Boże, Coś Polskę

BOŻE, COŚ POLSKĘ.

Boże, ^coś Polskę przez tak liczne wieki, Otaczał blaskiem potęgi ⁱ chwaty,

Udziel ^nam dzisiaj Twej możnej opieki, By czyny ^nasze

Twą myślą zdążały, Przed Twe ołtarze zanosim błaganie,

W szystkich ^nas porusz Twoją myślą ^Panie!

0 wieczny ^Twórco przez którego ^burze, Rośnie łan żytni ^{i w chleb} się dojrzewa, Poczyń ^nas wszystkich twórcę jako ^stróźe Ojczyzny, ^która czynu się spodziewa.

Byśmy ^na Twoje ^stworzeni obrazy, Jak Ty, ^{ciskali twórcze} gromów razy,

Pomni tych bitew, gdzieśmy wszyscy społem Stali, pod ^znakiem Twej Bogarodzicy,

Piastowej ^Polski byli ostrokołem,

Za Królem _szerząc znak polskiej granicy.

Niewiastom

starcom, pług ^{dziś też} ostanie, My pójdziem wszyscy, Ty ^nas prowadź ^Panie!

Pomnijmy ^nasze przedumne legendy,

Że tysiącam ⁱ bijaliśmy krocie,

Czemu, gdy garstka zwyciężała wszędy,

Rzesza w żniwowej ^chodziła pozłocie?

Czemu na hejnał Kircholmu, Kłuszyna,

*

Wali Cecory przebolesna ^wina?

Za kraj rzucony, gdy wołały łany,

I za skrzydlate porzucone zbroje,

I za ginące ^samotnie hetmany,

Wołasz o Panie, Polskie syny Twoje.

Wszystkie Cecory, ^w szystkie Ostrołęki,

*

Miecz ^nam po wiekach wciskają ^do ręki,

I za te liczne przegadane sejmy, Gdy ^na prywacie mijał ^czas czynienia,

Boże dopomóż, ^nie radźmy ^lecz chciejmy,

Niech brzmi głos jeden, głos Polski sumienia.

By pełna gwałtu ^zahuczała rota, Której ulegną ^nawet niebios wrota!

A gdy pójdziemy, zbrojna ^rzesza młoda, Pobudź do rady ^{króle i} hetmany,

Oświeć ich duchem, tych ^{co nas} powiodą, By przyszłość zdobyć ⁱ pomścić kurhany!

Przed Twe ołtarze zanosim błaganie,

Ojczyzny wolność, ^{racz nam wrócić Panie!}