STRATYGRAFIA DOLNEGO PLEJSTOCENU PÓ£NOCNO-WSCHODNIEJ POLSKI NA PODSTAWIE BADAÑ OSADÓW JEZIORNYCH Z PROFILI
SUCHA WIEŒ (POJEZIERZE E£CKIE) I CZARNUCHA (RÓWNINA AUGUSTOWSKA) W NAWI¥ZANIU DO OBSZARÓW ROSJI, LITWY I BIA£ORUSI
LOWER PLEISTOCENE STRATIGRAPHY OF NORTHEASTERN POLAND ON THE BASIS OF STUDIES OF LAKE DEPOSITS
FROM THE SUCHA WIEŒ (E£K LAKELAND) AND CZARNUCHA (AUGUSTÓW PLAIN) SECTIONS WITH REFERENCE TO THE AREAS OF RUSSIA, LITHUANIA AND BELARUS
ANDRZEJBER1, STANIS£AWLISICKI1, HANNAWINTER1
Abstrakt. W odwierconych w latach 1988–1989 profilach otworów badawczych Sucha Wieœ i Czarnucha, napotkano na organiczne i mi- neralne jeziorne oraz rzeczne osady interglacjalne. Badania palinologiczne i litologiczno-petrograficzne tych osadów oraz datowania paleo- magnetyczne okreœli³y ich wiek na interglacja³ augustowski (Augustovian), korelowany z Cromerianem I (Waardenburg).
Przedstawiono stratygrafiê i wiek osadów dolnego plejstocenu wystêpuj¹cych w profilach Sucha Wieœ i Czarnucha w nawi¹zaniu do innych profili po³o¿onych w obrêbie Równiny Augustowskiej, Pojezierza Suwalskiego, Pojezierza E³ckiego oraz obszarów Rosji, Litwy i Bia³orusi.
S³owa kluczowe: dolny plejstocen, osady jeziorne, stratygrafia, Pojezierze E³ckie, Równina Augustowska.
Abstract. In the Sucha Wieœ and Czarnucha boreholes drilled in 1988–1989, interglacial lacustrine and fluvial organic organic and min- eral deposits were encountered. Palynological and lithologic-petrographical analyses and palaeomagnetic datings indicate that these deposits are of Augustovian Interglacial age, compared to Cromerian I (Waardenburg).
This report shows the stratigraphy and age of the Lower Pleistocene deposits from the Sucha Wieœ and Czarnucha sections with a correla- tion to other sections located in the Augustów Plain, Suwa³ki Lakeland, E³k Lakeland and Russia, Lithuania and Belarus.
Key words: Lower Pleistocene, lacustrine sediments, stratigraphy, E³k Lakeland, Augustów Plain.
WSTÊP
W 1999 roku w Pañstwowym Instytucie Geologicznym w Warszawie opracowano projekt badawczy KBN 6PO4D 028 17, w którym przedstawiono zakres i metodykê zrealizo- wanych w latach 1999–2002 kompleksowych badañ dwóch profili jeziornych osadów interglacjalnych ze stanowisk Su- cha Wieœ i Czarnucha, odwierconych w latach 1988–1989.
W profilach tych otworów badawczych, w s¹gu, wystê- puj¹ organiczne i mineralne jeziorne i rzeczne osady inter- glacjalne, o znacznych mi¹¿szoœciach. Analizy palinologicz- ne tych osadów (Janczyk-Kopikowa, 2009; Winter, 2009) oraz datowania paleomagnetyczne (Nawrocki, 2009) okreœ- li³y ich wiek na interglacja³ augustowski (Augustovian)
1Pañstwowy Instytut Geologiczny – Pañstwowy Instytut Badawczy, ul Rakowiecka 4, 00-975 Warszawa; e-mail: andrzej.ber@pgi.gov.pl, stanislaw.lisicki@pgi.gov.pl, hanna.winter@pgi.gov.pl
w przedziale czasowym obejmuj¹cym Cromerian I (Waar- denburg) i kompleks Bavelian.
Jeziorne osady organiczne w profilach Sucha Wieœ i Czarnucha znajduj¹ siê w superpozycji, tzn. s¹ podœcielone i przykryte bazalnymi glinami zwa³owymi. Mi¹¿szoœæ orga- nicznych osadów jeziornych i rzecznych, ci¹g³oœæ sedymen- tacyjna, zawartoœæ fauny oraz przykrycie i podœcielenie ba- zalnymi poziomami glacjalnymi œwiadcz¹, ¿e s¹ to profile
stratotypowe, dokumentuj¹ce prawdopodobnie najstarszy plejstoceñski interglacja³ Polski.
Charakterystyka oraz litostratygrafia glin zwa³owych, pochodz¹cych z omawainych profili, opracowana zosta³a na podstawie szczegó³owych badaniach litologiczno-petrogra- ficznych wykonanych dla profilu Sucha Wieœ przez Czerwon- kê i Krzyszkowskiego (1995), a dla profilu Czarnucha przez Gronkowsk¹-Krystek (1999).
Fig. 1. Szkic sytuacyjny stanowisk interglacjalnych w pó³nocno-wschodniej Polsce (Ber, 2009) A – interglacja³ augustowski, M – interglacja³ mazowiecki, E – interglacja³ eemski
Location of interglacial sites in northeastern Poland (Ber, 2009) A – Augustovian Interglacial, M – Mazovian Interglacial, E – Eemian Interglacial
Stratygrafiê osadów dolnego plejstocenu pó³nocno- wschodniej Polski, ich wiek i rozwój paleogeograficzny, pozwoli³y uœciœliæ wyniki badañ laboratoryjnych (izotopo- wych, paleomagnetycznch, chemicznych) oraz analiza prze- kroju geologicznego uzupe³niona zestawieniem innych otworów badawczych z obszaru Równiny Augustowskiej, w których udokumentowano palinologicznie jeziorne osady interglacjalne (interglacja³y augustowski i mazowiecki) i in- terstadialne? (tylko w profilu Czarnucha).
Glinê zwa³ow¹ I podœcielaj¹c¹ jeziorne osady inter- glacjalne, w œwietle badañ litologiczno-petrograficznych oraz z racji jej wystêpowania poni¿ej osadów interglacja³u augustowskiego i ich u³o¿enia bezpoœrednio na utworach starszego pod³o¿a, nale¿y odnieœæ do zlodowacenia najstar- szego czyli do zlodowacenia narwi (Narevian).
Glina zwa³owa II przykrywaj¹ca osady interglacja³u au- gustowskiego mo¿e byæ w profilu Czarnucha uznana za osad l¹dolodu zlodowacenia nidy (Nidanian), a w profilu Sucha Wieœ za osad l¹dolodu zlodowacenia sanu 2 (Sanian 2).
Wystêpowanie w obu profilach, Sucha Wieœ i Czarnu- cha, mi¹¿szych osadów interglacja³u augustowskiego œwiad- czy, ¿e w dolnym plejstocenie warunki sedymentacji osadów by³y podobne. Oba obszary objête by³y rozleg³ym jeziorem (lub jeziorami), do którego (lub których) okresowo znoszony by³ materia³ fluwialny. Równie¿ po nasuniêciu siê na obszar pó³nocno-wschodniej Polski l¹dolodu zlodowacenia nidy, a nastêpnie l¹dolodu zlodowacenia sanu 2, w czasie ich de- glacjacji i póŸniej, na badanym obszarze panowa³y podobne warunki sedymentacji (œwiadcz¹ o tym zbiornikowe osady interstadialne lub interglacjalne: jeziorne – mu³ki i i³y w pro- filu Czarnucha oraz fluwialne – piaski i mu³ki w profilu Sucha Wieœ).
Dziêki wynikom przeprowadzonych badañ, ustalony zosta³ schemat stratygraficzny dolnego plejstocenu pó³noc- no-wschodniej Polski, który skorelowano ze schematami stra- tygraficznymi dolnego plejstocenu Rosji, Litwy i Bia³orusi.
OGÓLNE WYNIKI BADAÑ I WIEK JEZIORNYCH OSADÓW INTERGLACJALNYCH W PROFILACH SUCHA WIEŒ I CZARNUCHA NA TLE OSADÓW GLACJALNYCH
Charakterystykê i litostratygrafiê glin zwa³owych, podœcielaj¹cych i przykrywaj¹cych osady interglacjalne w profilach Sucha Wieœ (fig. 2) i Czarnucha (fig. 3), opraco- wano na podstawie szczegó³owych badañ litologiczno-pe- trograficznych, wykonanych dla profilu Sucha Wieœ przez Czerwonkê i Krzyszkowskiego (1995), a dla profilu profilu Czarnucha przez Gronkowsk¹-Krystek (1999). Stratygrafiê osadów ustalono analizuj¹c przekrój geologiczny (fig. 4) (Ber, 2009) i zestawienie otworów badawczych z obszaru Równiny Augustowskiej (fig. 5) (op. cit.), w których udoku- mentowano palonologicznie jeziorne osady interglacjalne – interglacja³y augustowski i mazowiecki oraz osady intersta- dialne (tylko profil Czarnucha).
Nawiercona w profilu Sucha Wieœ dolna glina zwa³owa, wed³ug badañ petrograficznych drobnej frakcji ¿wirowej, wykonanych przez Czerwonkê i Krzyszkowskiego (1995), charakteryzuje siê nastêpuj¹cymi wartoœciami wspó³czynni- ków petrograficznych1: O/K = 1,64; K/W = 0,65; A/B = 1,49 i Dp/Wp = 0,64.
Wartoœci wspó³czynników petrograficznych dla dol- nej gliny zwa³owej, nawierconej w profilu Czarnucha, wed³ug badañ Gronkowskej-Krystek (1999) wynosz¹:
K/W = 1,2; O/K = 1,0; A/B = 0,9 i Dp/Wp = 0,1.
W obu profilach, wiek glin podœcielaj¹cych osady inter- glacjalne, wed³ug Lisickiego (2003), nale¿y odnieœæ do zlo- dowacenia narwi (Narevian).
W profilu Sucha Wieœ, górna glina zwa³owa, która przy- krywa jeziorne osady interglacjalne, wed³ug badañ wykona- nych przez Czerwonkê i Krzyszkowskiego (1995), charakte- ryzuje siê nastêpuj¹cymi wartoœciami wspó³czynników pe- trograficznych: O/K = 1,30; K/W = 0,79; A/B = 1,22 i Dp/Wp = 0,84.
Wartoœci wspó³czynników petrograficznych górnej gliny zwa³owej, przykrywaj¹cej osady interglacjalne w profilu Czarnucha, wynosz¹ wed³ug Gronkowskiej-Krystek (1999):
O/K = 1,8; K/W = 0,6; A/B = 1,4 i Dp/Wp = 0,1.
Wiek badanej gliny zwa³owej z profilu Sucha Wieœ od- nieœæ nale¿y do zlodowacenia sanu 2 (Sanian 2), poniewa¿
glina ta charakteryzuje siê bardzo du¿¹ zawartoœci¹ dolomi- tów pó³nocnych. W ca³ej Polsce pó³nocno-wschodniej jest to cecha wyró¿niaj¹ca gliny zlodowacenia sanu 2 (Lisicki, 2003). Wiek gliny przykrywaj¹cej osady interglacjalne w profilu Czarnucha nale¿y odnieœæ do zlodowacenia nidy (Nidanian) (tab. 1) – Lisicki, 2003.
Badania paleobotaniczne (Janczyk-Kopikowa, 2009;
Winter, 2009) potwierdzi³y wyniki badañ profili z osadami
1Wspó³czynniki petrograficzne: O/K–K/W–A/B, gdzie: O – pó³nocne ska³y osadowe, K – ska³y krystaliczne + kwarc, W – pó³nocne ska³y wêglanowe, A – ska³y nieodporne na wietrzenie, B – ska³y odporne na wietrzenie, Wp – wapienie pó³nocne, Dp – dolomity pó³nocne
Fig. 2. Profil otworu wiertniczego Sucha Wieœ (Ber, 2009)
Wspó³czynniki petrograficzne: O – ska³y osadowe, K – ska³y krystaliczne, W – ska³y wêglanowe, A – ska³y nieodporne na wietrzenie, B – ska³y odporne na wietrzenie; Pc1– paleocen dolny; plejstocen: Na – zlodowacenie narwi, Au – interglacja³ augustowski, Ni – zlodowacenie nidy, S2 – zlodowacenie san 2, M – interglacja³ mazowiecki, C – zlodowacenie liwca, L – interglacja³ lubelski, W1, 2– zlodowacenie warty (stadia³ dolny i œrodkowy), B1, 2– zlodowacenie wis³y (stadia³y: œwiecia i górny)
Section of the Sucha Wieœ borehole (Ber, 2009)
Petrographical coefficients: O – sedimentary rocks, K – crystalline rocks, W – carbonate rocks, A – non-resistant rocks, B – resistant rocks; Pc1– Lower Paleocene; Pleistocene: Na – Narewian Glaciation, Au – Augustovian Interglacial, Ni – Nidanian Glaciation, S2 – Sanian 2 Glaciation, M – Mazovian Interglacial, C – Liviecian Glaciation, L – Lublinian Interglacial, W1, 2– Wartanian Glaciation (Lower Stadial and Middle Stadial), B1, 2– Vistulian Glaciation (Œwiecie and Main stadials)
Fig. 3. Profil otworu wiertniczego Czarnucha (wg Lisickiego, Winter, 2004, zmieniony)
Wspó³czynniki petrograficzne: O – ska³y osadowe, K – ska³y krystaliczne, W – ska³y wêglanowe, A – ska³y nieodporne na wietrzenie, B – ska³y odporne na wietrzenie; Pc1– paleocen dolny; plejstocen: Na – zlodowacenie narwi, Au – interglacja³ augustowski, Ni – zlodowacenie nidy, Ma – interglacja³ ma³opolski, S2 – zlodowacenie san 2, Z – interglacja³ zbójnowski, O2, 3– zlodowacenie odry (krzny) (stadia³ œrodkowy i górny), W2– zlodowacenie warty (stadia³ œrodko- wy), B2, 3– zlodowacenie wis³y (stadia³y: œwiecia i górny)
Section of the Czarnucha borehole (after Lisicki, Winter, 2004, modified)
Petrographical coefficients: O – sedimentary rocks, K – crystalline rocks, carbonate rocks, A – non-resistant rocks, B – resistant rocks; Pc1– Lower Paleocene;
Pleistocene: Na – Narewian Glaciation, Au – Augustovian Interglacial, Ni – Nidanian Glaciation, Ma – Ma³opolanian Interglacial, S2 – Sanian 2 Glaciation, Z – Zbójnian Interglacial, O2, 3– Odranian (Krznanian) Glaciation (Middle and Upper stadials), W2– Wartanian Glaciation (Middle Stadial), B2, 3– Vistulian Glaciation (Œwiecie and Main stadials)
Fig.4.PrzekrójgeologicznynaliniiSuchaWieœ–Augustów–Czarnucha(Ber,2009) Paleogen:Pc1–paleocendolny;Plejstocen:Na–zlodowacenienarwi;Au–interglacja³augustowski;Ni–zlodowacenienidy;Ma–interglacja³ma³opolski(?domuratowski);S2–zlodowaceniesan2;M–interglacja³ mazowiecki;C–zlodowacenieliwca;Z–interglacja³zbójnowski;K–zlodowaceniekrzny(odry);L–interglacja³lubelski;W–zlodowaceniewarty(W1,2,3–stadia³y:dolny,œrodkowy,górny);B–zlodowaceniewis³y (B2,3–stadia³y:œrodkowy–Œwieciaigórny);s.W1–subfazaWigier;L-P–zasiêgstadia³uleszczyñsko-pomorskiego;mc–morenyczo³owe;ms–morenyspiêtrzone,o–ozy;s–sandry;f–piaskii¿wiryrzeczne;t–torfy Geologicalcross-sectionalongtheSuchaWieœ–Augustów–Czarnuchaline(Ber,2009) Paleogene:Pc1–LowerPaleocene;Pleistocene:Na–NarevianGlaciation;Au–AugustovianInterglacial;Ni–NidanianGlaciation;Ma–Ma³opolanianInterglacial(?domuratowski);S2–Sanian2Glaciation; M–MazovianInterglacial;C–LiviecianGlaciation;Z–ZbójnianInterglacial;K–Krznanian(Odranian)Glaciation;L–LublinInterglacial(?);W–WartanianGlaciation(W1,2,3–Lower,Middle,Upperstadials); B–VistulianGlaciation(B2,3–ŒwiecieandMainstadials):s.W1–Wigrysubphase;L-P–maximumlimitofUpper(Leszno-Pomeranian)Stadial;mc–endmoraines;ms–pushmoraines;o–eskers;s–outwashplains; f–fluvialsandsandgravel;t–peats
Tabela1 Korelacjapodzia³ówstratygraficznychdolnegoiœrodkowegoplejstocenupó³nocno-wschodniejPolski zobszaramiLitwy,Bia³orusi,Rosji(czêœæeuropejska)izachodniejEuropy CorrelationofstratigraphicschemesoftheLowerandMiddlePleistocene innortheasternPoland,Lithuania,Belarus,Russia(Europeanpart)andwesternEuropeareas
interglacja³u augustowskiego, ¿e sukcesje py³kowe z Suchej Wsi i Czarnuchy s¹ równowiekowe i bardzo zbli¿one obra- zem florystycznym z optimum klimatycznym w II okresie ciep³ym. Poniewa¿ obie sukcesje py³kowe daj¹ siê jedno- znacznie korelowaæ z sukcesj¹ py³kow¹ profilu Szczebra (Janczyk-Kopikowa, 1996), Kalejty (Winter, 2001), Komor- niki (Khursevich i in., 2005), których odrêbnoœæ od innych sukcesji py³kowych dolnego plejstocenu sta³a siê podstaw¹ wydzielenia nowej jednostki ciep³ej w plejstocenie Polski – Augustovianu (Ber, 1996,a-c; Janczyk-Kopikowa, 1996), wiek osadów jeziornych z profilu Sucha Wieœ i Czarnucha okreœlono równie¿ na interglacja³ augustowski (tab. 1).
Szczególnie zapis sukcesji py³kowej z profilu Czarnu- cha, wykazuj¹c ogromne podobieñstwo do sukcesji py³ko- wej ze Szczebry (Janczyk-Kopikowa, 1996), wnosi nowe dane dotycz¹ce sukcesji Augustovianu. Szczegó³owe bada- nia serii osadów rozdzielaj¹cych dwa interglacja³y doprowa- dzi³y do wyró¿nienia interstadia³ów w obrêbie osadów, któ- rych sedymentacja nast¹pi³a podczas glacja³u.
W wyniku badañ potwierdzi³y siê ró¿nice miêdzy inter- glacja³em augustowskim a ferdynandowskim, wyra¿aj¹ce siê zdecydowanie wy¿szym udzia³em py³ku Ulmus i Corylus w optimum klimatycznym drugiego interglacja³u i poja- wieniem siê mikrosporangiów Azolla filiculoides Lam.
u schy³ku starszego interglacja³u AI augustowskiej sukcesji py³kowej (Winter, 2009). Zdecydowanie wy¿szy jest rów- nie¿ udzia³ py³ku roœlin zielnych, a szczególnie Artemisia, w czasie ca³ej sukcesji augustowskiej. Potwierdzi³ siê rów- nie¿ wyraŸny udzia³ Salix oraz niewielka rola Abies w zbio- rowiskach leœnych interglacja³u augustowskiego.
Inn¹ cech¹, charakterystyczn¹ tylko dla sukcesji augu- stowskiej, jest wystêpowanie w czasie och³odzenia/zlodo- wacenia AI/II flory py³kowej charakterystycznej dla inter- stadia³ów.
Badania okrzemek z profili Sucha Wieœ i Czarnucha wy- kaza³y podobieñstwa i ró¿nice zarazem niektórych typo- wych okrzemek do okrzemek interglacja³u bia³owieskiego na Bia³orusi i odpowiadaj¹cego mu interglacja³u ferdynan- dowskiego w Polsce (Marciniak, 2009; Khursevich i in., 1990; Khursevich i in., 2005).
Analiza okrzemkowa wykaza³a, oprócz podobieñstw, ró¿nice pomiêdzy florami okrzemkowymi i ich rozwojem w interglacjale augustowskim oraz ferdynandowskim i ma- zowieckim. W osadach z Suchej Wsi i Czarnuchy stwierdzo-
no znacz¹cy udzia³ okrzemek euryhalinowych lub s³onawo- wodnych z rodzaju Fragilaria s.l. oraz niewielki udzia³ okrzemek oligohalobowych z rodzaju Cyclotella zwi¹za- nych ze wczesnym etapem rozwoju jezior, które licznie wy- stêpuj¹ w osadach interglacja³ów ferdynandowskiego i bia³owieskiego. Prawdopodobna jest tak¿e obecnoœæ oka- zów nowych gatunków z rodzaju Stephanodiscus. Wstêpne badania diatomologiczne pozwalaj¹ na stwierdzenie, ¿e sk³ad gatunkowy i przebieg sukcesji okrzemek z omawia- nych profili jest odmienny od dotychczasowych sukcesji z osadów interglacjalnych œrodkowego plejstocenu.
Podobieñstwo sk³adu gatunkowego okrzemek z Suchej Wsi i Czarnuchy do okrzemek z obu wy¿ej wymienionych interglacja³ów zaznaczy³o siê g³ównie w obrêbie domi- nuj¹cego rodzaju Stephanodiscus w dwóch poziomach z Czarnuchy: DCz-3 i DCz-4 (Marciniak, 2009, fig. 3). Bar- dzo liczne s¹ tu okazy wymar³ej odmiany Stephanodiscus niagarae var. insuetus Churs. et Log., czêsto wystêpuj¹cej zarówno w interglacjale bia³owieskim na Bia³orusi, jak te¿
w interglacjale ferdynandowskim w Polsce. Wymieniona odmiana jest tak¿e znajdowana w osadach jeziornych inter- glacja³u lichwiñskiego i aleksandryjskiego w œrodkowym plejstocenie (Khursevich, Loginova, 1986; Khursevich, 1989). W czasie badañ prowadzonych w obu stanowiskach interglacja³u augustowskiego, g³ównie przy u¿yciu mikro- skopu œwietlnego, napotykano na trudne do okreœlenia liczne fragmenty okazów podobnych do Stephanodiscus rotula (Kütz). Hendey i Stephanodiscus rotula (Kütz). Hendey var.
paucus Churs., które s¹ równie¿ czêsto notowane w intergla- cjale bia³owieskim i ferdynandowskim. Ró¿nica w porówna- niu z sukcesj¹ okrzemek znan¹ ze stanowisk interglacja³u ferdynandowskiego (bia³owieski na Bia³orusi) i mazowiec- kiego (aleksandryjski na Bia³orusi), polega wed³ug Marci- niak (2009) na tym, ¿e w profilach Sucha Wieœ i Czarnucha stwierdzono, obok okrzemek s³odkowodnych, tak¿e znaczny udzia³ okrzemek euryhalinowych lub s³onawowodnych z ro- dzaju Fragilaria s.l. Wa¿n¹ cech¹ dla obu profili jest te¿ bar- dzo niewielki udzia³ okrzemek oligohalobowych nale¿¹cych do rodzaju Cyclotella, wœród których brak jest taksonów charakterystycznych dla wczesnych etapów rozwoju jezior typu oligo-mezotroficznego, wystêpuj¹cych w osadach in- terglacja³ów bia³owieskiego i ferdynandowskiego jak te¿
mazowieckiego i aleksandryjskiego (Khursevich, Loginova, 1986; Khursevich i in., 1990; Marciniak, Khursevich, 2002).
Fig. 5. Korelacja profili z osadami interglacja³u augustowskiego (Ber, 2009)
Paleogen: Pc1– paleocen dolny; plejstocen: Na – zlodowacenie narwi; Au – interglacja³ augustowski; Ni – zlodowacenie nidy; Ma – interglacja³ ma³opolski (?dormuntowski); S2 – zlodowacenie san 2; M – interglacja³ mazowiecki; C – zlodowacenie liwca; Z – interglacja³ zbójnowski; O – zlodowacenie odry (krzny); L – interglacja³ lubelski; W – zlodowacenie warty; B – zlodowacenie wis³y ; osady: fg – fluwioglacjalne; j – jeziorne; a – rzeczne
Correlation of borehole sections with other Augustovian Interglacial deposits (Ber, 2009)
Paleogene: Pc1– Lower Paleocene; Pleistocene: Na –Narevian Glaciation; Au –Augustovian Interglacial; Ni –Nidanian Glaciation; Ma – Ma³opolanian Interglacial (?dormuntowski); S2 – Sanian 2 Glaciation; M – Mazovian Interglacial; C – Liviecian Glaciation; Z – Zbójnian Interglacial; O – Odranian (Krznanian) Glaciation; L – Lublin Interglacial; W – Wartanian Glaciation; B – Vistulian Glaciation; sediments: fg – glacifluvial; j – lacustrine; a – alluvial
Badania makroszcz¹tków roœlinnych (Stachowicz- -Rybka, 2009) by³y podstaw¹ do okreœlenia warunków roz- woju zbiornika jeziornego i jego najbli¿szego otoczenia, a tak¿e warunki rozwoju roœlinnoœci. Sukcesja makroskopo- wych szcz¹tków roœlin nawi¹zuje do wynikow badañ pali- nologicznych i dokumentuje, podobnie jak palinologia, ch³odne i ciep³e okresy klimatyczne w obrêbie sekwencji in- terglacjalnej.
Wyniki badañ fauny (Skompski, 2009) wskaza³y na du¿e podobieñstwo stanowisk Sucha Wieœ i Czarnucha, za- równo pod wzglêdem jakoœci, jak i iloœci gatunków miêcza- ków ¿yj¹cych w œrodowisku wód stoj¹cych i p³yn¹cych, z wyraŸn¹ przewag¹ dwóch gatunków œlimaków: Valvata pi- scinalis Mòller i Lithoglyphus jahni Urbañski. Du¿a iloœcio- wo zmiennoœæ ich wystêpowania w profilu geologicznyczm (od braku do 1352 sztuk) mo¿e byæ wynikiem zarówno zmian œrodowiska jak i klimatu.
Drug¹ wa¿n¹ grupê faunistyczn¹ stanowi¹ w obu stano- wiskach ma³¿oraczki, wœród których mo¿na wyró¿niæ oko³o 20 gatunków. Wskazuj¹ one na œrodowisko wód stoj¹cych, a du¿e zmiany iloœciowe w profilu mog¹ byæ spowodowane (podobnie jak w przypadku œlimaków) zmianami œrodowis- ka lub klimatu.
Na interglacjalny charakter klimatu zapisany w osadach profili Sucha Wieœ i Czarnucha, wskazuj¹ dwa gatunki: Li- thoglyphus jahni Urbañski i Scottia browniana Jones. Ponie- wa¿ oba gatunki wymar³y u schy³ku interglacja³u mazowiec- kiego, osady zawieraj¹ce te gatunki nie mog¹ byæ m³odsze od tego interglacja³u (op. cit).
Badania izotopów (Nitychoruk, 2009) potwierdzi³y z³o¿ony obraz klimatyczny w okresie interglacja³u augu-
stowskiego (okresy ciep³e i zimne), a wysokie wartoœci kal- cytu pozwoli³y na jednoznaczne wyró¿nienie okresów zim- nych, w których brak zwartej pokrywy roœlinnej u³atwia³ sp³ukiwanie i transport do jeziora materia³u ze starszych formacji osadowych (eocen, paleocen dolny) lub z osadów pochodz¹cych z przemywania serii glacjalnych i glaciflu- wialnych.
Badania paleomagnetyczne (Nawrocki, 2009), prze- prowadzone zosta³y na rdzeniu uzyskanym z profilu Czarnu- cha. Profil Sucha Wieœ ze wzglêdu na koncentracjê zanie- czyszczeñ nie nadawa³ siê do badañ. Wed³ug Nawrockiego (2009), w profilu Czarnucha pomiary sk³adowych natural- nej pozosta³oœci magnetycznej wykazuj¹ w osadzie obec- noœæ normalnego namagnesowania o dodatniej inklinacji.
W 9 próbkach wystêpuj¹ sk³adowe o ujemnej inklinacji.
G³ównie jednak, wystêpuje diagnostyczna pozosta³oœæ ma- gnetyczna o polarnoœci normalnej, uzyskana w epoce nor- malnego namagnesowania Brunhes. Pozosta³oœæ o inklinacji ujemnej mo¿e byæ wed³ug Nawrockiego (2009) syndepozy- cyjna i zwi¹zana z epok¹ odwrotnego namagnesowania Ma- tuyama. Najprawdopodobniej czêœæ profilu Czarnucha, znaj- duj¹c¹ siê poni¿ej g³êbokoœci 112,8 m, o inklinacji ujemnej, nale¿y korelowaæ z chronem odwrotnego namagnesowania Matuyama. Wiek osadu jeziornego z profilu Czarnucha do g³êbokoœci 112,8 m odnieœæ nale¿y do zony 21, a wiêc do dolnej czêœci kompleksu interglacja³u kromerskiego (Cro- merian I – Waardenburg), natomiast jeziorne osady intergla- cjalne wystêpuj¹ce poni¿ej tej g³êbokoœci reprezentuj¹ za- pewne kompleks Bavelian.
STRATYGRAFIA DOLNEGO PLEJSTOCENU PÓ£NOCNO-WSCHODNIEJ POLSKI W NAWI¥ZANIU DO OBSZARÓW S¥SIEDNICH
Podstaw¹ do okreœlenia wieku osadów interglacjalnych z profili Sucha Wieœ i Czarnucha s¹ wyniki badañ paleoma- gnetycznych, paleobotanicznych i litologiczno-petrograficz- nych glin zwa³owych podœcielaj¹cych i przykrywaj¹cych osady interglacjalne. Badania paleomagnetyczne wykonane dla profilu Czarnucha na g³êbokoœci 112,8 m wskazuj¹ na po³o¿enie badanych osadów w profilu czasowym w 21 sta- dium izotopowym, co wskazuje na kromerski wiek osadów (Cromerian I). Jeziorne osady interglacjalne po³o¿one poni¿- ej granicy Brunhes-Matuyama s¹ starsze i zapewne repre- zentuj¹ I Cromerian (tab 1).
Wyniki badañ palinologicznych potwierdzi³y podobieñ- stwo sukcesji z Suchej Wsi i Czarnuchy do zapisu sukcesji interglacja³u augustowskiego w profilu Szczebra. W obu se- kwencjach brak jest optimum klimatycznego starszego in- terglacja³u, a zapis rozpoczyna siê schy³kiem sukcesji inter- glacjalnej. Szczegó³owe badania palinologiczne profilu Czarnucha pozwoli³y na wyró¿nienie ciep³ego interstadia³u obrêbie zlodowacenia/och³odzenia, który nie ma swojego odpowiednika w sukcesji ferdynandowskiej.
Badania makroskopowych szcz¹tków roœlin ze stanowi- ska Czarnucha potwierdzaj¹ wystêpowanie zlodowace- nia/och³odzenia i ciep³ego odcinka interglacjalnego. Wska- zuj¹ równie¿ na wystêpowanie gatunków nieznanych wspó³czeœnie z terenu Polski.
Analiza okrzemkowa wykaza³a, oprócz podobieñstw, ró¿nice pomiêdzy florami okrzemkowymi i ich rozwojem w interglacjale augustowskim oraz ferdynandowskim i ma- zowieckim.
Jeziorne osady organiczne w profilach Sucha Wieœ i Czarnucha znajduj¹ siê w superpozycji, tzn. s¹ podœcielone i przykryte bazalnymi glinami zwa³owymi.
Glinê zwa³ow¹ I, podœcielaj¹c¹ jeziorne osady intergla- cjalne, w œwietle badañ litologiczno-petrograficznych oraz z racji jej wystêpowania poni¿ej osadów interglacja³u augu- stowskiego i po³o¿enia bezpoœrednio na utworach starszego pod³o¿a, odnieœæ nale¿y do zlodowacenia najstarszego czyli narwi (Narevian) (tab. 1).
Glina zwa³owa II, przykrywaj¹ca osady interglacja³u au- gustowskiego mo¿e byæ doœæ jednoznacznie w obu profilach uznana za osad l¹dolodu zlodowacenia nidy (Nidanian).
Na terenie Europy dolny œrodkowy plejstocen, wed³ug stratygrafii holenderskiej (Zagwijn, 1985, 1996), okreœlony jest mianem piêtra kromerskiego (Cromerian Stage). Bada- nia palinologiczne pozwoli³y na wyró¿nienie czterech inter- glacja³ów w obrêbie tego piêtra (Zagwijn i in., 1971). Naj- starszy interglacja³ – Interglacja³ I (Waardenburg) cechuje charakterystyczny wysoki udzia³ py³ku Carpinus i znacz¹cy Eucommia. W sukcesji augustowskiej, w profilach Szczebra (Janczyk-Kopikowa, 1996) i Czarnucha (Winter, 1999), no- towane by³y pojedyncze ziarna Eucommia, jednak pozycja stratygraficzna tego interglacja³u wyznaczona jest sytuacj¹ geologiczn¹ i charakterystyk¹ pe³nej sukcesji py³kowej.
Uwzglêdniaj¹c wyniki analiz paleomagnetycznych osa- dów interglacja³u Waardenburg – Cromerian I (Zagwijn i in., 1971), które zosta³y zaliczone do epoki magnetycznej Matuy- ama (21 IOS starszy interglacja³ A I), stropowe partie sukcesji augustowskiej nale¿a³oby korelowaæ z interglacja³em Crome- rian I (Waardenburg) w zrozumieniu holenderskiej stratygra- fii (Zagwijn, 1996), t.j. z diagramami py³kowymi dolnej czê- œci kompleksu kromerskiego (Ber, 1998a, b, c, 2000a, 2005, 2006), natomiast sp¹gowe partie profilu nale¿y wi¹zaæ z kom- pleksem Bavelian.
W Europie wschodniej, wœród stanowisk interglacjalnych na Bia³orusi, brak jest takich, których diagramy py³kowe mo-
¿na by jednoznacznie uto¿samiaæ z Augustowianem.
Najstarszym ciep³ym okresem wyró¿nionym na obsza- rze Bia³orusi jest interglacja³ korczewski (Wieliczkiewicz
i in., 1997, 2001). Diagram py³kowy z Korczewa (Je³owicze- wa, 2001) prezentuje jednak sukcesjê py³kow¹ wykluczaj¹c¹ korelowanie go z Augustovianem. Ma ona charakter bar- dziej interstadialny ni¿ interglacjalny. Sukcesja z Korczewa koreluje siê raczej z interglacja³em ma³opolskim w Polsce (tab. 1) czyli, ¿e interglacja³ korczewski jest m³odszy od Au- gustovianu. Z kolei interglacja³(?) lub interstadia³(?) kor- czewski byæ mo¿e jest odpowiednikiem interstadia³u domu- ratowskiego, który zosta³ zarejestrowany w profilu Domura- ty (Winter, 1999; Lisicki, Winter, 2004), w otworze karto- graficznym po³o¿onym kilka kilometrów na po³udniowy- -wschód od otworu Czarnucha.
Powtórzenie badañ palinologicznych osadów z Korcze- wa przez Mamakow¹ i Ry³ow¹ (Mamakowa, Ry³owa, 2007), wskazuje na cieplejszy charakter sukcesji py³kowej o randze interglacjalnej. Wed³ug autorek, sukcesja z Korczewa repre- zentuje interglacja³ mogilewski (Wieliczkiewicz i in., 1996) i mo¿na ja korelowaæ z m³odszym interglacja³em w sukcesji ferdynandowskiej. Nie wykluczona jest równie¿ korelacja z m³odszym interglacja³em z sukcesji augustowskiej.
Na obszarze Litwy, rzeczne i jeziorne osady z okolic Wilna zaliczone do interglacja³u augustowskiego (Vind¿iu- naj) nie s¹ udokumentowane paleobotanicznie (tab. 1) (Kon- dratiene, Satkunas, 1993; Satkunas i in., 1996; Satkunas, 1997, 1998), natomiast diagramy py³kowe z Litwy doku- mentuj¹ce dolny plejstocen korelowane s¹ przez Kondratie- ne (1996) z interglacja³em turgieliajskim, który jest odpo- wiednikiem interglacja³u ferdynandowskiego z terenu Polski (Janczyk-Kopikowa, 1996).
WNIOSKI
1. Wyniki badañ paleobotanicznych dokumentuj¹ augu- stowsk¹ sukcesjê py³kow¹ jako ciep³¹ jednostkê rangi inter- glacja³u z dwoma optimami klimatycznymi, odrêbn¹ od in- nych okresów interglacjalnych stwierdzonych dotychczas na obszarze Polski.
2. Badania paleomagnetyczne,wykonane dla profilu Czar- nucha wskazuj¹, dziêki wystêpowaniu na g³êbokoœci 112,8 m granicy Brunhes-Matuyama, na datowanie ich w przedziale czasowym w 21 stadium izotopowym, co wskazuje na wiek Cromerian I (Waardenburg). Osady wystêpuj¹ce poni¿ej tej granicy nale¿y uznaæ za starsze.
3. Gliny zwa³owe, podœcielaj¹ce i przykrywaj¹ce osa- dy interglacjalne, zgodnie z wynikami badañ litologiczno-
petrograficznych, s¹ osadami nale¿¹cymi do zlodowaceñ na- rwi (Narevian), nidy (Nidanian) i sanu 2 (Sanian 2).
4. Na obszarach Litwy i Bia³orusi brak jest stanowisk, których diagramy py³kowe mo¿na jednoznacznie korelowaæ z profilami interglacja³u augustowskiego w Polsce, lub znaj- duj¹ce siê w podobnej sytuacji geologicznej osady nie maj¹ dokumentacji paleobotanicznej (Litwa) (tab.1).
5. Na obszarze Rosji z interglacja³em augustowskim mo¿na korelowaæ górn¹ czêœæ piêtra pietropaw³owskiego (Pietropavlov) albo z interglacja³em Vindziunai na Litwie.
LITERATURA
BER A., 1996a — Geological-floristic setting of the Augustovian (Pastonian, Bavelian?) interglacial lake sediments of Szczebra, near Augustów (NE Poland). W: Geological history of the Bal- tic Sea. Abstrakt: 19–20. Wilno, Litwa.
BER A., 1996b — Stratygrafia dolnego plejstocenu pó³nocno-w- schodniej Polski w nawi¹zaniu do obszarów s¹siednich. W: III Konferencja „Stratygrafia plejstocenu Polski”, 6–7 wrzeœnia.
Wigry. Wydz. Geol. UW, Warszawa.
BER A., 1996c—– Sytuacja geologiczna jeziornych osadów piêtra augustowskiego w Szczebrze ko³o Augustowa oraz osadów je- ziornych interglacja³u mazowieckiego w Krzy¿ewie. Biul.
Pañstw. Inst. Geol., 373: 35–48.
BER A., 1998 — Stratygrafia plejstocenu NE Polski w nawi¹zaniu do schematu stratygraficznego plejstocenu Polski. W: III Semina- rium: „Geneza, litologia i stratygrafia utworów czwartorzêdo- wych” Streszczenia referatów i opisy posterów: 16–17. Poznañ.
BER A., 2000a — Plejstocen Polski pó³nocno-wschodniej w na- wi¹zaniu do g³êbszego pod³o¿a i obszarów s¹siednich. Pr.
Pañstw. Inst. Geol., 170.
BER A., 2000b — Szczegó³owa mapa geologiczna Polski w skali 1:50 000, ark. Augustów (147) wraz z objaœnieniami. Centr.
Arch. Geol. Pañstw. Inst. Geol., Warszawa. [dokument elektro- niczny]
BER A., 2005 — Polish Pleistocene stratigraphy – Review a inter- glacial stratotypes. Netherlands J. Geosc., 84, 2: 61–76.
BER A., 2006 — Pleistocene interglacials and glaciations of northe- astern Poland compared to neighbouring areas. Quater. Inter- nat., 149, 1: 12–23.
BER A., 2009 — Litologia i sytuacja geologiczna osadów intergla- cja³u augustowskiego z profili Sucha Wieœ (Pojezierze E³ckie) i Czarnucha (Równina Augustowska). Biul. Pañstw. Inst. Geol., 345: 3–22.
BER A., JANCZYK-KOPIKOWA Z., KRZYSZKOWSKI D., 1998
— A new interglacial stage in Poland (Augustovian) and the problem of the age the oldest Pleistocene till. Quatern. Sc. Rev.
17. Pergamon: 761–773.
CZERWONKA J. A., KRZYSZKOWSKI D., 1995 — Badania lito- stratygraficzne dla Szczegó³owej mapy geologicznej Polski w skali 1:50 000, arkusze Augustów i Wieliczki. Centr. Arch.
Geol. Pañstw. Inst. Geol., Warszawa.
GIBBARD P.L., VAN KOLFSCHOTEN T., 2004 — The Pleistoce- ne and Holocene epochs. W:A Geologic Time Scale (red. F.M.
Gradstein, J.G. Ogg, A.G. Smith): 441–452. Cambridge Univ.
Press, Cambridge.
GRONKOWSKA-KRYSTEK B., 1999 — Badania petrograficz- no-litologiczne osadów czwartorzêdowych. Szczegó³owa mapa geologiczna Polski w skali 1:50:000, ark. Sztabin (186).
Centr. Arch. Geol. Pañstw. Inst. Geol., Warszawa.
JANCZYK-KOPIKOWA Z., 1996 — Ciep³e okresy w mezoplej- stocenie pó³nocno-wschodniej Polski. Biul. Pañstw. Inst. Geol., 373: 49–66.
JANCZYK-KOPIKOWA Z., 2009 — Analiza py³kowa miêdzymo- renowych osadów z profilu Sucha Wieœ (Pojezierze E³ckie, pó³nocno-wschodnia Polska). Biul. Pañstw. Inst. Geol., 435:
37–46.
JE£OWICZOWA J., 2001— Evolution of the Pleistocene vegetation of Belarus (based on palynologic data): 292. Belsens, Miñsk.
KACPRZAK L., LISICKI S., 2007 — Szczegó³owa mapa geolo- giczna Polski 1:50 000, ark. Sztabin (186) wraz z objaœnienia- mi. Centr. Arch. Geol. Pañstw. Inst. Geol., Warszawa.
[dokument elektroniczny]
KACPRZAK L., LISICKI S., WINTER H., 2002 —Stratigraphical position of the Czarnucha, the Cisów and the Domuraty sections in the Middle and Lower Pleistocene, NE Poland. W: Abstract Volume Field Symposium on Quaternary Geology and Geody- namics in Belarus.
KHURSEVICH G. K., 1989 — Atlas vidov Stephanodiscus y Cyclo- stephanos (Bacillariophyta) i¿ verkhne-kayzonoyskikh otlozhe- niyi SSSR. (red. J.F. Velichkevich):1–86. Nauka i Tekhnika, Miñsk.
KHURSEVICH G. K., LOGINOVA L. P., 1986 — Vozrast i paleo- geographicheskiye uslovya phormirovaniya dr—evnozernykh otlozheniy Rechitskogo Pridneprovya. W: Pleistotsen Rechit- skogo Pridneprovya Byelorussi (red. R.A. Zinova): 76–142.
Nauka i Tekhnika, Miñsk.
KHURSEVICH G. K., PRZYBY£OWSKA-LANGE W., LOGI- NOVA L. P., 1990 — Floristic resemblance between Pleistocene diatom profile of Krasnaja Dubrava (BSR) and Ferdynandów (Poland). Doklady Akad. Nauk BSSR 34: 179–183.
KHURSEVICH G.K., NITA M., BER A., SANKO A., FEDENYA S., 2005 — Palaeoenvironmental and climatic changes during the Early Pleistocene recorded in the lacustrine–boggy–fluvial sediments at Komorniki, NE Poland.
KONDRATIENE O., 1966 — The Quaternary stratigraphy and pa- leogeography of Lituania Based on paleobotanic studies: 213.
Akademia, Wilno.
KONDRATIENE O., 1966 — Strtigrafiya i palieogeografija Kwar- tera Litwy no paleobotanucheskim dannym. Akademia, Wilno.
KONDRATIENE O., SATKUNAS J., 1993 — Streatigraphy of Ear- ly Pleistocene of Lithuania. 2ndBaltic Stratigraphic Conferen- ce. Abstrakt: 47. Wilno, Litwa.
KRZYWICKI T., 2002a — Objaœnienia do Szczegó³owej mapy geolo- gicznej polski 1:50 000, ark. Stacja Augustów (148). Centr. Arch.
Geol. Pañstw. Inst. Geol., Warszawa. [dokument elektroniczny]
KRZYWICKI T., 2002b — Szczegó³owa mapa geologiczna Polski 1:50 000, ark. Stacja Augustów (148). Centr. Arch. Geol.
Pañstw. Inst. Geol., Warszawa. [dokument elektroniczny]
LINDNER L., BOGUTSKY, GOZHIK P., MARKS L., £AN- CZONT M., WOJTANOWICZ J., 2006 — Correlation of Ple- istocene deposits in the area between the Baltic and Black Sea, Central Europe. Geol. Quart., 50, 1: 195–210.
LISICKI S., 2003 — Litotypy i litostratygrafia glin lodowcowych plejstocenu dorzecza Wis³y. Pr. Pañstw. Inst. Geol., 177.
LISICKI S., WINTER H., 2004 — Rewizja pozycji stratygraficznej osadów dolnego i œrodkowego plejstocenu pó³nocno-wschod- niej Polski. Geneza, litologia i stratygrafia utworów czwarto- rzêdowych. T. 4. Seria Geogr., 68: 259–283. Wyd. Nauk.
UAM., Poznañ.
MAMAKOWA K., RYLOVA T.B., 2007 — The interglacial from Korchevo in Belarus in the light of new paleobotanical studies.
Acta Paleobot., 47, 2: 425–453.
MARCINIAK B., 2009 — Wstêpne badania diatomologiczne osa- dów jeziornych interglacja³u augustowskiego z profili Sucha Wieœ (Pojezierze E³ckie) i Czarnucha (Równina Augustowska), pó³nocno-wschodnia Polska. Biul. Pañstw. Inst. Geol., 435:
57–68.
MARCINIAK B., KHURSEVICH G.L., 2002 — Comparison of diatom successions from Mazovian (Poland) and Alexan- drian (Belarus) lacustrine interglacial deposits. Geol. Quart. 46:
59–68.
NAWROCKI J., 1997 — Wyniki badañ paleomagnetycznych 5 prób z profilu Kalejty (Równina Augustowska). Centr. Arch.
Geol. Pañstw. Inst. Geol., Warszawa.
NAWROCKI J., 2009 — Wyniki badañ paleomagnetycznych osadów jeziornych z profilu Czarnucha (Równina Augustowska, pó³noc- no-wschodnia Polska). Biul. Pañstw. Inst. Geol., 435: 69–74.
NITYCHORUK J., BER A., HOEFS J., KRZYWICKI T., SCHNE- IDER J., WINTER H., 2000 — Interglaziale Klimaschwankun- gen in Nordost–Polen – palynologische und isotopegeochemishe Untersuchungen an organischen Seesedimenten. Eiszeitalter u. Gegenwart, 50: 86–94.
NITYCHORUK J., 2009 — Zapis izotopów tlenu i wêgla w kopal- nych osadach jeziornych stanowisk Sucha Wieœ (Pojezierze E³ckie) i Czarnucha (Równina Augustowska). Biul. Pañstw. Inst.
Geol., 435: 75–84.
SKOMPSKI S., 2009 — Fauna z osadów plejstoceñskich w stanowi- skach Sucha Wieœ (Pojezierze E³ckie) i Czarnucha (Równina Augustowska), pó³nocno-wschodnia Polska. Biul. Pañstw. Inst.
Geol., 435: 85–96.
SKOMPSKI S., BER A., 1999 — Interglacjalna fauna miêczaków ze stanowiska Szczebra k/Augustowa. Prz. Geol. 47, 11:
1006–1012.
SATKUNAS J., 1997 — Outline of the Quaternary stratigraphy of the Lithuania. W: The Late Pleistocene in Eastern Europe : stratigra- phy, paleoenvironment and climate: 51. Geol. Surv. of Lithuania.
Wilno.
SATKUNAS J., 1998 — The oldest Quaternary Lithuania. The Dawn of Quater., 60: 293–303.
SATKUNAS J., BER A., BITINAS A., 1996 — Background for stra- tigraphic subdivision and correlation of Quaternary of Lithuania – Polish crossborder territory. W: The third Baltic Stratigraphical Conference. Abstrakt: 58–59. Field Guide. Tartu.
WIELICZKIEWICZ YU., KHURSEVICH G.K., RYLOVA T.B., LI- TVINYUK J., 1997 — Stratigraphy of the Middle Pleistocene of Belorus (in Russian). Dok³ady Akademii Nauk Belarusi, 42, 4:
114–117.
WIELICZKIEWICZ YU., DEVJURGO G.V., ZHEVNITSKAYA V.P., IVKEVICH G.K., LEVITSKAYA R.J., LITVINIUK G.J.,
MATVEYEV A.V., NAZAROV V.J., SANKO A.F., RY- LOVA T.B., KHURSEVICH G.K., YAKUBOVSKAYA T.V., 2001 — Chetvertichnaya sistema (kwarter). W: Geolo- giya Belarusi (red. A.S. Makhnach i in.): 325–386. Inst. Geol.
Nauk. Akad Nauk Belarussi, Miñsk.
WINTER H., 1999 — Opracowanie dotycz¹ce wyników analizy palinologicznej próbek z wiercenia Czarnucha, Domuraty i Cisów – ark. Sztabin. Arch. Przeds. Bad. Geofiz., Warszawa.
WINTER H., 2001— Nowe stanowiska interglacja³u augustowskie- go w pó³nocno – wschodniej Polsce. W: Geneza, litologia i straty- grafia utworów czwartorzêdowych. T. 3. Ser. Geogr., 64:
439–450.
WINTER H., 2009 — Sukcesja py³kowa z profilu Czarnucha (Równina Augustowska) i jej znaczenie dla stratygrafii dolne- go plejstocenu pó³nocno-wschodniej Polski. Biul. Pañstw.
Inst. Geol., 435: 109–120.
W£ODEK M., ADAMSKI M., BER A., 2007 — Objaœnienia do Szczegó³owej mapy geologicznej Polski 1:50 000, ark. WoŸna- wieœ (185). Centr. Arch. Geol. Pañstw. Inst. Geol., Warszawa.
[dokument elektroniczny]
ZAGWIJN W.H., 1985 — An outline of the Quaternary stratigra- phy of the Netherlands. Geol. en Mijnbouw, 64: 17–24.
ZAGWIJN W.H., 1992 — The beginning of the Ice Age in Europe and its major subdivisions Quater. Sc. Rev., 11: 583–591.
ZAGWIJN W.H., 1996 — The Cromerian Complex Stage of the Net- herlands and correlation with other areas in Europe. W: The Early Middle Pleistocene in Europe (red. C. Turner): 145–180. Balke- ma, Rotterdam.
ZAGWIJN W.H., MONTFRANS H.M van., ZANDSTRA J.G., 1971 — Subdivision of the „Cromerian“ in the Netherlands, pollenanalysis, palaeomagnetism and sedimentary petrology.
Geol. en Mijnbouw, 50: 41–58.
SUMMARY
Interglacial lacustrine, fluvial organic and mineral de- posits were drilled in 1988–1989 in the Sucha Wieœ and Czarnucha boreholes. Palynological analyses (Janczyk-Kopi- kowa, 2009 and Winter, 2009) and palaeomagnetic datings (Nawrocki, 2009) indicate that these deposits are of Augu- stovian Interglacial age (Cromerian I, Waardenburg or proba- bly Bavelian Complex).
Lacustrine organic deposits of the Sucha Wieœ and Czar- nucha sections are in superposition i.e. they are underlain and overlain by basal tills.
The lithostratigraphy of the till horizons were established by Czerwonka and Krzyszkowski (1995) for the Sucha Wieœ section and by Gronkowska-Krystek (1999) for the Czarnucha section. The stratigraphy was also based on the geological cross-section and interpretation of others sections
containing lacustrine interglacial deposits from the Au- gustów Plain and E³k Lakeland.
Lithological and petrographic studies performed by Czerwonka and Krzyszkowski (1995) and Gronkowska- -Krystek (1999) proved that till I, underlying the lacustrine interglacial sediments, represents the Narevian Glaciation.
However, till II, overlying the lacustrine sediments, belongs probably to the Nidanian Glaciation.
The presence of thick Augustovian Interglacial deposits in both the sections proves that only during that period sedi- mentary conditions were similar in the two areas covered by a large lake (or lakes) being periodically filled by flu- vial clastics. The results of investigations are compared to the Pleistocene stratigraphic schemes of Russia, Belarus and Lithuania.
