Próby otrzymywania surowicy odpornościowej przeciwtoksoplazmowej na królikach

J. UMIŃSKI (Lublin)

Zakład Parazytologii Inst. Med. Pracy i Hig. Wsi

PRÓBY OTRZYMYWANIA SUROWICY ODPORNOŚCIOWEJ

PRZECIWTOKSOPLAZMOWEJ NA KRÓLIKACH

[lOJ

Poddano badaniu 15 królików, z których 14 wykazywało ujemny o.w.d.

z antygenem toksoplazmowym, a 1 wydawał się naturalnie zakażony tok-

soplazmą, dając w niskim mianie dodatni o.w.d. Króliki zakażano różnymi materiałami, w różnych dawkach, różnymi drogami, oraz leczono antybio- tykami (aureomycyna, terramycyna)

+

+

żeń, sposób leczenia itd. Materiały zakażające były o nieosłabionej i osła­

bionej żywotności toksoplazm. Używano: zawiesiny wątroby

+

otrzewnowy zakażonej myszki w płynie fizjologicznym, normalnej oraz przetrzymywanej w lodówce lub w temp. pokojowej, suszonego wysięku

otrzewnowego myszki, antygenu toksoplazmowego z błon kosmówkowo- -omoczniowych i z wysięku otrzewnowego. Dawki zakażające wahały się

od 0,1-1 ce, z tym, że zawiesiny rozcieńczano od 1 : 10-1 : 1000, a anty- geny używano nierozcieńczone. Zakażano podskórnie, dootrzewnowo i doustnie. Leczenie rozpoczynano albo równocześnie z zakażeniem, względ­

nie z ,reinwazją, albo wypl'.zedzając :zakailerue o 1 dobę. O.w.cl., stosowany dla śledzenia zachowania się przeciwciał u zakażonych królików, przepro- wadzano 3 antygenami: jajowym oraz z wysięku myszek i świnek mor- skich, i równocześnie odpowiednimi antygenami ujemnymi, dążąc w ten sposób do wyeliminowania czynników nieswoistych.

Celem pracy było zbadanie: 1) Jaki materiał zakażający i stosowany na jakiej drodze, jest zdolny wywołać przeciwciała dla o.w.d. we krwi, zacho-

wując królika przy życiu. 2) Jaki sposób i jaki stopień osłabienia materiału zakażającego jest w stanie wywołać przeciwciała dla o.w.d. we krwi kró- lika. 3) Jakie są możliwości wynikające z zastosowanego leczenia zarówno

dla przeżywalności królików jak i poziomu przeciwcia<ł. 4) Jakie mate-

riały zakażające mogą zabezpieczyć króliki przed reirrwazjami.

Odpowiedź ze wstępnych obserwacji streszczam następująco: Ad 1. Z 15 królików zakażonych, przeżyło 9. Wśród n:ich u 5 stwierdzono rozwój prze-

ciwciał, a to u 4 po stosowaniu zawiesiny i u 1 po stosowaniu suszonego

wysięku. Pozostałe króliki przeciwciał nie wytworzyły, czego powodem

był zbyt dalece posunięty proces osłabienia żywotności toksoplazm, co jest tematem następnego punktu. Z 5 zachowanych przy ^życiu królików ^było

zakażonych dootrzewnowo - 1, doustnie - 3, podskórnie - 1. Z królików które padły 2 wytworzyły przeciwciała. Ad 2. Prób zakażenia antygenem

Wjadomości Parazytologdczne nr 5 - Supplementum

46 ^{J. UMIŃSKI}

jajowym lub wysiękowym dokonano - 6, z wynikiem ujemnym. Na 3 pró- by zakażenia wysiękiem suszonym, w 1 wypadku królik wytworzył prze-

ciwciała. Zawiesina przetrzymana w lodówce użyta 2 razy do zakażeń,

u 1 królika spowodowała przeciwciała, zaś przetrzymana w temp. pokojo- wej {6 zakażeń) wywołała ptr:z,eci1wcj,ała u 1 króHka:. Ad. 3. Doikonano 15 pr:ób leczenia kTó1ików :zaikażoinych ,ziawiiesi.ną o pełnej zjadHwości lub osła­

bioną. Z 9 królików zakażonych poraz pierwszy przeżyło 3, z 6 reinwazjo- wanych przeżyło 3. W tej grupie udało się utrzymać pr¹zy życiu króliki

zakażone dootrzewnie, podskórnie i doustnie. Na 15 prób leczenia, w 8 wy- padkach obserwowano rozwój przeciwcfał, 3 wyniki serologiczne były_ ujem- ne, a 4 królików nie badano, gdyż padły wkrótce po 1zak~żeniu. Przeciwciała

dla o.w.d. u królików leczonych stwierdzano pomiędzy 10 a 23 dniem od za-

każenia. Po 1-szym zakażeniu miano dochodziło do 1:40. Reinwazja połą­

czona z leczeniem mogła podnieść poziom przeciwciał, względnie utrzymać

je na wyjściowym poziomie. U 1 królika reinwazjowanego uzyskano miano 1 : 128. Przeciwciała były trwałe, ale w obserwacji dłuższej utrzymywały się w niskim mianie. Zbyt skąpe obserwacje, dotyczące zachowania się przeciwciał u królików zakażonych i nieleczonych, nie pozwalają dokład­

nie porównać rozwoju przeciwciał u królików leczonych i nieleczonych.

W każdym razie po próbach leczenia rozwój przeciwciał nie był słabszy

i reinwazje wyzwalały narastanie miana. Ad 4. Dokonano 15 prób rein- wazji, z tym, że niektóre króliki były 1 raz, inne 2 albo 3 razy reinwazjo- wane. Tylko na skutek reinwazji zawiesiną normalną lub osłabioną kró- liki padały; na 9 reinwazjowanych zawiesiną 3 padły, a 6 przeżyło. Z 3 kró- lików uodpornianych 2-3 razy w odstępach 2 tygodniowych zabitym an- tygenem toksoplazmowym 1 królik padł po otrzymaniu normalnej zawie- siny toksoplazm, dalsze są w obserwacji. 4 króliki traktDwane 1-2 razy

zawiesiną osłabionych toksoplazm, reagowały różnie na zawiesiny o nie- znacznie lub wcale nie zmniejszonej żywotności toksoplazm - 2 króliki

przeżyły, a 2 nie przeżyły tego rodzaju reinwazji. Wydaje się, że antygeny zabite nie wywołują przeciwciał i nie przyczyniają się do uodpornienia królików przed reinwazjami. Natomiast zawiesiny toksoplazm o osłabionej żywotności mogą przy odpowiednim stosowaniu i dawkowaniu wpływać zabezpieczająco przed reinwazjami żywymi pasożytami. Temat ten jest w początkowym stadium badania.

nOITblTKJ1 l13rOTOBJIEHii1H HA KPOJIIi1KAX Ii1MMYHHOM CblBOPOTKM ITPOTii1B TOKCOITJIA3MO3A

P e3IOMe

Tpy„ 3aKJIIO'IaeT rrpe,n;Bap1neJihHoe coo6iqem1e o rrorrbJTKax rroJiy,remrn Ha Kpo- JIHKax 11MMyHHh!X CblB0P0T0K. ,lJ;.TIJl OIIhIT0B 6hIJIH B3HTbl 15 KP0JJ11K0B. Kp0JJ11Kl1 6LIJIM II0,D;BepraeMbl 11HBa311H, a 3aTeM peMHBa3Hl1 3MYJibCl1ett T0KC0rIJia3M (rnTaMM

RH) II0JJH0B11PY JieHTHbIX, OCJia6JieHHb!X M yMePll.\BJieHHbIX. Ii1HBa311Jl rrp0B0;:IHJiaCb nepopaJibH0, TI0;:IK0}KH0 11 11HTpanepHT0HeaJibHO, TIOJib3YHCb TI0JJH0B11PY JieHTlłblMH JI.'1l1 OCJia6JieHHbIMM 3MYJibC11HMH. Kp0Jil1K0B Jie'!l1JIH aHTJ16HOT11KaMM, cyJib(paM117.a- Ml1 11 B11T. c. K a)KeTCH, '-!TO YMepll_\BJieHHhle aHTl1reHhl He Bbl3bJBa!OT II0HBJieH11f!

OCENA RÓŻNYCH ANTYGENTÓW TOKSOPLAZMOWYCH 47

aHTl1TeJI 11 He cnoco6cTBYIOT B03HHKHOBeHl1!0 l1MMyHl1TeTa B OTHOilleHl1l1 peMHBa3l1l1.

Hao6opoT, 3MY JlbCl111 OCJia6JieHHHb!X TOKCOnJia3M MoryT np11 COOTBeTCTBy!Ow;eM np11- MeHeHMl1 M ~03l1POBaHJ111 oxpaHHTb npOTl1B pel1HBa31111. 'YIIOTPe6JieH11e aHTI16J10TM- J-::0B He BJil1HJIO OTqeTJIMBO Ha rrpoTHBTeJia B peaKql1l1 CBH3bIBaHl1H KOMIIJil1MeHTa.

ATTEMPTS TO OBTAIN ANTITOXOPLASMA SElRA ON RABBITS Summary

This is a ,preliminary r~port on attempts to obtatn antitoxoplasma sera on rab- bits. 15 rabbits were used in the experiments. The rabbits were infected and re-infec- ted with a suspension of toxoplasma (Rh strain) fully vkulent, attenuated and killed.

The infection was orał, subcutaneous and intraperitoneal; fully v,irulent or attenuated suspension was applied. The rabbits were treated with antibi-otics, sul•phonamides and vitamin C. Killed antigens do not seem to produce antibodies or contribute to immunize against reinfections. On the other hand suspensions of attenuated toxo- plasma may with proper application and dosage protect from re-infections. The admi- nistration of antibiotics had no special effect on the behaviour of antibodies towards complement fixation test.