Katowice, dnia 15 grudnia 2015 r. Poz. 90. ZARZĄDZENIE Nr 8 DYREKTORA GENERALNEGO WYŻSZEGO URZĘDU GÓRNICZEGO. z dnia 15 grudnia 2015 r.

(1)

DZIENNIK URZĘDOWY

Wyższego Urzędu Górniczego

Katowice, dnia 15 grudnia 2015 r.

Poz. 90

ZARZĄDZENIE Nr 8

DYREKTORA GENERALNEGO WYŻSZEGO URZĘDU GÓRNICZEGO z dnia 15 grudnia 2015 r.

zmieniające zarządzenie w sprawie ustalenia Regulaminu pracy Wyższego Urzędu Górniczego

Na podstawie art. 104² § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. — Kodeks pracy (Dz. U. z 2014 r. poz. 1502, z późn.

zm.¹⁾), art. 42¹ ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych (Dz. U. z 2013 r. poz. 269, z późn. zm.²⁾) oraz art. 25 ust. 4 pkt 1 lit. d i pkt 2 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o służbie cywilnej (Dz. U.

z 2014 r. poz. 1111, z późn. zm.³⁾) zarządza się, co następuje:

§ 1. W zarządzeniu nr 1 Dyrektora Generalnego Wyższego Urzędu Górniczego z dnia 16 stycznia 2015 r. w sprawie ustalenia Regulaminu pracy Wyższego Urzędu Górniczego (Dz. Urz. WUG poz. 3 i 5) w załączniku do zarządzenia wpro- wadza się następujące zmiany:

1) w § 2 po pkt 2 dodaje się pkt 2a w brzmieniu:

„2a) „Dyrektorze Generalnym urzędu” — rozumie się przez to:

a) Prezesa urzędu — w stosunku do Wiceprezesów urzędu, Dyrektora Generalnego urzędu oraz doradców Prezesa urzędu,

b) Dyrektora Generalnego urzędu — w stosunku do pracowników niewymienionych w lit. a;”;

2) w § 11 ust. 13 otrzymuje brzmienie:

„13. W przypadkach uzasadnionych rodzajem pracy i jej organizacją mogą być stosowane rozkłady czasu pracy, w których jest dopuszczalne przedłużenie czasu pracy do 12 godzin na dobę. W rozkładach tych czas pracy nie może jednak przekraczać średnio 40 godzin tygodniowo w przyjętym okresie rozliczeniowym wynoszącym 2 miesiące kalendarzowe.”;

3) w § 12:

a) w ust. 2:

— uchyla się pkt 3,

— w pkt 4 kropkę zastępuje się średnikiem oraz dodaje się pkt 5 w brzmieniu:

„5) dla których ustalono indywidualny rozkład czasu pracy, o którym mowa w ust. 11.”, b) ust. 4 otrzymuje brzmienie:

„4. Rozkład czasu pracy wyznaczonych przez właściwego Wiceprezesa urzędu pracowników inspekcyjno- -technicznych przewiduje pracę zmianową, wykonywaną w dni robocze na dwóch zmianach: od godziny 6⁰⁰ (pierwsza

1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2014 r. poz. 1662 oraz z 2015 r. poz. 1066, 1220, 1224, 1240 i 1268.

2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2014 r. poz. 1199 oraz z 2015 r. poz. 1220.

3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2014 r. poz. 1199 oraz z 2015 r. poz. 211, 1220 i 1269.

(2)

zmiana) oraz od godziny 13⁰⁰ (druga zmiana), z uwzględnieniem zasad określonych w § 11 ust. 1—10. Harmonogram pracy sporządza — co najmniej na 1 tydzień przed rozpoczęciem pracy w okresie, na który został on sporządzony — przełożony, a następnie niezwłocznie przekazuje go pracownikowi, zaznajamiając z nim pracownika, oraz do wydziału właściwego do spraw kadr i szkolenia.”,

c) po ust. 4 dodaje się ust. 4a w brzmieniu:

„4a. Pracownicy, o których mowa w ust. 4:

1) pracę na pierwszej zmianie rozpoczynają w godzinach pomiędzy 6⁰⁰ a 7⁰⁰, 2) pracę na drugiej zmianie rozpoczynają w godzinach pomiędzy 13⁰⁰ a 14⁰⁰

— a kończą ją z upływem dobowego wymiaru czasu pracy.”, d) ust. 5 otrzymuje brzmienie:

„5. Podstawą do ustalenia pracy zmianowej, o której mowa w ust. 4, jest plan wykonywania czynności pogoto- wia technicznego, uwzględniający możliwość wykonywania tych czynności również w godzinach od 21⁰⁰ w dni robocze do 2⁰⁰ oraz w dni robocze w godzinach od 2⁰⁰ do 7⁰⁰ przez pracowników, o których mowa w ust. 4, opracowywany w sposób określony w zarządzeniu nr 32 Prezesa Wyższego Urzędu Górniczego z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie try- bu wykonywania czynności inspekcyjno-technicznych przez pracowników Wyższego Urzędu Górniczego (Dz. Urz. WUG z 2015 r. poz. 33) i przekazywany do wydziału właściwego do spraw kadr i szkolenia. Zmiany tego planu są przekazywane niezwłocznie do tego wydziału.”,

e) uchyla się ust. 10,

f) po ust. 12 dodaje się ust. 12a i ust. 12b w brzmieniu:

„12a. Ustalenie 8-godzinnego rozkładu czasu pracy przewidującego pracę w godzinach innych niż pomiędzy godzinami 7³⁰ a 15³⁰ w dni robocze wymaga sporządzenia harmonogramu pracy. Harmonogram ten sporządza — co najmniej na 1 tydzień przed rozpoczęciem pracy w okresie, na który został on sporządzony — z uwzględnieniem zasad określonych w § 11 ust. 1—10, przełożony, a następnie niezwłocznie przekazuje go pracownikowi, zaznajamiając z nim pracownika, oraz do wydziału właściwego do spraw kadr i szkolenia, w celu dołączenia do ewidencji czasu pracy pracownika.

12b. Harmonogramu pracy, o którym mowa w ust. 12a, nie sporządza się, jeżeli:

1) ustalono indywidualny rozkład czasu pracy, o którym mowa w ust. 11;

2) pracownik pracuje stale w tych samych godzinach; w takim przypadku przełożony sporządza pismo informujące pracownika, w jakich godzinach wykonuje on pracę, a następnie niezwłocznie przekazuje je pracownikowi, zaznajamiając z nim pracownika, oraz do wydziału właściwego do spraw kadr i szkolenia, w celu dołączenia do ewidencji czasu pracy pracownika.”,

g) po ust. 14 dodaje się ust. 14a i ust. 14b w brzmieniu:

„14a. Jeżeli dobowy wymiar czasu pracy pracownika zatrudnionego w niepełnym wymiarze czasu pracy jest zgodny z jego wymiarem etatu, przełożony sporządza pismo informujące pracownika, w jakich godzinach wykonuje on pracę, a na- stępnie niezwłocznie przekazuje je pracownikowi, zaznajamiając z nim pracownika, oraz do wydziału właściwego do spraw kadr i szkolenia, w celu dołączenia do ewidencji czasu pracy pracownika.

14b. W przypadku ustalenia rozkładu czasu pracy obejmującego czas rozpoczynający się o godzinie innej niż pomiędzy godzinami 7⁰⁰a 8¹⁵, pracownik rozpoczyna pracę najpóźniej po upływie 75 minut od godziny rozpoczęcia pracy, ustalonej w rozkładzie czasu pracy, a kończy ją z upływem dobowego wymiaru czasu pracy.”,

h) ust. 15 otrzymuje brzmienie:

„15. Zmiana harmonogramu pracy może być dokonana w przypadku usprawiedliwionej nieobecności w pracy pracownika, który miał świadczyć pracę zgodnie z przyjętym wcześniej harmonogramem, a w uzasadnionych przypadkach

(3)

także na pisemny wniosek pracownika lub, ze względu na nieprzewidziane okoliczności, których w momencie usta- lania harmonogramu nie można było przewidzieć, na polecenie przełożonego. Zmiany harmonogramu pracy dokonuje, z uwzględnieniem zasad określonych w § 11 ust. 1—10, przełożony, a następnie niezwłocznie przekazuje ją pracownikowi, zaznajamiając z nią pracownika, oraz do wydziału właściwego do spraw kadr i szkolenia, w celu dołączenia do ewidencji czasu pracy pracownika.”;

„6. Przełożony jest obowiązany udzielić urzędnikowi służby cywilnej czasu wolnego oraz, w przypadku określo- nym w ust. 5 pkt 2, dnia wolnego w bieżącym okresie rozliczeniowym. Na wniosek pracownika czas wolny oraz dzień wolny może być udzielony w następnym okresie rozliczeniowym albo w okresie bezpośrednio poprzedzającym urlop wypoczynkowy lub bezpośrednio po jego zakończeniu, jednak nie dłużej niż do końca danego roku kalendarzowego, a w przypadku wykonywania pracy w warunkach określonych w ust. 4 lub ust. 5 w grudniu — nie dłużej niż do końca stycznia następnego roku kalendarzowego. Wniosek z akceptacją przełożonego są dołączane do ewidencji czasu pracy pracownika.”;

5) w § 14:

a) ust. 6 otrzymuje brzmienie:

„6. Wydział właściwy do spraw kadr i szkolenia kontroluje poprawność rejestrowania obecności lub nieobecności pra- cowników, dokonuje korekt w ramach udzielonych upoważnień albo przekazuje przełożonym informację o nieprawidło- wościach.”,

b) w ust. 10 zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie:

„Jeżeli ewidencja, o której mowa w ust. 1, wykaże ujemny bilans czasu pracy, wynagrodzenie ulega, po zakończeniu następnego okresu rozliczeniowego oraz rozliczeniu czasu pracy pracownika, proporcjonalnemu obniżeniu.”;

6) w § 16:

a) ust. 1 i ust. 2 otrzymują brzmienie:

„1. Czas pracy pracownika wykonującego czynności służbowe poza miejscem pracy jest rozliczany na podstawie:

1) pisemnego polecenia wyjazdu służbowego, 2) polecenia wyjścia służbowego

— wydanego przez przełożonego.

2. Czas, o którym mowa w ust. 1, jest zaliczany na podstawie rejestracji dokonanej w:

1) ewidencji poleceń wyjazdów służbowych, 2) ewidencji wyjść w godzinach pracy

— w wymiarze wynikającym z rozkładu czasu pracy pracownika.”, b) ust. 4 otrzymuje brzmienie:

„4. Pracownik przekazuje polecenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, do wydziału właściwego do spraw kadr i szkolenia do rejestracji w ewidencji poleceń wyjazdów służbowych.”;

7) w § 19:

a) w ust. 1:

— pkt 1 otrzymuje brzmienie:

„1) rozpoczynający się pomiędzy godziną 7⁰⁰ a 8¹⁵, a kończący się z upływem dobowego wymiaru czasu pracy — dla pra- cowników zatrudnionych na stanowiskach doradców Prezesa urzędu;”,

(4)

„3) rozpoczynający się pomiędzy godziną 7⁰⁰ a 8¹⁵, a kończący się z upływem dobowego wymiaru czasu pracy — dla niewymienionych w pkt 2 pracowników zatrudnionych na stanowiskach pomocniczych, robotniczych i obsługi.”,

b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a i ust. 1b w brzmieniu:

„1a. Postanowień ust. 1 pkt 1 i 3 nie stosuje się do pracowników, dla których ustalono:

1) rozkład czasu pracy w sposób, o którym mowa w ust. 3;

2) indywidualny rozkład czasu pracy, o którym mowa w ust. 7.

1b. Wykonywanie pracy w czasie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 i 3:

1) nie może naruszać prawa do odpoczynku, o którym mowa w § 18 ust. 8—12;

2) ponowne w tym samym dniu — nie stanowi pracy w godzinach nadliczbowych.”, c) ust. 7 otrzymuje brzmienie:

„7. Na pisemny wniosek pracownika Dyrektor Generalny urzędu, w porozumieniu z przełożonym pracownika, może ustalić indywidualny rozkład czasu pracy w ramach systemu czasu pracy, którym pracownik jest objęty.”,

d) ust. 9 otrzymuje brzmienie:

„9. Ustalenie 8-godzinnego rozkładu czasu pracy przewidującego pracę w godzinach innych niż pomiędzy godzinami 7³⁰ a 15³⁰ w dni robocze wymaga sporządzenia harmonogramu pracy. Harmonogram ten sporządza — co najmniej na 1 tydzień przed rozpoczęciem pracy w okresie, na który został on sporządzony — z uwzględnieniem zasad określonych w § 18 ust. 1—12, przełożony, a następnie niezwłocznie przekazuje go pracownikowi, zaznajamiając z nim pracownika, oraz do wydziału właściwego do spraw kadr i szkolenia, w celu dołączenia do ewidencji czasu pracy pracownika. Postanowienia

§ 12 ust. 15 stosuje się odpowiednio.”,

e) po ust. 9 dodaje się ust. 9a w brzmieniu:

„9a. Harmonogramu pracy, o którym mowa w ust. 9, nie sporządza się, jeżeli:

1) ustalono indywidualny rozkład czasu pracy, o którym mowa w ust. 7;

2) pracownik pracuje stale w tych samych godzinach; w takim przypadku przełożony sporządza pismo informujące pracownika, w jakich godzinach wykonuje on pracę, a następnie niezwłocznie przekazuje je pracownikowi, zaznajamiając z nim pracownika, oraz do wydziału właściwego do spraw kadr i szkolenia, w celu dołączenia do ewidencji czasu pracy pracownika.”,

f) ust. 12 otrzymuje brzmienie:

„12. Ustalenie rozkładu czasu pracy pracownika zatrudnionego w niepełnym wymiarze czasu pracy, którego dobowy wymiar czasu pracy różni się od wynikającego z jego wymiaru etatu, wymaga sporządzenia harmonogramu pracy. Harmo- nogram ten sporządza — co najmniej na 1 tydzień przed rozpoczęciem pracy w okresie, na który został on sporządzony

— z uwzględnieniem zasad określonych w § 18 ust. 1—12, przełożony, a następnie niezwłocznie przekazuje go pracownikowi, zaznajamiając z nim pracownika, oraz do wydziału właściwego do spraw kadr i szkolenia, w celu dołączenia do ewidencji czasu pracy pracownika. Postanowienia § 12 ust. 15 stosuje się odpowiednio.”,

g) dodaje się ust. 13—15 w brzmieniu:

„13. Jeżeli dobowy wymiar czasu pracy pracownika zatrudnionego w niepełnym wymiarze czasu pracy jest zgodny z jego wymiarem etatu, przełożony sporządza pismo informujące pracownika, w jakich godzinach wykonuje on pracę, a następnie niezwłocznie przekazuje je pracownikowi, zaznajamiając z nim pracownika, oraz do wydziału właściwego do spraw kadr i szkolenia, w celu dołączenia do ewidencji czasu pracy pracownika.

(5)

14. W przypadku ustalenia rozkładu czasu pracy obejmującego czas rozpoczynający się o godzinie innej niż pomiędzy godzinami 7⁰⁰ a 8¹⁵, pracownik rozpoczyna pracę najpóźniej po upływie 75 minut od godziny rozpoczęcia pracy, ustalonej w rozkładzie czasu pracy, a kończy ją z upływem dobowego wymiaru czasu pracy.

15. Postanowienia ust. 14 nie stosuje się do pracowników zatrudnionych na stanowiskach dyspozytorów.”;

„3. Pracownikowi za pracę wykonywaną w warunkach określonych w ust. 1 przysługuje według jego wyboru wynagrodzenie lub wolny czas w tym samym wymiarze, z tym że wolny czas może być udzielony w okresie bezpośred- nio poprzedzającym urlop wypoczynkowy lub bezpośrednio po jego zakończeniu, jednak nie dłużej niż do końca danego roku kalendarzowego, a w przypadku wykonywania pracy w warunkach określonych w ust. 1 w grudniu — nie dłu- żej niż do końca stycznia następnego roku kalendarzowego. Na wniosek pracownika czas wolny może być udzielony w następnym okresie rozliczeniowym.”;

9) w § 22:

„4. Wydział właściwy do spraw kadr i szkolenia kontroluje poprawność rejestrowania obecności lub nieobecności pra- cowników, dokonuje korekt w ramach udzielonych upoważnień albo przekazuje przełożonym informację o nieprawidło- wościach.”,

b) w ust. 8 zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie:

10) w § 23:

a) ust. 1 i ust. 2 otrzymują brzmienie:

„1. Czas pracy pracownika wykonującego czynności służbowe poza miejscem pracy jest rozliczany na podstawie:

1) pisemnego polecenia wyjazdu służbowego, 2) polecenia wyjścia służbowego

— wydanego przez przełożonego.

2. Czas, o którym mowa w ust. 1, jest zaliczany na podstawie rejestracji dokonanej w:

1) ewidencji poleceń wyjazdów służbowych, 2) ewidencji wyjść w godzinach pracy

— w wymiarze wynikającym z rozkładu czasu pracy pracownika.”, b) ust. 4 otrzymuje brzmienie:

„4. Pracownik przekazuje polecenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, do wydziału właściwego do spraw kadr i szkolenia do rejestracji w ewidencji poleceń wyjazdów służbowych.”;

11) w § 25:

„5. Przez porę nocną należy rozumieć czas pomiędzy godzinami 21⁰⁰ a 5⁰⁰.”,

(6)

b) ust. 13 otrzymuje brzmienie:

„13. Ustalenie rozkładu czasu pracy kierowcy zatrudnionego w niepełnym wymiarze czasu pracy, którego dobowy wymiar czasu pracy różni się od wynikającego z jego wymiaru etatu, wymaga sporządzenia harmonogramu pracy.

Harmonogram ten sporządza — co najmniej na 1 tydzień przed rozpoczęciem pracy w okresie, na który został on spo- rządzony — z uwzględnieniem zasad określonych w ust. 1—10 oraz § 24 ust. 5, przełożony, a następnie niezwłocznie przekazuje ten harmonogram kierowcy, zaznajamiając z nim kierowcę, oraz do wydziału właściwego do spraw kadr i szkolenia oraz wydziału właściwego do spraw transportu, w celu dołączenia do ewidencji czasu pracy pracownika. Posta- nowienie ust. 12 stosuje się odpowiednio.”,

c) dodaje się ust. 14 w brzmieniu:

„14. Jeżeli dobowy wymiar czasu pracy kierowcy zatrudnionego w niepełnym wymiarze czasu pracy jest zgodny z jego wymiarem etatu, przełożony sporządza pismo informujące pracownika, w jakich godzinach wykonuje on pracę, a następnie niezwłocznie przekazuje ją pracownikowi, zaznajamiając z nim pracownika, oraz do wydziału właściwego do spraw kadr i szkolenia oraz wydziału właściwego do spraw transportu, w celu dołączenia do ewidencji czasu pracy pracownika.”;

„2. Za pracę w niedziele i święta uważa się pracę wykonywaną pomiędzy godziną 5⁰⁰ w tym dniu a godziną 5⁰⁰ następ- nego dnia.”;

13) w § 32 w ust. 3 zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie:

14) w § 33 w ust. 5 pkt 7 otrzymuje brzmienie:

„7) rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 2014 r. w sprawie uprawnień szczególnych przysługujących niektórym kategoriom członków korpusu służby cywilnej (Dz. U. z 2015 r. poz. 30);”;

15) w § 37:

a) w ust. 1 uchyla się pkt 2, b) w ust. 4:

— uchyla się pkt 1,

„2) odpracował, za zgodą przełożonego, czas zwolnienia w tym samym dniu lub do końca okresu rozliczeniowego następu- jącego bezpośrednio po okresie, w którym nastąpiło zwolnienie;”,

c) po ust. 4 dodaje się ust. 4a w brzmieniu:

„4a. Łączny czas odpracowania zwolnienia od pracy jest zaliczany do czasu pracy w wymiarze nieprzekraczającym czasu tego zwolnienia.”,

d) ust. 5 i ust. 6 otrzymują brzmienie:

„5. Czas odpracowania zwolnienia od pracy, o którym mowa w ust. 4 pkt 2, nie stanowi pracy w godzinach nadliczbowych albo pracy poza normalnymi godzinami pracy. Odpracowanie zwolnienia od pracy nie może:

1) nastąpić przed rozpoczęciem czasu zwolnienia;

2) nastąpić w dniu, który jest dla pracownika dniem wolnym od pracy;

3) naruszać prawa pracownika do odpoczynku, o którym mowa w § 11 ust. 6—10, § 18 ust. 8—12 oraz § 25 ust. 6—9.

(7)

6. Pisemną informację o czasie odpracowania zwolnienia od pracy, o którym mowa w ust. 4 pkt 2, razem z pisemną zgodą przełożonego na odpracowanie zwolnienia, pracownik przekazuje, w celu dołączenia do ewidencji czasu pracy pracownika, do wydziału właściwego do spraw kadr i szkolenia, a w przypadku kierowcy — do wydziału właściwego do spraw transportu. W przypadku pracownika Samodzielnego Wydziału informacja ta jest dołączana przez naczelnika do ewidencji czasu pracy pracownika.”,

e) po ust. 6 dodaje się ust. 6a i ust. 6b w brzmieniu:

„6a. Przekazanie informacji, o której mowa w ust. 6, nie jest wymagane w przypadku odpracowania zwolnienia w tym samym dniu, w celu dopełnienia dobowego wymiaru czasu pracy.

6b. Czas odpracowania zwolnienia od pracy jest zaliczany do czasu pracy w dni wskazane w informacji, o której mowa w ust. 6, w wymiarze zarejestrowanym w elektronicznym rejestratorze czasu pracy.”;

16) w § 40:

„1. Pracownikowi wychowującemu przynajmniej jedno dziecko w wieku do 14 lat przysługuje w ciągu roku kalendarzowego zwolnienie od pracy na w wymiarze 16 godzin albo 2 dni, z zachowaniem prawa do wynagrodzenia.”,

b) dodaje się ust. 3 i 4 w brzmieniu:

„3. O sposobie wykorzystania w danym roku kalendarzowym zwolnienia, o którym mowa w ust. 1, decyduje pracownik w pierwszym wniosku o udzielenie takiego zwolnienia złożonym w danym roku kalendarzowym.

4. Zwolnienie od pracy, o którym mowa w ust. 1, udzielane w wymiarze godzinowym, dla pracownika zatrudnionego w niepełnym wymiarze czasu pracy ustala się proporcjonalnie do wymiaru czasu pracy tego pracownika. Niepełną godzinę zwolnienia od pracy zaokrągla się w górę do pełnej godziny.”;

„9. Kierowca jest obowiązany do potwierdzania obecności w pracy przez złożenie podpisu na liście obecności, znajdu- jącej się w portierni.”;

„5. Dowodami usprawiedliwiającymi nieobecność w pracy są:

1) karta urlopowa;

2) dokumenty wymienione w § 3 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 15 maja 1996 r. w sprawie sposobu usprawiedliwiania nieobecności w pracy oraz udzielania pracownikom zwolnień od pracy.”;

19) dział X otrzymuje brzmienie:

„Dział X

Podejmowanie dodatkowego zatrudnienia, zajęć zarobkowych, dodatkowych czynności lub zajęć

§ 75. 1. Członek korpusu służby cywilnej nie może:

1) podejmować dodatkowego zatrudnienia bez pisemnej zgody Dyrektora Generalnego urzędu;

2) wykonywać czynności lub zajęć sprzecznych z obowiązkami wynikającymi z ustawy o służbie cywilnej lub podważa- jących zaufanie do służby cywilnej.

2. Urzędnik służby cywilnej oraz pracownik służby cywilnej zajmujący wyższe stanowisko w służbie cywilnej nie mogą podejmować zajęć zarobkowych bez pisemnej zgody Dyrektora Generalnego urzędu.

(8)

3. Urzędnik państwowy nie może:

1) podejmować dodatkowego zatrudnienia bez pisemnej zgody Dyrektora Generalnego urzędu;

2) wykonywać zajęć, które pozostawałyby w sprzeczności z jego obowiązkami albo mogłyby wywołać podejrzenie o stronniczość lub interesowność.

§ 76. 1. Niedozwolone jest w czasie pracy na rzecz urzędu podejmowanie i wykonywanie dodatkowego zatrudnienia.

Podejmowanie i wykonywanie dodatkowego zatrudnienia następuje poza godzinami pracy w urzędzie.

2. Niedozwolone jest w czasie pracy na rzecz urzędu podejmowanie i wykonywanie zajęć zarobkowych. Podejmowanie i wykonywanie zajęć zarobkowych następuje poza godzinami pracy w urzędzie.

3. W szczególnie uzasadnionych przypadkach dopuszcza się możliwość wyrażenia, na wniosek pracownika, zgody na podejmowanie i wykonywanie zajęć zarobkowych w czasie pracy na rzecz urzędu za odpracowaniem czasu nieobecności w pracy, jeżeli wykonywanie tych zajęć kolidowałoby z czasem pracy pracownika, wynikającym ze stosunku pracy, a pracownik przepracował lub przepracuje w danym dniu co najmniej połowę czasu wynikającego z jego dobowego wymiaru czasu pracy.

4. Tryb postępowania w sprawach wyrażania zgody na podejmowanie i wykonywanie zajęć zarobkowych w czasie pracy na rzecz urzędu określają:

1) w przypadku urzędników służby cywilnej oraz pracowników służby cywilnej zajmujących wyższe stanowisko w służbie cywilnej — § 77 ust. 2 pkt 3, ust. 3 pkt 2, ust. 4 oraz ust. 5;

2) w przypadku pracowników niewymienionych w pkt 1 — § 78.

5. Niedozwolone jest w czasie pracy na rzecz urzędu wykonywanie dodatkowych czynności lub zajęć na rzecz innego podmiotu. Wykonywanie dodatkowych czynności lub zajęć na rzecz innego podmiotu następuje poza godzinami pracy w urzędzie.

6. W szczególnie uzasadnionych przypadkach dopuszcza się możliwość wyrażenia, na wniosek pracownika, zgody na wykonywanie dodatkowych czynności lub zajęć na rzecz innego podmiotu w czasie pracy na rzecz urzędu za odpracowaniem czasu nieobecności w pracy, jeżeli wykonywanie tych czynności lub zajęć kolidowałoby z czasem pracy pracownika, wynikającym ze stosunku pracy, a pracownik przepracował lub przepracuje w danym dniu co najmniej połowę czasu wyni- kającego z jego dobowego wymiaru czasu pracy.

7. Tryb postępowania w sprawach wyrażania zgody na wykonywanie dodatkowych czynności lub zajęć na rzecz innego podmiotu w czasie pracy na rzecz urzędu określa § 79.

§ 77. 1. Osoby, o których mowa w § 75, mogą skierować wniosek o wyrażenie zgody na podjęcie:

1) w przypadku członków korpusu służby cywilnej oraz urzędników państwowych — dodatkowego zatrudnienia,

2) w przypadku urzędników służby cywilnej oraz pracowników służby cywilnej zajmujących wyższe stanowisko w służbie cywilnej — zajęć zarobkowych

— do Dyrektora Generalnego urzędu, za pośrednictwem przełożonego, najpóźniej w terminie 14 dni przed zamierzonym podjęciem dodatkowego zatrudnienia lub zajęć zarobkowych.

2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, zawiera:

1) określenie:

a) pracodawcy, u którego wnioskodawca zamierza podjąć zatrudnienie, lub podmiotu, na rzecz którego wnioskodawca zamierza wykonywać zajęcia,

b) miejsca wykonywania pracy lub miejsca wykonywania zajęć, c) terminu i czasu, w jakim będzie wykonywana praca lub zajęcia,

(9)

d) planowanego zakresu obowiązków lub charakteru zajęć;

2) oświadczenie, że:

a) w przypadku członka korpusu służby cywilnej — dodatkowe zatrudnienie lub zajęcia zarobkowe nie będą sprzeczne z obowiązkami służbowymi oraz nie będą podważać zaufania do służby cywilnej,

b) w przypadku urzędnika państwowego — dodatkowe zatrudnienie nie będzie sprzeczne z jego obowiązkami oraz nie wywoła podejrzenia o stronniczość lub interesowność;

3) w przypadku zamiaru podjęcia dodatkowych zajęć zarobkowych w czasie pracy na rzecz urzędu:

a) uzasadnienie zamiaru,

b) określenie terminu i czasu nieobecności w pracy, c) określenie terminu odpracowania nieobecności w pracy.

3. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, opiniuje przełożony. Opinia zawiera ocenę:

1) w przypadku wniosku członka korpusu służby cywilnej — czy dodatkowe zatrudnienie lub zajęcia zarobkowe nie będą sprzeczne z obowiązkami służbowymi lub nie będą podważać zaufania do służby cywilnej;

2) w przypadku zamiaru podjęcia przez członka korpusu służby cywilnej zajęć zarobkowych w czasie pracy na rzecz urzędu za odpracowaniem czasu nieobecności w pracy — czy istnieją przeszkody w podjęciu zajęć zarobkowych w czasie pracy na rzecz urzędu;

3) w przypadku wniosku urzędnika państwowego — czy dodatkowe zatrudnienie nie będzie sprzeczne z jego obowiązkami albo nie wywoła podejrzenia o stronniczość lub interesowność.

4. Decyzja o zgodzie albo odmowie wyrażenia zgody jest podejmowana przez Dyrektora Generalnego urzędu na formularzu wniosku.

5. W przypadku, o którym mowa w ust. 2 pkt 3, decyzja o zgodzie stanowi zwolnienie od pracy. Postanowienia

§ 37 ust. 4—7 stosuje się odpowiednio.

§ 78. 1. Jeżeli na podejmowanie i wykonywanie zajęć zarobkowych nie jest wymagana zgoda Dyrektora Generalnego urzędu, pracownik występuje z wnioskiem o wyrażenie zgody na podejmowanie i wykonywanie zajęć zarobkowych w czasie pracy na rzecz urzędu, o którym mowa w § 76 ust. 3, do przełożonego.

2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, wniosek, o którym mowa w § 76 ust. 3, zawiera:

1) określenie:

a) podmiotu, na rzecz którego pracownik zamierza wykonywać zajęcia zarobkowe, b) miejsca wykonywania zajęć zarobkowych,

c) terminu i czasu, w jakim będą wykonywane zajęcia zarobkowe, d) planowanego charakteru zajęć zarobkowych;

2) oświadczenie, że zajęcia zarobkowe:

a) w przypadku członka korpusu służby cywilnej — nie będą sprzeczne z obowiązkami służbowymi oraz nie będą podważać zaufania do służby cywilnej,

b) w przypadku urzędnika państwowego — nie będą sprzeczne z jego obowiązkami oraz nie wywołają podejrzenia o stronniczość lub interesowność;

3) uzasadnienie zamiaru wykonywania w czasie pracy na rzecz urzędu zajęć zarobkowych;

4) określenie terminu i czasu nieobecności w pracy;

(10)

5) określenie terminu odpracowania nieobecności w pracy.

3. Decyzja o zgodzie albo odmowie wyrażenia zgody jest podejmowana przez przełożonego na formularzu wniosku, a następnie przekazywana do sekretariatu Dyrektora Generalnego urzędu.

4. Decyzja o zgodzie stanowi zwolnienie od pracy. Postanowienia § 37 ust. 4—7 stosuje się odpowiednio.

§ 79. 1. Z wnioskiem o wyrażenie zgody na wykonywanie dodatkowych czynności lub zajęć na rzecz innego podmiotu w czasie pracy na rzecz urzędu, o którym mowa w § 76 ust. 6, pracownik występuje do przełożonego.

2. Wniosek, o którym mowa w § 76 ust. 6, zawiera:

1) określenie:

a) podmiotu, na rzecz którego pracownik zamierza wykonywać dodatkowe czynności lub zajęcia, b) miejsca wykonywania dodatkowych czynności lub zajęć na rzecz innego podmiotu,

c) terminu i czasu, w jakim będą wykonywane dodatkowe czynności lub zajęcia na rzecz innego podmiotu, d) planowanego charakteru dodatkowych czynności lub zajęć wykonywanych na rzecz innego podmiotu;

2) oświadczenie, że dodatkowe czynności lub zajęcia wykonywane na rzecz innego podmiotu:

a) w przypadku członka korpusu służby cywilnej — nie będą sprzeczne z obowiązkami służbowymi oraz nie będą podważać zaufania do służby cywilnej,

b) w przypadku urzędnika państwowego — nie będą sprzeczne z jego obowiązkami oraz nie wywołają podejrzenia o stronniczość lub interesowność;

3) uzasadnienie zamiaru wykonywania w czasie pracy na rzecz urzędu dodatkowych czynności lub zajęć na rzecz innego podmiotu;

4) określenie terminu i czasu nieobecności w pracy;

5) określenie terminu odpracowania nieobecności w pracy.

3. Decyzja o zgodzie albo odmowie wyrażenia zgody jest podejmowana przez przełożonego na formularzu wniosku, a następnie przekazywana do sekretariatu Dyrektora Generalnego urzędu.

4. Decyzja o zgodzie stanowi zwolnienie od pracy. Postanowienia § 37 ust. 4—7 stosuje się odpowiednio.

§ 80. 1. Sekretariat Dyrektora Generalnego urzędu:

1) prowadzi ewidencję wniosków, o których mowa w § 76 ust. 3, § 76 ust. 6 oraz § 77 ust. 1;

2) przekazuje wnioskodawcy decyzję podjętą na formularzu wniosku.

2. Pracownik jest obowiązany potwierdzić na formularzu wniosku zapoznanie się z decyzją, o której mowa w ust. 1 pkt 2.

3. Sekretariat Dyrektora Generalnego urzędu, po zapoznaniu się przez pracownika z decyzją, o której mowa w ust. 1 pkt 2, przekazuje dokumenty do wydziału właściwego do spraw kadr i szkolenia. W przypadku zgody na podejmowanie i wykonywanie zajęć zarobkowych oraz wykonywanie dodatkowych czynności lub zajęć na rzecz innego podmiotu w czasie pracy na rzecz urzędu, kopie dokumentów są dołączane do ewidencji czasu pracy pracownika.”;

20) § 85 otrzymuje brzmienie:

„§ 85. 1. Wzory:

1) dokumentów dotyczących czasu pracy,

(11)

2) kartoteki przydziału

— są opracowywane przez Biuro Dyrektora Generalnego w urzędzie, akceptowane przez Dyrektora Generalnego urzędu, umieszczane w extranecie urzędów górniczych i podlegają obowiązkowemu stosowaniu.

2. Wzory wniosków, o których mowa w § 76 ust. 3, § 76 ust. 6 oraz § 77 ust. 1, są opracowywane przez Departament Prawny w urzędzie, akceptowane przez Dyrektora Generalnego urzędu, umieszczane w extranecie urzędów górniczych i podlegają obowiązkowemu stosowaniu.”.

§ 2. 1. Dyrektor (naczelnik) komórki organizacyjnej w Wyższym Urzędzie Górniczym jest obowiązany sporządzić imienne oświadczenie oraz odebrać od pracowników tej komórki imienne oświadczenia o zapoznaniu się z treścią zmiany Regulaminu pracy Wyższego Urzędu Górniczego. Oświadczenia, zaopatrzone w datę i podpis pracownika, przechowuje się w tej komórce.

2. Osoba zajmująca stanowisko, które bezpośrednio podlega osobie kierownictwa Wyższego Urzędu Górniczego albo nad którym sprawuje bezpośredni nadzór merytoryczny osoba kierownictwa Wyższego Urzędu Górniczego, jest obowiąza- na sporządzić imienne oświadczenie o zapoznaniu się z treścią zmiany Regulaminu pracy Wyższego Urzędu Górniczego.

Oświadczenie, zaopatrzone w datę i podpis, przekazuje się do komórki organizacyjnej sprawującej obsługę kancelaryjno- -biurową tego stanowiska.

§ 3. Zarządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2016 r., z wyjątkiem § 1 pkt 16, który wchodzi w życie z dniem 2 stycznia 2016 r.⁴⁾

Uzgodniono w dniu: 14 grudnia 2015 r.

Zarząd Związku Zawodowego „KADRA”

Pracowników Urzędów Górniczych z siedzibą w Katowicach:

Witold Mucha Adam Kowol

Dyrektor Generalny Wyższego Urzędu Górniczego:

Jacek Bielawa

Dyrektor Generalny Wyższego Urzędu Górniczego:

Jacek Bielawa

4) Zmiana Regulaminu pracy Wyższego Urzędu Górniczego została podana do wiadomości pracowników w dniu 15 grudnia 2015 r.