"Może chcecie usłyszeć jeszcze jeden wiersz Jana Brzechwy?"

Mirosław Darecki (M.D.)

„MOŻE CHCECIE USŁYSZEĆ JESZCZE JEDEN WIERSZ JANA BRZECHWY?”

W sali „od gimnastyki” zgromadziła się prawie cała szkoła. Najstarszych zepchnięto na sam koniec. Żeby lepiej widzieć, wspinali się na drabinki. Estradę zastępuje stary stół ping- pongowi.

Wół pomyślał: znakomicie, Też rozpocznę takie życie, Poszedł do dom i wesoło Zaczął bzykać pod stodołą...

Dzieci wybuchają śmiechem. Już zdążyły, zapomnieć, że są zmęczone po pięciu lekcjach i że w domu czeka obiad. Są teraz w Szczebrzeszynie jest lato, upał, i taki ogromny łaciaty wół podszedł do trzcin, a tu mu chrząszcz hop z listka na nos! Chrząszcz, taki, bliżej nieokreślony stwór, rozmawia z wołem, a oni podsłuchują. Albo oni sami są chrząszczami...

Albo wołami...

Aktor jest zmęczony. Na szczęście to jego ostatnie wyjście. Teraz jeszcze Tadeusz zagra wiązankę melodii lubelskich, Henryk zaśpiewa z dziećmi „Bardzo dobrą rzecz” i już koniec. Nie, nie zgodzi się na żadne bisy!

A tymczasem jeden z chłopców jest właśnie wołem. I strasznie przejęty koniecznie musi odpowiedzieć głośno chrząszczowi:

M-u-u-u-u.

Aktor nie przerywa. Zna dobrze reakcję dzieci. Kończy wiersz i kiedy ucichły brawa pyta: „A może chcecie usłyszeć jeszcze jeden wiersz Jana Brzechwy?”. Nie może przecież zawieść swoich widzów.

Dzieci ze szkół województwa lubelskiego dobrze znają ekipę aktorów, która już od

kilku lat przyjeżdża do nich z tak zwanymi „koncertami szkolnymi”. W koncertach szkolnych

występują przeważnie cztery osoby. Piosenkarka, dwóch recytatorów i akompaniator. Na

program składają się recytacje utworów stanowiących lekturę szkolną. Są to przeważnie

wiersze Mickiewicza i Słowackiego, proza Prusa i Konopnickiej. Dla dzieci młodszych,

odpowiednio dobrane bajki i wiersze; wielką popularnością cieszy się Jan Brzechwa oraz bajka Oskara Wilde'a „O królewiczu i jaskółeczce”. Podobają się zawsze wesołe perypetie

„Wicusia Trzepałkiewicza”, „Dziesięcioro Murzyniątek” i bajka o „Kózce kłamczuchu”.

Aktorzy to najczęściej: Andrzej Chmielarczyk, Henryk Gońda, Marian Drozdowski z Teatru im. Juliusza Osterwy, piosenkarki - Lucyna Sienkiewicz, Simona Włoch i Krystyna Bakierowska, akompaniator -Tadeusz Prochowski.

W czasie swojej wieloletniej działalności ekipa dała na terenie Lubelszczyzny setki koncertów, dotarła do najbardziej oddalonych od miasta szkół. Od wielu lat każdy przyjazd

„wujków”, bo tak nazywają dzieci członków ekipy, jest oczekiwany z niecierpliwością.

„Warto urządzać takie koncerty. W takiej miejscowości jak nasza dziecko rzadko styka się z tzw. „żywym słowem”. Taki koncert daje dzieciom bardzo dużo. Właśnie teraz przerabiamy w V klasie nowelę Marii Konopnickiej „Nasza szkapa”. Tę sama nowelę usłyszeliśmy w dzisiejszym koncercie. Dziecko łatwiej zapamięta utwór, kiedy po przeczytaniu usłyszy go recytowany przez aktora. Przyjeżdżajcie do nas jak najczęściej. Po każdym koncercie dzieci jeszcze przez kilka dni są pod jego wrażeniem”.

A oto wypowiedź innej nauczycielki bezpośrednio po koncercie:

„Dzieci są bardzo zadowolone, my nauczyciele też. Kiedy przyjedziecie do nas znowu?”

Warunki, w jakich występują aktorzy, są często bardzo ciężkie. Czasem estradę zastępuje stół ping-pongowi, kiedy indziej szkoła jest tak mała, że z jednej klasy wynosi się ławki, wzmacniacz i głośnik instaluje na piecu, dzieci wypełniają całą wolną przestrzeń, stojąc ciasno obok siebie, a aktorzy recytują wiersze w drzwiach prowadzących do sieni. Są szkoły mające już nowoczesne sale gimnastyczne lub świetlice ze sceną wyposażoną w kulisy, kurtynę, a nawet reflektory, w jeszcze innych szkołach nauczyciele prowadzą dzieci parami do znajdującej się na drugim końcu wsi remizy strażackiej.

Ale niezależnie od miejsca i warunków, w jakich występują aktorzy, na pytanie: „Czy chcecie usłyszeć jeszcze jeden wiersz Jana Brzechwy? Pada niezmiennie odpowiedź: - chcemy”.

Pierwodruk: „Kamena”, 1962, nr 5, s. 2.