Sto lat kartografii geologicznej w Pañstwowym Instytucie Geologicznym
Leszek Marks
1Hundred years of geological mapping in the Polish Geological Institute. Prz. Geol., 67: 547–557.
A b s t r a c t. Geological mapping is the principal and primary task of every state geological survey. This provides extensive graphic information (recently collected also in databases) on geological structure and mineral resources, supporting a sustainable approach to country development. Establishment of the Polish Geological Institute in 1919 laid the foundations for intensive geological studies in Poland and was basically reflected by sys-tematic elaboration of general, detailed and thematic geological maps in different scales, being in line with the global state-of-the art. The Detailed Geological Map of Poland 1:50 000, initiated in the 1950s and composed of 1085 sheets, is undoubtedly a leading achievement of the Polish Geological Institute. Production of this map was accompanied and followed not only by several other map sets but also by several hundred geological maps and atlases in different scales, being a substantial input to regional and European geological maps that were prepared in international mul-tilateral cooperation. Future geological mapping in the Polish Geological Institute is to be combined with novel global trends, includ-ing construction of geological databases and their continuous enrichment with new information, supported by wide cooperation with adjacent countries and within the European Community.
Keywords: geological maps, detailed maps, general maps, thematic maps, Poland
Celem kartografii geologicznej jest stworzenie mo¿li-wie najmo¿li-wierniejszego obrazu budowy geologicznej kraju, niezbêdnego do gospodarowania zasobami naturalnymi zgodnie z zasadami zrównowa¿onego rozwoju. Kartogra-fia geologiczna jest podstawowym i najbardziej pierwot-nym zadaniem s³u¿b geologicznych wszystkich pañstw, poniewa¿ gromadzi w formie graficznej informacje o bu-dowie geologicznej i wystêpowaniu surowców mineralnych, umo¿liwiaj¹c uporz¹dkowanie rozwoju gospodarczego kraju oraz stwarzaj¹c solidne podstawy do planowania inwestycji infrastrukturalnych.
Jednym z podstawowych obowi¹zków Pañstwowego Instytutu Geologicznego, otwartego 7.05.1919 r. przez ówczesnego ministra przemys³u i handlu, a powo³anego uchwa³¹ Sejmu Ustawodawczego 30.05.1919 r., zgodnie ze statutem zatwierdzonym rozporz¹dzeniem Rady Mini-strów z 28.02.1921 r., mia³o byæ: uk³adanie i wydawanie map geologicznych Polski. W strukturze organizacyjnej Pañstwowego Instytutu Geologicznego, zatwierdzonej 24.03.1923 r. przez ministra przemys³u i handlu, jednym z 7 wydzia³ów by³ Wydzia³ Wydawniczo-Kartograficzny, którym kierowa³ Jan Samsonowicz (Urban, Graniczny, 2009). Zinstytucjonalizowana kartografia geologiczna odro-dzonego po pierwszej wojnie œwiatowej pañstwa polskiego wyros³a na bazie wczeœniejszych opracowañ, szczególnie pochodz¹cych z ostatniej æwierci XIX w. Polska kartogra-fia geologiczna osi¹gnê³a w tym czasie wysoki poziom, porównywalny pod wzglêdem jakoœci opracowania geolo-gicznego i wydania graficznego z ówczesnymi wydawnic-twami w innych krajach (Rühle, 1955). Do najwa¿niejszych geologicznych opracowañ kartograficznych tego okresu nale¿y przede wszystkim Atlas Geologiczny Galicyi z 98 arkuszami w skali 1:75 000, wydany w latach 1884–1911 i bêd¹cy pierwsz¹ seryjn¹ edycj¹ mapy geologicznej ziem polskich, a jednoczeœnie stanowi¹cy piêkny przyk³ad harmo-nijnej wspó³pracy wielu geologów (Graniczny i in., 2007). Podobne znaczenie, ale dla Górnego Œl¹ska, mia³ monu-mentalny atlas Geognostische Karte von Oberschlesien, z³o¿ony z 11 arkuszy map w skali 1:100 000, atlasu skamie-nia³oœci, dwutomowego tekstu i licznych za³¹czników
gra-ficznych (Roemer, 1870), znacznie wyprzedzaj¹cy pod wzglêdem kompleksowoœci opracowania ówczesny poziom geologicznych publikacji kartograficznych (Wo³kowicz i in., 2015). Innym wa¿nym opracowaniem tego okresu jest Mapa geologiczna Królestwa Polskiego, Galicyi i krajów przyleg³ych w skali 1:1 500 000 (Siemiradzki, Dunikowski, 1891), stanowi¹ca forpocztê póŸniejszych map prze-gl¹dowych. Na marginesie warto wspomnieæ, ¿e za swoje zas³ugi dla polskiej geologii Józef Siemiradzki zosta³ obdarowany tytu³em cz³onka honorowego Pañstwowego Instytutu Geologicznego, a z instytutem zwi¹za³ siê w ostatnich dwóch latach ¿ycia (Graniczny i in., 2008).
OKRES MIÊDZYWOJENNY
Powo³anie do ¿ycia Pañstwowego Instytutu Geologicz-nego stworzy³o szansê na przyspieszenie rozpoznania budowy geologicznej Polski i powinno mieæ swoje odzwierciedlenie w systematycznej publikacji map geolo-gicznych ogólnych i tematycznych w ró¿nych skalach oraz w nawi¹zaniu do ówczesnych osi¹gniêæ kartografii geo-logicznej na œwiecie (Skoczylas, 2009). Ju¿ w 1919 r. zosta³a wydana Mapa geologiczna œrodkowej czêœci Gór Œwiêtokrzyskich w skali 1:100 000, opracowana przez Jana Czarnockiego, która mog³a stanowiæ arkusz pilota¿owy do pokrycia ca³ego kraju map¹ geologiczn¹ w tej samej skali. Zamiar ten nie zosta³ jednak¿e zrealizowany, a skromny efekt seryjnej kartografii geologicznej w 20-leciu miêdzy-wojennym by³ przede wszystkim skutkiem braku koncep-cji prac kartograficznych, a w zwi¹zku z tym braku odpowiednich œrodków finansowych. Nie stworzono rów-nie¿ zrêbów kartograficznej redakcji naukowej, która zgodnie z ustalonymi wytycznymi przygotowywa³aby mapy geologiczne do druku. Nie okreœlono ponadto zakre-su i formy zdjêcia geologicznego oraz instrukcji i przepi-sów wykonawczych, które powinien stosowaæ geolog kartuj¹cy. Spowodowa³o to, ¿e w rêkopisach opracowañ kar-tograficznych z lat 1919–1939 znajduje siê najró¿norod-niejszy materia³ o odmiennej klasyfikacji geologicznej, ró¿nych oznaczeniach, ró¿nej skali topograficznej i meto-1
dzie zdjêcia geologicznego (Rühle, 1955). Z takiego mate-ria³u z trudem zestawiono jedynie 4 odosobnione arkusze seryjnej mapy geologicznej Polski w skali 1:100 000 (Skole, Nadwórna, Opatów i Kielce), wydrukowane w latach 1934–1938 i obejmuj¹ce obszar ok. 4000 km2, czyli zaledwie 1% powierzchni Polski (Rühle, 1955). W dniu wybuchu drugiej wojny œwiatowej by³y jeszcze przygo-towane do druku dwa kolejne arkusze tej serii (Wadowice i Mizocz). Opracowane arkusze reprezentowa³y wysoki poziom merytoryczny, a ich strona graficzna spe³nia³a oczekiwania odbiorców, dlatego pos³ugiwano siê nimi przez kilkadziesi¹t nastêpnych lat. Jednak¿e o rozmiarach zaniedbania i zaniechania w dziedzinie seryjnej kartografii geologicznej œwiadczy fakt, ¿e z 489 arkuszy wyznaczo-nych w skorowidzu mapy geologicznej w skali 1:100 000, w po³owie lat 30. w opracowaniu geologicznym by³o teore-tycznie ok. 14% edycji, ale fakteore-tycznie jedynie 11 arkuszy, czyli zaledwie ok. 2% ca³oœci. Taki niezadowalaj¹cy stan kartografii geologicznej w Polsce mia³ prze³o¿enie na stan obronnoœci kraju w obliczu zbli¿aj¹cej siê wojny, szcze-gólnie wobec diametralnie innego podejœcia do znaczenia geologii i kartografii geologicznej w Niemczech i Zwi¹zku Radzieckim. Sytuacja finansowa instytutu poprawi³a siê znacznie dopiero po objêciu stanowiska dyrektora przez profesora K. Bohdanowicza w 1938 r., ale nie mia³o to ju¿ wiêkszego wp³ywu na stan kartografii geologicznej w chwili wybuchu wojny (Urban, Graniczny, 2009).
Trudna sytuacja polskiej seryjnej kartografii geolo-gicznej wynika³a przede wszystkim ze zbyt ma³ej liczby kartuj¹cych geologów, co by³o pok³osiem nie tylko ograni-czonego kszta³cenia w szko³ach wy¿szych, ale tak¿e braku nowych miejsc pracy. Na przyk³ad w 1936 r. Pañstwowy Instytut Geologiczny w Warszawie zatrudnia³ jedynie 8 geologów (Skoczylas, 2013). W zwi¹zku z tym prawie wszystkie materia³y kartograficzne opracowane w latach 1920–1938 by³y bardzo ubogie i przewa¿nie nie nadawa³y siê do publikacji w skali 1:100 000, a jednoczeœnie PIG nie posiada³ archiwum do przechowywania map rêkopiœmien-nych (Rühle, 1955). Dla wielu tzw. kartowarêkopiœmien-nych arkuszy nie przewidywano opracowania mapy i dlatego liczby takich arkuszy, wymieniane w ró¿nych sprawozdaniach, nie umo¿liwiaj¹ oceny stanu zaawansowania opracowania kartograficznego obszaru ca³ego pañstwa. Przyk³adowo, w sprawozdaniu za 1938 r. (Bohdanowicz, 1939) podano licz-bê ok. 50 arkuszy licz-bêd¹cych w opracowaniu, ale z za³¹czo-nych skorowidzów wynika, ¿e w przypadku 80% z nich prace kartograficzne zosta³y ledwo rozpoczête (Rühle, 1955).
Oprócz wymienionej, podstawowej mapy geologicznej w skali 1:100 000 w okresie miêdzywojennym opublikowano dla Zag³êbia D¹browskiego wzorcowy arkusz Grodziec Szczegó³owej Mapy Geologicznej Polskiego Zag³êbia Wê-glowego w skali 1:25 000 (Doktorowicz-Hrebnicki, 1934) oraz skartowano 8 kolejnych arkuszy, z których 2 (Z¹bko-wice i D¹browa Górnicza) zosta³y opublikowane w 1947 r. (Wo³kowicz i in., 2015).
Wyniki kompleksowych badañ naftowych obszarów Kar-pat zosta³y przedstawione w postaci syntetycznych i szcze-gó³owych map geologicznych. Powsta³y one w efekcie terenowych prac kartograficznych i dokumentuj¹ postêp w rozpoznaniu budowy geologicznej tego obszaru w okre-sie 20-lecia miêdzywojennego. Do najwa¿niejszych nale¿¹ mapy geologiczne polskich Karpat Wschodnich w skali 1:200 000 (Bujalski i in., 1925; To³wiñski, 1927, 1939).
W 1937 r. zosta³a opublikowana monografia przyrodni-cza powiatu kowelskiego, zawieraj¹ca sporz¹dzon¹ na pe³nym podk³adzie topograficznym, oryginaln¹ mapê
geo-logiczn¹ w skali 1:300 000 (Rühle, 1937). Mapa ta stano-wi³a pierwsze tego typu wydawnictwo w Polsce i by³a wzo-rem dla podjêtych 10 lat póŸniej prac nad przegl¹dow¹ map¹ geologiczn¹ Polski (Malinowski, 1981).
Jedyna opublikowana w okresie miêdzywojennym prze-gl¹dowa mapa geologiczna w skali 1:750 000 (KuŸniar, 1926) by³a kombinacj¹ mapy zakrytej (w pó³nocnej czêœci) i odkrytej (w czêœci po³udniowej). Mapa ta powsta³a z po-lecenia dyrektora PIG i mia³a na celu przedstawienie stanu rozpoznania geologicznego Polski w 1925 r. Wczeœniej mapy podobnego typu by³y wydane w 1894 r. (Carte Geolo-gique International de l’Europe) i w 1912 r. (Przegl¹dowa mapa geologiczna Polski autorstwa Józefa Grzybowskiego). Od tamtego czasu przeprowadzono w Polsce wiele badañ geologicznych, których wyniki w znacznej mierze nie by³y publikowane. Czes³aw KuŸniar, przygotowuj¹c mapê, wyko-rzysta³ wszystkie dostêpne dane, a w tekœcie objaœniaj¹cym podziêkowa³ za pomoc, pisz¹c: …wszyscy geologowie, do których w tej sprawie zwracaliœmy siê, oddali nam do dys-pozycji z ca³¹ gotowoœci¹ swoje materia³y…
W okresie miêdzywojennym opublikowano równie¿ przegl¹dow¹ Mapê bogactw kopalnych Rzeczypospolitej Polskiej w skali 1:750 000 (Czarnocki, 1931, 1932), na któ-rej przedstawiono wystêpowanie surowców energetycz-nych, rud ¿elaza, cynkowo-o³owiowych, miedzi, pirytu, soli, fosforytów, gipsów, siarki, barytu i glinek ognio-trwa³ych, a objaœnienia do mapy by³y jednoczeœnie niefor-malnym bilansem zasobów (Urban, Graniczny, 2009).
Wœród map okresu miêdzywojennego obok tzw. karto-grafii rejestracyjnej rozwin¹³ siê równie¿ nurt kartokarto-grafii problemowej, obejmuj¹cy m.in. mapy strukturalne i straty-graficzne przedstawiaj¹ce wg³êbn¹ budowê geologiczn¹ (Skoczylas, 2009). Dorobek polskiej kartografii geologicz-nej okresu miêdzywojennego obejmuje ponad 61 opubli-kowanych, samodzielnych map geologicznych. Wœród nich 10% wydano w atlasach, a co trzecia mapa dotyczy³a zagadnieñ surowcowo-z³o¿owych.
W ci¹gu pierwszego 20-lecia dzia³alnoœci Pañstwowe-go Instytutu GeologicznePañstwowe-go opracowania kartografii geo-logicznej nie ogranicza³y siê jedynie do wymienionych map seryjnych i nieseryjnych. Grupy terenowe, utworzone dla potrzeb zdjêcia geologicznego, zebra³y bardzo bogaty materia³ kartograficzny, który czêœciowo stanowi ilustracjê graficzn¹ licznych prac publikowanych w Sprawozdaniach Pañstwowego Instytutu Geologicznego i Biuletynie Pañstwowego Instytutu Geologicznego, a liczba ró¿nych map i szkiców stanowi¹cych za³¹czniki graficzne do tek-stów przekracza 120 pozycji (Urban, Graniczny, 2009).
OKRES DRUGIEJ WOJNY ŒWIATOWEJ W trakcie okupacji niemieckiej nast¹pi³o ograniczenie dzia³alnoœci instytutu, a jego reorganizacja w kwietniu 1940 r. by³a po³¹czona ze zmian¹ nazwy na Amt für Boden-forschung oraz przeniesieniem centrali do Krakowa. Dyrektorem zosta³ profesor Roland Brinkmann, od kwiet-nia 1944 r. zaœ – profesor Wilhelm Emil Petrascheck. Pro-wadzone prace geologiczne koncentrowa³y siê na rejestracji z³ó¿ surowców mineralnych, wybranych badaniach geofi-zycznych i kartografii geologicznej. Zakres prac tereno-wych zwi¹zanych z kartowaniem geologicznym zosta³ poszerzony od 1942 r., a ich celem by³o opracowanie przegl¹dowej mapy geologicznej w skali 1:300 000 na pod-stawie zdjêcia geologicznego wykonywanego przewa¿nie w skali 1:100 000, a wyj¹tkowo tak¿e w skali 1:25 000 (Graniczny i in., 2012). Tylko czêœæ uzyskanych wyników
prowadzonych badañ przekazywano w³adzom okupacyj-nym, gromadz¹c wszystkie w sposób utajniony do wyko-rzystania po wojnie. W trakcie prac kartograficznych inwentaryzowano niemieckie instalacje wojskowe, a zebra-ne informacje dostarczano wywiadowi Armii Krajowej.
Istotnym osi¹gniêciem kartografii geologicznej tego okresu jest przegl¹dowa mapa geologiczna w skali 1:300 000 (Übersichtskarte der Geologie und Bodenschätze des Gene-ralgouvernements). W latach 1940–1944 prace wykonane na 16 arkuszach w skali 1:100 000 by³y nastêpnie zestawia-ne na arkuszu mapy w skali 1:300 000, zarówno w wersji mapy powierzchniowej (Ausgabe A: Geologie und Boden-arten), jak i mapy pod³o¿a czwartorzêdu (Ausgabe B: Tiefe-rer Untergrund, Quartär abgedeckt), uzupe³nione objaœ-nieniami tekstowymi. W czasie okupacji wydrukowano jedy-nie arkusz Radom mapy powierzchniowej, opracowany przez Edwarda Rühlego, ale zestawione materia³y karto-graficzne zosta³y wykorzystane wkrótce po wojnie (ryc. 2).
OKRES POWOJENNY
Bezdyskusyjnym twórc¹ polskiej kartografii geolo-gicznej, której podwaliny zosta³y po³o¿one w pierwszej po³owie okresu powojennego, jest profesor Edward Rühle (ryc. 1), wieloletni wicedyrektor i dyrektor Pañstwowego Instytutu Geologicznego, autor i redaktor wielu opracowañ kartograficznych oraz inicjator utworzenia w instytucie zak³adu poligraficznego. Jego zas³ug¹ jest niezwyk³a intensyfikacja prac zwi¹zanych z kolejnymi edycjami
seryjnych map geologicznych, obejmuj¹cych obszar ca³ej Polski i realizowanych w ró¿nej skali przez Pañstwowy Instytut Geologiczny pe³ni¹cy rolê g³ównego wykonawcy i koordynatora wieloletnich projektów kartograficznych.
Pierwszym wielkim przedsiêwziêciem w zakresie kar-tografii geologicznej jest jednolita Przegl¹dowa Mapa Geologiczna Polski w skali 1:300 000, wykonana w latach
1946–1955 pod kierunkiem i redakcj¹ Edwarda Rühlego, obejmuj¹ca po 28 arkuszy wydania A (mapa utworów powierzchniowych, czyli zakryta) i B (mapa bez utworów czwartorzêdowych, czyli odkryta). Dla takiej skali stosun-kowo ³atwo mo¿na by³o na podstawie istniej¹cego mate-ria³u przygotowaæ odpowiedni podk³ad topograficzny oraz wykorzystaæ wszystkie wczeœniejsze publikowane i rêko-piœmienne materia³y geologiczne, obejmuj¹ce nie tylko mapy geologiczne, ale tak¿e geomorfologiczne, glebo-znawcze i klasyfikacji gruntów (Rühle, 1955). Ciêcie arku-szowe map w skali 1:300 000 stosowano ju¿ w latach 30. (np. Rühle, 1937), a tak¹ sam¹ skalê mia³a równie¿ mapa przegl¹dowa zestawiana w czasie okupacji. Zmiana granic Polski po drugiej wojnie œwiatowej by³a jedn¹ z przyczyn braku jakichkolwiek materia³ów kartograficznych znacz-nej czêœci obszaru naszego kraju, dlatego konieczne by³o wykonanie tam zdjêcia geologicznego. Prace terenowe zosta³y zakoñczone w 1951 r., a prace redakcyjne w 1952 r. – w rezultacie zestawiono w skali 1:100 000 (371 arkuszy) jednolit¹, rêkopiœmienn¹ mapê geologiczn¹ jako podstawê do zredagowania i wydania drukiem mapy przegl¹dowej w skali 1:300 000.
Ta pierwsza seryjna mapa geologiczna Polski, która wype³nia istotn¹ lukê w polskiej geologii, zosta³a opraco-wana wed³ug przyjêtych wytycznych (Rühle, 1955). Obej-mowa³y one przede wszystkim ustalenie g³ównych zasad podzia³u geologicznego w zdjêciu geologicznym oraz œci-s³ych wskazañ do opracowania kameralnego. W poszczegól-nych latach koncentrowano siê na wydawaniu okreœloposzczegól-nych arkuszy mapy oraz utworzono specjaln¹ grupê kameral-no-redakcyjn¹, której zadaniem by³o systematyczne zesta-wianie materia³ów pod kierunkiem odpowiedzialnego redaktora i która – dla dotrzymania terminu realizacji – wielokrotnie wkracza³a w kompetencje autorskie. Uzyskano zabezpieczenie finansowe na pokrycie kosztu prac tereno-wych, redakcyjnych i druku, a wykonana mapa stanowi³a w póŸniejszym okresie podstawê ró¿nych opracowañ teo-retycznych i praktycznych.
Warto zwróciæ uwagê na ewolucjê treœci mapy geolo-gicznej Polski w skali 1:300 000, co by³o spowodowane nie tylko coraz lepszym rozpoznaniem budowy geologicznej naszego kraju (zaznaczone stopniowym uszczegó³awia-niem podzia³u stratygraficznego), ale tak¿e wynika³o ze zmieniaj¹cych siê uwarunkowañ politycznych. W odró¿-nieniu od wydania niemieckiego w czasie okupacji, arkusze wydane po wojnie by³y dwujêzyczne, na pocz¹tku (1945–1948) w jêzyku polskim i angielskim, a wydawc¹ by³ Pañstwowy Instytut Geologiczny – Geological Survey of Poland (ryc. 2B). Od 1949 r. jêzyk angielski zosta³ zast¹pio-ny przez rosyjski, a zamiast Polish Geological Survey poja-wi³ siê najpierwA@:\F846 ',@:@(4R,F846 3>FH4HJH, a po utworzeniu Centralnego Urzêdu Geologii w 1952 r., podleg³y mu instytut utraci³ pierwszy cz³on swojej nazwy (Pañstwowy/A@:\F846), co trwa³o a¿ do 1987 r.
Równolegle opracowywano zbiorowo i publikowano inne mapy seryjne w skali 1:300 000. By³y to: Przegl¹dowa Mapa Grawimetryczna Polski i Przegl¹dowa Mapa Mag-netyczna Polski (ukoñczone w 1959 r., red. A. D¹brow-ski), Przegl¹dowa Mapa Geologiczno-In¿ynierska Polski (1955–1962, red. L. Watycha), Przegl¹dowa Mapa Hydro-geologiczna Polski (red. C. Kolago) i Przegl¹dowa Mapa Surowców Mineralnych (ukoñczona w 1962 r., red. E. Rühle). Przegl¹dowa Mapa Geologiczna Polski w skali 1:300 000 stanowi³a równie¿ podlegaj¹cy generalizacji materia³ wyjœ-ciowy do Mapy geologicznej Polski w skali 1:1 000 000, wydanej w 1962 r.
Ryc. 1. Profesor Edward Rühle (1905–1988) – twórca polskiej kartografii geologicznej i wie-loletni dyrektor Pañstwowego Instytutu Geolo-gicznego
Ryc. 1. Professor Edward Rühle (1905–1988) – creator of the Polish geological mapping and many years’ director of the Polish Geological Institute
Ryc. 2. Arkusz Radom seryjnej mapy powierzchniowej w skali 1:300 000 (autor E. Rühle): A – Przegl¹dowa Mapa Geologiczna i Kopalin Generalnego Gubernatorstwa (1942), B – Przegl¹dowa Mapa Geologiczna Polski (zestawiona w 1943, wydana w 1947) Ryc. 2. Sheet Radom of the geological map 1:300 000 (author E. Rühle): A – Übersichtskarte der Geologie und Bodenschätze des General Gouvernements (1942), B – General Geological Map of Poland (compiled in 1943, published in 1947)
W latach 50. przyst¹piono do realizacji seryjnej Mapy Kopalin Budowlanych Polski w skali 1:100 000 (red. A. Kostecki), a tak¿e ukaza³y siê mapy geologiczne Górnoœl¹skiego Zag³êbia Wêglowego w skali 1:50 000 i 1:100 000, opracowane przez S. Doktorowicz-Hrebnic-kiego (Tyska, 1960). W 1963 r. wydano poœmiertnie dwu-arkuszow¹ Mapê Geologiczn¹ Pienin w skali 1:10 000, której autorem by³ Ludwik Horwitz, zamordowany przez Niemców w czasie wojny. Jednak najwiêksze znaczenie mia³y, rozpoczête w 1951 r., prace przygotowawcze zwi¹zane z opracowaniem Szczegó³owej Mapy Geologicz-nej Polski (SMGP) na podstawie jednolitych zdjêæ tereno-wych w skali 1:25 000, dla której by³ dostêpny odpowiedni podk³ad topograficzny (Rühle, 1955). Jako ostateczn¹ ska-lê opracowania i wydania mapy zaproponowano skaska-lê 1:50 000, w miejsce wczeœniej stosowanej 1:100 000. Od 1953 r. kartografia powierzchniowa sta³a siê programem utworzonego w tym czasie Centralnego Urzêdu Geologii, któremu podlega³ ówczesny Instytut Geologiczny. Poprzez t³umaczenie z jêzyka rosyjskiego powsta³a w 1954 r. Tym-czasowa instrukcja sporz¹dzania zdjêcia geologicznego, a w 1957 r. Zarz¹dzenie nr 19 Prezesa CUG na³o¿y³o na Instytut Geologiczny obowi¹zek opracowania i wydania Szczegó³owej Mapy Geologicznej Polski i okreœli³o sk³ad jej elementów (przekrój geologiczny, profile stratygraficz-ne i objaœnienia tekstowe z za³¹cznikami graficznymi w formie szkiców tematycznych, przekrojów geologicznych, rysunków i tabel) – ta forma wydawnictwa przetrwa³a w³aœciwie do chwili obecnej. Zasady sporz¹dzania mapy i jej za³¹czników zosta³y w 1958 r. szczegó³owo unormowane w instrukcji dyrektora Instytutu Geologicznego, która odno-si³a siê do szczegó³owej mapy geologicznej Polski w skali 1:25 000 i 1:50 000, przy czym skala 1:25 000 dotyczy³a wy³¹cznie obszaru Sudetów i jako seryjna Mapa Geologicz-na Sudetów w skali 1:25 000 by³a zestawiaGeologicz-na w latach 1955–1998 na podstawie wczeœniejszych opracowañ niemieckich, a dopiero póŸniej region ten zosta³ opraco-wany w skali 1:50 000. W instrukcji z 1958 r. zawarto rów-nie¿ podstawowe zalecenia redakcyjne (por. Baraniecka, 1997; Makowska, 1997).
W miarê up³ywu czasu kolejne instrukcje opracowania i wydania SMGP (1977, 1991, 1996, 2004) poszerza³y zakres prac i szczegó³owoœæ obrazowania, a rozpoczêcie realizacji arkusza poprzedza³o sporz¹dzenie i zatwierdze-nie projektu programu prac geologicznych. W latach 70. wprowadzono specjalnie zaprojektowane wiercenia ba-dawcze, badania geofizyczne i laboratoryjne, a objaœnienia tekstowe zosta³y wzbogacone o dodatkowe za³¹czniki. Istotnym zmianom podlega³ schemat stratygraficzny oraz wykazy wydzieleñ geologicznych, które po rozpoczêciu w 1994 r. cyfrowego opracowania materia³ów autorskich i budowy komputerowej bazy danych SMGP zosta³y przekszta³cone w s³owniki (litologiczny, genetyczny, form rzeŸby terenu, jednostek tektonicznych i znaków konwen-cjonalnych na mapie dokumentacyjnej).
Powa¿nym mankamentem by³o stosowanie do po-cz¹tku lat 90. podk³adu topograficznego w uk³adzie wspó³rzêdnych Borowa Góra 1980 i 1965, wpisanego w ramkê uk³adu wspó³rzêdnych 1942 (odwzorowanie Gaussa-Krügera), z celowym zniekszta³ceniem po³o¿enia treœci topograficznej (Gogo³ek i in., 1997). Ujednolicenie podk³adu topograficznego w 1993 r. skutkowa³o koniecz-noœci¹ przeniesienia treœci mapy geologicznej z arkuszy ju¿ opracowanych i wydrukowanych na mapê topogra-ficzn¹ w uk³adzie wspó³rzêdnych 1942, pozbawion¹
za-fa³szowania treœci topograficznej, co by³o powi¹zane z do-pasowaniem przebiegu granic geologicznych do kszta³tu izohips i przebiegu sieci rzecznej oraz uzupe³nianiem treœci na marginesach arkuszy. Ubocznym skutkiem by³o zwiêk-szenie liczby arkuszy SMGP z 1069 do 1085.
Szczegó³owa Mapa Geologiczna Polski w skali 1:50 000 jest niew¹tpliwie najwiêkszym przedsiêwziêciem karto-grafii geologicznej w Polsce i tym samym najwa¿niejszym osi¹gniêciem Pañstwowego Instytutu Geologicznego. Realizacja edycji odbywa³a siê z ró¿nym natê¿eniem – przyspieszenie prac nast¹pi³o w 1978 r., a kolejne z po-cz¹tkiem lat 90. (Ber, 1997). Rozwój i nowe metody badawcze w trakcie realizacji SMGP wymaga³y przygoto-wania odpowiednich poradników (Marks, Ber, 1999; Morawski, 2019), szczególnie w zwi¹zku z brakiem w Pol-sce nowoczesnych podrêczników kartografii geologicznej. W 2009 r. zosta³y zakoñczone opracowania autorskie pierwszej edycji SMGP, przez co uzyskano pe³ne pokrycie szczegó³ow¹ map¹ geologiczn¹ obszaru ca³ej Polski. Do ostatecznego zakoñczenia pierwszego wydania SMGP pozosta³a jeszcze czêœæ prac redakcyjnych i cyfrowych, a tak¿e reambulacja najstarszych arkuszy – czêœciowa b¹dŸ pe³na, co umo¿liwi aktualizacjê treœci geologicznej z zastosowaniem nowoczesnych metod badawczych.
Edycja SMGP umo¿liwi³a wykonywanie innych seryjnych, szczegó³owych map specjalistycznych, przede wszystkim hydrogeologicznej (od 1989 r.), litogenetycznej (od 2006 r.) i geologiczno-gospodarczej (od 1992 r.). Ta ostatnia, wzbo-gacona o nowe warstwy tematyczne, jest wydawana od 2002 r. jako mapa geoœrodowiskowa (Ber, 2004).
W 1955 r. Pañstwowy Instytut Geologiczny rozpocz¹³ przygotowania do opracowania Mapy Geologicznej Polski w skali 1:200 000 (MGP), przyjêtej jako skala standardowa dla krajów bloku wschodniego, bêd¹cych cz³onkami Rady Wzajemnej Pomocy Gospodarczej (Ber, Podemski, 1997). Pierwsza instrukcja okreœlaj¹ca podstawowe zasady opra-cowania tej mapy zosta³a przyjêta przez przedstawicieli s³u¿b geologicznych krajów RWPG w 1956 r., a dwa lata póŸniej wydana przez instytut, co uruchomi³o opracowanie tymczasowych wersji kilku arkuszy obrazuj¹cych ró¿ne regiony kraju. Systematyczne prace nad t¹ przegl¹dow¹ map¹ geologiczn¹ Polski, z³o¿on¹ z 78 arkuszy (red. J. Ma-linowski, od 1972 r. J.E. Mojski) rozpoczê³y siê w 1964 r. od zarz¹dzenia dyrektora instytutu i wydania w 1967 r. Wytycznych oraz przygotowania w 1973 r. Instrukcji w sprawie opracowania i wydania Mapy Geologicznej Polski 1:200 000. Realizacja mapy by³a bardzo intensywna w latach 1970., ale ostatnie arkusze wydano dopiero w 1998 r. Mapa sk³ada³a siê z wydania A (zakryta) i B (odkryta); by³a uzupe³niona objaœnieniami tekstowymi i zosta³a opra-cowana wy³¹cznie w jêzyku polskim. Z za³o¿enia MGP 1:200 000 powinna bazowaæ na opracowanych arkuszach SMGP, jednak realizacja szczegó³owej mapy przebiega³a du¿o wolniej. W zwi¹zku z tym dla obszarów kraju, które nie zosta³y zobrazowane na arkuszach SMGP, wykonywa-no albo przegl¹dowe zdjêcie geologiczne, albo jedynie interpretacyjne prace zestawcze (Ber, Podemski, 1997).
W nawi¹zaniu do Mapy Geologicznej Polski w skali 1:200 000 i jako jej uzupe³nienie opracowano w tej samej skali: Przegl¹dow¹ Mapê Hydrogeologiczn¹ Polski (1976–1990, red. C. Kolago) oraz Mapê Magnetyczn¹ Polski i Mapê Grawimetryczn¹ Polski (obie w latach 1978–1992, red. A. D¹browski). Uzupe³nieniem by³y przegl¹dowe mapy regionalne w skali 1:200 000: Mapa fotogeologiczna Sudetów (1996, autorzy J. Ba¿yñski i in.) i Mapa
Geolo-giczna Dna Ba³tyku – Bez Utworów Czwartorzêdowych (1989–2000, red. J.E. Mojski). Na podstawie SMGP 1:50 000 i MGP 1:200 000 opracowano Mapê geologiczn¹ Polski 1:500 000 (2006, red. L. Marks, A. Ber, W. Gogo³ek, K. Pio-trowska; ryc. 3), a obecnie – po zakoñczeniu edycji SMGP i zaawansowanej reambulacji MGP – jest przygotowywane nowe wydanie, tym razem nie tylko mapy powierzchnio-wej, ale równie¿ map pod³o¿a czwartorzêdu i pod³o¿a kenozoiku.
Skala 1:200 000 zosta³a przyjêta jako standardowa dla map przegl¹dowych w wielu krajach europejskich, dlatego w zwi¹zku ze zbli¿aj¹cym siê zakoñczeniem pierwszej edycji SMGP 1:50 000, w 2003 r. rozpoczêto drug¹ edycjê (reambulacjê) MGP 1:200 000 (red. A. Ber, od 2009 r. L. Marks), tym razem w po³¹czeniu z cyfryzacj¹ treœci mapy i budow¹ bazy danych.
Wœród innych seryjnych map Polski nale¿y wymieniæ Mapê Geologiczn¹ Tatr Polskich w skali 1:10 000 (red. K. Guzik, S. Soko³owski), której 14 arkuszy wykonano w latach 1958–1980. Treœæ Mapy geologicznej Tatr Polskich w skali 1:30 000, opublikowanej przy udziale pracowni-ków Pañstwowego Instytutu Geologicznego w 1979 r., uwzglêdnia³a ju¿ kontakty tektoniczne miêdzy jednostka-mi strukturalnyjednostka-mi – nasuniêcia i uskoki (Bac-Moszaszwili i in., 1979). Obie te mapy zosta³y opracowane jako mapy odkryte – bez osadów czwartorzêdowych.
W latach 2005–2015 opublikowano Szczegó³ow¹ Mapê Geologiczn¹ Tatr w skali 1:10 000, która mia³a byæ pier-wotnie drugim wydaniem wczeœniejszej mapy, ale w rezul-tacie sta³a siê wydaniem zupe³nie nowym, poniewa¿ po rozpoczêciu prac zwi¹zanych z realizacj¹ mapy wynik³a koniecznoœæ przeprowadzenia uzupe³niaj¹cego zdjêcia geologicznego. Mapa ta sk³ada siê z 25 arkuszy opracowa-nych cyfrowo i ma w³asn¹, komputerow¹ bazê daopracowa-nych (Piotrowska, Wójcik, 2008). Do edycji tej mapy wykorzy-stano podk³ad topograficzny w uk³adzie wspó³rzêdnych 1992, a ca³e arkusze (tak¿e po stronie s³owackiej) zosta³y wype³nione treœci¹ geologiczn¹, tak¿e z uwzglêdnieniem pokrywy osadów czwartorzêdowych.
Poza wymienionymi mapami seryjnymi wykonano równie¿ Mapê Geodynamiczn¹ Polskiej Strefy Brzegowej Ba³tyku w skali 1:10 000 (1993–2007), której treœæ zawiera elementy geologii, geodynamiki, waloryzacji sozologicz-nej, hydrogeologii, geologii in¿ynierskiej i surowcowej. W 1996 r. opracowano 4 pilota¿owe arkusze Szczegó³owej Mapy Geologicznej Gór Œwiêtokrzyskich w skali 1:25 000. Zainicjowano równie¿ realizacjê seryjnej Mapy Geoœro-dowiskowej Terenów Zdegradowanych i Podwy¿szonego Ryzyka Naturalnego 1:10 000 (2005–2007, red. M. Sikor-ska-Maykowska), przygotowuj¹c 4 arkusze pilota¿owe (Warszawa–Praga, Mys³owice, Szczawnica i Siechnice) oraz instrukcjê.
Ryc. 3. Mapa geologiczna Polski w skali 1:500 000 (red. L. Marks, A. Ber, W. Gogo³ek, K. Piotrowska, 2006) Ryc. 3. Geological map of Poland 1:500 000 (eds. L. Marks, A. Ber, W. Gogo³ek, K. Piotrowska, 2006)
Tab. 1. Najwa¿niejsze mapy geologiczne wykonane w Pañstwowym Instytucie Geologicznym w ostatnich 60 latach Table 1. Main geological maps prepared by the Polish Geological Institute during the last 60 years
Rok wydania Year of edition Tytu³ mapy Map title Skala Scale Redaktor naukowy lub autor*
Science editor or author*
1956 Mapa magnetyczna Polski 1:1 000 000 A. D¹browskiK. Karaczun
1959 Mapa geologiczna Karpat polskich 1:200 000 czêœæ E – H. Œwidziñski*czêœæ W – S. Soko³owski* 1966 Mapa geologiczna Polski bez utworów kenozoiku (³¹cznie z paleocenem dolnym) 1:1 000 000 W. Po¿aryski*
1966 Mapa geologiczna trzeciorzêdu l¹dowego w Polsce 1:500 000 E. Ciuk*
1967 Mapa geologiczna regionu dolnoœl¹skiego (bez utworów czwartorzêdu) 1:200 000 L. Sawicki 1967 Mapa geologiczna odkryta obszaru lubelskiego bez utworów m³odszych od karbonu 1:200 000
A.M. ¯elichowski* L. Mi³aczewski* A. Krassowska*
1970 Mapa hydrogeologiczna Polski 1:1 000 000 C. Kolago
1971 Mapa z³ó¿ surowców mineralnych 1:500 000 R. Osika*
1971 Mapa wód mineralnych Polski 1:1 000 000 S. Turek
1971 Mapa z³ó¿ surowców mineralnych Polski 1:500 000 R. Osika
1972 Mapa geologiczna Polski bez utworów kenozoicznych 1:500 000 R. Osika i in.
1974 Mapa sejsmiczna Polski 1:500 000 J. Skorupa
1974 Mapa wód mineralnych Polski 1:1 500 000 J. Dowgia³³o
1976 Mapa z³ó¿ surowców mineralnych Polski 1:2 000 000 R. Osika
1978 Mapa geologiczna Polski bez utworów kenozoicznych i kredowych 1:500 000 E. Rühle 1979 Geological map of Poland and adjoining countries without Cenozoic formations(without Quaternary in the Carpathians) 1:1 000 000 A. KaweckaJ. Zaj¹c 1980 Mapa tektoniczna cechsztyñsko-mezozoicznego kompleksu strukturalnego na Ni¿u Polskim 1:500 000 R. Dadlez
1981 Mapa kruszywa naturalnego w Polsce 1:500 000 Z. Siliwoñczuk
1984 Mapa surowców mineralnych Polski 1:500 000 R. Osika
1984 Mapa fotogeologiczna Polski 1:1 000 000 J. Ba¿yñski, S. DoktorM. Graniczny
1984 Mapa geologiczna Polski i krajów oœciennych bez utworów kenozoicznych,mezozoicznych i permskich 1:1 000 000 W. Po¿aryskiZ. Dembowski
1986 Mapa geologiczna Polski 1:500 000 E. Rühle
1986 Mapa geologiczna Polski bez utworów czwartorzêdowych 1:500 000 E. Rühle, E. CiukR. Osika, J. Znosko 1990 Mapa z³ó¿ wêgli brunatnych i perspektyw ich wystêpowania w Polsce 1:500 000 E. Ciuk*, M. Piwocki*
1991 Mapa konfliktów górnictwa ze œrodowiskiem 1:750 000 S. Koz³owski*K. Wyrwicka*
1992 Mapa tektoniczna okresu waryscyjskiego 1:1 000 000 W. Po¿aryskiP. Karnkowski
1993 Mapy radioekologiczne Polski 1:750 000
R. Strzelecki* S. Wo³kowicz* J. Szewczyk* P. Lewandowski*
1994 Mapa geologiczno-in¿ynierska Polski 1:500 000 B. Jakubicz*W. £odziñska*
1994 Mapa waloryzacji ekonomiczno-œrodowiskowej z³ó¿ wêgla brunatnego w Polsce 1:750 000 M. Piwocki, J. Kasiñski
1994 Mapa hydrogeologiczna systemu czwartorzêdowego 1:500 000 B. Paczyñski
1995 Mapa ognisk zanieczyszczeñ wód podziemnych Górnoœl¹skiego Zag³êbia Wêglowegoi jego obrze¿enia 1:100 000 A. Ró¿kowskiA. Siemiñski 1996 Mapa chemizmu i jakoœci zwyk³ych wód podziemnychGórnoœl¹skiego Zag³êbia Wêglowego i jego obrze¿enia 1:100 000 A. Ró¿kowski,A. Chmura 1998 Mapa tektoniczna kompleksu cechsztyñsko-mezozoicznego na Ni¿u Polskim 1:500 000 R. Dadlez
1998 Mapa tektoniczna Polski 1:1 000 000 J. Znosko
1999 Mapa geologiczna dna Ba³tyku bez utworów czwartorzêdowych 1:500 000 R. Kramarska
2000 Mapa geologiczna Polski bez utworów kenozoiku 1:1 000 000 R. Dadlez, S. MarekJ. Pokorski
2001 Mapa kruszywa naturalnego w Polsce 1:500 000 E. To³kanowicz*K. ¯ukowski*
2001 Mapa tektoniczna Sudetów i bloku przedsudeckiego 1:200 000 Z. Cymerman
Tab. 2. Najwa¿niejsze atlasy geologiczne wykonane w Pañstwowym Instytucie Geologicznym w ostatnich 60 latach Table 2. Main geological atlases prepared by the Polish Geological Institute during the last 60 years
Rok wydania Year of edition Tytu³ atlasu Map title Skala Scale Redaktor naukowy lub autor*
Science editor or author*
1968 Atlas geologiczny Polski 1:2 000 000 J. Znosko
1968 Atlas geologiczny przedgórza Karpat polskich 1:500 000 P. Karnkowski*,S. O³tuszyk*
1970 Mineralogenic Atlas of Poland 1:2 000 000 R. Osika
1970 Atlas mineralogiczny Polski 1:2 000 000 R. Osika
1973–1974 Atlas litologiczno-surowcowy Polski 1:2 000 000 Z. Siliwoñczuk 1974 Atlas litologiczno-paleogeograficzny obszarów platformowych Polski 1:2 000 000 J. Czermiñski 1976 Atlas zasobów zwyk³ych wód podziemnych i ich wykorzystania w Polsce – czêœæ I 1:500 000 J. Malinowski 1978 Atlas facjalno-paleogeograficzny permu obszarów platformowych Polski 1:500 000 S. Depowski 1979 Atlas geologiczno-strukturalny po³udniowej czêœci Morza Ba³tyckiego 1:750 000 A. Witkowski 1980 Atlas geologiczny Górnoœl¹skiego Zag³êbia Wêglowego. Mapy geotermiczne 1:100 000 M. Karwasiecka 1982 Atlas geologiczny pod³o¿a krystalicznegopolskiej czêœci platformy wschodnioeuropejskiej 1:500 000 S. Kubicki, W. Ryka 1983 Atlas geologiczny Górnoœl¹skiego Zag³êbia Wêglowego.Mapy jakoœci wêgla 1:100 000 A. Kotas, Z. Bu³a, S. G¹dek,J. Kwarciñski, R. Malicki
1983 Atlas geologiczno-surowcowy obszaru lubelskiego 1:500 000 A. ¯elichowski, S. Koz³owski
1991 Atlas zasobów surowcowych odpadów mineralnychoraz zagro¿eñ œrodowiska w uk³adzie gminnym 1:750 000 S. Koz³owski
1993 Atlas hydrogeologiczny Polski 1:500 000 B. Paczyñski
1994 Atlas geologiczny Górnoœl¹skiego Zag³êbia Wêglowego.Mapy geologiczno-strukturalne 1:100 000 Z. Bu³a, A Kotas
1994 Geochemical atlas of the southern Baltic T. Szczepañska,S. Uœcinowicz
1994 Atlas zasobów zwyk³ych wód podziemnych i ich wykorzystania w Polsce – czêœæ II 1:500 000 B. Paczyñski
1995 Atlas geologiczny po³udniowego Ba³tyku 1:500 000
J.E. Mojski, R. Dadlez, B. S³owañska, S. Uœcinowicz, J. Zachowicz
1996 Atlas grawimetryczny Polski 1:500 000 C. Królikowski*, Z. Petecki*
1996 Atlas hydrogeochemiczny i hydrodynamiczny paleozoikuoraz ascenzyjnego zasolenia wód podziemnych na Ni¿u Polskim 1:1 000 000 L. Bojarski*
1996 Atlas geotermiczny Górnoœl¹skiego Zag³êbia Wêglowego 1:300 000 M. Karwasiecka*
1997 Atlas geologiczny Polski. Mapy œciêcia poziomego 1:750 000 Z. Kotañski
1998 Atlas tektoniczny Polski (wersja polska i angielska) 1:750 000 J. Znosko
1998 Atlas metalogeniczny cechsztyñskiej serii miedzionoœnej w Polsce 1:500 000 S. Oszczepalski*A. Rydzewski* 1998 Atlas geologiczno-sozologiczny mioceñskiej formacji skalnejzapadliska przedkarpackiego 1:500 000 T. Peryt
1998 Atlas paleogeograficzny epikontynentalnego permu i mezozoiku w Polsce 1:2 500 000 R. Dadlez, S. Marek,J. Pokorski 1999 Atlas geologiczny Górnoœl¹skiego Zag³êbia Wêglowego.Mapy wêglozasobnoœci 1:300 000 J. Kwarciñski
1999 Atlas geologiczny Lubelskiego Zag³êbia Wêglowego 1:200 000 A. Zdanowski
2000 Atlas geologiczno-in¿ynierski Warszawy 1:10 000 Z. Frankowski
2000 Atlas geologiczny trzeciorzêdowej asocjacji brunatnowêglowej w polskiej czêœciniecki ¿ytawskiej 1:50 000 J. Kasiñski*
2001
Kartograficzne odwzorowanie waloryzacji stanu œrodowiska przyrodniczego na terenach poddanych silnej antropopresji górnictwa i przemys³u
w województwie œl¹skim
1:100 000 M. Sikorska-Maykowska 2002 Atlas geologiczny paleozoiku bez permuw strefie kontaktu bloków górnoœl¹skiego i ma³opolskiego 1:200 000 Z. Bu³a
2002 Atlas geologiczny paleozoiku bez permuw strefie kontaktu bloków górnoœl¹skiego i ma³opolskiego 1:200 000 Z. Bu³a*, R. Habryn*S. Kurek*
2003 Atlas zanieczyszczeñ gleb miejskich w Polsce A. Pasieczna*
2006 Atlas geologiczny Dolnoœl¹skiego Zag³êbia Wêglowego 1:100 000 A. Bossowski*A. Ihnatowicz* 2008 Atlas geologiczno-strukturalny paleozoicznego pod³o¿a Karpat zewnêtrznychi zapadliska przedkarpackiego Z. Bu³a, R. Habryn 2010 Atlas paleogeologiczny podpermskiego paleozoiku kratonu wschodnioeuropejskiegow Polsce i na obszarach s¹siednich (zasiêg wyniesienia mazursko-bia³oruskiego) 1:2 500 000 Z. Modliñski
W 2006 r. rozpoczêto realizacjê wieloletniego projektu kar-tograficznego System Os³ony Przeciwosuwiskowej (SOPO), maj¹cego na celu rozpoznanie i udokumentowanie wszyst-kich osuwisk oraz terenów potencjalnie zagro¿onych ruchami masowymi w Polsce (g³ówni koordynatorzy: D. Grabowski 2006–2016 i P. Marciniec od 2017 r.), w tym opracowanie map osuwisk i terenów zagro¿onych ruchami masowymi ziemi w skali 1:10 000 wraz z tekstem objaœnieñ. Mapy s¹ opracowywane w gminnym podziale administracyjnym dla obszaru Karpat oraz powiatowym dla pozosta³ej czêœci Polski. Stan realizacji obejmuje obecnie 87% obszaru kar-packiego i 12% obszaru pozakarkar-packiego.
W latach 1997–2016 opublikowano 24 mapy geotu-rystyczne w skali od 1:13 000 do 1:75 000 (Rychel i in., 2012; Rychel, 2015). S¹ to opracowania o przeznaczeniu popularno-naukowym, zawieraj¹ce informacje geologicz-no-geomorfologiczne na temat 9 parków krajobrazowych, 10 parków narodowych, 2 gmin i 3 innych obszarów tury-stycznych w Polsce.
W okresie powojennym opublikowano ³¹cznie ponad 15 000 map tematycznych i regionalnych, czêœciowo pogrupowanych w atlasach (tab. 1 i 2), ale liczba ta oczywiœcie nie uwzglêdnia ró¿nych map zawartych w publikacjach zamieszczonych w czasopismach nauko-wych. W latach 1950–1962 opracowano i wydano Atlas geologiczny Polski (red. E. Rühle), z³o¿ony z dwóch czê-œci: pierwsza w skali 1:1 000 000 zawiera³a 16 ró¿notema-tycznych map geologicznych Polski i profile najwa¿niejszych otworów wiertniczych, druga przedstawia³a mapy lito-facjalne w skali 1:3 000 000. Atlas ten, przygotowany na Miê-dzynarodowy Kongres Geologiczny w Meksyku, mia³ spe-cjalne wydanie w jêzyku francuskim w skali 1:2 000 000 (1956) i zawiera³ 5 map: geologiczn¹ Polski (zakryt¹), utwo-rów czwartorzêdowych Polski, geologiczn¹ Polski – bez utworów czwartorzêdowych i trzeciorzêdowych oraz grawimetryczn¹ Polski. W 1997 r. wydano w wersji
pol-skiej i angielpol-skiej Atlas geologiczny Polski zawieraj¹cy mapy geologiczne œciêcia poziomego 1:750 000 na wysokoœci 500, 1000, 2000, 3000, 4000 i 5000 m p.p.m. (red. Z. Kotañski). Pocz¹wszy od lat 90. opracowano i wy-dano wiele geochemicznych opracowañ kartograficznych (tab. 3; Pasieczna, 2018), a w 1996 r. rozpoczêto opraco-wanie Szczegó³owej Mapy Geochemicznej Górnego Œl¹ska 1:25 000, obejmuj¹cej ³¹cznie 33 arkusze (red. J. Lis, A. Pasieczna).
WSPÓ£PRACA MIÊDZYNARODOWA Istotne znaczenie dla czêœci opracowañ kartograficz-nych wykonywakartograficz-nych w Pañstwowym Instytucie Geolo-gicznym ma wspó³praca transgraniczna, poniewa¿ zasiêg struktur geologicznych nie pokrywa siê z granicami administracyjnymi, a zró¿nicowane podejœcie metodyczne i odmienne tradycje badawcze w krajach s¹siednich spra-wiaj¹, ¿e kartograficzna synchronizacja ich stref przygra-nicznych napotyka niekiedy na du¿e trudnoœci. W krajach komunistycznych nak³ada³a siê na to limitowana dostêp-noœæ do strefy przygranicznej, co spowodowa³o, ¿e wspó³praca miêdzynarodowa Pañstwowego Instytutu Geo-logicznego w zakresie kartografii geologicznej ogranicza³a siê jedynie do udzia³u w opracowaniu syntetycznych, ma³oskalowych (od 1:1 000 000 do 1:2 500 000 dla Europy i 1:5 000 000 dla œwiata) map geologicznych i tematycznych (Podemski, 2005). Pocz¹wszy od lat 70. w opracowaniach transgranicznych wykorzystywano w ograniczonym zakre-sie zdjêcia satelitarne (Graniczny, 2004). Wœród nielicz-nych opracowañ kartograficznielicz-nych z tego okresu s¹: Mapa tektoniczna po³udniowo-zachodniej krawêdzi platformy wschodnio-europejskiej 1:1 500 000 (1986, autorzy D. Fran-ke, K.-B. Jubitz, J. Znosko), Mapa hydrochemiczna Ni¿u Œrodkowoeuropejskiego na obszarze Niemieckiej Republiki
Tab. 3. Atlasy geochemiczne regionalne wykonane w Pañstwowym Instytucie Geologicznym w ostatnich 30 latach Table 3. Regional geochemical atlases prepared by the Polish Geological Institute in the last 30 years
Rok wydania Year of edition Tytu³ atlasu Atlas title Skala Scale
Redaktor naukowy lub autor*
Science editor or author*
1992 Atlas geochemiczny Warszawy i okolic 1:100 000 J. Lis*
1994 Atlas geochemiczny po³udniowego Ba³tyku 1:500 000 T. Szczepañska*, S. Uœcinowicz*
1994 Atlas geochemiczny Kielc 1:50 000 L. Lenartowicz*
1995 Atlas geochemiczny Polski 1:2 500 000 J. Lis*, A. Pasieczna*
1995 Atlas geochemiczny Krakowa i okolic 1:200 000 J. Lis*, A. Pasieczna*
1995 Atlas geochemiczny Górnego Œl¹ska 1:200 000 J. Lis*, A. Pasieczna*
1996 Atlas geochemiczny Wa³brzycha i okolic 1:50 000 A. Pasieczna*, J. Siemi¹tkowski*, J. Lis* 1996 Atlas geochemiczny Zalewu Wiœlanego 1:150 000 S. Uœcinowicz*, J. Zachowicz*
1998 Atlas geochemiczny aglomeracji ³ódzkiej 1:100 000 M. Konieczyñska*, J. Lis*, A. Pasieczna* 1998 Atlas geochemiczny Wroc³awia i okolic 1:100 000 H. Tomassi-Morawiec*, J. Lis*, A. Pasieczna*,M. Konieczyñska* 1998 Atlas geochemiczny aglomeracji szczeciñskiej 1:200 000 J. Lis*, T. Na³êcz*, A. Pasieczna*
1999 Atlas geochemiczny Pobrze¿a Gdañskiego 1:250 000 J. Lis*, T. Na³êcz*, A. Pasieczna* 1999 Atlas geochemicznyLegnicko-G³ogowskiego Okrêgu Miedziowego 1:250 000
J. Lis*, A. Pasieczna*, I. Bojakowska*, T. Gliwicz*, Z. Frankowski*, P. Pas³awski*, E. Popio³ek*, G. Soko³owska*, R. Strzelecki*, S. Wo³kowicz*
2001 Atlas geochemiczny Czêstochowy i okolic 1:100 000 L. Lenartowicz*
2012 Atlas geochemiczny Polski(wersja internetowa: zmieniona i uzupe³niona) 1:2 500 000 J. Lis, A. Pasieczna
2005 Atlas geochemiczny Poznania i okolic 1:100 000 J. Lis*, A. Pasieczna*
Demokratycznej i Polski 1:1 000 000 (1977, autorzy L. Bo-jarski, C. Kolago, H.J. Voigt, J. Zieshang) i Atlas geolo-giczny zachodnich Karpat Zewnêtrznych i ich przedgórza 1:500 000 (1989, red. D. Poprawa, J. Nemèok).
Wspó³praca miêdzynarodowa w dziedzinie kartografii geologicznej rozwinê³a siê w pe³ni dopiero po transformacji ustrojowej Polski w 1989 r. i stanowi ona niezwykle wartoœ-ciowy przyczynek do regionalnych i ogólnoeuropejskich map geologicznych (tab. 4). Jednym z aspektów tej dzia³alno-œci Pañstwowego Instytutu Geologicznego jest uczestnictwo
w projekcie OneGeology, rozpoczêtym z inicjatywy s³u¿b i organizacji geologicznych podczas Miêdzynarodowego Roku Planety Ziemia w 2007 r. Celem tego projektu jest m.in. udostêpnienie za poœrednictwem Internetu cyfro-wych kartograficznych danych geologicznych. Pañstwowy Instytut Geologiczny aktywnie uczestniczy³ w opracowaniu Miêdzynarodowej mapy geologicznej Europy 1:5 000 000 (2005, red. K. Ash), a obecnie bierze udzia³ w opracowaniu Miêdzynarodowej mapy geologicznej czwartorzêdu Euro-py 1:2 500 000 (prawdopodobnie 2020, red. K. Ash).
Tab. 4. Opracowania kartograficzne wykonane po 1990 r. we wspó³pracy miêdzynarodowej Pañstwowego Instytutu Geologicznego z krajami s¹siednimi
Table 4. Geological maps and atlases prepared by the Polish Geological Institute during the last 30 years in bilateral cooperation with adjacent countries Rok wydania Year of edition Tytu³ mapy Map title Skala Scale
Redaktor naukowy lub autor*
Science editor or author*
1989 Geological atlas of the Western Outer Carpathians and their foreland 1:500 000 D. Poprawa, J. Nemèok 1990 Pre-Permian geologic-structural map of central Europe,external Variscides and pre-Variscan foreland 1:1 500 000
D. Franke*, E. Graf*,
A.M. ¯elichowski*, L. Mi³aczewski*, A. Witkowski*
1991 Lithologic-palaeogeographical map Rotliegend 1:500 000 G. Katzung, J. Pokorski
1995 Geological map of the Upper Silesian Coal Basin (Carboniferous subcrop) 1:200 000 J. Jureczka*, J. Aust*, Z. Bu³a*,M. Dopita*, A. Zdanowski* 1995 Mapa geologiczna regionu dolnoœl¹skiegoz przyleg³ymi obszarami Czech i Niemiec (bez utworów czwartorzêdowych) 1:100 000 L. Sawicki
1997 Geologische Karte ohne Quartäre Bildungen, Blatt M-33-III Cottbus 1:200 000 W. Lorenz*, M. Piwocki*,J.R. Kasiñski*
1997 Masyw Œnie¿nika, mapa geologiczno-turystyczna 1:50 000 E. Gawlikowska, M. Opletal
1997 Atlas of geology for environmental protectionand territorial planning in the Polish-Lithuanian cross-border area 1:500 000 M. Graniczny, J. Satkunas 1998 Atlas of structural evolution of the Permian-Mesozoic complexof northeastern Poland, Lithuania and adjacent areas 1:2 000 000 S. Marek*, A. Grigelis* 1998 Geological map for tourists of the Polish-Lithuanian border area 1:200 000 T. Krzywicki*, V. Mikulénas*,R. Guobyte* 1999 Gravimetric and magnetic maps of the Polish-Lithuanian border area 1:200 000
C. Królikowski*, Z. Petecki*, J. Jacyna*, L. Korabliova*, V. Nasedkin*
1999 Góry Sto³owe, mapa geologiczno-turystyczna 1:50 000 S. Èech, E. Gawlikowska
2000 Mapa geologiczna Lausitz-Jizera-Karkonosze (bez osadów kenozoicznych) 1:100 000
H. Brause, Z. Cymerman, K. Hoth, W. Kozdrój, O. Krentz, Š. Mrázová, M. Opletal, H. Walter
2000 Geologische Karte des Landes Brandenburg,Blatt L 3752 Frankfurt (Oder)-S³ubice 1:50 000 R. Schultz, A. Piotrowski,K. Urbañski 2001 Mapa wód mineralnych Karpat polskich i ukraiñskich 1:500 000 J. Chowaniec*, V.V. Kolodiy*,D. Poprawa*, K. Witek* 2001–2003 Geologische Übersichtskarte, Blatter: CC 5550 GØrlitz, CC 3950 Frankfurt
(Oder), CC 4750 Cottbus, CC 3150 Schwedt (Oder), CC 2342 Stralsund 1:200 000 A. Zitzmann
2004 Geological map of the Outer Carpathians:borderlands of Poland, Ukraine and Slovakia 1:200 000 L. Jankowski, R. Kopciowski,W. Ry³ko 2004 Mapa geoturystyczna „Pomerania” 1:200 000 A. Börner, R. Dobracki,M. B³aszkiewicz 2005 Atlas geologiczno-z³o¿owy polskiej i czeskiej czêœciGórnoœl¹skiego Zag³êbia Wêglowego 1:200 000
J. Jureczka*, M. Dopita*, M. Ga³ka*, W. Krieger*, J. Kwarciñski*, P. Martinec*
2005 Mapa geologiczna utworów karbonuLwowsko-Wo³yñskiego Zag³êbia Wêglowego 1:1 000 000 V.F. Shulga*, A. Zdanowski*,B.I. Lelik* 2007 Mapa geologiczna zachodniej i centralnej czêœci obni¿enia ba³tyckiegobez utworów permu i m³odszych 1:750 000 J. Pokorski, Z. Modliñski 2011 Mapa geologiczna powierzchni terenupó³nocnej czêœci obszaru przygranicznego Polski i Bia³orusi 1:250 000 L. Marks, A. Karabanov 2011 Mapa geologiczna pod³o¿a czwartorzêdupó³nocnej czêœci obszaru przygranicznego Polski i Bia³orusi 1:250 000 L. Marks, A. Karabanov 2017 Mapa geologiczna powierzchni terenupo³udniowej czêœci obszaru przygranicznego Polski i Bia³orusi 1:250 000 L. Marks, A. Karabanov 2017 Mapa geologiczna pod³o¿a czwartorzêdupo³udniowej czêœci obszaru przygranicznego Polski i Bia³orusi 1:250 000 L. Marks, A. Karabanov
PRZYSZ£OŒÆ KARTOGRAFII GEOLOGICZNEJ Najwiêkszym osi¹gniêciem kartografii geologicznej realizowanej przez Pañstwowy Instytut Geologiczny w okresie pierwszych 100 lat jego istnienia jest zakoñczenie pierwszej edycji mapy podstawowej, jak¹ jest Szczegó³owa Mapa Geologiczna Polski w skali 1:50 000. Stanowi to impuls do przyspieszenia prac zwi¹zanych z reambulacj¹ Mapy Geologicznej Polski w skali 1:200 000 oraz do kreo-wania na tej bazie nowych produktów kartografii geolo-gicznej, w odpowiedzi na nowe wyzwania pojawiaj¹ce siê w trakcie rozwoju cywilizacyjnego naszego kraju. Ju¿ obecnie opracowania seryjne umo¿liwiaj¹ przygotowanie map geologicznych w mniejszych skalach, a tak¿e sta-nowi¹ polski wk³ad do regionalnych i europejskich map geologicznych bêd¹cych efektem wspó³pracy miêdzynaro-dowej. Wszystkie mapy seryjne posiadaj¹ce cyfrowe bazy danych musz¹ podlegaæ permanentnej aktualizacji w zwi¹zku ze sta³ym nap³ywem nowych danych geologicznych.
Wprowadzanie nowych technik gromadzenia i wizuali-zacji danych kartograficznych pozwala na ich ³atwiejsz¹ aktualizacjê i szybsze przetwarzanie, a tym samym na u³atwione wykorzystywanie przez odbiorców. Zgodnie ze wspó³czesnymi trendami œwiatowymi, coraz wiêksz¹ rolê odgrywaj¹ przestrzenne bazy danych, w których s¹ groma-dzone dane kartograficzne. Rozwojowi polskiej kartografii geologicznej, której dominuj¹cym podmiotem jest Pañ-stwowy Instytut Geologiczny, bêdzie sprzyjaæ coraz szer-sza wspó³praca z krajami s¹siaduj¹cymi oraz w ramach Unii Europejskiej.
Wa¿nym zadaniem bêdzie spe³nianie potrzeb u¿ytkow-ników z zakresu kartografii geologicznej i zapewnienie coraz szerszego dostêpu spo³eczeñstwa do stale aktualizo-wanej informacji geologicznej, zgromadzonej w postaci cyfrowych baz danych, oraz do cyfrowych produktów kartograficznych udostêpnianych w postaci sieciowych ser-wisów mapowych. W tym celu, w ramach projektu Zinte-growany System Kartografii Geologicznej, realizowanego na zlecenie Ministerstwa Œrodowiska w Pañstwowym Insty-tucie Geologicznym od 2006 r., rozbudowywany jest Geo-portal IKAR, który coraz szerzej udostêpnia informacjê kartograficzn¹ zawart¹ w bazach danych instytutu.
Postêp w dziedzinie modelowania numerycznego i gra-fiki komputerowej stwarza nowe mo¿liwoœci opisu, anali-zy i wizualizacji danych geologicznych oraz obrazowanie budowy geologicznej w formie interaktywnych, numerycz-nych modeli przestrzennumerycz-nych. Z tego powodu coraz wiêksz¹ rolê bêdzie odgrywaæ wizualizacja ma³ych i du¿ych struktur geologicznych w skalach przegl¹dowych i szczegó³owych.
LITERATURA
BAC-MOSZASZWILI M., BURCHART J., G£AZEK J., IWANOW A., JAROSZEWSKI W., KOTAÑSKI Z., LEFELD J., MASTELLA L., OZIMKOWSKI W., RONIEWICZ P., SKUPIÑSKI A., WESTWALE-WICZ-MOGILSKA E. 1979 – Mapa geologiczna Tatr Polskich w skali 1:30 000. Wyd. Geol., Warszawa.
BARANIECKA M.D. 1997 – Z historii Szczegó³owej mapy geologicznej Polski w skali 1:50 000. Prz. Geol., 45: 194–197.
BER A. 1997 – Szczegó³owa mapa geologiczna Polski w skali 1:50 000: teraŸniejszoœæ i przysz³oœæ. Prz. Geol., 45: 208–210.
BER A. 2004 – Kartografia geologiczna w Pañstwowym Instytucie Geo-logicznym w latach 1945–2004. Prz. Geol., 52: 377–382.
BER A., PODEMSKI M. 1997 – Potrzeba i cele drugiej edycji Mapy geo-logicznej Polski 1:200 000. Prz. Geol., 45: 167–170.
BOHDANOWICZ K. 1939 – Dzia³alnoœæ Pañstwowego Instytutu Geolo-gicznego w 1938 roku. Biul. Pañstw. Inst. Geol., 18.
BUJALSKI B., JAB£OÑSKI E., TO£WIÑSKI K., WEIGNER S. 1925 – Mapa geologiczna polskich Karpat wschodnich w skali 1:200 000. Stac. Geol. Borys³aw, Pañstw. Inst. Geol., Warszawa.
CZARNOCKI S. 1931 – Mapa bogactw kopalnych Rzeczypospolitej Polskiej 1:750 000. Pañstw. Inst. Geol., Warszawa.
CZARNOCKI S. 1932 – Objaœnienie do mapy bogactw kopalnych Polski 1:750 000. Pañstw. Inst. Geol., Warszawa.
DOKTOROWICZ-HREBNICKI S. 1934 – Szczegó³owa mapa geolo-giczna Polskiego Zag³êbia Wêglowego w skali 1:25 000, ark. Grodziec. Pañstw. Inst. Geol., Warszawa.
GOGO£EK W., JURKUN A., ZIELKE J. 1997 – Program komputerowego opracowania Szczegó³owej Mapy Geologicznej Polski w skali 1:50 000. Prz. Geol., 45: 201–207.
GRANICZNY M. 2004 – Remote sensing data: a perfect tool for solving geological and geoenvironmental cross-border issues. Prz. Geol., 52: 731–737.
GRANICZNY M., KACPRZAK J., URBAN H., WO£KOWICZ S. 2007 – Atlas Geologiczny Galicyi – pierwsza seryjna edycja map geologicz-nych ziem polskich. Prz. Geol., 55: 368–372.
GRANICZNY M., KACPRZAK J., MARKS L., URBAN H. 2008 – Józef Siemiradzki (1858–1933) – geolog niezwyk³y. Prz. Geol., 56: 366–372. GRANICZNY M., MIECZNIK J.B., URBAN H., WO£KOWICZ K., WO£KOWICZ S. 2012 – Losy Pañstwowego Instytutu Geologicznego w czasie II wojny œwiatowej – wspominaj¹c tych, którzy odeszli. Biul. Pañstw. Inst. Geol., 448: 479–494.
GUZIK K., SOKO£OWSKI S. 1958–1980 – Mapa geologiczna Tatr Pol-skich w skali 1:10 000 (14 arkuszy). Wyd. Geol., Warszawa.
KUNIAR C. 1926 – Objaœnienie do Mapy Geologicznej Rzeczypospo-litej Polskiej w skali 1:750 000. Pañstw. Inst. Geol., Warszawa. MAKOWSKA A. 1997 – Pocz¹tki redakcji Szczegó³owej mapy geolo-gicznej Polski w skali 1:50 000. Prz. Geol., 45: 197–200.
MALINOWSKI J. 1981 – Edward Rühle – geolog – kartograf i badacz czwartorzêdu. Biul. Inst. Geol., 321: 7–12.
MARKS L., BER A. (red.) 1999 – Metodyka opracowania Szczegó³owej mapy geologicznej Polski w skali 1:50 000. Pañstw. Inst. Geol., Warszawa. MORAWSKI W. (red.) 2019 – Metodyka opracowania i reambulacji Szczegó³owej mapy geologicznej Polski w skali 1:50 000, wydanie II poprawione i uzupe³nione. Pañstw. Inst. Geol., Warszawa.
PASIECZNA A. 2018 – Kartograficzne badania geochemiczne w Polsce. Prz. Geol., 66: 344–352.
PIOTROWSKA K., WÓJCIK Z. 2008 – Kartografia geologiczna Tatr. Prz. Geol., 56: 1069–1078.
PODEMSKI M. 2005 – The Polish Geological Institute activities in the cross-border geological mapping. Prz. Geol., 53: 894–898.
ROEMER F. 1870 – Geognostische Karte von Oberschliesien. Verlag der Landkartenhandlung von J.H. Neuman. Lithographie und Farbendruck des Berliner Lithographischen Instituts, Berlin.
RÜHLE E. 1937 – Studium powiatu kowelskiego. Rocz. Wo³yñski, 5/6: 171–403.
RÜHLE E. 1955 – Stan i zadania kartografii czwartorzêdu Polski. Biul. Inst. Geol., 70: 151–157.
RYCHEL J. 2015 – Kartografia geoturystyczna dla parków krajobrazo-wych w Polsce. Prz. Geol., 63: 1455–1460.
RYCHEL J., KUCHARSKA M., POCHOCKA-SZWARC K. 2012 – Mapy geologiczno-turystyczne jako jedna z podstawowych form popula-ryzacji geoturystyki. Prz. Geol., 60: 589–592.
SIEMIRADZKI J., DUNIKOWSKI E. 1891 – Szkic geologiczny Króle-stwa Polskiego, Galicyi i Krajów Przyleg³ych, I. Objaœnienia do mapy geologicznej Królestwa Polskiego i krajów przyleg³ych. Pam. Fizj., 11: 1–105.
SKOCZYLAS J. 2009 – Polska kartografia geologiczna w XX-leciu miê-dzywojennym. Prz. Geol., 57: 369–374.
SKOCZYLAS J. 2013 – Dorobek nauk geologicznych w okresie dwu-dziestolecia miêdzywojennego. Prz. Górn., 69: 106–111.
TO£WIÑSKI K. 1927 – Geologia polskich Karpat wschodnich od Borys³awia do Prutu. Tekst objaœniaj¹cy do Mapy geologicznej polskich Karpat wschodnich, 1:200 000. Biul. Stacji Geol., 10: 1–33.
TO£WIÑSKI K. (red.) 1939 – Karpaty Wschodnie. Mapa geologiczna 1:200 000. Karp. Inst. Geol.-Naft., Borys³aw.
TYSKA M. 1960 – Kartografia geologiczna. Pr. Inst. Geol., 30: 391–405. URBAN H., GRANICZNY M. 2009 – Dziewiêædziesi¹ta rocznica utwo-rzenia Pañstwowego Instytutu Geologicznego na tle zarysu nauk o Ziemi w Polsce. Biul. Pañstw. Inst. Geol., 433: 1–109.
WO£KOWICZ S., GRANICZNY M., WO£KOWICZ K., URBAN H., KOWALSKI Z., ZDANOWSKI A. 2015 – Rozwój kartografii geologicz-nej na Górnym Œl¹sku w œwietle wybranych map historycznych – od Leopolda von Bucha do Stanis³awa Doktorowicza-Hrebnickiego. Prz. Górn., 71: 107–118.
