;> •• . . v • v
L I S T Y D O
!R
E
D
A
K
C
J
I
W ostatnim numerze „Kw artalnika“ (nr 1— 2/1965, ¡s. 211) ukazała się notatka
Prof. E. Winter o polskich badaniach nad oświeceniem. A utorka czuje się zobo
wiązana sprostować, że autorem omawianego tam sprawozdania w „Jahrbuch für Geschichte der UdlSlSR und der Volksdemokratischen Länder Europas“ nie jest — jak podano w tytule i jalk wynika z ibekstu notatki — praf. Eduard Winter, lecz
dr Heinz Lemke. •
Sprostowaniu podlega również spraw a w ydaw ców wspomnianej w notatce
Korespondencji Ignacego Krasickiego; została ona w ydana nie przez Ryszarda W o -
łoszyńskiego, pracownika Archiwum P A N i długoletniego współpracownika Zakładu Historii N auki i Techniki P A N , lecz przez Rdmana Wołoszyńskiego, M. Klimowicza M Z. Golińskiego. Określenie „wielotomowa korespondencja" jest też nieścisłe,
wydana ona została bowiem w dwóch tomach.
Autorka przeprasza wszystkich, których jej polmyłki mogły dotknąć. N
Joanna Jarzęcka
(Warszawa)
Do zamieszczonego w rurze 1— 2/1965 „Kwartalnika Historii N auki i Techniki" artykułu mojego Przyczynek do problemu metalurgii wczesnohistorycznej i zagad-
mania tak żwawego metalu świętokrzyskiego W kradła się przy tłumaczeniu z czes
kiego na polski następująca pomyłka: v _
N a s. 32 w ydrukowano: „Według Piaskowskiego, świętokrzyscy hutnicy poza sezonem wytopu zajm owali się kowalstwem, a następnie sami rozwozili wielkie ilości swoich w y ro bó w [...]“. Zdanie powinno brzmieć: „Koncepcja Piaskowskiego przyjm uje rozwożeni® wielkiej ilości w yrobów żelaznych (grotów włóczni, ostrzy strzał, noży, ostróg, krzesiw, okuć Stp.), wyprodukowanych z metalu o określonych właściwościach i w określonym rejonie przez hutników, którzy poza sezonem w y topu zajnaoWali się kowalstweta“'. W dalszym ciągu tekstu polemizowałem więc z Piaskowskiego interpretacją organizacji produkcji, nie zalś z interpretacją dystry bucji, 'której form y nie znamy ani w wypadku rozważenia żelaza, ani w wypadku rozwożenia odlkuwek.
Radomir Pleiner
(Praha)
