FIZYKA – KLASA VII
Bardzo proszę o wydrukowanie i wklejenie lub przepisanie do zeszytu lekcji.
07.04.2020r.
Lekcja Temat: Wstęp do dynamiki.
Na zajęciach dowiemy się, jakie znaczenie ma równoważenie się sił działających w na ciało. W dziale Dynamika zajmiemy się badaniem, jak działanie sił wpływa na ruch ciał.
Wiemy, że siła jest miarą oddziaływań i może powodować statyczne lub dynamiczne skutki.
Wiemy również, że dwie siły działające na ciało mogą się równoważyć, jeśli mają taką samą wartość i działają wzdłuż tej samej prostej, ale mają przeciwne zwroty. Mówiliśmy również o tym, że sioła wypadkowa jest to siła, która zastępuje działanie kilku sił na dane ciało.
Przypomnijmy sobie jak wyznaczaliśmy siłę wypadkową.
Siły o tym samym kierunku mogą mieć zgodne lub przeciwne zwroty. Aby wyznaczyć wypadkową sił działających na ciało, gdy wszystkie mają zgodne zwroty, należy:
1. Na prostej obrać punkt A, który będzie początkiem wektora pierwszej siły.
2. Narysować wektor
→
o początku w punkcie A.Od końca wektora
→
narysować wektor→
, a od końca wektora → narysować wektor→.
3. Tak powstały wektor wypadkowej siły ma wartość równą sumie wartości sił, które zastępuje: Fw = F1 + F2 + F3
Jeśli chcemy wyznaczyć wypadkową dwóch sił o tym samym kierunku, ale przeciwnych zwrotach, należy wykonać następujące czynności:
1. Na prostej równoległej do kierunku sił składowych obrać punkt A, który jest wspólnym punktem przyłożenia sił
→
i→.
2. Narysować wektor
→
, którego początek będzie wpunkcie A. Od końca wektora
→
dorysowaćwektor
→
z przeciwnym zwrotem, jak na rysunku obok.3. Tak powstały wektor wypadkowej siły ma wartość równą różnicy wartości sił składowych:
Fw = F1 + F2.
Graficznie można również wyznaczyć wypadkową sił działających na ciało w różnych kierunkach. W tym celu można posłużyć się metodą równoległoboku lub metodą łańcucha wektorów.
Jeśli chcemy zastosować metodę równoległoboku, należy wykreślić linie pomocnicze równoległe do wektorów
→
i→
(rys. B). Wektor siły wypadkowej będzie leżał na przekątnej powstałego równoległoboku (rys. C):Metoda łańcuchowa wektorów jest wygodna do wyznaczania siły wypadkowej większej liczby sił składowych o różnych kierunkach. W tej metodzie należy:
− drugi wektor
→
przesunąć równolegle (tak, aby nie zmieniły się jego kierunek i długość) w taki sposób, żeby jego początek znalazł się w tym samym punkcie, w którym znajduje się koniec pierwszego wektora→
(rys. A),− podobnie należy przesunąć kolejne wektory, tworząc łańcuch wektorów (rys. B),
− po połączeniu początki pierwszego wektora z końcem ostatniego otrzymamy wektor siły wypadkowej (rys. C):
