• Nie Znaleziono Wyników

Robaki pasożytnicze świń i dzików w Polsce

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2021

Share "Robaki pasożytnicze świń i dzików w Polsce"

Copied!
2
0
0

Pełen tekst

(1)

STEFAN TARCZYŃSKI (Warszawa) [68]

Katedra Parazytologii i Chorób Inwazyjnych SGGW

ROBAKI PASOŻYTNICZE ŚWIŃ I DZIKÓW W POLSCE

W oparciu o zebrany materiał helmintologiczny z 61 dzików i 609 świń stwierdziłem występowanie u Suidae w Polsce następujących 19 gatunków rnbaków pasożytniczych:

Trematoda: 1. Alaria alata (Go ez e, 1782) Sc hr a n k v. P a u 1 a, 1788 - metacercaria; u dzików i świń. 2. Fasciola hepatica L i n n

e,

1758; u dzików. 3. Dicrocoelium dendriticum (Rud o 1 phi, 1819) L o os, 1899; u dzików. 4. Echinochasmus perfoliatus (v. Rat z, 1908)

Diet z, 1910; u dzików i św,iń.

Cestoda: 5. Taenia solium L i n n

e,

6. Taenia hydatigena Pa 11 as, 1766 - 7. Echinococcus granulosus (Bat c h, u świń.

1758 - cysticercus, u świń.

cysticercus; u dzików i świń.

1786) Rudolphi, 1805;

Nematoda: ·8. Strongyłoides ransomi Schwartz et A 1 i ca ta, 1930; u świń 9. Ascaris suum Go ez e, 1782; u dzików i swm.

10. Oesophagostomum dentatum (Rud o 1 phi, 1803) Mo 1 i n, 1861;

u dzików i świń. 11. Globocephałus urosubulatus (A 1 e s s a n dr i n i, 1909) Camer o n, 1924; u dzików. 12. Metastrongylus elongatus (Du- j ar di n, 1845) RailJ,iet et Henry, 1911; u dzików i świń.

12. Metastrongylus salmi Ge do e 1 st, 1923; u dzików. 14. Metastron- gylus pudendotectus W os tok o w, 1905; u dzików i świń. 15. Asca- rops strongylina (Rudolphi, 1819) Alicata et Me Intosh, 1933; u dzików. 16. Physocephalus sexalatus (Mo 1 i n, 1860) Die- s i n g, 1861; u dzików i świń. 17. Trichocephalus trichiurus (Li n n

e,

1771) Sc hr a n k, 1778; u dzików i świń. 18. Trichinella spiral is (Owe n, 1835) Ra il li et, 1895; u świń.

Acanthocephala: 19. Macracanthorhynchus hirudinaceus (Pa 11 as, 1781) Travassos, 1817, stwierdzono u dzików d św:iń.

Głównym celem badań było opracowanie fauny dojrzałych form paso-

żytów świń i dzików. W związku z tym podane w pracy opisy znalezionych gatunków odnoszą się do dojrzałych płciowo osobników.

Spośród dziewiętnastu opisanych gatunków trzy, a mianowicie: Stron- gyloides ransomi S c h w art z et A 1 i ca ta, 1930, Ascaris suum Go e .ze, 1782 i Trichocephalus trichiurus (Li n n

e,

1771) Sc hr a n k, 1778 posiadają w literaturze niepewną pozycję systematyczną, wielu bo- wiem autorów neguje samodzielność wspomnianych gatunków. Umiesz- czenie ,ich więc na liście wykrytych w Polsce pasożytów świń i dzików poprzedzone zostało wyczerpującą dyskusją.

Wiadomości Parazytologiczne nr 5 - Supplementum

(2)

170 S. TARCZYŃSKI

Podsumowując przegląd stosunków inwazjolog.icznych odnoszących się

do opisanych w tej pracy gatunków robaków pasożytujących u świń i dzi- ków w Polsce i porównawczo w innych krajach wypada stwierdzić, że:

1. Helmintofauna świń i dzików europejskich jest nader uboga gatun- kowo, w porównaniu z fauną robków pasożytujących u Suidae w innych

częściach świata;

2. Gatunlmwy skład helmintofauny Suidae w Polsce jest uboższy

o kilka gatunków robaków pasożytniczych, stwierdzanych w innych kra- jach -europejskich.

3. Ekstensywność inwazji poszczególnych gatunków robaków pasoży­

tujących u świń i dzików w Polsce albo nie odbiega od jej poziomu noto- wanego w innych krajach europejskich, albo nawet jest od niego mniejsza;

4. Porównanie ekstensywności 1i intensywności inwazji robaków paso-

żytujących u Suidae w różnych krajach świata przemawia za słusznością

tezy, traktującej większość pospolitych chorób pasożytniczych jako tzw.

choroby hodowlane. Zarówno bowiem rozprzestrzenienie pospolitych pa-

sożytów świń jak i nasilenie ich inwazji w poszczególnych organizmach

żywicielskich wyraźnie wzrastają równolegle do wzrostu kultury hodowli trzody chlewnej (najwyższe wskaźniki liczbowe w krajach o wysokim po- ziomie hodowlanym).

ITAP A3J1TJ1'łECKJ1E fEJibMJ1HTbI CBJ1HEVI M KABAHOB B ITOJibllIE

Pe3!0Me

ABTOP BhIHBMJI y Suidae B ITOJihllle 19 BMAOB napa3MTl1'IeCKJilX '-!epseił, B TOM

"IMCJie 4 sup;a Trematoda, 3 Blilp;a Cestoda, 11 BHAOB .Nematoda l1 1 BHA .4.cantho-

cephała. ITOJIHhIM TeKCT pa60ThI, KOTOPbIM 6yp;eT ony6JIJ1KOBaH B Acta Parasitolo- gica Polonica, 3aKJI!OqaeT nop;po6Hhre OIll1CaHl1H YIIOMHHYTb!X BHAOB, C O3HaqeHl1eM JIOBbIX MopcpoJior11:qecKMX qepT, MMeIOllll1X Cl1:CTeMaTvJqecKoe 3Ha'łeH11e, p;11:cKycc1110 IIO BOrrpocy Ha11MeHOBaHI1H Ji1 csepx Toro aHaJIJ,J3 3IIH3OOTl1'IeCKHX J,J 3nHp;eMMOJIOfH-

"leCKHX OTHOiileHl1:M E O6JiaCTH pa3pa6aTb1BaeMoro rrpep;MeTa.

P ARASITIC WORlVIS OF SWINE AND BO ARS IN POLAND

The author observed the occurrence of 19 species of parasitic worms (four species of Trematoda, three Of Cestoda, eleven of Nematoda and one oc AcanthocephaLa) in Suidae ,in Poland: The full text of the paper, gone to the press in the Acta P.arasitolog<ica Polonica, oontains detailed descriphons of the species discussed, i-nclud:ing new morpholo.gical features of ,systematical i.mportance, a discussion of nomenclature, and an analysis of epiz..o.otiological and epidemiolog-ical relations within the subject elaborated.

Cytaty

Powiązane dokumenty

W przypadku potwierdzenia choroby postępowanie  organów Inspekcji Weterynaryjnej przebiega w spo-

Celem pracy była ocena aktualnego stanu liczebno- ści i łowieckiej eksploatacji w drodze odstrzału oraz jej wpływu na biologię rozrodu i demografię populacji, jak również

P ogarszająca się, szczególnie w drugim półroczu 2017 r., sytuacja w zakre- sie występowania afrykańskiego pomoru świń (ASF) w populacji dzików ( tab. 1 ) oraz

Jednak korelacja między liczbą ASFV­dodatnich dzików i gęstością populacji dzików w jednostkach leśnych była statystycznie znamienna w lutym 2015 r. (Śmietanka

Przemieszczanie zwierząt poza obszar strefy „niebieskiej” możliwe jest w chwili obecnej tylko do rzeźni wyznaczonej przez terenowo właściwego powiatowego lekarza weterynarii

In the next stage, a method for analysing 14 microsatellite markers will be elabo- rated and validated, whereas the Laboratory of Molecular Genetics of the National Research

Warun- kiem efektywnego postępowania w oma- wianym zakresie jest przede wszystkim do- konanie częściowej likwidacji stada, to zna- czy usunięcia z chlewni wszystkich świń,

Ważnym rezerwuarem wirusa pomoru świń jest populacja dzików, które chorują, padają lub po przechorowaniu są nosicie- lami i siewcami wirusa, który bywa prze- noszony na