• Nie Znaleziono Wyników

Dochodzenie diecezjalne w postępowaniu kanonizacyjnym Sługi Bożego Augusta Kardynała Hlonda

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2021

Share "Dochodzenie diecezjalne w postępowaniu kanonizacyjnym Sługi Bożego Augusta Kardynała Hlonda"

Copied!
5
0
0

Pełen tekst

(1)

Andrzej Orczykowski

Dochodzenie diecezjalne w

postępowaniu kanonizacyjnym Sługi

Bożego Augusta Kardynała Hlonda

Prawo Kanoniczne : kwartalnik prawno-historyczny 41/3-4, 267-270

(2)

P raw o K a n o n icz n e 41 (1 9 9 8 ) n r 3-4

KS. ANDRZEJ ORCZYKOW SKI SCHR

DOCHODZENIE DIECEZJALNE W POSTĘPOW ANIU K ANONIZACYJNYM SŁUGI BOŻEGO AUGUSTA KARDYNAŁA H LONDA

Dnia 22 października 1948 roku w Szpitalu Sióstr Elżbietanek w War­ szawie zmarł Kardynał August H l o n d , Prymas Polski. W bieżącym roku mija 50 lat od tego wydarzenia, które rozeszło się szerokim echem po Polsce i świecie, gdyż choroba i śmierć nastąpiły niespodziewanie, w ła­ śnie wtedy, gdy Prymas H l o n d po wojennej tułaczce z w ielką energią rozpoczął dzieło odnowy życia religijnego w Polsce. Heroizm jeg o ży­ cia, podziwiany przez otoczenie, ujawnił się szczególnie przed śmiercią. Bardzo szybko sława jego świętości zaczęła zataczać coraz szersze krę­ gi, zaś nad jego życiem i działalnością prowadzono studia, gromadząc ich dokumentację. Dnia 9 stycznia 1992 roku arcybiskup m etropolita gnieźnieński i warszawski Jó zef Kardynał G l e m p dokonał oficjalnego rozpoczęcia procesu kanonizacji, dotyczącego opinii świętości życia i cnót Sługi Bożego Augusta H l o n d a .

August H l o n d urodził się 5 lipca 1881 roku w Brzęczkowicach (dziś dzielnica Mysłowic) w wielodzietnej rodzinie. Jako m łody chłopiec udał się do W łoch, gdzie wstąpił do Zgrom adzenia Księży Salezjanów. Po złożeniu profesji zakonnej i ukończeniu studiów otrzym ał święcenia ka­ płańskie w Krakowie dnia 23 września 1905 roku. Po kilkunastoletniej pracy na różnych stanowiskach w Zgromadzeniu papież P i u s XI w dniu 7 lipca 1922 roku m ianował go administratorem apostolskim dla G órne­ go Śląska. 14 grudnia 1925 roku został biskupem nowo utworzonej die­ cezji katowickiej. W bardzo krótkim czasie, ju ż 24 czerwca 1926 roku, został powołany na stolicę arcybiskupią gnieźnieńską i poznańską, zaś rok później (20 VI 1927) podniesiono go do godności kardynała. Podob­ nie jak na Śląsku, tak i w nowych archidiecezjach, rozwinął szeroką dzia­ łalność duszpasterską i administracyjną.

Prymas H l o n d nadawał ton życiu kościelnemu w Polsce w okresie międzywojennym. Obok troski o powierzone mu archidiecezje, szcze­ gólnie interesował się losem polskich wychodźców. Odwiedzał rodaków

(3)

żyjących poza granicami Ojczyzny, stworzył Centralę Duszpasterstwa Zagranicznego, w wielu krajach zorganizował Polskie M isje Katolickie, założył Towarzystwo Chrystusowe dla Wychodźców, zgromadzenie za­ konne, które dzisiaj sprawuje opieką duszpasterską nad Polakami w 21 krajach na 5 kontynentach (aktualna nazwa: Towarzystwo Chrystusowe dla Polonii Zagranicznej). Dokonał także reorganizacji Zgrom adzenia Braci Serca Jezusowego. Jako Prymas powołał do istnienia Akcję K ato­ licką, dla której w 1931 roku napisał statuty. Troszcząc się o popularyza­ cję społecznej nauki Kościoła, w 1933 roku utworzył Radę Społeczną przy Prymasie Polski. Przyczynił się do przygotowania i przeprowadze­ nia I Synodu Plenarnego w 1936 roku.

W okresie II wojny światowej doświadczył wielu trudności i cierpień tułaczego życia. Po jej zakończeniu gorliwie organizował życie kościel­ ne w Polsce, zwłaszcza na tzw. Ziemiach Odzyskanych. Po zawieszeniu przez Stolicę Apostolską unii personalnej archidiecezji gnieźnieńskiej i poznańskiej, a połączeniu Gniezna z Warszawą, w dniu 30 m aja 1946 roku objął rządy w archidiecezji warszawskiej. Jego pasterską działal­ ność przerwała nagła choroba i śmierć.

Na prośbę zgromadzeń zakonnych związanych ze Sługą Bożym, jak też wiernych, m etropolita gnieźnieński i warszaw ski Jó z e f K ardynał G l e m p , w oparciu o „nihil obstat” Kongregacji dla Spraw Świętych, danego w dniu 2 września 1991 roku (Prot. N. 1808, 1/91), dekretem z dnia 21 listopada 1991 roku(N . 3522/91/P.), zarządził rozpoczęcie pro­ cesu kanonizacji. Do przeprowadzenia procesu z ramienia delegatów bi­ skupich zostali skierowani ks. J. В u k o w i с z M IC oraz ks. Z. L a n ­ d o w s k i , kapłan archidiecezji warszawskiej. Prom otorem sprawiedli­ wości został mianowany ks. G . B a r t o s z e w s k i OFMCap, notariuszem aktuariuszem ks. K. P a p c i а к SSCC, notariuszem pom ocniczym ks. P. D z i k o w s k i SChr, zaś posłańcem sądowym ks. S. N i e m c z e w s k i SDB. Postulatorem sprawy był ks. L. F i o r a SDB, zaś ks. W. N e c e l SChr i ks. H. S k o r o w s k i SDB wicepostulatorami.

Pierwszemu posiedzeniu Trybunału, które odbyło się dnia 9 stycznia 1992 roku w Bazylice Archikatedralnej św. Jana Chrzciciela w W arsza­ w ie, osobiście przew odniczył ordynariusz m iejsca, Jó z e f K ardynał G l e m p . M ianowani przez Księdza Prymasa członkowie Trybunału zło­ żyli przysięgę, zobowiązując się do wiernego wypełniania podjętych obo­ wiązków i zachowania tajemnicy.

Prymas Polski Józef Kardynał G l e m p w Słowie do wiernych w spra­ wie procesu kanonizacyjnego Sługi Bożego Augusta Kardynała Hlon-2 6 8 K O M U N IK A T Y [2]

(4)

da - zgodnie z przepisami prawa kanonicznego - poinform ował w ier­ nych o fakcie rozpoczęcia procesu kanonizacyjnego prosząc, aby w szy­ scy, którzy posiadają jego pism a lub inne informacje o jego życiu, za­ wiadomili o tym fakcie Kurię M etropolitalna Warszawską.

Proces na terenie archidiecezji trwał blisko 5 lat. W tym czasie Trybu­ nał odbył 51 posiedzeń na terenie archidiecezji warszawskiej oraz - po uzyskaniu zgody odnośnych ordynariuszy - na terenie archidiecezji po­ znańskiej i katowickiej, gdzie przesłuchano bliskich krewnych K ardy­ nała H l o n d a . Trybunał działał także na terenie archidiecezji paryskiej i diecezji Mainz. Przed Trybunałem przesłuchano 43 świadków, w tym 41 świadków de visu oraz 2 świadków de auditu. W celu pełnego zobra­ zowania życia i świętości Sługi Bożego, na wniosek wicepostulatorów włączono do akt procesu 28 zeznań pozasądowych, złożonych pod przy­ sięgą wobec przedstawicieli władz diecezjalnych lub zakonnych. Świad­ kowie ci nie mogli powtórzyć swoich zeznań, gdyż Trybunał rozpoczął działalność po ich śmierci. Łącznie zatem świadków przesłuchanych przez sam Trybunał, jak i tych, którzy złożyli swoje zaprzysiężone zeznania pozasądowe było 70 osób. W śród nich był 1 kardynał, 5 biskupów, 13 duchownych diecezjalnych, 22 salezjanów, 13 chrystusowców, 1 brat zakonny ze Zgrom adzenia Braci Serca Jezusowego, 4 siostry zakonne (w tym bratanica Sługi Bożego) i 11 świeckich (w tym 4 bliskich krew ­ nych Kardynała).

Zgromadzone dokumenty można podzielić na trzy działy: dokum enty osobiste Sługi Bożego, pisma Sługi Bożego i pisma o Słudze Bożym. W wielu wypadkach są to pisma bibliograficzne, gdyż byłoby niem ożli­ we zgromadzić wszystkie. Pisma te zostały ju ż w zasadzie zebrane w cze­ śniej przez ks. S. K o s i ń s k i e g o SDB i umieszczone w 101 tomach, nazwanych Acta Hlondiana. Ponadto zostały opracowane, wyjaśnione i udokumentowane ważniejsze problem y z życia Sługi Bożego, które ta­ kiego pogłębienia wymagały. W końcowej fazie procesu notariuszem został m ianowany ks. J. K o n i e c z n y SChr.

Dnia 21 października 1996 roku dochodzenie kanoniczne prow adzo­ ne na terenie archidiecezji warszawskiej, dotyczące świętości życia i he- roiczności cnót Augusta Kardynała H l o n d a , zostało uroczyście za­ mknięte w obecności Prymasa Polski Józefa Kardynała G 1 e m p a , w B a­ zylice Archikatedralnej w Warszawie, w podziemiach której spoczywa Sługa Boży. M etropolita Warszawski, przy pom ocy i współudziale pro­ motora sprawiedliwości, zweryfikował wszystkie akta i dokumenty, któ­ re zostały zgromadzone w procesie. Akta zostały uznane za przygotow

(5)

a-ne w sposób odpowiedni i wystarczający, aby przesłać je do Rzymu. Ksiądz Prymas, jako ordynariusz miejsca, zatwierdził pracą Trybunału i zgromadzone akta procesu, zarządzając, aby akta oryginalne zostały opieczątowane, zalakowane i złożone w Archiwum Kurii M etropolital­ nej z zastrzeżeniem, że nie m ogą być nigdy otwarte bez pozw olenia Kon­ gregacji Spraw Kanonizacyjnych. W szystkie poświadczone odpisy akt, również opieczątowane i zalakowane, zostały przewiezione do Rzymu, aby Kongregacja Spraw Kanonizacyjnych mogła podjąć nad nim i dalszą pracę.

Obecnie w Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych trw a przygotowanie Positio causae. Relatorem sprawy został mianowany o. Ambrosius E s z e r OP.

Proces kanonizacji „Wielkiego Prym asa II R zeczypospolitej” - jak nazwał Kardynała H 1 o n d a papież J a n P a w e ł I I - j e s t dla Kościoła w Polsce jed n ą z form ukazania Kardynała Augusta jako wzoru postępo­ wania nowych uczniów Chrystusa. Coraz powszechniejsze staje się prze­ konanie, że Sługa Boży August H l o n d przez swoje wstawiennictwo wyprasza u Boga dalszych świadków wiary, tak koniecznych w otwiera­ jącym się trzecim tysiącleciu.

Cytaty

Powiązane dokumenty

Odmiennie przedstawia się kwestia realizacji prawa przeglądania akt w zakresie przedmiotowym. Strona napotyka tu na ograniczenia faktyczne pole- gające na udostępnianiu jej

niniejszy artykuł nie mówi wprost, jaki obraz świętości proponuje sługa Boży współczesnemu kapłanowi, ale jest to propozycja odczytywania świętości

A more convenient way to deal with the uncertainty of a soil property due to spatial variability, by constraining the generated random field at the locations of actual

W związku z przyjętym założeniem, iż kościół ma pełnić podwójną funkcję muzeum oraz sali koncer- towej z miejscem na wystawy tymczasowe, proponuje się taki układ,

Uwagi w związku z artykułem Piotra Sieranta pt... O świcie dom został otoczony przez

Multimodal attempts have also shown promise [1, 3] At this stage, video and audio data recorded in conjunction with wearable sensor data is vital for us to understand the

zdolne do czynu świętego, Chrystusowego16. Nie każde sumienie może być wskaźnikiem ludzkiego działania, jedynie sumienie, które spełnia pewne przy­ mioty, tzn. jest

Jakie są aspiracje mieszkań­ ców, jaka jest ich kultura życia codziennego, jakie są wzory kulturowe świąt i świętowania, jakie są wzory wychowania w ro­ dzinie, w