ISSN 1426-3610
Wiadomości
Fary Św. Barbary
Nr 15/761 Rok XVI 11 kwietnia 2010 r.
Ewangelia: J 20, 19-31
„Jezus wszedł, stanął pośrodku i rzekł do nich: Pokój wam! A to powie- dziawszy, pokazał im ręce i bok. Uradowali się zatem uczniowie ujrzaw- szy Pana. A Jezus znowu rzekł do nich: Pokój wam! Jak Ojciec Mnie po- słał, tak i Ja was posyłam”.
II NIEDZIELA WIELKANOCNA – MIŁOSIERDZIA BOŻEGO
JAK ZMARTWYCHWSTAŁ CHRYSTUS? CZ. II – s. 4 I 5
POEZJA NASZEJ PARAFII – s. 9
DIAKON W KOŚCIELE – s. 10
ZAGADKA – s. 11
2
Wiadomości Fary Św. Barbary Nr 15/761Tygodnik Rzymskokatolickiej Parafii św. Barbary w Chorzowie.
Adres redakcji: ul. 3 Maja 18, 41-500 Chorzów, tel. 32 249-64-33, fax 32 249-64-40.
Redakcja: ks. Zygmunt Błaszczok (red. naczelny), ks. Piotr Larysz (sekretarz redakcji), ks. Jacek Jadasz, ks. Krzysztof Kajdan, Marta Stankała. Stale współpracują: Edward Kawka, Helena Krais, Irena Książek.
Redakcja zastrzega sobie prawo redagowania nadesłanych tekstów. Kolportaż: Młodzież z Ruchu Światło-Życie. Konto Parafii św. Barbary w Chorzowie: ING Bank Śląski 42105012431000001000594943,
e-mail: sw_barbara@katowice.opoka.org.pl http://www.barbarachorzow.katowice.opoka.org.pl
Skład i druk: Centrum Usług Drukarskich – Henryk Miler, ul. Szymały 11, 41-709 Ruda Śląska, tel. 32 244-38-39.
Nakład: 400 egz.
Wiadomości
Fary Św. Barbary
Z DRUGIEJ STRONY
Wielkanoc
jest świętem, w którym jest tak nie- wiele uchwytnych rzeczy. W tym „trud- nym” święcie Tomasz chce zobaczyć ta- jemnicę wiary, dotknąć jej ręką. Wielka- noc jest dlatego tak trudna, że można zobaczyć tylko pusty grób i dowiedzieć się, że Bóg zmartwychwstał skoro świt, bez naocznych świadków! Wielkanoc jest newralgicznym punktem naszej wiary.
A Tomasz mówi: „Macie rację, gdy ze swymi wielkimi pytaniami przychodzicie na to niepojęte święto. Ze mną nie było inaczej”. I dlatego Pan jeszcze raz musi bezgłośnie przeniknąć twarde mury i ser- ca i stanąć pośrodku swych uczniów.
Uwierzył Szymon i poszedł za Jezusem.
Uwierzył Tomasz. Uwierzyli inni apostoło- wie. Czy uwierzył Judasz?
Wierzyć to znaczy „pójść za”. Wierzyć to znaczy być zachwyconym. Wierzyć, to zna- czy starać się naśladować. Nawet bez „sta- rać się”. Bo w zachwycie już to się mieści – naśladowanie.
Gdzie nie ma naśladowania, nie ma za- chwytu, nie ma „pójścia za” – nie ma też wiary.
Czy ty wierzysz naprawdę w Chrystusa?
Ks. Mieczysław Maliński
(rozważanie z 2. Niedzieli Wielkanocy roku C, w: Góry przenosić, Kraków 1981, s.169)
KILKA SŁÓW O SŁOWIE…
KTÓRZY UWIERZYLI
Nr 15/761 Wiadomości Fary Św. Barbary
3
Maria Krescencja urodziła się 20 października 1682 w Kaufbeuren.
Była siódmym z ośmiorga dzieci Mathiasa Webera Höss i Anny Lu- zia. Tak jak ojciec pracowała jako tkaczka. Mimo trudności ze stro- ny rodziny i wątpliwości przeło- żonego, 17 czerwca 1703 została przyjęta do Trzeciego Zakonu Re- gularnego św. Franciszka z Asyżu, w swojej rodzinnej miejscowości. Rok później złożyła śluby. Od 1710 roku pełniła funkcję furtianki, od 1717 roku była mistrzynią nowicjatu, a w 1741 została wy- brana na przełożoną klasztoru. Najpierw odmówiła przyjęcia tej funkcji, ale później została zmuszona do wycofania odmowy. Wielkim jej wkładem było od- nowienie reguły zakonnej. Swoim współsiostrom za- lecała troskę o ciszę, rekolekcje i duchowe czytanie, szczególnie Ewangelii. Nauczycielem i Mistrzem ich życia duchowego miał być Chrystus Ukrzyżowany.
Siostra Maria była też mądrą i roztropną doradczynią dla wszystkich, którzy zwracali się do niej po pomoc i pociechę, o czym świadczą liczne zachowane listy.
Zasłynęła swoją wyjątkową inteligencją i umiejętnoś- cią rozwiązywania problemów z którymi się do niej zgłaszano, a także oddaniem i hojnością. Przez trzy lata była przełożoną domu w Mayerhoff i jego drugą fundatorką. Nie przyjmowała do wspólnoty wszyst- kich, którzy tego pragnęli, tłumacząc to słowami:
„Bóg chce, by ta wspólnota była bogata w cnotę, a nie w dobra doczesne”. Głównymi punktami jej programu odnowy domu były: nieograniczone zaufanie do Bożej Opatrzności, gotowość do pełnienia aktów służących życiu wspólnemu, umiłowanie milczenia oraz nabo- żeństwo do Jezusa Ukrzyżowanego, Eucharystii i Mat- ki Najświętszej. Maria Krescencja zmarła w Wielka- noc – 5 kwietnia 1744 r. Jej doczesne szczątki są nadal bardzo czczone w kaplicy jej klasztoru. Beatyfikowa- na została w 1900 r.; 25 listopada 2001 r. kanonizował ją Jan Paweł II. Jest pierwszym niemieckim świętym w trzecim tysiącleciu. Maria Krescencja stała się sym- bolem świętości dla katolików i protestantów, przez co nazywana jest ekumeniczną świętą.
Irena Książek; źródło: Internet.
Słowo Boże na każdy
dzień
NA DOBRY POCZĄTEK
EKUMENICZNA ŚWIĘTA
Niedziela 11 IV
Dz 5,12-16 Ps 118Ap 1,9-11a.12-13.17-19 J 20,19-31
Poniedziałek 12 IV
Dz 4,23-31Ps 2J 3,1-8
Wtorek 13 IV
Dz 4,32-37 Ps 93 J 3,7-15Środa 14 IV
Dz 5,17-26 Ps 34 J 3,16-21
Czwartek 15 IV
Dz 5,27-33 Ps 34 J 3,31-36
Piątek 16 IV
Dz 5,34-42 Ps 27 J 6,1-15
Sobota 17 IV
Dz 6,1-7 Ps 33 J 6,16-21
4
Wiadomości Fary Św. Barbary Nr 15/761Aby móc dalej interpretować podany już tydzień temu fragment Ewangelii wg św. Jana (J 20,1-8) należy krótko powiedzieć o samej Ewangelii i jej twórcy. Ewangelia św. Jana powstała pod koniec I w. i jest chronologicz- nie najdokładniejszą oraz najpóźniej powstałą Ewangelią. Zwraca uwagę na szczegóły, takie jak wydarzenia roku liturgicz-
nego, dokładne miejsca wyda- rzeń, częstotliwość wydarzeń itp.
Tradycja przypisuje autorstwo Ewangelii właśnie św. Janowi, ponieważ autor często pisze o sobie alegoriami, np. „uczeń, którego Jezus miłował”. Takich niejednoznacznych stwierdzeń w Ewangelii św. Jana jest wiele i niekoniecznie dotyczą one sa- mego autora. Ponadto Ewange- lia jest napisana w starodawnym języku greckim, w którym wy- stępują wieloznaczności, wyni- kające chociażby ze względu na bardzo ubogą interpunkcję, co powoduje, że jej tłumaczenie na
języki współczesne jest jeszcze trudniejsze.
Aby odpowiedzieć sobie na pytania zawarte w pierwszej części niniejszego artykułu, pragnę zwrócić uwagę na dwie istotne sprawy. Tłuma- czenie miejsca określającego położenie płócien w tekście Ewangelii było problematyczne, gdyż eis hena tópon oznacza „w tym samym miejscu”
lub „na osobnym miejscu”. Przyjęto tę drugą wersję, ponieważ gdyby leżały na tym samym miejscu, nie byłoby o tym wzmianki, tekst nie miałby sensu. Gdy Jan wchodzi do grobu za drugim razem wyraźnie podkreśla zmianę poło- żenia płócien. Należy także zwrócić uwagę na słowa: „ujrzał i uwierzył”. Ksiądz Persili, który bardzo dokładnie studiował ten fragment biblij- ny, opierając się już na nauce Ojców Kościoła z V wieku, postanowił dodać parę słów do oma- wianego tekstu Ewangelii, aby móc go właści- wie zinterpretować. Wysnuł on taką hipotezę:
Jan „kiedy się nachylił, zobaczył leżące płótna, jednakże nie wszedł do środka. Nadszedł potem także Szymon Piotr, idący za nim. Wszedł on do
wnętrza grobu i ujrzał leżące płótna (wyblakłe, puste, ale nienaruszone) oraz chustę, która była na Jego głowie, leżącą nie razem z płótnami, ale oddzielnie zwiniętą (pozostawioną w poło- żeniu zwiniętym, uniesioną, ale niepodtrzyma- ną w środku, ponieważ była pusta) na jednym miejscu (niezwykłym, wyjątkowym, ponieważ wbrew prawu ciążenia)”. Po raz pierwszy hipoteza o sposobie zmartwychwstania, została zapi- sana przez Ammoniusza z Alek- sandrii żyjącego w V wieku i mó- wiła o przeniknięciu ciała Jezusa przez płótna pogrzebowe, gdy Chrystus przechodził z śmierci do życia. Skąd wysnuto ową hi- potezę, która przetrwała do dziś?
Wszystko zaczęło się od tajem- niczej chusty, opisanej w tekście Ewangelii: „ujrzał płótna leżące i chustę […] zwiniętą”. Słowo
„zwiniętą” jest tutaj kluczowe, bowiem wszystkie płótna leżały swobodnie, a nie zwinięte. Może to oznaczać tylko jedno, Chrystus był w stanie przejścia ze śmierci do życia, Jan to „ujrzał i uwierzył”, zorientował się, że coś było nie tak i wtedy odkrył prawdę. Marii Mag- dalenie i pozostałym niewiastom dwaj anioło- wie powiedzieli, że Chrystus zmartwychwstał (por. Łk 24, 4-6), Tomasz i inni Apostołowie, dopiero gdy ujrzeli Chrystusa uwierzyli, a Jan uwierzył, bo widział ten niezwykły moment, przejścia ze śmierci do życia, żaden anioł mu nie zaświadczył, Chrystusa zobaczył dopiero później. Wcześniej Maria Magdalena go uprze- dziła o zmartwychwstaniu Pana, dlatego pobiegł do grobu, ale dopiero gdy wszedł, to uwierzył.
Wcześniej zajrzał i widział płótna, widział, że nie ma tam Chrystusa, ale wtedy jeszcze miał wątpliwości. Dopiero, gdy zobaczył ową „zwi- niętą chustę” uwierzył, że to twarz Chrystusa, że jego Zbawiciel przechodzi ze śmierci do ży- cia. Ks. Persili mówił o inteligencji Jana i jego wierze, o tym, jak Jan zauważył, że płótna le- żały jakby bez załamań, a chusta jakby ciągle owijała jeszcze twarz Chrystusa. A dlaczego
ALLELUJA
JAK ZMARTWYCHWSTAŁ CHRYSTUS? (cz. II)
Oblicze z Manoppello – wizerunek powstającego ze śmierci Chrystusa.
Nr 15/761 Wiadomości Fary Św. Barbary
5 ALLELUJA
Piotr nie dostrzegł Zmartwychwstałego? Był on skoncentrowany na tym, co świadczyło o zniknięciu ciała, natomiast Jan odkrył w tym samym znaki zmartwychwstania; jego kon- templujące spojrzenie wchodziło w tajemnicę wiary paschalnej. Myślę, że warto uświadomić sobie jeszcze jedną sprawę i tym samym po- dać kolejny dowód, że zmartwychwstanie było swego rodzaju procesem przejścia. Marii Mag- dalenie i niewiastom, które przybyły do grobu, nie ukazał się sam Jezus Chrystus, ale dwaj mę- żowie w białych szatach. A dlaczego nie ujrzały Zbawiciela? Przecież nie było tajemnicą zmar- twychwstanie, niedługo później i tak zobaczyły swego Nauczyciela i Mistrza.
Jednak pewnych tajemnic Bożych możemy się jedynie domyślać, możemy na temat nich spekulować, prawdziwa tajemnica paschalnego zmartwychwstania Pana niech pozostanie dla nas Bożą tajemnicą. Musimy się bowiem od świętego Jana nauczyć wiary, której dowody od- najdujemy w drobnych znakach, musimy z nich czerpać naszą siłę i być roztropnymi. Bóg wie, że człowiekowi nie zawsze jest łatwo uwierzyć, nie jest on przecież wszechwiedzący, dlatego po- zostawia mu swoje drobne znaki, które dostrzec może tylko prawdziwie wierząca osoba. „Czu- wajcie i módlcie się w każdym czasie”.
Na sam koniec naszych spekulacji o zmar- twychwstaniu, chciałbym podzielić się jeszcze jednym spostrzeżeniem i chyba największym dowodem na słuszność poglądów, które wy- ciągnęli teologowie. Mamy bowiem prawdziwą chustę z Grobu Bożego, o której pisze ewan- gelista Jan. To Boskie Oblicze z Manoppello.
Tkanina wykonana jest z bisioru – drogocen- nego materiału, popularnego w starożytności, świadczącego o bogactwie. Powstaje ona z nici muszli morskich. Jest przezroczysta i zmienia swą barwę, w zależności od kąta padania pro- mieni światła, ich barwy i natężenia. Czasem, gdy promienie słoneczne wpadają do świątyni w ogóle nie można zobaczyć wizerunku. Ma- teriał jest cienki jak pajęczyna, jest odporny na ogień i wszelkiego rodzaju kwasy, jest w stanie przetrwać 5000 lat. Nie da się go także poma- lować, nie przyjmuje żadnych kolorów. Podro- bienie wizerunku jest niemożliwe, żaden badacz nie podał uzasadnionej koncepcji, która mogła-
by wyjaśniać fałszerstwo. Poza tym, tworzenie wizerunku Jezusa z otwartymi oczami i deli- katnym uśmiechem, wręcz zadowoleniem, nie miałby sensu. Po pierwsze, koncepcja o przeni- kaniu ciała nie cieszyła się dużą popularnością, wręcz była znana tylko nielicznym, na dodatek ewentualny sposób wykonania wizerunku na tym materiale, nawet dziś jest nieosiągalny. Po drugie, któż by uwierzył przy tak potężnym na- tłoku fałszerstw średniowiecznych relikwii, że to jest jedyny i nieprawdopodobny, a zarazem prawdziwy wizerunek Jezusa zmartwychwsta- łego? Tylko przeniknięcie ciała przez płótna jest koncepcją wyjaśniającą powstanie wizerunku.
Rany na tkaninie są zabliźnione, a krew na ra- nach była już zakrzepnięta. Jeszcze jeden do- wód na prawdziwość wizerunku, nie jest łatwo stworzyć jakąkolwiek metodą obraz identycz- ny z dwóch stron, a takie właśnie jest Oblicze z Manoppello. Ten wizerunek tłumaczy słowa ewangelisty Jana, który widział chustę jeszcze na głowie Jezusa. Zadano sobie ostatnie pyta- nie, w jaki sposób tkanina ta trafiła na twarz Chrystusa? Prawdopodobnie chustę podarowała Jezusowi Maria Magdalena, jako dar serca, by Boska twarz była nakryta najcenniejszą tkaniną, na co zasługiwała. Wiemy, że Maria Magdale- na była bogata, a zanim poszła za Chrystusem, jako kobieta lekkich obyczajów, zakładała taki materiał, by zwrócić na siebie uwagę. Rafael Santi na swoim obrazie „Złożenie do grobu”
namalował przezroczysty materiał, który trzy- ma Maria Magdalena w dłoni, przytrzymując skaleczoną dłoń Jezusa. Jednak nigdy tego nie potwierdzono, że to ona położyła chustę na twa- rzy Zbawiciela, nigdzie nie ma o tym wzmianki.
Na pamiątkę tego wydarzenia, każdy papież, począwszy od Jana Pawła II będzie miał nakła- daną chustę przed złożeniem do grobu.
Na zakończenie przytoczę słowa niezwykłe- go mistyka, który podczas spowiedzi potrafił zajrzeć w głąb ludzkiego wnętrza, który niejed- nokrotnie znał bieg wielu przyszłych wydarzeń i który publicznie nigdy nie powiedział nic fał- szywego. Ojciec Pio o Wizerunku z Manoppel- lo mówił tak: „Święte Oblicze z Manoppello to z pewnością największy cud jaki mamy”. On się na pewno nie pomylił… Czy wierzysz?
Michał Walczyński
6
Wiadomości Fary Św. Barbary Nr 15/761INTENCJE MSZALNE
Sobota 10.04.2010 r.
Sobota Wielkanocna
18.00 – Za Edeltraudę Korus od lo- katorów z ul. Krakusa 12
Niedziela 11.04.2010 r.
II Niedziela Wielkanocna Miłosierdzia Bożego
7.00 – Kaplica św. Jadwigi – Wolna in-
tencja7.00 – Za Genowefę Zaremba w 1.
rocznicę śmierci
9.00 – Za Dariusza Balsama od Zbysz- ka z rodziną
10.45 – Za Dariusza Balsama od Krzysztofa z rodziną
12.00 – Do Bożej Opatrzności, z po- dziękowaniem za otrzymane łaski, z proś- bą o błogosławieństwo Boże i zdrowie w intencji Wiesławy Fijołek z okazji uro- dzin (Te Deum) oraz o błogosławieństwo i opiekę Bożą dla męża i dzieci
17.30 – Nieszpory Niedzielne
18.00 – Za Bernadetę Koj w 2. rocz- nicę śmierci
Poniedziałek 12.04.2010 r.
Dzień powszedni
6.00 – Kaplica św. Jadwigi – Wolna in-
tencja7.00 – Za ks. Edwarda Zielonkow- skiego od parafian
18.00 – Za Irenę Rapacz w 1. rocznicę śmierci
18.00 – W intencji pielgrzymów do Góry Świętej Anny i Kamienia Śląskiego
Wtorek 13.04.2010 r.
Dzień powszedni
6.00 – Kaplica św. Jadwigi – Intencja
zamawiana w szpitalu7.00 – Przez wstawiennictwo MB Piekar- skiej w intencji czcicieli i ofiarodawców
7.00 – Wolna intencja
18.00 – Za Leopolda Bobowskiego od lokatorów z ul. Kopalnianej 9
Środa 14.04.2010 r.
Dzień powszedni
6.00 – Kaplica św. Jadwigi – Wolna in-
tencja7.00 – Za Edeltraudę Korus od lokato- rów z ul. Krakusa 12 i lokatorów
18.00 – Za ojca Eugeniusza Szewczy- ka i brata Andrzeja
18.00 – Za Irenę Fuchs
Czwartek 15.04.2010 r.
Dzień powszedni
6.00 – Kaplica św. Jadwigi – Wolna in-
tencja7.00 – Za Annę Świerczek w 5. rocz- nicę śmierci od przyjaciółek oraz He- lenę i Eryka Nos
16.30 – Msza św. w intencji 18. rocznicy urodzin wnuczki Katarzyny, z prośbą o po- moc Bożą, dary Ducha św. wkraczaniu do pełnoletności i dokonania właściwego wy- boru drogi życia od babci Renaty
17.15 – Adoracja Najświętszego Sakra- mentu
18.00 – Za Bernarda Blachnika
i żonę Zofię w 10. rocznicę śmierci
Nr 15/761 Wiadomości Fary Św. Barbary
7
Piątek 16.04.2010 r.
Dzień powszedni
6.00 – Kaplica św. Jadwigi – Intencja zamawiana w szpitalu
6.30 – Nabożeństwo do Miłosierdzia Bożego
7.00 – Do ukrzyżowanego Pana Jezusa w intencji czcicieli
7.00 – O szybką beatyfikację Sługi Bo- żego Jana Pawła II
18.00 – Za Adama Lepiarczyka w rocznicę urodzin
Sobota 17.04.2010 r.
Dzień powszedni
7.00 – Kaplica św. Jadwigi – Wolna in-
tencja7.00 – Do Bożej Opatrzności, przez wstawiennictwo MB Nieustającej Pomo- cy, z podziękowaniem za otrzymane łaski, z prośbą o błogosławieństwo Boże i zdro- wie, w intencji Iwony Świerk z okazji 50.
rocznicy urodzin (Te Deum)
14.00 – Ślub Rzymski – Adam Barczak – Agnieszka Zając
18.00 – Za Krzysztofa Szramka w 1.
rocznicę śmierci
Niedziela 18.04.2010 r.
III Niedziela Wielkanocna
7.00 – Kaplica św. Jadwigi – Wolna in-
tencja7.00 – Za ks. Antoniego Mazura od parafian
9.00 – Za Agnieszkę Kwapień w 1. rocznicę śmierci, Mariana Kwapień
i wszystkich z rodzin Kwapień, Rau- dzis i Szymczyk
10.45 – W intencji Wiktorii Płoszaj z okazji 1. rocznicy urodzin o błogosła- wieństwo Boże i opiekę aniołów stróżów
12.00 – Do Bożej Opatrzności, z podzię- kowaniem za otrzymane łaski, z prośbą o błogosławieństwo Boże i zdrowie na dalsze lata wspólnego życia w intencji Te- resy i Erwina Wróbel z okazji 35. rocznicy ślubu (Te Deum) oraz o błogosławieństwo i opiekę Bożą dla męża i dzieci
17.30 – Nieszpory Niedzielne
18.00 – Za Annę Pierończyk w rocz- nicę śmierci i męża Pawła
Zredagowała: Helena Krais
INTENCJE MSZALNE
Informujemy, że intencja Mszy św.
pozostanie wolna, jeżeli nie zostanie
potwierdzona wraz z uiszczeniem ofia-
ry najpóźniej na dwa tygodnie przed
dniem Mszy św.
8
Wiadomości Fary Św. Barbary Wiadomości Fary Św. Barbary Nr 15/761 Nr 15/761 OGŁOSZENIA DUSZPASTERSKIE11 kwietnia 2010 r.
– II NIEDZIELA WIELKANOCNA ZMARTWYCHWSTANIA PAŃSKIEGO
WPROWADZENIE DO LITURGII
Bóg jest samą Miłością. On potrafi jedynie kochać i przebaczać. Najdobitniej mówi nam o tym śmierć i zmartwychwstanie Chrystu- sa. Od początku swego istnienia Kościół ma w gruncie rzeczy jedno tylko zadanie: głosić i uobecniać miłosierdzie Boga, objawione w Je- zusie Chrystusie. I wcale nie jesteśmy w gorszej sytuacji niż Apostołowie, gdyż Chrystus jest realnie obecny w swoim Kościele. Możemy nie widząc, uwierzyć i dostąpić łaski miłosierdzia.(Ks. Maciej Zachara MIC, „Oremus”
Okres Wielkanocny 2004, s. 27)
KOLEKTA
Boże zawsze miłosierny, Ty przez dorocz- ną uroczystość wielkanocną umacniasz wia- rę Twojego ludu, pomnóż łaskę, której udzie- liłeś, abyśmy wszyscy głębiej pojęli, jak wielki jest chrzest, przez który zostaliśmy oczyszczeni, jak potężny jest Duch, przez którego zostaliśmy odrodzeni, i jak cenna jest Krew, przez którą zostaliśmy odkupieni.
Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa…
ZAPOWIEDZI
Sakramentalny związek małżeński za- mierzają zawrzeć:
Maleyka Krzysztof, s. Romana, zam.
Chorzów, ul. K. Miarki
Jakubowska Justyna, c. Bronisława, zam.
Chorzów, ul. K. Miarki
LITURGIA TYGODNIA
We wtorek – wspomnienie dowolne św.
Marcina I, papieża i męczennika.
KOŚCIÓŁ
Dziś, w II Niedzielę Wielkanocną odda- jemy cześć Miłosierdziu Bożemu.
W dniu dzisiejszym akolici Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Katowicach przyjmą święcenia dia- konatu.
Od poniedziałku zostaje wznowiona Wieczna Adoracja Najświętszego Sa- kramentu.
W piątek obchodzimy kolejną rocznicę urodzin papieża Benedykta XVI.
PARAFIA
Kolekta dzisiejszej niedzieli jest prze- znaczona na cele charytatywne parafii i archidiecezji. Przed kościołem zespół Caritas przeprowadza zbiórkę na dzieci przystępujące do I Komunii św.
Dziś w naszej parafii odbywa się liczenie wiernych.
Zapraszamy na nieszpory, dziś o godz.
17.30.
Msza św. w intencji pielgrzymów na Górę św. Anny i do Kamienia Śląskiego zostanie odprawiona w poniedziałek, 12 kwietnia o godz. 18.
W piątek, 16 kwietnia po Mszy św.
wieczornej odbędzie się spotkanie dla kandydatów do sakramentu Bierzmo- wania.
Kolekta przyszłej niedzieli będzie prze- znaczona na potrzeby naszej parafii.
Zachęcamy do czytania prasy religijnej, w tym najnowszego wydania „Gościa Niedzielnego”.
Wszystkim parafianom i gościom życzy- my błogosławionej niedzieli.
Nr 15/761 Wiadomości Fary Św. Barbary
9
Eugeniusz Rychlicki
WIELKI ZDERZACZ
Osiągnąć nieosiągalne,
Wydłużyć ramiona w nieskończoność Do początku wszystkiego.
Zgrzeszyć pychą.
Nie zgrzeszyć…
Wejść w zakrzywioną Oszałamiającą przestrzeń
I sięgnąć po wczorajszy – jutrzejszy dzień.
Wiedzieć wszystko.
Odwieczne marzenie.
Nurzać się w wartościach nadrzędnych, Wymykających się z rąk,
Dotykać wciąż nowej nadziei, Że Veni, Creator Spiritus.
Wyzwolić się z zarzewia,
Sięgać poza zmysły i możliwości umysłu – odtworzyć ten nieuchwytny moment – Wcześniejszy, niż jedna milionowa sekundy Po Wielkim Wybuchu.
Odkryć poszukiwany
Składnik materii – cząstkę Higgsa – sprawczynię świata – Boską Cząstkę Nadającą innym cząstkom masę.
Taka cudowna idea.
Wielka pokusa.
Tęsknimy walcząc ze słabościami i niemocą, Chcemy wejść w nowe wymiary przestrzeni, Pośród odkrytych elementów ciemnej materii, Między galaktykami…
Jeśli pokonamy samych siebie, A bóg zaakceptuje celowość I szlachetność podjętego trudu – 27-kilometrowy kolisty tunel Nie stanie się
Błędnym kołem –
Absurdem ludzkiego działania, Ideą utopioną w nieskończoności.
Nr 15/761 Wiadomości Fary Św. Barbary
9
POEZJA NASZEJ PARAFII
W 2008 roku niedaleko Genewy w Szwajcarii ukoń- czono budowę Wielkiego Zderzacza Hadronów, któ- ry po uruchomieniu działał tylko przez krótką chwilę i uległ awarii. Naprawa trwała do listopada 2009 roku. To skomplikowane i jedyne na świecie, najno- wocześniejsze urządzenie, wykonane w formie 27-ki- lometrowego kolistego tu- nelu pełną moc ma osiąg- nąć w 2011 roku. Jest to ogromne osiągnięcie setek fizyków z różnych państw świata. Jego zadaniem jest odtworzenie warunków pierwotnych, istniejących po Wielkim Wybuchu.
Uczeni oczekują, że zo- stanie odkryty brakujący składnik materii – tzw.
cząstka Higgsa i wytwo- rzone zostaną mikro czar- ne dziury, nieujawniające promieniowania świetlne- go, które jednak nie zagro- żą naszemu światu.
Styczeń 2010
10
Wiadomości Fary Św. Barbary Nr 15/761 Nr 15/761ŚWIĘCENIA DIAKONATU
Pierwszych diakonów wybrali już sami Apo- stołowie, opisują to Dzieje Apostolskie: „Wów- czas, gdy liczba uczniów wzrastała, zaczęli helle- niści szemrać przeciwko Hebrajczykom, że przy codziennym rozdawaniu jałmużny zaniedbywa- no ich wdowy. Nie jest rzeczą słuszną, abyśmy zaniedbywali Słowo Boże, a obsługiwali stoły – powiedziało Dwunastu, zwoławszy wszystkich uczniów. Upatrzcie zatem, bracia, siedmiu mę- żów spośród siebie, cieszących się dobrą sławą, pełnych Ducha i mądrości. Im zlecimy to zadanie.
My zaś oddamy się wyłącznie modlitwie i posłu- dze słowa. Spodobały się te słowa wszystkim ze- branym i wybrali Szczepana, męża pełnego wiary i Ducha Świętego, Filipa, Prochora, Nikanora, Tymona, Parmenasa i Mikołaja, prozelitę z Antio- chii. Przedstawili ich Apostołom, którzy modląc się włożyli na nich ręce”. (Dz 6,1-6) Ich zadaniem była pomoc biskupom przy sprawowaniu różne- go rodzaju świętych posług. W zasadzie do dnia dzisiejszego ich rola w Kościele się nie zmieniła.
Ale kim dokładnie jest diakon?
Diakonat jest najniższym stopniem święceń ka- płańskich, a więc każdy diakon jest osobą duchow- ną (por. KPK Kan.1009). Pozostałe stopnie świę- ceń kapłańskich to biskupstwo oraz prezbiterat.
Każdego diakona może wyświęcić tylko biskup.
Mamy dwa rodzaje diakonatu: przejściowy oraz stały. Każdy kapłan, zanim zostanie prezbiterem, musi przyjąć święcenia diakonatu i pełnić posługę przez przynajmniej 6 miesięcy. Taki diakonat, to tak zwany diakonat przejściowy. Jeżeli kandydat do święceń prezbiteratu wykaże wolę ich przyję- cia, po przejściu odpowiedniej formacji, przyjmuje święcenia diakonatu, które polegają na nałożeniu rąk biskupa i odmówieniu modlitwy konsekracyj- nej oraz namaszczeniu olejem krzyżma świętego.
Wtedy kandydat składa także śluby posłuszeństwa i czystości. Gdy kandydat do święceń nie otrzyma zgody na święcenia prezbiteratu, bądź też będzie pragnął pozostać w pierwszym stopniu święceń
kapłańskich, bowiem nie można nikomu tego za- bronić, stanie się diakonem stałym, którego ciągle będzie obowiązywać celibat. Jednak istnieje moż- liwość udzielenia święceń diakonatu mężczyznom żonatym. Tacy diakoni nie będą mogli przyjąć już wyższych święceń kapłańskich. Warunkiem zostania diakonem żyjącym w związku małżeń- skim jest dawanie wzorowego przykładu życia chrześcijańskiego oraz ukończenie 35 lat. Dia- konów stałych w Polsce jest niewielu, ponieważ jest bardzo dużo prezbiterów. Warto wiedzieć, że obecnie tych, którzy mają rodziny jest w Polsce trzech i jako jedyni na świecie nie otrzymali zgo- dy na noszenie stroju duchownego. Warto dodać, że urząd diakona stałego szczególnie ważną rolę pełni na misjach, gdzie dla wielu ludzi nieżona- ty mężczyzna stanowi hańbę. Diakoni są wtedy pionierami w niesieniu Ewangelii, a dopiero po odpowiednim czasie nauki oraz wytłumaczeniu sensu kapłaństwa w celibacie, wkraczają prezbi- terzy i udzielają kolejnych sakramentów.
Diakoni, jak osoby duchowne, mają prawo no- sić strój duchowny, czyli sutannę bądź koszulę z koloratką oraz w czasie posługi stułę zakładaną z lewego ramienia na prawy bok. Podczas Eu- charystii noszą dalmatykę, czyli swego rodzaju ornat z rękawkami.
Zadaniem diakona, tak jak 2000 lat temu, jest pomaganie kapłanom. Mogą oni udzielać dwóch sakramentów: chrztu oraz małżeństwa. Ponadto głoszą Ewangelię w czasie Eucharystii i homilie.
Przewodniczą także nabożeństwom (różaniec, nieszpory, gorzkie żale, droga krzyżowa itp.) oraz różnego rodzaju zgromadzeniom, czy odwiedzi- nom duszpasterskim.
Warto dodać, że do X wieku istniała w Kościele katolickim również funkcja diakonisy. Kobiety te nie były jednak wyświęcane, powierzano im tylko pewne funkcje pomocnicze w liturgii i obowiązki związane z działalnością charytatywną.
Michał Walczyński
MĘŻOWIE PEŁNI DUCHA I MĄDROŚCI
Dziś akolici Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Katowicach przyjmą
święcenia diakonatu. Warto wiedzieć, jaką rolę pełni diakon w Kościele.
Nr 15/761 Wiadomości Fary Św. Barbary
11 ZAGADKA
ZNAJDŹ HASŁO
A B C D E F G H I J K L
1 C E J K G I P A L W U W
2 B E F T R A O M N B D V
3 A L N K P W T C B U O E
4 W P H F T P A K J G C Z
5 I Q W T Y M I S D Ł P I
6 A T E O D Y R F T F G H
7 P W C S D E G H L R X W
8 K A E Q T J N E D J P V
9 A Z S V V W N M P O R S
10 K D P I B A E K T M W Q
11 E G C O S Q Z Y D R X Ł
12 L I S F K G U I B V C W
