Halina Dusińska
Jadwiga Rużyło-Stasiakowa
(1908-1989)
Wiek XIX : Rocznik Towarzystwa Literackiego imienia Adama Mickiewicza 3 (45), 267-275
KRONIKA TOWARZYSTWA LITERACKIEGO
IM. ADAMA MICKIEWICZA
J A D W I G A R U Ż Y Ł O - S T A S I A K O W A
( 1 9 0 8 - 1 9 8 9 )
268
Urodziła się 9 listopada 1908 roku w Kościaszynie w województwie lwow skim, jako najstarsze z czworga dzieci M ichała Rużyłły i Julii z W yspiańskich. Podczas pierwszej w ojny światowej wraz z m atką i rodzeństw em została ew a kuowana do Czech. W tym czasie ojciec — w armii austriackiej, brał udział w dzia łaniach wojennych. Z w ygnania w 1916 roku wrócili do Polski. N ajpierw do M aluszyna k. W łoszczow ej, Chęcin, potem do Radomia. W m arcu 1919 roku osiedli w W arszawie, gdzie ojciec, chorąży żandarmerii, dostał przydział do A r chiw um W ojskowego w Forcie Legionów przy ulicy Zakroczym skiej.
N auki początkow e pobierała w szkole czeskiej, a w dom u guw ernantka uczyła W isię i rodzeństw o nie tylko języka ojczystego, ale także angielskiego. Klasy I i II gim nazjum skończyła w Gim nazjum Filologicznym w Radom iu. Od klasy III do VI uczęszczała w Warszawie do prywatnego G im nazjum Am dtowej na Pradze i do szkoły m uzycznej. Następnie przeniosła się do G im nazjum Pań stw owego im. Juliusza Słowackiego, które ukończyła w 1926 roku.
W roku akademickim 1926/1927 podjęła studia na Wydziale Hum anistycz nym Uniwersytetu Warszawskiego. Dyplom m agistra filologii w zakresie filolo gii polskiej uzyskała 28 czerwca 1935 roku. Pracę m agisterską Kobieta i kwestia
kobieca w twórczości Elizy O rzeszkow ej napisała pod kierunkiem prof. Józefa
Ujejskiego. W latach studenckich angażow ała się w lew icow y ruch m łodzieżo wy. Pracow ała społecznie w studenckich kołach naukowych pod egidą Zw iązku Niezależnej M łodzieży Socjalistycznej i jej grupy „Życie” . W latach 1930-1936 działała we w ładzach Koła Polonistów Studentów UW. Podczas K ongresu Kół Naukowych w Warszawie wszystkich polskich uczelni wyższych głosowała prze ciwko num erus clausus, za co została wykluczona z obrad.
W czasie studiów ukończyła półroczny kurs bibliotekarski i dodatkow o w ysłuchała wykładów i odrobiła ćw iczenia obowiązujące na Studium Pedago gicznym UW.
W latach 1929-1931 pracowała w Bibliotece Ordynacji Zam oyskiej, na stępnie w Instytucie Ośw iaty i Kultury im. Staszica na stanow isku bibliotekar k i1. W roku szkolnym 1931/1932 podjęła pracę nauczycielki w średniej Szkole Handlowej w Błoniu. Z pow odu likwidacji szkoły przyjęła w 1933 roku posadę maszynistki w Kancelarii Departamentu Karnego Ministerstwa Sprawiedliwości. W 1934 roku została kierow niczką Biura Komisji do Badań K rym inalno-B iolo- gicznych. W M inisterstw ie pracow ała do września 1939 roku.
1 J. D urko, [biogr.] In stytu t P a m ięci N arodow ej 1944-1950, „R ocznik W arszaw ski” XXXIV, s. 212.
Lata wojny i okupacji niemieckiej spędziła w Warszawie. Po klęsce w rze śniowej podjęła pracę w Kom itecie Sam opom ocy Społecznej na Saskiej Kępie, prowadząc punkt opieki nad dziećmi. Później w Radzie Głównej Opiekuńczej (RGO), w sekcji higieniczno-sanitarnej, głównie w dziale opieki nad więźniami. Dzięki przedsiębiorczości jej m ęża, który zorganizow ał punkt „Społem ”, od li stopada 1939 roku pracow ała w sklepie spożywczym. Jednocześnie zaangażo wała się w działalność konspiracyjną. W połow ie 1942 roku została zaprzysię żona jak o szyfrantka Biura Prezydialnego D elegatury Rządu Londyńskiego, pseud. „K rystyna” , z przydziałem do obsługi stacji radiowych, utrzym ujących łączność kraju z Londynem . Obow iązki szyfrantki pełniła do końca 1944 roku, z przerw ą na czas Pow stania W arszawskiego.
Wybuch Powstania zastał j ą u teściów brata przy ul. Mianowskiego 15. Ten blok otoczony ulicami W awelską 60, Pługa 2 i Uniwersytecką 1, okazał się najdłu żej walczącym (prawie jedenaście dni) miejscem oporu powstańców na Ochocie, nazwany później „Redutą Wawelską”. Jadwiga pracowała w punkcie sanitarnym i bra ła udział w walkach obronnych. Była świadkiem morderstw na ludności cywilnej, gwałtów i rabunków w „Reducie Wawelskiej”, w Klinice Położniczej Szpitala Dzie ciątka Jezus przy ul. Nowogrodzkiej 75 i na terenie Szpitala Dzieciątka Jezus, doko nywanych głównie przez nacjonalistów ukraińskich z pułku brygady SS RONA2. Po wojnie wstrząsającą relację przekazała do Instytutu Pamięci Narodowej3.
Z terenu Szpitala D zieciątka Jezus została ew akuow ana 23 sierpnia 1944 roku wraz z chorymi i personelem na Dworzec Zachodni. W trakcie wyw ózki do obozu w Pruszkowie uciekła z transportu. Zamieszkała w Podkowie Leśnej i dalej działała w konspiracji.
W styczniu 1945 roku powróciła do Warszawy i do pracy w Spółdzielni „Saska Kępa”. Po powrocie z Niemiec męża, w maju tego roku zwolniła się ze „Społem” .
Była dwukrotnie zamężna. W kwietniu 1939 roku wyszła za mąż za Stefa na Pawłowskiego4. Po rozwodzie w roku 1962 zawarła związek małżeński z W ła dysław em Stasiakiem 5.
2 SS-Sturm brigade RO N A — R usskaja O sw oboditielnaja N arodnaja Armia; dow ódca płk B ronisław Kam iński.
3 Z eznanie Jadwigi P aw łow skiej. Protokół z dnia 12 XII 1947; Zob. J. R użyło-Stasiako- w a, R elacja o losach ludności w rejonie ulicy W awelskiej „Reduta W aw elska”, „M iesięcz nik L iteracki” 1973, nr 6, s. 83-90.
4 Stefan Paw łow ski, późniejszy D yrektor B iura P rezydialnego D elegatury R ządu L on dyńskiego.
5 W ładysław Klem ens Stasiak, autor książki W locie szum ią spadochrony, W arszawa 1991. U czestnik desantu pod A rnhem w 1944 roku.
270
W m arcu 1946 roku rozpoczęła pracę na stanow isku kierow nika sekcji badań psycho-społecznych w Instytucie Pamięci Narodowej przy Prezydium Rady M inistrów (później Instytut Historii N ajnowszej). M gr Rużyło-Paw łow ska pra cow ała tam początkow o jako urzędnik kontraktowy, potem m ianow ano ją pro w izorycznie radcą m inisterialnym , a od 1 stycznia 1949 roku adiunktem.
Została m ianowana przez M inistra Oświaty 1 listopada 1949 roku na sta now isko radcy, p.o. naczelnika wydziału w Zarządzie Centralnym M inisterstw a O św iaty (Podsekretariat Stanu do Spraw Szkolnictwa W yższego).
Od 22 lipca 1950 do 1 stycznia 1952 roku pracowała w Ministerstwie Szkol nictwa Wyższego na stanowisku naczelnika Wydziału Studiów Humanistycznych w D epartam encie Studiów Uniwersyteckich. W rękopiśm iennym Notatniku p o zostawiła wspomnienie z tego okresu, dotyczące sposobu reorganizacji dawnych w ydziałów humanistycznych:
Pam iętam ja k w 1950 roku m iotałam się przeciw ko utw orzeniu kierunku studiów dziennikarskich. Szukałam w sparcia u ów czesnego doradcy M inisterstw a S zkolnictw a W y- ższ., w ów czas ju ż profesora K azika B udzyka i u Stefana Ż ółkiew skiego. Z w ypiekam i na tw arzy pytałam organizatora tych studiów z ram ienia KC PZPR Jerzego K ow alew skiego: „Co będzie podstaw ow ym przedm iotem studiów ?” . Słyszałam odpow iedź: „m arksizm -leni- nizm ” . B ył to pom ysł W ydziału Propagandy KC, a obecny profesor ekonom ii J. Litw in i red. Jerzy K ow alew ski [...] byli organizatoram i. O czyw iście Senatu czy żadnej rady w ydziału na U niw ersytecie o to nie pytano! W M inisterstw ie też nikt nie analizow ał tej decyzji. [ ...]. W czoraj [6 IX 1963 podczas otw arcia VIII M iędzynarodow ego K ursu dla Slawistów, orga nizow anego przez UW ] na w ykładzie prof. Turskiego usłyszałam , że po kilku latach istnie nia dziennikarki U niw ersytet doszedł do w niosku, że to nie m oże być norm alny w ydział, bo „nie m a podstaw ow ego przedm iotu studiów ” ! Teraz je st tylko studium dziennikarskie przy U niw ersytecie, tj. to, c o ja od razu proponow ałam . A le ile ludzi się pom am ow ało, ile m ło dzieży zaw iedziono, kiedy się okazało, że nie m ogą robić m agisteriów!
Została przeniesiona na własną prośbę 1 stycznia 1952 roku do Instytutu Ba dań Literackich Polskiej Akademii Nauk, gdzie na mocy ustawy z 1951 roku o Szkol nictwie Wyższym i Pracownikach Nauki została pracownikiem naukowym w stop niu adiunkta. Pozostając na tym stanowisku do 1 grudnia 1960 roku, wykonywała prace naukowe i naukowo-organizacyjne w ramach zadań IBL i zlecane przez PAN.
W wyniku uchwały Sekretariatu Naukowego Prezydium PAN w 1953 roku została sekretarzem naukowym Sesji Polskiego Odrodzenia PAN i organizatorem inicjatyw naukowych, jakie wchodziły do ogólnokrajowego planu Obchodu Roku Odrodzenia. Organizowała konferencje, uczestniczyła w przygotow aniu i opra cow aniu do druku m ateriałów sesji naukowych PAN, brała też udział w pracach jako członek Kom itetu Redakcyjnego.
W m arcu 1954 roku Sekretariat N aukow y Prezydium PAN pow ołał ją w skład Kom isji Naukowej PAN Obchodu Roku M ickiewicza w charakterze se kretarza naukow ego. Rów nocześnie została pow ołana przez M inistra Kultury i Sztuki do Egzekutyw y Roku M ickiewiczowskiego. Oprócz organizow ania se sji i konferencji naukow ych, inicjow ała pow stanie wydaw nictw, ja k np. serii „Z prac dyskusyjnych Komisji Naukowej Obchodu Roku M ickiewiczowskiego” oraz w spółuczestniczyła w redakcji naukowej publikacji. Pełniła funkcję sekre tarza R edakcji serii „Biblioteka H istoryczna Roku M ickiew icza” . Ostatniej po zycji w tej serii, opublikow anej w podserii: „Źródła do dziejów polskich walk narodow o-w yzw oleńczych: „La Tribune des Peuples”, pośw ięciła Rużyło-Sta- siakowa sporo m iejsca w N otatniku, a także w swoim ostatnim artykule opubli kowanym w 1987 roku6. Zajm ując się poszukiw aniam i reliktów tego pism a po bibliotekach europejskich, odsłoniła kulisy pozyskania przez Ossolineum w e Wro cławiu kompletu „Trybuny”, będącego własnością dawnego Ossolineum w e Lwo wie. W uzupełnieniu artykułu prof. Władysława Floryana o „Trybunie Ludów”, który ukazał się na łamach „Pamiętnika Literackiego” (1963, z. 2), zapisała w Notatniku:
Pisze on tam , że Z SR R przekazało O ssolineum kom plet „Trybuny” . N ie pisze, że był to kom plet daw nego O ssolineum w e Lw owie i nie podaje ja k ten kom plet przekazano. W ia dom o było, że nie m a sensu naw et zabieganie o m ikrofilm ze Lwowa. G łuche m ilczenie było o dpow iedzią na w szystkie listy do Lw ow a w tej sprawie. Jak w ięc zw rócono ten kom plet „T ry b u n y ”? O tóż było to tak: Ó w czesny p rezes A kadem ii prof. Jan D em bow ski baw ił w ZSR R. B ył zdaje się m. in. w K ijow ie, gdzie m u w ręczono prezenty jako gościow i U kra iny, co było w ów czas w obyczaju. W śród prezentów była paczka, z którą biolog prof. D em bow ski nie w iedział, co zrobić. Po przyw iezieniu jej do Polski, leżała dłuższy czas w szafie w S ekretariacie, pięknie, uroczyście zapakow ana. W końcu odpakow ano tę paczkę i w tedy przekonano się, że to je st ossoliński kom plet „T rybuny” . [...] pam iętam , że z Sekretariatu zapytyw ano, co z tym zrobić, i że w im ieniu prof. Wyki radziłam przesłać do W rocław ia. W taki oto sposób znalazł się w kraju je d en z dw óch istniejących praw ie kom pletów num e rów „T rybuny” .
W roku 1957 uchw ałą Rady Naukowej Instytutu Badań Literackich PAN powierzono jej stanowisko sekretarza naukowo-organizacyjnego Instytutu. Funk cję tę pełniła przez pięć lat: na etacie adiunkta do końca 1960 roku, wykonując jednocześnie zadania zw iązane z działalnością Biblioteki Instytutu, a od 1 grud nia 1960 do 1 sierpnia 1962 roku na etacie kustosza Biblioteki IBL.
6 J. R użyło-Stasiakow a, Je szcze je d n a publikacja, „Tygodnik Pow szechny” 1987, nr 9, s. 5.
272
W roku 1958 Rada Naukow a Instytutu podjęła decyzję o rozpoczęciu prac nad w ydaniem krytycznym dzieł M ickiewicza w ram ach planu naukowego IBL. Opiekę organizacyjną nad przedsięw zięciem oraz stanow isko sekretarza K om i tetu R edakcyjnego pow ierzono m gr Rużyło-Paw łow skiej. W ykonywała swoje zadania do kw ietnia 1967 roku, kiedy to zw ołała ostatnie zebranie, przekazując obowiązki sekretarza Januszowi Odrowąż-Pieniążkowi. Rezygnację z tego stano wiska prawie pół roku wcześniej złożyła na ręce przewodniczącego Rady Nauko wej IBL PAN prof. Stefana Żółkiewskiego, poniew aż nie widziała m ożliwości pogodzenia obowiązków sekretarza z pracą kierownika Biblioteki IBL PAN.
W 1960 roku przebywała w Ecole Pratique des Hautes Etudes w Paryżu na trzym iesięcznym stypendium, które otrzymała za pośrednictwem PAN. Ten okres poświęciła badaniom problematyki czasopism emigracyjnych z lat 1939-1940 i po ezji powstania listopadowego.
Niezwykle energiczna, aktywna zawodowo i społecznie, od 1961 roku stop niowo zaczęła rezygnować z wielu obowiązków sekretarza naukowego Instytutu, a rozpoczęła przygotow ania do zorganizow ania w Bibliotece IBL działu G abi net Filologiczny.
Z dniem 1 sierpnia 1962 roku decyzją Sekretarza W ydziału I Polskiej A ka demii N auk Rużyło-Stasiakowa została pow ołana na stanowisko kierownika Bi blioteki IBL. Dodatkowo uchwałą Sekretariatu Naukowego Wydziału I PAN z dnia 6 lutego 1963 roku wybrano j ą na członka Kom itetu Nauk o Literaturze PAN.
W 1963 roku zdała przed Komisją Egzaminacyjną dla Bibliotekarzy Dyplo mowanych PAN Egzamin Bibliotekarski dla Kandydatów na Stanowiska Bibliote karzy Dyplomowanych i od 1 lipca 1964 roku została kustoszem dyplomowanym.
Kierowanie pow stałą w 1949 roku B iblioteką Instytutu Badań Literackich traktow ała jako zaszczyt i zobow iązanie do kultyw ow ania tradycji, którą p rze kazały tej placówce dwa cenne zespoły: księgozbiór znanego bibliofila w arszaw skiego Jana M ichalskiego (1876-1950) przejęty na prawach Fundacji im. Jadwigi i Jana M ichalskich oraz zbiór Gabriela Korbuta ( 1862-1936) pod nazw ą Gabinet Filologiczny jego imienia, będący w łasnością W arszawskiego Towarzystwa N a ukow ego7. Jak podkreślała, „ [...] bogate zasoby publikacji z końca XVIII, XIX i początku XX w ieku znajdujące się w przejętych zespołach czynią z Biblioteki IBL jedyny w swoim rodzaju warsztat badaw czy historyka literatury polskiej”8.
7 J. R użyło-Stasiakow a, Biblioteka Instytutu Badań Literackich, „R ocznik B iblioteki N a ro d o w ej” , s. 3.
Zasługą Rużyło-Stasiakowej jest to, że skoncentrowała m agazynowo zbiór Korbutianum i ulokowała w jednym pom ieszczeniu książki, które przeszły przez ręce wielkiego historyka i bibliografa literatury polskiej9.
Oprócz warsztatu pracy niezbędnego dla historyka literatury polskiej „ [...] Biblioteka IBL, spełniając swój statutow y obow iązek wobec planu badań Insty tutu, jednocześnie buduje now oczesny w arsztat dla całej polonistyki” 10. Z god nie z tym głównym celem, oprócz zakupów czasopism krajowych i zagranicznych, zaczęto na zlecenie kierowniczki Biblioteki uzupełniać braki w polskich tytułach poprzez zakupy antykwaryczne. W tym celu przeglądano katalogi czasopism pod kątem brakujących num erów i sporządzano w ykazy braków 11. Do uzupełniania brakujących stron w drukach i brakujących num erów czasopism zaczęto też w ykorzystyw ać novum w owym czasie — reprografię.
Jadwiga Rużyło-Stasiakow a, przyw iązując w ielką w agę do grom adzenia zbiorów specjalnych, apelowała na łam ach prasy do twórców i krytyków polskiej literatury, aby przekazyw ali Bibliotece w darze fotografie i inne dokum enty au tobiograficzne, co umożliwi kontynuację gromadzenia zbiorów ikonograficznych. Poleciła zbieranie druków z drugiego obiegu (pisma ulotne i numery czaso pism nielegalnie ukazujące się w kraju, niekoniecznie związane z tem atyką IBL), podczas kiedy ówczesny dyrektor Biblioteki Narodowej zakazał ich gromadzenia12. Dbała, aby personel podnosił kwalifikacje. D elegowała koleżanki biblio tekarki na konferencje i praktyki do Biblioteki N arodowej. O czekiw ała, aby pi sano artykuły, podejm ow ano prace edytorskie, aby tym samym w zrósł prestiż Biblioteki. Była odważna i bardzo ambitna, otwarta na sprawy społeczne i ludz ką niedolę. D oceniała ludzi zaangażowanych w pracę zawodową. N a em eryturę przeszła 31 października 1969 roku.
Jadwiga Rużyło-Stasiakow a przepracow ała osiem naście lat w Instytucie Badań Literackich PAN. W ram ach Akadem ii prow adziła wielkie akcje organi- zacyjno-naukowe: Sesję Odrodzenia i Komisję Naukow ą Roku M ickiewicza (stu lecie śmierci) i nie będzie przesadą, jeśli stwierdzimy, że brała żywy udział we wszystkich większych przedsięwzięciach naukowych i organizacyjnych IBL i Pol skiej Akademii Nauk na przestrzeni lat 1952-1969, i że dzięki jej ambicji, uporowi, system atycznem u, zorganizow anem u wysiłkowi i nieustannej trosce dochodziły one do skutku.
9 Z Notatnika J. R użyło-Stasiakow ej. Zapis z 28 VII 1969. 10 J. R użyło-Stasiakow a, B iblioteka..., s. 6.
11 Z relacji ustnej H aliny M asłow skiej, kw iecień 2008. 12 Z relacji ustnej Zofii D em ałow icz, styczeń 2008.
274
Za zasługi położone przy przygotowaniu W ydania Narodowego dzieł Ada ma M ickiewicza została w roku 1956 odznaczona Krzyżem O ficerskim Orderu O drodzenia Polski. W 1960 roku otrzym ała Z łotą Odznakę Tow arzystw a W ie dzy Pow szechnej.
N ależała do następujących gremiów: Zw iązek N auczycielstw a Polskiego (od 1946); Towarzystwo Literackie im. Adam a M ickiew icza (członek Zarządu Głównego od 1956 roku); członek Prezydium Zarządu m iejskiego (m. W arsza wy); Sekcja Literatury przy Zarządzie Stołecznym i W ojewódzkim Towarzystwa Wiedzy Powszechnej (od 1956 roku członek Prezydium), delegatka na III Krajo wy Zjazd TW P; członek Zarządu G łównego Towarzystwa Przyjaciół Książki.
Bibliografia publikacji Rużyło-Stasiakowej wykazuje 112 pozycji, które uka zały się drukiem w latach 1945-1987. Są to głównie artykuły informacyjno-nauko- we i sprawozdania z sesji i konferencji, które dokum entują działalność naukową PAN i IBL PAN w latach 1952-1987. Od 1966 roku publikowała także artykuły związane z Biblioteką IBL i z problemami informacji naukowej w zakresie wiedzy o literaturze. W jej dorobku są również artykuły biograficzne, opublikowane refe raty, które wygłaszała na zebraniach naukowych IBL PAN i Komitetu Nauki o Li teraturze, prace edytorskie, recenzje. W spółpracowała m iędzy innymi z „Polskim Słownikiem Biograficznym” i z czasopismami: „Nauka Polska”, „Życie Szkoły Wyższej”, „Pamiętnik Literacki”, „Przegląd Humanistyczny” i „Polonistyka” .
Na szczególne podkreślenie zasługuje długoletnia praca Jadwigi Rużyło- Stasiakowej jako redaktora, a przede wszystkim sekretarza kom itetów redakcyj nych takich monumentalnych wydawnictw, jak „Odrodzenie w Polsce” (7 tomów, PIW, 1955-1962) i wydanie krytyczne dzieł Mickiewicza pod wspólnym tytułem: „Słownik języka Adam a M ickiew icza” (11 tomów, O ssolineum 1962-1983).
W latach 1957-1959 była redaktorem naukowym serii PAN „Z Prac K o misji Naukowej O bchodu Roku M ickiew iczow skiego” . Zredagow ała referaty przygotowane przez uczonych zagranicznych, a wygłaszane w czasie M ickiewi czowskiej M iędzynarodow ej Sesji PAN w 1956 roku, lub na prelekcjach w pol skich uniwersytetach, które opublikowała w tomie M ickiewicz Adam 1855-1955. Pełniła też funkcję sekretarza naukowego Redakcji serii PAN „Biblioteka Histo ryczna Roku M ickiewicza”, wydawanej w latach 1956-1963. W ielkim osiągnię ciem Jadwigi Rużyło-Stasiakowej było wydanie twórczości zapomnianego poety Stefana Borsukiew icza, który zginał w 1942 roku, skacząc ze spadochronem 13.
13 S. B orsukiew icz, Kontrasty>, oprać., posł. J. R użyłło-Stasiakow a, w stęp J. R ogoziński, W arszawa 1981 (Red.).
Pozostaw iła w rękopisie N otatnik prowadzony z przerwami od 23 grudnia 1956 do 23 lipca 1978 roku. W ośmiu brulionach utrw aliła swoje przem yślenia, rozważania o pracy zawodowej, wspom nienia dotyczące życia osobistego i dzia łalności konspiracyjnej, przekazała i naśw ietliła fakty.
Jadw iga Rużyło-Stasiakow a zm arła 27 listopada 1989 roku, przeżywszy 81 lat. Została pochow ana w grobie rodzinnym na Cm entarzu Pow ązkow skim Wojskowym.
W nekrologu zam ieszczonym na łam ach „Życia W arszawy” 14 żegnający j ą przyjaciele z Biblioteki i Instytutu Badań Literackich podkreślili, że „Jej ta
lent organizacyjny i inicjatorski, a także umiejętności dostrzegania ludzkich zdol ności zaowocowały dla dobra Biblioteki. W ierna w przyjaźni zawsze była obecna w życiu swoich przyjaciół” .
B ib lio g r a f ia
1. A k t a J a d w i g i R u ż y ł ó w n y w A r c h i w u m U n i w e r s y t e t u W a r s z a w s k i e g o : S y g n . R P 2 2 . 0 6 5 ; S y g n . W H u m /K E M 5 6 2 2 2 . 0 6 5 .
2 . Kronika In stytu tu Badań L itera ckich PAN, c z . 1: P aźd ziern ik ¡9 4 7 — grudzień 1977, r e d . J. C z a -c h o w s k a , „ B i u l e t y n P o l o n i s t y -c z n y ” 1 9 8 8 , R . 3 1 , z . 1 /2 . 3 . M a t e r ia ły b i o g r a f i c z n e : ś w i a d e c t w o s z k o l n e , m a s z . ż y c i o r y s u z la t 1 9 4 9 , 1 9 6 3 , 1 9 6 6 i N o ta tn ik w p o s i a d a n i u b r a ta E d w a r d a R u ż y łły . U w a g a : w a r c h i w a c h M i n i s t e r s t w a S z k o l n i c t w a W y ż s z e g o i I B L P A N b r a k a k t o s o b o w y c h J a d w i g i R u ż y ł o - S t a s i a k o w e j . Halina D usińska
