• Nie Znaleziono Wyników

Zagadnienie odwrotne w rozpraszaniu na potencjale i w rozpadzie Gamowa

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2021

Share "Zagadnienie odwrotne w rozpraszaniu na potencjale i w rozpadzie Gamowa"

Copied!
31
0
0

Pełen tekst

(1)

Zagadnienie odwrotne w

rozpraszaniu na potencjale i w

rozpadzie Gamowa

(2)

• Wstęp

• Problem klasyczny i kwantowy – Problem klasyczny

– Potencjał kanoniczny – Problem kwantowy

• Wzór Gamowa – wzór Gamowa

– odwrotny wzór Gamowa

• Zastosowanie – rozpad α

– zimna emisja elektronów

• Podsumowanie

(3)
(4)

T

E

=

2m

x

1E

x2E  dx

E−U

x

x2

U

x1

U

= 1

π

2m

0U T

E

dE

U −E

x

U

= 1

2m

0U T

E

dE

U −E

(5)

T

E

=

2m

x

1E

x2E  dx

E−U

x

x2

U

x1

U

= 1

π

2m

0U T

E

dE

U −E

x

U

= 1

2m

0U T

E

dE

U −E

(6)

T

E

=

2m

x1E 

x2E  dx

E−U

x

x2

U

x1

U

= 1

π

2m

0U T

U −EE

dE

x

U

= 1

2m

0U T

E

dE

U −E

E>U0

E ≤U0

T

E

=

m2

0L

E−Udx

x

R

E

=

m2

0x1E

E−Udx

x

x

U

=1

π

m2

0U R

U −E

E

dE

(7)
(8)
(9)

T  E=

m2

0L

E− V  x dx=

m2

0V0

E− V d dxV d V

T  E=

m2

0V0

0L

E− V [ V −V  x] dx d V =

m2

0L

E−V  x dx

(10)

a).Parabola zadana wzorem:

V x=4V0

[

Lx

Lx

2

]

(11)

a).Parabola zadana wzorem:

wartości punktów:

V x=4V0

[

Lx

Lx

2

]

x±=L

2

[

[

1−VV0

]

1/ 2

]

(12)

a).Parabola zadana wzorem:

wartości punktów:

Po dokonaniu odwrócenia powyższego wzoru otrzymamy potencjał kanoniczny postaci:

V x=4V0

[

Lx

Lx

2

]

x±=L

2

[

[

1−VV0

]

1/ 2

]

V x=V0

[

2 Lx

xL

2

]

xV =L− xx0

(13)

a).Parabola zadana wzorem:

wartości punktów:

Po dokonaniu odwrócenia powyższego wzoru otrzymamy potencjał kanoniczny postaci:

V x=4V0

[

Lx

Lx

2

]

x±=L

2

[

[

1−VV0

]

1/ 2

]

V x=V

[

2 x

x

2

]

xV =L− xx0

(14)

V  y=ay

3

by

2

cyd

yV=

y23y22

y21−0

(15)

Vy=ay

3

+by

2

+cy+d

yV=

y23y22

y21−0

V   y  =− ay

3

8 − by

2

8 +yc 2 5b 24a

2

72 a b

32

bc 6a Vy=ay

3

+by

2

+cy+d

yV=

y23y22

y21−0

V   y  =− ay

3

8 − by

2

8 +yc 2 5b 24a

2

72 a b

32

bc

6a

(16)
(17)

dla E > 0:

1x ~ eikx,

x −∞

2x ~ b

k

e−ikx,

x −∞

3x ~ a

k

eikx,

x ∞

(18)

dla E > 0:

dla E < 0:

1x ~ eikx,

x −∞

2x ~ b

k

e−ikx,

x −∞

3x ~ a

k

eikx,

x ∞

1x ~ cneKnx,x −∞

2x ~ dneKnx,x ∞

Kn=

2mE2 n

k=

2mE2

(19)

dla E > 0:

dla E < 0:

bk,

cn. κn

Ux=−2 d

dx Kx,x dla E > 0:

dla E < 0:

1x ~ eikx,

x −∞

2x ~ b

k

e−ikx,

x −∞

3x ~ a

k

eikx,

x ∞

1x ~ cneKnx,x −∞

2x ~ dneKnx,x ∞

Kn=

2mE2 n

k=

2mE2

(20)

Kwantowa cząstka o energii E zderzając się z barierą potencjału daje skończone prawdopodobieństwo pokonania bariery, nawet jeśli jej energia jest mniejsza niż maksymalny potencjał bariery.

TE=exp

−2

∫ 

2m

UxE

dx

(21)

TE=exp

−2 x

1E

2m

U xE

dx

(22)

Odwrócenie wzóru Gamowa

dTE

dE =

α U0

dUdx1 dxdU2

dU

Uα

U −EdEE −α

TE=exp

−2 x

1E

2m

U xE

dx

(23)

Odwrócenie wzóru Gamowa

całkowe równanie Abela:

0

E ΦUdU

E −U =f E

dTE

dE =

α U0

dUdx1 dxdU2

dU

Uα

U −EdEE −α

TE=exp

−2 x

1E

2m

U xE

dx

(24)

Odwrócenie wzóru Gamowa

całkowe równanie Abela:

0

E ΦUdU

E −U =f E

dTE

dE =

α U0

dUdx1dxdU2

dU

Uα

U −EdEE −α

x1

U

x2

U

=− ℏ

π

2m

UU0 dTdE

E

T

E

dE

E−U

TE=exp

−2 x

1E

2m

U xE

dx

(25)

Odwrócenie wzóru Gamowa

całkowe równanie Abela:

odwrotny wzór:

0

E ΦUdU

E −U =f E

dTE

dE =

α U0

dUdx1 dxdU2

dU

Uα

U −EdEE −α

x

U

=1

π

m2

0U

TU − E

E

dE

x1

U

x2

U

=− ℏ

π

2m

UU0 dTdE

E

T

E

dE

E−U

TE=exp

−2 x

1E

2m

U xE

dx

(26)
(27)

T  E ~exp−2

RR

2m V −Edr

(28)

x U =−1

e EU0−U 

(29)

• rozwiązanie problemu odwrotnego polegało na jednoznacznym wyznaczeniu potencjału opisującego barierę znając jedynie wartość współczynnika

prawdopodobieństwa

• niejednoznaczność rozwiązania zmusiła do wprowadzenie pojęcia potencjału kanonicznego

• odwrócenie formuły całkowej było możliwe jedynie ale przypadku 1D, bądź dla zmiennych radialnych

(30)
(31)

Transformacja Laplace'a odwzorowuje funkcję f(t) w funkcję f(s) zgodnie ze wzorem:

Odwzorowanie to przyporządkowuje funkcji f(t) zmiennej rzeczywistej t funkcję

zmiennej zespolonej s. Do określenia przekształcenia odwrotnego stosuje się wzór:

Aby przekształcenie było matematycznie dobrze określone musi zachodzić:

dla

gdzie M i ρ są pewnymi stałymi.

f s fs=

f te−stdt

ft= 1

f sestds .

f t∣≤Meρt

Cytaty

Powiązane dokumenty

(W celu osłabienia Niemiec rząd postulował: powojenną okupację, osłabienie potencjału przemysłowego i militarnego, wykorzenienie hitleryzmu, nałożenie reparacji, ograniczenie

Sadzę jednak, że efekt byłby większy, gdyby, termomodernizacja realizowana była spójnie i kom- pleksowo z modernizacją systemów ciepłowniczych w oparciu o umowy o efekt, tak

W dalszym ciągu stosując taką samą metodykę badań jak w odniesieniu do wpływu współczynnika sztywności kontaktowej (rozdz. Założono, że w strefach kontaktowych

Ponadto jest możliwe, co ważne z inżynierskiego punktu widzenia, określenie czasu pierwszych mikropęknięć i symulowanie procesu rozwoju uszkodzeń, ze wskazaniem

Jak już wspomniano, do poprawnej pracy modelu numerycznego konieczna jest znajomość parametrów gruntu, a w szczególności współczynników filtracji.. Jednym ze

 Inclusive DIS measurements Inclusive DIS measurements   Strange Strange Content negatively polarized with respect Content negatively polarized with respect.. to

wykonać przeliczenia objętości próbki, do miareczkowania, otrzymanego roztworu kwasu octowego (stężenia w przygotowanych próbkach w zakresie 2-10%) tak aby w trakcie

• Nie jest to wybór obowiązkowy jednak należy pamiętać o różnicy pomiędzy informacją a priori, która jest używana w definicji funkcji kosztu od pierwszego przybliżenia,