Mieczysław Lubański
Wspomnienie o Profesorze Henryku
Stonercie
Studia Philosophiae Christianae 29/1, 141-143
1993
M
A
T
E
R
I
A
Ł
Y
S tu d ia P h ilo so p h ia e C h ristia n a e A TK 29 (1993) 1IN M EM O R IA M
WSPOMNIENIE
O PROFESORZE HENRYKU STONERCIE
P rz ez okres p ra w ie całych p ięciu la t d a n e n a m było k o rzy stać b ez po śred n io z w iedzy i d ośw iadczenia P ro fe so ra H e n ry k a S to n erta . P r a cę w A k ad em ii Teologii K ato lick iej rozpoczął bo w iem z d n ie m 1 p a ź d z ie rn ik a 1987 roku, b ęd ąc ju ż u zn a n y m i cenionym w k r a ju uczonym . P ro w a d z ił liczne zajęcia dyd ak ty czn e (logika, m etodologia n a u k h u m a nistycznych, p rakseologia, filozofia przyro d o zn aw stw a) d la słuchaczy W y d ziału P ra w a K anonicznego oraz W ydziału F ilozofii C hrześcijań sk iej. P od jego k ie ru n k ie m przygotow ano k ilk a p ra c m ag istersk ich . D w ie osoby rozpoczęły p isa n ie ro zp raw dok to rsk ich . A czkolw iek fo rm a ln ie zw iązał się z n aszą u czeln ią od ro k u akad em ick ieg o 1987/88, to je d n a k rzeczow o m iało to m iejsce znacznie w cześniej p rzez uczestniczenie w przew o d ach h a b ilita c y jn y c h i d oktorskich. 1 czerw ca 1992 ro k u n ie spod ziew an ie d oznał rozległego zaw ału serca. Z m a rł pięć d n i później. Z o stał pochow any n a P o w ą zk a ch W ojskow ych 12 czerw ca 1992 r. w gro bie, w k tó ry m p rze d 48 la ty złożono jego 1 8-letnią sio strę Ire n ę, sa n i ta riu sz k ę S z p ita la Polow ego N r 2, poległą podczas P o w sta n ia W arsza w skiego.
H e n ry k S to n e rt uro d ził się 9 lip c a 1923 ro k u w P ło ck u z o jca P io tra i m a tk i Ire n y z Tułodzieckich. Do szkoły śred n ie j uczęszczał w W a r szaw ie. T u w ro k u 1942 u zy sk ał św iadectw o m a tu ra ln e n a ta jn y c h k o m p le ta c h ; w tej bo w iem fo rm ie — z ra c ji o k u p ac ji h itle ro w sk ie j — m o żliw e było zdobyw anie p ełn ej w iedzy w z a k resie szkoły śred n ie j. N a stę p n ie rozpoczął stu d ia filozoficzne także, rzecz ja sn a , n a ta jn y c h k o m p le ta ch U n iw e rsy te tu W arszaw skiego. P o P o w sta n iu W a rsza w sk im u d a je m u się dotrzeć do K rak o w a, gdzie w ro k u 1945 k o n ty n u u je stu d ia w U n iw ersy te cie Jag iello ń sk im . M a g iste riu m z filozofii u zy sk u je w ro k u 1946. W ra ca do W arszaw y. W ro k u 1949 w iąże się zaw odow o z U n i w e rsy te te m W arszaw skim , gdzie p rze p ra co w ał p o n ad 30 la t (1949—1955: st. asy sten t, 1956—1968: a d iu n k t, 1968—1981: d o cen t; p e łn ił rów n ież fu n k cję p ro d z ie k a n a W ydziału).
P ra c ę d o k to rsk ą pt. O d efin ic ja c h w n a u ka c h d e d u k c y jn y c h przygo to w a ł od k ie ru n k ie m p ro fe so ra T adeusza K otarb iń sk ieg o . S to p ień do k to r a (ów cześnie: k a n d y d a ta n au k ) o trzy m ał n a W ydziale F ilozoficznym U n iw e rsy te tu W arszaw skiego w ro k u 1956. H ab ilito w a ł się n a tym że W ydziale w ro k u 1968 n a p o d sta w ie ro zp raw y nt. Z logiki n a u k p r a k ty czn y ch .
Z d n ie m 1 m a rc a 1981 ro k u przeszedł służbow o do p rac y w Z ak ła dzie P rak seo lo g ii i N au k o z n aw stw a In s ty tu tu F ilozofii i Socjologii P o l skiej A k ad e m ii N auk. Po p rze p ra c o w a n iu p o n ad 6 la t uzy sk ał z kolei
p rze n iesien ie do A k ad e m ii Teologii K ato lick iej, gdzie otrzy m ał e ta t d o ce n ta n a W ydziale P ra w a K anonicznego. T u ta j 1 k w ie tn ia 1991 ro k u o trzy m ał n o m in a cję n a stan o w isk o p ro fe so ra n ad zw yczajnego n a W y dziale P ra w a K anonicznego.
P ro fe so r H e n ry k S to n e rt d a ł się poznać ja k o raso w y m iło śn ik m ą drości, a w ięc ja k o filozof w n a jb a rd z ie j zasadniczym zn aczen iu tego słow a. Jego n ie u sta n n ą p a s ją było ro zw aż an ie za g ad n ień poznaw czych i ontologicznych, problem ów filozoficznych w y rosłych z n a u k i w spół czesnej, a n a liz o w an ie tre śc i pojęć naukow ych, in sp iro w a n ie słuchaczy do p rze m y śle ń filozoficznych. D ociekanie p ra w d y w ięcej d la niego z n a czyło, an iże li p rze lew an ie n a p a p ie r w łasn y ch osiągnięć in te le k tu aln y ch . B ył b a rd z ie j m yślicielem , an iżeli p isarzem . M iał ogrom ną, rozległą w iedzę, k tó rą c h ę tn ie się d zielił z d rugim i. B ył b ard z o w n ik liw y m i k ry ty czn y m an a lity k iem . Jego an a liz y logiczne różnych pojęć n a u k o w ych, zw łaszcza z z a k resu tzw . n a u k p rak ty c zn y c h , szczególnie p r a kseologii, są w zo rem precy zji i ścisłości. Po m istrz o w sk u o d ró żn iał p ra ce w arto ścio w e od k o n iu n k tu ra ln y c h . Ż ad en p ro b lem z z a k re su logiki, m etodologii, n a u k o z n a w stw a n ie był m u obcy. Z a b ie ra ją c głos w dy- , skusji, z d a n ie sw oje w y p o w iad a ł w sposób sta ra n n ie w yw ażony i u p rz e j
my. N ie chciał u razić niczyich uczuć.
B ył członkiem ra d n au k o w y ch oraz k o m itetó w re d a k cy jn y c h liczą cych się periodyków filozoficznych. Z głębokiej potrzeb y in te le k tu a ln e j uczestniczył w k o n feren c jac h , sym pozjach, k o n w ersato riach . S łu ch ał uw aż n ie tego co m ów iono, zd obyw ając w te n sposób do w łasn y ch ro z w aż ań now y m a te ria ł. P rz em y ślał go w szech stro n n ie, an a liz o w ał treść w y p o w iad a n y ch tez, zasadność a rg u m e n ta c ji itd. B ył w e w n tę rz n ie o d po rn y n a p ro p a g a n d ę czy też ag ita c ję ideologiczną.
W codziennych k o n ta k ta c h był n ie sły c h an ie koleżeński, życzliw y dla ludzi, u rze k ają co u p rze jm y . C h ę tn ie służył ra d ą i pom ocą. C enił sobie przy jaźń . O dszedł n iespodziew anie, dosłow nie z p o ste ru n k u pracy. B ę dzie go n a m b ard z o brak o w ać.
W y b ra n e p u b lik a c je a u to rs tw a H e n ry k a S to n e rta :
(1) D efin icja w n a u ka c h d e d u k c y jn y c h , Łódź 1959, stro n 168. (2) J ę z y k i teorie a d e k w a tn e z ontologią ję z y k a n a u ki, S tu d ia Logica
14 (1964), 49—78.
(3) Z ja zd logików w P o zn a n iu w d n iu 10 i 11 k w ie tn ia 1984 r. S tu d ia Filozoficzne; n r 1 (1964) 215—217.
(4) J ę z y k i nauka, W arszaw a 1964, stro n 270.
(5) A n a liza logiczna ogólnego pojęcia organizacji, w : F ra g m en ty F i lozoficzne, S eria trzecia, W arszaw a 1967.
(6) A n a liza logiczna pojęć n a u k i o działaniu, P rak seo lo g ia, 1967, 27; 1968, 29.
(7) S e m a n ty c zn e d eterm in a c je p ro b le m a ty k i n a u k o w e j, w : S tu d ia z histo rii se m io ty k i, W rocław 1971.
(8) W y k o rzy sta n ie n a u k i w działaniu, P rak seo lo g ia, n r 2 (1972) 55—86. (9) N ie k tó re p ro b le m y epistem ologiczne s tr u k tu r y n a u k p r a k ty c z n yc h , w : P ro b le m y epistem ologii p ra g m a ty czn e j, W rocław —W a r szaw a 1972.
(10) P ro b le m a ty k a badań prakseologicznych, R e fle k s je i sugestie, P r a kseologia, n r 3 (1976), 5—20.
(12) R ec: J. S łupecki, L. B orkow ski, E le m e n ty lo g ik i m a te m a ty c z n e j i teo rii m nogości, w : S tu d ia Filozoficzne, n r 2 (1964) 179—184.
(13) R ee: J. A. F aris, Q u a n tifica tio n T heory, L ondon 1964, w : S tu d ia Logica, 17 (1965).
(14) W o kó ł ję z y k a i k o m u n ik a c ji, rec. J. M. D ołęga: Z n a k — ję z y k — sym bol. Z p o d sta w o w y ch za g a d n ień k o m u n ik a c ji, W a rsza w a 1991, S tu d ia P hilos. C h ristian a e, 28 (1992) n r 2, 266—267.
(15) Tadeusz. K o ta rb iń sk i — N a u czyciel i U czony, P rak seo lo g ia, n r 1—2 (1982) 17—26.
(16) N o w e osiągnięcia w prakseo lo g iczn ej teo rii w a lk i, P rakseologia, n r 3—4 (1982) 79—103.
(17) J ó z e f K o n ie c zn y — u czo n y i czło w ie k, Prakseologia·, n r 1—2 (1985) 23—32.
(18) M etodologia n a u k p ra k ty c zn y c h T adeusza K o ta rb iń sk ieg o (okres do 1939 r.). P rak seo lo g ia, n r 1—2 (1985) 51—65.
(19) T w ie rd ze n ia n a u k p ra k ty c zn y c h w u ję c iu T adeusza K o ta rb iń sk ie go (okres po 1939 roku), P rak seo lo g ia, n r 1—2 (1986) 65—81. (20) T w ie rd ze n ia n a u k p ra k ty c zn y c h w m etodologii A d a m a P odgór
skiego, P rak seo lo g ia, n r 3—4 (1986) 91—113.
(21) U zasadnienie tuBierdzeń n a u k p ra k ty c zn y c h w e d łu g T adeusza K o tarbiń skieg o , P rak seo lo g ia, n r 101 (1987—1988) 345—354.
M ieczysła w L u b a ń sk i
PAMIĘCI KSIĘDZA PROFESORA
STANISŁAWA KAMIŃSKIEGO
W ydział Filozoficzny A k ad e m ii Teologii K ato lick iej w W arszaw ie zorganizow ał d n ia 9 k w ie tn ia 1992 r. sym pozjum pośw ięcone uczcze n iu pam ięci K siędza P rof. D ra hab . S ta n is ła w a K am ińskiego (1919— 1986), w ybitn eg o filozofa, p ro fe so ra zw yczajnego K U L, k tó ry przez sw ą tw órczość n a u k o w ą w n ió sł w ielk i w k ła d w rozw ój polskiej m yśli filo zoficznej z a jm u ją c się h is to rią logiki, te o rią n a u k i, logiką fo rm aln ą, m etodologią, zw łaszcza n a u k filozoficznych i teologicznych.
N a S ym pozjum w ygłoszone zostały n a s tę p u ją c e odczyty:
1. K s. prof, d r hab . E d m und M oraw iec, p ro re k to r A T K : Słow o w s tę p ne.
2. Ks. prof, d r hab. Jó zef H e rb u t, K U L : P ro b le m a ty k a teologii ja k o rew ela cjo n iza cja n a tu ra ln e j w ie d z y o ży c iu ch rześcija ń skim . 3. K s. d r T adeusz B iesaga, A T K : Poglądy S ta n isła w a K a m iń skieg o
odnośnie do p ro b le m a ty k i etyczn ej.
4. Ks. prof, d r hab. A n d rzej B ronk, K U L : F ilozofia n a u k i i n a u ka w e d ług S ta n isła w a K a m iń skieg o .
5. Ks. d r hab. M ieczysław B om bik, A T K : T eoria · błędów logicznych w u ję c iu S ta n isła w a K a m iń skieg o .
6. P rof. d r hab . E d w a rd N ieznański, A T K : S ta n isła w K a m iń s k i jako logik.
P rz eb ie g S ym pozjum w ra z z d y sk u sją p an e lo w ą nt. S p e c y fik a p o zn a n ia filo zo ficzn eg o w sto su n k u do in n y c h ty p ó w p oznania om ów ił R o m an T o m an ek : S y m p o z ju m pośw ięcone p a m ięc i K s. Prof. S ta n isła w a K a m iń skieg o , w : S tu d ia P h ilo so p h ia e C h ristian a e, 28 (1992) n r 2, 262—264. Z godnie z zam ieszczoną ta m zapow iedzią p u b lik u je m y p o n i żej p ełn y te k st re fe ra tó w w ygłoszonych podczas Sym pozjum .
