19. Plenarne Spotkanie Miêdzynarodowego Towarzystwa Mineralogicznego
Kobe, Japonia, 23–28.07.2006
W dniach 23–28 lipca 2006 roku odby³o siê tygodniowe, plenarne spo-tkanie Miêdzynarodowego Stowarzy-szenia Mineralogicznego — IMA (International Mineralogical Associa-tion) pt. Expansion to Nano, Bio, and Planetary Worlds. Konferencja zosta³a zorganizowana przez the Science Council of Japan (SCJ), the Mineralogical Society of Japan, the Japanese Association of Mineralogists, Petro-logists and Economic GeoPetro-logists oraz the Society of Reso-urce Geology. Uczestnicy z Polski wziêli równie¿ udzia³ w czterodniowej, przedkonferencyjnej wycieczce terenowej na wyspê Kiusiu.
Narodowy Komitet Mineralogiczny przy Komitecie Naukowym Japonii (SCJ) uczestniczy w pracach IMA od czasu jego powo³ania w 1958 roku. Konferencja w Kobe zosta³a zorganizowana 36 lat po konferencji IMA w Kyoto (1970 r.).
Podstawowym celem konferencji w Kobe by³o zebra-nie naukowców i badaczy zajmuj¹cych siê mineralogi¹, geochemi¹, petrologi¹ i geologi¹ surowców, oraz nauk pokrewnych. W konferencji uczestniczy³o 975 naukow-ców z 50 krajów œwiata. W ciagu 6 dni trwania konferencji przedstawiono 874 artyku³y (488 prezentacji ustnych i 386 posterowych).
Problematyka mineralogiczna jest obecnie czêsto przy-wo³ywana nie tylko w naukach o Ziemi, ale równie¿ w bada-niach kosmicznych, biologicznych i naukach materia³owych. Badacze minera³ów aktywnie pracuj¹ w wymienionych naukach interdyscyplinarnych, st¹d na tytu³ konferencji zaproponowano: Nano, Bio and Planetary Science. Nauko-wy program konferencji, sk³adaj¹cy siê z 37 sesji tema-tycznych, przygotowano w znacznym stopniu w oparciu o liczne, wa¿ne sugestie i komentarze pochodz¹ce z miêdzy-narodowych komitetów oraz komisji IMA i jej grup robo-czych. Równolegle z sesjami g³ównymi konferencji odbywa³y siê spotkania ró¿nych grup roboczych, m.in. Gem Minerals, Applied Mineralogy, Museums, Inclusions in Minerals, Ore Minerals, Physics of Minerals ect. Organi-zatorzy konferencji uzyskali du¿¹ pomoc finansow¹ i dota-cje z Komitetu Naukowego Japonii, miasta Kobe oraz wielu firm i instytucji japoñskich.
Konferencjê otworzyli: prezydent SCJ — K. Koroka-wa oraz burmistrz miasta Kobe — T. Yada, witaj¹c wszyst-kich goœci zgromadzonych w auli g³ównej. Ceremoniê otwarcia zakoñczy³ wystêp artystów graj¹cych tradycyjn¹ muzykê japoñsk¹.
Sesje referatowe i posterowe odbywa³y siê na parterze i dwóch piêtrach centrum konferencyjnego, po³o¿onego na sztucznej wyspie Chuo-ku w bardzo nowoczesnej czeœci Kobe, miasta, które by³o zburzone w 1995r., w czasie wiel-kiego trzêsienia Ziemi o sile 7,3 stopnia w skali Richtera. W konferencji IMA 2006 w Kobe bra³o udzia³ siedmio-ro przedstawicieli z Polski: Irina Ga³uskina z Uniwersytetu Œl¹skiego, Marek Michalik z Uniwersytetu Jagielloñskie-go, Wanda Michalik z Akademii Pedagogicznej w Krako-wie, Marek Nieæ z Akademii Górniczo-Hutniczej, Ma³gorzata Kawulak i Monika Kusiak z Polskiej Akademii
Nauk w Krakowie, oraz Janina Wiszniewska z Pañstwowe-go Instytutu GeologicznePañstwowe-go w Warszawie.
Naukowcy z Polski wyg³osili 4 referaty: J. Wiszniewska prezentowa³a wspó³autorski wyk³ad z A. Koz³owskim pt. Pochodzenie mineralizacji fluorytowej w alkalicznym masy-wie Tajno (NE Polska) — przes³anki na podstamasy-wie inkluzji fluidalnych i badañ petrologicznych (Origin of the fluorite mineralization in the Tajno alkaline massif (NE Poland) — evidence from fluid inclusion and petrological study) na sesji Inkluzje fluidalne i stopowe (Fluid and melt inclusions). M. Kusiak prezentowa³a wyk³ad wspó³autorski z K. Suzuki, J. Lekki, i N. Bakun-Czubarow pt. Datowanie metodami EPMA i PIXE granulitów z Giera³towa — Masyw Czeski, Polska ( EPMA and PIXE dating of granulites from Gie-ra³tów — Bohemia Massif, Poland) na sesji Mikrochrono-logia minera³ów (Micro-chronology of minerals). M. Michalik przedstawi³ wyk³ad wspó³autorski z W. Wilczy-ñsk¹-Michalik pt. Minera³y utworzone w strefach wietrze-niowych ska³ w zanieczyszczonym powietrzu — przyk³ady z p³d-wsch. Polski ( Minerals formed in wethering reaction zones on rocks in polluted atmosphere — examples from SE Poland), a W. Wilczyñska-Michalik zaprezentowa³a wyk³ad wspó³autorski z M. Michalikiem pt. Wietrzenie górno-jurajskich wapieni w zanieczyszczonym powietrzu na obszarach miejskich — wyniki badañ mineralogicznych i izotopowych (Weathering of the upper Jurassic limestone in polluted urban atmosphere — results of mineralogical and isotopic study) na wspólnej sesji Oddzia³ywanie mine-ra³-woda: od mikroskopu do aspektów makroskopowych (Mineral-water interactions: from microscopic to macro-scopic aspects).
Na sesjach posterowych przedstawiono nastêpuj¹ce postery: I. Ga³uskina, we wspó³autorstwie z E. Ga³uskinem i P. Dzier¿anowskim na temat: Granat scandu znad rzeki Wiluy, Republika Sakha-Jakucja, federacja rosyjska — prawdopodobnie nowy minera³ w grupie granatów ( Scan-dian garnet from Wiluy River, Sakha-Yakutia Republic, Russian Federation — a potential new mineral species in the garnet group) na sesji Nowe minera³y i klasyfikacja minera³ów (New minerals and mineral classification), a J. Wiszniewska, wspólnie z E. Krzemiñsk¹ i I.S. Williamsem przedstawi³a poster pt. Dowody na mezoproterozoiczny i karboñski wiek maficznych kompleksów magmowych w pod³o¿u NE Polski, na podstawie strukturalnych i geonologicznych badañ cyrkonów (Zircon textural and chro-nological evidence for Mesoproterozoic and Carboniferous mafic igneous complexes in the crystalline besement of NE Poland) na sesji Formowanie struktur i wzrost kryszta³ów w Naukach o Ziemii (Texture formation and crystal growth in geosciences).
Sesja Micro-chronology zosta³a zorganizowana przez T. Itaka i by³a przez niego prowadzona wspólnie z K. Suzu-ki oraz M. Fanninga. W czasie tej sesji wyg³oszono 12 refe-ratów i przedstawiono 9 posterów. Zdecydowana wiêkszoœæ wyst¹pieñ dotyczy³a datowania metod¹ U-Pb. Poœród referatów by³y trzy przedstawiaj¹ce metodê U-Pb przy u¿yciu mikrosondy elektronowej (K. Suzuki), jono-wej (M. Fanning) oraz ablacji laserojono-wej (A. Cocherie). Sesjê rozpocz¹³ K. Suzuki przypominaj¹c technikê che-934
micznego datowania metod¹ CHIME (Chemical U-Th-to-tal Pb method) na monacytach, cyrkonach oraz ksenotymach, a tak¿e przedstawi³ wyniki dotycz¹ce kore-añskiego masywu Gyeonggi. Nastêpnie D. Dunkley z Australii zaprezentowa³ najnowsze wyniki geochronolo-giczne, gdzie porównanie dat CHIME na monacytach i SHRIMP (Sensitive High Resolution Ion MicroProbe) na cyrkonach przynios³o zadziwiaj¹co zgodne wyniki dla pró-bek z terranu Higo w Japonii. M. Fanning mówi³ o rozwoju datowania metod¹ SHRIMP, zautomatyzowaniu analiz i trendach w przysz³osci. M. Kusiak przedstawi³a porówna-nie wyników datowania monacytów giera³towskich z Sudetów przy u¿yciu mikrosond: elektronowej i protono-wej, natomiast A. Cocherie przedstawia³ zalety i wady datowania cyrkonów za pomoc¹ LA -ICPMS (Laser Abla-tion Inductively-Coupled Plasma Mass Spectrometry). Kolejne referaty dotyczy³y metody datowania40Ar/39Ar. H. Hyodo przedstawi³ ogólnie technikê i T. Itaya omówi³ wyniki uzyskane ze wschodniego Tybetu.
Prezentowane prace, w formie rozszerzonej, maj¹ byæ opublikowane w tomie specjalnym Gondwana Research.
W pracy sekcji muzealnej uczestniczyli badacze z Japonii, Chin, Rosji, USA, Francji oraz Niemiec. Da³o siê zauwa¿yæ, ¿e na poprzednich spotkaniach IMA ta sekcja by³a reprezentowana przez wiêksz¹ liczbê uczestników. W tegorocznym spotkaniu niska frekwencja by³a zwi¹zana z du¿ymi kosztami udzia³u i podró¿¹ do Japonii, a muzea przyrodnicze nie w ka¿dym kraju maj¹ wsparcie finansowe pañstwa.
Sekcja Nowe minera³y i ich klasyfikacja (New minerals and mineral classification) jest liczna i cieszy siê du¿ym zainteresowaniem. Mo¿na wymieniæ bardzo aktywnie dzia³aj¹ce grupy tematyczne do których nale¿¹ naukowcy z Kanady, W³och, Rosji, Norwegii, Chin, Francji i Austrii, w których co rok opisywane s¹ nowe minera³y. Nale¿y zazna-czyæ, ¿e prace nad nowymi minera³ami w chwili obecnej s¹ z regu³y zawsze prowadzone w zespo³ach miêdzynarodo-wych ze wzglêdu na ³atwiejszy dostêp do specjalistycznej aparatury i nowych metod badawczych. Oprócz wyk³adów dotycz¹cych nowych minera³ów albo klasyfikacji poszcze-gólnych grup mineralnych, na uwagê zas³u¿y³ referat E.A. J. Burke (Vrije University, Netherlands), dotycz¹cy nazew-nictwa minera³ów. Autor zastanawia³ siê nad uproszcze-niem trudno wymawianych nazw minera³ów lub zawieraj¹cych litery nie istniej¹ce w jêzyku angielskim. Kilka referatów dotyczy³o propozycji uproszczenia klasy-fikacji poszczególnych grup minera³ów, np. referat F.C. Hawthorna (University of Manitoba, Kanada) i R. Obertie-go (CNR-Instituto di Geoscienze e Georisorse, W³ochy) przedstawiaj¹ce klasyfikacjê amfiboli. W referacie C. Cho-pina (Ecole Normale Supérieure, Francja) dano propozycjê jak realizowaæ heterowalencyjne podstawienia w nomekla-turze minera³ów.
Sekcja Inkluzje fluidalne i stopowe by³a prowadzona przez Zhaolin Li z Chin i K. Hoshino z Japonii. Zaprezen-towano jedynie 5 wyk³adów, które zgromadzi³y du¿¹ licz-bê s³uchaczy. A. Audetat z Niemiec przedstawi³ problem magmowo-hydrotermalnych przemian w p³onnych i zmi-neralizowanych intruzjach magmowych. Postawione pyta-nie, czy magmy macierzyste dla mineralizacji rudnych by³y pierwotnie wzbogacone w pierwiastki kruszcowe w porównaniu z magmami p³onnymi, nie zosta³o do koñca rozwi¹zane, chocia¿ autor badaj¹c inkluzje stopowe
suge-rowa³, ¿e frakcjonacja metali jest efektywniejsza w kierun-ku fluidów ni¿ stopu. Kolejny wyk³ad wyg³oszony przez Li Zhaolina dotyczy³ kompleksowych studiów inkluzji stopo-wych w ró¿nych typach cyrkonów z wielu regionów Chin. Okreœli³ on zró¿nicowane temperatury tworzenia cyrko-nów (temp. homogenizacji) w zale¿noœci od typu ska³y od 780 do 1200oC. Inkluzje stopowe zawiera³y równie¿ zmienne proporcje sk³adników SiO2, Al2O3i ZrO2w zale-¿noœci od chemizmu ska³y. Wyk³ad A. Putnia na temat zna-czenia wype³nionych hematytem submikroskopowych inkluzji w skaleniach i ich genezy wzbudzi³ ciekaw¹ dysku-sjê wœród jego s³uchaczy. W nastêpnym wyst¹pieniu zosta³ przedstawiony, przez J. Wiszniewsk¹, problem genezy flu-orytu wystêpuj¹cego wspólnie z karbonatytami w alkalicz-nym masywie Tajno. Homogenizacja inkluzji fluidalnych wykaza³a temperatury od 240–500oC. Wyró¿niono 7 typów wype³nieñ inkluzji fluidalnych w fluorytach z Tajna. Ciœnie-nia okreœlono na 1,2–0,5 kbarów. Ostatni referat, poœwiêco-ny materii wêglanowej i nahcolitowej w inkluzjach fluidalnych w ¿y³ach kwarcowych ze ska³ metamorficznych rejonu Rylke w SW Japonii — wyg³osi³ K.Hoshino. Wyk³ad plenarny na temat znaczenia i rozwoju metod badañ inkluzji fluidalnych dla badañ wnêtrza Ziemi przedstawi³ znany badacz inkluzji — C.A Heinrich ze Szwajcarii.
Organizatorzy IMA 2006 przygotowali dla uczestni-ków konferencji trzy wycieczki geologiczne przedkonfe-rencyjne oraz szeœæ — pokonferencyjnych.
FE1 — Epitermalne z³o¿a z³ota na po³udniowym Kiusiu (4 dni),
FE2 — Wulkan Aso i bazalty alkaliczne zawierajace wêglany REE i zeolity na pó³nocnym Kiusiu (4 dni),
FE3 — Ska³y metamorficzne Sanbagawa w central-nej czêœci wyspy Sikoku, w Japonii (2 dni);
FE4 — Wysokotemperaturowe skarny zawieraj¹ce nowe mineraly oraz zka³y metamorficzne Jedeitonoœne w zachodniej czêœci wispy Honsiu (3 dni),
FE5 — Kenozoiczne ska³y wulkaniczne, ksenolity i zawarte w nich minera³y na p³w. Shimane i wyspie Oki , Morze Japoñskie (4 dni),
FE6 — Aktywnoœæ hydrotermalna i stowarzyszona mineralizacja metaliczna na Hokkaido (5 dni),
FE7 — Z³oza skarnów Pb-Zn w kopalni Kamioka oraz bloki jadeitowe, Rozwój Hida i Brze¿nego Pasa Hida w centralnej Japonii (4 dni),
FE8 — Pó³nocno-wschodni przekrój przez ³uk Hon-siu – wulkanizm ³ukowy od Kredy do dzisiaj (4 dni),
FE9 — Przekrój przez skorupe i anatexis dolnej sko-rupy oraz zwi¹zany z subdukcj¹ wysokociœnieniowy meta-morfizm w pasach metamorficznych Hidaka I Kamuikotan, Hokkaido, Japonia (7 dni).
Autorki tego sprawozdania uczestniczy³y w wycieczce geologicznej FE2 — wulkan Aso oraz bazalty alkaliczne z mineralizacj¹ wêglanów ziem rzadkich i zeolitów na pó³nocnym Kiusiu. Wycieczka FE2 zaczyna³a siê 20 lipca po po³udniu, a koñczy³a w godzinach popo³udniowych 23 lipca. Opiekunem wycieczki by³ Dr Ritsuro Miyawaki — pracownik dzia³u mineralogii w Narodowym Muzeum Naukowym w Tokyo. Celem wycieczki by³o zapoznanie siê z geologi¹ i mineralogi¹ pó³nocnego Kiusiu. W wycieczce uczestniczy³o 20 osób. Kumamoto, miejsce spotkania uczestników wycieczki przywita³o wszystkich mglist¹ i tropikalnie-deszczow¹ pogod¹, chocia¿ organiza-935 Przegl¹d Geologiczny, vol. 54, nr 11, 2006
torzy mieli nadziejê na koniec okresu deszczowego, ale okres ten w tym roku znacznie siê przed³u¿y³.
Pierwszym punktem wycieczki by³o Muzeum wulkanu Aso i wulkan Nakadake. Muzeum wulkanu Aso znajduje siê u podnó¿a Aso Nakadake. Dwie kamery wideo zamon-towane na górze przekazuj¹ na bie¿¹co obrazy z krateru wulkanu Nakadake. Muzeum zapoznaje zwiedzaj¹cych z histori¹ rozwoju tego obszaru, z budow¹ geologiczn¹, sk³adem petrograficznym ska³ oraz flor¹ i faun¹ zamiesz-ka³¹ w tej okolicy. S¹ tam tak¿e sale wystawowe przedsta-wiaj¹ce wykorzystanie energii geotermalnej i rozwój cywilizacji i kultury w tym regionie.
£¹cz¹ca piêæ sto¿ków wulkanicznych góra Aso jest najwiêksz¹ kalder¹ w œwiecie, której rozmiary wynosz¹: z po³udnia na pó³noc — 25 km i ze wschodu na zachód — 18 km, obwód kaldery mierzy oko³o 130 km. Obszar kaldery jest zasiedlony, rosn¹ tam lasy, m.in. bambusowe, s¹ ³¹ki, pola ry¿owe, gor¹ce Ÿród³a. Droga na wulkan prowadzi obok ciekawego, poroœniêtego traw¹ wzgórza przypomi-naj¹cego odwrócon¹ miskê do ry¿u i nosz¹ca stosown¹ nazwê Komedzuka (Ry¿owe wzgórze). Góra Aso ma piêæ szczytów, Nakadake, bêd¹cy w planie naszego zwiedzania, jest nadal czynny, wydala opary siarki i inne gor¹ce gazy, st¹d poetycka nazwa regionu Kuman - hi-no kuni („kraina ognia”). Kolejka liniowa prowadzi nas na szczyt Nakada-ke, z którego w ³adn¹ pogodê ods³ania siê niezwyk³y widok na krater i znajduj¹ce siê w nim zielone dymi¹ce jezioro z obwódk¹ ¿ó³tej siarki. Specjalnie wyznaczonym szlakiem mo¿na obejœæ okolicê, w ³adn¹ pogodê zrobiæ zdjêcia oraz pobraæ próbki ska³ wulkanicznych. Wzd³u¿ œcie¿ki wycieczkowej zbudowane s¹ schrony betonowe na wypa-dek nag³ego wybuchu.
Ska³y buduj¹ce wulkan Nakadake,to g³ównie andezyty piroksenowe, ryolity biotytowe oraz bazalty. Ska³y te ods³aniaj¹ siê w œcianach kaldery wulkanu. Wulkan Naka-dake ma najd³u¿sz¹ historiê swojej aktywnoœci na wyspie Kisiu. Od 533 roku naszej ery udokumentowano ponad 100 erupcji, co pozwala mówiæ, ¿e wulkan Nakadake jest jed-nym z najbardziej aktywnych w Japonii. Na dnie krateru znajduje siê jezioro z gor¹c¹ solank¹, które w okresie aktywnoœci zanika. Od kwietnia 2006 roku poziom wody w tym jeziorze siê obni¿a, ale nie zaobserwowano wzmo¿e-nia aktywnoœci wulkanu. Najbardziej aktywne okresy wul-kanu Nakadake w ostatniej dekadzie to 1974, 1979, 1984–1985, 1989–1991. O aktywnoœci œwiadcz¹ porozrzu-cane w pobli¿u wulkanu wielkie bomby wulkaniczne. Dosyæ czêsto obserwuje siê emisje popio³u wulkanicznego. Podczas wycieczki terenowej nasza grupa mieszka³a w hotelu m³odzie¿owym. Japoñczycy s¹ dobrze zorganizo-wanym i zdyscyplinozorganizo-wanym narodem, o czym mogliœmy siê przekonaæ przebywaj¹c w oœrodku sportów, zbudowa-nym w wielkiej kalderze wulkanu Aso. Porz¹dek w pokoju, z³o¿ona w kostkê poœciel musia³a byæ sprz¹tniêta wed³ug instrukcji, ka¿da grupa mia³a swoje miejsce w sto³ówce i na sali gimnastycznej. Grupowe spotkania mieszkañców hostelu rano i wieczorem w sali gimnastycznej by³y obo-wi¹zkowe. Na spotkaniach wszyscy siê przedstawiali i poznawali ze sob¹. Dzieci japoñskie uczone s¹ zachowañ spo³ecznych od momentu pójœcia do szko³y.
Oprócz wulkanu organizatorzy pokazali nam Ÿród³a termalne w wiosce Minami-Aso. Minami w jêzyku
japoñ-skim oznacza „po³udnie”. ród³a z wod¹ mineraln¹ w brze-gach rzeki Shirakawa znajduj¹ siê u podnó¿a œwi¹tyni buddyjskiej, któr¹ odwiedziliœmy. Niespodziank¹ dla nas by³a regeneracyjna k¹piel w ³aŸni publicznej Kugino Onsen, zbudowanej przy ujêciu gor¹cych Ÿróde³ wulka-nicznych. Po odwiedzeniu ³aŸni ka¿dy z nas, po mimo padaj¹cego deszczu, poczu³ siê znacznie lepiej, zarówno fizycznie jak i psychicznie.
Pozosta³e dni przebiega³y pod znakiem mineralogii. Byliœmy w dwóch bardzo ciekawych miejscach pod wzglê-dem mineralogicznym. Pierwsze stanowisko znajdowa³o siê na zachód od Ban-Dake, Ikitsuki-Jima (co oznacza „wyspa Ikitsuki”), Hirado, prefektura Nagasaki, gdzie nad brzegiem Morza Japoñskiego obejrzeliœmy bazalty zawie-raj¹ce zeolity w pustkach skalnych. Wystêpuj¹ w nich bar-dzo rzadkie zeolity — cowlesyt i levyn. Oprócz wymienionych wystêpuj¹ tam tak¿e inne zeolity — chaba-zyt-Na, philipsyt, skolecyt, tomsonit, erionit, klinoptilolit. Nietrudno by³o znaleŸæ ³adne, muzealne okazy. Drugie sta-nowisko o nazwie Mitsukoshi, Hizen-cho znajdowa³o siê na pó³wyspie Higasi-Matsuura, prefektura Saga, gdzie w pustkach i szczelinach alkalicznych bazaltów oliwinowych wystêpuj¹ wêglany ziem rzadkich oraz kalcyt i aragonit. W literaturze jest to stanowisko znane jako miejsce pierwsze-go oznaczenia kozoitu-(La) (La,Nd)(CO3)(OH). W bazal-tach wystêpuj¹ tak¿e niedu¿e skupienia kimuraitu-(Y), kozoitu-(Nd), lokkaitu-(Y), lanthanitu-(Nd), tengeritu-(Y). Organizatorzy dali wszystkim szanse na samodzielne zna-lezienie tych minera³ów, ale tak¿e przygotowali dla ka¿de-go z uczestników okazy rzadkich wêglanów, bardzo trudne do znalezienia w twardych ska³ach wulkanicznych w tak krótkim czasie. W czasie trwania konferencji, przewodnik wycieczki FE 2 Rutsiro Miyawaki zaprosi³ uczestników wyjazdu do odwiedzenia ma³ego Muzeum Mineralogicz-nego w Kyoto. Obejrzeliœmy tam nowe, zupe³nie nieznane minera³y japoñskie jak chocia¿by kobeit, rzadki tlenek o wzorze (Y,Ca,U)(Ti,Zr,Nb)2O6.
Konferencja w Kobe by³a dobrze zorganizowana. Spo-tkanie odby³o siê w wygodnym i przestronnym centrum konferencyjnym w nowoczesnej czêœci miasta. Obfitowa³a ona w ciekawe sesje geologiczno-mineralogiczne, rozsze-rzaj¹ce tematykê mineralogiczn¹ w kierunku Kosmosu np. sesje Ska³y z Ksiê¿yca i Marsa, zdyferencjonowane meteory-ty i misje planetarne, minera³y zw¹zane z pochodzeniem i rozmieszczeniem ¿ycia we wszechœwiecie lub Wspó³czesne postêpy w badaniach nanocz¹steczek na Ziemi i ró¿nych planetach. Obszerny zeszyt abstraktów konferencyjnych wraz z programem zosta³ przekazany do Biblioteki PIG.
Nastêpne spotkanie IMA odbêdzie siê za 5 lat w Buda-peszcie w 2012 roku. Polska, chocia¿ formalnie nie zosta³a zaproszona do wspó³organizacji konferencji wêgierskiej razem z Czechami i S³owakami, byæ mo¿e poprowadzi jedn¹ z wycieczek pokonferencyjnych.
Wybrane, nowe w³adze IMA na nastêpne 5 lat to: prze-wodnicz¹cy — prof. Takamitsu Yamanaka z Osaki, pierw-szy wiceprezydent — prof. Ekkehart Tillmanns z Wiednia, drugi wiceprezydent — prof. Nicolai P. Yushkin z Syktyw-karu oraz sekretarz — dr. Maryse Ohnenstetter z Nancy.
Janina Wiszniewska, Irina Ga³uskina & Monika Kusiak Serwis fotograficzny na str. 1012
936
1012
19. Plenarne Spotkanie Miêdzynarodowego Towarzystwa Mineralogicznego
Kobe, Japonia, 23–28.07.2006 (patrz str. 934)
Ryc. 1. Uczestnicy wycieczki FE2 na wulkan Aso, m.in.
W. i M. Michalikowie, J. Wiszniewska i I. Ga³uskina. Na œrodku siedzi prowadz¹cy R. Miyawaki
Ryc. 2. Kinkaku-ji (Œwi¹tynia Z³otego Pawilonu) — centrum
filozofii Zen w Kyoto
Ryc. 3. Okaz kobeitu — (Y,Ca,U)(Ti,Zr,Nb)2O6 oznaczonego po raz pierwszy w Japonii — Muzeum Mineralogiczne w Kyoto
Ryc. 4. Piêkny chabazyt — Na (Na2.51K1.13Ca0.17Mg0.02(Al4.08Si7.93)O24) — zeolit wystêpuj¹cy w pustkach skalnych w bazaltach na wybrze¿u wyspy Ikitsuki w prefekturze Nagasaki
Ryc. 5. Krater czynnego wulkanu Nakadake, jednego z piêciu
sto¿ków potomnych ogromnego wulkanu Aso o najwiêkszej w œwiecie, 25 kilometrowej kalderze — wyspa Kiusiu, Japonia. Wszystkie fot. J. Wiszniewska
1
2
3
4
