1
PRZYGOTOWANO W KATEDRZE ONKOLOGII AKADEMII MEDYCZNEJ, WROCŁAW 2008 r.
WYKONANO W RAMACH NARODOWEGO GRANTU: „MODYFIKACJA I WDROŻENIE PROGRAMU NAUCZANIA ONKOLOGII W POLSKICH UCZELNIACH MEDYCZNYCH”
RAK
2
EPIDEMIOLOGIA RAKA
ŻOŁĄDKA
EPIDEMIOLOGIA RAKA
ŻOŁĄDKA
• w skali globalnej jeden z najczęściej
występujących nowotworów złośliwych (2000): - 900 000 nowych zachorowań na raka żołądka - 650 000 zgonów z powodu raka żołądka
• obserwowany malejący trend zapadalności • najwyższa zachorowalność - Japonia, Korea, Chiny, kraje Ameryki Środkowej i Południowej (Chile, Kolumbia), Rosja i kraje byłego ZSRR - - współczynniki zachorowalności 45,5 - 77,9 na 100 000 mieszkańców rocznie
EPIDEMIOLOGIA RAKA
ŻOŁĄDKA
•w większości krajów zachorowalność na raka żołądka w ciągu ostatniego 50-lecia zmalała o około 75%
•w Europie i USA w ostatnich dwóch dekadach: - spadek współczynnika zachorowalności
- zmiany w pierwotnym umiejscowieniu raka żołądka - obecnie częściej stwierdza się raki w obrębie krzywizny mniejszej oraz wpustu
EPIDEMIOLOGIA RAKA
ŻOŁĄDKA
•w Polsce notuje się ponad 5300 nowych zachorowań rocznie (2006 rok), co pod względem częstości występowania
nowotworów złośliwych stanowi 5 miejsce wśród mężczyzn oraz 7 miejsce wśród kobiet •standaryzowane współczynniki
zachorowalności na raka żołądka w Polsce: - 13,1 na 100 000 mężczyzn
EPIDEMIOLOGIA RAKA
ŻOŁĄDKA
•rokowanie w raku żołądka jest złe z powodu: - opóźnionego rozpoznawania
- podejmowania leczenia w momencie znacznego zaawansowania choroby
•rocznie w Polsce (2006 rok) umiera z
powodu raka żołądka niemal 3600 mężczyzn i niemal 2.000 kobiet
•standaryzowane współczynniki umieralności: - 13,2 na 100 000 mężczyzn
ZACHOROWANIA I ZGONY NA
NOWOTWORY ZŁOŚLIWE ŻOŁĄDKA,
POLSKA, 2006 ROK, MĘŻCZYŹNI
(Wojciechowska U, Didkowska J, Tarkowski W i wsp.: Nowotwory złośliwe w Polsce w 2006 roku. Centrum Onkologii- Instytut im. Marii Skłodowskiej - Curie, Warszawa 2008) Liczba Współ-czynnik surowy Współ-czynnik standary-zowany % Zachoro-wania 3 447 18,7 13,1 5,38 Zgony 3 535 19,2 13,2 6,83
Liczba Współ-czynnik surowy Współ-czynnik standary-zowany % Zachoro-wania 1 870 9,5 4,8 3,02 Zgony 1 978 10,0 4,8 4,96
ZACHOROWANIA I ZGONY NA
NOWOTWORY ZŁOŚLIWE ŻOŁĄDKA
POLSKA, 2006 ROK, KOBIETY
(Wojciechowska U, Didkowska J, Tarkowski W i wsp.: Nowotwory złośliwe w Polsce w 2006 roku. Centrum Onkologii- Instytut im. Marii Skłodowskiej- Curie, Warszawa 2008)
EPIDEMIOLOGIA RAKA
ŻOŁĄDKA
•rak żołądka jest często rozpoznawany w
stadium zaawansowanym, ponieważ nie mają zastosowania w praktyce badania
przesiewowe tego nowotworu (poza Japonią) •z uwagi na pierwotne zaawansowanie, u
około 50% chorych na raka żołądka nie można przeprowadzić radykalnej resekcji
EPIDEMIOLOGIA RAKA
ŻOŁĄDKA
•wyniki leczenia raka żołądka są
niezadowalające - odsetek przeżyć 5-letnich we wszystkich stopniach zaawansowania
wynosi średnio 10 - 25%
•wczesny rak żołądka w Polsce stwierdzany jest jedynie w 5 - 8% przypadków
•odsetek przeżyć 5-letnich w raku wczesnym żołądka przekracza 90%
11
RAK
ŻOŁĄDKA,
DOLNY
ŚLĄSK,
2006 ROK
12
STRUKTURA
NOWOTWORÓW
ZŁOŚLIWYCH
WEDŁUG
UMIEJSCOWIENIA
DOLNY ŚLĄSK,
2006 ROK
13
ZACHOROWANIA NA
NOWOTWORY PRZEWODU
POKARMOWEGO U MĘŻCZYZN NA
DOLNYM ŚLĄSKU (1985–2006)
14
ZACHOROWANIA NA
NOWOTWORY PRZEWODU
POKARMOWEGO U KOBIET NA
DOLNYM ŚLĄSKU (1985–2006)
15
ZMIANY LICZB ZACHOROWAŃ NA
NAJCZĘSTSZE NOWOTWORY
ZŁOŚLIWE NA DOLNYM ŚLĄSKU
(1985–2006)
ETIOLOGIA RAKA ŻOŁĄDKA
CZYNNIKI GENETYCZNE
•czynniki środowiskowe istotniejsze niż genetyczne
•8 – 10% zachorowań na raka żołądka wiąże się z występowaniem rodzinnym
•w około 1 – 3% przypadków stwierdza się dziedziczną postać nowotworu - rodzinny rak żołądka o charakterze rozlanym:
- dziedziczony autosomalnie i dominująco - mutacja genu kodującego białko
E−kadherynę, która odgrywa istotną rolę w procesie adhezji komórkowej
ETIOLOGIA RAKA ŻOŁĄDKA
CZYNNIKI GENETYCZNE
•częstsze występowanie raka żołądka:
- rodziny z dziedziczną mutacją w obrębie genu TP53 (zespół Li−Fraumeni) lub genu
BRCA2
- zespół Lynch (HNPCC - hereditary
nonpolyposis colon cancer)
- inne zespoły polipowatości przewodu pokarmowego (polipowatość rodzinna, zespół Peutza−Jeghersa)
ETIOLOGIA RAKA ŻOŁĄDKA
ZABURZENIA GENOMOWE
•tworzenie onkogenów
•synteza czynników wzrostu (VEGF, EGF), cytokin i regulatorów cyklu komórkowego •zmiany genów cząsteczek adhezyjnych •zaburzenia stabilności genomu
•rodzaje zaburzeń genomu różnią się w zależności od typu histologicznego raka żołądka
ETIOLOGIA RAKA ŻOŁĄDKA
CZYNNIKI DIETETYCZNE I
STYL ŻYCIA
•dieta obfitująca w pokarmy wędzone,
marynowane, solone (bogata w azotany i azotyny, przekształcane w N-nitrozoaminy) •niskie spożycie warzyw i owoców
(niedostateczna podaż antyoksydantów- witaminy C, beta-karotenu)
•niewłaściwe przechowywanie produktów spożywczych
•palenie tytoniu (1,5-2 krotny wzrost ryzyka zachorowania)
ETIOLOGIA RAKA ŻOŁĄDKA
CZYNNIKI DIETETYCZNE I
STYL ŻYCIA
•przynależność etniczna: m.in. Japończycy, Koreańczycy, Chińczycy, Chilijczycy
•w przypadku emigracji do krajów o niskim
ryzyku zachorowania, ryzyko rozwoju choroby zmniejsza się dopiero u dzieci
•niski status socjoekonomiczny
•hutnicy, górnicy, pracownicy przemysłu gumowego
PRAWIDŁOWA BŁONA
ŚLUZOWA ŻOŁĄDKA
ETIOLOGIA RAKA ŻOŁĄDKA
ZMIANY PRZEDRAKOWE
•zanikowe zapalenie żołądka
•achlorchydia (ryzyko 4 - 5 razy większe) •niedokrwistość złośliwa (ryzyko nawet 18 razy większe)
•metaplazja jelitowa
ETIOLOGIA RAKA ŻOŁĄDKA
- KONCEPCJA
KARCYNO-GENEZY W RAKU ŻOŁĄDKA
prawidłowa błona śluzowa
→
powierzchowne zapalenie błony śluzowej→
zanikowezapalenie błony śluzowej
→
metaplazja typu jelita cienkiego→
metaplazja typu jelitaWRZÓD ŻOŁĄDKA
(W GASTROSKOPII)
ETIOLOGIA RAKA ŻOŁĄDKA
INNE CZYNNIKI RYZYKA
•choroba wrzodowa żołądka:
- nie jest uznawana za stan przedrakowy - z każdego owrzodzenia żołądka należy pobrać wycinki
•polipy gruczolakowate żołądka: - ryzyko rozwoju raka - 10-20%
- zwłaszcza gdy średnica polipa > 2 cm •zakażenie Helicobacter pylori
MNOGIE POLIPY ŻOŁĄDKA
(W GASTROSKOPII)
ETIOLOGIA RAKA ŻOŁĄDKA
INNE CZYNNIKI RYZYKA
•stan po resekcji żołądka z przyczyn nienowotworowych:
- ryzyko większe 2 - 6 razy
- szczególnie > 15 lat od resekcji - resekcja żołądka typu Billroth II •choroba Menetriera (ryzyko 10%) •infekcja wirusem Epsteina-Barr •przełyk Barretta
29
ANATOMIA ŻOŁĄDKA
LEGENDA: 1. dno 2. krzywizna większa 3. trzon 4. kolano 5. jama odźwiernikowa 6. kanał odźwiernika 7. wcięcie kątowe 8. krzywizna mniejsza 9. fałdy żołądkowe E. przełyk D. dwunastnica30
NOWOTWORY ŁAGODNE
ŻOŁĄDKA
•mięśniak gładkokomórkowy •naczyniak •kłębczak •torbiel śródścienna •ziarniniak kwasochłonny •tłuszczakNOWOTWORY ZŁOŚLIWE
ŻOŁĄDKA
•rak gruczołowy (gruczolakorak) - stanowi około 95% wszystkich nowotworów
złośliwych żołądka
•pozostałe 5% stanowią: - chłoniaki
- mięsaki - rakowiaki
- guzy stromalne (GIST - gastrointestinal
OWRZODZENIE
34
• Adenocarcinoma o wysokim, średnim lub małym stopniu zróżnicowania - podtypy: cewkowy, brodawkowy • Carcinoma mucinosum • Carcinoma mucocellulare • Carcinoma planoepitheliale • Carcinoma adenoplanoepitheliale • Carcinoma male-differentiatum • Carcinoma microcellulare • Carcinoma non-differentiatum
KLASYFIKACJA
HISTOLOGICZNA RAKA
ŻOŁĄDKA WEDŁUG WHO
35
ANATOMICZNA
LOKALIZACJA
RAKA
36
• pierwotny rak żołądka z naciekiem nowotworowym ograniczonym do błony śluzowej lub podśluzowej (bez naciekania błony mięśniowej), niezależnie od faktu czy istnieją przerzuty do węzłów chłonnych • przeżycia 5-letnie > 90%
• klasyfikacja według JGCS (Japanese Gastric
Cancer Society):
- typ I wypukły (polipowaty)
- typ II powierzchniowy (płaski)
- typ III drążący (owrzodziały)
37
• postać polipowata • postać wrzodziejąca
• postać wrzodziejąco-polipowata
• postać naciekająca (linitis plastica)
KLASYFIKACJA KLINICZNA
ZAAWANSOWANEGO RAKA
ŻOŁĄDKA WG BORMANNA
38
Klasyfikacja Lauren- obrazowi histologicznemu przyporządkowuje ważne cechy kliniczne:
1. typ jelitowy (około 65%):
• najczęściej rozwija się na podłożu zmian przedrakowych (metaplazja jelitowa)
• typ epidemiczny
• umiejscowiony obwodowo
• występuje częściej u mężczyzn • stopień zróżnicowania G1 lub G2 • lepsze rokowanie
KLASYFIKACJA KLINICZNA
RAKA ŻOŁĄDKA WEDŁUG
39
2. typ rozlany (około 35%):
• często rozwija się na podłożu niezmienionej błony śluzowej
• typ endemiczny
• młodszy wiek chorych • częściej u kobiet
• umiejscowiony proksymalnie • występowanie rodzinne
• zwykle stopień zróżnicowania G3 • gorsze rokowanie
KLASYFIKACJA KLINICZNA
RAKA ŻOŁĄDKA WEDŁUG
40
TYP ROZLANY RAKA
41
• podział Goseki, Takizawy i Koike z 1992 roku
• na podstawie dwóch kryteriów: - obecność struktur gruczołowych - ilość śluzu w komórkach raka
wyróżnia on cztery typy raka żołądka • podział ma znaczenie prognostyczne - • typy I i III rokują lepiej niż typy II i IV
TYPY HISTOLOGICZNE
RAKA ŻOŁĄDKA
42
Typ
Struktury
gruczołowe
Ilość śluzu w
komórkach raka
I Liczne Mała II Liczne Duża III Nieliczne Mała IV Nieliczne DużaPODZIAŁ RAKA ŻOŁĄDKA
WG GOSEKI, TAKIZAWY I
KOIKE Z 1992 ROKU
43
• Niecharakterystyczne - mogą przypominać objawy innych schorzeń żołądka (nieżyt, choroba wrzodowa)
• bywają bagatelizowane przez chorych i lekarzy pierwszego kontaktu
• powyższe fakty wpływają na ciągle zbyt
późne rozpoznawanie raka żołądka w Polsce
OBJAWY KLINICZNE RAKA
ŻOŁĄDKA
44
• ból i dyskomfort w nadbrzuszu lub śródbrzuszu
• utrata łaknienia
• okresowe nudności i wymioty
• objawy krwawienia do światła przewodu
• pokarmowego (fusowate wymioty, smoliste stolce) - guzy umiejscowione obwodowo
• trudności w połykaniu (dysfagia) - guzy okolicy wpustu
• ubytek masy ciała i postępujące wyniszczenie
OBJAWY KLINICZNE RAKA
ŻOŁĄDKA
45
• wobec braku objawów swoistych dla raka żołądka, należy weryfikować gastroskopowo wszystkich chorych po 45 roku życia
zgłaszających objawy dyspeptyczne • błędem jest stosowanie leków
przeciwwrzodowych bez uprzedniego wyjaśnienia przyczyny dolegliwości
• gastroskopia u osób po 40 roku życia
zgłaszających objawy dyspeptyczne ujawnia nowotwór złośliwy u co 50 chorego
OBJAWY KLINICZNE RAKA
ŻOŁĄDKA
47
• wyczuwalny guz w nadbrzuszu
• węzeł (guz) Virchowa - przerzut do węzłów chłonnych w lewym dole nadobojczykowym • guz Krukenberga - przerzut do jajnika
• przerzuty do wątroby (drogą układu wrotnego)
• rozsiew śródotrzewnowy - wszczepy w pępku, wodobrzusze, peritonitis
carcinomatosa
• wysięk do jamy opłucnej
OBJAWY (PÓŹNE) RAKA
ŻOŁĄDKA W BADANIU
48
DIAGNOSTYKA RAKA ŻOŁĄDKA
GASTROSKOPIA
49
• metodą z wyboru w rozpoznawaniu raka żołądka jest badanie endoskopowe z
równoczesnym pobraniem wycinków do badania histopatologicznego
• badania przesiewowe według modelu japońskiego nie mają zastosowania w warunkach polskich ze względu na
niekorzystny stosunek korzyści i kosztów
DIAGNOSTYKA RAKA ŻOŁĄDKA
GASTROSKOPIA
50
DIAGNOSTYKA RAKA ŻOŁĄDKA
GASTROSKOPIA
51
• pozwala na wykrycie wczesnego raka,
różnicowanie ze zmianami przedrakowymi i innymi nienowotworowymi schorzeniami
żołądka
• możliwość pobrania wycinków do badania histopatologicznego oraz wymazu
cytologicznego
• stosowana w badaniach kontrolnych po leczeniu raka żołądka w celu wykrycia ewentualnej wznowy miejscowej
• czułość endoskopii dla raka żołądka > 90%
DIAGNOSTYKA RAKA ŻOŁĄDKA
GASTROSKOPIA
52
DIAGNOSTYKA RAKA ŻOŁĄDKA
GASTROSKOPIA
53
Endoskopia daje odpowiedź na następujące pytania (1):
• Do jakiego poziomu zachowana jest normalna rozciągliwość przełyku?
• Czy wpust jest dobrze widoczny?
• Która część żołądka jest niepodatna? • Czy fale perystaltyczne przechodzą
normalnie?
DIAGNOSTYKA RAKA ŻOŁĄDKA
GASTROSKOPIA
54
Endoskopia daje odpowiedź na następujące pytania (2):
• Czy jest zachowana funkcja odźwiernika? • Która ściana jest zajęta przez naciek?
• Jaka jest rozległość nacieku?
• Czy nie ma zmian „skaczących” w bliższych częściach przełyku?
DIAGNOSTYKA RAKA ŻOŁĄDKA
GASTROSKOPIA
55
DIAGNOSTYKA RAKA ŻOŁĄDKA
BADANIE RADIOLOGICZNE
56
Badanie radiologiczne górnego odcinka przewodu pokarmowego:
• badanie uzupełniające gastroskopię
• badanie dynamiczne oraz z zastosowaniem metody podwójnego kontrastu, polegającej na wykonaniu serii zdjęć podczas połykania kontrastu
DIAGNOSTYKA RAKA
ŻOŁĄDKA
57
Słabe strony badania radiologicznego górnego odcinka przewodu pokarmowego:
• mniejsza czułość w wykrywaniu wczesnych powierzchownych zmian błony śluzowej
• brak możliwości weryfikacji
histopatologicznej uwidocznionej zmiany
DIAGNOSTYKA RAKA
ŻOŁĄDKA
58
Badanie radiologiczne górnego odcinka Przewodu pokarmowego:
• w Japonii badanie z podwójnym kontrastem jako badanie przesiewowe pozwala osiągnąć wykrywalność wczesnego raka żołądka rzędu 30 - 60%
• według zasad koreańskich guz żołądka
uważa się za resekcyjny jeżeli podczas serii zdjęć dochodzi do przemieszczenia się
żołądka o min. jedną przestrzeń międzykręgową w górę i w dół
DIAGNOSTYKA RAKA
ŻOŁĄDKA
RAK
RAK
TRZONU
ŻOŁĄDKA
RAK OKOLICY
PRZEDODŹWIERNIKOWEJ
ŻOŁĄDKA
62
• ultrasonografia, zwłaszcza endoskopowa (EUS), wykorzystywana w ocenie
zaawansowania raka żołądka (ocena głębokości nacieku guza, ocena
regionalnych węzłów chłonnych) • tomografia komputerowa (CT),
magnetyczny rezonans jądrowy (NMR), pozytonowa tomografia emisyjna (PET) dokładniejsza ocena stopnia
zaawansowania raka żołądka
DIAGNOSTYKA RAKA
ŻOŁĄDKA
63
• laparoskopia zwiadowcza - mniej
inwazyjna niż laparotomia metoda oceny zaawansowania śródotrzewnowego raka żołądka z możliwością pobrania materiału do badania histologicznego
• laparotomia zwiadowcza
• przyszłość - techniki biologii molekularnej
DIAGNOSTYKA RAKA
ŻOŁĄDKA
64
TNM - system zaawansowania klinicznego dla guzów litych:
•T (tumor) - wielkość guza i naciekanie struktur sąsiednich
•N (nodes) - regionalne węzły chłonne
•M (metastases) - przerzuty do odległych węzłów chłonnych i innych narządów
SYSTEM ZAAWANSOWANIA
KLINICZNEGO TNM
65
• od 1982 roku klasyfikacja UICC dotycząca zaawansowania raka żołądka uległa wielu zmianom
• kluczowe są:
- głębokość nacieku ściany żołądka przez guz - zajęcie regionalnych węzłów chłonnych
• w 1997 roku klasyfikacja TNM przyjęła liczbową skalę przerzutów do węzłów chłonnych
OKREŚLENIE STOPNIA
ZAAWANSOWANIA RAKA
ŻOŁĄDKA
66
Stopniowanie raka żołądka wg TNM - cecha T: • TX - brak możliwości oceny guza pierwotnego • T0 - brak obecności guza
• Tis - carcinoma in situ- guz śródnabłonkowy, nie przekracza lamina propria
• T1 - naciek błony śluzowej lub błony podśluzowej
• T2 - naciek błony mięśniowej właściwej lub warstwy podsurowiczej
• T3 - naciek przekracza błonę surowiczą, ale nie obejmuje narządów ani tkanek sąsiednich • T4 - naciek narządów sąsiednich
ZAAWANSOWANY RAK
ŻOŁĄDKA
68
Stopniowanie raka żołądka wg TNM - cecha N: • NX - nie można ocenić regionalnych węzłów
chłonnych
• N0 - regionalne węzły chłonne nie są zajęte • N1 - 1 do 6 regionalnych węzłów chłonnych
zmienionych przerzutowo
• N2 - 7 do 15 regionalnych węzłów chłonnych zmienionych przerzutowo
• N3 - przerzuty w więcej niż 15 regionalnych węzłach chłonnych
69
• do regionalnych węzłów chłonnych zalicza się węzły zlokalizowane wzdłuż krzywizn żołądka, w tym okołowpustowe i okołoodźwiernikowe oraz pnia trzewnego i jego gałęzi na całym przebiegu z wnęką śledziony włącznie
• zajęcie innych węzłów chłonnych jamy brzusznej (np. więzadła
watrobowo-dwunastniczego, zatrzustkowych,
okołoaortalnych) klasyfikuje się jako przerzuty odległe (cecha M1)
• klasyfikacja Japanese Research Society for
Gastric Cancer Study (JRSGC), 2nd English
Edition, 1999
71
Stopniowanie raka żołądka wg TNM - cecha M:
• MX - nie można ocenić przerzutów odległych
• M0 - brak przerzutów odległych • M1 - obecne przerzuty odległe
Na podstawie ustalenia powyższych cech (T, N, M) możliwe jest przyporządkowanie pacjenta do poszczególnych stopni
zaawansowania klinicznego (I-IV).
72
ZAAWANSOWANIE RAKA
ŻOŁĄDKA WEDŁUG
73
ROZPOZNANIE RAKA
ŻOŁĄDKA
•rozpoznanie raka żołądka może być postawione przez specjalistę
patomorfologa, po obejrzeniu wycinków tkanki nowotworowej
•wycinek nowotworu może być pobrany w trakcie:
- gastroskopii - laparoskopii - laparotomii
74
ROZPOZNANIE RAKA
ŻOŁĄDKA
•inne badania mogące sugerować proces nowotworowy są mało specyficzne:
- morfologia krwi - objawy anemii
- poziom białka i proteinogram- spadek poziomu albumin poniżej 30 g/l
- dodatni wynik badanie kału na obecność krwi utajonej
75
OBRAZ HISTOLOGICZNY
NISKOZRÓŻNICOWANEGO
GRUCZOLAKORAKA ŻOŁĄDKA,
BARWIENIE H+E
76
ELEMENTY BADANIA
HISTOPATOLOGICZNEGO
•opis makroskopowy (typ wzrostu i wymiary) •typ histologiczny:
- według WHO - według Lauren
- ewentualnie według Goseki •stopień złośliwości (G)
77
ELEMENTY BADANIA
HISTOPATOLOGICZNEGO
•głębokość nacieku tkanki raka - zajęcie warstw, przekraczanie surowicówki,
naciekanie sąsiadujących narządów •liczba i lokalizacja wyciętych węzłów chłonnych oraz węzłów z przerzutami
•wielkość marginesów tkanki wolnej od nacieku raka makro - i mikroskopowo
•w przypadku linitis plastica i carcinoma
cardiae – dodatkowo badanie
78
PREPARAT POOPERACYJNY
RAKA ŻOŁĄDKA
79
RADYKALNOŚĆ ZABIEGU
OPERACYJNEGO RAKA
ŻOŁĄDKA
Klasyfikacja radykalności zabiegu operacyjnego - klasyfikacja R-UICC:
•R0 – brak pozostawionej tkanki raka
•R1 – mikroskopowo pozostawiona tkanka raka •R2 – makroskopowo pozostawiona tkanka
80
• lokalne zaawansowanie nowotworu • obecność przerzutów węzłowych i
przerzutów odległych
• krótki wywiad chorobowy • wiek chorego
• stan ogólny chorego
• stopień zróżnicowania nowotworu • lokalizacja guza nowotworowego
CZYNNIKI
PROGNOSTYCZNE DLA
RAKA ŻOŁĄDKA
81
• bezpośrednie naciekanie sąsiadujących tkanek i narządów
• drogami limfatycznymi do regionalnych węzłów regionalnych
• drogami krwionośnymi
• implantacja dootrzewnowa
DROGI ROZSIEWU RAKA
ŻOŁĄDKA
82
• wątroba - około 50% przypadków • otrzewna • płuca • nadnercza • trzustka • kości
LOKALIZACJA PRZERZUTÓW
RAKA ŻOŁĄDKA
83
84
• limfadenektomia D1 — usunięcie węzłów chłonnych wzdłuż krzywizny mniejszej i
większej żołądka (według klasyfikacji JGCS stacje węzłów nr 1 – 6)
• limfadenektomia D2 — usunięcie węzłów chłonnych w zakresie D1 oraz dodatkowo węzłów chłonnych wzdłuż przebiegu pnia trzewnego, tętnicy wątrobowej wspólnej, tętnicy śledzionowej, wnęki śledziony,
tętnicy wątrobowej lewej (wg klasyfikacji JGCS stacje węzłów nr 1 – 11)
ZAKRES WYCIĘCIA
WĘZŁÓW CHŁONNYCH W
RAKU ŻOŁĄDKA WG JGCS
85
• limfadenektomia D2+ — usunięcie węzłów chłonnych w zakresie D2 oraz dodatkowo węzłów chłonnych okołoaortalnych
• limfadenektomia D3 — całkowite usunięcie węzłów chłonnych w zakresie D2 oraz
wycięcie węzłów chłonnych
okołoaortalnych, zatrzustkowych, więzadła wątrobowo−dwunastniczego oraz
okołowpustowych
ZAKRES WYCIĘCIA
WĘZŁÓW CHŁONNYCH W
RAKU ŻOŁĄDKA WG JGCS
86
CHIRURGIA RAKA
ŻOŁĄDKA
87
LECZENIE WCZESNEGO
RAKA ŻOŁĄDKA
88
LECZENIE WCZESNEGO
RAKA ŻOŁĄDKA
Rekomendowanym sposobem postępowania chirurgicznego dla wszystkich ośrodków jest resekcja otwarta, przy czym:
•w przypadku zmian wieloogniskowych – resekcja całkowita z wycięciem węzłów chłonnych D2
•w przypadku zmiany w 1/3 górnej części żołądka – całkowita lub prawie całkowita górna resekcja żołądka D2
•w pozostałych przypadkach – prawie całkowita resekcja żołądka D2
89
LECZENIE WCZESNEGO
RAKA ŻOŁĄDKA
W ośrodkach specjalistycznych opcjonalnie stosuje się metody chirurgii małoinwazyjnej: •resekcja endoskopowa (EMR - endoscopic
mucosal resection) - przy zachowaniu kryteriów
według National Cancer Center Hospital Tokio- m.in. w badaniach przedoperacyjnych:
gruczolakorak wysoko lub średnio
zróżnicowany, typ I lub II, nieobecność owrzodzenia, średnica poniżej 30 mm, nieobecność cech naciekania podśluzówki •resekcja laparoskopowa
90
LECZENIE
ZAAWANSOWANEGO
RAKA ŻOŁĄDKA
91
LECZENIE
ZAAWANSOWANEGO
RAKA ŻOŁĄDKA
•dla chorych z zaawansowaniem T2-3, każde N, M0 oraz w przypadku guza
zlokalizowanego w 1/3 obwodowej części żołądka - zaleca się wykonanie prawie
całkowitej resekcji z wycięciem węzłów chłonnych przynajmniej D2
•w pozostałych przypadkach T2-3, każde N, M0 - zaleca się całkowitą resekcję żołądka z wycięciem węzłów chłonnych przynajmniej D2
92
LECZENIE
ZAAWANSOWANEGO
RAKA ŻOŁĄDKA
•przy zaawansowaniu raka T4 i/lub M1 - po ocenie ryzyka okołooperacyjnego należy
rozważyć wykonanie resekcji
wielonarządowej potencjalnie leczniczej (np. T4 M0) lub resekcji paliatywnej (M1) •za minimalny zakres limfadenektomii uważa się wycięcie węzłów chłonnych D2 •limfadenektomię D3 wykonuje się w
93
LECZENIE
ZAAWANSOWANEGO
RAKA ŻOŁĄDKA
•w przypadku zaawansowania z cechą M1 wskazaniem do wykonania resekcji
paliatywnej jest ryzyko wystąpienia
krwawienia lub niedrożności (zwężenie w okolicy wpustu lub odźwiernika)
•w wątpliwych przypadkach zaleca się wykonanie laparoskopii zwiadowczej •przy stwierdzonym rozsiewie i braku
zagrożenia krwawieniem lub niedrożnością nie ma wskazań do wykonywania
94
ZASADY RESEKCJI
RAKA ŻOŁĄDKA
•rekomendowane marginesy tkanki wolnej od nacieku raka:
- Lauren I – 5cm - Lauren II – 7 cm
•w przypadku resekcji prawie całkowitej należy wyciąć 4/5 części żołądka
•minimalny zakres limfadenektomii: wycięcie węzłów chłonnych D2
95
ZASADY RESEKCJI
RAKA ŻOŁĄDKA
•zakres wycięcia węzłów chłonnych:
- węzły chłonne D2 oraz przynajmniej 25 węzłów chłonnych w preparacie
- węzły chłonne D3 w ramach badań klinicznych
•splenektomia opcjonalnie (wykonanie
adekwatnej limfadenektomii D2 nie wymaga rutynowego wycięcia śledziony)
•dostęp operacyjny:
- laparotomia (długie cięcie środkowe) - torakolaparotomia (rak okolicy wpustu)
96
ZASADY RESEKCJI
RAKA ŻOŁĄDKA
•odtworzenie ciągłości przewodu pokarmowego:
- sposobem Rydygiera (Billroth I)
- sposobem Billroth II (modyfikacja Roux-Y)- zalecane
- opcjonalnie wytworzenie przestrzeni rezerwuarowej z jelita cienkiego (pouch)
97
CHIRURGIA RAKA
ŻOŁĄDKA
THEODOR
BILLROTH
(1829-1894)
98
CHIRURGIA RAKA
ŻOŁĄDKA
THEODOR
BILLROTH
(1829-1894)-częściowa
gastrektomia
(Billroth I) w
1881 roku
99
CHIRURGIA RAKA
ŻOŁĄDKA
LUDWIK
RYDYGIER
(1850-1920)-pierwszy w
świecie zabieg
resekcji żołądka
z powodu
owrzodzenia w
1881 roku
100
ODTWORZENIE CIĄGŁOŚCI
PRZEWODU POKARMOWEGO
101
ODTWORZENIE CIĄGŁOŚCI
PRZEWODU POKARMOWEGO
Technika
Roux-en-Y
102
ODTWORZENIE CIĄGŁOŚCI
PRZEWODU POKARMOWEGO
Technika
Brauna
103
GASTREKTOMIA
SUBTOTALNA SPOSOBEM
BILLROTH II
104
POWIKŁANIA WCZESNE PO
OPERACJI RAKA ŻOŁĄDKA
•zropienie rany pooperacyjnej •przetoka jelitowo-przełykowa •przetoka w kikucie dwunastnicy •ropień podprzeponowy
105
ZASADY LECZENIA
SKOJARZONEGO RAKA
ŻOŁĄDKA
•leczenie skojarzone stosowane u chorych na raka żołądka zależy od oceny stopnia zaawansowania i radykalności zabiegu operacyjnego
•rak wczesny, rak w I i II stopniu zaawansowania:
radykalne leczenie chirurgiczne (R0)
→
obserwacja po leczeniu106
ZASADY LECZENIA
SKOJARZONEGO RAKA
ŻOŁĄDKA
•rak zaawansowany:
– resekcja potencjalnie lecznicza
→
chemioterapia adiuwantowa i/lubneoadiuwantowa w ramach kontrolowanych badań klinicznych
– resekcja paliatywna lub zabieg
107
ZASADY LECZENIA
SKOJARZONEGO RAKA
ŻOŁĄDKA
•rak miejscowo zaawansowany bez cech rozsiewu (LAC):
– po zakwalifikowaniu na podstawie
laparotomii lub laparoskopii zwiadowczej → chemioterapia neoadiuwantowa →
powtórny zabieg operacyjny z intencją wykonania resekcji
•chorzy z nieadekwatnie wykonaną
limfadenektomią (D2) powinni otrzymać uzupełniającą chemioradioterapię
108
ZASADY LECZENIA
SKOJARZONEGO RAKA
ŻOŁĄDKA
109
CHEMIOTERAPIA RAKA
ŻOŁĄDKA
Skuteczność leczenia chirurgicznego nowotworu przekraczającego stadium lokalne jest ograniczona.
Stąd rola leczenia skojarzonego z udziałem chemioterapii:
•uzupełniającej (adiuwantowej)
•przedoperacyjnej (neoadiuwantowej) •paliatywnej - w przypadkach
110
WSKAZANIA DO
CHEMIOTERAPII W RAKU
ŻOŁĄDKA
111
SCHEMATY CHEMIOTERAPII
STANDARDOWEJ W RAKU
112
RADIOTERAPIA RAKA
ŻOŁĄDKA
•skojarzone leczenie z zastosowaniem
fluorouracylu i napromieniania loży żołądka, okolicy zespolenia i regionalnych węzłów
chłonnych u chorych z niekorzystnymi czynnikami rokowniczymi (pT3 lub pT4 i przerzuty do węzłów chłonnych) poprawia wskaźniki przeżyć odległych
•formy radioterapii w leczeniu raka żołądka: - przedoperacyjna
- śródoperacyjna - pooperacyjna
113
RADIOTERAPIA RAKA
ŻOŁĄDKA
•tolerancja żołądka i jelit na promieniowanie jest niewielka
•zwiększenie przeżyć można osiągnąć dzięki zastosowaniu radioterapii śródoperacyjnej (IORT) lub IORT w połączeniu radioterapią pooperacyjną - mniejsze ryzyko miejscowo-regionalnego nawrotu nowotworu (głównej przyczyny zgonu chorych na raka żołądka)
114
SCHEMAT
RADIOCHEMIO-TERAPII RAKA ŻOŁĄDKA
•fluorouracyl w dawce 425 mg/m2 i folinian wapnia w dawce 20 mg/m2 stosowane przez 5 kolejnych dni
•po 4−tygodniowej przerwie radioterapia w dawce 45 Gy w 25 frakcjach (dawka
frakcyjna 1,8 Gy) w skojarzeniu z
fluorouracylem i folinianem wapnia przez 4 pierwsze i 3 ostatnie dni napromieniania oraz podaniem 2 kolejnych cykli
chemioterapii po zakończeniu radioterapii •najczęściej technika 2 pól przeciwległych
115
LECZENIE PALIATYWNE
RAKA ŻOŁĄDKA
•chirurgiczne metody paliatywne:
- resekcja paliatywna (otwarta, endoskopowa) - endoskopowa rekanalizacja i protezowanie wpustu (stent)
- zespolenie omijające żołądkowo-jelitowe w nieresekcyjnych guzach okolicy odźwiernika - stomie (gastrostomia, mikrojejunostomia) - terapia fotodynamiczna
•chemioterapia paliatywna •radioterapia paliatywna
116
LECZENIE PALIATYWNE
RAKA ŻOŁĄDKA
117
ROKOWANIE W RAKU
ŻOŁĄDKA
•w ostatnich latach w krajach wschodu
(Japonia, Korea Pd) obserwowano znaczny wzrost resekcyjności i operacyjności
chorych z rakiem żołądka
•obserwowano także spadek śmiertelności do około 5-10% i spadek powikłań
118
ROKOWANIE W RAKU
ŻOŁĄDKA
Stopień
zaawansowania
5-letnie przeżycia
0 89% IA 78% IB 58% II 34% IIIA 20% IIIB 8% IV 7%
119
ROKOWANIE W RAKU
ŻOŁĄDKA
Spośród wielu czynników o znaczeniu
rokowniczym w raku żołądka największe znaczenie mają:
•radykalność zabiegu operacyjnego według klasyfikacji R-UICC (tj. wykonanie resekcji R0 wg R-UICC)
•stosunek ilości węzłów chłonnych
zmienionych do całkowitej ilości usuniętych węzłów chłonnych
120
ROKOWANIE W RAKU
ŻOŁĄDKA
•przeżycia 5-letnie chorych z wczesnym rakiem żołądka mogą być wyższe niż 90% •przeżycia 5-letnie chorych z „resekcją leczniczą” wynoszą około 30%
•w sumie ogólne przeżycia chorych z rakiem żołądka wynoszą:
- 10-20% w krajach Europy zachodniej - około 40% w Japonii i Korei
121
ROKOWANIE W RAKU
ŻOŁĄDKA
•20-letnie obserwacje potwierdziły wzrost nawrotów w pozostałym kikucie żołądka (od 0,8% do 8,9%) - stąd duże znaczenie
okresowych kontrolnych badań gastroskopowych
•follow-up pacjentów z rakiem żołądka
wykazał, że w wielu przypadkach wznowa
nowotworu jest „umiejscowiona” (z szansą na potencjalne wyleczenie) i jest następstwem nieradykalności pierwotnej operacji
122
ZAPOBIEGANIE RAKOWI
ŻOŁĄDKA
•zmniejszenie spożywania pokarmów słonych, bogato przyprawionych lub nadmiernie gorących
•niepalenie tytoniu
•zwiększenie spożycia świeżych warzyw i owoców
•rola prewencji w okresie dzieciństwa i dojrzewania
•skuteczność masowych badań
przesiewowych (Japonia, Korea) - duży odsetek wczesnego raka żołądka
123
RAK ŻOŁĄDKA - WYBÓR
PIŚMIENNICTWA
•American Cancer Society
•Kordek R i wsp.: Onkologia. Podręcznik dla studentów i lekarzy. Gdańsk, 2006
•Mayo Clinic: Medical Education and Research •National Cancer Institute
•Pollock R i wsp.: UICC Podręcznik onkologii klinicznej (Pawlęga J: Tłumaczenie VII wydania). Kraków, 2001 •Popiela T i wsp.: Nowotwory żołądka, trzustki i
brodawki Vatera, wątroby, pęcherzyka i przewodów żółciowych oraz jelita cienkiego. Polska Unia Onkologii. Zalecenia postępowania
diagnostyczno-terapeutycznego w nowotworach złośliwych 2007/2008 •Wikipedia, wolna encyklopedia
124
RAK ŻOŁĄDKA - WYBÓR
PIŚMIENNICTWA
•Japanese Gastric Cancer Association. Japanese Classification of Gastric Carcinoma — 2nd English Edition. Gastric Cancer 1998; 1: 10–24
•Ono H., Kondo H., Gotoda T. i wsp. Endoscopic mucosal resection for treatment of early gastric cancer. Gut. 2001; 48: 225–229.
•Popiela T., Kulig J., Kołodziejczyk P., Sierżęga M. Long−term results of surgery for early gastric
cancer. Br. J. Surg. 2002; 89: 1035–1042
•Popiela T., Kulig J., Kołodziejczyk P. i wsp. Trzy dekady Polskich Badań nad Rakiem Żołądka ze szczególnym
uwzględnieniem wstępnych wyników prospektywnego badania klinicznego nad poszerzonym wycięciem węzłów chłonnych. Pol. Przegl. Chir. 2006; 4: 345–365
125
RAK ŻOŁĄDKA - WYBÓR
PIŚMIENNICTWA
•Błaszczyk J, Pudełko M, Bębenek M: Przeżycia pięcioletnie chorych na nowotwory złośliwe w woj. dolnośląskim z lat 1995-2001. Dolnośląski Rejestr Nowotworów, Wrocław, 2007
•Błaszczyk J, Pudełko M, Cisarż: Nowotwory złośliwe w woj. dolnośląskim w roku 2006. Dolnośląski Rejestr Nowotworów, Wrocław 2008
•Siewert J.R., Bottcher K., Stein H.J., Roder J.D.
Relevant prognostic factors in gastric cancer: ten−year results of the German Gastric Cancer Study. Ann. Surg. 1998; 228: 449–461.
•Wojciechowska U, Didkowska J, Tarkowski W i wsp.: Nowotwory złośliwe w Polsce w 2006 roku. Centrum Onkologii- Instytut im. Marii Skłodowskiej- Curie, Warszawa 2008