A. GIGOW
MODYFIKACJA METODY PRODUKCJI ANTYGENU TOKSOPLAZMOWEGO
Diagnostyka toksoplazmozy jest w dalszym ciągu jednym z ważniej
szych problemów naukowych. Stosowane metody biologiczne, serolo- giczne i alergiczne spotykają się z dość różną oceną. Odczyn wiązania dopełniacza jest metodą stosunkowo dobrą, a,le największą trudność spra- wia przygotowanie odpowiedniego antygenu. Istotne tu jest rozbicie ko- mórek zakażonych toksoplazmami przy pomocy zamrażania (-70°) i od- tajania (30°C). Na ogól antygeny takie posiada,ją nd:skie miano i często właściwości anty komplementarne. West p ha 1 (1951) uzyskiwał zwięk
szenie miana i swoistości antygenu przy pomocy ultradźwięków. Jest to jednak metoda skomplikowana, wymagająca specjalnej aparatury. Po-
stanowiliśmy więc poszukiwać prostszej i równie skutecznej metody.
Badania nasze zmierzały w 2 kierunkach:
1) uwolrni.enie pasożytów znajdujących się w komórkach żywiciela,
2) pozbawienie antygenu jego antykomplementa,rnych właściwości.
Pierwsze zadanie usiłowaliśmy uzyskać prnez stosowanie hypotonicz- nych płynów, opi,e,rając się na różnicach właściwości samego pasożyt'ł
i komórek żywiciela. Wyniki były ujemne. Później zwróciliśmy uwagę
na różne związki. chemiczne, głównii.e ługi. Również i tu stwieTdzano różny stopień wradiwości pasożytów oraz białych ciałek krwi. Stosowany naj- pierw 10/o ług sodowy wywoływał pełny rozpad zarówno białych krwinek jak i pasożytów. To samQ następowało również przy stężeniu ługu 1 : 500.
Przy stężeni.u zaś 1 : 1000 leukocyty pozostawały niie naruszone. Rozpo-
częliśmy zatem próby z 10/o ługiem potasowym i już na wstępie wyniki
były bardziej zachęcające.
, Opiszemy tu produkcję antygenu według niaszej modyfikacji. Zaka-
żone myszy zabijano 3--4 dnia i każdemu zwierzęciu wprowadzano strzy.:.
kawką do jamy brzusznej po około 2 ml płynu fizjologicznego. Nie wyj-
mując igły kilkakrotnie przemywano powierzchnię otrwwnej, starając się możliwie dokładnie spłukać z niej pasożyty. Tą samą strzykawką wy-
.,w1actomośc1 Parazytologlcz,;ie", t. V, nr 6, 1959.
5130 A. GIGOW
ciągano cały płyn. Spmwdzano pod mikroskopem ilość pasożytów i obec-
ność flory bakteryjnej, zbierając do dalszej produkcji tylko wysięki ste- rylne. Jeżeli toksoplazmy były bard:z.o liczne, powtarzano płukanie jamy brzusznej.
Zebrany płyn wirowano przez 25-30 min. przy 500 obr./min. Po od- rzuoeniu zbędnego płynu pozostały osad po wymieszaniu rozcieńczano płynem fizjologicznym w stosunku 1 : 50, mieszając go możliwie dokład
nie. Następnie dodawano kilka kropli ługu potasowego, po czym osad dalej dokładnie mieszano pipetą i kontrolowano pod mikroskopem ilości
leukocytów. Gdy było ich 2-3 w polu widzenia przy powiększeniu
500 razy, nie dodawano już więcej ługu. Powstawała wtedy galaretowata zawiesina nie nadająca się do dals:oej pr:oeiróbki. Wtedy dla zmniejszenia jej lepkości dodawaliśmy okol-O 1/10 część (objętościowo) 10/o wodnego roztworu NaHC03. Po wymieszaniu wirowano to w ciągu 30 min. przy 500-2000 obr./min. Płyn znad osadu odrzucano, a pozostałość dopełniano
do 1 ml roztworem fizjologkznym uzyskµjąc po wymieszaniu 1 O/o zawie-
sinę. Mro~ono ją następnie (w stałym C02) i odmrażano (w 37°C) 7-10 razy, po czym pozostawiano w lodówce (4°C) na przeciąg 5 dni.
W dalszym ciągu sporządzano zawiesinę 1 : 300 dodając płyn fizjo- logiczny z 0,30/o fenolu, wirowanego przez 40 min. przy 2500-3000 obr./min. i płyn znad osadu był już gotowy do użyda jako antygen. Anty- gen ten inaktywowany w 56 °C przez 30 min. i wymiareczlmwany zacho-
wywał swe właściwości przez długi okres (przechowany w 4°C).
Opisana metoda pozwala na uwolnienie toksoplazm znajdujących się wewnątrz komórek i pozbawienie antygenu jego antykomplementarn~ch
właściwości. Łatwa produkcja i dobre wyniki, jakie uzyskiwaliśmy, upo-
ważniają nas do zalecenia tej metody.
Otrzymano 20.Il.1959 r.
Z Instytutu Epidemiologii Mikrobiologii w Sofii
A. GIOOW
MODIFICATION OF THE METHOD OF TOXOPLASMA ANTIGEN PRODUCTION
The author suggests a modification of the toxoplasma antigen production for the oomplement fixation test which enables to decompose the cells of the host (leukocytes, monocytes etc.), to get free the toxoplasmas and to deprive the antigen of its anticomplementary properties. The use of 10/o Kalium hydricum solutum (KOH) is here the substantial factor as well as the reduction of the stickiness of the liquid by adding NaHC03 solution. This method is simpler that one applied by West- P ha 1 with use of ultrasounds, and gives, according to the author, good results.
