• Nie Znaleziono Wyników

2011.11.22

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2021

Share "2011.11.22"

Copied!
124
0
0

Pełen tekst

(1)

Zbiory przybli˙zone w obliczeniach granularnych

Anna Gomoli´nska

Uniwersytet w Białymstoku

Pozna´n, Instytut Informatyki Politechniki Pozna´nskiej,

2011.11.22

(2)

Plan wyst ˛ apienia

Motywacje.

Obliczenia granularne.

Zbiory przybli˙zone.

Główne kierunki bada´n autorki.

Podsumowanie.

Sem-PP’2011 – p. 2/124

(3)

Motywacje

Odkrywanie wiedzy o obiektach zło˙zonych jak systemy inteligentne oraz o procesach i

interakcjach zachodz ˛ acych w takich systemach.

Rozwój podstaw oblicze´n granularnych.

Dostarczenie nowych i udoskonalenie

istniej ˛ acych narz˛edzi i technik słu˙z ˛ acych

rozwi ˛ azywaniu problemów metodami

granularnymi.

(4)

Obliczenia granularne

Poj˛ecie ‘granula informacyjna’ pochodzi od L. A. Zadeha.

W uj˛eciu Zadeha granula informacyjna (w skrócie infogranula) to skupisko obiektów zebranych ze wzgl˛edu na nierozró˙znialno´s´c, podobie´nstwo lub funkcjonowanie

(funkcjonalno´s´c).

Aktualnie rozwa˙za si˛e tak˙ze infogranule

ustrukturyzowane (struktury, systemy, procesy).

Sem-PP’2011 – p. 4/124

(5)

Obliczenia granularne c.d.

Granulacja przestrzeni badanych obiektów

(uniwersum) jako wynik celowych zabiegów lub jako skutek naturalnych ogranicze´n w zakresie percepcji, dokładno´sci pomiarów i gromadzenia danych o obiektach.

Wykorzystanie tej granulacji do rozwi ˛ azywania problemów, w tym obliczeniowych w warunkach niedoskonałej informacji.

Realizacja idei oblicze´n granularnych metodami

analizy przedziałowej, analizy skupie´n, zbiorów

przybli˙zonych, zbiorów rozmytych i innych.

(6)

Zbiory przybli˙zone

W oryginalnym uj˛eciu zaproponowanym przez Z. Pawlaka granulacja przestrzeni generowana przez nierozró˙znialno´s´c obiektów z uwagi na rozwa˙zane atrybuty, modelowan ˛ a jako pewna relacja równowa˙zno´sci.

Zbiór definiowalny: suma pewnych infogranul elementarnych, czyli klas abstrakcji relacji

nierozró˙znialno´sci.

Dolne przybli˙zenie zbioru: najwi˛ekszy zbiór definiowalny zawarty w tym zbiorze.

Górne przybli˙zenie zbioru: najmniejszy zbiór definiowalny zawieraj ˛ acy ten zbiór.

Sem-PP’2011 – p. 6/124

(7)

Zbiory przybli˙zone c.d.

Brzeg zbioru: ró˙znica mi˛edzy górnym i dolnym przybli˙zeniem zbioru.

Zbiór jest dokładny, je´sli jego brzeg jest pusty; w przeciwnym przypadku zbiór jest przybli˙zony.

W podej´sciu Pawlaka dokładno´s´c i definiowalno´s´c s ˛ a równowa˙zne.

Pierwotnie przestrze´n przybli˙ze´n to para

(zbiór_ obiektów, relacja_równowa˙zno´sci).

(8)

Wybrane uogólnienia modelu Pawlaka

Model A. Skowrona i J. Stepaniuka (dolne i górne przybli˙zenia zdefiniowane za pomoc ˛ a funkcji inkluzji przybli˙zonej, granulacja

generowana przez podobie´nstwo obiektów modelowane przez relacj˛e zwrotn ˛ a).

Model DRSA R. Słowi´nskiego, S. Greco i

B. Matarazzo (uwzgl˛ednienie oprócz zwykłych atrybutów tak˙ze kryteriów, granulacja

generowana przez relacj˛e opart ˛ a na dominacji lub podobie´nstwie obiektów).

Sem-PP’2011 – p. 8/124

(9)

Wybrane uogólnienia c.d.

Model S. K. M. Wonga, L. S. Wanga & Y. Y. Yao (granulacja jak u Pawlaka, dwusortowa

przestrze´n obiektów lub inaczej, dwa uniwersa obiektów dwóch ró˙znych rodzajów).

Modele VPRS W. Ziarko (w podstawowym

modelu granulacja jak u Pawlaka, dolne i górne przybli˙zenia zast ˛ apione rodzin ˛ a regionów

t-pozytywnych i rodzin ˛ a regionów

s-negatywnych, gdzie s, t – stopnie precyzji

(0 ≤ s < t ≤ 1), do których zdefiniowania u˙zyta

jest standardowa funkcja inkluzji przybli˙zonej).

(10)

Główne kierunki moich bada ´n

KI. Model Pawlaka zbiorów przybli˙zonych i jego uogólnienia.

KII. Potencjalne cz˛e´sci „w stopniu” pewnej cało´sci.

KIII. Przybli˙zone spełnianie formuł i ich zbiorów.

KIV. Porównywanie infogranul pod wzgl˛edem ich zawierania si˛e i podobie´nstwa.

Sem-PP’2011 – p. 10/124

(11)

KI: Główne wyniki

Porównanie własno´sci operacji przybli˙zania w

sensie Pawlaka i w sensie Skowrona – Stepaniuka przy ró˙znych zało˙zeniach o relacji mi˛edzy

obiektami.

Model zmienno-precyzyjny o dwóch uniwersach (kombinacja modelu Wonga, Wanga i Yao z

podstawowym modelem VPRS Ziarki).

Model, w którym oprócz podobie´nstwa pod uwag˛e brane jest tak˙ze niepodobie´nstwo

obiektów.

Model uogólniaj ˛ acy podej´scie Skowrona –

Stepaniuka, w którym do zdefiniowania

(12)

KI: Publikacje

Variable-precision compatibility spaces,

Electronical Notices in Theoretical Computer Science, 82(4):120–131, 2003,

http://www.elsevier.nl/locate/entcs/volume82.html

A comparison of Pawlak’s and Skowron – Stepaniuk’s approximation of concepts,

Transactions on Rough Sets VI: journal subline of LNCS, 4374:64–82, 2007.

Sem-PP’2011 – p. 12/124

(13)

KI: Publikacje c.d.

Approximation spaces based on relations of similarity and dissimilarity of objects,

Fundamenta Informaticae, 79(3–4):319–333, 2007.

Rough approximation based on weak q-RIFs,

Transactions on Rough Sets X: journal subline of

LNCS, 5656:117–135, 2009.

(14)

KII: Wprowadzenie

Z zagadnieniem potencjalnych cz˛e´sci „w stopniu” wi ˛ a˙ze si˛e problem stabilno´sci konstruowanych infogranul.

Formaln ˛ a teori ˛ a poj˛ecia „bycia cz˛e´sci ˛ a” jest mereologia Le´sniewskiego, natomiast poj˛ecia

„bycia cz˛e´sci ˛ a w stopniu” – mereologia

przybli˙zona (L. Polkowski & A. Skowron).

Sem-PP’2011 – p. 14/124

(15)

KII: Główne wyniki

Uogólnienie poj˛ecia „cz˛e´sci w stopniu” do poj˛ecia „potencjalnej cz˛e´sci w stopniu”.

Zbadanie własno´sci wprowadzonego poj˛ecia.

Referencje:

Possible rough ingredients of concepts in

approximation spaces, Fundamenta Informaticae,

72(1–3):139–154, 2006.

(16)

KII: Główne wyniki c.d.

Cz˛e´s´c potencjalna pewnej cało´sci X to

infogranula na tyle pasuj ˛ aca (bliska, podobna) do pewnej cz˛e´sci Y cało´sci X, ˙ze mo˙zna ni ˛ a zast ˛ api´c Y .

Potencjalna cz˛e´s´c „w stopniu” cało´sci X to

infogranula na tyle pasuj ˛ aca do pewnej cz˛e´sci „w stopniu” Y cało´sci X, ˙ze mo˙zna ni ˛ a zast ˛ api´c Y .

Sem-PP’2011 – p. 16/124

(17)

KIII: Wprowadzenie

Przybli˙zone spełnianie formuł i zbiorów formuł badane jest na przykładzie formuł j˛ezyka

deskryptorów systemu informacyjnego Pawlaka.

Dost˛epna informacja o rozwa˙zanych obiektach jest niedoskonała.

Celem jest odkrywanie poj˛ecia spełniania formuł i ich zbiorów, a nie zbudowanie formalnego

systemu logicznego.

(18)

KIII: Wprowadzenie c.d.

U – dany sko´nczony, niepusty zbiór obiektów (aktualne uniwersum).

U

– potencjalne uniwersum, zawiera U .

Obiekty oznaczamy przez u, z indeksami w razie potrzeby.

Sem-PP’2011 – p. 18/124

(19)

KIII: Wprowadzenie c.d.

A – sko´nczony, niepusty zbiór rozwa˙zanych cech (atrybutów).

Atrybuty, oznaczane przez a (z indeksami), traktujemy jako funkcje a : U

7→ V

a

∪ {⊥}.

V

a

– zbiór rozwa˙zanych warto´sci a.

Warto´sci atrybutów oznaczamy przez v (z indeksami).

a (u) =⊥ – „warto´s´c a na u jest nieznana”.

Para (atrybut, warto´s´c_atrybutu) – deskryptor.

(20)

KIII: Wprowadzenie c.d.

Przykład systemu informacyjnego Pawlaka (w skrócie infosystemu) to para IS = (U, A), gdzie U i A s ˛ a jak wy˙zej.

Infosystemy decyzyjne = infosystemy z

wyró˙znionym atrybutem decyzyjnym d (lub zbiorem atrybutów decyzyjnych).

Przykład infosystemu decyzyjnego to para IS

d

= (U, A ∪ {d}), gdzie d 6∈ A.

Sem-PP’2011 – p. 20/124

(21)

KIII: Wprowadzenie c.d.

Niech ̺ ⊆ U × U b˛edzie relacj ˛ a podobie´nstwa.

(u, u

) ∈ ̺ – „obiekt u jest podobny do u

”.

Dwa rodzaje elementarnych infogranul

zwi ˛ azanych z u: zbiór obiektów, do których u jest podobny, ̺

{u} (= Γ

u), i zbiór obiektów

podobnych do u, ̺

{u} (= Γu).

Zbiory te s ˛ a równe dla relacji tolerancji (czyli zwrotnej i symetrycznej).

̺ oraz infogranule elementarne mog ˛ a by´c znane

cz˛e´sciowo.

(22)

KIII: Wprowadzenie c.d.

Rozwa˙zamy pewn ˛ a przestrze´n przybli˙ze´n

M = (U, ̺, κ) indukowan ˛ a przez infosystem IS oraz jej potencjalne rozszerzenie do

M

= (U

, ̺

, κ

).

Oprócz przybli˙ze´n w stylu Pawlaka i w stylu Skowrona – Stepaniuka, interesuj ˛ a nas regiony t-pozytywne oraz s-negatywne zbiorów,

podobnie jak w modelu VPRS Ziarki ( 0 ≤ s < t ≤ 1):

pos

t

(X)

def

= {u ∈ U | κ(Γu, X) ≥ t}

neg

s

(X)

def

= {u ∈ U | κ(Γu, X) ≤ s}

Sem-PP’2011 – p. 22/124

(23)

KIII: J˛ezyk deskryptorów L dla infosystemu IS

Termy – nazwy elementów zbioru A ∪ S

a∈A

V

a

.

∧, ∨, ¬ – spójniki zdaniowe.

Formuła = zdanie.

Zdania atomowe – deskryptory.

Zdania oznaczamy przez α, β, γ (z indeksami).

FOR – zbiór wszystkich zda´n L.

(24)

KIII: J˛ezyk deskryptorów c.d.

Poj˛ecie = podzbiór uniwersum, czyli jaki´s zbiór obiektów.

Poj˛ecie definiowalne = suma mnogo´sciowa infogranul elementarnych.

Intuicje zwi ˛ azane z definiowalno´sci ˛ a: zbiór definiowalny = zbiór opisywalny w j˛ezyku L.

Formuła – etykieta pewnego poj˛ecia, mianowicie ekstensji tej formuły.

Ekstensja formuły = zbiór (infogranula) obiektów spełniaj ˛ acych t˛e formuł˛e.

Sem-PP’2011 – p. 24/124

(25)

KIII: Poj˛ecie spełniania |= c

u |=

c

(a, v) ⇔ a(u) = v

def

u |=

c

α ∧ β

def

⇔ u |=

c

α & u |=

c

β u |=

c

α ∨ β ⇔ u |=

def c

α lub u |=

c

β

u |=

c

¬α ⇔ u 6|=

def c

α

Odpowiadaj ˛ ace poj˛ecie ekstensji formuły:

Sat

c

(α)

def

= {u ∈ U | u |=

c

α }

(26)

KIII: Przybli˙zone spełnianie formuł i ich zbiorów

Problem jest skomplikowany, gdy˙z:

poj˛ecie spełniania jest poj˛eciem wysokiego poziomu,

nie znamy tego poj˛ecia dokładnie: trzeba je odkry´c, np. hierarchicznie,

w szczególno´sci nie znamy w pełni ekstensji formuł (zbiorów formuł),

opisy obiektów mog ˛ a by´c niekompletne i niedokładne,

nie wiadomo, czy wybrany j˛ezyk opisu jest odpowiedni,

nie wiadomo, czy przyj˛eta/odkryta relacja

podobie´nstwa jest wła´sciwa, a st ˛ ad nie wiemy, czy granulacja jest prawidłowa.

Sem-PP’2011 – p. 26/124

(27)

KIII: Główne wyniki

Modele poj˛ecia spełniania formuł (zbiorów

formuł) w postaci sparametryzowanych rodzin relacji przybli˙zonego spełniania formuł (zbiorów formuł).

Zbadanie własno´sci zdefiniowanych relacji.

Propozycja odkrywania poj˛ecia spełniania formuł i ich zbiorów z dost˛epnych danych i przykładów dostarczonych przez eksperta.

Interpretacja wprowadzonych poj˛e´c

przybli˙zonego spełniania formuł oraz poj˛e´c

stowarzyszonych w terminach teorii zbiorów

rozmytych.

(28)

KIII: Główne wyniki c.d.

Zastosowanie wprowadzonych poj˛e´c

przybli˙zonego spełniania do zagadnienia przybli˙zonego stosowania reguł.

Zastosowanie przybli˙zonych form spełniania formuł i zbiorów formuł do zagadnienia

konstrukcji infogranul spełniaj ˛ acych dane wymagania.

Badanie kwestii formowania s ˛ adów w agentach inteligentnych na temat spełnienia pewnych

wymaga´n, zachodzenia zdarze´n itp., gdy dost˛epna informacja jest niedoskonała.

Sem-PP’2011 – p. 28/124

(29)

KIII: Publikacje

A graded applicability of rules, Lecture Notes in Artificial Intelligence, 3066:213–218, 2004.

A graded meaning of formulas in approximation spaces, Fundamenta Informaticae,

60(1–4):159–172, 2004.

On rough judgment making by socio-cognitive agents, [in:] A. Skowron et al., editors, Proc.

2005 IEEE//WIC//ACM Int. Conf. on Intelligent Agent Technology (IAT’2005), Compi`egne,

France, September 2005, pages 421–427, IEEE Computer Society Press, Los Alamitos, CA,

2005.

(30)

KIII: Publikacje c.d.

Satisfiability and meaning of formulas and sets of formulas in approximation spaces, Fundamenta Informaticae, 67(1–3):77–92, 2005.

Towards rough applicability of rules, [in:]

B. Dunin-K˛eplicz, A. Jankowski, A. Skowron, and M. Szczuka, editors, Monitoring, Security, and Rescue Techniques in Multiagent Systems, pages 203–214, Springer-V., Berlin Heidelberg, 2005.

Sem-PP’2011 – p. 30/124

(31)

KIII: Publikacje c.d.

Construction of rough information granules, [in:]

W. Pedrycz, A. Skowron, and V. Kreinovich,

editors, Handbook of Granular Computing, pages 449–470, John Wiley & Sons, Chichester, 2008.

Rough rule-following by social agents, [in:]

H. Flam and M. Carson, editors, Rule Systems Theory. Applications and Explorations, pages 103–118, Peter Lang, Frankfurt am Main, 2008.

Satisfiability of formulas from the standpoint of object classification: The RST approach,

Fundamenta Informaticae, 85(1–4):139–153,

2008.

(32)

KIII: Publikacje c.d.

A fuzzy view on rough satisfiability, Lecture Notes in Artificial Intelligence, 6086:227–236, 2010.

Satisfiability judgement under incomplete information, Transactions on Rough Sets XI:

journal subline of LNCS, 5946:66–91, 2010.

Sem-PP’2011 – p. 32/124

(33)

KIV: Wprowadzenie

Inkluzja przybli˙zona – poj˛ecie zaproponowane przez L. Polkowskiego i A. Skowrona jako

kluczowe poj˛ecie mereologii przybli˙zonej.

Mereologia przybli˙zona – formalna teoria uogólniaj ˛ aca mereologi˛e Le´sniewskiego na przypadek „bycia cz˛e´sci ˛ a cało´sci w pewnym stopniu”.

Funkcje inkluzji przybli˙zonej – funkcje

dwuargumentowe mierz ˛ ace stopie´n zawierania si˛e zbioru w zbiorze (tak˙ze infogranuli w

infogranuli), zgodne z aksjomatami inkluzji

przybli˙zonej.

(34)

Aksjomaty inkluzji przybli˙zonej

xε ing

t

(y) – „x jest cz˛e´sci ˛ a y w stopniu t”.

(P S1) ∃t.xεing

t

(y) → xεx ∧ yεy (P S2) xεing

1

(y) ↔ xεing(y)

(P S3) xεing

1

(y) → ∀z.(zεing

t

(x) → zεing

t

(y)) (P S4) x = y ∧ xεing

t

(z) → yεing

t

(z)

(P S5) xεing

t

(y) ∧ s ≤ t → xεing

s

(y)

Sem-PP’2011 – p. 34/124

(35)

Funkcje inkluzji przybli˙zonej

Funkcja inkluzji przybli˙zonej (RIF) nad zbiorem U to dowolna funkcja κ : ℘U × ℘U 7→ [0, 1]

spełniaj ˛ aca rif

1

oraz rif

2

:

rif

1

(κ) ⇔ ∀X, Y.(κ(X, Y ) = 1 ⇔ X ⊆ Y )

def

rif

2

(κ) ⇔ ∀X, Y, Z.(κ(Y, Z) = 1 ⇒ κ(X, Y ) ≤ κ(X, Z))

def

(36)

RIF-y c.d.

Zało˙zywszy, ˙ze zachodzi rif

1

(κ), warunek rif

2

mo˙zna zast ˛ api´c przez rif

2

:

rif

2

(κ) ⇔ ∀X, Y, Z.(Y ⊆ Z ⇒ κ(X, Y ) ≤ κ(X, Z))

def

Sem-PP’2011 – p. 36/124

(37)

Przykłady warunków na κ

rif

3

(κ)

def

⇔ ∀X 6= ∅.κ(X, ∅) = 0

rif

4

(κ)

def

⇔ ∀X, Y.(κ(X, Y ) = 0 ⇒ X ∩ Y = ∅)

rif

−14

(κ)

def

⇔ ∀X 6= ∅.∀Y.(X ∩ Y = ∅ ⇒ κ(X, Y ) = 0)

rif

5

(κ)

def

⇔ ∀X 6= ∅.∀Y.(κ(X, Y ) = 0 ⇔ X ∩ Y = ∅)

rif

6

(κ)

def

⇔ ∀X 6= ∅.∀Y.κ(X, Y ) + κ(X, Y

c

) = 1

(38)

Przykłady RIF-ów

Niech U – zbiór sko´nczony.

Najbardziej rozpowszechniona jest standardowa funkcja inkluzji przybli˙zonej κ

£

.

Inny przykład – funkcja inkluzji przybli˙zonej κ

2

(G. Drwal i A. Mrózek, 1998).

Generowanie inkluzji przybli˙zonej z

t-rezydualnej implikacji (L. Polkowski).

Sem-PP’2011 – p. 38/124

(39)

Przykłady RIF-ów c.d.

κ

£

(X, Y )

def

=

(

#(X∩Y )

#X

dla X 6= ∅

1 w przeciwnym przypadku

κ

2

(X, Y )

def

= #(X

c

∪ Y )

#U

(40)

Uogólnienia RIF-ów

S ˛ a to, np. funkcje κ

κs,t

oraz κ

πi

dla i = 1, 2.

Niech κ b˛edzie RIF-em nad U oraz 0 ≤ s < t ≤ 1.

κ

κs,t

(X, Y )

def

=

 

 

0 dla κ (X, Y ) ≤ s

κ(X,Y )−s

t−s

dla s < κ (X, Y ) < t 1 dla κ (X, Y ) ≥ t

Sem-PP’2011 – p. 40/124

(41)

Uogólnienia RIF-ów c.d.

(J. Stepaniuk) Niech U

1

, U

2

– sko´nczone zbiory niepuste oraz r, r

⊆ U

1

× U

2

.

κ

π1

(r, r

)

def

=

(

#(r∩r)U

2

#rU2

dla r 6= ∅

1 w przeciwnym przypadku

κ

π2

(r, r

) =

(

#(r∩r)U

1

#rU1

dla r 6= ∅

1 w przeciwnym przypadku

(42)

KIV: Główne wyniki

Zaproponowanie funkcji inkluzji przybli˙zonej mog ˛ acych stanowi´c alternatyw˛e dla funkcji standardowej.

Zbadanie własno´sci funkcji standardowej oraz funkcji alternatywnych, w tym wykrycie

wzajemnych zale˙zno´sci.

Zbadanie zwi ˛ azków mi˛edzy rozwa˙zanymi RIF-ami a pewnymi miarami podobie´nstwa infogranul u˙zywanymi w analizie skupie´n.

Sem-PP’2011 – p. 42/124

(43)

KIV: Główne wyniki c.d.

Uogólnienie poj˛ecia RIF-a (zbadanie własno´sci, znalezienie nowych przykładów).

Zastosowanie operacji algebraicznych, odpowiadaj ˛ acych pewnym implikacjom

3-warto´sciowym, do otrzymania nowych funkcji inkluzji; nast˛epnie zbadanie własno´sci tych

funkcji.

Zastosowanie rozwa˙zanych funkcji inkluzji, np.

do

badania podobie´nstwa infogranul,

przybli˙zania zbiorów i w szczególno´sci

infogranul,

(44)

KIV: Publikacje

Rough validity, confidence, and coverage of rules in approximation spaces, Transactions on Rough Sets III: journal subline of LNCS, 3400:57–81, 2005.

On certain rough inclusion functions,

Transactions on Rough Sets IX: journal subline of LNCS, 5390:35–55, 2008.

Rough approximation based on weak q-RIFs,

Transactions on Rough Sets X: journal subline of LNCS, 5656:117–135, 2009.

A logic-algebraic approach to graded inclusion, Fundamenta Informaticae, 109:265–279, 2011.

Sem-PP’2011 – p. 44/124

(45)

KIV: RIF-y alternatywne do κ £

Funkcja κ

1

: ℘U × ℘U 7→ [0, 1] dana poni˙zej ma

„wspólne korzenie” z κ

£

i κ

2

.

κ

1

(X, Y ) =

(

#Y

#(X∪Y )

dla X ∪ Y 6= ∅

1 w przeciwnym przypadku

(46)

KIV: Własno´sci κ £ , κ 1 i κ 2

Niech X , Y – niepuste rodziny podzbiorów U . κ

£

(X, [ Y) ≤ X

Y ∈Y

κ

£

(X, Y )

(„=” je´sli X jest niepusty oraz Y jest rodzin ˛ a zbiorów parami rozł ˛ acznych.)

κ

£

([ X , Y ) ≤ X

X∈X

κ

£

(X, Y ) · κ

£

([ X , X) („=” je´sli X jest rodzin ˛ a zbiorów parami

rozł ˛ acznych.)

Sem-PP’2011 – p. 46/124

(47)

KIV: Własno´sci c.d.

Niech teraz X 6= ∅ oraz Y – rodzina parami

rozł ˛ acznych podzbiorów U b˛ed ˛ aca pokryciem U . X

Y ∈Y

κ

£

(X, Y ) = 1

κ

£

(X, Y ) = 0 ⇔ X ∩ Y = ∅

κ

£

(X, ∅) = 0

(48)

KIV: Własno´sci c.d.

X ∩ Y = ∅ ⇒ κ

£

(X, Z − Y ) = κ

£

(X, Z ∪ Y )

= κ

£

(X, Z)

Z ∩ W = ∅ ⇒ κ

£

(Y ∪ Z, W ) ≤ κ

£

(Y, W )

≤ κ

£

(Y − Z, W )

Z ⊆ W ⇒ κ

£

(Y − Z, W ) ≤ κ

£

(Y, W )

≤ κ

£

(Y ∪ Z, W )

Sem-PP’2011 – p. 48/124

(49)

KIV: Własno´sci c.d.

rif

4

1

) & rif

4

2

)

X 6= ∅ ⇒ (κ

1

(X, Y ) = 0 ⇔ Y = ∅) κ

2

(X, Y ) = 0 ⇔ X = U & Y = ∅

κ

£

(X, Y ) ≤ κ

1

(X, Y ) ≤ κ

2

(X, Y )

κ

1

(X, Y ) = κ

£

(X ∪ Y, Y )

(50)

KIV: Własno´sci c.d.

κ

2

(X, Y ) = κ

£

(U, X

c

∪ Y )

= κ

£

(U, X

c

) + κ

£

(U, X ∩ Y )

κ

£

(X, Y ) = κ

£

(X, X ∩ Y )

= κ

1

(X, X ∩ Y )

= κ

1

(X − Y, X ∩ Y ) X ∪ Y = U ⇒ κ

1

(X, Y ) = κ

2

(X, Y )

Sem-PP’2011 – p. 50/124

(51)

KIV: RIF-y a podobie ´nstwo in- fogranul

Dla dowolnej funkcji f : ℘U × ℘U 7→ [0, 1] oraz X, Y ⊆ U , definiujemy jej funkcj˛e

komplementarn ˛ a ¯ f :

f ¯ (X, Y )

def

= 1 − f (X, Y )

(52)

KIV: RIF-y a podobie ´nstwo c.d.

Dostajemy zatem:

¯

κ

£

(X, Y ) =

(

#(X−Y )

#X

dla X 6= ∅

0 w przeciwnym przypadku

¯

κ

1

(X, Y ) =

(

#(X−Y )

#(X∪Y )

dla X ∪ Y 6= ∅

0 w przeciwnym przypadku

¯

κ

2

(X, Y ) = #(X − Y )

#U

Sem-PP’2011 – p. 52/124

(53)

KIV: RIF-y a podobie ´nstwo c.d.

Niech κ – dowolny RIF nad U oraz i = 1, 2.

¯

κ

£

(X, Y ) = κ

£

(X, Y

c

) Je´sli X 6= ∅, to

κ

£

(X, Y ) = κ ¯

1

(X, Y

c

)

κ

1

(Y

c

, X ) = κ ¯

2

(X, Y

c

) κ

2

(U, X) .

¯

κ (X, Y ) = 0 ⇔ X ⊆ Y

(54)

KIV: RIF-y a podobie ´nstwo c.d.

Y ⊆ Z ⇒ ¯ κ (X, Z) ⊆ ¯ κ (X, Y )

¯

κ

2

(X, Y ) ≤ ¯ κ

1

(X, Y ) ≤ ¯ κ

£

(X, Y )

¯

κ

i

(X, Y ) + ¯ κ

i

(Y, Z) ≥ ¯ κ

i

(X, Z)

Sem-PP’2011 – p. 54/124

(55)

KIV: RIF-y a podobie ´nstwo c.d.

0 ≤ ¯ κ

i

(X, Y ) + ¯ κ

i

(Y, X) ≤ 1 Je´sli X = ∅ i Y 6= ∅ (lub odwrotnie), to

¯

κ

£

(X, Y ) + ¯ κ

£

(Y, X) = ¯ κ

1

(X, Y ) + ¯ κ

1

(Y, X) = 1.

(56)

KIV: RIF-y a podobie ´nstwo c.d.

Funkcje komplementarne do κ

£

, κ

1

i κ

2

generuj ˛ a funkcje odległo´sci δ

£

, δ

i

: ℘U × ℘U 7→ [0, 1]

(i = 1, 2) nast˛epuj ˛ aco:

δ

£

(X, Y )

def

= 1

2 κ ¯

£

(X, Y ) + ¯ κ

£

(Y, X)  δ

i

(X, Y )

def

= ¯ κ

i

(X, Y ) + ¯ κ

i

(Y, X)

Zauwa˙zmy, ˙ze:

δ

2

(X, Y ) ≤ δ

1

(X, Y ) ≤ 2δ

£

(X, Y )

Sem-PP’2011 – p. 56/124

(57)

KIV: RIF-y a podobie ´nstwo c.d.

δ

£

(X, Y ) =

 

 

1 2



#(X−Y )

#X

+

#(Y −X)#Y



dla X, Y 6= ∅

0 dla X, Y = ∅

1

2

w p.p.

(58)

KIV: RIF-y a podobie ´nstwo c.d.

δ

1

(X, Y ) =

(

#(X÷Y )

#(X∪Y )

dla X ∪ Y 6= ∅

0 w przeciwnym przypadku,

zatem δ

1

jest metryk ˛ a Marczewskiego – Steinhausa (1958).

δ

2

(X, Y ) = #(X ÷ Y )

#U

Sem-PP’2011 – p. 58/124

(59)

KIV: RIF-y a podobie ´nstwo c.d.

W ko´ncu rozwa˙zamy funkcje komplementarne do funkcji odległo´sci.

Dla dowolnych X, Y ⊆ U :

δ ¯

£

(X, Y ) = 1

2 κ

£

(X, Y ) + κ

£

(Y, X) 

=

 

#(X∩Y ) 2



1

#X

+

#Y1



dla X, Y 6= ∅

1 dla X, Y = ∅

(60)

KIV: RIF-y a podobie ´nstwo c.d.

δ ¯

1

(X, Y ) = κ

1

(X, Y ) + κ

1

(Y, X) − 1

=

(

#(X∩Y )

#(X∪Y )

dla X ∪ Y 6= ∅

1 w przeciwnym przypadku

δ ¯

2

(X, Y ) = κ

2

(X, Y ) + κ

2

(Y, X) − 1

= #((X ∪ Y )

c

∪ (X ∩ Y ))

#U

Sem-PP’2011 – p. 60/124

(61)

KIV: RIF-y a podobie ´nstwo c.d.

Funkcje te to miary podobie´nstwa znane z analizy skupie´n:

δ ¯

£

– Kulczy´nski (1927)

δ ¯

1

– Jaccard (1908)

δ ¯

2

– Sokal and Michener (1958); Rand (1971)

(62)

KIV: Uogólnianie poj˛ecia ‘RIF’

Warunek rif

1

(κ) jest równowa˙zny koniunkcji rif

0

(κ) i rif

−10

(κ), gdzie

rif

0

(κ)

def

⇔ ∀X, Y.(X ⊆ Y ⇒ κ(X, Y ) = 1), rif

−10

(κ)

def

⇔ ∀X, Y.(κ(X, Y ) = 1 ⇒ X ⊆ Y ).

Sem-PP’2011 – p. 62/124

(63)

KIV: Uogólnianie poj˛ecia ‘RIF’

c.d.

κ : ℘U × ℘U 7→ [0, 1] nazywamy

funkcj ˛ a quasi-inkluzji przybli˙zonej nad U , je´sli spełnia rif

0

i rif

2

,

słab ˛ a funkcj ˛ a quasi-inkluzji przybli˙zonej nad U , je´sli spełnia rif

0

i rif

2

,

funkcj ˛ a quasi’-inkluzji przybli˙zonej nad U , je´sli spełnia rif

−10

i rif

2

,

mocn ˛ a funkcj ˛ a quasi’-inkluzji przybli˙zonej

nad U , je´sli spełnia rif

−10

i rif

2

.

(64)

KIV: Uogólnianie poj˛ecia ‘RIF’

c.d.

Figure 1: Zwi ˛ azki mi˛edzy rozwa˙zanymi klasami inkluzji „w stopniu”

RIF-y

-

quasi-RIF-y

-

słabe quasi-RIF-y

mocne quasi’-RIF-y

-

-

quasi’-RIF-y

Sem-PP’2011 – p. 64/124

(65)

KIV: Uogólnianie poj˛ecia ‘RIF’

c.d.

Niech κ b˛edzie RIF-em nad U .

Niech ·, · : ℘U 7→ ℘U – monotoniczne operacje

„dolnego i górnego przybli˙zenia”, takie ˙ze dla dowolnego X,

X ⊆ X ⊆ X.

(66)

KIV: Uogólnianie poj˛ecia ‘RIF’

c.d.

Przykładami funkcji quasi-inkluzji przybli˙zonej s ˛ a κ

κl

i κ

κup

dane przez:

κ

κl

(X, Y )

def

= κ(X, Y ), κ

κup

(X, Y )

def

= κ(X, Y ).

Natomiast κ

κs,t

oraz κ

πi

(i = 1, 2) s ˛ a słabymi funkcjami quasi-inkluzji przybli˙zonej.

Sem-PP’2011 – p. 66/124

(67)

KIV: Funkcje inkluzji a 3-wart.

implikacje

Przebadane zostały nast˛epuj ˛ ace 3-warto´sciowe logiki zdaniowe L: logika Fenstada (F), logika Gödla (G), mocna logika Kleene’go (K), słaba logika Kleene’go (Kw), logika Łukasiewicza (Lu), logika McCarthy’ego (MC), logika Posta (P), logika Słupeckiego (S) i logika

Soboci´nskiego (So).

Prawda jest symbolizowana przez 1, fałsz przez

0, trzecia warto´s´c logiczna przez

12

.

(68)

KIV: Funkcje inkluzji a 3-wart.

implikacje c.d.

Ka˙zda z logik L ma adekwatn ˛ a matryc˛e logiczn ˛ a M

L

.

Operacje matrycowe f

L

: {0,

12

, 1}

2

7→ {0,

12

, 1}

odpowiadaj ˛ a implikacjom w logikach L.

D

L

– zbiór warto´sci wyró˙znionych M

L

; D

L

= {1} dla wszystkich L poza So oraz D

So

= {

12

, 1}.

Formuła α jest tautologi ˛ a M

L

, je´sli przy dowolnym warto´sciowaniu warto´s´c α jest wyró˙zniona.

Sem-PP’2011 – p. 68/124

(69)

KIV: Funkcje inkluzji a 3-wart.

implikacje c.d.

Niech X, Y – zbiory rozmyte o funkcjach

nale˙zenia µ

X

, µ

Y

: U 7→ [0, 1], odpowiednio.

Inkluzja rozmyta wg Zadeha, ozn. ⊑, jest naturalnym uogólnieniem inkluzji:

X ⊑ Y ⇔ ∀u ∈ U.µ

def X

(u) ≤ µ

Y

(u)

(70)

KIV: Funkcje inkluzji a 3-wart.

implikacje c.d.

Dowolny zbiór X ⊆ U mo˙zna postrzega´c jako zbiór rozmyty z funkcj ˛ a nale˙zenia

µ

X

: U 7→ [0, 1], tak ˛ a ˙ze

µ

X

(u)

def

=

1 dla u ∈ X, 0 dla u ∈ (X)

c

,

1

2

w pozostałym przypadku.

Sem-PP’2011 – p. 70/124

(71)

KIV: Funkcje inkluzji a 3-wart.

implikacje c.d.

Z ka˙zd ˛ a logik ˛ a L wi ˛ a˙zemy relacj˛e ⊆

L

na ℘U , która jest pewnego rodzaju uogólnieniem

inkluzji:

X ⊆

L

Y ⇔ ∀u ∈ U.f

def L

X

(u), µ

Y

(u)) ∈ D

L

St ˛ ad dostajemy:

X ⊆

Kw

Y ⇔ ((X)

c

∩ (Y ∪ (Y )

c

)) ∪ ((X ∪ (X)

c

) ∩ Y ) = U

X ⊆

MC

Y ⇔ (X)

c

∪ ((X ∪ (X)

c

) ∩ Y ) = U

(72)

KIV: Funkcje inkluzji a 3-wart.

implikacje c.d.

X ⊆

K

Y ⇔ (X)

c

∪ Y = U X ⊆

G

Y ⇔ X ⊆

Lu

Y

⇔ (X)

c

∪ Y ∪ ((X − X) ∩ (Y − Y )) = U X ⊆

So

Y ⇔ (X)

c

∪ Y = U

X ⊆

P

Y ⇔ (X − X) ∪ Y = U

X ⊆

F

Y ⇔ X ⊆

S

Y ⇔ (X)

c

∪ Y = U

Sem-PP’2011 – p. 72/124

(73)

KIV: Funkcje inkluzji a 3-wart.

implikacje c.d.

Definiujemy funkcj˛e L-inkluzji nad sko´nczonym U jako funkcj˛e κ

L

: (℘U )

2

7→ [0, 1] dan ˛ a przez:

κ

L

(X, Y )

def

= #{u ∈ U | f

L

X

(u), µ

Y

(u)) ∈ D

L

}

#U .

κ

L

(X, Y ) czytamy jako „stopie´n L-inkluzji X w

Y ”.

(74)

KIV: Funkcje inkluzji a 3-wart.

implikacje c.d.

κ

Kw

(X, Y ) =

= #(((X)

c

∩ (Y ∪ (Y )

c

)) ∪ ((X ∪ (X)

c

) ∩ Y ))

#U

κ

MC

(X, Y ) = #((X)

c

∪ ((X ∪ (X)

c

) ∩ Y ))

#U κ

K

(X, Y ) = #((X)

c

∪ Y )

#U

Sem-PP’2011 – p. 74/124

(75)

KIV: Funkcje inkluzji a 3-wart.

implikacje c.d.

κ

G

(X, Y ) = κ

Lu

(X, Y )

= #((X)

c

∪ Y ∪ ((X − X) ∩ (Y − Y )))

#U κ

So

(X, Y ) = #((X)

c

∪ Y )

#U

κ

P

(X, Y ) = #((X − X) ∪ Y )

#U

κ

F

(X, Y ) = κ

S

(X, Y ) = #((X)

c

∪ Y )

#U

(76)

KIV: Funkcje inkluzji a 3-wart.

implikacje c.d.

Zauwa˙zmy, ˙ze

κ

F

(X, Y ) = κ

2

(X, Y ) & κ

So

(X, Y ) = κ

2

(X, Y ).

Gdy X, Y s ˛ a dokładne, tzn. X = X oraz Y = Y , to κ

L

(X, Y ) = κ

2

(X, Y ) dla L 6= P.

Sem-PP’2011 – p. 76/124

(77)

KIV: Funkcje inkluzji a 3-wart.

implikacje c.d.

W celu porównania κ

L

dla ró˙znych L, definiujemy

κ

L

 κ

L

⇔ ∀X, Y.κ

def L

(X, Y ) ≤ κ

L

(X, Y ), κ

L

∼ = κ

L

⇔ κ

def L

 κ

L

& κ

L

 κ

L

.

(78)

KIV: Funkcje inkluzji a 3-wart.

implikacje c.d.

Okazuje si˛e, ˙ze:

(a) κ

Kw

 κ

MC

 κ

K

 κ

Lu

∼ = κ

G

 κ

F

∼ = κ

S

& κ

G

 κ

So

& κ

P

 κ

F

(b) κ

L

(X, Y ) = 1 ⇔ X ⊆

L

Y

(c) X ⊑ Y ⇒ κ

L

(X, Y ) = 1 dla L = F, G, Lu, S, So

Sem-PP’2011 – p. 78/124

(79)

KIV: Funkcje inkluzji a 3-wart.

implikacje c.d.

(d) κ

L

(X, Y ) = 1 ⇒ X ⊑ Y dla L = G, K, Kw, Lu, MC

(e) κ

L

(Y, Z) = 1 ⇒ κ

L

(X, Y ) ≤ κ

L

(X, Z)

(f ) Y ⊑ Z ⇒ κ

L

(X, Y ) ≤ κ

L

(X, Z) dla L 6= Kw

(g) Z ⊑ Y ⊑ X ⇒ κ

L

(X, Z) ≤ κ

L

(Y, Z) dla L 6= P

(80)

KIV: Funkcje inkluzji a 3-wart.

implikacje c.d.

Warunki „rif” dostosowane do 3-warto´sciowej interpretacji zbioru:

rif

g0

(κ) ⇔ ∀X, Y ⊆ U.(X ⊑ Y ⇒ κ(X, Y ) = 1)

def

rif

−1g0

(κ) ⇔ ∀X, Y ⊆ U.(κ(X, Y ) = 1 ⇒ X ⊑ Y )

def

rif

g1

(κ) ⇔ ∀X, Y ⊆ U.(κ(X, Y ) = 1 ⇔ X ⊑ Y )

def

rif

g2

(κ) ⇔ ∀X, Y, Z ⊆ U.(Y ⊑ Z

def

⇒ κ(X, Y ) ≤ κ(X, Z))

Sem-PP’2011 – p. 80/124

(81)

KIV: Funkcje inkluzji a 3-wart.

implikacje c.d.

Okazuje si˛e, ˙ze κ

L

jest

RIF-em dla L = G, Lu,

quasi-RIF-em dla L = F, G, Lu, S, So,

mocnym quasi’-RIF-em dla L = G, K, Lu, MC,

quasi’-RIF-em dla L = G, K, Kw, Lu, MC.

(82)

KIV: Zastosowanie funkcji inkluzji

Badanie podobie´nstwa infogranul.

Przybli˙zanie zbiorów i w szczególno´sci infogranul.

Ocena jako´sci reguł (decyzyjnych, asocjacyjnych).

Sem-PP’2011 – p. 82/124

(83)

Podsumowanie

W referacie uj˛ete zostały główne kierunki moich bada´n (lata 2003-2010) z zakresu oblicze´n

granularnych realizowanych metodami zbiorów przybli˙zonych.

Uzyskane rezultaty maj ˛ a znaczenie nie tylko dla rozwoju teorii zbiorów przybli˙zonych i podstaw oblicze´n granularnych.

Proponowane rozwi ˛ azania mo˙zna zastosowa´c, np.:

do modelowania zachowa´n grupowych w systemach wieloagentowych,

w odkrywaniu wiedzy z danych,

(84)

Dzi˛ekuj˛e za uwag˛e!

Sem-PP’2011 – p. 84/124

(85)

DI: Porównanie modeli Pawlaka i Skowrona – Stepaniuka

A. Gomoli´nska: A comparison of Pawlak’s and Skowron – Stepaniuk’s approximation of

concepts, Transactions on Rough Sets VI: journal

subline of LNCS, 4374:64–82, 2007.

(86)

Przestrze´n przybli˙ze´n: M = (U, ̺, κ), gdzie

U – niepusty zbiór obiektów,

̺ – niepusta relacja binarna na U ,

κ – funkcja inkluzji przybli˙zonej nad U . Γ

̺

u

def

= ̺

{u} & Γ

̺

u

def

= ̺

{u}

Sem-PP’2011 – p. 86/124

(87)

Funkcja inkluzji przybli˙zonej nad zbiorem U to dowolna funkcja κ : ℘U × ℘U 7→ [0, 1]

spełniaj ˛ aca rif

1

oraz rif

2

:

rif

1

(κ) ⇔ ∀X, Y.(κ(X, Y ) = 1 ⇔ X ⊆ Y )

def

rif

2

(κ) ⇔ ∀X, Y, Z.(κ(Y, Z) = 1 ⇒ κ(X, Y ) ≤ κ(X, Z))

def

(88)

Dolne i górne przybli˙zenia zbioru w sensie Pawlaka:

lowX

def

= {u | Γu ⊆ X}

uppX

def

= {u | Γu ∩ X 6= ∅}

Sem-PP’2011 – p. 88/124

(89)

Γ-definiowalne dolne i górne przybli˙zenia zbioru w sensie Pawlaka:

low

X

def

= [{Γu | Γu ⊆ X}

upp

X

def

= [{Γu | Γu ∩ X 6= ∅}

(90)

Dolne i górne przybli˙zenia zbioru w sensie Skowrona – Stepaniuka:

low

S

X

def

= {u | κ(Γu, X) = 1}

upp

S

X

def

= {u | κ(Γu, X) > 0}

Sem-PP’2011 – p. 90/124

(91)

Γ-definiowalne dolne i górne przybli˙zenia zbioru w sensie Skowrona – Stepaniuka:

low

S∪

X

def

= [{Γu | κ(Γu, X) = 1}

upp

S∪

X

def

= [{Γu | κ(Γu, X) > 0}

(92)

Post˛epuj ˛ ac podobnie dla infogranul postaci Γ

u dostajemy operacje dolnego przybli˙zenia low

, low

∪∗

, low

S∗

, low

S∪∗

oraz górnego przybli˙zenia upp

, upp

∪∗

, upp

S∗

, upp

S∪∗

.

Dla f ∈ {low, upp, low

S

, upp

S

} zachodzi:

f

= upp

◦ f

Sem-PP’2011 – p. 92/124

(93)

Zbadane zostały własno´sci i porównane zostały operacje przybli˙zania w obu modelach przy

ró˙znych dodatkowych warunkach nało˙zonych na

̺ i/lub ̺

−1

(serialno´s´c, zwrotno´s´c,

symetryczno´s´c, przechodnio´s´c i ich kombinacje) oraz przy ró˙znych dodatkowych warunkach

nało˙zonych na κ.

(94)

DI: Model zmienno-precyzyjny o dwóch uniwersach

A. Gomoli´nska: Variable-precision compatibility spaces, Electronical Notices in Theoretical

Computer Science, 82(4):120–131, 2003,

http://www.elsevier.nl/locate/entcs/volume82.html

Sem-PP’2011 – p. 94/124

(95)

Rozwa˙zamy niepuste zbiory U

1

, U

2

oraz funkcj˛e granuluj ˛ ac ˛ a ∆ : U

1

7→ ℘U

2

, tak ˛ a ˙ze ∆

U

1

stanowi pokrycie zbioru U

2

niepustymi infogranulami postaci ∆u.

Definiujemy funkcj˛e ∆

: U

2

7→ ℘U

1

stowarzyszon ˛ a z ∆:

u

def

= {v ∈ U

1

| u ∈ ∆v}

(96)

WWY-dolne i WWY-górne przybli˙zenia zbioru X ⊆ U

2

:

low

WWY

X

def

= {u ∈ U

1

| ∆u ⊆ X}

upp

WWY

X

def

= {u ∈ U

1

| ∆u ∩ X 6= ∅}

Sem-PP’2011 – p. 96/124

(97)

∆-definiowalne WWY-dolne i WWY-górne przybli˙zenia zbioru X:

low

WWY∪

X

def

= [{∆u | u ∈ U

1

∧ ∆u ⊆ X}

upp

WWY∪

X

def

= [{∆u | u ∈ U

1

∧ ∆u ∩ X 6= ∅}

(98)

Zmienno-precyzyjna przestrze´n zgodno´sci:

(U

1

, U

2

, ∆, κ

1

, κ

2

), gdzie

U

1

, U

2

, ∆ s ˛ a jak wy˙zej,

κ

i

: ℘U

i

× ℘U

i

7→ [0, 1] – funkcja inkluzji

przybli˙zonej nad U

i

(i = 1, 2) spełniaj ˛ aca rif

6

:

rif

6

i

) ⇔ ∀X 6= ∅.∀Y.κ

def i

(X, Y ) + κ

i

(X, U

i

− Y ) = 1

Sem-PP’2011 – p. 98/124

(99)

Niech 0 ≤ s < t ≤ 1 oraz X ⊆ U

2

.

t-pozytywny i s-negatywny region X:

pos

t

X

def

= [{∆u | u ∈ U

1

∧ κ

2

(∆u, X) ≥ t}

neg

s

X

def

= [{∆u | u ∈ U

1

∧ κ

2

(∆u, X) ≤ s}

(100)

Podobnie t ∗-pozytywny i s∗-negatywny region X:

pos

t

X

def

= [{∆

u | u ∈ U

2

∧ κ

1

(∆

u, X ) ≥ t}

neg

s

X

def

= [{∆

u | u ∈ U

2

∧ κ

1

(∆

u, X ) ≤ s}

Sem-PP’2011 – p. 100/124

(101)

DI: Model uwzgl˛edniaj ˛ acy

podobie ´nstwo i niepodobie ´nstwo

A. Gomoli´nska: Approximation spaces based on relations of similarity and dissimilarity of objects, Fundamenta Informaticae, 79(3–4):319–333,

2007.

(102)

A. Tversky postuluje rozwa˙zanie argumentów

„za” i „przeciw” przy ustalaniu podobie´nstwa mi˛edzy obiektami.

W modelu proponowanym przez autork˛e

argumenty „za” uwzgl˛ednione s ˛ a przez pewn ˛ a relacj˛e zwrotn ˛ a zwan ˛ a relacj ˛ a podobie´nstwa, a argumenty „przeciw” przez pewn ˛ a relacj˛e

przeciwzwrotn ˛ a zwan ˛ a relacj ˛ a niepodobie´nstwa (jest ona zawarta w dopełnieniu relacji

podobie´nstwa).

Mamy dwa rodzaje infogranul elementarnych:

generowane przez relacj˛e podobie´nstwa oraz generowane przez relacj˛e niepodobie´nstwa.

Sem-PP’2011 – p. 102/124

(103)

Przestrze´n przybli˙ze´n: (U, r, ̺, κ), gdzie

U – niepusty zbiór obiektów,

r – relacja podobie´nstwa na U ,

̺ – relacja niepodobie´nstwa na U ,

κ – funkcja inkluzji przybli˙zonej nad U .

Γu

def

= r

{u} & Θu

def

= ̺

{u}

(104)

Ró˙zne operacje przybli˙zania zbioru (t ∈ [0, 1]):

int – operacja wn˛etrza (dolnego przybli˙zenia),

ext – operacja zewn˛etrza,

ppos – operacja regionu „by´c mo˙ze”

pozytywnego (górnego przybli˙zenia),

pneg – operacja regionu „by´c mo˙ze”

negatywnego,

ign – operacja regionu niewiedzy,

int

t

– operacja regionu t-wewn˛etrznego (regionu t-pozytywnego),

ext

t

– operacja regionu t-zewn˛etrznego.

Sem-PP’2011 – p. 104/124

(105)

intX

def

= {u | Γu ⊆ X}

extX

def

= {u | X ⊆ Θu}

pposX

def

= {u | Γu ∩ X 6= ∅}

pnegX

def

= {u | Θu ∩ X 6= ∅}

ignX

def

= U − (pposX ∪ pnegX) int

t

X

def

= {u | κ(Γu, X) ≥ t}

ext

t

X

def

= {u | κ(X, Θu) ≥ t}

(106)

Niech

rif

3

(κ) ⇔ ∀X 6= ∅.κ(X, ∅) = 0.

def

Własno´sci operacji przybli˙zania:

int

1

= int & ext

1

= ext

u ∈ ignX ⇔ X ∩ (Γu ∪ Θu) = ∅

int

0

X = ext

0

X = int

t

U = ext

t

∅ = pposU = U pnegU = {u | Θu 6= ∅}

int∅ = extU = ppos∅ = pneg∅ = ∅ rif

3

(κ) & t > 0 ⇒ int

t

∅ = ∅

Sem-PP’2011 – p. 106/124

(107)

Niech f oznacza ppos lub pneg.

intX ⊆ X ⊆ pposX

extX ⊆ int(X

c

) = (pposX)

c

r ∪ ̺ = U × U ⇒ extX = int(X

c

) X 6= ∅ ⇒ extX ⊆ pnegX

s ≤ t ⇒ int

t

X ⊆ int

s

X & ext

t

X ⊆ ext

s

X X ⊆ Y ⇒ int

t

X ⊆ int

t

Y & extY ⊆ extX

& f X ⊆ f Y

(108)

int

t

(X ∩ Y ) ⊆ int

t

X ∩ int

t

Y int

t

(X ∪ Y ) ⊇ int

t

X ∪ int

t

Y int(X ∩ Y ) = intX ∩ intY ext(X ∩ Y ) ⊇ extX ∪ extY ext(X ∪ Y ) = extX ∩ extY f (X ∩ Y ) ⊆ f X ∩ f Y

f (X ∪ Y ) = f X ∪ f Y

Sem-PP’2011 – p. 108/124

(109)

DI: Model oparty na słabszych funkcjach inkluzji

(„słabszych” w stosunku do inkluzji przybli˙zonej)

A. Gomoli´nska: Rough approximation based on weak q-RIFs, Transactions on Rough Sets X:

journal subline of LNCS, 5656:117–135, 2009.

(110)

DIII: Przybli˙zone spełnianie for- muł i ich zbiorów

Zagadnienie to jest badane na przykładzie formuł j˛ezyka deskryptorów systemu informacyjnego

Pawlaka.

Informacja dost˛epna o rozwa˙zanych obiektach jest niedoskonała.

Celem jest odkrywanie poj˛ecia spełniania formuł i ich zbiorów, a nie zbudowanie formalnego

systemu logicznego.

Sem-PP’2011 – p. 110/124

(111)

DIII: Relacje przybli˙zonego spełniania

Referencje:

A graded meaning of formulas in approximation spaces, Fundamenta Informaticae,

60(1–4):159–172, 2004.

Satisfiability and meaning of formulas and sets of formulas in approximation spaces, Fundamenta Informaticae, 67(1–3):77–92, 2005.

Satisfiability judgement under incomplete information, Transactions on Rough Sets XI:

journal subline of LNCS, 5946:66–91, 2010.

(112)

W tym podej´sciu poj˛ecie spełniania formuł z FOR przez obiekty z U modelowane jest jako sparametryzowana rodzina relacji, czyli

podzbiorów U × FOR.

Celem jest odkrycie relacji najlepiej pasuj ˛ acej do badanego przypadku, np. przez optymalizacj˛e

warto´sci parametrów.

Sem-PP’2011 – p. 112/124

(113)

Przykłady

Przykład I: {|=

t

}

t∈[0,1]

, gdzie

u |=

t

α ⇔ κ(Γu, Sat

def c

(α)) ≥ t.

Zauwa˙zmy, ˙ze je´sli t > 0, to

Sat

t

(α)

def

= {u ∈ U | u |=

t

α }

= pos

t

(Sat

c

(α)).

(114)

Przykład II: {|=

+t

}

t∈[0,1]

, gdzie

|=

+t def

= |=

t

∩ |=

c

.

Zauwa˙zmy, ˙ze je´sli t > 0, to

Sat

+t

(α) = pos

t

(Sat

c

(α)) ∩ Sat

c

(α).

Sem-PP’2011 – p. 114/124

(115)

Niech  b˛edzie porz ˛ adkiem „po współrz˛ednych”

na [0, 1]

2

.

([0, 1]

2

, ) – krata z (0, 0) jako zerem i (1, 1) jako jedynk ˛ a.

Przykład III: {|=

npt

}

t∈T

, gdzie

T = {(t

1

, t

2

) | 0 ≤ t

1

< t

2

≤ 1} oraz

u |=

np

α ⇔ κ(Γu, Sat

def

(¬α)) ≤ π (t)

(116)

Zauwa˙zmy, ˙ze

Sat

npt

(α) = neg

π1(t)

(Sat

c

(α)) ∩ pos

π2(t)

(Sat

c

(α)).

Sem-PP’2011 – p. 116/124

(117)

Przykład IV: |=

P

, gdzie

u |=

P

α ⇔ Γu ∩ Sat

def c

(α) 6= ∅.

Zauwa˙zmy, ˙ze

Sat

P

(α) = upp(Sat

c

(α)).

To poj˛ecie spełniania koresponduje z poj˛eciem prawdy przybli˙zonej wprowadzonym przez

Z. Pawlaka i badanym przez M. Banerjee.

(118)

Przykład V: |=

S

, gdzie

u |=

S

α ⇔ κ(Γu, Sat

def c

(α)) > 0.

Zauwa˙zmy, ˙ze

Sat

S

(α) = upp

S

(Sat

c

(α)).

Sem-PP’2011 – p. 118/124

(119)

Przykład VI: {|=

gWt

}

t∈T

, gdzie T = (0, 1] × [0, 1]

oraz

u |=

gWt

α ⇔ κ(pos

def π1(t)

(Γu), Sat

c

(α)) ≥ π

2

(t).

Relacje spełniania otrzymane dla π

2

(t) = 1 s ˛ a inspirowane semantyk ˛ a „mo˙zliwych ´swiatów”

dla logik modalnych.

(120)

DIII: Odkrywanie poj˛ecia speł- niania formuł

A dokładniej – odkrywanie poj˛ecia spełniania formuł z dost˛epnych danych i przykładów (np. przykładów na „tak” i na „nie”) dostarczonych przez eksperta.

Referencje:

Satisfiability of formulas from the standpoint of object classification: The RST approach,

Fundamenta Informaticae, 85(1–4):139–153, 2008.

Sem-PP’2011 – p. 120/124

(121)

DIII: Przybli˙zone spełnianie for- muł a zbiory rozmyte

Mianowicie, wprowadzone poj˛ecia przybli˙zonego spełniania formuł oraz poj˛ecia pokrewne

interpretowane s ˛ a w terminach teorii zbiorów rozmytych jak rdze´n czy alfa-ci˛ecie.

Referencje:

A fuzzy view on rough satisfiability, Lecture

Notes in Artificial Intelligence, 6086:227–236,

2010.

(122)

DIII: Przybli˙zone stosowanie reguł

Referencje:

A graded applicability of rules, Lecture Notes in Artificial Intelligence, 3066:213–218, 2004.

Towards rough applicability of rules, [in:]

B. Dunin-K˛eplicz, A. Jankowski, A. Skowron, and M. Szczuka, editors, Monitoring, Security, and Rescue Techniques in Multiagent Systems, pages 203–214, Springer-V., Berlin Heidelberg, 2005.

Rough rule-following by social agents, [in:]

H. Flam and M. Carson, editors, Rule Systems Theory. Applications and Explorations, pages 103–118, Peter Lang, Frankfurt am Main, 2008.

Sem-PP’2011 – p. 122/124

(123)

DIII: Konstrukcja infogranul spełniaj ˛ acych dane wymagania

Referencje:

Construction of rough information granules, [in:]

W. Pedrycz, A. Skowron, and V. Kreinovich,

editors, Handbook of Granular Computing, pages

449–470, John Wiley & Sons, Chichester, 2008.

(124)

DIII: Formowanie s ˛ adów w agentach inteligentnych

Referencje:

On rough judgment making by socio-cognitive agents, [in:] A. Skowron et al., editors, Proc.

2005 IEEE//WIC//ACM Int. Conf. on Intelligent Agent Technology (IAT’2005), Compi`egne,

France, September 2005, pages 421–427. IEEE Computer Society Press, Los Alamitos, CA,

2005.

Satisfiability judgement under incomplete information, Transactions on Rough Sets XI:

journal subline of LNCS, 5946:66–91, 2010.

Sem-PP’2011 – p. 124/124

Cytaty

Powiązane dokumenty

Finally, the paper presents numerical results of face recognition experiments using the learning vector quantization neural network, with feature selection based on the

In this paper, by defining a pair of classical sets as a relative set, an extension of the classical set algebra which is a counterpart of Belnap’s four-valued logic is achieved..

Based on statistical tests, specific lipid species within the lipid class undergo different trends during lactation (i.e., the content of some TGs is higher in colostrum samples than

It turns out that there is a wider class of Plücker formulas concerning the Euler characteristics of certain tangent line varieties which contain the same information as the CSM

ι t Έ ν ονόματι του κυρίου κ[αί δεσπότου Ίησοΰ Χρίστου] 2 του θεοϋ και σωτηρος ημ[ών, βασιλείας των] 3 θειοτάτων και ευσεβεσ[τάτων ημών δεσποτών Φλ.]

The individual results of the differences between kidney function (KF) calculated in the subjects according to the Cockcroft-Gault formula and sMDRD formula (short version): group A

Formuła zdaniowa jest wymuszana we wszystkich liniowo uporządkowanych modelach Kripkego wtedy i tylko wtedy, gdy jest prawdziwa we wszystkich liniowo uporządkowanych

Ale tenże człowiek techniczny jaw i się rów nocześnie jak o homo oeconomicus'1. O pinia powyższa wykreśla główny kierunek obecnych dociekań. Sam termin „homo