Ewa Danuta Białek
SZKOŁA ŻYCIA
CYKL
WYZWANIA EDUKACYJNE EDUKACJA DLA KAŻDEGO:
SZTUKA ŻYCIA W ŚWIECIE
Copyright by: Ewa Danuta Białek
Wszelkie prawa zastrzeżone
Warszawa 2012
ISBN 978-83-63428-18-1
Wydanie I w wersji broszurowej Warszawa, 2000
--- INSTYTUT PSYCHOSYNTEZY. Centrum Wspierania Zrównoważonego Rozwoju Człowieka
www.psychosynteza.pl instytut@psychosynteza.pl sklep internetowy http://zdrowiedlaciebie.abc24.eu
„TAJEMNICZY OGRÓD”
Przypominacie sobie zapewne cudowną książkę dla dzieci
„Tajemniczy ogród”, o indyjskiej dziewczynce, która przyjechała do Anglii, gdzie przywróciła do życia umarły ogród i tchnęła je także w rzekomo sparaliżowanego chłopca. Słuchanie czarownej muzyki z filmu nakręconego na podstawie tej książki stało się dla mnie inspiracją do napisania tego właśnie rozdziału.
Życie jest jak ogród, ma wszystkie jego walory. Jest tajemnicze i wspaniałe, choć może być pełne chwastów, gęstwiny splątanych i niepotrzebnych roślin, które zaburzają prawidłowy porządek wzrostu tego co piękne i niepowtarzalne. Wymaga pielęgnacji i serca, jak również rozsądku i umiaru. Tak jak w ogrodzie nasiona powinny być zasiane we właściwy sposób, gdyż inaczej nie urosną, tak i ich cały proces wzrostu powinien być otoczony opieką.
Zapraszam cię do wykonania następującego ćwiczenia:
Ćwiczenie:
Będzie to przechadzka w wyobraźni, aby zgłębić tajemnice ogrodu.
Zamknij więc oczy i wyrusz ze mną na tę wyprawę. Ale najpierw musimy znaleźć furtkę oraz klucz, aby otworzyć do niego drzwi.
A oto one, możemy więc wejść i spojrzeć do środka.
Zobacz, że życie toczy się także w zamkniętym, dziko rosnącym ogrodzie. Jest ono bujne i nieuporządkowane. Wszystko rośnie w chaosie, silne rośliny zagłuszają słabsze i nie pozwalają im wyrosnąć. Gęsta roślinność pokrywa wszystkie ścieżki i przejścia, nie dając możliwości ukazania całego piękna tego, co jest w głębi. Pozostaje ono skryte i utajone.
Nikt nie kontroluje wzrostu. Najsilniej wyrasta to, co dzikie i niepohamowane.
A teraz wyobraź sobie, że jesteś ogrodnikiem, który dogląda ogrodu. Gdy rośliny i ziemia poczują jego rękę, wszystko nabiera jakby nowego życia. Ta wprawna ręka wie, co wydobyć, jak wzmocnić, jak wspomagać wzrost. Dotyka, pielęgnuje, głaszcze każdą roślinę, delektuje się jej zapachem i wyglądem. Wydobywa z niej całe jej piękno i koloryt, odkrywa jej tajemniczość i magię.
Co się ujawniło w tobie w trakcie tego ćwiczenia? Jak się teraz czujesz?
Jak czuła/eś się w trakcie? Co ci to dało, tego rodzaju ogląd? Zapisz to, a może narysuj.
Ta piękna metafora ogrodu posłuży mi do wytłumaczenia, dlaczego życie jest dla mnie ogrodem i co w nim można pielęgnować, aby przebiegało bujnie i wydało owoce.
Gdy wiem, co ode mnie zależy i jak mogę wspierać mój wzrost,
„pielęgnuję” swoje umiejętności, ujawniam je i wspieram. Dopomagam temu, co słabe i eksponuję to, co piękne.
Ten kontakt ze sobą i umiejętności wydobyte z siebie, pozwalają mi na kontaktowanie się z życiem, innymi ludźmi i światem.
Gdy nie znam siebie, pozwalam na „bujny wzrost” tego co niekontrolowane, które niebawem zagłusza wszystko inne. Nie panuję nad własnym rozwojem - instynktami, popędami, które wyłamują się spod kontroli. To co dobre i piękne zostaje natomiast zagłuszone. Nie ma możliwości ujawnienia się .
Jeżeli nie panuję nad tym co we mnie, nie mogę też wziąć kontroli nad postępowaniem w stosunku do innych. Ich także „zagłuszam”:
wykorzystuję, dominuję, manipuluję, nie zdając sobie z tego sprawy.
Ponieważ nie zdaję sobie sprawy skąd to pochodzi. Ponieważ nie znam siebie, nie jestem świadoma tego, co robię.
Jeżeli jestem świadoma życia, uczestniczę w nim w pełni, mam również świadomość siebie w nim, możliwość wykorzystania całego swego bogactwa wewnętrznego, wyposażenia organizmu, zmysłów, wyobraźni, intuicji i możliwości. Znam je i wiem do czego służą. I korzystam z nich w każdej jego chwili i do różnych celów. Używam je dla siebie - do poznawania siebie, własnych reakcji, jak i innych ludzi i rzeczywistości.
Znam swoje „narzędzia” w sobie i świadomie ich używam.
