Wiesław Juda 14 Język wykładowy polski 15 Zakres nauk podstawowych tak 16 Zajęcia ogólnouczelniane/ na innym kierunku nie 17 Wymagania wstępne Zaliczenie przedmiotu „Podstawy chemii” 18 Efekty kształcenia Student

(1)

Sylabus modułu kształcenia/przedmiotu

Nr

pola Nazwa pola Opis

1 Jednostka Instytut Politechniczny 2 Kierunek studiów Inżynieria materiałowa 3 Nazwa modułu kształcenia/

przedmiotu Chemia ogólna i nieorganiczna 4 Kod modułu kształcenia/

przedmiotu

5 Kod Erasmusa 13.3

6 Punkty ECTS 7

7 Rodzaj modułu obowiązkowy

8 Rok studiów I

9 Semestr 2

10 Typ zajęć stacjonarne

11 Liczba godzin W-15, Ć-15, LO-60 12 Koordynator Dr inż. Wiesław Juda 13 Prowadzący Dr inż. Wiesław Juda 14 Język wykładowy polski

15 Zakres nauk

podstawowych tak

16 Zajęcia ogólnouczelniane/

na innym kierunku nie

17 Wymagania wstępne Zaliczenie przedmiotu „Podstawy chemii”

18 Efekty kształcenia

Student:

• zna i potrafi stosować treści z zakresu chemii ogólnej i nieorganicznej.rozumie zapis matematyczny praw fizyki przy wykorzystaniu rachunku wektorowego i

różniczkowego

• potrafi prowadzić obliczenia chemiczne, stosować podstawowe prawa chemiczne. umie zaplanować i przeprowadzić eksperyment oraz zinterpretować jego wyniki

• potrafi ocenić ilość surowców niezbędną do

przeprowadzenia eksperymentu. umie ocenić teoretyczną wydajność reakcji

• umie współpracować w grupie, wykonywać wspólnie zadania. ma świadomość odpowiedzialności za pracę własną oraz współodpowiedzialności w zadaniach realizowanych w grupie

19 Stosowane metody

dydaktyczne Wykłady, ćwiczenia, laboratoria 20

Metody sprawdzania i kryteria oceny efektów kształcenia

Zaliczenie, egzamin

21 Forma i warunki zaliczenia

Laboratoria - sprawdziany wiedzy przed zajęciami

laboratoryjnymi, kolokwia. Ocena końcowa na podstawie ocen z wykonania ćwiczeń i kolokwiów.

(2)

Ćwiczenia - sprawdziany pisemne umiejętności studentów, ocena końcowa z ćwiczeń jest średnią arytmetyczną ocen z kolokwiów.

Przedmiot kończy się egzaminem.

22 Treści kształcenia (skrócony opis)

Wiązanie chemiczne, a właściwości związków

nieorganicznych. Związki niemetali. Otrzymywanie metali i związki metali.

23 Treści kształcenia (pełny opis)

Wykłady i ćwiczenia :Wodór i helowce. Fluorowce, tlenowce i azotowce. Występowanie wodoru, izotopy, właściwości, otrzymywanie wodoru, reakcje chemiczne wodoru, wodorki. Helowce, występowanie, otrzymywanie, właściwości, związki helowców. Występowanie,

właściwości, otrzymywanie i zastosowania fluorowców.

Związki z wodorem i tlenem, tlenowe kwasy fluorowców.

Tlen, właściwości, otrzymywanie i zastosowanie. Tlenki i nadtlenki. Siarka, występowanie, właściwości i

otrzymywanie, alotropia. Siarkowodór, siarczki, tlenki siarki, selenu i telluru, tlenowe kwasy siarki. Azot, otrzymywanie, zastosowanie. Tlenki azotu, amoniak i związki azotowców z wodorem, kwas azotowy. Fosfor, występowanie, zastosowanie, alotropia. Tlenki fosforu i kwasy fosforowe, polifosforany. Arsen, antymon, bizmut - otrzymywanie, wybrane związki. Węglowce. Właściwości fizyczne – porównanie. Węgiel, występowanie, alotropia, inne formy węgla, zastosowanie. Tlenki węgla – budowa.

Węgiel w materiałach polimerowych. Krzem,

występowanie, otrzymywanie, reakcje, węglik i azotek krzemu. Dwutlenek krzemu, odmiany polimorficzne, budowa. Kwasy krzemowe, krzemiany i glinokrzemiany, szkła krzemianowe. German – wybrane związki. Cyna, alotropia, otrzymywanie, stopy cyny, wybrane związki.

Ołów, występowanie, otrzymywanie, zastosowanie, wybrane związki. Metale. Stan metaliczny, stopy metali.

Właściwości chemiczne metali, metody otrzymywania.

Litowce i ich związki. Berylowce i ich związki. Twardość wody i jej usuwanie, związki wapnia w cemencie

portlandzkim. Borowce i ich związki, otrzymywanie glinu i jego właściwości. Tlenek i azotek glinu, spinele. Bor, otrzymywanie, tlenek boru, kwas borowy, azotek i węglik boru. Pierwiastki d – elektronowe, metale grup

przejściowych. Skandowce, tytanowce, wanadowce, chromowce, manganowce, żelazowce, kobaltowce,

niklowce. Otrzymywanie i właściwości żelaza, układ żelazo – węgiel, stal. Miedziowce i cynkowce.

Laboratoria: Chromatografia bibułowa. Reakcje syntezy – obliczanie ilości substratów i wydajności reakcji. Analiza jakościowa anionów i kationów. Równowagi kwasowo – zasadowe w roztworach kwasów , zasad i soli. Dysocjacja i hydroliza. Roztwory buforowe.

24 Literatura podstawowa i uzupełniająca

1. A. Bielański, Podstawy Chemii Nieorganicznej, PWN, Warszawa, 2002.

(3)

2. J.D.Lee – Zwięzła chemia nieorganiczna, PWN Warszawa 2002.

3. F.A.Cotton, G.Wilkinson, P.L.Gaus, Chemia nieorganiczna – podstawy, PWN W-wa 1995.

4. Obliczenia chemiczne, red., A. Śliwa, PWN, Warszawa 1970

25

Przyporządkowanie modułu

kształcenia/przedmiotu do obszaru/ obszarów

kształcenia

Obszar nauk technicznych

26 Sposób określenia liczby punktów ECTS

27

Liczba punktów ECTS – zajęcia wymagające bezpośredniego udziału nauczyciela akademickiego 28

Liczba punktów ECTS – zajęcia o charakterze praktycznym

(4)

Nr

przedmiotu Fizyka I

4 Kod modułu kształcenia/

przedmiotu

5 Kod Erasmusa 13.2

6 Punkty ECTS 5

8 Rok studiów I

9 Semestr 2

11 Liczba godzin W-30, Ć-30

12 Koordynator Dr Halina Bińczycka 13 Prowadzący Dr Halina Bińczycka 14 Język wykładowy polski

15 Zakres nauk

podstawowych tak

17 Wymagania wstępne Znajomość i umiejętność wykorzystania podstawowych wiadomości z fizyki i matematyki z zakresu szkoły średniej

Student:

• zna postać matematyczną podstawowych praw fizyki klasycznej: mechaniki i elektromagnetyzmu

• rozumie zapis matematyczny praw fizyki przy

wykorzystaniu rachunku wektorowego i różniczkowego

• umie formułować opis matematyczny ruchów na podstawie zasad dynamiki

• potrafi wyjaśnić i opisać matematycznie przebieg podstawowych zjawisk fizycznych z życia codziennego i operować jednostkami fizycznymi

• rozumie potrzebę wykorzystania praw fizyki do opisu przemian fizykochemicznych, właściwości substancji i ciągłego dokształcania się

19 Stosowane metody dydaktyczne

Wykład - omówienie wszystkich zagadnień przedmiotu.

Ćwiczenia - rozwiązywanie zadań (zadanych wcześniej do pracy domowej) ilustrujących pojęcia wprowadzane na wykładzie.

20

Pytania kontrolne, kolokwia zaliczeniowe, egzamin końcowy

Egzamin ustny.

Ćwiczenia- pisemne kolokwium. Ocena końcowa uwzględnia aktywność i odpowiedzi na ćwiczeniach

(5)

Podstawowe prawa fizyki klasycznej wykorzystane do opisu zjawisk i procesów fizycznych w przyrodzie.

Określanie podstawowych wielkości fizycznych.

Zastosowanie metod matematycznych do tych praw oraz wyjaśnianie zasad działania urządzeń stosowanych w życiu codziennym.

Wykład:

Wprowadzenie: ( 4 godz)

Przedmiot badań fizyki- rodzaje oddziaływań w przyrodzie:

grawitacyjne,elektromagnetyczne,silne jądrowe, słabe- podstawowe jednostki.

Elementy rachunku wektorowego: dodawanie wektorów, iloczyn skalarny, iloczyn wektorowy.

Kinematyka punktu: ( 2 godz)

Ruch- podstawowe wielkości kinematyczne: wektor położenia, wektor przemieszczenia, prędkość średnia i chwilowa, przyspieszenie średnie i chwilowe- podstawowe rodzaje ruchów: ruch prostoliniowy, ruch krzywoliniowy- składanie ruchów.

Dynamika punktu materialnego: ( 6 godz)

Bezwładność ciał- siła- masa bezwładna- układ inercjalny- zasady dynamiki Newtona- siła tarcia- siły bezwładności w układach nieinercjalnych.

Praca i moc- energia kinetyczna- energia potencjalna- pęd- zasada zachowania energii i pędu.

Prawo powszechnego ciążenia- pole grawitacyjne:

natężenie i potencjał pola- pole sił centralnych jako pole zachowawcze.

Kinematyka i dynamika ruchu obrotowego bryły sztywnej: ( 2 godz)

Moment bezwładności bryły sztywnej- Twierdzenie Steinera- moment siły- moment pędu- zasada zachowania momentu pędu.

Ruch drgający: ( 2 godz)

Prawo Hooke’a dla odkształceń sprężystych- oscylator harmoniczny swobodny i tłumiony- wahadło matematyczne i fizyczne- składanie drgań harmonicznych.

Elementy szczególnej teorii względności: ( 2 godz) Transformacja Galileusza i Lorentza- dylatacja czasu- skrócenie długości- równoważność masy i energii.

Elementy fizyki statystycznej : ( 2 godz) Kinetyczna teoria gazów: równanie stanu gazu doskonałego- temperatura.

Praca- ciepło- zasady dynamiki.

Elektrostatyka: ( 4 godz)

Ładunek elektryczny- prawo Coulomba- pole elektryczne:

natężenie i potencjał pola elektrycznego- napięcie- praca i energia w polu elektrycznym.

Kondensatory i dielektryki: pojemność elektryczna- energia pola elektrycznego.

Prąd elektryczny: ( 2 godz)

(6)

Natężenie prądu- prawo Ohma- siła elektromotoryczna- prawa Kirchhoffa.

Pole magnetyczne: ( 4 godz)

Wektor indukcji magnetycznej- siła Lorentza- działanie pola magnetycznego na przewodnik z prądem- prawo Ampere’a.

Indukcja elektromagnetyczna: prawo indukcji Faradaya- prawo Lenza-indukcyjność- energia pola magnetycznego- obwód RC- równania Maxwella.

Ćwiczenia:

Elementy rachunku wektorowego– dodawanie wektorów, mnożenie wektorów przez liczbę, iloczyn skalarny, iloczyn wektorowy. Metody graficzne i analityczne ( 6 godz) Kinematyka- ruch jednostajny, ruch jednostajnie przyspieszony, rzut ukośny, ruch po okręgu (6 godz) Dynamika punktu materialnego- siła ciężkości, siła tarcia, równania ruchu. Ruch w układach nieinercjalnych- siła bezwładności (6 godz)

Praca. Zasada zachowania energii- energia kinetyczna, energia potencjalna, energia mechaniczna (2 godz)

Dynamika: bryły sztywnej- moment bezwładności, moment siły i ruchu drgającego- siła sprężystości, ruch harmoniczny (6 godz)

Oddziaływania elektryczne i magnetyczne- siła

kulombowska, siła Lorentza, przewodnik z prądem ( 4 godz)

1. R.Resnick – D.Halliday Fizyka t.1,2.

2. J.Orear Fizyka t.1.

25

kształcenia

27

(7)

Nr

przedmiotu Grafika inżynierska 4 Kod modułu kształcenia/

przedmiotu

5 Kod Erasmusa 03.5

6 Punkty ECTS 5

8 Rok studiów I

9 Semestr 1

11 Liczba godzin W-30+30, P-60+30 12 Koordynator Dr inż. Bronisław Kurek 13 Prowadzący Dr inż. Bronisław Kurek 14 Język wykładowy polski

15 Zakres nauk

podstawowych tak

17 Wymagania wstępne Wiadomości z zakresu matematyki elementarnej:

planimetrii i stereometrii

Student który zaliczył moduł/przedmiot:

• Ma podstawową wiedzę z zakresu znormalizowanych elementów grafiki inżynierskiej, zasad wykonywania podstawowych konstrukcji geometrycznych

• Posiada przydatną wiedzę z zakresu metod rzutowania:

rzutowanie prostokątne i aksonometryczne

• Potrafi przedstawić bryły geometryczne i modele w rzutach prostokątnych i aksonometrycznych

• Posiada podstawową wiedzę z zakresu sposobów zapisu geometrycznej postaci konstrukcji w rzutach

prostokątnych wykorzystując widoki i przekroje

• Ma teoretyczną wiedzę z zakresu zapisu wymiarów, z zapisu tolerancji wymiarów i pasowań, tolerancji kształtu i położenia oraz chropowatości powierzchni

• Potrafi przedstawić bryły geometryczne odcięte dowolną płaszczyzną przekroju oraz przedstawić dowolny element maszynowy wykorzystując przekroje oraz stosując odpowiednia formę graficzną zapisu wymiarów

• Posiada wiedzę z zakresu uproszczonego zapisu konstrukcji połączeń oraz części maszynowych

• Potrafi przedstawić proste urządzenie mechaniczne na rysunku złożeniowym, potrafi czytać rysunek

• Ma ogólna wiedzę dotyczącą rysowania schematów

(8)

elementów maszyn, schematów maszyn i linii

technologicznych oraz instalacji z zakresu infrastruktury budowlanej i drogowej

• Potrafi przedstawić prosty przekrój budynku mieszkalnego z wewnętrznymi instalacjami z oznaczeniem graficznym materiałów budowlanych

• Ma przydatną wiedzę z zakresu komputerowego zapisu konstrukcji w systemie 3D wykorzystując program SolidWorks

Tradycyjny wykład /tablica kreda/ wspomagany rysunkami technicznymi na foliach. Projekt: przygotowane

indywidualne tematy do rysowania na arkuszach jako prace projektowe na ćwiczeniach i prace domowe oraz zajęcia komputerowe w SolidWorks.

20

Dyskusja i kreślenie arkuszy na zajęciach projektowych.

Arkusz rysunkowy na zajęciach projektowych i ćwiczeniach komputerowych i arkusz jako praca domowa. Sprawdzian.

21 Forma i warunki zaliczenia Wykład – zaliczenie, projekt - zaliczenie z średnią oceną zajęć rysunkowych i zajęć z programem SolidWorks

Podstawy graficznego przedstawienia konstrukcji i umiejętność korzystania z tego zapisu. Odwzorowanie podstawowych elementów geometrycznych, rzutowanie prostokątne i aksonometryczne. Formy zapisu graficznego:

rzutowanie, przekroje rysunkowe oraz wymiarowanie.

Zapis konstrukcji połączeń oraz części maszynowych.

Zapis elementów układu napędowego. Zapis elementów rysunku architektonicznego oraz budowlanego. Rysunki wykonawcze, złożeniowe, zestawieniowe i ofertowe.

Schematy złożonych układów technicznych. Zasada

czytania rysunku i schematów maszyn, urządzeń i układów technicznych oraz opisu ich budowy i działania.

Komputerowy zapis konstrukcji SolidWorks.

Wykład (30 godz.)

1. Znormalizowane elementu rysunku technicznego:

formaty, rodzaje linii rysunkowych, podziałki i tabliczki rysunkowe. Konstrukcje geometryczne: wykreślanie

stycznych do okręgu, wykreślanie łuków, elips i wielokątów foremnych o n bokach (1 godz.).

2. Wprowadzenie do odwzorowań metodą Mogę a. Zasady odwzorowania, rzuty punktów, odcinków i prostych oraz płaszczyzn. Rzutowanie brył geometrycznych (2

godz.).

3. Rzuty aksonometryczne: izometria, dimetria prostokątna i ukośna. Rzuty prostokątne figur płaskich i brył

ściętych. Europejski układ rzutów prostokątnych (4 godz.).

4. Przekroje brył geometrycznych . Widoki i przekroje w rzutach prostokątnych przedmiotów. Oznaczenia i kreskowanie przekrojów. Rodzaje przekrojów.

Przerywanie i urywanie przedmiotów na rysunku, widoki i przekroje przedmiotów symetrycznych. Kłady i obroty

(9)

(4 godz.).

5. Zapis wymiarów. Forma graficzna zapisu wymiarów.

Zasady rozmieszczenia wymiarów. Sposoby

wymiarowania elementów geometrycznych przedmiotu.

Wymiarowanie złączy konstrukcyjnych. Zasady ogólne wymiarowania. Zapis tolerancji i pasowania.

Zapis tolerancji kształtu i położenia. Zapis chropowatości powierzchni (4godz.).

6. Zapis konstrukcji połączeń oraz części maszynowych.

Połączenia spawane, zgrzewane, lutowane i klejone.

Gwinty i połączenia gwintowe. Połączenia

wielowypustowe. Połączenia sworzniowe i kołkowe.

Przekładnie zębate, pasowe i łańcuchowe. Sprężyny i uszczelnienia. Sprzęgła, wały, osie i łożyska ( 5 godz.).

7. Zasady wykonywania rysunków wykonawczych, złożeniowych, zestawieniowych i ofertowych oraz wykresów (2 godz.).

8. Zasady rysowania schematów maszyn, instalacji hydraulicznych, pneumatycznych, energetyki cieplnej, elektrycznych i elektronicznych, instalacji chemicznych

oraz z zakresu infrastruktury budowlanej i drogowej (2 godz.).

9. Zapis rysunku architektoniczno-budowlanego.

Rzutowanie widoków i przekrojów. Podziałki i wymiarowanie. Uproszczenia rysunkowe (3 godz.).

10. Komputerowy zapis konstrukcji SolidWorks.

Konfiguracja programu, moduły, narzędzia, relacje geometryczne i wymiarowe. Korzystanie z narzędzia

szkicownika, nadawanie relacji geometrycznych i wymiarowych, tworzenie brył za pomocą operacji.

Tworzenie złożeń, tworzeni elektronicznej dokumentacji technicznej (3 godz.).

Projekt (30 godz.)

1. Rzutowanie prostokątne i aksonometryczne modeli i brył geometrycznych. Przynależność punktu, prostej do płaszczyzny i powierzchni bryły geometrycznej. Układ

brył geometrycznych (4 godz.).

2. Uzupełnianie brakującego rzutu prostokątnego brył i przedmiotów. Sprawdzian z rzutowania (3 godz.).

3. Widoki, przekroje, kłady i rozwinięcia powierzchni brył geometrycznych (2 godz.).

4. Widoki, przekroje i kłady przedmiotów np. części maszyn i innych modeli geometrycznych (5 godz.).

5. Rysunek wykonawczy części maszyny np. tuleja, wał, połączenie śrubowe itp. Wymiarowanie, tolerowanie wymiarów oraz kształtu i położenia. Oznaczenie

chropowatości powierzchni (2 godz.).

6. Rysunek złożeniowy połączenia śrubowo-sworzniowego (2 godz.).

7. Czytanie rysunku ( 2 godz.).

(10)

8. Konfiguracja programu SolidWorks, moduły, narzędzia, otwieranie projektu. Wstęp do modułów: części, szkic. Korzystanie z narzędzia szkicownika. Tworzenie

prostych brył za pomocą operacji; wyciąganie i obrót.

(2 godz.).

9. Korzystanie z modułów; części, szkic. Nadawanie relacji geometrycznych i wymiarowych. Tworzenie brył

za pomocą operacji: obrót, wyciągnięcie po profilu i po ścieżce (2 godz.).

10. Operacje na bryle: zaokrąglenia, faza, lustro, szyk kołowy i liniowy, przeciąganie. Wykonywanie podanych operacji na zadanych przykładach (2 godz.).

11. Tworzenie złożeń. Odbieranie stopni swobody, relacje geometryczne i wymiarowe. Przekroje. Wykonywanie podanych operacji na zadanych indywidualnie

przykładach (4 godz.).

1. Dobrzański T.: Rysunek techniczny maszynowy. WNT, Warszawa 2004.

2. Bober A., Dudziak E.: Zapis konstrukcji. WNT, Warszawa 1999.

3. Lewandowski K.: Geometria wykreślna.

4. Miśnikiewicz F., Skowroński W.: Rysunek techniczny budowlany. Arkady, Warszawa 1997.

5. Wasilewski E.: Rysunek zawodowy: instalacje sanitarne i rurociągi przemysłowe. WSiP, Warszawa 1993

25

kształcenia

27

(11)

Nr

przedmiotu Matematyka I

przedmiotu

5 Kod Erasmusa 11.1

6 Punkty ECTS 6

8 Rok studiów I

9 Semestr 1

11 Liczba godzin W-30, Ć-60 12 Koordynator Dr Jerzy Stochel 13 Prowadzący Dr Jerzy Stochel 14 Język wykładowy polski

15 Zakres nauk

podstawowych tak

17 Wymagania wstępne Znajomość programu matematyki szkoły średniej w zakresie rozszerzonym

• zna podstawowe zagadnienia rachunku zdań i teorii mnogości

• zna wybrane elementy teorii relacji (relacja równoważności, relacje porządkowe)

• zna podstawowe własności funkcji, wie co to są funkcje cyklometryczne

• wie jakie są podstawowe twierdzenia o granicach ciągów liczbowych. Zna techniki obliczania granic ciągów

• zna definicje granicy funkcji w sensie Cauchy’ego i Heinego i podstawowe twierdzenia dotyczące granic funkcji. Wie jakie są techniki obliczania granic funkcji.

• zna definicje ciągłości funkcji i twierdzenia charakteryzujące własności funkcji ciągłych na przedziałach domkniętych

• zna definicję pochodnej funkcji i jej interpretację

geometryczną i fizyczną. Wie jakie są podstawowe reguły różniczkowania

• zna twierdzenie de l’Hospitala. Wie jaki jest warunek konieczny i dostateczny istnienia ekstremum lokalnego funkcji, wie co to znaczy że funkcja jest wypukła, wklęsła i jaki jest warunek wypukłości i wklęsłości

• umie stosować własności rachunku różniczkowego do

(12)

badania przebiegu zmienności funkcji i w zagadnieniach optymalizacyjnych

• zna działania na macierzach. Wie co to jest rząd macierzy i jakie są jego własności. Zna pojęcie wyznacznika i jego własności

• umie wyznaczać macierz odwrotna

• umie rozwiązywać układy równań liniowych metodą : macierzy odwrotnej, wyznaczników i metodą Gaussa.

Umie stosować twierdzenie Kroneckera-Capelliego

Wykład: omówienie wszystkich zagadnień przedmiotu.

Ćwiczenia: omówienie dokładne pojęć i twierdzeń

podanych na wykładzie, rozwiązywanie zadań ilustrujących wprowadzane pojęcia i twierdzenia.

20

Aktywność na zajeciach, kolokwia, egzamin

Ćwiczenia: zaliczane są na podstawie aktywności na zajęciach i ocen uzyskanych na kolokwiach.

Wykład: zaliczany jest na podstawie egzaminu końcowego do którego można przystąpić gdy się uzyska zaliczenie.

Ocena końcowa jest średnią arytmetyczną oceny zaliczenia i egzaminu. Zaliczenie zajęć jest oceniane zgodnie ze skalą ocen określoną w §19 oraz wytycznymi zawartymi w §21 oraz w §22 Regulaminu Studiów PWSZ.

Podstawowe wiadomości z analizy matematycznej oraz rachunku różniczkowego i algebry liniowej.

Elementy logiki i teorii mnogości. Relacja. Funkcja.

Funkcje odwrotne. Funkcja wykładnicza i logarytmiczna. Funkcje trygonometryczne i

cyklometryczne. Ciąg. Granica ciągu. Techniki liczenia granic ciągów. Granica funkcji. Ciągłość funkcji. Techniki liczenia granic funkcji. Pochodna funkcji. Własności pochodnych. Pochodne funkcji elementarnych. Pochodne wyższych rządów. Funkcje monotoniczne i ich

charakterystyka. Zbiory wypukłe. Funkcje wypukłe i wklęsłe. Asymptoty. Funkcje okresowe, parzyste i nieparzyste. Badanie funkcji. Lokalizacja rozwiązań równań za pomocą badania funkcji. Algebra macierzy, rząd macierzy i jego własności, wyznacznik macierzy i jego własności, macierz odwrotna.

Układy równań liniowych, rozwiązywanie układów metodą macierzy odwrotnej, metodą wyznaczników

i metodą Gaussa. Twierdzenie Kroneckera-Capelliego i jego zastosowanie do rozwiązywania układów równań.

1. W. Krysicki, L. Włodarski, Analiza matematyczna w zadaniach, cz. I.

2. T. Jurlewicz, Z. Skoczylas, Algebra liniowa 1.

Definicje, twierdzenia, wzory.

3. T. Jurlewicz, Z. Skoczylas, Algebra liniowa 1.

Przykłady i zadania.

4. M. Gewert, Z. Skoczylas , Analiza matematyczna 1.

(13)

5. M. Gewert , Z. Skoczylas , Analiza matematyczna 1.

6. G.M. Fichtenholz ,,Rachunek różniczkowy i całkowy” cz-I.

25

kształcenia

27

(14)

Nr

przedmiotu Matematyka II

przedmiotu

5 Kod Erasmusa 11.1

6 Punkty ECTS 5

8 Rok studiów I

9 Semestr 2

11 Liczba godzin W-30, Ć-30 12 Koordynator Dr Jerzy Stochel 13 Prowadzący Dr Jerzy Stochel 14 Język wykładowy polski

15 Zakres nauk

podstawowych tak

17 Wymagania wstępne Zaliczony przedmiot Matematyka I

• Wie co to jest całka nieoznaczona i zna podstawowe własności i wzory na całkowanie

• Umie całkować przez podstawianie, przez części i funkcje wymierne przez rozkład na ułamki proste

• Wie jaka jest definicja i własności całki oznaczonej

• Umie zastosować całki oznaczone w wybranych zagadnieniach technicznych.

• Wie co to jest przestrzeń metryczna.

• Wie co to jest przestrzeń Banacha.

• Wie co to jest szereg liczbowy, jaki jest warunek konieczny zbieżności szeregu. Zna kryteria zbieżności:

d’Alemberta, Cauchy’ego i porównawcze. Wie co to jest szereg naprzemienny i zna kryterium zbieżności Leibniza.

• Wie co to jest szereg funkcyjny

• Wie co to jest szereg potęgowy. Zna twierdzenia o rozwijaniu funkcji w szeregi potęgowe.

• Wie co to jest ciało liczb zespolonych

• Potrafi przedstawić liczby zespolone w postaci algebraicznej, trygonometrycznej

• i wykładniczej. Potrafi potęgować

• i pierwiastkować liczby zespolone. Potrafi rozwiązywać równania algebraiczne zmiennej zespolonej.

Wykład: omówienie wszystkich zagadnień przedmiotu.

(15)

dydaktyczne Ćwiczenia: omówienie dokładnie pojęć i twierdzeń

podanych na wykładzie, rozwiązywanie zadań ilustrujących wprowadzane pojęcia i twierdzenia.

20

Pytania kontrolne, aktywność na zajęciach, kolokwia zaliczeniowe, egzamin końcowy

Ćwiczenia: zaliczane są na podstawie aktywności na zajęciach i ocen uzyskanych na kolokwiach.

Wykład: zaliczany jest na podstawie egzaminu końcowego do którego można przystąpić gdy się uzyska zaliczenie.

Ocena końcowa jest średnią arytmetyczną oceny zaliczenia i egzaminu. Zaliczenie zajęć jest oceniane zgodnie ze skalą ocen określoną w §19 oraz wytycznymi zawartymi w §21 oraz w §22 Regulaminu Studiów PWSZ.

Podstawowe wiadomości z analizy matematycznej oraz rachunku różniczkowego i rachunku całkowego..

Całka nieoznaczona. Własności całek nieoznaczonych.

Całki elementarne, wymierne, niewymierne,

trygonometryczne – metody całkowania. Całka oznaczona i jej własności. Zastosowanie całek oznaczonych do liczenia pól figur płaskich, długości łuków i liczenia pól oraz objętości figur obrotowych. Przestrzeń metryczna.

Zupełność. Norma. Przestrzeń Banacha. Szeregi liczbowe.

Kryteria zbieżności szeregów liczbowych. Szeregi funkcyjne. Szeregi potęgowe. Twierdzenia o rozwijaniu funkcji w szeregi potęgowe. Liczby zespolone i ich własności.

1. W. Krysicki, L. Włodarski, Analiza matematyczna w zadaniach, cz. I.

2. T. Jurlewicz, Z. Skoczylas, Algebra liniowa 1. Definicje, twierdzenia, wzory.

3. T. Jurlewicz, Z. Skoczylas, Algebra liniowa 1. Przykłady i zadania.

4. M. Gewert, Z. Skoczylas , Analiza matematyczna 1.

5. M. Gewert , Z. Skoczylas , Analiza matematyczna 1.

6. G.M. Fichtenholz ,,Rachunek różniczkowy i całkowy”

cz-I i II.

25

kształcenia

27

Liczba punktów ECTS – zajęcia wymagające bezpośredniego udziału nauczyciela akademickiego 28 Liczba punktów ECTS –

zajęcia o charakterze

(16)

praktycznym

(17)

Nr

przedmiotu Podstawy chemii

przedmiotu

5 Kod Erasmusa 13.3

6 Punkty ECTS 8

8 Rok studiów I

9 Semestr 1

12 Koordynator Dr inż. Wiesław Juda 13 Prowadzący Dr inż. Wiesław Juda 14 Język wykładowy polski

15 Zakres nauk

podstawowych tak

na innym kierunku nie 17 Wymagania wstępne brak

Student:

• Zna strukturę materii na poziomie elementarnym.

Rozumie rolę wiązania chemicznego w kształtowaniu właściwości materii

• Potrafi wykonywać obliczenia chemiczne, stosować w praktyce podstawowe prawa chemiczne.

• Rozumie potrzebę i zna możliwości ciągłego dokształcania się.

19 Stosowane metody

dydaktyczne Wykłady, ćwiczenia.

20

kolokwia, aktywność na zajęciach egzamin pisemny

Sprawdziany pisemne umiejętności studentów, ocena końcowa z ćwiczeń jest średnią arytmetyczną ocen z kolokwiów.

Przedmiot kończy się egzaminem.

Budowa atomu i cząsteczki. Wiązania chemiczne.

Równowagi w roztworach. Podstawy elektrochemii.

Stany skupienia materii.

Wykład:

Chemia jako nauka. Podstawowe pojęcia chemiczne – substancje proste i złożone, pierwiastki, klasyfikacja i nazewnictwo związków chemicznych, równania chemiczne

(18)

i typy reakcji chemicznych. Prawa i hipotezy chemiczne.

Stechiometria – równania stechiometryczne, wydajność reakcji, zasady obliczeń chemicznych, błędy w

obliczeniach. Roztwory – układy homogeniczne i

heterogeniczne. Roztwory właściwe, solwatacja, hydratacja.

Ilościowa charakterystyka roztworów właściwych,

rozpuszczalność w roztworach ciekłych, prawo Henry’ego.

Równowagi fazowe, reguła faz Gibbsa, diagram fazowy wody, prawo Raoulta. Równowagi w roztworach

elektrolitów. Elektrolity, dysocjacja, współczynnik aktywności i siła jonowa roztworu. Stopień i stała

dysocjacji, prawo rozcieńczeń Ostwalda. Teorie kwasów i zasad, amfoteryczność. Dysocjacja wody, pH, wpływ wspólnego jonu na dysocjację, mieszaniny buforowe, wskaźniki kwasowo – zasadowe, pomiar pH. Reakcje w roztworach wodnych, hydroliza, iloczyn rozpuszczalności.

Czynniki wpływające na moc kwasów. Równowagi chemiczne. Stan równowagi, prawo działania mas, równowaga w fazie gazowej, równowaga w układach heterogenicznych. Reguła przekory, wpływ zmiany stężenia, ciśnienia i temperatury na stan równowagi.

Katalizator a równowaga chemiczna.

Elementy elektrochemii. Reakcje utleniania – redukcji, stopień utlenienia pierwiastka. Ogniwa galwaniczne, siła elektromotoryczna, równanie Nernsta, pomiar potencjału, elektrody wzorcowe, szereg napięciowy metali, szereg utleniająco – redukcyjny. Elektroliza, prawa elektrolizy.

Budowa atomu. Cząstki elementarne, jądro atomowe, promieniotwórczość. Dwoista natura światła i elektronów, efekt fotoelektryczny, efekt Comptona. Hipoteza de

Broglie’a, zasada nieoznaczoności Heisenberga. Równanie Schrödingera, funkcje falowe atomu wodoru, orbitale, liczby kwantowe. Orbitale w atomach wieloelektronowych, pojemność orbitali, konfiguracje elektronowe pierwiastków i jonów. Układ okresowy pierwiastków, zmiana

właściwości pierwiastków w układzie okresowym, elektroujemność, moment dipolowy, charakter wiązania.

Budowa cząsteczki. Warunki tworzenia cząsteczek, wiązania atomowe i atomowe spolaryzowane, wiązania jonowe, wiązania metaliczne. Wiązania koordynacyjne i wodorowe. Orbitale molekularne, diagramy energetyczne.

Hybrydyzacja i stan wzbudzony atomu, hybrydyzacja sp3, sp2 i sp, inne typy hybrydyzacji. Wiązania , , podwójne i potrójne. Związki kompleksowe. Liczba kordynacyjna, nazewnictwo, kompleksy chelatowe, izomeria kompleksów.

Stany skupienia materii. Prawa gazowe, prawo Daltona, dyfuzja gazów, teoria kinetyczna gazów, energia gazu doskonałego. Gazy rzeczywiste, równanie van der Waalsa, skraplanie gazów. Stan ciekły, napięcie powierzchniowe i lepkość cieczy, ciekłe kryształy. Ciało stałe, pojęcie kryształu, komórki elementarne podstawowych układów krystalograficznych. Sieć atomowa, jonowa, metaliczna i

(19)

cząsteczkowa. Przewodnictwo ciał stałych, izolatory, przewodniki i półprzewodniki. Niestechiometria, roztwory stałe. Stan szklisty.

Związki zespolone. Wiązanie koordynacyjne. Liczba koordynacyjna. Kompleksy chelatowe. Kompleksometria.

Ćwiczenia:

Podstawowe pojęcia chemiczne – substancje proste i złożone, pierwiastki, układ okresowy, klasyfikacja i

nazewnictwo związków chemicznych, równania chemiczne i typy reakcji chemicznych. Skład procentowy,

stechiometria – równania stechiometryczne, wydajność reakcji. Prawo i liczba Avogadro. Roztwory właściwe, solwatacja, hydratacja. Ilościowa charakterystyka roztworów właściwych, stężenia procentowe, molowe, ułamki molowe. Równowagi fazowe, pojęcie fazy,

składnika, stopnia swobody, układu. Reguła faz Gibbsa w zastosowaniu do równowag fazowych wody. Prawo

Raoulta. Równowagi w roztworach elektrolitów. Elektrolity mocne i słabe, równania dysocjacji, kwasy wieloprotonowe.

Obliczenia stałej i stopnia dysocjacji, prawo rozcieńczeń Ostwalda.

Dysocjacja wody, obliczenia pH roztworów kwasów i zasad, wpływ wspólnego jonu na dysocjację, obliczenia pH mieszanin buforowych. Reakcje w roztworach wodnych, hydroliza jako reakcja z wodą jonowego kwasu i jonowej zasady. Iloczyn rozpuszczalności, obliczenia stężeń w roztworach nasyconych. Równowagi chemiczne. Stan równowagi, warunek równowagi, prawo działania mas, obliczenia stałej równowagi i stężeń równowagowych.

Reguła przekory, wpływ zmiany stężenia, ciśnienia i temperatury na stan równowagi. Elektrochemia. Definicja stopnia utlenienia, reguły przypisywania ładunku.

Uzgadnianie równań utleniania – redukcji. Równanie Nernsta, obliczanie siły elektromotorycznej ogniwa, schematy ogniw. Przebieg reakcji chemicznej a potencjał standardowy.

1. A. Bielański, Podstawy chemii nieorganicznej, wydanie poprawione i zmienione,Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2009

2. J. Banaś (red.), W Solarski, Chemia dla inżynierów, wydanie poprawione i zmienione, AGH Uczelniane Wydawnictwo Dydaktyczne, Kraków 2008

3. A. Reizer (red.), Ćwiczenia z podstaw chemii i analizy jakościowej, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków, 2000.

4. L. Pajdowski, Chemia Ogólna, PWN, Warszawa, 1997.

5. A. Śliwa (red.) Obliczenia chemiczne, PWN, Warszawa 1970

25

(20)

obszaru/ obszarów kształcenia

27

(21)

Nr

przedmiotu Podstawy elektrotechniki i elektroniki 4 Kod modułu kształcenia/

przedmiotu

5 Kod Erasmusa 06.2, 06.5

6 Punkty ECTS 4

8 Rok studiów I

9 Semestr 2

11 Liczba godzin W-30, LO-30

12 Koordynator Dr inż. Stanisław Krupa

13 Prowadzący Dr inż. Andrzej Dąbrowski, Dr inż. Stanisław Krupa 14 Język wykładowy polski

15 Zakres nauk

podstawowych tak

17 Wymagania wstępne

znajomość: budowy materii, elektromagnetyzmu, liniowych równań różniczkowych o stałych współczynnikach,

przemian energetycznych w układach elektrycznych, podawanych na poziomie studiów I stopnia

Student, który zaliczył moduł/przedmiot:

• ma wiedzę w zakresie matematyki niezbędną do opisu przemian energetycznych elektrotechniki w tym elementarnej analizy obwodów elektrycznych

• ma wiedzę w zakresie fizyki stopniu dostatecznym do objaśnienia własności przewodników, dielektryków półprzewodników, półprzewodników typu N i P

• zna zasady odwzorowania przemian energetycznych w urządzeniach elektrycznych w obwody elektryczne

• ma elementarną wiedzę z zakresu maszyn elektrycznych, elektrycznych układów pomiarowych, podstawowych przyrządów kontrolno-pomiarowych

• zna budowę elementów półprzewodnikowych i działanie wybranych, elementarnych układów elektronicznych

• potrafi pozyskiwać informacje z literatury

• ma umiejętność samokształcenia się

• rozumie potrzebę ciągłego dokształcania się i podnoszenia kompetencji zawodowych

• rozumie ważność pozatechnicznych skutków pracy inżyniera

• ma świadomość odpowiedzialności za pracę własną oraz

(22)

gotowość pracy w grupie

Wykład prowadzony z użyciem rzutnika i ekranu, po każdych zajęciach słuchaczom wydawany jest skrypt wykładu oraz dostępna jest jego wersja elektroniczna.

Ćwiczenia laboratoryjne : Pierwsze zajęcia poświęcone są omówieniu zasad bezpieczeństwa w pracowni elektrycznej:

działanie prądu elektrycznego na organizm ludzki, zabezpieczeniu przed porażeniem, ratowaniu osób porażonych, zabezpieczeniu przed pożarem oraz przedstawieniu regulaminu pracowni. Opracowania w formie pisemnej, dotyczące zasady BHP w pracowni podlegają ocenie.

Objaśniane są zasady działania używanych przyrządów pomiarowych i sposoby ich stosowania. Studencka grupa laboratoryjna dzielona jest na zespoły ćwiczeniowe. Osoby stanowiące zespół odrabiają wspólnie ćwiczenia

i opracowują sprawozdania. Do każdego ćwiczenia przeprowadza się ustne wprowadzenie oraz wydaje konspekt

zawierający schematy, tabele pomiarów i wzorce obliczeń.

Po odbyciu dwóch ćwiczeń następuje ocena sprawozdań i sprawdzian pisemny nabytej wiedzy. Proponuje się 8 do 10 tematów ćwiczeń laboratorium elektrotechniki i elektroniki.

20

Ocena sprawozdań, sprawdziany pisemne

Warunkiem zaliczenia jest odrobienie ćwiczeń

laboratoryjnych i uzyskanie średniej oceny sprawozdań oraz sprawdzianów pisemnych począwszy od oceny 3.0 dost.

Na zliczenie przedmiotu ( wykładu) składa się zaliczenie laboratorium oraz aktywność na wykładzie.

podstawowe pojęcia elektrotechniki, opis przemian energetycznych w układach elektrycznych, modele obwodowe przemian energetycznych, obwody prądu stałego, sinusoidalny stan ustalony w obwodach

elektrycznych, przebiegi odkształcone, stany nieustalone, elektryczne przyrządy pomiarowe, termoelektryczność, półprzewodniki, elementy półprzewodnikowe, tranzystory, wzmacniacze operacyjne, generatory funkcji, zasilacze stabilizowane, oscyloskopy

W ramach modułu zajęcia prowadzone są w formie:

wykładu (W) 30 godz. i ćwiczeń laboratoryjnych (ĆL) 30 godz.

Wykład (30 godzin):

1. Budowa materii, ładunek elektryczny i jego własności, natężenie pola elektrycznego, energia pola, napięcie elektryczne, układy pojemnościowe, prąd przesunięcia, element C. Pole przepływowe, prąd elektryczny w przewodnikach, prawa Ohma, Joule!a, element R. Pole magnetyczne, indukcja magnetyczna, strumień

magnetyczny, energia pola magnetycznego, indukcja

(23)

elektromagnetyczna, indukcyjność własna i wzajemna, element L. 4 godz.

2. Obwód jako model przemian energetycznych w układach elektrycznych, struktura obwodu, prawa Kirchhoffa (NPK), (PPK), Obwody prądu stałego, oporność zastępcza, dzielnik napięcia, dzielnik prądu, zasada superpozycji, metoda transfiguracji, twierdzenie o źródle zastępczym, model źródła energii elektrycznej,

dopasowanie odbiornika do źródła energii. 4 godz.

3. Przebiegi okresowe w obwodach elektrycznych, wartości maksymalne, średnie, skuteczne przebiegów okresowych, elementy R L C w sinusoidalnym stanie ustalonym, moce, działania na liczbach zespolonych, metoda symboliczna, impedancje, rezystancje, reaktancje dwójników

pasywnych, rezonans w obwodach elektrycznych, przebiegi odkształcone, szereg Fouriera. 6 godz.

4. Stany nieustalone w obwodach pierwszego i drugiego rzędu. 4 godz.

5. Pomiar wielkości nieelektrycznych: temperatury, natężenia przepływu, przepływu ciepła, położenia, prędkości 2 godz.

6. Maszyny elektryczne , silniki elektryczne:

charakterystyki , oznakowanie, zastosowanie 2 godz.

Termoelektryczność, półprzewodniki samoistne,

termistor, warystor, halotron, gaussotron, półprzewodniki typu N i typu P, złącze PN, diody półprzewodnikowe prostownicze, stabilizacyjne, fotodiody, foto ogniwa, tranzystory, wzmacniacze operacyjne. 8 godz.

Ćwiczenia laboratoryjne (30 godzin):

1. Pomiary wielkości elektrycznych

2. Charakterystyki prądowo napięciowe elementów pasywnych

3. Charakterystyki prądowo napięciowe źródeł energii elektrycznej

4. Obwody prądu stałego I : prawa Kirchhoffa, oporność zastępcza, twierdzenie o superpozycji

5. Obwody prądu stałego II : twierdzenie o źródle zastępczym, model źródła energii elektrycznej,

6. Sinusoidalny stan ustalony I : obwód szeregowy R L C, rezonans napięć

7. Sinusoidalny stan ustalony II: równoległy obwód R L C, rezonans prądów

8. Obwód trójfazowy

9. Stany nieustalone w obwodach pierwszego rzędu 10. Stany nieustalony w obwodach drugiego rzędu 11. Diody półprzewodnikowe, układy prostownicze 12. Elementarny zasilacz stabilizowany

13. Zastosowania wzmacniacza operacyjnego 24 Literatura podstawowa i

uzupełniająca

1. Hempowicz P., Piłatowicz A., Wąsowski A.

:elektrotechnika i elektronika dla nieelektryków, WNT, Warszawa 2004.

(24)

2. Horowitz P., Hill. W. : Sztuka elektroniki , WKŁ , Warszawa 2006

3. Pióro B., Pióro M. : podstawy elektroniki , WSiP , Warszawa 2007

4. Dąbrowski A. , Dąbrowski W. : elektrotechnika - ćwiczenia laboratoryjne, DGS Kraków 2002.

25

kształcenia

27

(25)

Nr

przedmiotu Podstawy mechaniki i konstrukcji maszyn 4 Kod modułu kształcenia/

przedmiotu

5 Kod Erasmusa 06.1

6 Punkty ECTS 5

8 Rok studiów I

9 Semestr 2

11 Liczba godzin W-30, C-30, P-15 12 Koordynator Dr inż. Bronisław Kurek 13 Prowadzący Dr inż. Bronisław Kurek 14 Język wykładowy polski

15 Zakres nauk

podstawowych tak

17 Wymagania wstępne Dostateczny poziom wiedzy z przedmiotów; matematyka, fizyka i grafika inżynierska.

Student:

• ma teoretyczną wiedzę z zakresu mechaniki ogólnej, zna układy sił i zasady ich redukcji oraz wyznaczanie rekcji sił

• potrafi wykorzystać wiedzę z mechaniki ogólnej do rozwiązywania zagadnień ze statyki do wyznaczania równowagi układu sił i do redukcji sił

• posiada wiedzę z zakresu kinematyki punktu

materialnego, układów punktów materialnych i bryły

• zna przyczyny i skutki ruchu oraz zależności między ruchem ciał a siłami działającymi na nie, zna prawa newtona

• potrafi określić rodzaj ruchu układu materialnego oraz określić skutki działania sił na punkt materialny, układ punktów materialnych i bryłę. potrafi interpretować i zastosować prawa newtona i zasadę d’Alembrta

• ma uporządkowaną i podbudowaną teoretycznie wiedzę z zakresu praca, moc, sprawność i energia.

• ma podstawową wiedzę z zakresu rodzaju obciążeń, naprężeń stałych i zmiennych, naprężeń rzeczywistych i dopuszczalnych, warunków wytrzymałościowych oraz metod komputerowych wspomagających wymiarowanie elementów konstrukcyjnych

(26)

• ma podstawową wiedzę z zakresu warunków procesu konstruowania, zasad optymalizacji konstrukcji, środków i sposobów zwiększenia niezawodności i trwałości konstrukcji, metod optymalizacji konstrukcji oraz doboru materiałów konstrukcyjnych.

• posiada wiedzę z zakresu konstrukcji nośnych, elementów sprężystych, złączy konstrukcyjnych, kryteriów ich doboru i stosowania oraz podstawowych obliczeń wytrzymałościowych.

• potrafi wyznaczyć obciążenia prostych elementów konstrukcyjnych oraz określić ich wymiary i podać ich charakterystykę

• ma podstawową wiedzę z zakresu elementów układu napędowego: wałów i osi, łożyskowania, sprzęgieł oraz przekładni cięgnowych i bezcięgnowych.

• potrafi dobrać elementy układu napędowego dla prostej maszyny roboczej.

Tradycyjny wykład (tablica, kreda) wspomagany rysunkami i zdjęciami, laboratorium ogólne na stanowiskach

badawczych w PWSZ w Tarnowie z wprowadzeniem i częścią pomiarową, projekt - bieżąca dyskusja, materiały pomocnicze do projektowania, katalogi i normy

20

Dyskusja na zajęciach projektowych i w laboratorium pomiarowym, rozwiązywanie zadań. Kolokwia pisemne.

Pytania kontrolne. Ocena projektów.

Wykład – zaliczenie, projekt – zaliczenie z oceną na podstawie bieżących odpowiedzi, wykonania i zaliczenie projektów oraz sprawdzianów

Laboratorium – zaliczenie na podstawie wykonania ćwiczenia, jego zaliczenia i oddania sprawozdania

Podstawowe pojęcia z i zasady mechaniki ogólnej, rodzaje układów sił. Warunki równowagi układów płaskich i przestrzennych. Podstawy statyki wykreślnej. Kinematyka punktu i bryły. Prawa Newtona. Dynamika punktu

materialnego ciała sztywnego. Pęd i popęd układu punktów materialnych, zasada d’Aleberta. Praca i moc.

Energia kinetyczna układu punktów materialnych i ciała sztywnego. Proste i złożone przypadki wytrzymałościowe.

Metoda elementów skończonych dla układów statycznych.

Elementy maszyn: połączenia, wały i osie, łożyskowanie, sprzęgła oraz napędy. Projektowanie obiektów i procesów oraz metody i techniki wspomagające. Procesy i systemy eksploatacji, niezawodności i bezpieczeństwa.

W ramach modułu zajęcia są prowadzone w formie wykładu (30 godzin), laboratorium (30 godzin), projektów (15 godzin).

Wykłady (30 godz.)

1. Podstawowe pojęcia i zasady mechaniki. Siła i układ sił, rodzaje sił i rodzaje więzów, wypadkowa dwóch sił na płaszczyźnie, środkowy układ sił, równowaga

(27)

środkowego układu sił na płaszczyźnie i w przestrzeni (2 godz.).

2. Układ równoległy sił, składanie dwóch sił równoległych, moment siły względem bieguna i względem osi. Para i układ par sił, moment pary sił, składanie par sił.

Równowaga równoległego układu sił (1 godz.).

3. Płaski dowolny układ sił, równowaga płaskiego dowolnego układu sił. Układ sił równoległych i dowolnych w przestrzeni, redukcja równoległego i dowolnego układu sił w przestrzeni (2 godz.)

4. Analiza graficzna sił, metoda wieloboku sznurowego, sposoby wyznaczania sił osiowych w prętach kratownic (1 godz.).

5. Geometryczny opis ruchu, droga, prędkość i przyspieszenie punktu materialnego, rodzaje ruchu.

Kinematyka ciała sztywnego, droga, prędkość i

przyspieszenie bryły w ruchu postępowym, obrotowym, płaskim, kulistym i dowolnym (2 godz.)

6. Siły tarcia statycznego i kinetycznego, siły tarcia w parach kinematycznych, opór toczenia i opór cięgien (1 godz.)

7. Prawa Newtona, zasada niezależności działania sił, bezwładnościowy układ odniesienia, równania

różniczkowe ruchu punktu materialnego swobodnego i nieswobodnego (2 godz.)

8. Pęd i popęd. Zasada pędu i popędu dla punktu

materialnego i dla układu punktów materialnych. Kręt.

Zasada krętu dla punktu materialnego i dla układu punktów materialnych (1 godz.).

9. Praca, moc, sprawność i energia. Praca siły, energia kinetyczna punktu materialnego, układu punktów

materialnych i ciała sztywnego, pole sił i praca w polu sił, pole zachowawcze. Zasada równowartości energii

kinetycznej i pracy, zasada zachowania energii (2 godz.) 10. Dynamika ciała sztywnego w ruchu postępowym,

obrotowym i płaskim (1 godz.)

11. Podstawowe pojęcia wytrzymałości materiałów, rodzaje obciążeń, rodzaje naprężeń, naprężenia rzeczywiste i dopuszczalne, współczynnik bezpieczeństwa, kryterium wytrzymałości i odkształcenia. Proste i złożone przypadki wytrzymałościowe. Elementy mechaniki pękania. Metoda elementów skończonych dla układów statycznych (5 godz.).

12. Ogólne zasady konstruowania. Konstrukcja i

konstruowanie. Ogólne zasady optymalizacji konstrukcji.

Środki i sposoby zwiększenia niezawodności i trwałości wytworu konstrukcyjnego. Normalizacja, typizacja i unifikacja w konstruowaniu. Materiały konstrukcyjne ( 2 godz.).

13. Elementy maszyn. Złącza konstrukcyjne : spoczynkowe i ruchowe, rozłączne i nierozłączne. Elementy sprężyste.

Kryteria doboru i stosowania. Wymiarowanie złączy

(28)

konstrukcyjnych. (3 godz.).

14. Elementy układu napędowego. Wały i osie, łożyska toczne i ślizgowe, sprzęgła, hamulce,, przekładnie cięgnowe i bezcięgnowe. Kryteria doboru, podstawowe obliczenia kinematyczne i wytrzymałościowe.

Normalizacja i typizacja w układach napędowych ( 4 godz.).

15. Procesy i systemy eksploatacji, niezawodność systemu technicznego a bezpieczeństwo, elementy diagnostyki technicznej maszyn związane z własnościami

eksploatacyjnymi materiałów konstrukcyjnych.

Komputerowe sterowania eksploatacją (1 godz.).

Projekt (15 godz.)

1. Statyka. Uwagi dotyczące rozwiązywania zadań ze statyki. Układ środkowy, równoległy i dowolny na płaszczyźnie i w przestrzeni. Tarcie i siły tarcia. Siły zewnętrzne i siły reakcji. Sprawdzian ze statyki (3 godz.) 2. Kinematyka i dynamika punktu i bryły, zasada

dAlemberta, energia kinetyczna i potencjalna, praca i moc, zasada równowartości energii kinetycznej i pracy, zasada zachowania energii ( 2 godz.)

3. Proste i złożone przypadki wytrzymałościowe.

Kryterium wytrzymałości i odkształcenia. Sprawdzian z prostych przykładów wytrzymałościowych (4 godz.).

4. Projekt złącza śrubowo-sworzniowo-spawanego (3 godz.) 5. Projekt układu napędowego dla zadanych indywidualnie

warunków obciążenia (3 godz.)

1. Engell Z., Giergiel J.: Statryka. Wydawnictwo Naukowo-Dydaktyczne AGH, Kraków 2000.

2. Engel Z., Giergiel J.: Kinematyka. Wydawnictwo Naukowo-Dydaktyczne AGH, Kraków 1988

3. Engel Z., Giergiel J: Dynamika. Wydawnictwo Naukowo-Dydaktyczne AGH, Kraków 2001.

4. Giergiel J., Głuch L., Łopata A.: Zbiór zadań z mechaniki. Wydawnictwo Naukowo-Dydaktyczne AGH, Kraków 2001.

5. Niezgodziński M.E., Niezgodziński T.: Wytrzymałość materiałów. PWN Warszawa 1979.

6. Osiński Z.: Podstawy konstrukcji maszyn. PWN, Warszawa 1999.

7. Dietrych J., Kocańda S., Korewa W.: Podstawy konstrukcji maszyn cz. I, II i III. PWN, Warszawa.

8. Reguła J., Ciania W.: Podstawy konstrukcji maszyn.

Materiały pomocnicze do projektowania. Wydawnictwo ART

9. Król K.: Metoda elementów skończonych w obliczeniach konstrukcji

10.Woropy a M.: Podstawy racjonalnej eksploatacji maszyn. ATR Bydgoszcz

(29)

25

kształcenia

27

Liczba punktów ECTS – zajęcia wymagające bezpośredniego udziału nauczyciela akademickiego

3

28

2

(30)

Nr

przedmiotu Technologie informacyjne 4 Kod modułu kształcenia/

przedmiotu

5 Kod Erasmusa 11.3

6 Punkty ECTS 4

8 Rok studiów I

9 Semestr 1

11 Liczba godzin W-15, LI-30

12 Koordynator Mgr inż. Mariusz Świder 13 Prowadzący Mgr inż. Mariusz Świder 14 Język wykładowy polski

15 Zakres nauk

podstawowych tak

na innym kierunku nie 17 Wymagania wstępne

Zagadnienia matematyczne: arytmetyka, podstawy logiki matematycznej, pojęcie funkcji i relacji. Umiejętność obsługi komputera z systemem operacyjnym Windows.

Student, który zaliczył moduł kształcenia/przedmiot:

• potrafi wykonywać obliczenia w systemie dwójkowym oraz analizować w oparciu o algebrę boole’a typowe dla informatyki problemy logiczne

• posiada ogólną orientację w budowie sprzętu komputerowego klasy pc.

• zna działanie algorytmów w stopniu umożliwiającym rozwiązywanie przy ich pomocy prostych zagadnień informatycznych

• potrafi programować strukturalnie na poziomie podstawowym w języku c i jemu podobnych

• zna podstawy budowy oraz korzystania z systemów operacyjnych, szczególnie Windows

Prezentacja treści kształcenia na wykładzie w formie

wyjaśniania zagadnień teoretycznych oraz przeprowadzania przykładowych obliczeń i innych metod rozwiązywania zagadnień praktycznych. Przedstawienie zadań

problemowych do samodzielnego rozwiązania na laboratorium, pomoc studentom w ich rozwiązywaniu poprzez udzielanie odpowiednich wskazówek (pomoc w implementacji poznanych metod i algorytmów, doradzanie w zakresie wyboru optymalnych sposobów ich stosowania).

(31)

20

ocena zadań komputerowych, kolokwia

- obecność na laboratorium zgodnie z par. 13 Regulaminu Studiów PWSZ w Tarnowie

- zaliczenie na ocenę pozytywną dwóch kolokwiów na laboratorium

- oceny cząstkowe uzyskiwane za rozwiązywanie zadań laboratoryjnych

Ocena końcowa z laboratorium to średnia arytmetyczne ocen z obu kolokwiów modyfikowana przez średnią arytmetyczną z ocen cząstkowych uzyskanych z zadań rozwiązywanych na zajęciach laboratoryjnych.

Systemy liczbowe stosowane w informatyce, algebra Boole’a i podstawowe funktory logiczne oraz ich fizyczna reprezentacja - bramki logiczne, poste zagadnienia

algorytmiczne (definicja i własności algorytmów,

omówienie kilku klasycznych algorytmów matematycznych i informatycznych, przedstawienie algorytmów przy

pomocy schematów blokowych), wprowadzenie do programowania (historia rozwoju, rodzaje oraz typowe zastosowania różnych języków programowania), kurs podstaw programowania w języku C (słowa kluczowe, typy zmiennych, główne operatory, wyrażenia warunkowe i pętle, struktura prostego programu w C), wprowadzenie do systemów operacyjnych (istota działania, interfejs

użytkownik-oprogramowanie-sprzęt, główne cechy współczesnych systemów operacyjnych).

1. Kod NKB - definicja, zamiana liczb NKB na dziesiętne i odwrotnie, dodawanie liczb NKB (na ćwiczeniach można poszerzyć o odejmowanie i mnożenie)

2. Kod U2 - definicja, zamiana liczby na przeciwną, ustalanie zakresu obliczeń dla danej liczby bitów, dodawanie i odejmowanie liczb w U2

3. System szesnastkowy - definicja, zamiana liczb

szesnastkowych na dziesiętne oraz liczby NKB i zamiana odwrotna, dodawanie liczb szesnastkowych

4. Algebra Boole'a - definicja, funktory logiczne:

koniunkcja, alternatywa, alternatywa rozłączna (XOR), negacja, negacja alternatywy (NOR), negacja koniunkcji (NAND) wraz z symbolami ich bramek logicznych, główne tautologie algebry Boole'a (m.in. prawa de Morgana) i metoda sprawdzania czy dane wyrażenie logiczne jest tautologią przy pomocy tablic prawdy. Informacja o układach cyfrowych działających w oparciu o algebrę Boole’a i ich zastosowaniu w budowie komputerów.

5. Algorytmy - definicja, podział algorytmów, wybór

(32)

optymalnego algorytmu dla danego problemu, ogólne informacje o złożoności obliczeniowej algorytmów 6. Schematy blokowe - sposoby opisu algorytmów w postaci graficznej (schematy) i tekstowej (pseudokod) oraz ich wady i zalety, objaśnienie bloczków stosowanych na schematach (operacje we-wy, obliczeniowe, decyzyjne), przykładowe zastosowania schematów blokowych do opisu prostych problemów matematycznych (rozwiązywanie równań I i II stopnia)

7. Dokładnie omówienie prostych algorytmów - algorytm Euklidesa, sito Eratostenesa, różne algorytmy sortowania, algorytmy wyszukujące wybrane elementy ze zbioru.

Informacja o uniwersalnych strukturach danych (tablice, stosy, kolejki, listy).

8. Wprowadzenie do języków programowania - definicja języków programowania i ich podział (niskiego i wysokiego poziomu, interpretowane i kompilowane), cechy szczególne głównych dziś języków (C/C++, Java, języki skryptowe) i specyfika stosowania (kod natywny, maszyna wirtualna), ogólne informacje o środowiskach programistycznych 9. Podstawy języka C - proste typy zmiennych i ich użycie, operatory arytmetyczne, relacyjne i logiczne, wyrażenie warunkowe i pętle, używanie własnych funkcji, biblioteki i dyrektywa preprocesora, operacje wejścia-wyjścia i

formatowanie wyjścia tekstowego, struktura prostego programu w C

10. Systemy operacyjne - definicja ogólna, historia i

podział, budowa, wielodostęp i wielozadaniowość, definicja procesu i komunikacja pomiędzy nimi. Współpraca systemu operacyjnego z oprogramowania użytkowym i sprzętem (hardware).

1. Chalk B. S., „Organizacja i architektura komputerów”, WN-T Warszawa 1998

2. Metzger Piotr, „Anatomia PC”, HELION Gliwice 2004 3. Stephen Prata, „Język C. Szkoła programowania.”,

HELION Gliwice 2006

4. Abraham Silberschatz, „Podstawy systemów operacyjnych”, WN-T Warszawa 2005

25

kształcenia

(33)

27

(34)

Nr

przedmiotu Wprowadzenie do inżynierii materiałowej 4 Kod modułu kształcenia/

przedmiotu

5 Kod Erasmusa 06.7

6 Punkty ECTS 6

7 Rodzaj modułu Obowiązkowy

8 Rok studiów I

9 Semestr 1

12 Koordynator Dr hab. inż. Andrzej Kwatera, prof. PWSZ 13 Prowadzący Dr hab. inż. Andrzej Kwatera, prof. PWSZ 14 Język wykładowy Polski

15 Zakres nauk podstawowych Tak 16 Zajęcia ogólnouczelniane/ na

innym kierunku Nie

17 Wymagania wstępne

Wiedza z chemii i fizyki na poziomie szkoły średniej

Student, który zaliczył moduł/przedmiot:

• ma częściowo uporządkowaną, podbudowana teoretycznie wiedzę z zakresu chemii obejmującą chemię ogólną, nieorganiczną. Organiczną, fizyczną, ciała stałego, niezbędną do opisu przemian

fizykochemicznych substancji i ich syntezy

• ma częściową wiedzę niezbędną do rozumienia społecznych, ekonomicznych i innych poza

technicznych uwarunkować działalności inżynierskiej oraz ich uwzględnienia w praktyce inżynierskiej; zna podstawowe zasady bezpieczeństwa dotyczące eksploatacji materiałów

• częściowo potrafi dostrzegać aspekty pozatechniczne, w tym środowiskowe, ekonomiczne i prawne w pracy inżynierskiej

• rozumie potrzebę i zna możliwości ciągłego dokształcania się, w tym podnoszenia kompetencji zawodowych

• ma świadomość ważności i rozumie pozatechniczne aspekty i skutki działalności inżynierskiej

(35)

19 Stosowane metody

dydaktyczne Wykład oraz w dyskusja trakcie ćwiczeń 20 Metody sprawdzania i kryteria

oceny efektów kształcenia Kolokwia, dyskusja 21 Forma i warunki zaliczenia

Wykład – zaliczenie na podstawie obecności

Ćwiczenia – zaliczenie z oceną (oceny z kolokwiów, udział w dyskusji)

Podstawowe informacje o budowie, własnościach, otrzymywaniu i zastosowaniu niektórych materiałów konstrukcyjnych (ceramicznych, metalicznych, polimerowych i kompozytowych).

Ponadto, będą podane związki między procesem wytwarzania, budową i własnościami materiałów.

Program wykładów oraz ćwiczeń 1. Cel przedmiotu

2. Definicja pojęć: surowiec, materiał

3. Klasyfikacja materiałów inżynierskich z uwagi na sposób otrzymywania, skład chemiczny, budowę (zewnętrzną, wewnętrzną)

4. Ogólna charakterystyka i zastosowanie materiałów naturalnych

5. Ogólna charakterystyka i zastosowanie materiałów syntetycznych (polimerów, materiałów ceramicznych i szkła, metalicznych i kompozytowych)

6. Czynniki decydujące o własnościach materiałów (skład chemiczny, struktura, mikrostruktura) 7. Warunki, jakie powinny spełniać materiały

konstrukcyjne

8. Aspekty ekonomiczne, ekologiczne wytwarzania materiałów konstrukcyjnych

9. Przykłady technologii wytwarzania wybranych materiałów konstrukcyjnych (szkło, cementy i

betony, ceramiczne materiały budowlane, metaliczne, polimerowe)

Podstawowa;

M. Ashby. D. Jones: Materiały inżynierskie cz. I i II Pomocnicza:

1. R. Pampuch: Budowa i własności materiałów ceramicznych

2. R. Pampuch: Współczesne materiały ceramiczne 3. R. Pampuch, K. Haberko, J. Kordek: Nauka o

procesach ceramicznych.

4. J. Pielichowski, A. Puszyński: Technologia tworzyw sztucznych.

5. J. Bator: Podstawy metalurgicznej inżynierii procesowej

25

Przyporządkowanie modułu kształcenia/przedmiotu do obszaru/ obszarów kształcenia

Obszar nauk technicznych 26 Sposób określenia liczby

(36)

punktów ECTS

27

Liczba punktów ECTS – zajęcia wymagające bezpośredniego udziału

nauczyciela akademickiego 28

Liczba punktów ECTS – zajęcia o charakterze

praktycznym