. / .
B adania na grodzisku przeprow adzono w południowo-wschodnim narożniku grodu o ra z w p rzyleg łej c z ęśc i m ajdanu. Wykop n r ΙΠ założo no wzdłuż wału wschodniego, łą c z ą c go z wykopami p rzy wale północnym. Na zbadanej p rz e s trz e n i odsłonięto 3 chaty, dwie jam y o ra z narożn ik budynku pochodzącego ze s ta re ze j fazy zabudowy grodu. O dsłonięty fra g m en t był wgłębiony na głębokość 1 m w c a le c . Na najniższym jego
poziom ie pojawiły s ię ślady spalenizny, kości z w ierzęce i drobne m ało ch a ra k te ry sty c z n e skorupy rę c z n ie lepione.
- 209
T rz y odkryte chaty nie odbiegają ani w y m iaram i, ani ko nstru k cją od zbadanych w latach poprzednich chat fazy m ło d szej. Całkowicie odsłonięta chata 1/78 m a w ym iary 5, 5 x 5 m , w ejście od stro n y połud niowej. W głębi,w narożniku północno-wschodnim w odległości 1, 3 m od śc ia n znajdowało s ię palenisko wyłożone kam ieniam i, elipsow ate, 1 ,3 x 1 ,6 tn. Dwuwarstwowa wykładzina z dużych kam ieni spoczyw ała na przepalonej ziem i. Chata 2 /78 zachowana je s t fra g m en ta ry c z n ie . Palenisko o śred n icy 1,75 wyłożone było kam ieniam i w dwu w arstw ach . Długość chaty wynosi 5 ,5 m . Stoi ona w o dległości 7 m od wału wschód» niego. N ajgorzej zachowana chata 3 /78 le ż a ła w o d legło ści 4 m od chaty 1 /7 8 , na południowym skłonie m ajdanu. Uchwycono z ary s północnej ściany o ra z ślad po ognisku w północno-wschodnim je j narożniku. P ły t ka jam a paleniska z a w ierała węgle drzew ne, skupione przy dwóch kam ie niach. S zerokość chaty wynosi około 5 m .
W efekcie dotychczasow ych badań odsłonięto 16 budynków m ie s z kalnych, ustaw ionych w luźnych rzę d a c h , w znacznej od siebie od leg ło ści. W szystkie chaty m ają w ejście od południa i ognisko w narożniku, Tylko trz y paleniska wyłożone były kam ieniam i, W pozostałych ognisko znajdo wało s ię w jam ie wgłębionej około 40 cm w calec,
WARSZAWA-WILANOW P . P Pracow nie K onserw acji Stanowisko 13 " P a sie k a " Zabytków P racow nia A r
cheologiczno-K onserw atorski O ddział w W arszaw ie
Badania prow adziła m g r Hanna M łynarczyk, F inan so wał K onserw ator Zabytków m . s t . W arszaw y, T rz e c i sezon badań. W czesnośredniow ieczna osada o tw arta typu w iejskiego /Х1/ХН - ΧΙΠ w. / .
Wykopy zlokalizowano we wschodniej c z ęśc i stanow iska. Celem badań było w yjaśnienie, czy o dkryte uprzednio dwa obiekty łą c z ą s ię ze sobą.
Eksplorow ane obiekty występowały dość płytko, na głębokości 20-35 cm od pow ierzchni ziem i w wielu wypadkach tuż pod w arstw ą hu m usu w żółtym calcowym piasku. Odkryto dalszych 15, C zęść z nich stanow iły re lik ty m ie sz k aln e , c z ęść jam y gospodarcze.
W śród m a te ria łu zabytkowego n ajliczn iej reprezentow ane były fragm enty c e ra m ik i o ra z kości zw ierzęce. Znaleziono p rz ę ś lik i,gliniane, szydła kościane, fragm enty obrobionych rogów , nóż żelazny o ra z b liżej nieokreślone fragm enty przedm iotów z żelaza.
W wyniku badań stw ierdzono łączenie s ię obiektów w jedną całość, co um ożliw iło o k re ślić k sz ta łt osady na planie zbliżonym do owalu.
