• Nie Znaleziono Wyników

Immunoglobulina E — marker rozwoju choroby niedokrwiennej serca?

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2022

Share "Immunoglobulina E — marker rozwoju choroby niedokrwiennej serca?"

Copied!
1
0
0

Pełen tekst

(1)

www.kardiologiapolska.pl

Kardiologia Polska 2012; 70, 10: 1029 ISSN 0022–9032

KOMENTARZ DO PRACY ORYGINALNEJ

Immunoglobulina E — marker rozwoju choroby niedokrwiennej serca?

prof. dr hab. n. med. Władysław Sinkiewicz

II Katedra Kardiologii, Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu, Collegium Medicum, Bydgoszcz

W ciągu ostatnich 20 lat opubliko- wano wiele prac dotyczących udziału układu immunologicznego w chorobie niedokrwiennej serca, zwłaszcza w za- wale serca (MI), wskazujących na pod- łoże zapalne tej choroby. Praca Kołtow- skiego i wsp. [1] nawiązuje do tych pu- blikacji, oceniając zmiany stężeń immu- noglobulin IgA, IgG i IgM oraz innych nieswoistych markerów procesu zapalnego w przebiegu MI.

Autorzy nie oceniali zaś dynamiki stężeń immunoglobuli- ny E (lgE) w MI, uważanej w niektórych doniesieniach za ważny marker prognostyczny MI i choroby wieńcowej.

Mam zatem sposobność i duży zaszczyt nawiązać w ko- mentarzu do pionierskich publikacji w tym zakresie nieodża- łowanego, niedawno zmarłego śp. Profesora Andrzeja Szcze- klika, wybitnego naukowca, wielkiego humanisty i człowieka.

Profesor Andrzej Szczeklik wraz z zespołem jako pierwsi zwrócili uwagę na podwyższone stężenia IgE w MI [2]. Zao- bserwowali znamiennie wyższe stężenia IgE w surowicy u cho- rych z pomyślnym przebiegiem MI w porównaniu z pacjen- tami, którzy zmarli z powodu nagłej śmierci sercowej [3].

Stwierdzili ponadto, że z wysokimi stężeniami IgE w surowi- cy wiąże się opóźniona generacja trombiny w krzepnącej krwi, co może być uważane za mechanizm chroniący przed na- głym zatrzymaniem krążenia [4]. Powyższe obserwacje doty- czące ochronnej roli podwyższonych stężeń IgE u chorych z MI zostały pośrednio potwierdzone przez Langera i wsp.

[5], którzy w prospektywnej obserwacji 621 osób bez choro- by wieńcowej w wywiadzie, prowadzonej przez okres śred- nio 9 lat, stwierdzili istotny związek podwyższonych stężeń IgE w surowicy z zapadalnością mężczyzn na MI, ale o po- myślnym przebiegu. Stężenia IgE > 200 kU/l wiązały się z ok. 7-krotnie wyższą zapadalnością na MI niezakończony zgonem. Związek ten był niezależny od innych czynników ryzyka choroby wieńcowej.

Dzisiaj już wiadomo dokładnie, że trombinogeneza, a więc szybkość i wydajność powstawania trombiny, jest kry- tyczną determinantą hemostazy i rozwoju zakrzepu. Wiado- mo również, że przed rozwojem zakrzepicy w naczyniach chroni wzrost osoczowych inhibitorów krzepnięcia, z których najsilniejszym naturalnym antykoagulantem jest antytrombi- na III (AT III). Heparyna przyspiesza ok. 1000–4000-krotnie

szybciej i nieodwracalnie inaktywację trombiny i czynnika Xa przez AT III.

Rola heparyny endogennej wydzielanej przez komórki tuczne nie została do końca poznana. Zauważono, że liczba komórek tucznych w przydance i intimie tętnic wieńcowych wzrasta z progresją miażdżycy, przy czym większą liczbę ma- stocytów stwierdzano w regionach pękniętych blaszek miażdżycowych tętnic wieńcowych. Wiadomo, że w zależ- ności od lokalizacji tkankowej komórki tuczne, aktywowane przez IgE, mogą się różnić zawartością i rodzajem wydziela- nych mediatorów. Czy IgE, która jak można przypuszczać, pełni rolę markera procesu miażdżycowego, może przejawiać swoją ochronną rolę u chorych z MI poprzez aktywację ko- mórek tucznych wyzwalających m.in. heparynę?

U badanych przez nas chorych z MI ze stężeniem IgE

> 100 kU/l stwierdzano znamiennie wyższe stężenia hepa- ryny endogennej w osoczu, korelujące z istotnie niższymi markerami trombinogenezy — stężeniami kompleksów TAT [6]. U pacjentów tych zaobserwowano mniej powikłań w przebiegu choroby (zgon, migotanie komór o niepomyśl- nym przebiegu, dorzut MI, niewydolność serca oceniana w skali Killipa-Kimballa). Czy ochronna rola wyższych stężeń heparyny endogennej przez ujemny wpływ na trombinoge- nezę może rzeczywiście istotnie wpływać na rozległość MI i jego przebieg kliniczny? Wydaje się, że jest to wciąż intere- sujący obszar do dalszych badań w tym zakresie, w tym nad rolą IgE w patogenezie choroby niedokrwiennej serca.

Konflikt interesów: nie zgłoszono Piśmiennictwo

1. Kołtowski Ł, Filipiak KJ, Rdzanek A et al. IgG, IgM and inflam- matory markers serum concentration in patients with acute co- ronary syndrome: a pilot study. Kardiol Pol, 2012; 70: 1023–1028.

2. Szczeklik A, Śladek K, Szczerba A et al. Serum immunoglobu- lin E response to myocardial infarction. Circulation, 1988; 77:

1245–1249.

3. Szczeklik A, Dropiński J, Góra P. Serum immunoglobulin E and sudden cardiac arrest during myocardial infarction. Coron Artery Dis, 1993; 4: 1029–1032.

4. Szczeklik A, Dropiński J, Radwan J et al. Persistent generation of thrombin after acute myocardial infarction. Arteriosc Thromb, 1992; 12: 548–553.

5. Langer R, Criqui MH, Feigelson HS et al. IgE predicts nonfatal myocardial infarction in men. J Clin Epidemiol, 1996; 49: 203–209.

6. Sinkiewicz W. Endogenous heparin: a protective marker in patient with myocardial infartion. Coron Artery Dis, 2002; 13: 423–426.

Cytaty

Powiązane dokumenty

Jednocześnie należy podkreślić, że w grupie pacjentów z EDMD jako pierwsze pojawiają się zaburzenia funkcji rozkurczowej, a następnie skurczowej lewej komory

vv W przypadku osób ze zwiększoną masą ciała, zwłaszcza istotnie (BMI powyżej 40 kg/m 2 ), trudności w diagnostyce choroby niedokrwiennej serca występują znacznie częściej niż

Po- nadto wyniki tego badania stanowią bardzo dobrą wiadomość dla pacjentów oraz ich lekarzy na całym świecie, którzy teraz mogą swobodnie korzystać tylko i wyłącznie

Celem pracy była analiza dyspersji QT u pacjentów ze stabilną chorobą wieńcową przed zabiegiem angioplastyki wieńcowej (PTCA, percu- taneous transluminal coronary angioplasty) w

Sej- smokardiograficzna próba wysiłkowa okazała się istotnie czulszą metodą wykrywania niedokrwienia niż próba elektrokardiograficzna dla trwałych ubyt- ków perfuzji: p

— Jeżeli morfologia SCG przed wysiłkiem jest niepra- widłowa, a po wysiłku zmienia się według kryte- riów podanych wyżej — wynik jest nieprawidłowy.. Analiza

W niniejszym opracowaniu porównano częstość stosowania leków przeciwpłyt- kowych, b-adrenolitycznych i hipolipemizujących oraz kontrolę hipercholesterolemii,

Paclitaxel-coated balloon versus drug- -eluting stent during PCI of small coronary vessels, a prospective randomised clinical trial. Randomized study on simple versus complex