Zofia Kurnatowska,Henryk
Mamzer,Robert Kunkel
Lubin k/ Kościana, woj. leszczyńskie
Informator Archeologiczny : badania 12, 177-178
177
że był podpiwniczony. Ściany budynku drew niane oblepione polepą. G ro dzisko p rze stało istn ieć w wyniku pożaru. Uzyskane m a te ria ły c e r a m iczne pozw alają datować ten obiekt na 2 połowę XIII wieku. Ciekawym zabytkiem m etalowym je s t żelazna dźwignia u rząd zen ia spustowego kuszy.
M ateriał ceram iczn y znaleziony na te re n ie osady pozwala d ato wać ją na koniec o k resu w czesnośredniow iecznego i początek ś re d n io w iecza o ra z na XVI i XVII wiek.
Badania nie będą kontynuowane.
LUBIN к / K ościana P o lsk a A kadem ia Nauk
woj, leszczyńskie Instytut H isto rii Kultu
r y M aterialn ej Zakład A rcheologii W ielkopolski w Poznaniu
Badania prow adzili doc. d r hab. Zofia Kurnatow sk a i m g r Henryk M am zer przy w spółudziale m g r inż. R oberta Kunkela z Instytutu H isto rii A rchitektury Politechniki W arszaw sk iej. F in a n sował WKZ w L eszn ie. D rugi sezon badań. Z e s pół klaszto rny benedyktyński.
O dsłonięto po zo stało ści zabudowy z różnych okresów budowy i użytkowania obiektu. Za n a js ta rs z y , pochodzący z epoki rom ań sk iej należy uznać frag m en t licowanego kostką ro m ań sk ą m u ru apsydy, od krytego po południowej stro n ie d zisiejszeg o p re z b ite riu m . Ujawnione w tej p a rtii fragm enty innych m urów pochodzą z następnych okresów budowlanych.
Na południe od apsydy, m niej w ięcej wzdłuż lin ii istn iejąceg o do dziś m uru gotyckiego natrafigno na potężnie ufundamentowany m u r kam ienny, najprawdopodobniej obronny / z ok resu późnorom ańskiego? / . Na d a lsz e c z ęśc i tego m u ru natrafiono w wykopach założonych na z a chód od kaplicy NMP po południowej stro n ie k o ścio ła. W te j p a rtii znalezione zostały groby cm en tarza przykościelnego.
W tra k c ie badań po północnej stro n ie kościoła odsłonięto z n isz czone częściow o zabudową barokową o ra z różnym i w kopami nowożytny m i pom ieszczenia w iążące s ię z zabudową k lasz to ru późnorom ańskiego.
N aw arstw ienia przylegające bezpośrednio do m urów rom ańskich w znacznej c z ę ś c i zostały zniszczone p rze z późniejsze wkopy, a przede w szystkim p rze z liczne pochówki usytuowane w krużgankach, w późnym średniow ieczu i w czasach nowożytnych. Jedynie w form ie szczątkow ej
178
zachowały s ię p rzyleg ające do m urów po zostało ści w arstw , z a w ie ra jąc e nieliczny m a te ria ł w czesnośredniow ieczny z XI/X II wieku. LUBLIN - S ta re M iasto P P Pracow nie K
onser-P lac po F a rz e w acji Zabytków
P raco w n ia A rch eolo gicz- no-Kons e r wa to rs ka O ddział w Lublinie Badania prow adził m g r A ndrzej Hunie z /a u to r sp raw o zd an ia/ o ra z J e r z y Cichom ski i Edmund M itru s. Finansow ał M iejski Z arząd Budynków M ieszkalnych w L ublinie. D rugi sezon badań. Zabudowa m ie jsk a . P rz eło m w czesnego i p ó ź
nego śred nio w iecza.
W tra k c ie badań dokonano istotnych odkryć.
N atrafiono na wkop grobowy. G órna jego c z ęść była zniszczona. W jednym z wykopów poza wschodnim fundam entem kaplicy św. E lżb iety, znaleziono ułam ki w czesnośredniow iecznych naczyń glinianych, 2 p ie r ścionki z b rą z u . 2 brązow e s p rz ą c z k i od p a sa . m ały kabłączek sk ro n io wy o zakończeniu esow atym . Na głębokości około 1 m stw ierdzono za głębione w le s s nienaruszone wkopy grobowe oddalone od siebie około 30 cm.
Odkryto pochówki dwu kobiet. Szkielety ułożone były na o si E-W z r ę kam i ułożonym i wzdłuż ciała.
Nie znaleziono gwoździ, ani drew na, który wskazywałyby na pochówki w tru m n ach .
Po obu stro n ach c zaszk i, w jednym z pochówków, znaleziono dwa duże k abłączki skroniow e wykonane z b rąz u o p rzek ro ju czworobocznym zdobione ry tą Unią zygzakowatą. P rz y c z asz c e znaleziono ponadto r e s z tk i tkaniny przety k an ej złotą nitką - pochodzącej zapewne z czółka.
Również przy drugim pochówku znajdywały s ię po obu stro n a c h c z asz k i 2 brązow e kabłączki skroniow e o p rze k ro ju okrągłym i esow a tym zakończeniu, Kabłączki zaliczy ć należy do typu III wg K. M usiano- wicz i należą do n a jc z ę śc ie j spotykanych w ΧΙΙ-ΧΙΠ wieku.
Na ten sam o k re s datować m ożna znalezione p ierścio n k i i ułam ki naczyń. Są podstawy do wnioskowania, że badany te re n był także w o - k re s ie przedlekacyjnym użytkowany, jako m ie jsc e grzeban ia z m arły ch . J e ż e li uznam y, że z tych względów ta c z ęść w zgórza w yłączona była spod osadnictw a stan ie s ię rz e c z ą zrozu m iałą dlaczego w w ielu wyko pach tu usytuowanych już na głębokości 1,20 - 1,50 m w ystępuje czy sty le s s . W innych m ie jsc a c h na Starym M ieście w arstw y osadnicze i n a · sypowe m ają m ią ż szo ść kilku m etró w .
