Beata Glinkowska
Uniwersytet Łódzki
WIZJA ROZWOJU POLSKIEGO SPORTU NA PRZYKŁADZIE STOWARZYSZENIA SPORTOWEGO KLUB „DRAGON” W ŁODZI
*Streszczenie: W artykule w sposób syntetyczny zaprezentowano stan aktualny sportu w Polsce oraz dokonano próby stworzenia wizji jego rozwoju w oparciu o Strategię Rozwoju Sportu w Polsce do roku 2015. Podstawą napisania artykułu były badania wła- sne, przeprowadzone w Stowarzyszeniu Sportowym Klub „Dragon” w Łodzi w 2010 r.
Na ich bazie ukazano szanse, bariery, strategię i wizję rozwoju wybranej dyscypliny sportowej, którą jest szermierka.
Słowa kluczowe: sport, zarządzanie sportem, wizja, strategia, dyscypliny sportowe, aktywność fizyczna, szermierka, Strategia Rozwoju Sportu w Polsce do roku 2015.
Wstęp
W globalizującym się świecie dla określenia wszelkiego typu aktywności fi- zycznej ludzi używa się ogólnego określenia – sport1. W krajach rozwiniętych sport staje się dobrem narodowym o charakterze powszechnym. Uprawianie sportu jest podstawą zachowania sprawności, dbałości o zdrowie, kształtowania osobowości i postaw. Także promocja państwa na świecie coraz częściej odby- wa się za pośrednictwem sportu, w czym pomaga wzrost znaczenia i zasięgu
* Artykuł napisano na podstawie badań własnych przeprowadzonych w Stowarzyszeniu Spor- towym Klub „Dragon” w Łodzi, także analizy materiałów wewnętrznych i sprawozdań finanso- wych Klubu oraz analizy sprawozdań Ministerstwa Rozwoju Regionalnego.
Szczególne podziękowania za umożliwienie przeprowadzenia badań składam Zdzisławowi Kwiecińskiemu wiceprezesowi do spraw finansowych, Wojciechowi Makówce, wiceprezesowi ds. sportowych oraz Zdzisławowi Kondratowskiemu, członkowi zarządu – ludziom pasji, poświę- cenia i zaangażowania.
1 Myśl zaczerpnięta z http://archiwum-ukie.polskawue.gov.pl/.
przekazu telewizyjnego. Telewizja nabiera globalnego wymiaru. Za jej pomocą przekazywane są sprawozdania z wielkich, prestiżowych imprez sportowych, mistrzostw Polski i świata, Igrzysk Olimpijskich, dyscyplin sportu cieszących się dużą popularnością. Państwo, które nie promuje sportu i nie czyni na niego nakładów, postrzegane jest jako niemodne, społecznie nieodpowiedzialne. Cho- ciaż sytuacja w tym względzie ulega sukcesywnej poprawie, to jednak w ostat- nich latach, a nawet dziesięcioleciach, sport nie należał w Polsce do prioryteto- wych politycznych i strategicznych obszarów państwa. Widać to chociażby po wartościach wskaźników budżetu, kierowanych na poszczególne obszary i dzie- dziny gospodarki i życia społecznego w stosunku do wielkości środków pań- stwowych kierowanych na sport. A przecież sportowiec, który osiąga sukces, staje się idolem, wychodzącym niejednokrotnie poza ramy sportu. Może swo- bodnie przechodzić z jednego środowiska konsumenckiego do drugiego. Dociera nie tylko do finalnego odbiorcy, jakim jest kibic, ale także do odbiorcy pośred- niego, czyli mediów. Jego sławę wykorzystują także firmy produkcyjne/usługowe, które wiążą się z nim kontraktem na reklamę swoich produktów. Większe obroty tych firm oznaczają z kolei większe wpływy do budżetu państwa.
Realia polskiego sportu – zagadnienia wybrane
Osiągnięcia Polaków w różnych dyscyplinach sportu w Polsce i w systemie współzawodnictwa światowego są zauważane i doceniane. Ten ważny obszar życia społecznego, jakim jest sport, ma ogromny wpływ zarówno na rozwój mieszkańców, ich zdrowie, jakość życia, postawę, jak i na rozwój regionów, a w konsekwencji kraju. Promowanie sportu, utrzymywanie go na należytym poziomie, pokazywanie wydarzeń sportowych w telewizji, pisanie o nich w pra- sie, jest skutecznym narzędziem postrzegania danego kraju przez inne państwa.
Oczywiście, zainteresowanie sportem w ogóle i poszczególnymi dyscyplinami w szczególności wzrasta, gdy słyszy się o sukcesach sportowców, głównie na polu międzynarodowym czy światowym. Sukcesy są wypadkową nie tylko cięż- kiej pracy trenerów i sportowców, ale także zależą od możliwości finansowych, organizacyjnych i technicznych klubów sportowych. Wiele dyscyplin sportu jest zapomnianych, niemodnych, niepromowanych, dofinansowywanych zaledwie fragmentarycznie przez np. samorządy czy państwo.
Polacy pytani o to, jakie dyscypliny sportu znają lub lubią, odpowiadają zwykle, że piłkę nożną (bo to sport narodowy), piłkę siatkową i piłkę ręczną (bo na tym polu są spore sukcesy). Rozsławili także polski sport, a właściwie niektó- re jego dyscypliny sportowcy indywidualni: Adam Małysz i Justyna Kowalczyk – niektóre sporty zimowe, Tomasz Majewski, Piotr Małachowski, Szymon Ziół- kowski, Sylwester Bednarek, Anna Rogowska, Anita Włodarczyk, Leszek Bla- nik – lekkoatletykę, Robert Kubica – wyścigi Formuły 1.
Nieliczni Polacy potrafią bez problemu przyporządkować nazwiska sportow- ców do danej dyscypliny. Jest wiele powodów takiego stanu rzeczy: brak krze- wienia kultury fizycznej, brak promocji różnych dyscyplin sportowych, brak wy- ników na miarę Polski i świata, brak biznesowej transparentności związków sportowych czy chociażby fakt, że po transformacji ustrojowej (około 20 lat temu) sport był ostatnim obszarem życia, za porządkowanie którego się wzięto. Sport, wraz z jego wszystkimi dyscyplinami, znajduje się w fazie wchodzenia na rynek, jest zaledwie w wieku niemowlęcym. Rolą państwa jest nie tylko promowanie sportu, ale i dbałość o niego w kwestii finansowania i informowania o sukcesach.
Dużą rolę w finansowaniu niektórych dziedzin sportowych odegrały unijne fundusze2. Z elektronicznej informacji prasowej z 2 października 2007 r.3 wyni- ka, że dzięki dotacjom unijnym w latach 2004–2006 wsparcie uzyskało ponad 450 projektów dotyczących infrastruktury sportowej. Pozwoliło to m.in. na bu- dowę nowych boisk, pływalni, stadionów czy hal sportowych. W sumie na te działania przekazano około 1 mld zł. Działania związane z rozbudową infra- struktury sportowej finansowane były z różnych programów operacyjnych: ze Zintegrowanego Programu Operacyjnego Rozwoju Regionalnego (ZPORR), z Sektorowego Programu Operacyjnego Restrukturyzacja i Modernizacja Sekto- ra Żywnościowego i Rozwoju Obszarów Wiejskich (SPO ROL) i z 7 programów współpracy transgranicznej (Programy Inicjatywy INTERREG)4.
Warto podkreślić w tym miejscu, że ponad 300 projektów zostało zrealizo- wanych z programu rolnego (stanowiło to kwotę 140,3 mln zł), zakładającego modernizację i wyposażenie obiektów sportowych w małych gminach wiejskich lub miejsko-wiejskich o liczbie mieszkańców nieprzekraczającej 5 tys. Wartościowe zestawienie wydatków z poszczególnych programów przedstawia rysunek 1.
82%
14% 4%
ZPORR (857,7 mln) SPO ROL (140,3 mln) INTERREG (40,2 mln)
Rysunek 1. Wartość projektów (w zł) z zakresu infrastruktury sportowej zrealizowanych w ramach poszczególnych programów według stanu na koniec czerwca 2007 r.
Źródło: Ministerstwo Rozwoju Regionalnego „Finansowanie sportu z unijnych funduszy”, www.mrr.gov.pl
2 http://www.mrr.gov.pl/aktualnosci/fundusze_europejskie_2007_2013.
3 Informacja prasowa otrzymana drogą e-mail (adres: media@mrr.gov.pl).
4 Tamże.
Analizując rysunek widać, że 857,7 mln zł, według stanu na połowę roku 2007, przeznaczonych na inwestycje sportowe, pochodziło z funduszu ZPORR, kolejne 140,3 mln zł – z funduszy SPO ROL oraz 40,2 mln zł − z funduszy IN- TERREG. Nie ulega zatem wątpliwości, że wybudowano sporo obiektów spor- towych, które aktualnie służą krzewieniu kultury fizycznej i rozwojowi niektó- rych dyscyplin. Jednakże widoczna jest wyraźna monotematyczność; najwięcej unijnych funduszy zostało zainwestowane w budowę boisk i stadionów, hal i sal sportowych (tab. 1).
Tabela 1. Rodzaje realizowanych projektów według stanu na koniec czerwca 2007 r.
Rodzaj projektu Liczba projektów Wartość dofinansowania (w mln zł) (wartość przybliżona)
Boiska i stadiony 120 119,6
Centra i kompleksy 108 113,0
Infrastruktura sportowa 99 100,5
Hale i sale sportowe 89 535,8
Inne 26 43,9
Pływalnie 11 91,9
Razem 453 1004,7
Źródło: opracowanie własne na podstawie danych Ministerstwa Rozwoju Regionalnego „Finansowanie sportu z unijnych funduszy”, www.mrr.gov.pl.
Ustalając procentowy udział poszczególnych inwestycji na podstawie tabeli 1, można zauważyć, że 54% wszystkich funduszy pochłonęły właśnie hale i sale sportowe, kolejne 12% przeznaczono na budowę boisk i stadionów, 11% – na centra sportowe i kompleksy sportowe, 10% − na infrastrukturę sportową, 9% – na pływalnie oraz 4% − na inne działania sportowe (inwestycje).
Interesujące jest zestawienie wartości zrealizowanych „przedsięwzięć spor- towych” według regionów w 2007 r. Wynika z niego, że największe środki zo- stały przekazane na region pomorski, a najmniejsze na region lubuski; region łódzki jest mnie więcej pośrodku (rys. 2).
Z danych zawartych na stronie Ministerstwa Rozwoju Regionalnego wyni- ka, że około 285 mln zł zostało przeznaczone na inwestycje dla regionu po- morskiego, 40,7 mln zł dla regionu łódzkiego, a najmniej, bo 13,2 mln zł, dla regionu lubuskiego.
285,0
124,0 89,3 74,5 74 58,2 43,6 41,2 40,7 39,9 33,8 27,7 18,9 15,3 13,2
0 50 100 150 200 250
300 Pomorskie
Świętokrzyskie Lubelskie Mazowieckie Podlaskie
Zachodniopomorskie Warmińsko-mazurskie Podkarpackie Łódzkie Opolskie Wielkopolskie Małopolskie Śląskie
Kujawsko-pomorskie Lubuskie
Rysunek 2. Zestawienie wartości zrealizowanych przedsięwzięć w podziale na regiony według stanu na koniec 2007 r. (w mln zł)
Źródło: opracowanie własne na podstawie danych Ministerstwa Rozwoju Regionalnego „Finansowanie spor- tu z unijnych funduszy”, www.mrr.gov.pl.
Programy operacyjne na lata 2007–2013 także zakładają dofinansowanie sportu. W sumie województwa mają do dyspozycji 16,5 mld euro, jednakże w programach tych nie ma bezpośrednich i konkretnych wskazań co do rodzaju inwestycji. Największe szanse dofinansowań, co pokazała też praktyka, mają te projekty, które dotyczą wzmacniania potencjału turystycznego regionów, po- prawy infrastruktury społecznej i edukacyjnej regionów, budowy i remontów obiektów sportowych, budowy i rozbudowy infrastruktury przeznaczonej dla uprawiania turystyki aktywnej. Możliwe jest także dofinansowanie (w ramach priorytetów) rozwoju kadr szkoleniowych i trenerskich oraz integracyjnych za- wodów sportowych i zawodów dla osób niepełnosprawnych (Priorytet VIII PO KL – Regionalne kadry gospodarki, Priorytet VII PO KL – Promocja integracji społecznej, Priorytet IX PO KL – Rozwój wykształcenia i promocji w regio- nach). W ramach kolejnego programu, którym jest Program Operacyjny Polski Wschodniej, realizowane są projekty związane z obsługą i rozwojem ruchu ro- werowego. Dotyczy to regionów województw: lubelskiego, podkarpackiego, pod- laskiego, świętokrzyskiego i warmińsko-mazurskiego.
Także w ramach Europejskiej Współpracy Terytorialnej możliwe są dofinan- sowania na infrastrukturę sportową i rekreacyjną, obozy, turnieje i zawody spor-
towe oraz na międzynarodową wymianę sportowców. Stan wykorzystania środ- ków i stan faktyczny inwestycji sportowych będzie możliwy do oceny po 2013 r.
Podsumowując, priorytetem unijnego wsparcia finansowego zostały objęte niektóre tylko obszary i dziedziny z szeroko pojętego sportu. Te dziedziny, które są mało popularne, mało widowiskowe, niszowe lub marginalne skazane są na pomoc samorządów albo członków klubów sportowych czy samych zawodni- ków. Jest to jeden z poważniejszych problemów małych klubów sportowych, takich chociażby, jak kluby szermiercze.
Stowarzyszenie Sportowe Klub „Dragon” w Łodzi – analiza organizacyjna i finansowa 2005−2009
Stowarzyszenie Sportowe Klub „Dragon” jest kontynuatorem, „spadkobiercą”
sekcji szermierczej nieistniejącego już łódzkiego Włókniarza. Jest to organizacja pożytku publicznego. Działalność statutowa stowarzyszenia związana jest ze sportem i rekreacją ruchową. Siedziba klubu mieści się przy ul. Piotrkowskiej 59 w Łodzi. Młodą, ambitną kadrę szkolą znani w Polsce trenerzy: Zdzisław Kondra- towski i Wojciech Makówka, posiadający pierwsze klasy trenerskie. Są oni wy- chowawcami znanych zawodników − reprezentantów na mistrzostwach Polski i Europy.
Jak każdy klub sportowy, tak i „Dragon”, boryka się z wieloma problemami natury finansowej, organizacyjnej, kadrowej itp., jednakże bez wyraźnej wizji nie byłyby możliwe ani sukcesy, ani rozwój Klubu. Domeną Klubu szermierczego jest szabla.
Stowarzyszenie na dzień 31 grudnia 2005 r. miało 67 członków5. Z Wydziału Sportu Urzędu Miasta Łodzi uzyskało dotację w wysokości 96 829,35 zł, z cze- go na remont hali sportowej przeznaczono 36 438,43 zł, na nagrody i stypendia dla młodzieży 2800 zł, a pozostała kwota została rozdysponowana na zakup sprzętu, pracę trenerów, czynsz, szkolenia sportowe dzieci i młodzieży. Przy- chody Stowarzyszenia stanowiły też składki wpisowe i członkowskie, darowizny, odstępne z tytułu udostępniania podmiotom zewnętrznym sali na zawody spor- towe − łącznie 52 930,41 zł, co razem z dofinansowaniem UMŁ dało kwotę 149 759,76 zł. W 2005 r. Stowarzyszenie pozyskało także nową salę treningową, której remont został sfinansowany z dotacji Wydział Sportu UMŁ, środków własnych i prac społecznych członków Stowarzyszenia. Osiągnięty zysk w tym roku to 573,78 zł.
Na dzień 31 grudnia 2006 r. Stowarzyszenie miało 81 członków. Uzyskana do- tacja z Wydziału Sportu UMŁ to 61 540 zł. Wymienione powyżej pozostałe
5 Wszystkie dane pochodzą z materiałów pierwotnych, stanowiących sprawozdania finansowe Stowarzyszenia Sportowego Klub „Dragon” w Łodzi.
źródła wsparcia stanowiły 31 111,56 zł, co łącznie dało kwotę 92 651,56 zł. Po odliczeniu kosztów, związanych m.in. z zakupem nowego sprzętu sportowego, pozostał zysk w wysokości 1836,26 zł.
Na dzień 31 grudnia 2007 r. w Stowarzyszeniu było 71 członków. Uzyskane dofinansowanie z Wydziału Sportu UMŁ to 113 616,00 zł. Przychody z innych (jak wyżej) źródeł stanowiły kwotę 45 587,35 zł, co dało łączną kwotę 159 203,35 zł.
Jednym z podstawowych wydatków Stowarzyszenia był remont nawierzchni sali
− 49 396,00 zł. Rok 2007 został zakończony dodatnim wynikiem finansowym w kwocie 6148,90 zł, stanowiącym przychody roku 2008.
Na 31 grudnia 2008 r. Stowarzyszenie liczyło 88 członków. Łączne dofinanso- wanie z różnych źródeł stanowiło kwotę 154 904,52 zł, z czego składki człon- kowskie to kwota 28 590,00 zł, darowizny od osób fizycznych – 14 140,62 zł, dota- cje z UMŁ i Urzędu Wojewódzkiego − 89 841,00 zł. Rok został zakończony dodatnim wynikiem finansowym, stanowiącym przychody roku 2009 w kwocie 20 541,10 zł.
Na dzień 31 grudnia 2009 r. było 114 członków. Na przychody całkowite Sto- warzyszenia składały się następujące pozycje: składki członkowskie: 34 925,00 zł, darowizny: 14 189,30 zł, dotacje UMŁ: 67 000,00 zł. Wraz z pozostałymi przy- chodami (w tym z roku poprzedniego) łączne przychody wyniosły 149 674,40 zł.
Rok zakończył się dodatnim wynikiem finansowym, zaliczonym w poczet przy- chodów 2010 r. w kwocie 12 643,80 zł (tab. 2).
Tabela 2. Zestawienie wyników finansowych Stowarzyszenia Sportowego Klub
„Dragon” w Łodzi w latach 2005−2009
Lata Liczba
członków
Przychody ogółem (w zł)
Koszty ogółem (w zł)
Wynik finansowy (w zł) 2005 67 149 759,76 149 185,98 573,78 2006 81 92 651,56 90 815,30 1 836,26 2007 71 159 203,35 153 054,45 6 148,90 2008 88 154 904,52 134 363,42 20 541,10 2009 114 149 674,40 137030,60 12 643,80 Źródło: opracowanie własne na podstawie sprawozdań finansowych Stowarzyszenia.
Jak widać z tabeli 2, kwoty przychodów ogółem, wynikających z działalności statutowej w analizowanych latach, kształtowały się na podobnym poziomie.
Pomimo dużych kosztów utrzymania Klubu i związanej z tym konieczności remontów, zakupu sprzętu, wynagrodzeń dla trenerów i kadry, Stowarzyszenie Sportowe Klub „Dragon” z roku na rok zwiększało dodatni wynik finansowy.
Sens ekonomiczny funkcjonowania jest zachowany. Ważniejszy jednak od sensu ekonomicznego jest sens sportowy, zdrowotny i prestiżowy, o którym mówi się za mało.
Podstawowe bariery w funkcjonowaniu Stowarzyszenia Sportowego Klub „Dragon” w Łodzi
W okręgu łódzkim szermierka trenowana jest tylko w trzech klubach: Uczniow- ski KS 46, „Zjednoczeni” w Pabianicach i „Dragon” w Łodzi.
Stowarzyszenie Sportowe Klub „Dragon”, działające w tej formule od po- czątku 2005 r., boryka się z wieloma problemami i barierami, głównie o charak- terze finansowym i organizacyjnym. Wpływy z dotacji i składek członkowskich wystarczają zaledwie na pokrycie kosztów funkcjonowania Klubu. Stanowi to główną barierę na drodze do rozwoju. Taki sposób finansowania i brak możli- wości pozyskania inwestorów strategicznych zapewni istnienie Klubu, ale nie zapewni jego rozwoju. Aby dzieci i młodzież mogły ćwiczyć, potrzebny jest specjalistyczny ubiór i sprzęt. W większości przypadków kupuje go Klub. Jeden komplet takiego ubioru to koszt około 2500 zł.
Kolejną barierą jest brak odpowiedniej sali do ćwiczeń. Pozyskanie prawi- dłowo wyposażonej sali z nowoczesnym zapleczem treningowym, sanitarnym i socjalnym przewyższałoby możliwości finansowe „Dragona”. Barierą o cha- rakterze organizacyjnym jest także brak wystarczającej kadry trenerskiej. Należy podkreślić, że aby osiągnąć sukces na zawodach czy mistrzostwach, potrzebne są treningi co najmniej 3–4 razy w tygodniu. Zawody odbywają się ponadto w dni wolne od pracy. To nastręcza kolejny problem. Trenerzy to przede wszyst- kim ludzie pasji. Wynagrodzenia z tytułu trenowania dzieci i młodzieży są sym- boliczne, zatem są oni zatrudnieni na etatach w innych przedsiębiorstwach, co stanowi dla nich podstawowe źródło utrzymania. Treningi mogą prowadzić po zakończeniu swoich obowiązków związanych z pracą zawodową. Gdyby nie ogromna determinacja tych ludzi, wynikająca z ich pasji, trudno byłoby pogo- dzić te dwa obowiązki. Dzieci i młodzież chcą widzieć entuzjazm na twarzach swoich trenerów. Pokazywanie zmęczenia jest zatem niedopuszczalne i nie- modne.
Kolejną, dużą barierą jest brak zainteresowania sportem w ogóle, a szermier- ką w szczególności. Szermierka: floret, szpada, szabla są sportem elitarnym, ale mało widowiskowym i niszowym, niemodnym. Większość ludzi nie rozumie zasad tego sportu. Ponadto jest to sport, którego efekty medalowe widać po wie- lu latach treningów6. Oznacza to konieczność uiszczania składek członkowskich (70 zł) przez wiele lat oraz wielką obowiązkowość i zapał po to, aby co najmniej 3 razy w tygodniu stawiać się na treningu. Zniechęca to zarówno rodziców, jak i dzieci.
Ci jednak, którzy są wytrwali, osiągają medalowe pozycje, jednakże są one uzy- skiwane w dość późnym jak na sportowca wieku. Szermierka jest jednym z bar- dziej „medalodajnych” sportów.
6 Z analizy osiągnięć zawodników wynika, że średnio na miejsca medalowe trzeba poświęcić 8–10 lat treningów.
Brak zainteresowania sportem, kulturą fizyczną, brak mody na ćwiczenia sportowe, brak agresywnej edukacji sportowej doprowadziły do sytuacji, że rodzice ulegają presji dzieci, wypisując im zwolnienia z zajęć wychowania fi- zycznego już na poziomie szkół podstawowych. Dzieci traktują gry komputero- we i komputer jako substytut sportu, pomimo że statystyki są przerażające: 80%
dzieci ma wady postawy i problemy ze wzrokiem.
Stowarzyszenie Klub „Dragon” ma kłopoty z pozyskaniem dzieci i młodzie- ży do treningów. W 2010 r. w wyniku czynionych starań przez zarządzających Klubem pozyskano zaledwie 5 dzieci na 120 uczniów w czterech łódzkich szko- łach. Dyrektorzy szkół chętnie podchodzą do tematu, nawet organizują pokazy szermiercze na terenie swoich placówek, pomimo to odzew jest znikomy. Po- trzebny jest wzrost świadomości samorządu, rodziców, społeczeństwa.
Wizja rozwoju sportu szermierczego na przykładzie Klubu „Dragon”
W trosce o zapewnienie funkcjonowania Klubu i jego rozwój, a także stan zdro- wia dzieci i młodzieży istnieje konieczność opracowania programu rozwoju sportu w Łodzi na kolejne lata, zgodnego z ogólnopolską Strategią Rozwoju Sportu do roku 2015, przyjętą przez Radę Ministrów 23 stycznia 2007 r., obej- mującą także takie sporty niszowe, jak szermierka. Obowiązujące przepisy unie- możliwiają albo nie zachęcają przedsiębiorstw zewnętrznych i instytucji do spon- sorowania sportu, toteż rozwój szermierki w Łodzi jest zależny przede wszystkim od przekazywanych na ten cel środków finansowych przez miasto i od składek członkowskich. Realizacja postawionych przez Klub celów i jego rozwój to także wdrożenie w środowisku łódzkim odpowiedniej kultury sportowej, polega- jącej na prowadzeniu szkoleń edukacyjnych dla dzieci, rodziców, nauczycieli, społeczeństwa. Przyjęte w szkoleniach założenia muszą być nakierowane na korzyści wynikające z ruchu oraz zdrowej organizacji zajęć po lekcjach. Wy- chodząc naprzeciw tej idei, trenerzy i działacze Klubu zachęcają dzieci głównie z klas 2, 3, 4 szkół podstawowych oraz młodzież gimnazjalną do sportu, a w tym szermierki. Nawiązanie trwałego kontaktu ze szkołami podstawowymi jawi się podstawowym ogniwem w strategii rozwoju Klubu. Jeden trwały kontakt został już nawiązany – jest nim SP 111. Wszelkie prace nad wzrostem świadomości społecznej wydają się jedną z największych szans na rozwój nie tylko szermier- ki, ale i sportu w ogóle.
Aby zajęcia sportowe mogły być realizowane właściwie, zgodnie ze sztuką sportową, bezpiecznie i higienicznie, konieczna jest duża sala z zapleczem so- cjalnym, sanitarnym, sprzętowym. W przypadku Klubu taką nadzieję daje znale- zienie i zaadaptowanie dużego pofabrycznego budynku.
Wizję rozwoju powinna dać także „propaganda sukcesu”. Klub osiąga duże sukcesy w szabli. Wychowankowie Klubu są zdobywcami wielu medali o ran- dze nie tylko krajowej, ale i międzynarodowej. Na listach rankingowych co roku jest kilkadziesiąt zawodników i zawodniczek. Klub może się szczycić także kilkudziesięcioma medalami o randze mistrzostw Polski i Europy, brązowym medalem Mistrzostw Świata do lat 20, mistrzem Polski do lat 17 (2010 r.)7. Na- głośnienie takich sukcesów może być iskierką przyszłego zapału do zdobywania nagród i medali przez innych, głównie tych, którzy jeszcze się nie zdecydowali na żaden rodzaj sportu.
Bibliografia
Ministerstwo Rozwoju Regionalnego „Finansowanie sportu z unijnych funduszy”, www.mrr.gov.pl.
Materiały wewnętrzne Stowarzyszenia Sportowego Klub „Dragon” w Łodzi.
http://archiwum-ukie.polskawue.gov.pl.
http://www.mrr.gov.pl/aktualnosci/fundusze_europejskie_2007_2013.
A VISION OF POLISH SPORTS DEVELOPMENT ON
THE EXAMPLE OF THE “DRAGON” SPORTS CLUB IN LODZ Summary: The article synthetically presents the state of contemporary Polish sports and attempts to visualise its development based on the Polish Sport Development Strategy until 2015. The basis of this article is the author’s own research conducted at “Dragon”
Sports Club in 2010.
It shows the chances, barriers, strategy, and development vision of a selected sports discipline, i.e. fencing.
7 Siedemnastoletni zawodnik dostał stypendium i wyjechał do Stanów Zjednoczonych.
