13. Niedziela Zwykła, Wysłał przed sobą posłańców

Andrzej Siemieniewski

13. Niedziela Zwykła, Wysłał przed

sobą posłańców

Wrocławski Przegląd Teologiczny 5/2, 241-242

POMOCE DUSZPASTERSKIE

241

13. NIEDZIELA ZWYKŁA - 28 VI 1998

Wysłał przed sobą posłańców

1. Boży plan zbawienia

„G dy d opełniał się cza s Jego w z ię c ia z teg o świata, p ostan ow ił udać się do Jerozolim y i w y sła ł przed so b ą p o słań ców .” Trzy elem en ty n iech zw r ó cą n a szą u w agę w p o czą tk o w y m zdaniu d zisiejszej ew angelii: p o p ierw sze, p rzyszed ł w ybrany i ozn a czo n y przez B o g a czas. P o drugie, P an p o w z ią ł w tedy p ostan ow ien ie. P o trzecie w reszcie - zech cia ł p o słu ży ć się ludźm i i dlatego „w ysłał p o sła ń có w ” . Tak d ziało się w czasach, gdy P an Jezus ch o d ził po palestyńskiej ziem i p rzed w iekam i. A le p od ob n ie d zieje się i dzisiaj.

N a d ch o d zi w ybrany i o zn a czo n y p rzez B o g a czas. D z ie ją się w ielk ie rzeczy w św iecie, n adchod zą w ielk ie przem iany d ziejo w e, lu d zk ość na n ow o o d czu w a potrzebę B o g a i o d ­ kryw a w agę duchow ej sfery człow iek a. Jeśli k toś um ie tak o d czytyw ać sytuację św iata, K o śc io ła i czło w iek a , to m ów im y, że je s t otwarty na znaki czasu. N a p ew no w ie lk ą p o m o c ą słu żyć m oże nam w szy stk im profetyczny zm ysł Jana P aw ła II, z w ła szc za w je g o coraz w yraźniejszym g ło sz en iu p otrzeby p rzygotow ania do n ad ch od zącego ju b ileu szu k olejn ego ty sią clec ia chrześcijaństw a.

N a p ew no są zw iązane z tym sz cz eg ó ln y m cz a se m p ostan ow ien ia B o ż e. Jako lu d zie nie m ożem y znać w prost k ażd ego zam ysłu Pana. C zęsto m usim y d opiero się d om yślać i w czu - w ać w B o ż y p lan zbaw ienia. A le ch rześcijanin nie j e s t zdany tylko na d om ysły i p rzyp u sz­ czenia. Jeśli w raz z ca ły m K o śc io łe m trwa w czytaniu P ism a św. i w m od litw ie grom adzą­ cej Lud B o ży , to m oże p o w ied zie ć razem ze św. Paw łem : „m y w ła śn ie znam y zam ysł C hrystusow y” (1 K or 2 ,1 6 ). W iem y, że Pan Jezus pragnie, aby coraz w ięcej lu dzi pozn ało Jego E w an gelię, b y coraz w ięcej lu dzi za Jego p ośred n ictw em zb liżało się do B o g a O jca i napełniało się D u c h e m Św iętym .

O d p oczątk u historii d zieje się tak, że B ó g sw oje plany pragnie w prow adzać w ży c ie za p o m o c ą w ybranych i p rzezn aczon ych do teg o ludzi. D z iś j e s t cza s coraz g łę b sz eg o rozu­ m ienia, ż e nazw a „ K o śc ió ł” (E kklesia) o zn acza w bib lijn ym ję z y k u greck im „Lud w e z w a ­ ny” i „p ow ołany” . W ezw any - g d y ż w ybrany przez B o g a , a p ow ołan y - gd y ż B ó g w ią że ze sw o im K o śc io łe m w ielk ie nadzieje.

2. Nowa Ewangelizacja

Z w yk le to m y pragniem y o czek iw a ć o d in n ych sp ełn ienia n aszych w ie lk ic h nadziei. O czeku jem y c z e g o ś o d n ow ego rządu, o d n o w y c h p rzeło żo n y ch w pracy, o d w p ły w o w y c h przyjaciół. C zy łatw o u w ierzyć nam, że B ó g oczek u je c z e g o ś o d nas?

D o takiej w ła śn ie w iary w zy w a nas Jan P a w eł II w L iście A p o sto lsk im „Tertio M illen - nio A d ven ien te”, w którym p o le c a całem u K o śc io ło w i p rzygotow ać się na W ielki Jubileusz roku 2 0 0 0 . Jako katolicy, w ierzący ch rześcijanie, otrzym aliśm y od p ap ieża p ew n e d uch o­ w e zadanie do w ykonania na b ież ą cy rok: „do n ajw ażn iejszych zadań n ależy p on ow n e odkrycie o b ecn o śc i D u ch a Ś w iętego, który d ziała w K o śc ie le zarów no na sp osób sakra­

242

mentalny, z w ła szc za p op rzez b ierzm ow anie, ja k i za p ośredn ictw em lic zn y ch charyzm a­ tów, zadań i p o słu g p rzez N ie g o w zb u d zo n y ch dla dobra K o śc io ła ”, gd y ż „ D u ch Ś w ięty je s t g łó w n y m spraw cą nowej ew a n g eliza cji” (T M A 45).

Tym, c z e g o o czek u je o d sw o jeg o Ludu sam B ó g , j e s t zapał w d zielen iu się E w a n g elią z n aszym i mniej w ierzącym i sąsiadam i, ze słabo w ierzącym i człon kam i rodziny, cz y m oże z w ca le nie w ierzącym i znajom ym i. Z aproszenie do k o ścio ła , p o cie sze n ie w ży c io w y ch tragediach, p rzypom nienie o n adziei płynącej z w iary - to różne sp osob y odpow iad ania na zachętę skierow aną do nas przez Jana P aw ła II.

N ie m usim y się b ać, że j e s t to zadanie ponad nasze siły. Sam p a p ież przypom niał nam ob ietn icę Jezusa: „ P o ciesz y cie l, D u ch Św ięty, k tórego O jciec p o śle..., O n w as w szy stk ieg o nauczy i przypom ni w am w szystk o, co Ja w am p o w ied zia łem ” (J 14,26; por. T M A 44).

3. Modlitwa do Ducha Świętego

W cią g u d łu g ich w iek ó w istn ien ia K o śc io ła m odlitw a chrześcijańska n iek ied y straciła sw oje w ła śc iw e proporcje. C zęsto m odlim y się w iele, ale cz y m odlim y się dobrze?

D obra m odlitw a to taka, która p o z w o li nam najpierw odkryć w sercu w agę ob ecn eg o czasu, zrozu m ieć, że także ob ecn ie „d opełnia się cz a s” k o ń czą ceg o się d w u d ziestego stule­ cia. D obra m od litw a to - dalej - taka, d zięk i której zrozu m iem y zam ysł Pana zw iązany z Ju bileu szem D ro g ieg o T ysiąclecia C hrześcijaństw a. P o trzecie w reszcie - m odlitw a ta otw orzy nasze serca, aby B ó g m ógł zn laźć w każd ym z nas g o to w o ść, gdy ze ch ce p o słu ży ć się ludźm i i „w ysłać p o sła ń có w ” .

„Panie, naucz nas się m o d lić” - p rosili k ied yś A p o sto ło w ie. „Panie, naucz nas się m o ­ d lić” - prosim y dziś. U słyszm y, zw ła szc za w tym roku, o d p o w ied ź Jezusa Chrystusa, na­ sz eg o Pana i Zbaw iciela: , j e ś l w y, ch o ć ź li je ste śc ie , u m iecie daw ać dobre dary sw o im d ziecio m , o ile ż bardziej O jciec z n ieba da D u ch a Ś w ięteg o tym , którzy go p roszą” . M o ­ dląc się - cz ęsto prośm y o o d n o w ien ie daru D u ch a Ś w ięteg o w nas.