Wstęp
Postępowaniem z wyboru u chorych na mięsaki tkanek miękkich kończyn (MTMK) jest leczenie skojarzone, łą- czące zabieg chirurgiczny oszczędzający kończynę (limb- sparing surgery – LSS) z pooperacyjną radioterapią [1-6].
Rola napromieniania pooperacyjnego w zmniejszeniu częstości występowania wznów miejscowych u chorych na MTMK po LSS nie budzi wątpliwości, natomiast jego wpływ na przeżycia odległe jest przedmiotem sprzecznych danych literaturowych [1, 5, 7-18]. Tak więc, głównym celem przyjętego postępowania jest uzyskanie wysokiej wyleczalności miejscowej, przy jednoczesnym dobrym efekcie funkcjonalnym i kosmetycznym, dotyczą- cym leczonej kończyny. Dla jego osiągnięcia konieczna jest znajomość oceny wydolności tej metody leczenia,
oraz związanych z nią potencjalnych wczesnych i póź- nych powikłań, jak również sposobów zapobiegania im.
Szczegółowe zasady i sposób prowadzenia pooperacyjnej radioterapii (obszar wymagający napromieniania, stoso- wane techniki, dawki całkowite i sposób ich frakcjono- wania) chorych na MTMK przedstawiono w 54 numerze NOWOTWORÓW z 2004 roku [1].
Wczesne powikłania radioterapii pooperacyjnej Szacuje się, że u 5 do 20% chorych na MTMK poddanych napromienianiu pooperacyjnemu występują powikłania polegające na opóźnieniu procesu gojenia i/lub rozej- ściu się brzegów rany operacyjnej [10-14]. Czynnikami zwiększającymi ryzyko wystąpienia tego typu powikłań są:
umiejscowienie guza w obrębie kończyny dolnej, podeszły (powyżej 65 lat) wiek chorych, wysokie zaawansowanie miejscowe procesu nowotworowego oraz stosowanie brachyterapii (BRT) o wysokiej aktywności źródeł w celu miejscowego podwyższenia dawki na teren loży po guzie [1, 2, 4, 19].
Wczesne i późne powikłania pooperacyjnej radioterapii chorych na mięsaki tkanek miękkich kończyn po skojarzonym leczeniu oszczędzającym narząd.
Nowe spojrzenie
Bogdan Gliński¹, Paweł Dymek¹, Jerzy Jakubowicz², Tomasz Walasek², Magdalena Pęcak², Marta Rogowska²
Przegląd danych literaturowych wskazuje, że poważne powikłania związane z pooperacyjną radioterapią ujawniają się u co drugiego chorego na mięsaki tkanek miękkich kończyn (MTMK), leczonego w sposób oszczędzający narząd. Syntetyczna ocena skali ubytków funkcjonalnych, będących efektem tego obowiązującego obecnie postępowania z chorymi na MTMK, jest bardzo trudna, wobec mnogości stosowanych kryteriów i sposobów oceny efektów ubocznych. Konkluzywne, jednoznaczne wnioski dotyczące skali omawianego zagadnienia mogą wypływać jedynie z wyników wieloośrodkowych prospektywnych badań klinicznych, opartych na ogólnie przyjętych wystandaryzowanych systemach oceny powikłań, zarówno wczesnych, jak i późnych.
Acute and long-term adverse effects of postoperative irradiation on limb function of combined modality limb sparing therapy for extremity of soft tissue sarcoma
The aim of this study is to focus on the aspect of functional outcome for early and late normal tissues damage for patients undergoing postoperative radiotherapy after limb preservation surgery for extremity soft tissues sarcoma (ESTS). The review of the literature suggests that approximately 50% of patients with ESTS have significant impairments, but synthesis of the results is difficult because of the heterogeneity of outcomes used to evaluate function. Future studies require the use of standardized definitions, and reliable and valid functional outcome measures.
Słowa kluczowe: mięsaki tkanek miękkich kończyn, radioterapia, powikłania Key words: soft tissues sarcoma of the limbs, radiation therapy, adverse effects
¹ Klinika Nowotworów Głowy i Szyi
² Zakład Radioterapii
Centrum Onkologii – Instytut im. M. Skłodowskiej-Curie Oddział w Krakowie
Wczesne powikłania radioterapii przedoperacyjnej Porównanie toksyczności radioterapii przed- i poopera- cyjnej było przedmiotem m.in. dwóch prospektywnych badań klinicznych. W pierwszym, przeprowadzonym w Princess Margaret Hospital w Toronto, po randomiza- cji, 88 chorych napromieniano przed zabiegiem operacyj- nym, u 94 stosowano radioterapię pooperacyjną. Efekty uboczne oceniano w okresie do 120 dni od daty zabiegu chirurgicznego. Upośledzone gojenie się rany operacyjnej odnotowano odpowiednio u 31 (35%) i 16 (17%) leczo- nych. Różnica ta była statystycznie znamienna (p=0,01) [11]. Odmienne wnioski wynikają z badania Davisa i wsp.
(w sumie 190 chorych randomizowanych), którzy nie wy- kazali istotnych różnic w odsetkach wczesnych powikłań, występujących w porównywanych grupach bez względu na sposób leczenia [12].
Późne powikłania radioterapii pooperacyjnej
Powikłania późne występują co najmniej 12 miesięcy od zakończenia leczenia i dotyczą od kilku do kilkudziesię- ciu procent chorych poddanych LSS skojarzonemu z na- promienianiem [18-26]. Zjawisko to ilustruje Tabela I.
Tab. I. Częstość występowania późnych powikłań u chorych na MTMK leczonych w sposób skojarzony
Autor Liczba chorych Odsetek
powikłań (%)
Lindberg i wsp. 1981 Ormsby i wsp. 1989 Pao i wsp. 1990 Robinson i wsp. 1991 Herbert i wsp. 1993 Keus i wsp. 1994 Mundt i wsp. 1995 Helmstedter i wsp. 2001 DeLaney i wsp. 2003
300 50 50 54 74 156 64 285 48
7 14 17 35 10 16 15 10 29
Modelowym doniesieniem w tym zakresie jest ana- liza przedstawiona przez Stinsona i wsp. [10], dotycząca rodzaju i częstości występowania powikłań u 145 chorych na MTMK, leczonych w latach 1975-1986 w Narodowym Instytucie Raka w Bethesdzie (Tab. II.).
Szereg różnych czynników związanych z chorym, nowotworem, oraz sposobem leczenia i to zarówno chi- rurgią, jak i radioterapią, ma wpływ na częstość występo- wania późnych powikłań. Należą do nich: wiek chorego, jego stan odżywienia i sprawności, choroby towarzyszące, umiejscowienie i wielkość ogniska pierwotnego, zakres zabiegu operacyjnego, objętość tkanek napromienianych, wysokość dawki całkowitej i dawek frakcyjnych [5, 10, 18-21, 26-32].
Spośród elementów terapeutycznych, Mundt i wsp.
zwracają uwagę na wyraźną korelację pomiędzy wysokoś-
cią dawki całkowitej a ujawnionymi powikłaniami. Dla badanych przedziałów: 60-62,9 Gy, 63-65,9 Gy, 66 Gy i wyżej, odpowiednie odsetki powikłań wyniosły 0%, 23%
i 30%. Autorzy jednoznacznie określają dawkę całkowitą 63 Gy, podaną w warunkach klasycznej frakcjonacji jako górny pułap, którego nie należy przekraczać [21].
Brennan i wsp. wykazali pięciokrotny wzrost często- ści występowania złamań patologicznych dla dawki całko- witej 60-66 Gy, (10%) w porównaniu do 2% dla dawek nieprzekraczających 50 Gy [5]. Według innych autorów ryzyko tego typu powikłań, wynoszące około 1-6%, zwią- zane jest głównie z elementem leczenia chirurgicznego, polegającym na naruszeniu korowej warstwy kości [5, 10, 18, 26, 29, 33, 34].
Analiza danych literaturowych dotyczących innych czynników terapeutycznych dowodzi, że zwiększone ryzyko powikłań stwierdza się, gdy: guz pierwotny zlo- kalizowany jest na kończynie dolnej, zabieg chirurgiczny wiąże się z usunięciem pęczków naczyniowo-nerwowych, gojenie rany operacyjnej jest powikłane, w obszarze napromienianym znajduje się więcej niż połowa stawu, ponad połowa obwodu kości, wreszcie, gdy długość pola napromienianego przekracza 35 cm [1, 10, 32-35].
Podkreślić należy, że prawidłowa kwalifikacja oraz przestrzeganie obowiązujących zasad leczenia chirurgicz- nego i napromienianiem pozwalają uzyskać dobry efekt funkcjonalny u 85-90% chorych na MTMK, poddanych postępowaniu skojarzonemu: LSS + radioterapia [2-6, 22, 28].
Systemy oceny funkcjonalnego efektu leczenia chorych na MTMK
Chronologicznie, pierwszą próbę, zmierzającą do wystan- daryzowania sposobów oceny funkcjonalnego efektu LSS guzów kończyn, podjęto podczas ISOLS (International Symposium on Limb Salvage) w 1981 roku. Polegała ona na obiektywnej i subiektywnej ocenie (0-5 punktów) na- stępujących parametrów: występowania bólu i stopnia jego nasilenia, zakresu ruchomości kończyn w stawach, oraz stopnia akceptacji przez chorego ostatecznego efek- tu leczenia. Ponadto, w stosunku do kończyny górnej oce-
Tab. II. Późne powikłania skojarzonego leczenia oszczędzającego MTMK wg Stinsona i wsp. [10]
Rodzaj powikłania Częstość
występowania (%)
Złamania kości Przykurcze mięśniowe Osłabienie siły mięśniowej Zwłóknienie tkanek miękkich Obrzęk
Ograniczenie ruchomości w stawach Zaburzenia neurologiczne różnego typu Przewlekłe stany zapalne
Ból wymagający stosowania opioidów Powikłania wymagające amputacji kończyny
6 20 20 57 19 9 37 9 7 2
niano sprawność manualną, natomiast w odniesieniu do kończyny dolnej zdolność poruszania się (ewentualnie konieczność korzystania ze sprzętu ortopedycznego lub pomocy osób drugich). System ten sprawdzono w oparciu o materiał 220 chorych, ankietowanych i ocenianych w la- tach 1981-1989 przez Ennekinga i wsp. Został on zareko- mendowany przez MSTS (Musculoskeletal Tumor Society) [36]. Ten sposób wartościowania jest bardzo przydatny dla oceny efektu funkcjonalnego chorych poddanych je- dynie leczeniu operacyjnemu, natomiast nie uwzględnia zmian związanych z późnym odczynem popromiennym [34].
Grupa z Mount Sinai Hospital oceniła funkcjonalny efekt skojarzonego leczenia oszczędzającego, z udziałem radioterapii przed- lub pooperacyjnej, w badaniu III fazy w materiale 190 chorych na MTMK. Stosowano trzy skale: MSTSRS (Musculoskeletal Tumor Society Rating Scale), TESS (the Toronto Extremity Salvage Score) oraz SF (the Short Form). Oceny dokonano po 6 tygodniach, oraz 3, 6, 9, 12 i 24 miesiącach, licząc od daty zabiegu chi- rurgicznego. Autorzy wykazali, że bez względu na sposób dokonania oceny, w pierwszym badaniu kontrolnym (6 tygodni po LSS) lepszy efekt funkcjonalny stwierdzono u napromienianych pooperacyjnie. Odpowiednie warto- ści punktowe dla poszczególnych skal wyniosły: dla MSTS – 26 vs 21 (p<0,01), dla TESS – 70 vs 61 (p = 0,01), dla SF – 68 vs 58 (p=0,03). Różnice te zanikały dla dalszych interwałów czasowych [12].
Skala SOMA-LENT (Subjective-Objective-Mana- gement-Analytic-Late-Effects of Normal Tissues) zapro- ponowana w 1995 roku jest stosowana głównie przez radioterapeutów i służy ocenie efektów tkankowych, związanych z oddziaływaniem promieniowania jonizu- jącego. Uwzględnia kryteria subiektywne (subjectifs – S), obiektywne (objectifs – O) i terapeutyczne (management – M). W zależności od nasilenia szkód popromiennych wyróżnia ona powikłania lekkie I stopnia (nie wymaga- jące leczenia) i II stopnia (wymagające leczenia zacho- wawczego) oraz powikłania ciężkie, wyraźnie obniżające komfort życia pacjenta i wymagające bardziej agresyw- nego postępowania terapeutycznego (III stopień), oraz uszkodzenia nieodwracalne, związane z koniecznością wdrożenia jeszcze bardziej agresywnych form terapii, w tym chirurgicznego leczenia naprawczego (IV stopień) [37]. W przypadku MTMK skala SOMA-LENT odnosi się do trzech grup uszkodzeń; skóry i tkanki podskórnej, mięśni i tkanek miękkich oraz nerwów obwodowych.
W bardzo interesującym badaniu, przeprowadzonym w Instytucie Bergonie w Bordeaux, prospektywnie porów- nano przydatność skali Ennekinga i skali SOMA-LENT w materiale 32 kolejnych chorych na MTMK, po LSS, u których stosowano napromienianie lub jednoczasowo stosowano chemioradioterapię. W opinii autorów, obie skale są komplementarne, przy czym metoda Ennekin- ga daje obraz bardziej ogólny i jest mniej czasochłon- na (mediana czasu przeprowadzenia oceny – 5 minut, w porównaniu do 13 minut dla SOMA-LENT) [3].
Milbeo i wsp. z tego samego ośrodka wykorzystali skalę SOMA-LENT dla oceny toksyczności późnej u 77
chorych pooperacyjnie napromienianych po LSS. Dawka całkowita wynosiła 50 Gy podanych w 25-28 frakcjach w warunkach teleradioterapii (TRT). U 23 chorych stosowano boost przy pomocy TRT, lub BRT, ponadto 34 pacjentom podano adiuwantowe leczenie systemowe.
Wykazano, że powikłania neurologiczne III i IV stopnia, związane z uszkodzeniem nerwów obwodowych, wystąpiły znamiennie częściej (p=0,038) w przypadku miejscowego podwyższania dawki, i to bez względu na sposób reali- zacji dopromieniania. Charakter tych powikłań ilustruje Tabela III. Autorzy nie obserwowali natomiast częstszego występowania powikłań III i IV stopnia ze strony skóry i tkanki podskórnej (p=0,250), jak również tkanki mięś- niowej (p=0,060) przy stosowaniu boostu [13].
Tab. III. Powikłania neurologiczne III i IV stopnia w skali SOMA- LENT u 77 chorych na MTMK leczonych w sposób skojarzony [13]
Typ powikłania Liczba chorych %
Zaburzenia czucia Nerwobóle
Osłabienie siły mięśniowej
Zaburzenia odruchów kostno-ścięgnistych
11 11 10 1
14 14 13 1
Ocena wczesnej i późnej toksyczności leczenia prze- ciwnowotworowego jest przedmiotem badań od ponad 20 lat. Według Trottiego i wsp. liczba różnego typu powi- kłań (efektów ubocznych, w terminologii angielskiej AE – Adverse Effects) przekracza pięćset [38]. W tabeli IV przedstawiono w sposób chronologiczny najbardziej znane systemy oceny powikłań.
Większość z nich charakteryzuje różnego stopnia wybiórczość, związana z zastosowaną metodą leczenia.
W 2002 roku odbyło się robocze spotkanie Europejskich i Amerykańskich Towarzystw Lekarskich oraz organizacji
Tab. IV. Metody oceny powikłań po leczeniu onkologicznym [38]
System Liczba
kryteriów
Liczba ocenianych
narządów/
organów
Typ powikłań
WHO (1979) CTC v.1 (1983) RTOG/EORTC (1984) RTOG/EORTC (1984) LENT (1995) CTC v.2 (1998) CTC v.3 (2003)
28 18 14 16 152 260 570
9 13 13 13 22 22 wszystkie
wczesny wczesny wczesny późny późny wczesny wczesny i późny Objaśnienia skrótów wcześniej nie ukazujących się w tekście:
WHO – World Health Organization CTC – Common Toxicity Criteria RTOG – Radiation Therapy Oncology Group
EORTC – European Organization for Research and Treatment of Cancer
medycznych, reprezentujących trzy podstawowe metody leczenia onkologicznego: chirurgię, radioterapię i che- mioterapię. Przedyskutowano przydatność dotychczas funkcjonujących systemów oceny powikłań i zapropono- wano nową wersję klasyfikacji CTCAE v3.0, pozwalającą na ocenę zarówno wczesnych, jak i późnych szkód zwią- zanych z leczeniem onkologicznym. Dokonano w niej nowej kategoryzacji efektów ubocznych (570 kryteriów oceny w porównaniu do ponad 250 w wersji z 1998 roku) i w sposób bardziej precyzyjny powiązano rodzaj powi- kłań z momentem ich ujawnienia oraz czasem ich trwa- nia. W odniesieniu do MTMK, klasyfikacja ta w dużym stopniu wykorzystuje kryteria zawarte w skalach SOMA- LENT i MSTSRS. Podkreślić należy, że ocena wartości i przydatności CTCAE v3.0 jest obecnie przedmiotem badań klinicznych, prowadzonych w ponad stu ośrodkach amerykańskich i europejskich [39].
Prof. dr hab. med. Bogdan Gliński Klinika Nowotworów Głowy i Szyi
Centrum Onkologii – Instytut im. M. Skłodowskiej-Curie Oddział w Krakowie
ul. Garncarska 11, 31-115 Kraków e-mail: z5glinsk@cyf-kr.edu.pl
Piśmiennictwo
1. Dymek P, Reinfuss M, Kojs Z. Rola pooperacyjnej teleradioterapii w leczeniu chorych na mięsaki tkanek miękkich kończyn. Nowotwory J Oncol 2004; 54: 266-72.
2. Le Pechoux C, Pautier P, Delannes M i wsp. Clinical practice guidelines:
2006 update of recommendations for the radiotherapeutic management of patients with soft tissue sarcoma (sarcoma of the extremity, uterine sarcoma and retroperitoneal sarcoma). Cancer Radiother 2006; 10: 185- 207.
3. Milbeo Y, Kantor G, Lagarde P i wsp. Conservative and functional management for soft tissue sarcomas of the extremities: role of radiotherapy. Cancer Radiother 2006; 10: 410-5.
4. National Institutes of Health consensus development panel on limb- sparing treatment of adult soft tissue sarcomas and osteosarcomas.
Cancer Treat Symp 1985; 3: 1-5.
5. Brennan MF, Singer S, Maki RG i wsp. Sarcomas of the soft tissues and bone. W: DeVita VT, Hellman S, Rosenberg SA (red.). Cancer. Principles and practice of oncology. Wyd. 7. Philadelphia: Lippincott Williams and Wilkins; 2005, s. 1581-1686.
6. Ruka W, Dziewirski W, Grzesiakowska U i wsp. Mięsaki tkanek miękkich (MTM) kończyn i tułowia u dorosłych – zalecenia postępowania diagnostyczno-terapeutycznego. Biul Onkol 2004; 4: 41-9.
7. Pisters PW, Leung DH, Woodruff J i wsp. Analysis of prognostic factors in 1041 patients with localized soft tissue sarcomas of the extremities. J Clin Oncol 1996; 14: 1679-89.
8. Strander H, Turesson I, Cavallin-Stahl E. A systematic overview of radiation therapy effects in soft tissue sarcomas. Acta Oncol 2003; 42:
516-31.
9. Yang JC, Chang AE, Baker AR i wsp. Randomized prospective study of the benefit of adjuvant radiation therapy in the treatment of soft tissue sarcomas of the extremity. J Clin Oncol 1998; 16: 197-203.
10. Stinson SF, DeLaney TF, Greenberg J i wsp. Acute and long-term effects on limb function of combined modality limb sparing therapy for extremity soft tissue sarcoma. Int J Radiat Oncol Biol Phys 1991; 21: 1493-9.
11. O’Sullivan B, Davis AM, Turcotte R i wsp. Preoperative versus postoperative radiotherapy in soft-tissue sarcoma of the limbs:
a randomised trial. Lancet 2002; 359: 2235-41.
12. Davis AM, O’Sullivan B, Bell RS i wsp. Function and health status outcomes in a randomized trial comparing preoperative and postoperative radiotherapy in extremity soft tissue sarcoma. J Clin Oncol 2002; 20: 4472-7.
13. Milbeo Y, Kantor G, Laharie H i wsp. Adjuvant radiation therapy for soft tissue sarcoma of the extremities: analysis of local control according to volume and dose. Cancer Radiother 2005; 9: 293-303.
14. Davis AM. Functional outcome in extremity soft tissue sarcoma. Semin Radiat Oncol 1999; 9: 360-8.
15. Ormsby MV, Hilaris BS, Nori D i wsp. Wound complications of adjuvant radiation therapy in patients with soft-tissue sarcomas. Ann Surg 1989;
210: 93-9.
16. DeLaney TF, Spiro IJ, Suit HD i wsp. Neoadjuvant chemotherapy and radiotherapy for large extremity soft-tissue sarcomas. Int J Radiat Oncol Biol Phys 2003; 56: 1117-27.
17. Spear MA, Dupuy DE, Park JJ i wsp. Tolerance of autologous and allogeneic bone grafts to therapeutic radiation in humans. Int J Radiat Oncol Biol Phys 1999; 45: 1275-80.
18. Keus RB, Rutgers EJ, Ho GH i wsp. Limb-sparing therapy of extremity soft tissue sarcomas: treatment outcome and long-term functional results.
Eur J Cancer 1994; 30A: 1459-63.
19. Fein DA, Lee WR, Lanciano RM i wsp. Management of extremity soft tissue sarcomas with limb-sparing surgery and postoperative irradiation:
do total dose, overall treatment time, and the surgery-radiotherapy interval impact on local control? Int J Radiat Oncol Biol Phys 1995; 32:
969-76.
20. Pao WJ, Pilepich MV. Postoperative radiotherapy in the treatment of extremity soft tissue sarcomas. Int J Radiat Oncol Biol Phys 1990; 19:
907-911.
21. Mundt AJ, Awan A, Sibley GS i wsp. Conservative surgery and adjuvant radiation therapy in the management of adult soft tissue sarcoma of the extremities: clinical and radiobiological results. Int J Radiat Oncol Biol Phys 1995; 32: 977-85.
22. Robinson M, Barr L, Fisher C i wsp. Treatment of extremity soft tissue sarcomas with surgery and radiotherapy. Radiother Oncol 1990; 18: 221- 33.
23. Lindberg RD, Martin RG, Romsdahl MM i wsp. Conservative surgery and postoperative radiotherapy in 300 adults with soft-tissue sarcomas.
Cancer 1981; 47: 2391-7.
24. Alekhteyar KM, Leung DH, Brennan MF i wsp. The effect of combined external beam radiotherapy and brachytherapy on local control and wound complications in patients with high-grade soft tissue sarcomas of the extremity with positive microscopic margin. Int J Radiat Oncol Biol Phys 1996; 36: 321-4.
25. Le Pechoux C, Le Deley MC, Delaloge S i wsp. Postoperative radio- therapy in the management of adult soft tissue sarcoma of the extremities:
results with two different total dose, fractionation, and overall treatment time schedules. Int J Radiat Oncol Biol Phys 1999; 44: 879-86.
26. Lin PP, Schupak KD, Boland PJ i wsp. Pathologic femoral fracture after periosteal excision and radiation for the treatment of soft tissue sarcoma.
Cancer 1998; 82: 2356-65.
27. Herbert SH, Corn BW, Solin LJ i wsp. Limb-preserving treatment for soft tissue sarcomas of the extremities. The significance of surgical margins.
Cancer 1993; 72: 1230-8.
28. Suit HD, Mankin HJ, Wood WC i wsp. Preoperative, intraoperative, and postoperative radiation in the treatment of primary soft tissue sarcoma.
Cancer 1985; 55: 2659-67.
29. Helmstedter CS, Goebel M, Zlotecki R i wsp. Pathologic fractures after surgery and radiation for soft tissue tumors. Clin Orthop Relat Res 2001;
389: 165-72.
30. Holt GE, Griffin AM, Pintilie M i wsp. Fractures following radiotherapy and limb-salvage surgery for lower extremity soft-tissue sarcomas.
A comparison of high-dose and low-dose radiotherapy. J Bone Joint Surg Am 2005; 87: 315-9.
31. Leibel SA, Tranbaugh RF, Wara WM i wsp. Soft tissue sarcomas of the extremities: survival and patterns of failure with conservative surgery and postoperative irradiation compared to surgery alone. Cancer 1982; 50:
1076-83.
32. Wylie JP, O’Sullivan B, Catton C i wsp. Contemporary radiotherapy for soft tissue sarcoma. Semin Surg Oncol 1999; 17: 33-46.
33. Le QT, Philips TL, Leibel SA. Sarcomas of soft tissues. W: Leibel SA, Philips TL (red.). Textbook of radiation oncology. Wyd. 2. Philadelphia:
Elsevier Inc.; 2004, s. 1335-62.
34. Bell RS, O’Sullivan B, Davis A i wsp. Functional outcome in patients treated with surgery and irradiation for soft tissue tumours. J Surg Oncol 1991; 48: 224-31.
35. Robinson MH, Spruce L, Eeles R i wsp. Limb function following conservation treatment of adult soft tissue sarcoma. Eur J Cancer 1991;
27: 1567-74.
36. Enneking WF, Dunham W, Gebhardt MC i wsp. A system for the functional evaluation of reconstructive procedures after surgical treatment of tumors of the musculoskeletal system. Clin Orthop Relat Res 1993; 286: 241-6.
37. Tawfiq N, Lagarde P, Stockle E i wsp. Conservative treatment of extremity soft tissue sarcomas. Functional evaluation using LENT-SOMA scales and Enneking scoring. Cancer Radiother 2000; 4: 421-7.
38. Trotti A, Colevas AD, Setser A i wsp. CTCAE v3.0: development of a comprehensive grading system for the adverse effects of cancer treatment. Semin Radiat Oncol 2003; 13: 176-81.
39. LENT IV Late Effects Workshop. St. Petersburg, FL, April 13-16, 2002.
Otrzymano: 13 lipca 2007 r.
Przyjęto do druku: 17 grudnia 2007 r.
