• Nie Znaleziono Wyników

"Treści uczestnictwa we Mszy Świętej w świetle formuł euchologicznych Mszału Rzymskiego dla diecezji polskich : Niedziele Wielkiego Postu i Paschy", Adam Durak, Piła 1992 : [recenzja]

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2021

Share ""Treści uczestnictwa we Mszy Świętej w świetle formuł euchologicznych Mszału Rzymskiego dla diecezji polskich : Niedziele Wielkiego Postu i Paschy", Adam Durak, Piła 1992 : [recenzja]"

Copied!
5
0
0

Pełen tekst

(1)

Jerzy Józef Kopeć

"Treści uczestnictwa we Mszy Świętej

w świetle formuł euchologicznych

Mszału Rzymskiego dla diecezji

polskich : Niedziele Wielkiego Postu i

Paschy", Adam Durak, Piła 1992 :

[recenzja]

Studia Theologica Varsaviensia 31/1, 202-205

(2)

jem nice, a także stanow ią w yzw an ie dla duszpasterzy, którzy przez spraw ow anie tego m isterium pragną stworzyć duchowe środowisko dla form acji eklezjalnych w spólnot i pastoralnej aktyw izacji sam ych K ościołów lokalnych.

J e r z y J ó ze f K o p e ć C P

Adam D u r a k SDB, Treści uczestnictwa we M szy Św iętej

w świetle form uł euchologicznych M szału Rzym skiego dla

diecezji polskich (Niedziele W ielkiego PoĄtu i Paschy), P iła

1992, s. 174.

Rozpoznanie w aloru teologicznego form uł i tekstów Służby Bożej «reform owanej dzięki in icjatyw ie II Soboru W atykańskiego stanow i jedno z istotnych zadań naukowej aktyw ności każdego liturgisty. Za­ równo now y kształt zreform owanej liturgii rzym skiej, jak jej treści w sw ojej odnow ionej postaci, stały się w ielk im im pulsem dla oży­ w ien ia duchowego Kościoła katolickiego oddziaływując także stym u­ lujące w duchu ekum enicznym na zainteresow ania kultow e innych w spólnot chrześcijańskich. O siągnięciem reformy liturgicznej było od­ krycie w aloru teologicznego samych tekstów liturgicznych i odw oły­ w anie się do nich podobnie jak do sam ych sposobów celebracji jako fundam entu ew angelizacji, form acji i kształtow ania w spółczesnej du­ chowości. M imo bowiem w prow adzenia do życia k ultow ego Kościoła języków narodowych i przeredagowania licznych jej form uł pozostaje nadal liturgia tajem niczym m isterium , w ym agającym specjalnej m i- stagogii i katechezy jej uczestników . Tego rozpoznania domagają się zw łaszcza m odlitw y liturgiczne, zaczerpnięte ze skarbca biblijnego i patrystycznego oraz euchologii późnoantycznej i średniowiecznej. W ym agają one przetransponowania ich form y literackiej i sensu teo­ logicznego na języki narodowe oraz odczytania duchowego i karygm a- tycznego w aloru tych tekstów w duchu m entalności w spółczesnych chrześcijan. To zadanie zgłębiania tekstów liturgicznych, lektur i zna­ ków przez rozpoznanie ich w aloru teologicznego i duchowego stanow i głów ny trend badawczy recenzowanej tu rozprawy habilitacyjnej ks. D w г а к a.

Zrealizowany w studium tok m yślenia teologicznego w skazuje jak zreform ow ane teksty i obrzędy m szalne wyrażają w iarę w spółczesnego Kościoła, która objaw ia się m. in. również w jednolitym' spraw owaniu ofiary eucharystycznej i sakram entów. Sam e zaś teksty w spółczesnej liturgii i pow iązane z nim i znaki, gesty, postaw y i czynności stają się św iadkiem O bjawienia Bożego zawartego w kerygm ie spraw ow

(3)

a-m

R E C E N Z J E 203

nego kultu w ed łu g znanego adagium „ u t le g e m c re d e n d i le x s ta tu a t

s u p p lic a n d i”. Tok tego rozum owania jest oparty także na świadomości, że liturgia w inna być zaw sze rozpatrywana w kontekście ekonom ii zbaw ienia. Posiada bowiem ona strukturę chrystologiczno-trynitarną, poniew aż jest Skutecznym znakiem zbaw ienia dokonującego się przez Chrystusa w Duchu Św iętym . W m isterium tego spotkania Boga ze sw oim stw orzeniem .uczestniczą ludzie, aniołow ie, św ięci i cały kosmos.

Odwołując się do osiągnięć m etodologicznych w zakresie studium form uł i tekstów liturgicznych takich autorów jak: C. V a g g a g i n i, S. M a r s i 1 i, S. N e u n h e u s e r, M. A u g é, A. M. T r i а с с a, P. N a k a g a k i czy B. F a r i n a , dokonał ks. D u r a k uściślenia w kryteriach metodologicznych, koncentrując sw oją uwagę jed ynie na form ułach euchologicznych m szału rzym skiego zatwierdzonego przez papieża P aw ła VI, a w w ersji polskiej znanego z edycji „Pallotinum ” w Poznaniu z r. 1986. K sięga ta zaw iera m. in. teksty euchologiczne, które są przykładem liturgicznych form uł chrześcijańskiej m odlitwy. Te sform ułowania m odlitewne, stanow iące żyw e św iadectw o w iary Kościoła, czerpią sw oją inspirację z Pism a Św iętego i chrześcijańskiej praktyki m odlitew nej. Stanowią one zw erbalizowane św iadectw a prze­ życia Chrystusowej tajem nicy zbaw ienia w oparciu o m edytow ane Słow o Boże przez ludzi w iary i twórczej charyzmy, odkrywając Boga ich zbaw iającego w przestrzenno-czasowym doświadczeniu kultu chrze­ ścijańskiego. Tak w ięc „ eu ch o lo g iczn y d e p o z y t w ia r y ’’ zawarty w n o­ w ym m szale prezentuje nam z jednej strony „m is te r iu m s a lu tis”, a z drugiej ukazuje sytuację egzystencjalną człow ieka w iary żyjącego w św iecie. D zięki tekstom euchologicznym możemy odczytać udział człowieka w iary w zbawczym planie Boga, zrealizowanym przez Chry­ stusa i przedłużającym się w naszym uśw ięceniu, które także stanow i dar łaski związanej z odpowiedzią człow ieka na w ezw an ie kochają­ cego Ojca.

U czestnicy Eucharystii nazyw ani w form ułach m szalnych ludźm i od­ rodzonymi i odnowionym i dzięki przem ieniającej m ocy Ducha Ś w ię­ tego m ają czynnie, św iadom ie i w ew n ętrznie w łączać się w spraw o­ w anie m isterium budując w łasny program życiow y ucznia Pana, który dośw iadczył spotkania z żyw ym Chrystusem.

W swojej rozprawie dokonał ks. D u r a k określonego wyboru źródeł i uściślenia podjętej problem atyki badawczej. Przed m iotem 1 studium jest bowiem 'nie cały skarbiec form uł euchologicznych mszału, ale treści tekstów m odlitw prezydencjalnych duchowego centrum m iste­ rium Chrystusa w roku liturgicznym , jakie stanow ią nied ziele okresu przygotowania Paschy czyli W ielkiego Postu oraz samego czasu Paschy. Te form uły echologii m niejszej, odznaczające się tem atycznym i i treś­ ciow ym i związkam i, przeanalizow ano tu pod kątem uczestnictwa

(4)

w spólnoty i poszczególnych w iernych w celebrowanym M isterium Chrystusa i Kościoła, jakim jest Ofiara Mszy Św iętej. W trzech k olej­ nych częściach problem owych rozprawy, ukazanych przez dobrane syntagmy, dokonano analizy strukturalno-sem antycznej treści kolekt, m odlitw nad darami i form uł pokom unijnych, akcentując sam ich w alor teologiczny oraz sposoby i w ym iary uczestnictwa w celebro­ w anym misterium. I tak pierwszy rozdział studium (s. 33—74), zaty­ tułow any: „Podążając za zw ycięsk im P a ste rzem ” określa czas kompo­ zycji tekstów ich znaczenie w erbalne i związki z kontekstem celebro­ wanej tajemnicy. U w zględnia się tu aspekt biblijny, teologiczny i lite ­ racki term inu uczestnictwa i sem antyczne zw iązki każdego słow a tw o ­ rzonej syntagmy. Rozdział drugi (s. 75—108), zatytułow any: „Obcho­

d zim y P am iątkę N a jśw ię tsze j W ieczerzy", bazując na w ynikach pod­

jętych analiz strukturalno-sem antycznych, ukazuje historiozbawczą perspektyw ę uczestnictwa w dokonującym się zbawczym m isterium Mszy Świętej. Om ówiono tu zarówno różne w ym iary uczestnictwa w św iętej Tajemnicy, a także w skazano na pełny w ykaz uczestników w spólnoty liturgicznej oraz ich sposoby udziału w celebracji euchary­ stycznej. W reszcie w rozdziale trzecim (s. 109—146), zatytułow anym :

„A by działała w nas m oc Ducha Ś w ię teg o ”, podano m odele praktycz­

nego uczestnictwa w e Mszy Św iętej, n ie pom ijając przy tym szczegóło­ w ych postaw i duchowych predyspozycji, jakim i w św ietle tekstów euchologijnych, powinien odznaczać się każdy uczestnik celebracji eucharystycznej.

Trzeba z uznaniem stwierdzić, że dokonane w pracy u stalen ia po­ siadają znaczne w alory naukowej oryginalności w penetrowaniu skarb­ ca m odlitw y liturgicznej, cennej ilustracji doktryny chrześcijańskiej oraz żyw ego źródła m ądrości, pobożności i duchowości Kościoła. B o­ gactw o tego m ateriału teologiczno-liturgicznego zostało tu przez Autora w szechstronnie przeanalizow ane z zastosowaniem w łaściw ych zasad m etodologii, dobrze przystających do obróbki form uł euchologijnych. Popraw ne są sam e operacje „dekompozycji” m odlitw, tworzenia syn- tagm w okół terminu przewodniego ze słów każdej m odlitw y i w resz­ cie zgrupowane istotnych treści znaczeniowych, którego dojrzałym w y ­ razem stał się m. in. słow nik w yrazów i treści teologiczno-liturgicznej uczestnictw a zam ieszczony w aneksie rozprawy (s. 152—166). N ie m niej znaczące mogą okazać się im plikacje pastoralno-katechetyczne dyser­ tacji, wskazując na bogatą zawartość 'teologiczną form uł euchologij­ nych i postulowaną przez nie różnorodność uczestnictwa w celebracji

M szy Świętej. Mogą być one uw zględniane przy kształtowaniu n o­

w ych m odeli życia liturgią w Kościele. Tak w ięc efekty tego studium mogą być w ykorzystane nie tylko w teorii badań liturgicznych i kształ­ towaniu żywych celebracji, lecz okazują się pi-zydatne w szeroko po­

(5)

1 9 ] R E C E N Z J E 205

jętej m istagogii katechetycznej, hom iletycznej i duchowej w spólnot chrześcij ańskich.

Na kanw ie w spom nianych tu w alorów rozprawy można jednak m y­ śleć o dalszym jej pogłębieniu i korekcie. Dyskusyjny jest problem, czy źródło samej dysertacji należało ograniczyć do polskiej w ersji m szału rzym skiego, a n ie oprzeć się w analizach na łacińskiej edycji typicznej, poszerzonej niekiedy naw et o genetyczną bazę form uł (daw­ n e źródła euchologii) oraz o tłum aczenia w innych językach euro­ pejskich. Sprawa ta jest o tyle zasadna, że polski w ariant mszału cechuje czasem zbytni serw ilizm i jednostronność w przekładach for­ m uł łacińskiego oryginału euchologicznego. Zaw ężeniem problem atyki w ydaje się także ograniczenie bazy analizow anych tekstów eucholo- gicznych do form uł niedzielnych czasu przygotowania i św ięcenia Paschy. Jak wiadom o, teksty codziennej liturgii tego okresu są także organicznie zw iązane z jego przewodnim i ideam i teologicznym i, co m ogłoby przy szerszej bazie źródłowej doprowadzić do w zbogacenia samych osiągnięć książki. W reszcie w studium dostrzeżono pewną ilość drobnych uchybień edytorskich, które w praw dzie m ożna uznać za nieistotne, ale w inny się one znaleźć w erracie książki, której, n ie­ stety, pozycja nie posiada.

Formuły euchologijne now ego m szału rzym skiego stanow ią w ażne św iadectw o w iary Kościoła i są w ezw aniem dla chrześcijanina, by uczestnicząc w liturgii Mszy św. aktyw nie w spółdziałał w budowaniu w spólnoty z Bogiem i ludźmi przez ducha dialogu, w ew nętrznej prze­ m iany, praw dziw ego przylgnięcia do Boga, a nade w szystko postawę służby i ofiarnej miłości. To w łaśn ie w Eucharystii dokonuje się na co dzień budow anie Kościoła Zm artwychwstałego Chrystusa i kształto­ w an ie ducha Jego uczniów. D latego duch paschalnej radości, serdecz­ ności, ludzkiego ciepła i jedności w in ien w yróżniać uczniów Pana, gdy gromadzą się na „m odlitwę i łam anie Chleba”.

J e r z y J ó z e f K o p e ć C P

Ks. M arian G r a c z y k SDB, Francuska teologia rzeczyw i­

stości ziemskich. Próba retrospekcji i reinterpretacji, W ar­

szawa 1992, ss. 579.

W obrębie doktryny Kościoła Pow szechnego problem atyka rozpra­ w y dotyczy refleksji teologicznej okresu przedsoborowego, soborowe­ go i posoborowego. Autor orientuje się doskonale w historii procesów rozwoju aktualnej m yśli teologicznej. W kraczając aktyw nie na obszar funkcjonujących ujęć teologicznych n ie czyni tego z pozycji kontro­

Cytaty

Powiązane dokumenty

Fragment perykopy z pierwszego czytania wielkopiątkowej liturgii słowa Bo- żego dobrze wprowadza w klimat całej Liturgii Męki Pańskiej Wielkiego Piątku, która pod osłoną

mimo posiadania mszalika nie ma się z czego modlić w kościele w' czasie innych paru uroczystości, które w Polsce solennie się obchodzi. Tę dużą usterkę wynagradzają jednak

Die Mitglieder der Jury prüfen, ob die Kandidaten mit neuen und modernen Methoden unterrichten und ob sie eine Autorität für ihre Schüler sind, aber auch, ob sie von

Przez cień wskazuje także na poniżenie i pogardę jego ciała, gdyż jak cień rzucony przez stojące ciało leży na ziemi i jest deptany, tak i ciało Chrystusa upadając na

To przedstawienie natury ciała w czarnych barwach, jak zaznacza Tertulian, pogłębia jeszcze fakt, że po śmierci ludzkie ciało przeznaczone jest do ponownego upadku w

Tertulian mocno podkreśla w swoich pismach, że nie należy Boga oskarżać za zło, gdyż jest ono wynikiem sprzeniewierzenia się woli Bożej i niewłaściwego

Onimiczny obraz świata w tłumaczeniu poprzez język trzeci na przykładzie antroponimów 

Na tej płaszczyź- nie dyskurs można traktować jako pole wspólnego negocjowania znaczeń przez uczestników określonych praktyk społecznych (w tym wypadku edukacyjnych), przy