Ǥͳ
Projekt z dnia 5 kwietnia 2012 r.
ROZPORZĄDZENIE
MINISTRA TRANSPORTU, BUDOWNICTWA I GOSPODARKI MORSKIEJ 1) z dnia ………. 2012 r.
w sprawie szkolenia osób ubiegających siĊ o uprawnienia do kierowania pojazdami, instruktorów i wykładowców
Na podstawie art. 32 ust. 3 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami (Dz.
U. Nr 30, poz. 151, z póĨn. zm.2)) zarządza siĊ, co nastĊpuje:
Rozdział 1 Przepisy ogólne
§ 1. Rozporządzenie okreĞla:
1) szczegółowe wymagania w zakresie wyposaĪenia dydaktycznego, warunków lokalowych i placu manewrowego:
a) oĞrodków szkolenia kierowców i innych podmiotów prowadzących szkolenie osób ubiegających siĊ o uzyskanie uprawnienia do kierowania motorowerem, pojazdami silnikowymi lub tramwajem,
b) oĞrodków szkolenia kierowców i innych podmiotów prowadzących szkolenie osób ubiegających siĊ o uzyskanie uprawnienia do kierowania motorowerem, pojazdami silnikowymi lub tramwajem, spełniających dodatkowe wymagania w zakresie, o którym mowa w art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami;
2) szczegółowy program:
a) szkolenia osób ubiegających siĊ o uzyskanie uprawnienia do kierowania motorowerem, pojazdami silnikowymi lub tramwajem,
b) szkolenia kandydatów na instruktorów i instruktorów oraz kandydatów na wykładowców i wykładowców,
c) 3-dniowych warsztatów doskonalenia zawodowego dla instruktorów i wykładowców;
3) szczegółowe warunki i tryb:
a) postĊpowania z dokumentami dotyczącymi osób ubiegających siĊ o uzyskanie uprawnienia do kierowania motorowerem, pojazdami silnikowymi lub tramwajem i kandydatów na instruktorów oraz wzory stosowanych dokumentów,
b) prowadzenia dokumentacji przez oĞrodki szkolenia kierowców;
4) wzory dokumentów związanych z prowadzeniem szkolenia.
§ 2. Ilekroü w rozporządzeniu jest mowa o:
1) ustawie – rozumie siĊ przez to ustawĊ z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami;
2) pozwoleniu – rozumie siĊ przez to pozwolenie na kierowanie tramwajem, o którym mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy;
3) osobie szkolonej – rozumie siĊ przez to osobĊ, o której mowa w art. 21 ust. 1 ustawy;
1) Minister Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej kieruje działem administracji rządowej – transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 18 listopada 2011 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej (Dz. U. Nr 248, poz. 1494).
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. Nr 92, poz. 530, Nr 106, poz. 622, Nr 205, poz.
1210, Nr 227, poz. 1367, Nr 244, poz. 1454 oraz z 2012 r. poz. 113.
Ǥʹ
4) egzaminie paĔstwowym – rozumie siĊ przez to egzamin, o którym mowa w art. 51 ustawy;
5) oĞrodku egzaminowania – rozumie siĊ przez to wojewódzki oĞrodek ruchu drogowego, o którym mowa w art. 56 ust. 1 ustawy;
6) osobie egzaminowanej – rozumie siĊ przez to osoby, o których mowa w art. 49 ust. 1 ustawy;
7) pojeĨdzie szkoleniowym – rozumie siĊ przez to pojazdy, o których mowa w art. 24 ustawy;
8) pojeĨdzie z automatyczną skrzynią biegów – rozumie siĊ przez to pojazd, w którym nie ma pedału sprzĊgła, a w przypadku motorowerów i motocykli rĊcznej dĨwigni sprzĊgła;
9) profilu kandydata na kierowcĊ – rozumie siĊ przez to profil, o którym mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 20 ust. 1 pkt 2 ustawy;
10) systemie teleinformatycznym – rozumie siĊ przez to system teleinformatyczny stosowany w podmiotach prowadzących szkolenie kandydatów na kierowców do obsługi procesu szkolenia;
11) numerze PESEL – rozumie siĊ przez to numer Powszechnego Elektronicznego Systemu Ewidencji LudnoĞci, o którym mowa w art. 31a ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludnoĞci i dowodach osobistych (Dz. U. z 2006 r. Nr 139, poz. 993 z póĨn. zm.3)).
Rozdział 2
OĞrodek szkolenia kierowców
§ 3. 1. OĞrodek szkolenia kierowców i inne podmioty prowadzące szkolenie osób ubiegających siĊ o uzyskanie uprawnienia do kierowania motorowerem, pojazdami silnikowymi lub tramwajem powinny spełniaü nastĊpujące wymagania:
1) sala wykładowa powinna:
a) mieü powierzchniĊ nie mniejszą niĪ 25 m2,
b) byü wyposaĪona w stoliki i miejsca siedzące dla kaĪdej osoby biorącej udział w szkoleniu,
c) byü przystosowana do szkolenia minimum 10 osób, d) byü oĞwietlona, ogrzewana i przewietrzana,
e) byü odizolowana od innych pomieszczeĔ,
f) byü oznaczona nazwą oĞrodka szkolenia kierowców oraz informacją „Sala Wykładowa”,
g) byü wyposaĪona w pomoce dydaktyczne odpowiadające obowiązującemu stanowi prawnemu, obejmujące co najmniej:
− tablicĊ do pisania,
− makietĊ lub programy komputerowe umoĪliwiające symulowanie sytuacji na drodze,
− tablice poglądowe z zakresu szkolenia, programy komputerowe lub filmy wideo prezentujące: zasady bezpiecznego poruszania siĊ w ruchu drogowym, zasady kierowania pojazdem, podstawowe czynnoĞci kontrolno-obsługowe i zasady udzielania pierwszej pomocy ofiarom wypadku,
− przedmioty i urządzenia umoĪliwiające korzystanie z tych pomocy dydaktycznych,
3)Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2006 r. Nr 144, poz. 1043, z 2007 r. Nr 21, poz. 125, z 2008 r. Nr 70, poz. 416, Nr 171, poz. 1056, Nr 195, poz. 1198 i Nr 220, poz. 1414, z 2009 r. Nr 22, poz. 120 i Nr 39, poz. 306 oraz z 2012 r. poz. 161.
Ǥ͵
− system teleinformatyczny umoĪliwiający co najmniej:
– – przeprowadzenie egzaminu wewnĊtrznego, o którym mowa w § 19 w sposób okreĞlony w § 20,
– – pobranie informacji zawartej w profilu kandydata na kierowcĊ udostĊpnionym w systemie teleinformatycznym, o którym mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 20 ust. 1 pkt 2 ustawy przez właĞciwy organ do wydania prawa jazdy lub pozwolenia
– – przekazywanie informacji o ukoĔczonym szkoleniu do właĞciwego organu wydającego prawo jazdy lub pozwolenie w postaci aktualizacji profilu kandydata na kierowcĊ udostĊpnionego w systemie teleinformatycznym, o którym mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 20 ust. 1 pkt 2 ustawy, o dane dotyczące wyniku egzaminu paĔstwowego;
2) pomieszczenie biurowe powinno:
a) byü oznaczone nazwą, adresem oraz godzinami pracy oĞrodka szkolenia kierowców,
b) umoĪliwiaü obsługĊ osób i przechowywanie dokumentacji związanej z prowadzonymi szkoleniami w sposób uniemoĪliwiający dostĊp osób postronnych;
3) plac manewrowy powinien:
a) mieü nawierzchniĊ asfaltową, betonową lub kostkową,
b) byü wyłączony z ruchu pojazdów innych niĪ pojazdy szkoleniowe,
c) umoĪliwiaü, przez trwałe wyznaczenie odpowiednich stanowisk, wykonanie kaĪdego z zadaĔ egzaminacyjnych przewidzianych do wykonania na placu manewrowym na egzaminie paĔstwowym (z wyjątkiem ruszania na wzniesieniu), odpowiednio do zakresu prowadzonego szkolenia,
d) umoĪliwiaü jazdĊ tramwajem na odcinku o długoĞci co najmniej 100 m – przy szkoleniu w zakresie pozwolenia.
2. JeĪeli w sali wykładowej prowadzone jest szkolenie jednoczeĞnie dla wiĊcej niĪ 20 osób, to minimalna wymagana powierzchnia sali ulega zwiĊkszeniu o 1 m2 – dla kaĪdej szkolonej osoby powyĪej 20.
3. W pobliĪu sali wykładowej powinna znajdowaü siĊ toaleta.
§ 4. W celu uzyskania poĞwiadczenia o spełnianiu dodatkowych wymagaĔ, zwanego dalej
„poĞwiadczeniem”, oprócz wymagaĔ, o których mowa w § 3 i art. 31 ust. 1 ustawy, naleĪy spełniü nastĊpujące dodatkowe wymagania w zakresie:
1) sali wykładowej, która powinna byü wyposaĪona w:
a) cyfrowe urządzenie zobrazowania wielkoformatowego oraz urządzenie komputerowe umoĪliwiające współpracĊ z tym urządzeniem,
b) stanowiska komputerowe przeznaczone do prowadzenia szkolenia w sposób, o którym mowa w art. 23 ust. 3 ustawy – jeĪeli takie szkolenie ma byü prowadzone;
2) lokalu biurowego, który powinien:
a) posiadaü osobne pomieszczenie wyłącznie do przyjmowania interesantów,
b) zapewniaü przechowywanie dokumentacji związanej ze szkoleniem w sposób uniemoĪliwiający dostĊp osób postronnych,
c) byü wyposaĪony w telefon,
d) byü wyposaĪony w komputer z dostĊpem do internetu;
3) placu manewrowego, który powinien umoĪliwiaü, przez trwałe wyznaczenie odpowiednich stanowisk, wykonanie kaĪdego z zadaĔ egzaminacyjnych przewidzianych do wykonania na placu manewrowym na egzaminie paĔstwowym co najmniej dla prawa jazdy kategorii A, B, C i D;
4) w przypadku jeĪeli ma byü prowadzone szkolenie, o którym mowa w art. 23 ust. 3 ustawy – dysponowania odpowiednim specjalistycznym oprogramowaniem
ǤͶ
komputerowym wspomagającym proces kształcenia, które powinno zapewniü co najmniej:
a) przydzielenie osobie szkolonej indywidualnego identyfikatora pozwalającego na bezpoĞrednie Ğledzenie jej postĊpów w nauce,
b) przeprowadzenie zajĊü w zakresie i czasie wymaganym programem szkolenia, c) zabezpieczenie przed ingerencją w kolejnoĞü prowadzonych zajĊü,
d) przeprowadzenie testu sprawdzającego wiedzĊ po kaĪdym module tematycznym szkolenia oraz zabezpieczenie przed ingerencją w jego wynik,
e) moĪliwoĞü kontynuowania szkolenia wyłącznie po uprzednim uzyskaniu pozytywnego wyniku z testu sprawdzającego wiedzĊ, o którym mowa w lit. d.
Rozdział 3
Szkolenie osób ubiegających siĊ o uzyskanie uprawnienia do kierowania motorowerem, pojazdami silnikowymi lub uprawnienia do kierowania tramwajem
§ 5. 1. Szkolenie osoby ubiegającej siĊ o uzyskanie uprawnienia do kierowania motorowerem, pojazdami silnikowymi lub uprawnienia do kierowania tramwajem jest prowadzone jako:
1) szkolenie podstawowe – przed przystąpieniem po raz pierwszy do egzaminu paĔstwowego, w zakresie okreĞlonej kategorii prawa jazdy lub pozwolenia;
2) szkolenie uzupełniające – przeprowadzane na wniosek osoby, która ukoĔczyła szkolenie podstawowe.
2. Szkolenie:
1) podstawowe przeprowadza siĊ zgodnie ze szczegółowym programem szkolenia kandydatów na kierowców lub motorniczych okreĞlonym w załączniku nr 1 do rozporządzenia;
2) uzupełniające – przeprowadza siĊ w zakresie ustalonym przez osobĊ szkoloną i kierownika oĞrodka szkolenia kierowców, na podstawie szczegółowego programu szkolenia, o którym mowa w pkt 1.
3. W przypadku osób ubiegających siĊ o uprawnienie do kierowania pojazdami w zakresie prawa jazdy kategorii:
1) B1 lub B – posiadających prawo jazdy kategorii C lub D,
2) AM, A1, A2, A, B1, B, C1, C, D1 lub D – posiadających odpowiednio prawo jazdy kategorii AM, A1, A2, A, B1, B, C1, C, D1 lub D z ograniczeniem do prowadzenia tylko pojazdów z automatyczną skrzynią biegów
– uznaje siĊ, Īe osoby te odbyły szkolenie podstawowe w ramach procedury uzyskiwania dotychczas posiadanych uprawnieĔ.
§ 6. 1. Przed rozpoczĊciem szkolenia osoba informuje oĞrodek szkolenia kierowców, jednostkĊ wojskową, jednostkĊ organizacyjna słuĪb podległych lub nadzorowanych przez ministra właĞciwego do spraw wewnĊtrznych lub szkołĊ o numerze identyfikującym profil kandydata na kierowcĊ umieszczonym w systemie teleinformatycznym, o którym mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 20 ust. 1 pkt 2 ustawy.
2. OĞrodek szkolenia kierowców przed przyjĊciem na szkolenie podstawowe lub uzupełniające:
1) sprawdza czy osoba posiada odpowiednio:
a) zaĞwiadczenie o uzyskaniu pozytywnego wyniku egzaminu paĔstwowego w zakresie prawa jazdy kategorii B albo prawo jazdy kategorii B – jeĪeli zakres szkolenia obejmuje prawo jazdy kategorii C1, C, D1 lub D,
b) zaĞwiadczenie o uzyskaniu pozytywnego wyniku egzaminu paĔstwowego w zakresie prawa jazdy kategorii B, C1, C, D1 lub D albo prawo jazdy kategorii B, C1, C, D1 lub D – jeĪeli zakres szkolenia obejmuje odpowiednio prawo jazdy kategorii B+E, C1+E, C+E, D1+E lub D+E,
Ǥͷ
c) zaĞwiadczenie o ukoĔczeniu szkolenia podstawowego i nie przystąpiła do egzaminu paĔstwowego na prawo jazdy lub go nie zdała oraz spełnia warunki, o których mowa w art. 22 ust. 1 ustawy;
2) na podstawie informacji, o której mowa w ust. 1 oraz na podstawie numeru PESEL osoby albo daty urodzenia w przypadku osoby nie posiadającej numeru PESEL, pobiera informacje zawarte w profilu kandydata na kierowcĊ udostĊpnionym w systemie teleinformatycznym, o którym mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 20 ust. 1 pkt 2 ustawy przez właĞciwy organ do wydania prawa jazdy lub pozwolenia;
3) wpisuje ją do ksiąĪki ewidencji osób szkolonych;
4) wydaje jej kartĊ przeprowadzonych zajĊü lub tworzy dla niej kartĊ w systemie teleinformatycznym oĞrodka szkolenia kierowców przed rozpoczĊciem szkolenia w czĊĞci:
a) teoretycznej albo
b) praktycznej – jeĪeli zakres szkolenia obejmuje wyłącznie zajĊcia praktyczne;
5) do karty, o której mowa w pkt 4, wpisuje numer ewidencyjny przydzielonego instruktora prowadzącego.
3. Jednostka wojskowa lub jednostka organizacyjna słuĪb podległych lub nadzorowanych przez ministra właĞciwego do spraw wewnĊtrznych przyjmując osobĊ na szkolenie podstawowe lub uzupełniające:
1) sprawdza czy osoba posiada odpowiednio zaĞwiadczenie o uzyskaniu pozytywnego wyniku egzaminu paĔstwowego w zakresie prawa jazdy kategorii B albo prawo jazdy kategorii B – jeĪeli zakres szkolenia obejmuje prawo jazdy kategorii C1, C, D1 lub D;
2) na podstawie informacji, o której mowa w ust. 1 oraz na podstawie numeru PESEL osoby albo daty urodzenia w przypadku osoby nie posiadającej numeru PESEL, pobiera informacje zawarte w profilu kandydata na kierowcĊ udostĊpnionym w systemie teleinformatycznym, o którym mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 20 ust. 1 pkt 2 ustawy przez właĞciwy organ do wydania prawa jazdy lub pozwolenia.
3) wpisuje ją do ksiąĪki ewidencji osób szkolonych;
4) wpisuje ją do dziennika przeprowadzonych zajĊü;
5) wydaje jej kartĊ przeprowadzonych zajĊü przed rozpoczĊciem czĊĞci praktycznej szkolenia;
6) do karty, o której mowa w pkt 5, wpisuje numer ewidencyjny przydzielonego instruktora prowadzącego.
4. Szkoła rozpoczynając zajĊcia szkolne dla uczniów:
1) sprawdza czy osoba posiada odpowiednio zaĞwiadczenie o uzyskaniu pozytywnego wyniku egzaminu paĔstwowego w zakresie prawa jazdy kategorii B albo prawo jazdy kategorii B – jeĪeli zakres szkolenia obejmuje prawo jazdy kategorii C1, C, D1 lub D;
2) na podstawie informacji, o której mowa w ust. 1 oraz na podstawie numeru PESEL osoby albo daty urodzenia w przypadku osoby nie posiadającej numeru PESEL, pobiera informacje zawarte w profilu kandydata na kierowcĊ udostĊpnionym w systemie teleinformatycznym, o którym mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 20 ust. 1 pkt 2 ustawy przez właĞciwy organ do wydania prawa jazdy lub pozwolenia;
3) wpisuje ją do ksiąĪki ewidencji osób szkolonych;
4) wpisuje ją do dziennika przeprowadzonych zajĊü;
5) wydaje jej kartĊ przeprowadzonych zajĊü przed rozpoczĊciem czĊĞci praktycznej szkolenia;
6) do karty, o której mowa w pkt 5, wpisuje numer ewidencyjny przydzielonego instruktora prowadzącego.
Ǥ
5. Wzór ksiąĪki ewidencji osób szkolonych okreĞla załącznik nr 2 do rozporządzenia.
6. Wzór karty przeprowadzonych zajĊü okreĞla załącznik nr 3 do rozporządzenia.
7. Dokumenty, o których mowa w ust. 2 pkt 3 i 4, ust. 3 pkt 3 - 5 oraz ust. 4 pkt 3 - 5 mogą byü prowadzone w odpowiadającej im postaci elektronicznej, przy czym kierownik oĞrodka szkolenia swoje wpisy potwierdza bezpiecznym podpisem elektronicznym a instruktor, wykładowca lub osoba szkolona opatrują odpowiednie dane podpisem elektronicznym lub nadanym w systemie teleinformatycznym unikalnym identyfikatorem i hasłem.
8. W przypadku prowadzenia dokumentacji w postaci elektronicznej, prowadzi siĊ ją w systemie teleinformatycznym, umoĪliwiającym niezwłoczny odczyt lub wydruk całoĞci lub czĊĞci zapisanych danych.
§ 7. 1. Przeprowadzenie poszczególnych zajĊü w ramach szkolenia jest potwierdzane w karcie przeprowadzonych zajĊü kaĪdorazowo po ich zakoĔczeniu przez osobĊ prowadzącą zajĊcia i osobĊ szkoloną.
2. W przypadku szkolenia prowadzonego przez jednostkĊ wojskową, jednostkĊ organizacyjną słuĪb podległych lub nadzorowanych przez ministra właĞciwego do spraw wewnĊtrznych lub szkolenia prowadzonego przez szkołĊ na karcie przeprowadzonych zajĊü dokonuje siĊ wpisu i potwierdzenia przeprowadzenia wyłącznie zajĊü w zakresie czĊĞci praktycznej. Potwierdzenie przeprowadzenia zajĊü w zakresie czĊĞci teoretycznej oraz nauki udzielania pierwszej pomocy jest dokonywane w dzienniku przeprowadzonych zajĊü.
§ 8. 1. LiczbĊ godzin zajĊü w zakresie czĊĞci teoretycznej i praktycznej szkolenia dla kaĪdej osoby podlegającej szkoleniu podstawowemu ustala indywidualnie instruktor w porozumieniu z tą osobą, przy czym:
1) liczba godzin dla zajĊü w zakresie czĊĞci teoretycznej szkolenia nie moĪe byü mniejsza niĪ:
a) 30 godzin w zakresie prawa jazdy kategorii A1, A2, A, B1, B, T lub pozwolenia – w tym co najmniej 4 godziny w zakresie czĊĞci teoretycznej szkolenia i üwiczeĔ w zakresie udzielania pierwszej pomocy ofiarom wypadków drogowych,
b) 20 godzin w zakresie prawa jazdy kategorii B+E, C1, C1+E, C, C+E, D1, D1+E, D, D+E,
c) 10 godzin w zakresie prawa jazdy kategorii AM;
2) liczba godzin dla zajĊü w zakresie czĊĞci praktycznej szkolenia nie moĪe byü mniejsza niĪ:
a) 10 – w zakresie prawa jazdy kategorii AM b) 15 – w zakresie prawa jazdy kategorii B+E,
c) 20 – w zakresie prawa jazdy kategorii A1, A2, A, C1, C1+E, D1+E lub T, d) 25 – w zakresie prawa jazdy kategorii C+E lub D+E,
e) 30 – zakresie prawa jazdy kategorii B1, B, C, D1 lub pozwolenia, z zastrzeĪeniem pkt 5,
f) 60 – w zakresie prawa jazdy przy kategorii D;
3) wymagania, o których mowa w pkt 1, nie dotyczą osób ubiegających siĊ o prawo jazdy kategorii B, C lub D, jeĪeli posiadają prawo jazdy odpowiednio kategorii B1, C1 lub D1 albo zaĞwiadczenie o uzyskaniu pozytywnego wyniku egzaminu paĔstwowego w zakresie prawa jazdy odpowiednio kategorii B1, C1 lub D1;
4) wymagania, o których mowa w pkt 1, nie dotyczą osób ubiegających siĊ o prawo jazdy kategorii A2, jeĪeli posiadają prawo jazdy kategorii A1, oraz osób ubiegających siĊ o prawo jazdy kategorii A, jeĪeli posiadają prawo jazdy kategorii A1 lub A2;
5) dla szkolenia w zakresie prawa jazdy kategorii C prowadzonego przez jednostki wojskowe dla Īołnierzy zasadniczej słuĪby wojskowej lub Īołnierzy słuĪby
Ǥ
kandydackiej liczba godzin zajĊü w zakresie czĊĞci praktycznej szkolenia nie moĪe byü mniejsza niĪ 20.
2. W przypadku gdy osoba rozpoczyna szkolenie:
1) jednoczeĞnie w zakresie wiĊcej niĪ jednej kategorii prawa jazdy, to:
a) okreĞlona w ust. 1 pkt 1 lit. a liczba godzin zajĊü w zakresie czĊĞci teoretycznej szkolenia ulega zmniejszeniu o 10 dla kaĪdej okreĞlonej w tym punkcie kategorii,
b) okreĞlona w ust. 1 pkt 1 lit. b liczba godzin zajĊü w zakresie czĊĞci teoretycznej szkolenia ulega zmniejszeniu o 5 dla kaĪdej okreĞlonej w tym punkcie kategorii;
2) w zakresie prawa jazdy kategorii C, C1, D lub D1, to okreĞlona w ust. 1 pkt 2 liczba godzin zajĊü w zakresie czĊĞci praktycznej szkolenia ulega:
a) zmniejszeniu o 10 – w zakresie prawa jazdy kategorii C1 lub C, jeĪeli posiada odpowiednio prawo jazdy kategorii D1 lub D albo zaĞwiadczenie o uzyskaniu pozytywnego wyniku egzaminu paĔstwowego w zakresie prawa jazdy odpowiednio kategorii D1 lub D,
b) zmniejszeniu o 20 – w zakresie prawa jazdy kategorii D, jeĪeli posiada prawo jazdy odpowiednio kategorii C1 lub C albo zaĞwiadczenie o uzyskaniu pozytywnego wyniku egzaminu paĔstwowego w zakresie prawa jazdy odpowiednio kategorii C1 lub C;
3) w zakresie prawa jazdy kategorii A lub B okreĞlona w ust. 1 pkt 2 liczba godzin zajĊü w zakresie czĊĞci praktycznej szkolenia ulega zmniejszeniu o 10, jeĪeli osoba posiada prawo jazdy odpowiednio kategorii A1, A2 lub B1.
3. ZajĊcia w zakresie czĊĞci praktycznej szkolenia:
1) mogą byü rozpoczĊte po przeprowadzeniu zajĊü w zakresie czĊĞci teoretycznej szkolenia;
2) w zakresie prawa jazdy kategorii:
a) A1, A2, A lub B1, - powinny uwzglĊdniaü co najmniej 3 godziny jazdy poza obszarem zabudowanym, w tym na drogach o dopuszczalnej prĊdkoĞci powyĪej 70 km/h,
b) B, B+E, C1, C, C1+E, D1+E lub T – powinny uwzglĊdniaü co najmniej jednorazowo 4 godziny jazdy poza obszarem zabudowanym, w tym na drogach o dopuszczalnej prĊdkoĞci powyĪej 70 km/h,
c) D1, C+E oraz D+E – powinny uwzglĊdniaü co najmniej jednorazowo 10 godzin jazdy poza obszarem zabudowanym, w tym na drogach o dopuszczalnej prĊdkoĞci powyĪej 70 km/h,
d) D – powinny uwzglĊdniaü co najmniej jednorazowo 20 godzin jazdy poza obszarem zabudowanym, w tym na drogach o dopuszczalnej prĊdkoĞci powyĪej 70 km/h;
3) zajĊcia, o których mowa w pkt 2, z wyłączeniem zajĊü w zakresie prawa jazdy kategorii T, prowadzi siĊ łącznie na odcinku nie mniejszym niĪ 50 km w trakcie jednych zajĊü.
§ 9. Godzina zajĊü w zakresie czĊĞci teoretycznej szkolenia równa siĊ 45 minutom, a zajĊü w zakresie czĊĞci praktycznej szkolenia 60 minutom.
§ 10. 1. ZajĊcia w zakresie czĊĞci praktycznej szkolenia nie mogą byü dłuĪsze niĪ:
1) 2 godziny dziennie w okresie pierwszych:
a) 4 godzin szkolenia – w zakresie prawa jazdy kategorii AM, A1, A2 lub A, b) 8 godzin szkolenia – w zakresie prawa jazdy kategorii innych niĪ okreĞlone w
lit. a oraz pozwolenia;
2) 3 godziny dziennie – po okreĞlonych w pkt 1 godzinach dla zajĊü w zakresie czĊĞci praktycznej szkolenia dla prawa jazdy poszczególnych kategorii oraz pozwolenia;
Ǥͺ
3) 4 godziny dziennie – po zakoĔczeniu 50% godzin zajĊü w zakresie czĊĞci praktycznej szkolenia dla prawa jazdy kategorii C1, C1+E, C, C+E, D1, D1+E, D, D+E oraz pozwolenia.
2. Podczas zajĊü w zakresie czĊĞci praktycznej szkolenia z osobą szkoloną dopuszcza siĊ stosowanie urządzeĔ technicznych wspomagających komunikacjĊ, jeĪeli osoba szkolona jest osobą, o której mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o jĊzyku migowym i innych Ğrodkach komunikowania siĊ (Dz. U. Nr 209, poz. 1243).
§ 11. ZajĊcia w zakresie czĊĞci praktycznej szkolenia podstawowego w ruchu drogowym w pojeĨdzie mogą byü prowadzone wyłącznie z 1 osobą szkoloną przez instruktora w obecnoĞci:
1) jednego dodatkowego uczestnika kursu w przypadku szkolenia w zakresie prawa jazdy kategorii B1, B, B+E,
2) do 6 uczestników kursu w przypadku szkolenia w zakresie prawa jazdy kategorii C1, C1+E, C, C+E, D1, D1+E, D, D+E,
3) kandydatów na instruktorów wraz z ich wykładowcą,
4) kierownika jednostki prowadzącej szkolenie lub upowaĪniony przez niego pracownik tej jednostki,
5) osoby sprawującej w imieniu starosty nadzór, o którym mowa w art. 43 ustawy, 6) osoby sprawującej nadzór w imieniu jednostki lub organu, o którym mowa w art. 47
ust. 1 – 3 ustawy,
7) tłumacza, jeĪeli osoba szkolona nie włada jĊzykiem polskim w stopniu umoĪliwiającym prowadzenie szkolenia,
8) tłumacza jĊzyka migowego lub tłumacza systemu jĊzykowo – migowego, jeĪeli osoba szkolona jest osobą, o której mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o jĊzyku migowym i innych Ğrodkach komunikowania siĊ
− jeĪeli pojazd jest wyposaĪony w wystarczającą liczbĊ miejsc siedzących.
§ 12. Instruktor prowadzący szkolenie potwierdza w karcie przeprowadzonych zajĊü zaliczenie egzaminu wewnĊtrznego, a jeĪeli go nie przeprowadzał, podpisuje siĊ na karcie przeprowadzonych zajĊü obok instruktora lub wykładowcy przeprowadzającego ten egzamin.
§ 13. 1. Kierownik oĞrodka szkolenia kierowców, dowódca jednostki wojskowej, kierownik jednostki organizacyjnej słuĪb podległych lub nadzorowanych przez ministra właĞciwego do spraw wewnĊtrznych albo dyrektor szkoły, który wydał kartĊ przeprowadzonych zajĊü, w przypadku przerwania szkolenia, podkreĞla i podpisuje kartĊ po ostatniej wpisanej pozycji. W przypadku prowadzenia dokumentacji w postaci elektronicznej kierownik oĞrodka szkolenia przekazuje osobie szkolonej plik karty przeprowadzonych zajĊü w formacie tekstowym lub rozszerzalnego jĊzyka znaczników (XML), opatrzony bezpiecznym podpisem elektronicznym oraz dokonuje jej wydruku, podkreĞla i podpisuje kartĊ po ostatniej wpisanej pozycji oraz umieszcza odrĊczną informacjĊ, Īe karta prowadzona była w postaci elektronicznej.
2. W przypadku przerwania szkolenia osoba szkolona zachowuje kartĊ przeprowadzonych zajĊü, a jednostka prowadząca szkolenie załącza jej kopiĊ lub jej elektroniczny odpowiednik do prowadzonej dokumentacji.
3. Kierownik oĞrodka szkolenia kierowców, dowódca jednostki wojskowej, kierownik jednostki organizacyjnej słuĪb podległych lub nadzorowanych przez ministra właĞciwego do spraw wewnĊtrznych albo dyrektor szkoły, przesyła za pomocą systemu teleinformatycznego właĞciwemu organowi wydającemu prawo jazdy lub pozwolenie informacjĊ o przerwaniu szkolenia przez osobĊ szkoloną w celu udostĊpnienia przez ten organ profilu kandydata na kierowcĊ kolejnemu podmiotowi prowadzącemu szkolenie dla tej osoby.
4. JeĪeli karta przeprowadzonych zajĊü jest podpisywana przez dowódcĊ jednostki wojskowej, kierownika jednostki organizacyjnej słuĪb podległych lub nadzorowanych przez ministra właĞciwego do spraw wewnĊtrznych albo dyrektora szkoły, wpisy w
Ǥͻ
karcie uzupełnia siĊ o potwierdzenie przeprowadzenia zajĊü w zakresie czĊĞci teoretycznej szkolenia, oraz zajĊü z zakresu zasad udzielania pierwszej pomocy - wynikających z dziennika prowadzonych zajĊü.
5. Dyrektor szkoły podpisując kartĊ przeprowadzonych zajĊü wydaje dodatkowo zaĞwiadczenie potwierdzające rozpoczĊcie szkolenia w ramach zajĊü szkolnych.
§ 14. Osoba szkolona, kontynuując szkolenie w innym oĞrodku szkolenia kierowców, jednostce prowadzącej szkolenie lub szkole, przekazuje kartĊ, o których mowa w § 13 ust. 1, jej kierownikowi. W przypadku gdy dotychczasowa dokumentacja była prowadzona w postaci elektronicznej przekazuje plik i oryginał wydruku karty przeprowadzonych zajĊü. Kierownik oĞrodka szkolenia kierowców, innej jednostki prowadzącej szkolenia stosuje odpowiednio przepisy § 6 ust. 1–4, zachowując poprzednią kartĊ przeprowadzonych zajĊü w prowadzonej dokumentacji. JeĪeli oĞrodek szkolenia kierowców prowadzi dokumentacjĊ w postaci elektronicznej plik karty przeprowadzonych zajĊü dołącza do prowadzonej przez siebie dokumentacji a wydruk karty moĪe przekształciü do postaci elektronicznej.
§ 15. 1. W celu wydania zaĞwiadczenia o ukoĔczeniu szkolenia, o którym mowa w art. 27 ust. 4 ustawy, kierownik oĞrodka szkolenia kierowców lub innego podmiotu prowadzącego szkolenie aktualizuje profil kandydata na kierowcĊ w systemie teleinformatycznym, o którym mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 20 ust 1 pkt 2 ustawy, potwierdzając tĊ czynnoĞü bezpiecznym podpisem elektronicznym.
§ 16. Po zakoĔczeniu lub przerwaniu szkolenia przez osobĊ szkoloną do ksiąĪki ewidencji osób szkolonych wpisuje siĊ:
1) liczbĊ godzin zajĊü w zakresie czĊĞci teoretycznej lub praktycznej szkolenia przeprowadzonych w danym oĞrodku szkolenia kierowców lub jednostce innym podmiocie prowadzącym szkolenie;
2) datĊ zakoĔczenia lub przerwania szkolenia;
3) numer instruktora prowadzącego szkolenie, o którym mowa w § 12;
4) numer identyfikujący profil kandydata na kierowcĊ.
§ 17. 1. KsiąĪkĊ ewidencji osób szkolonych:
1) przechowuje siĊ przez okres 10 lat od daty dokonania w niej ostatniego wpisu;
2) przekazuje siĊ właĞciwemu organowi prowadzącemu nadzór, w celu archiwizacji, niezwłocznie po:
a) rezygnacji z prowadzenia oĞrodka szkolenia kierowców,
b) wydaniu decyzji o zakazie prowadzenia przez przedsiĊbiorcĊ działalnoĞci gospodarczej w zakresie prowadzenia oĞrodka szkolenia kierowców.
c) uprawomocnieniu siĊ orzeczonego przez sąd zakazu prowadzenia przez przedsiĊbiorcĊ działalnoĞci gospodarczej w zakresie prowadzenia oĞrodka szkolenia kierowców.
2. Karty przeprowadzonych zajĊü osób wpisanych do ksiąĪki ewidencji osób szkolonych oraz kopie kart osób, które nie kontynuują szkolenia, przechowuje siĊ przez okres 24 miesiĊcy od dnia dokonania w nich ostatniego wpisu. Po upływie tego okresu karty i ich kopie podlegają zniszczeniu.
3. Przed zniszczeniem karty lub kopii karty, liczbĊ godzin przeprowadzonych zajĊü w zakresie czĊĞci teoretycznej lub praktycznej szkolenia wpisuje siĊ odpowiednio do ksiąĪki ewidencji osób szkolonych.
4. Po upływie okresu, o którym mowa w ust. 2 kierownik oĞrodka szkolenia kierowców, dowódca jednostki wojskowej, kierownik jednostki organizacyjnej słuĪb podległych lub nadzorowanych przez ministra właĞciwego do spraw wewnĊtrznych albo dyrektor szkoły, przesyła za pomocą systemu teleinformatycznego właĞciwemu organowi wydającemu prawo jazdy lub pozwolenie informacjĊ o przerwaniu szkolenia przez osobĊ szkoloną, o której mowa w ust. 2, w celu udostĊpnienia przez ten organ profilu kandydata na kierowcĊ kolejnemu podmiotowi prowadzącemu szkolenie dla tej osoby
ǤͳͲ
§ 18. Egzamin wewnĊtrzny, o którym mowa w art. 23 ust. 2 pkt 4 ustawy, składa siĊ z czĊĞci:
1) teoretycznej – przeprowadzanej w sali wykładowej przy uĪyciu testu komputerowego;
2) praktycznej – przeprowadzanej na placu manewrowym i w ruchu drogowym po uzyskaniu przez osobĊ szkoloną pozytywnego wyniku z czĊĞci teoretycznej egzaminu.
§ 19. 1. Zakres czĊĞci teoretycznej egzaminu wewnĊtrznego, liczba pytaĔ egzaminacyjnych, ich tematyka, sposób oceny czĊĞci teoretycznej egzaminu wewnĊtrznego oraz czas jego przeprowadzenia jest zgodny ze sposobem przeprowadzania czĊĞci teoretycznej egzaminu paĔstwowego.
2. InformacjĊ o wyniku czĊĞci teoretycznej egzaminu wewnĊtrznego, liczbie popełnionych błĊdów oraz dacie przeprowadzenia egzaminu, podpisaną przez instruktora lub wykładowcĊ, który przeprowadził czĊĞü teoretyczną egzaminu wewnĊtrznego i osobĊ szkoloną, umieszcza siĊ w dokumentacji kandydata na kierowcĊ.
§ 20. 1. Zakres czĊĞci praktycznej egzaminu wewnĊtrznego, kryteria oceny oraz czas trwania, z zastrzeĪeniem ust. 2, są zgodne ze sposobem przeprowadzania czĊĞci praktycznej egzaminu paĔstwowego
2. W trakcie przeprowadzania czĊĞci praktycznej egzaminu wewnĊtrznego, realizuje siĊ wszystkie przewidziane dla egzaminu paĔstwowego zadania egzaminacyjne, bez wzglĊdu na liczbĊ popełnionych błĊdów, z wyjątkiem przypadku gdy zachowanie osoby egzaminowanej zagraĪa bezpoĞrednio Īyciu i zdrowiu uczestników ruchu drogowego.
3. W trakcie czĊĞci praktycznej egzaminu wewnĊtrznego instruktor wypełnia arkusz przebiegu czĊĞci praktycznej egzaminu wewnĊtrznego i wyszczególnia w nim błĊdy popełnione przez osobĊ egzaminowaną; arkusz moĪe byü sporządzony w postaci elektronicznej przy wykorzystaniu funkcjonalnoĞci systemu teleinformatycznego przy czym wynik egzaminu wewnĊtrznego instruktor potwierdza bezpiecznym podpisem elektronicznym.
4. Po zakoĔczeniu czĊĞci praktycznej egzaminu wewnĊtrznego instruktor przeprowadzający egzamin omawia z osobą egzaminowaną popełnione przez nią błĊdy.
5. W przypadku zakoĔczenia egzaminu wewnĊtrznego z wynikiem negatywnym, na podstawie wypełnionego arkusza przebiegu czĊĞci praktycznej egzaminu wewnĊtrznego instruktor prowadzący wraz z osobą egzaminowaną ustala dalszy zakres szkolenia niezbĊdny do uzyskania wszystkich umiejĊtnoĞci.
6. Arkusz przebiegu czĊĞci praktycznej egzaminu wewnĊtrznego podpisuje instruktor przeprowadzający egzamin, instruktor, który prowadził szkolenie i osoba egzaminowana.
7. Arkusz przebiegu egzaminu wewnĊtrznego otrzymuje osoba egzaminowana a kopiĊ arkusza pozostawia siĊ w oĞrodku szkolenia kierowców lub innym podmiocie prowadzącym szkolenie.
8. Jako arkusz przebiegu czĊĞci praktycznej egzaminu wewnĊtrznego wykorzystuje siĊ arkusz przebiegu czĊĞci praktycznej egzaminu paĔstwowego stosowany do przeprowadzania egzaminów paĔstwowych.
Rozdział 4
Szkolenie instruktorów i wykładowców
§ 21. Podmiot, o którym mowa w art. 35 ust. 1 ustawy, przyjmując kandydata na instruktora lub instruktora na kurs:
1) rejestruje go przed rozpoczĊciem szkolenia teoretycznego odpowiednio:
a) w ksiąĪce ewidencji osób szkolonych, o której mowa w § 6 ust. 2 pkt 3, b) w dzienniku lekcyjnym kursu, wpisując:
− imiĊ i nazwisko kandydata na instruktora lub instruktora wraz z kategoriami, w zakresie których jest szkolony, oraz numer PESEL albo datĊ urodzenia w przypadku osób nie posiadających numeru PESEL,
Ǥͳͳ
− rodzaj kursu,
− wykaz zajĊü teoretycznych,
− wykaz osób prowadzących zajĊcia teoretyczne;
2) przed rozpoczĊciem zajĊü praktycznych wydaje mu kartĊ przeprowadzonych zajĊü, której wzór okreĞla załącznik nr 4 do rozporządzenia.
§ 22. 1. LiczbĊ godzin zajĊü teoretycznych i praktycznych dla uczestników kursu kandydatów na instruktorów lub kursu uzupełniającego dla instruktorów ustala organizator kursu, przy czym nie moĪe byü ona mniejsza niĪ okreĞlona w tabeli nr 1, z zastrzeĪeniem ust. 6.
Tabela 1
Liczba godzin zajĊü
Poz. Nazwa przedmiotu
teoretycznych praktycznych
1 2 3 4
1. Psychologia 10 -
2. Metodyka nauczania 50 -
3. Prawo o ruchu drogowym 30 -
4. Technika kierowania i obsługa
pojazdu 18 -
5. BezpieczeĔstwo ruchu drogowego 10 -
6. Zasady prowadzenia oĞrodka
szkolenia 6 -
7. Technika i taktyka jazdy 2 5
8. Praktyka instruktorska 4 50*)
9. Razem 130 55*)
*) NaleĪy uwzglĊdniü dodatkowo odpowiednią do zakresu nauczania kandydata liczbĊ godzin zajĊü okreĞloną w tabeli nr 2.
2. W zakresie przedmiotu okreĞlonego w tabeli nr 1:
1) w poz. 1 – powinny byü ujĊte tematy:
a) podstawowe wiadomoĞci z psychologii ogólnej,
b) kandydat na kierowcĊ lub motorniczego i jego charakterystyka,
c) wybrane zagadnienia z psychologii ruchu drogowego, ze szczególnym uwzglĊdnieniem wpływu na funkcje percepcyjne, podejmowane decyzje, czas reakcji lub zmianĊ zachowania kierującego pojazdem, w szczególnoĞci:
− alkoholu lub Ğrodka działającego podobnie do alkoholu,
− wahaĔ stanu emocjonalnego,
− zmĊczenia,
− zagroĪeĔ wystĊpujących w ruchu drogowym,
d) praktyczne wykorzystanie wiedzy z psychologii w szkoleniu kandydatów na kierowców lub motorniczych, ze szczególnym uwzglĊdnieniem oceny predyspozycji kandydata na kierowcĊ lub motorniczego do kierowania pojazdem,
e) etyka zawodu instruktora i wykładowcy;
2) w poz. 2 – powinny byü ujĊte tematy:
a) proces nauczania,
b) szkolenie dorosłych – motywacja,
Ǥͳʹ
c) ocenianie kwalifikacji kandydata na kierowcĊ i ustalanie wymiaru czasu szkolenia niezbĊdnego dla osiągniĊcia celów okreĞlonych w programach szkolenia kandydatów na kierowców lub motorniczych,
d) formy i metodyka prowadzenia zajĊü teoretycznych i praktycznych ujĊtych w programie szkolenia kandydatów na kierowców lub motorniczych, w szczególnoĞci:
− podział tematyczny zajĊü w poszczególnych kategoriach prawa jazdy lub pozwolenia,
− podział wymiaru czasu szkolenia,
− kolejnoĞü realizacji zajĊü,
e) organizacja zajĊü – Ğrodki dydaktyczne;
3) w poz. 3 – powinny byü ujĊte tematy:
a) wybrane problemy interpretacyjne przepisów ruchu drogowego, ze szczególnym uwzglĊdnieniem:
− zachowania ostroĪnoĞci i właĞciwoĞci postawy w stosunku do innych uczestników ruchu,
− zachowania bezpiecznych prĊdkoĞci i odstĊpów miĊdzy pojazdami podczas jazdy w róĪnych warunkach atmosferycznych i po róĪnych nawierzchniach jezdni,
− zagroĪeĔ związanych z ruchem drogowym, w szczególnoĞci: prowadzeniem pojazdu w róĪnych warunkach widocznoĞci, niedoĞwiadczeniem innych uczestników ruchu, podczas przewozu osób i ładunków,
b) omówienie wybranych zagadnieĔ:
− których znajomoĞü powinna byü sprawdzana na kursie dla kandydatów na kierowców lub motorniczych,
− wystĊpujących w pytaniach egzaminacyjnych stosowanych w czĊĞci teoretycznej egzaminu paĔstwowego;
4) w poz. 4 – powinny byü ujĊte tematy:
a) przygotowanie siĊ do jazdy oraz zasady uĪywania mechanizmów sterowania pojazdem,
b) bezpieczne prowadzenie pojazdu i wykonywanie manewrów na drodze, c) zachowanie wobec innych uczestników ruchu,
d) przewidywanie rzeczywistych lub potencjalnych zagroĪeĔ na drodze oraz skuteczne reagowanie na nie,
e) dynamika i kultura jazdy,
f) zasady wykonywania czynnoĞci kontrolno-obsługowych pojazdu, z uwzglĊdnieniem wymogów ochrony Ğrodowiska;
5) w poz. 5 – powinny byü ujĊte tematy:
a) organy administracji publicznej zajmujące siĊ problematyką ruchu drogowego i ich zadania,
b) akty prawne odnoszące siĊ do kierujących pojazdami,
c) stan bezpieczeĔstwa ruchu drogowego w kraju i województwie,
d) kontrola ruchu drogowego, zatrzymywanie i cofanie uprawnieĔ do kierowania pojazdami,
e) ubezpieczenia komunikacyjne oraz zawodowe;
6) w poz. 6 – powinny byü ujĊte tematy:
a) rozpoczĊcie działalnoĞci oĞrodka szkolenia kierowców, b) rozpoczĊcie pracy instruktora,
c) zarządzanie oĞrodkiem szkolenia kierowców, d) prowadzenie dokumentacji,
e) nadzór nad prowadzeniem szkolenia kandydatów na kierowców lub motorniczych;
Ǥͳ͵
7) w poz. 7 – powinny byü przeprowadzone zajĊcia praktyczne z taktyki i techniki jazdy. ZajĊcia realizuje siĊ w oĞrodku doskonalenia techniki jazdy, o którym mowa w art. 112 ust. 1 pkt 2 lit. c ustawy;
8) w poz. 8 – powinny byü ujĊte tematy:
a) organizacja zajĊü,
b) pokaz przeprowadzenia 10 róĪnych tematycznie zajĊü teoretycznych dla kandydatów na kierowców lub motorniczych – z uwzglĊdnieniem róĪnych kategorii prawa jazdy, na które prowadzone jest szkolenie,
c) prezentacja przez kaĪdego słuchacza kursu co najmniej 5 wybranych zajĊü teoretycznych, o których mowa w lit. b – czas kaĪdej prezentacji 45 minut, d) udział w charakterze obserwatora w co najmniej 20 zajĊciach teoretycznych
prowadzonych w oĞrodku szkolenia kierowców,
e) pokaz przeprowadzenia 5 godzin zajĊü praktycznych dla kandydatów na kierowców w zakresie uprawnieĔ objĊtych nauczaniem – pokaz przeprowadza siĊ 2 godziny na placu manewrowym i 3 godziny w ruchu miejskim,
f) udział w charakterze obserwatora w zajĊciach praktycznych prowadzonych w ruchu miejskim w oĞrodku szkolenia kierowców w liczbie godzin okreĞlonej w tabeli nr 2:
Tabela nr 2
Poz. Zakres objĊty nauczaniem Liczba godzin zajĊü*)
1 2 3
1 Kat. A 10
2 Kat. B, C, C1, D1, T, B+E, C1+E, D1 + E, T lub
pozwolenie 30
3 Kat. C+E, D+E 15
4 Kat. D 25
*) podane wartoĞci odnoszą siĊ oddzielnie do kaĪdej kategorii prawa jazdy
g) przeprowadzenie przez kandydata na instruktora lub instruktora na placu manewrowym oĞrodka szkolenia kierowców z udziałem kandydata na kierowcĊ lub motorniczego co najmniej 10 zajĊü praktycznych w zakresie kaĪdej kategorii prawa jazdy lub pozwolenia, objĊtych nauczaniem,
h) przeprowadzenie przez kandydata na instruktora lub instruktora w ruchu drogowym z udziałem kandydata na instruktora co najmniej 4 godzin zajĊü praktycznych w zakresie kaĪdej kategorii prawa jazdy lub pozwolenia, objĊtych nauczaniem; realizując szkolenie jedna osoba wystĊpuje w charakterze kandydata na kierowcĊ a druga w charakterze instruktora nauki jazdy; zajĊcia odbywają siĊ pod nadzorem wykładowcy,
i) podsumowanie zajĊü.
3. ZajĊcia okreĞlone w ust. 2 pkt 8:
1) lit. a, b, e, i – prowadzi wykładowca;
2) lit. c, g – prowadzi indywidualnie kaĪdy kandydat na instruktora lub instruktor pod nadzorem wykładowcy;
3) lit. d, f – prowadzi siĊ w grupach 1-5 osób pod nadzorem wykładowcy.
4. ZajĊcia z praktyki instruktorskiej mogą byü rozpoczĊte po zakoĔczeniu zajĊü z przedmiotów okreĞlonych w poz. 1-4 tabeli 1.
§ 23. Szkolenie jest prowadzone przez właĞciwych specjalistów w tym w szczególnoĞci w zakresie przedmiotów:
ǤͳͶ
1) „Technika kierowania i obsługa pojazdu” – posiadających uprawnienia instruktora lub egzaminatora oraz co najmniej 5 lat praktyki zawodowej w zakresie szkolenia lub egzaminowania kandydatów na kierowców w zakresie objĊtym nauczaniem;
2) „Zasady prowadzenia oĞrodka szkolenia kierowców” – posiadających uprawnienia instruktora w zakresie objĊtym nauczaniem oraz co najmniej 5-letnią praktykĊ w kierowaniu oĞrodkiem szkolenia kierowców;
3) „Praktyka instruktorska” – posiadających uprawnienia instruktora w zakresie objĊtym nauczaniem i praktykĊ zawodową w zakresie prowadzenia szkolenia kandydatów na kierowców od co najmniej 5 lat.
§ 24. Godziny zajĊü teoretycznych równają siĊ 45 minutom, a zajĊü praktycznych – 60 minutom.
§ 25. Kurs uzupełniający dla instruktorów obejmuje zajĊcia z przedmiotów okreĞlonych w tabeli nr 1 w poz. 1 - 7 w zakresie właĞciwym dla uprawnieĔ instruktora w danej kategorii prawa jazdy.
§ 26. Po zakoĔczeniu kursu wykładowcy odnotowują dla poszczególnych przedmiotów koĔcowy wynik nauczania osoby oznaczając wynik pozytywny "P", a negatywny literą
"N":
1) w dzienniku lekcyjnym – jeĪeli są to zajĊcia teoretyczne;
2) na karcie przeprowadzonych zajĊü – jeĪeli są to zajĊcia praktyczne.
§ 27. W przypadku przerwania lub zakoĔczenia szkolenia karta przeprowadzonych zajĊü podlega zwrotowi do jednostki prowadzącej szkolenie, która ją wydała.
§ 28. 1. ZaĞwiadczenie o ukoĔczeniu kursu podstawowego dla kandydatów na instruktorów lub kursu uzupełniającego dla instruktorów podpisuje kierownik lub dowódca odpowiednio oĞrodka szkolenia kierowców, jednostki lub podmiotu, o których mowa w art. 35 ust. 1 ustawy.
2. Egzamin koĔcowy obejmuje sprawdzenie znajomoĞci wybranych zagadnieĔ z
„Psychologii”, „Metodyki nauczania”, „Przepisów ruchu drogowego”, „Techniki kierowania pojazdem”, „CzynnoĞci kontrolno-obsługowych” oraz prezentacje wybranych jednostek lekcyjnych realizowanych na kursie dla kandydatów na kierowców lub motorniczych.
3. Wyniki egzaminu koĔcowego wpisuje siĊ w dzienniku lekcyjnym, oddzielnie dla kaĪdej osoby i kategorii prawa jazdy lub pozwolenia, przez umieszczenie litery:
1) „P” - jeĪeli wynik jest pozytywny;
2) „N” - jeĪeli wynik jest negatywny;
3) „X” - jeĪeli osoba nie przystąpiła do egzaminu.
4. Wzór zaĞwiadczenia o ukoĔczeniu kursu podstawowego dla kandydatów na instruktorów lub kursu uzupełniającego dla instruktorów, okreĞla załącznik nr 5 do rozporządzenia.
§ 29. 1. KsiąĪka ewidencji osób szkolonych powinna byü przechowywana przez jednostkĊ prowadzącą szkolenie przez okres 10 lat od dnia dokonania w niej ostatniego wpisu, a w przypadku rezygnacji z prowadzenia szkolenia – przekazana właĞciwemu organowi prowadzącemu nadzór w celu archiwizacji.
2. W razie utraty ksiąĪki ewidencji osób szkolonych lub zniszczenia w stopniu powodującym jej nieczytelnoĞü podlega ona kaĪdorazowo odtworzeniu w zakresie posiadanych przez podmiot, o którym mowa w art. 35 kart przeprowadzonych zajĊü.
3. Dzienniki lekcyjne i karty przeprowadzonych zajĊü przechowuje siĊ przez okres 10 lat a nastĊpnie archiwizuje.
§ 30. Do kursów dla kandydatów na wykładowców i wykładowców stosuje siĊ odpowiednio przepisy § 21 – 29.
Rozdział 6
Warsztaty doskonalenia zawodowego instruktorów
Ǥͳͷ
§ 31. 1. Warsztaty doskonalenia zawodowego instruktorów, o których mowa w art. 35 ust. 6 ustawy, obejmują zajĊcia teoretyczne i zajĊcia praktyczne.
2. ZajĊcia teoretyczne obejmują co najmniej:
1) uzupełnienie wiedzy w zakresie nastĊpujących tematów okreĞlonych w tabeli nr 3:
Tabela nr 3
Poz. Nazwa przedmiotu
Minimalna liczba godzin zajĊü teoretycznych
1. 2. 3.
1. Psychologia 1
2. Metodyka nauczania 1
3. Prawo o ruchu drogowym 1
4. Technika kierowania i obsługa pojazdu 1
5. BezpieczeĔstwo ruchu drogowego 1
6. Zasady prowadzenia oĞrodka szkolenia 1
2) omówienie najczĊstszych błĊdów popełnianych przez instruktorów podczas prowadzenia szkolenia kandydatów na kierowców – co najmniej dwie godziny zajĊü teoretycznych;
3) omówienie najczĊstszych błĊdów popełnianych przez kandydatów na kierowców i motorniczych podczas egzaminu paĔstwowego na prawo jazdy lub pozwolenie – co najmniej dwie godziny zajĊü teoretycznych.
§ 32. ZajĊcia praktyczne obejmują co najmniej nastĊpujące tematy:
1) przeprowadzenie, pod nadzorem instruktora prowadzącego warsztaty, czĊĞci praktycznej szkolenia dla kandydatów na kierowców przeprowadzanej na placu manewrowym, przy czym uczestnicy warsztatów wystĊpują w charakterze kandydatów na kierowców lub motorniczych – co najmniej jedna godzina zajĊü praktycznych;
2) przeprowadzenie, pod nadzorem instruktora prowadzącego warsztaty, czĊĞci praktycznej szkolenia dla kandydatów na kierowców lub motorniczych przeprowadzanej w ruchu drogowym przy czym uczestnicy warsztatów wystĊpują w charakterze kandydatów na kierowców lub motorniczych – co najmniej jedna godzina zajĊü praktycznych;
3) ocena sposobu przeprowadzania szkolenia kandydatów na kierowców przez instruktora prowadzącego warsztaty oraz wspólne omówienie błĊdów popełnionych przez instruktorów – co najmniej dwie godziny zajĊü praktycznych.
§ 33. 1. Po zakoĔczeniu zajĊü, instruktor otrzymuje zaĞwiadczenie, o którym mowa w art.
37 ust. 1 pkt 3 ustawy, które zawiera:
1) kolejny numer zaĞwiadczenia w ewidencji;
2) nazwĊ oĞrodka szkolenia kierowców, jednostki lub podmiotu, o którym mowa w art.
35 ust. 1 ustawy;
3) imiĊ i nazwisko instruktora;
4) numer PESEL instruktora albo datĊ urodzenia w przypadku osób nie posiadających numeru PESEL;
5) numer instruktora w ewidencji;
6) numer legitymacji instruktora;
7) zakres posiadanych uprawnieĔ do szkolenia kandydatów na kierowców;
8) daty rozpoczĊcia i zakoĔczenia warsztatów doskonalących;
Ǥͳ
9) imiĊ i nazwisko, oraz numer uprawnieĔ instruktora oceniającego sposób prowadzenia szkolenia;
10) imiĊ nazwisko oraz podpis kierownika oĞrodka szkolenia kierowców, jednostki lub podmiotu, o którym mowa w art. 37 ust. 1 ustawy, który wystawił zaĞwiadczenie;
11) datĊ wystawienia zaĞwiadczenia.
2. Wzór zaĞwiadczenia, o którym mowa w art. 37 ust. 1 pkt 3 ustawy, okreĞla załącznik nr 6 do rozporządzenia.
Rozdział 7
Przepisy przejĞciowe i koĔcowe
§ 34. Rozporządzenie wchodzi w Īycie z dniem 19 stycznia 2013 r.4)
MINISTER
TRANSPORTU, BUDOWNICTWA I GOSPODARKI MORSKIEJ
w porozumieniu:
Minister Spraw WewnĊtrznych Minister Obrony Narodowej
4) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 27 paĨdziernika 2005 r. w sprawie szkolenia, egzaminowania i uzyskiwania uprawnieĔ przez kierujących pojazdami, instruktorów i egzaminatorów (Dz. U. Nr 217, poz. 1834, z 2006 r. Nr 3, poz. 24, z 2008 r. Nr 215, poz. 1362 i z 2009 r. Nr 78 poz. 653), które na podstawie art. 137 ust. 1 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami (Dz. U. Nr 30, poz. 151, Nr 92, poz. 530, Nr 106, poz. 622, Nr 205, poz. 1210, Nr 227, poz. 1367 oraz z 2012 r. poz. 113) traci moc z dniem wejĞcia w Īycie niniejszego rozporządzenia.
Ǥͳ
Załączniki do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia……….. (poz.) Załącznik nr 1 Szczegółowy program szkolenia osób ubiegających siĊ o uprawnienia do kierowania
motorowerem, pojazdami silnikowymi lub tramwajem Cele szkolenia
§ 1. W ramach szkolenia podstawowego osobie szkolonej są przekazywane ogólne wiadomoĞci oraz wiedza w zakresie umiejĊtnoĞci i zachowaĔ umoĪliwiających bezpieczne kierowanie pojazdem, w tym co najmniej:
1) wiadomoĞci dotyczące:
a) zachowania ostroĪnoĞci i właĞciwej postawy w stosunku do innych uczestników ruchu drogowego,
b) zasad zachowania bezpiecznych odległoĞci pomiĊdzy pojazdami, przy uwzglĊdnieniu jazdy w róĪnych warunkach atmosferycznych, porach dnia i nocy i po róĪnych nawierzchniach jezdni,
c) wpływu na funkcje percepcyjne, podejmowane decyzje, czas reakcji lub zmianĊ zachowania kierującego pojazdem, w szczególnoĞci:
− alkoholu lub Ğrodka działającego podobnie do alkoholu innego podobnie działającego Ğrodka,
− wahaĔ stanu emocjonalnego,
− zmĊczenia,
d) zagroĪeĔ związanych z niedoĞwiadczeniem innych uczestników ruchu drogowego, najbardziej podatnych na ryzyko, takich osób jak: dzieci, piesi, rowerzyĞci lub osoby o ograniczonej swobodzie ruchu,
e) zagroĪeĔ związanych z ruchem drogowym i prowadzeniem róĪnego rodzaju pojazdów w róĪnorodnych warunkach widocznoĞci,
f) zasad korzystania z wyposaĪenia pojazdu związanego z zapewnieniem bezpieczeĔstwa jazdy,
g) zasad uĪytkowania pojazdu, przewozu osób i rzeczy, z uwzglĊdnieniem ochrony Ğrodowiska,
h) zasad ruchu drogowego, w szczególnoĞci odnoszących siĊ do ograniczeĔ prĊdkoĞci, pierwszeĔstwa przejazdu, znaków i sygnałów drogowych oraz dokumentów uprawniających do kierowania i uĪywania pojazdu,
i) zasad postĊpowania w razie uczestniczenia w wypadku drogowym oraz zasad udzielania pierwszej pomocy ofiarom wypadku,
j) rodzajów dróg i zagroĪeĔ związanych ze stanem ich nawierzchni, k) zadaĔ i kryteriów oceny obowiązujących na egzaminie paĔstwowym;
2) wiedza dotycząca umiejĊtnoĞci i zachowania w zakresie:
a) przygotowania siĊ do jazdy i sprawdzenia stanu technicznego podstawowych elementów pojazdu odpowiedzialnych bezpoĞrednio za bezpieczeĔstwo jazdy, b) sprzĊgania i rozprzĊgania pojazdu z przyczepą lub naczepą w zakresie prawa
jazdy kategorii B+E, C+E, C1+E, D+E, D1+E, T,
Ǥͳͺ
c) posługiwania siĊ urządzeniami sterowania pojazdem podczas jazdy i parkowania,
d) włączania siĊ do ruchu, zajmowania właĞciwej pozycji na drodze, respektowania praw innych uczestników ruchu oraz porozumiewania siĊ z nimi przy uĪyciu dopuszczalnych Ğrodków,
e) bezpiecznego wykonywania wszelkich manewrów wystĊpujących w róĪnych sytuacjach drogowych,
f) obserwowania drogi i przewidywania rzeczywistych lub potencjalnych zagroĪeĔ,
g) skutecznego reagowania, w tym hamowania awaryjnego, w przypadku powstania rzeczywistego zagroĪenia,
h) jazdy z prĊdkoĞcią nieutrudniającą ruchu i dostosowaną do warunków ruchu, i) jazdy z zachowaniem obowiązujących przepisów ruchu drogowego,
j) zachowania Ğrodków ostroĪnoĞci przy wysiadaniu z pojazdu,
k) wykonywania podstawowych czynnoĞci kontrolno-obsługowych tych mechanizmów i urządzeĔ pojazdu, które mają bezpoĞredni wpływ na bezpieczeĔstwo jazdy,
l) podejmowania działaĔ w zakresie udzielenia przedlekarskiej pomocy ofiarom wypadków drogowych.
§ 2. Dodatkowo osobie szkolonej jest przekazywana wiedza na temat:
1) w zakresie prawa jazdy kategorii AM, A2, A1 i A:
a) wykorzystywania Ğrodków ochronnych, w szczególnoĞci kasku, rĊkawic, ubrania,
b) widocznoĞci kierujących pojazdami jednoĞladowymi przez innych uĪytkowników dróg,
c) czynników ryzyka związanych ze Ğliskimi elementami dróg (studzienki, szyny tramwajowe);
2) w zakresie prawa jazdy kategorii C1, C1+E, C, C+E, D1, D1+E, D, D+E,:
a) przepisów regulujących czas pracy i odpoczynku kierowców w szczególnoĞci umiejĊtnoĞci korzystania z tachografu,
b) zasad odnoszących siĊ do rodzaju wykonywanego transportu: osób lub rzeczy oraz dokumentów wymaganych w krajowym i miĊdzynarodowym przewozie osób i rzeczy,
c) Ğrodków ostroĪnoĞci podejmowanych w przypadku awarii pojazdu, d) planowania tras przejazdu, czytania map drogowych,
e) warunków bezpieczeĔstwa związanych z załadunkiem, rozmieszczeniem i zamocowaniem ładunku: dotyczy prawa jazdy kategorii C1, C1+E, C, C+E, f) odpowiedzialnoĞci i obowiązków kierowcy wobec przewoĪonych osób:
dotyczy prawa jazdy kategorii D1, D1+E, D, D+E,
g) ogólnych zasad budowy, eksploatacji i utrzymania podstawowych układów jezdnych pojazdu.
Ǥͳͻ
I. Szczegółowy program szkolenia osób ubiegających siĊ o uprawnienia do kierowania pojazdami w zakresie prawa jazdy kategorii AM, A1, A2, A.
1. Plan nauczania.
L.p. Przedmiot nauczania Teoria ZajĊcia Praktyczne Liczba godzin zajĊü dla prawa jazdy kategorii A1, A2,
A
30 20 Liczba godzin zajĊü dla prawa jazdy kategorii AM 10 10 1. Przepisy ruchu drogowego
2. Zarys budowy motocykla i zasady obsługi technicznej 3. Technika kierowania motocyklem
4. Nauka jazdy
5. Zachowanie na miejscu wypadku i pomoc przedlekarska.
2. Programy szkolenia w zakresie poszczególnych przedmiotów.
2.1. Przepisy ruchu drogowego.
2.1.1. Podział materiału nauczania.
L.p. Tematy nauczania
1. WiadomoĞci ogólne.
2. Podstawowe pojĊcia.
3. Przepisy ogólne o ruchu pojazdów.
4. Przepisy szczegółowe o ruchu pojazdów.
5. Znaki i sygnały na drogach.
6. Ogólne warunki uĪywania motocykla.
7. Kierowca motocykla. Obowiązki i odpowiedzialnoĞü kierowcy i posiadacza pojazdu jednoĞladowego 2.1.2. Materiał nauczania.
TEMAT 1: WiadomoĞci ogólne.
Cel nauczania TreĞü nauczania. Wskazówki
metodyczne Poznanie podstawowych
pojĊü dotyczących ruchu drogowego.
UĞwiadomienie koniecznoĞci istnienia zasad i przepisów ruchu drogowego.
Podstawowe elementy ruchu: droga, pojazd, człowiek.
Sposób organizacji ruchu drogowego:
znaki drogowe, przepisy i zasady ruchu drogowego.
BłĊdy człowieka jako najczĊstsza przyczyna wypadków drogowych.
Wykład lub opowiadanie ilustrowane w szczególnoĞci planszami, prezentacjami multimedialnymi
ǤʹͲ
UĞwiadomienie przyczyn wypadków drogowych i roli człowieka w ich powstawaniu.
TEMAT 2: Podstawowe pojĊcia.
Cel nauczania TreĞü nauczania. Wskazówki
metodyczne Poznanie pojĊcia „droga”.
Poznanie elementów drogi.
Poznanie pojĊcia obszaru zabudowanego.
UĞwiadomienie pojĊcia kierujący i kierowca.
Droga publiczna.
CzĊĞci składowe drogi i ich przeznaczenie.
OkreĞlenie obszaru zabudowanego i jego oznakowanie.
Kierujący i kierowca.
Kierowca, a inni uczestnicy ruchu drogowego – rozwaga, kultura zachowania, ustĊpliwoĞü, wyrozumiałoĞü.
PojĊcia: szczególna ostroĪnoĞü, ograniczone zaufanie, niedostateczna widocznoĞü.
ZajĊcia teoretyczne:
Wykład lub opowiadanie ilustrowane w szczególnoĞci planszami, prezentacjami multimedialnymi
TEMAT 3: Przepisy ogólne o ruchu pojazdów.
TEMAT 4: Przepisy szczegółowe o ruchu pojazdów.
Cel nauczania TreĞü nauczania. Wskazówki
metodyczne UĞwiadomienie
okolicznoĞci związanych z wykonywaniem róĪnych manewrów na drodze.
Podstawowe manewry na drodze:
włączanie siĊ do ruchu, zmiana pasa ruchu, wymijanie, omijanie,
wyprzedzanie, skrĊcanie, zawracanie, zatrzymanie, cofanie i postój.
ZajĊcia teoretyczne i üwiczenia
Pogadanka, wykład lub opowiadanie,
Cel nauczania TreĞü nauczania. Wskazówki
metodyczne Poznanie zasad
prawostronnego ruchu drogowego
Poznanie pojĊcia skrzyĪowania dróg.
Poznanie róĪnych rodzajów pojazdów.
Ruch prawostronny, jedno i
dwukierunkowy. Ruch okrĊĪny. Ruch na autostradach.
Prawne i geometryczne pojĊcie skrzyĪowania dróg. Podstawowe rodzaje skrzyĪowaĔ. SkrzyĪowanie o ruchu kierowanym. SkrzyĪowanie drogi z torami pojazdów szynowych – kolei.
Pojazd. Pojazd silnikowy. Pojazd samochodowy. Pojazd
uprzywilejowany. Pojazd jednoĞladowy Przyczepa lekka. Pojazd szynowy. Masa własna. Dopuszczalna masa całkowita.
ZajĊcia teoretyczne i üwiczenia:
Pogadanka, wykład lub opowiadanie,
ilustrowane w szczególnoĞci planszami, prezentacjami multimedialnymi, rysunkami na tablicy.
Ǥʹͳ
Kształtowanie nawyku obserwacji drogi i otoczenia.
UĞwiadomienie
zagroĪenia wynikającego z przecinania siĊ
kierunków jazdy.
Kształtowanie nawyku ustĊpowania
pierwszeĔstwa przejazdu pojazdowi
nadjeĪdĪającemu z prawej strony.
Kształtowanie nawyku ułatwienia włączenia siĊ do ruchu autobusom włączającym siĊ do ruchu z oznaczonych
przystanków komunikacji publicznej.
UĞwiadomienie koniecznoĞci zajĊcia odpowiedniego pasa ruchu przy przejeĪdĪaniu przez skrzyĪowanie.
UĞwiadomienie zagroĪenia podczas przecinania drogi pojazdom szynowym.
UĞwiadomienie koniecznoĞci
szczególnego zachowania siĊ wobec pojazdów uprzywilejowanych (ułatwienie przejazdu), jadących w kolumnie, wykonujących roboty na drodze.
Miejsca i okolicznoĞci ograniczenia lub zakazu wykonywania poszczególnych manewrów.
Zachowanie ostroĪnoĞci i właĞciwe uprzedzanie innych uczestników ruchu przy wykonywaniu manewrów.
Manewry związane z przejeĪdĪaniem przez skrzyĪowanie dróg.
Zasada ustĊpowania pierwszeĔstwa przejazdu pojazdowi nadjeĪdĪającemu z prawej strony, przy przecinaniu siĊ kierunków ruchu pojazdów.
OdstĊpstwa od tej zasady.
PierwszeĔstwo przejazdu pojazdów szynowych, uprzywilejowanych w ruchu oraz pojazdów poruszających siĊ po drodze z pierwszeĔstwem przejazdu.
UstĊpowanie pierwszeĔstwa autobusom włączającym siĊ do ruchu z
przystanków.
PrzejeĪdĪanie przez skrzyĪowanie na wprost, skrĊcanie w prawo i w lewo.
Zajmowanie odpowiedniego pasa ruchu.
Przejazdy kolejowe – jedno i wielo torowe. Urządzenia ostrzegawczo – zabezpieczające.
Zachowanie szczególnych Ğrodków ostroĪnoĞci przy przejeĪdĪaniu przez przejazdy kolejowe.
Zachowanie siĊ wobec pojazdów:
- uprzywilejowanych w ruchu, - jadących w kolumnie,
- wykonujących czynnoĞci na drodze.
PrzejeĪdĪanie przez wyznaczone przejĞcia dla pieszych, obok
przystanków komunikacji publicznej.
ilustrowane w szczególnoĞci planszami, prezentacjami multimedialnymi, rysunkami na tablicy.
Ǥʹʹ
UĞwiadomienie koniecznoĞci
szczególnego zachowania siĊ wobec pieszych, rowerzystów, pojazdów zaprzĊgowych i pieszych idących w kolumnie.
UĞwiadomienie
czynników limitujących bezpieczną prĊdkoĞü w okreĞlonych warunkach ruchu drogowego.
UĞwiadomienie pojĊcia
„PrĊdkoĞü bezpieczna”.
UĞwiadomienie pojĊcia
„Droga hamowania”.
UĞwiadomienie w jakich warunkach moĪna zatrzymaü motocykl i jakie skutki moĪe
spowodowaü bezzasadne, niesygnalizowane
zatrzymanie siĊ na drodze.
UĞwiadomienie warunków w jakich motocykl moĪe byü holowany.
Zdobycie wiadomoĞci o kolumnie pojazdów oraz o warunkach jakie muszą spełniaü pojazdy jadące w kolumnie.
Zdobycie wiadomoĞci o Ğwiatłach stosowanych w motocyklu i o warunkach
Zachowanie ostroĪnoĞci wobec pieszych idących wzdłuĪ jezdni.
Zachowanie szczególnej ostroĪnoĞci przy przejeĪdĪaniu w szczególnoĞci przez osiedla, przy szkołach,
przedszkolach.
PrzejeĪdĪanie obok rowerzystów, pojazdów jednoĞladowych, pojazdów zaprzĊgowych, kolumn osób pieszych idących drogą.
PrĊdkoĞü jazdy. PojĊcie prĊdkoĞci bezpiecznej. Czynniki mające
bezpoĞredni wpływ na dobór prĊdkoĞci bezpiecznej –natĊĪenie ruchu, stan i widocznoĞü drogi, warunki
atmosferyczne, jazda w dzieĔ i w nocy.
Dopuszczalna prĊdkoĞü jazdy róĪnych pojazdów.
Hamowanie. PojĊcie drogi hamowania.
Czynniki wpływające na drogĊ
hamowania (człowiek, pojazd, droga).
Zatrzymanie. Miejsca, w których zatrzymywanie jest zabronione.
Holowanie. Warunki konieczne jakie musi spełniaü pojazd holowany (sprawny układ kierowniczy i
hamulcowy, moĪliwoĞü zwolnienia holu przez osobĊ holowaną, oznakowanie).
OkolicznoĞci, w których holowanie jest zabronione.
Holowanie przyczepy i warunki holowania.
Motocykl z bocznym wózkiem.
PojĊcie kolumny pojazdów.
Dopuszczalna liczba pojazdów jadących w kolumnie.
ĝwiatła zewnĊtrzne – uĪywanie Ğwiateł w róĪnych warunkach drogowych i atmosferycznych, na obszarach
Ǥʹ͵
w jakich Ğwiateł tych moĪna i naleĪy uĪywaü.
UĞwiadomienie znaczenia sygnału dĨwiĊkowego.
zabudowanych i po za obszarami zabudowanymi, w dzieĔ i w nocy.
Sygnał dĨwiĊkowy – okolicznoĞci, w których uĪywanie jest zabronione.
TEMAT 5: Znaki i sygnały drogowe.
Cel nauczania TreĞü nauczania. Wskazówki
metodyczne UĞwiadomienie celu
stosowania znaków i sygnałów drogowych.
Zdobycie wiadomoĞci o róĪnych rodzajach znaków i sygnałów oraz sposobie ich umieszczania.
Zdobycie wiadomoĞci o sygnalizatorach
Ğwietlnych oraz o
sygnałach dawanych przez osoby kierujące ruchem, sygnałach na przejazdach kolejowych i dawanych przez pojazdy
uprzywilejowane w ruchu.
Cel stosowania znaków i sygnałów drogowych.
Znaki pionowe i poziome.
Znaki ostrzegawcze Znaki zakazu i nakazu, znaki informacyjne, znaki poziome – barwy, treĞü i sposób zachowania siĊ wobec poszczególnych znaków.
Inne znaki i sygnały drogowe.
Sygnały Ğwietlne, słuĪące do kierowania ruchem, sygnały dawane przez osoby kierujące ruchem, sygnały Ğwietlne i dĨwiĊkowe na przejazdach kolejowych oraz wysyłane przez pojazdy
uprzywilejowane w ruchu.
ZajĊcia teoretyczne i üwiczenia:
Pogadanka, wykład lub opowiadanie,
ilustrowane w szczególnoĞci planszami, prezentacjami multimedialnymi, rysunkami na tablicy.
TEMAT 6: Ogólne warunki uĪywania motocykla.
Cel nauczania TreĞü nauczania. Wskazówki
metodyczne Zdobycie wiadomoĞci o
warunkach technicznych jakie musi spełniaü pojazd aby mógł byü
dopuszczony do ruchu na drogach.
Kształtowanie nawyku kierowania motocyklem w stroju ochronnym.
UĞwiadomienie
obowiązku dopilnowania
Warunki dopuszczenia motocykli do ruchu na drogach z punktu widzenia bezpieczeĔstwa: układ kierowniczy, układ hamulcowy, amortyzatory, ogumienie, Ğwiatła, sygnał dĨwiĊkowy, prĊdkoĞciomierz, lusterka.
Znaczenie stroju ochronnego dla bezpieczeĔstwa ruchu drogowego ze szczególnym uwzglĊdnieniem kasku ochronnego.
Rodzaje strojów ochronnych.
Przewóz pasaĪera motocyklem ze szczególnym uwzglĊdnieniem dzieci.
ZajĊcia teoretyczne:
Pogadanka lub wykład, ilustrowane w
szczególnoĞci planszami, prezentacjami multimedialnymi.
ǤʹͶ
załoĪenia i zapiĊcia kasku ochronnego przez
pasaĪera.
Zdobycie wiedzy o ewidencji, rejestracji i badaniach okresowych motocykli oraz o warunkach uĪywania przyczep.
Ewidencja i rejestracja motocykla, dokumenty i tablice rejestracyjne.
Obowiązkowe okresowe badania techniczne.
Warunki uĪywania przyczepy – dopuszczenie do ruchu, ubezpieczenie OC.
TEMAT 7: Kierowca motocykla. Obowiązki i odpowiedzialnoĞü kierowcy i posiadacza motocykla.
Cel nauczania TreĞü nauczania. Wskazówki
metodyczne UĞwiadomienie
odpowiedzialnoĞci za skutki ewentualnych wypadków lub kolizji, do których mogłoby dojĞü w wyniku naruszenia
przepisów lub zasad ruchu drogowego.
UĞwiadomienie wpływu alkoholu oraz Ğrodków działających podobnie do alkoholu na obniĪenie sprawnoĞci kierowcy.
Zrozumienie
bezpoĞredniego związku miĊdzy kulturą jazdy, przestrzeganiem zasad i przepisów ruchu drogowego
a poprawą bezpieczeĔstwa na drodze.
ĝwiadomoĞü odpowiedzialnoĞci za naruszenie zasad ruchu drogowego.
Wpływ alkoholu oraz niektórych Ğrodków działających podobnie do alkoholu na obniĪenie sprawnoĞci kierowcy.
Przestrzeganie przepisów ruchu drogowego.
Stosowanie zasady ograniczonego zaufania.
Przestrzeganie ogólnie przyjĊtych zasad kultury – wyrozumiałoĞü, ustĊpliwoĞü, powstrzymanie agresji.
ZajĊcia teoretyczne:
Pogadanka lub wykład, ilustrowane w
szczególnoĞci planszami, prezentacjami multimedialnymi.
UĞwiadomienie uprawnieĔ wynikających z prawa jazdy.
Poznanie warunków w jakich moĪe dojĞü do zatrzymania lub cofniĊcia prawa jazdy.
UĞwiadomienie koniecznoĞci
ubezpieczenia motocykla i
Prawo jazdy i wynikające z prawa jazdy uprawnienia.
Zatrzymanie i cofniĊcie prawa jazdy.
Ubezpieczenie pojazdów OC, NW i AC, korzyĞci i obowiązki wynikające z ubezpieczeĔ.
Pogadanka.
Wykład.
Opowiadanie.
Ǥʹͷ
płynących z ubezpieczenia korzyĞci.
Zdobycie informacji o zasadach zachowania siĊ w przypadku
uczestniczenia w wypadku drogowym.
Zachowanie siĊ w razie uczestniczenia w wypadku drogowym.
Opowiadanie. Pierwsza pomoc.
2.2. Zarys budowy motocykla, motoroweru oraz zasady obsługi technicznej.
2.2.1. Podział materiału nauczania.
L.p.
Tematy nauczania.
1. Budowa motocykla– wiadomoĞci ogólne.
2. Silnik, sprzĊgło i układ napĊdowy.
3. Kierownica i układy hamulcowe.
4. Ogumienie, resory i amortyzatory.
WyposaĪenie elektryczne.
5. CzynnoĞci obsługowe.
2.2.2. Materiał nauczania.
TEMAT 1: Budowa motocykla - wiadomoĞci ogólne.
Cele nauczania. TreĞü nauczania. Wskazówki
metodyczne.
Zdobycie ogólnych wiadomoĞci o budowie motocykla.
Rama motocykla. Przednie koło. Widelec przedniego koła. Kierownica. Reflektor.
Tylne koło. Wahacz tylnego koła. Silnik.
Zbiornik paliwa. Kanapa.
ZajĊcia teoretyczne:
Pogadanka lub
wykład, ilustrowane w szczególnoĞci
planszami, prezentacjami multimedialnymi.
TEMAT 2: Silnik, sprzĊgło i układ napĊdowy.
Cele nauczania. TreĞü nauczania. Wskazówki
metodyczne.
Zdobycie wiedzy o silniku dwu- i czterosuwowym.
Zdobycie wiedzy o układzie napĊdowym Poznanie zasad smarowania
i chłodzenia silnika.
Poznanie charakterystyki
Umieszczenie silnika i układ napĊdowy.
Rodzaje silników. Układ korbowo-tłokowy, wał korbowy.
Smarowanie i układ chłodzenia.
Charakterystyka mocy i momentu
ZajĊcia teoretyczne i üwiczenia:
Pogadanka lub
wykład, ilustrowane w szczególnoĞci
planszami, prezentacjami multimedialnymi.
