Zagadnienie odwrotne w
rozpraszaniu na potencjale i w
rozpadzie Gamowa
• Wstęp
• Problem klasyczny i kwantowy – Problem klasyczny
– Potencjał kanoniczny – Problem kwantowy
• Wzór Gamowa – wzór Gamowa
– odwrotny wzór Gamowa
• Zastosowanie – rozpad α
– zimna emisja elektronów
• Podsumowanie
T
E
=
2m∫
x1E
x2E dx
E−U
x
x2
U
−x1
U
= 1π
2m∫
0U T
E
dE
U −Ex
U
= 12π
2m∫
0U T
E
dE
U −ET
E
=
2m∫
x1E
x2E dx
E−U
x
x2
U
−x1
U
= 1π
2m∫
0U T
E
dE
U −Ex
U
= 12π
2m∫
0U T
E
dE
U −ET
E
=
2m∫
x1E x2E dx
E−U
x
x2
U
−x1
U
= 1π
2m∫
0U T
U −EE
dEx
U
= 12π
2m∫
0U T
E
dE
U −E
E>U0
E ≤U0
T
E
=
m2∫
0L
E−Udx
x
R
E
=
m2∫
0x1E
E−Udx
x
x
U
=1π
m2∫
0U R
U −E
E
dET E=
m2∫
0L
E− V x dx=
m2∫
0V0
E− V d dxV d VT E=
m2∫
0V0∫
0L
E− V [ V −V x] dx d V =
m2∫
0L
E−V x dxa).Parabola zadana wzorem:
V x=4V0
[
Lx
−
Lx
2]
a).Parabola zadana wzorem:
wartości punktów:
V x=4V0
[
Lx
−
Lx
2]
x±=L
2
[
1±[
1−VV0]
1/ 2]
a).Parabola zadana wzorem:
wartości punktów:
Po dokonaniu odwrócenia powyższego wzoru otrzymamy potencjał kanoniczny postaci:
V x=4V0
[
Lx
−
Lx
2]
x±=L
2
[
1±[
1−VV0]
1/ 2]
V x=V0
[
2 Lx −
xL
2]
xV =L− xx−−0
a).Parabola zadana wzorem:
wartości punktów:
Po dokonaniu odwrócenia powyższego wzoru otrzymamy potencjał kanoniczny postaci:
V x=4V0
[
Lx
−
Lx
2]
x±=L
2
[
1±[
1−VV0]
1/ 2]
V x=V
[
2 x −
x
2]
xV =L− xx−−0
V y=ay
3 by
2 cyd
yV =
y23−y22
y21−0
V y =ay
3+by
2+cy+d
yV =
y23−y22
y21−0
V y =− ay
38 − by
28 +y c 2 − 5b 24a
2 72 a b
32− bc 6a V y =ay
3+by
2+cy+d
yV =
y23−y22
y21−0
V y =− ay
38 − by
28 +y c 2 − 5b 24a
2 72 a b
32− bc
6a
dla E > 0:
1x ~ eikx,
x −∞
2x ~ b
k
e−ikx,
x −∞
3x ~ a
k
eikx,
x ∞
dla E > 0:
dla E < 0:
1x ~ eikx,
x −∞
2x ~ b
k
e−ikx,
x −∞
3x ~ a
k
eikx,
x ∞
1x ~ cneKnx,x −∞
2x ~ dneKnx,x ∞
Kn=
−2mEℏ2 nk=
2mEℏ2dla E > 0:
dla E < 0:
bk,
cn. κn
U x=−2 d
dx K x,x dla E > 0:
dla E < 0:
1x ~ eikx,
x −∞
2x ~ b
k
e−ikx,
x −∞
3x ~ a
k
eikx,
x ∞
1x ~ cneKnx,x −∞
2x ~ dneKnx,x ∞
Kn=
−2mEℏ2 nk=
2mEℏ2Kwantowa cząstka o energii E zderzając się z barierą potencjału daje skończone prawdopodobieństwo pokonania bariery, nawet jeśli jej energia jest mniejsza niż maksymalny potencjał bariery.
TE=exp
−2ℏ∫
2m
Ux−E
dx
T E=exp
−2ℏ x∫
1E
2m
U x−E
dx
Odwrócenie wzóru Gamowa
dT E
dE =
∫
α U0
dUdx1− dxdU2
dU∫
Uα
U −EdEE −αT E=exp
−2ℏ x∫
1E
2m
U x−E
dx
Odwrócenie wzóru Gamowa
całkowe równanie Abela:
∫
0E ΦU dU
E −U =f EdT E
dE =
∫
α U0
dUdx1− dxdU2
dU∫
Uα
U −EdEE −αT E=exp
−2ℏ x∫
1E
2m
U x−E
dx
Odwrócenie wzóru Gamowa
całkowe równanie Abela:
∫
0E ΦU dU
E −U =f EdT E
dE =
∫
α U0
dUdx1−dxdU2
dU∫
Uα
U −EdEE −αx1
U
−x2
U
=− ℏπ
2m∫
UU0 dTdE
E
T
E
dE
E−UT E=exp
−2ℏ x∫
1E
2m
U x−E
dx
Odwrócenie wzóru Gamowa
całkowe równanie Abela:
odwrotny wzór:
∫
0E ΦU dU
E −U =f EdT E
dE =
∫
α U0
dUdx1− dxdU2
dU∫
Uα
U −EdEE −αx
U
=1π
m2∫
0U
TU − E
E
dEx1
U
−x2
U
=− ℏπ
2m∫
UU0 dTdE
E
T
E
dE
E−UT E=exp
−2ℏ x∫
1E
2m
U x−E
dx
T E ~exp−2
ℏ
∫
RR
2m V −Edrx U =−1
e EU0−U
• rozwiązanie problemu odwrotnego polegało na jednoznacznym wyznaczeniu potencjału opisującego barierę znając jedynie wartość współczynnika
prawdopodobieństwa
• niejednoznaczność rozwiązania zmusiła do wprowadzenie pojęcia potencjału kanonicznego
• odwrócenie formuły całkowej było możliwe jedynie ale przypadku 1D, bądź dla zmiennych radialnych
Transformacja Laplace'a odwzorowuje funkcję f(t) w funkcję f(s) zgodnie ze wzorem:
Odwzorowanie to przyporządkowuje funkcji f(t) zmiennej rzeczywistej t funkcję
zmiennej zespolonej s. Do określenia przekształcenia odwrotnego stosuje się wzór:
Aby przekształcenie było matematycznie dobrze określone musi zachodzić:
dla
gdzie M i ρ są pewnymi stałymi.
f s f s=
∫
f te−stdtf t= 1
2π
∫
f sestds .∣f t∣≤Meρt