Uchwały Wydziału Wykonawczego Naczelnej Rady Adwokackiej

(1)

Uchwały Wydziału Wykonawczego

Naczelnej Rady Adwokackiej

Palestra 3/2-3(14-15), 115-124

(2)

B. Uchwały W ydziału W ykonawczego N aczeln ej Rady Adwokackiej

1. PRZY WYZNACZANIU ADWOKATOWI SIEDZIBY WZGLĄD NA DOBRO ADWOKATURY MUSI GÓROWAĆ NAD INTERESEM OSOBISTYM ADWOKATA (art. 43 u.o u.a.)

(uchwała Wydziału W ykonawczego Naczelnej Rady Adwokackiej z dnia 4 lipca 1958 r.).

W ydział W ykonawczy Naczelnej Rady Adwokackiej, po rozpoznaniu sprawy z odwołania adw. X. od uchwały Rady Adwoikackiej w K. z dnia 6 m aja 1958 r. w przedm iocie w yznaczenia siedziby zawodowej w L.,

p o s t a n o w i ł : odw ołanie adw. X. pozostaw ić bez uwzględnienia.

Z u z a s a d n i e n i a

(...) W ydział W ykonawczy NRA zważył, co następuje:

Okoliczności przytaczane przez adw. X. a przem awiające za w yznaczeniem mu siedziby w K. są n iew ątpliw ie w ażkie, uzasadnienie 'zaś zaskarżonej uchwały, jeśli chodzi o rozpraw ienie się z tym i okolicznościam i, n ie zaw sze jest w p ełn i w ystar czające. Jednakże ponad w szelkim i okolicznościam i m ogącym i uzasadniać żądanie adwokata, aby w yznaczono mu siedzibę w określonej m iejscowości, musi górować w zgląd na dobro adwokatury i na konieczność utrzym ania m ożliw ie harm onijnych stosunków w adwokaturze. Oceniając sprawę z tego punktu w idzenia, należy dojść do n ie dającego się odeprzeć wniosku, że wyznaczenie żalącemu się siedziby w K. m usiałoby nieuchronnie w yw ołać wzburzenie w 'adwokaturze k., a to zs w zględu na charakter i sposób postępowania skarżącego, który 'będąc sędzią, w yk azyw ał w yjątkow o n egatyw ny stosunek do adwokatury, a n aw et w środowisku sęd zio w  skim zraził sobie w szystkich tak dalece, iż na zebraniu 55 sędziów i pracow ników sądowych zwołanym specjalnie w sprawie adw. X., który starał się o powrót na stanow isko sędziego, żaden z uczestników zeforania n ie poparł jego proś/by o reakty w ow anie go na tym stanowisku.

N ależy przy tym podkreślić, że sam tenor odwołania, obfitującego w niedopusz czalne i złośliw e uwagi pod adresem adwokatury i Rady A dw okackiej, ijak np.: „tw ierdzenie Rady (...) jest wręcz k ła m liw e”, „nie przew iduję przy rzetelnej pracy takich zarobków, o jakich m ów i Rada”, a n aw et użycie w odwołaniu do N aczelnej Rady Adwokackiej w yrażenia, aby Wydział W ykonawczy położył kres „szykanom, sam ow oli, bezprawiu i łam aniu praworządności”, stosowanych wobec skarżącego od przeszło dwóch lat, świadczą o itym, że skarżący nie potrafi zachować um iaru w słowach i zapomina p szacunku należnym organom adwokatury.

(3)

116 N A C Z E L N A R A D A A D W O K A C K A _{N r 2—3}

W tym stanie trzeczy zadośćuczynienie żądaniu skarżącego, aby w yznaczona mu została siedziba w K., byłoby d la skarżącego premią, na którą skarżący w n a j m niejszym stopniu n ie zasłużył, a która w sposób jak najbardziej ujem ny zaciąży łaby na stosunkach w 'adwokaturze k.

W tym stanie Tzeczy W ydział W ykonawczy nie uznał za m ożliw e u w zględ n ie n ie odwołania w niesionego przez adwokata X.

U chw ała niniejsza n ie przesądza w niczym ew entualnych starań adwokata X. o p rzeniesienie siedziby z L. do innej m iejscowości położonej bliżej i m ającej dogodniejsze połączenie z K. oraz o udzielenie mu przez Radę Adwokacką zezw o lenia przew idzianego w art. 39 ust. o ustr. adw.

Jeżeli w niosek tak i zostanie przez adw. X. zgłoszony, rzeczą Rady A dwokackiej będzie staranne jego rozpoznanie.

2. BRAK PODSTAW DO ZAKOŃCZENIA DOCHODZENIA DYSCYPLINARNEGO PRZEZ POZOSTAWIENIE SKARGI NA ADWOKATA BEZ ROZPOZNANIA

(§ 14 i 18 rozporządzenia o positęp. dyscyplinarnym)

(uchwała W ydziału W ykonawczego Naczelnej Rady Adwokackiej z dnia 22 .sierpnia 1958 r.).

W ydział W ykonawczy Naczelnej Rady Adwokackiej, po rozpoznaniu spraw y z odwołania ob. X. od uchwały Rady Adwotkadkiej w B. z dnia 9 m arca 1958 r. w przedm iocie zaniechania w szczęcia postępowania dyscyplinarnego p -k o adw. Y.,

p o s t a n o w i ł : odw ołanie ob. X. pozostaw ić bez uwzględnienia.

(...) W ydział W ykonawczy zważył, co następuje:

Skoro adw. Y. tw ierdzi, że otrzym ał od skarżącego tylko jeden podpis in blanco i że zużył .go na podanie o zbadanie świadków, a żadnego innego n ie po siadał i n ie posiada, to n ie m ożna zm usić go do zwrócenia drugiego papieru X. Ob. X. n ie ma powodu niepokoić się, gdyż choćby n aw et zaszedł w ypadek n ie w łaściw ego w ypełnienia papieru z jego podpisem , to b ędzie on m iał m ożność bro n ien ia się zarzutem fałszu. Z tego w zględu od w ołanie jego, n ie zaw ierające zresztą zarzutów w stosunku do zaskarżonej uchwały, należało pozostaw ić bez uw zględnienia.

P r z y 1 sposobności W ydział W ykonawczy podnosi z urzędu, że Rada Adwokacka może zatw ierdzić postanow ienie rzecznika dyscyplinarnego bądź w przedm iocie za niechania dochodzenia (§ 14 ust. 1 rozp. M in. Spraw, z ‘dnia 14.VIII.1950 r. — Dz. U. Nr 35, poz. 320), bądź też w przedm iocie umorzenia postępow ania dyscy plinarnego (§ 18 ust. 1). W danej spraw ie Rada Adwokacka nie pow zięła żadnej z tych uchwał, postanaw iając pozostaw ić Skargę ob. X. bez uw zględnienia. Takiej

(4)

formy rozprawienia się ze skargą na postępow anie adwokata przepisy prawa nie przewidują. Uznać jednak należy, że uchwała Rądy Adwokackiej jest w łaściw ie uchwałą o zaniechaniu dochodzenia dyscyplinarnego.

3. BRAK PODSTAW DO ZWOLNIENIA OD EGZAMINU KWALIFIKACYJNEGO KANDYDATA N A APLIKANTA ADWOKACKIEGO

(uchwała W ydziału W ykonawczego Naczelnej Rady Adwokackiej z dnia 5 w rześ

nia 1958 r.). ł

W ydział W ykonawczy N aczelnej Rady A dw okackiej, po rozpoznaniu pism a Ra dy A dw okackiej w R. z dnia 25 czerwca 1958 r. w przedm iocie zajęcia stanowiska co do przedterm inowego wpisania ob. X. na listę aplikantów adwokackich i zw ol nienia go od egzam inu kwalifikacyjnego,

p o s t a n o w i ł :

w yjaśnić, że w niosek ob. X. o przedterm inow e w pisanie na listę aplikantów adwo kackich i zw olnienie od egzam inu kw alifikacyjn ego powinna Rada Adwokacka załatw ić w e w łasnym zakresie z uw zględnieniem postanowień art. 71 u. o u.a. i postanow ień regulam inu egzam inu k w alifik acyjn ego dla kandydatów na apli kantów adwokackich.

U z a s a d n i e n i e

Mgr X. skierow ał za pośrednictwem Rady Adwokackiej w R. do Minlistra S praw ied liw ości w niosek o „przedterm inowy wp s na listę aplikantów adwokackich i zw oln ienie od egzam inu k w alifikacyjn ego”. Pow yższe podanie Rada Adwokacka w R. przedstaw iła Naczelnej Radzie Adwokackiej z prośbą o zajęcie stanowiska w tej spraw ie i ew entualne przesłanie tego podania M inisterstwu Spraw iedliw ości, gdyby zdaniem Naczelnej Rady załatw ienie podania naileżało do M inisterstw a Spraw iedliw ości.

Zgodnie 'z postanow ieniam i art. 71 i 72 ustaw y o ustroju adwokatury, o w pisie na lis tę aplikantów adwokackich decyduje w łaściw a terenow o rada adwokacka, w obec czego podanie mgra X. powinna załatwić Rada Adwokacka w R. w e w ła s nym zakresie.

Przy rozpoznawaniu sprawy Rada Adwokacka powinna stosować przepisy usta w y o ustroju adwokatury oraz postanow ienia regulam inu kw alifikacyjnego dla kandydatów na aplikantów adwokackich, uchwalonego na posiedzeniu plenarnym N aczelnej Rady Adwokadkiej w dniu 5.X .1957 r.

P oniew aż regulam in ten wprowadza egzam in k w alifikacyjn y d la w szystkich kandydatów na aplikantów adwokackich i n ie przew iduje zw olnień od egzaminu, w niosek ob. X. o zw olnienie go od egzam inu nie m oże być uwzględniony. Zgodnie z postanow ieniam i § 11 tegoż regulam inu Rada A dwokacka powinna uwzględnić zasługi petenta w jego dotychczasowej pracy zaw odow ej i społecznej

(5)

118 N A C Z E L N A R A D A A D W O K A C K A N r 2__3

4. OSTRZEŻENIE DZIEKAŃSKIE (art. 55 u.o-u.a.)

(uchwała Wydziału W ykonawczego Naczelnej Rady Adwokackiej z dnia 5 w rześ nia 1958 r.).

W ydział W ykonawczy Naczelnej Rady Adwokackiej, po rozpoznaniu sprawy z odw ołania adw. X. od uchwały Rady Adwokackiej w B. z dnia 12 k w ietnia 1958 r.,

» p o s t a n o w i ł : zaskarżoną uchw ałę Rady A dwokackiej w B. uchylić.

(...) W ydział W ykonawczy N aczelnej Rady Adwokackiej zważył, co następuje: Od ostrzeżenia dziekańskiego w trybie art. 55 ustaw y o ustr. adw. n ie ma odw ołania.1 Ostrzeżenie takie jest wyrazem dyskreojonalnej w ładzy dziiekana obda rzonego zaufaniem członków rady adwokackiej. Ten przejaw dyskrecjonalnej w ła dzy dziekańskiej n ie m oże b yć dziekanowi nakazany uchwałą rady adwokackiej. N ie m oże być rów nież narzucona dziekanow i form a ostrzeżenia (z w pisaniem czy bez w pisania do akt osobowych adwokata).

N ależy w szakże zaznaczyć, że w niniejszej spraw ie n ik t n ie badał i n ie spraw dzał praw dziw ości zarzutu częstej absencji adw. X. w Zespole.

Z tych w zględów najeżało postanowić jak wyżej.

5. UZALEŻNIENIE W PISU OD ZMIANY MIEJSCA ZAM IESZKANIA (uchw ała Wydziału W ykonawczego Naczelnej Rady Adwokackiej z dnia 24 paź

dziernika 1958 r.).

W ydział W ykonawczy N aczelnej Rady A dw okackiej, po rozpoznaniu sprawy z odwołania mgra X. od uchwały Rady Adw okackiej w K. z dnia 2 sierpnia 1958 r. w przedm iocie uzależnienia w pisu na listę adwokatów od obrania sie dziby w B. i rzeczyw istego zam ieszkania w 'tej m iejscowości,

zaskarżoną uchwałę Rady A dwokackiej w K. uchylić i przekazać sprawę tejże Ra dzie Adwokackiej do ponownego rozpoznania.

U z a s a d n i e n i e

U chw ała Rady Adwokackiej w K. z dnia 2.VIII. 1958 r. słusznie przytacza w uzasadnlieniu, że organa adwokatury powinny dążyć do takiego stanu, aby sie dziby zaw odowe adwokatów znajdowały się w m iejscu ich zamieszkania. Należy

(6)

jednak stw ierdzić, że art. 43 iust. 2 u. o u.a. dopuszcza uzależnianie w pisu od obra nia przez ubiegającego się siedziby wyznaczonej przez Radą, nie upow ażnia na tom iast Rady do uzależniania w pisu ad zm iany m iejsca zam ieszkania. W prawdzie

art. 59 ust. 1 stanowi, że adwokat pow inien zam ieszkiwać i prowadzić kancelarię w obranej przez siebie siedzibie, jednaikże ust. 2 dopuszcza pod tym w zględem w y ją tk i za zezw oleniem Rady. Chronologicznie n ajpierw w pis m oże być uzależ niony od obrania siedziby wskazanej przez Radę, a następnie k w estia zam ieszki w ania stanow ić może przedmiot odrębnej uchwały w zw ią2tou z przepisem art. 59 u. o u.a.

Jeżeli Rada Adwokacka jest zdania, że w danym wypadku już z góry okolicz- nośai w yłączają u dzielenie petentow i zezw olenia na zam ieszkiw anie poza siedzibą zaw odow ą, ito zalecając mu zmianę m iejsca zam ieszkania z S. d o B., powinna T ozw aży ć, w jaikim stopniu jest to życiowo m ożliw e ze w zględu na sytuację ro dzinną i osobistą skairżącego i ogólnie znane trudności mieszlkaniowe.

W ydział W ykonawczy jest zdania, że ew entualnie byłaby m ożliw ość w skaza n ia skarżącem u z przyczyn podanych w art. 43 ust. 2 u. o iu.a. jeszcze jednej m iej scow ości, gdzie o m ieszkanie byłoby łatw iej niż w B. W każdym razie w yd aje się rzeczą n iew łaściw ą uzależnianie wpisu od w arunków praktycznie niew ykonalnych.

Przy ponownym rozpoznaniu sprawy Rada Adwokacka powinny rozważyć w szyst k ie powyższe okoliczności.

€. MOŻNOŚĆ USTALANIA PRZEZ ZESPÓŁ ADWOKACKI GODZIN PRZYJĘĆ POSZCZEGÓLNYCH CZŁONKÓW ZESPOŁU

<uchwała W ydziału W ykonawczego N aczelnej Rady Adwokackiej z dnia 7 listo pada 1958 r.).

W ydział W ykonawczy Naczelnej Rady Adw okackiej, po rozpoznaniu sprawy z odwołania Zespołu Adwokackiego w O. od uchwały Rady Adwokackiej w P, z d nia 25 k w ietnia 1958 r., uchylającej uchwałę Zespołu Adw okackiego w O. z dnia 18 m arca 1958 r.,

zaskarżoną uchw ałę Rady Adwokackiej w P. uchylić, a odwołanie adw. X. od u chw ały Zespołu A dwokackiego w O. z dnia 18 marca 1958 r. pozostaw ić bez uw zględnienia.

Z u z a s a d n i e n i a (...) W ydział W ykonawczy zważył, co następuje:

Stanow isko Rady Adwokackiej, że zaskarżona uchwała jest sprzeczna z istotą i ustrojem zespołów adwokackich, jest błędne, istotą bowiem zespołów adwokac kich jest d anie ich członkom m ożności utrzym ania z sobą b liskiego kontaktu u m ożliw iającego wym ianę zdań i opinii, naradzanie się w bardziej skom plikow a nych sprawach, roztrząsanie zagadnień prawnych i w ogóle w spólne kształcenie

(7)

120 N A C Z E L N A R A D A A D W O K A C K A N r 2— S

się, gw arantujące osiąganie w yższego poziomu pracy członków zespołu, nie m ów iąc już o w zajem nym w pływ ie m oralnym na członków zespołów. Natom iast przy ciasnocie spowodowanej brakiem dostatecznego pom ieszczenia w szyscy członkow ie zespołu n ie mogą przyjm ować klien tów jednocześnie i ustailenie godzin p rzyjęć poszczególnych członków zespołu jesit n ie tylko koniecznością, ale jednocześnie środ kiem gwarantującym wszystkim członkom jednakowe (równe) warunki pracy w zes pole. Podyktowana 'tymi okolicznościam i uchwała Zespołu Adwokackiego w O.

z d n ia 18 m arca 1958 r. nie nasuw a pod ‘tym w zględem żadnyoh W ątpliwości, w związiku z czym zaskarżoną u ch w ałę Rady A dwokackiej w P. należało uchylić.

7. PRZENIESIENIE ASESORA SĄDOWEGO N A STANOWISKO SĘDZIEGO ŁĄCZY SIĘ Z UPRAWNIENIEM DO W PISU NA LISTĘ ADWOKATÓW Z

ART-41 PKT 2 U.O U .A .

(uchwała W ydziału W ykonawczego Naczelnej Rady Adwokackiej z dnia 21 listo pada 1968 r.).

W ydział W ykonawczy Naczelnej Rady Adw okackiej, po rozpoznaniu pism a R ady A dw okackiej w O. z dnia 10 października 1958 r., zaw ierającego w związku z roz patryw aniem wniosku ob. X. o w pis na lis tę adwokatów prośbę o wyjaśnienie: 1) czy przeniesienie asesora sądowego na stanow isko sędziego z mocy art. 10 lit. a>

dekretu z dnia 14 m aja 1946 r. (Dz. U. Nr 22, poz. 139) w brzmieniu dekretu z dnia 21 września 1950 r. (Dz. U. Nr 44, poz. 403) rodzi uprawnienia w ynikająca z art.-41 pkt 2 ustawy o ustroju adwokatury (Dz. U. z 1957 r. Nr 13, poz. 74) oraz 2) czy takie przeniesienie należy przy w pisach na listę adwokatów traktow ać

jako zigodną z prawem form alną nom inację na stanow isko sędziego, p o s t a n o w i ł

w yjaśnić, co następuje:

W edług art. 41 pkt 2 ustaw y o u. a. (Dz. U. z 1957 r. Nr 13, poz. 74) wym agania odbycia aplikacji adwokackiej i złożenia eftzaminu adwokackiego nie stosują się w szczegóilności do osób, które co najm niej przez trzy lata zajm owały stanow iska sędziow skie w powszechnym w ym iarze spraw iedliw ości.

Osoba przeniesiona przez Minisitra Spraw iedliw ości na podstaw ie art. 10 lit. a) dekretu z dnia 14 maja 1946 r. o tym czasow ym unormowaniu stosunku służbow ego funkcjonariusizy .państwowych ze stanow iska asesora sądowego na stanow isko sę dziego — korzysta z ustaw ow ego zw olnienia od w ym agań odbycia aplikacji adwo kackiej i złożenia egzaminu adwokackiego, jeżeli co najm niej przez trzy lata, licząc >od tego przeniesienia, zaijmowała stanow isko sędziow skie w powszechnym w ym iarze spraw iedliwości.

P ow ołany wyżej dekrett z dnia 14 m aja 1946 r. stosuje się do sędziów i asesorów sądowych (art. 1), według zaś art. 10 lit. a) tego dekretu w łaściw a w ładza naczel na, tj. w zakresie sądownictw a pow szechnego M inister Spraw iedliw ości, m oże bez zachow ania warunków i term inów przew idzianycn w powołanych przepi sach służbow ych „zmienić (...) stanow isko słu żb ow e” asesora sądowego i sę dziego.

(8)

Zgodnie z tym i przepisam i M inister Spraw iedliw ości pism em z dnia 29 w rześ nia 1952 r. przeniósł ob. X. ze stanowiska asesora sąd-owego na stao.owisko sęd zie go sądu powiatow ego, zm ieniając przez to poprzednio zajm owane przez n iego sta  nowisko służbowe.

Przeniesienie to stanow iło nom inację na stanow isko sędziego zgodną z art. 10 powołanego dekretu, sikoro przepis ten uprawniał w łaściw ą władzę naczelną do zmiany stanow iska służbowego „bez zachowania w arunków i term inów przew idzia nych w odnośnych przepisach służbow ych”, tj. w stosunku do sędziów b ez zacho wania w arunków m ianow ania na stanow isko sędziego przez Radę Państw a na w niosek Ministra Sprawiedliw ości, przedstaw iony w porozum ieniu z P rezesem Rady M inistrów [art. 60 Praw a o ustroju sądów powszechnych (tekst jednolity: Dz. U. z 1950 r. Nr 39, poz. 360) w związku z art. 5 pkt 2 ustaw y konstytucyjnej z dn. 22 lipca 1952 r. Przepisy w prowadzające K onstytucję PRL (Dz. U. Nr 33, poz. 233)].

Ob. X. zajm ował stanow iska sędziow skie od dnia 29 w rześnia 1952 r. 'do dnia 17 lipca 1958 r., ikiedy został zw olniony ze stanow iska sędziego Sądu Pow iatow ego w O. Wobec tego stosuje się do niego art. 41 pkt 2 u staw y o u. a. zw alniający z m ocy prawa od wym agań odbycia ap lik acji adwokackiej i złożenia egzam inu adwokackiego.

8. UDOSTĘPNIENIE WŁADZOM PODRĘCZNYCH AKT ADWOKATOW (uchwała Wydziału W ykonawczego Naczelnej Rady Adwokackiej z dnia 21 listo

pada 1958 r.).

W ydział W ykonawczy N aczelnej Rady Adwokackiej, po rozpoznaniu uchw ały Rady Adwokackiej w W. z dnia 28 sierpnia 1958 r. w sprawie udostępnienia w ładzom podręcznych akt adwokatów,

w celu skoordynowania działalności rad adwokackich w zakresie pow yższego zagadnienia, na podstaw ie art. 32 ust. 1 pkt 3 ustaw y o ustroju adwokatury wyjaśnić, co następuje:

Według art. 49 ustaw y o ustroju adwokatury adwokat obowiązany jest za chować w tajem nicy w szystko, o czym dowiedział się z tytułu w ykonyw ania zawodu adwokackiego. Obowiązek ten ciąży na adwokacie pod sankcją odpo w iedzialności karnej z art. 254 k.k. i odpow iedzialności dyscyplinarnej za na ruszenie obowiązku zaw odow ego (art. 82 ust. 1 u staw y o u.a.).

Do zachowania tajem nicy zawodowej obowiązany jest adwokat we w szelk ich okolicznościach również w obec w ładz państw owych. Żaden organ p aństw ow y n ie m oże wym agać o(d adwokata, by przez w ydanie akt podręcznych u jaw nił ich treść objętą zakazem ujaw nienia w obec kogokolw iek. Bez znaczenia jest okolicz

(9)

122 N A C Z E L N A R A D A A D W O K A C K A _{N r 2—3}

ność, czy przeciw adwokatowi, od którego żąda się w ydania akt sprawy przez n iego prowadzonej, albo czy przeciw jego klientow i toczy się postępow anie karne.

Przy stosow aniu powyższych zasad n ie ma powodu do rozróżnienia, czy adwo k a t jest członkiem zespołu adwokackiego, czy też prowadzi kancelarię indyw idu alną, albow iem również w wypadku zespołow ego w ykonyw ania zawodu akta, cho c ia ż przekazane zespołowi, pozostają d o dyspozycji adwokata w sprawach przez n iego prowadzonych. W skazuje na to brzm ienie § 16 i 17 rozporządzenia Mi nistra Spraw iedliw ości z dnia 31 marca 1958 r. w spraw ie zespołów adwokac kich (Dz. U. Nr 22, poz. 95).

9. MOŻNOŚĆ ZDAWANIA EGZAMINU ADWOKACKIEGO JEDYNIE PRZEZ APLIKANTÓW ADWOKACKICH

■(uchwała W ydziału W ykonawczego Naczelnej Rady Adwokackiej z dnia 12 grud nia 1958 r.).

W ydział W ykonawczy Naczelnej Rady A dw okackiej, po rozpoznaniu sprawy z w niosku mgra X. o zw olnienie go od obowiązku odbycia aplikacji adwokackiej i dopuszczenia do egzam inu adwokackiego w term inie jesiennym 1958 r.,

p o s t a n o w i ł :

a k ta sprawy zwrócić Radzie Adwokackiej w R. z w yjaśnieniem , że do egzaminu adw okackiego może być dopuszczony tylko ten, k to jest wpisany na listę aplikan tów adwokackich, oraz że obow iązujące przepisy nie zezw alają na zaliczenie do aplikacji adwokackiej okresu aplikacji sądowej i dw uletniej pracy na stano w isk u asesora sądowego bądź prokuratora pow iatow ego.

(...) W ydział W ykonawczy zważył, co następuje:

Z treści postanowień art. 80 ust. 2 jedn. tekstu ustaw y o ustroju adwokatury w y n ik a niedwuznacznie, że do egzam inu adwokackiego m oże być dopuszczony jed yn ie aplikant adwokacki w pisany na listę aplikantów adwokackich. Obowią

zująca ustaw a nie zezw ala na dopuszczenie do egzaminu adwokackiego osoby, która n ie jest wpisana na listę aplikantów adwokackich.

Zgodnie z przepisem ant. 40 ust. 1 pkt 5 ustaw y o ustroju adwokatury egza m in adwokacki składać można po odbyciu trzyletniej aplikacji adwokackiej. Ża den przepis ustawy nie uprawnia organów adw okatury do skracania trzyletnie go okresu aplikacji adwokackiej przez zaliczenie do tego okresu aplikacji sądowej czy też dw uletniej pracy na stanow isku asesora sądowego lub prokuratora po w iatow ego.

(10)

10. USTALONA LICZBA ETATÓW APLIKANCKICH DOTYCZY TAK A P L I KANTÓW W ZESPOŁACH ADWOKACKICH, JAK I PRAKTYKUJĄCYCH

U ADWOKATÓW INDYWIDUALNYCH

(uchwała W ydziału W ykonawczego Naczelnej Rady Adwokackiej z dnia 12 grud nia 1958 r.).

W ydział W ykonawczy N aczelnej Rady A dw okackiej, po rozpoznaniu spraw y z odwołania Ob. X . od uch wiały Rady Adwokackiej w K. z dnia 13 czerw ca 1958 r. w przedm iocie w pisu na listę aplikantów adwokackich,

zaskarżoną uchwałę Rady Adwokackiej w K. uchylić i sprawę przekazać tejże Radzie celem wydania decyzji m erytorycznej.

(...) W ydział W ykonawczy Naczelnej Rady Adwokackiej zw ażył, co następuje: M otywy odwołania ob. X . są m ylne. Regulam in egzam inu kw alifikacyjn ego wyraźnie postanaw ia w § 12, że kandydaci, którzy n ie zostali w pisani na listę, muszą przy ponownym ubieganiu się o w pis na listę aplikantów adwokackich złożyć ponownie egzamin k w alifikacyjn y. Regulam in żadnych w yjątków od te] zasady nie dopuszcza.

Mylny jest także pogląd skarżącej, że zagadnienie etatów odpada, skoro adw o kat pracujący indyw idualnie w yraził gotowość zatrudnienia jej w charakterze aplikanta adwokackiego, oznaczona b ow iem corocznie licziba etatów aplikantów adwokackich dotyczy w szystkich aplikantów adwokackich, a w ięc zarówno odby w ających praktykę w zespołach adwokackich, jak i u adwokatów praktykują cych indyw idualnie.

N iem niej zaskarżoną uchw ałę Rady Adwokackiej w K. należało uchylić, gdyż ustaw a o ustroju adwokatury nie daje podstaw y do przyjęcia, że w niosek o w pis na listę adwokatów lub aplikantów adwokackich m oże być pozostaw iony bez rozpoznania. Z treści art. 23 i art. 43 ust. 1 ustaw y o ustroju adwokatury w ynika, że Rada Adwokacka obowiązana jest rozstrzygnąć o w pisie kandydatów , a w ięc w y  dać decyzję pozytywną lub odmowną, i to w ciągu 3 m iesięcy od daty złożenia wniosku. Pozostaw ienie wniosku „bez rozpoznania” może być uw ażane za decyzję o wpisie.

Praktycznie biorąc, pozostaw ienie w niosku takiego bez rozpoznania oznacza od mowę wpisu, ale odmowa ujęta w formę, jaką zastosowała Rada A dwokacka w K., prowadzi do om inięcia w łaściw ych a przepisanych ustawą instancji. Taka bow iem forma uchw ały nie podlega w trybie instancji decyzji Ministra Spraw iedliw ości, który powołany jest do decydow ania o w pisie jedynie w trybie odwoławczym , stwarza n atom iast w łaściw ość NRA, która ustaw ow o nie ma kom petencji do decydowania w toku instancji o w pisie.

Rada A dwokacka w K. powinna w ydać decyzję dotyczącą m eritym sprawy, a w ięc czy to pozytywną, jeśli istnieją ku tem u warunki, czy też negatywną,

(11)

124 N A C Z E L N A R A D A A D W O K A C K A _{N r 2— 3}

jeśli w arunków tych n ie ma po stronie ab. X. lub po stronie adwokata, który w yraził gotowość zatrudnienia ob. X. jako aplikanta adwokackiego, albo jeśli za chodzą przeszkody natury ogólnoorganizacyjnej. Pozostaw ienie w niosku bez roz poznania nie odpowiada przepisom ustaw y o usitroju adwokatury i dlatego ze w zględów form alnych zaskarżaną uchw alę należńlo uchylić.

C . Regulamin kształcenia aplikantów adwokackich i egzaminu

adwokackiego, uchwalony przez N aczelną Radę Adwokackq

dnia 13 grudnia 1 9 5 8 r. i zatwierdzony przez Ministra

Sprawiedliwości dnia 2 7 grudnia 1 9 5 8 r.

Na podstaw ie art. 32 ust. 1 punkt 4 oraz art. 36 ustaw y z dnia 27 czerwca 1950 r. o ustroju adwokatury (tekst jednolity: Dz. U. Nr 13, poz. 74 z r. 1957) N aczelna Rada Adwokacka uchwala, a M inister Sprawiedliw ości zatwierdza, co następuje:

Zadaniem aplikacji adwokackiej jest przygotowanie aplikantów adwokackich do w ykonyw ania ziawodu adwokackiego przez:

a) pogłębienie znajomości poszczególnych gałęzi w iedzy prawniczej, ib) zdobycie um iejętności praktycznego stosowania przepisów prawnych, c) przysw ojenie zasad w ykonyw ania zawodu.

D Z I A Ł X

K ształcenie aplikantów .adwokackich

§ 1

Ogólne kierow nictw o kształcenia aplikantów adwokackich należy do rady adwokackiej.

Rada adwokacka wyznacza spośród swych członków adwokata sprawującego bezpośredni nadzór nad kształceniem aplikantów.

§ 2

Aplikacja adwokacka polega na: a) w ykonyw aniu zajęć praktycznych,

b) obowiązkowym uczestnictw ie w organizowanych przez radę adwokacką kursach,