"ICCROM 1959-1984", pod red. Cynthii Rockwell, Roma 1984 : [recenzja]

Lech Krzyżanowski

"ICCROM 1959-1984", pod red.

Cynthii Rockwell, Roma 1984 :

[recenzja]

Ochrona Zabytków 37/4 (147), 312

IC C R O M 1959—1984, opr,

Cynthia

N iepostrzeżenie minął okres pierwszych dwudziestu p ię­ ciu lat działalności IOCROM-u i oto bliska nam w szyst­ kim instytucja w eszła już w w iek historyczny. A Wiek taki zaczyna się, gdy określa się go term inam i używ a­ nym i przez badaczy dziejów. Gratulacje z okazji owego ćw ierćw iecza i*., w ielk ie oczekiw ania na dalszą, jakże potrzebną działalność.

Używając terminu „niepostrzeżenie” m iałem na m yśli oczyw iście cza®, którego zawsze za mało mają fachowcy zajęci ochroną i konserwacją zabytków, i z którym mniej lub bardziej skutecznie walczą, powstrzym ując rozpad zabytkow ej materii. Tak się bowiem składa, że okres ten był w życiu in stytu cji niezw yk le owocny, a doro­ bek jest niew spółm iernie w ielk i w stosunku do stałego personelu i posiadanych środków finansow ych. Z małej poczwarki ulokowanej w niedużym metrażu pokoi na Via Cavour, mającej zresztą inną wów czas nazwę, w y ­ rósł nieduży, ale nader spraw nie działający instytut o zasięgu światowym .

Spis treści jasno przedstawia obecny stan i dorobek ICCROM-u. Na 23 stronach zw ięźle, ale wystarczająco precyzyjnie w yjaśniono wszystko. N ie ma przy tym w y ­ dawnictwo charakteru okolicznościowej laurki. Pochw a­ łą ICCROM-u jest liczba 1249 uczestników kursów szko­ leniow ych, którzy prowadzą obecnie prace na w szyst­ kich kontynentach. Laurką, jeśli w ogóle m ożna uży­ w ać tego terminu, jest spis w ydaw n ictw własnych, skom ­ puteryzow any system katalogow y biblioteki, cenione przez fachowców lilsty nabytków owej .biblioteki itp.

Nota C z y m je s t IC C R O M otwiera zeszyt i poza zwięzłą informacją zawiera jakże charakterystyczny akcent — zdjęcie grupowe dotychczasowych dyrektorów, którzy kontynuow ali harmonijną współpracę w trosce o Wspól­ ny dorobek. Jest w ięc Harold Plenderleith (1959—1971), Paul Philippot (l(97il*—1977), Bernard Feilden (11977'— 1981) i Cevat Erder (od 1981). N azw iska to zasłużone dla św iatow ej konserw acji zabytków i dla ICCROM-u. War­ to przy okazji wspom nieć, że poza dyrektorem instytu­ cja liczy 24 stałych pracowników. To w głównej mierze dzięki prawidłowem u ich doborowi i ograniczonej lic z­ bie instytucja funkcjonuje sprawnie, niebaczna na św ia­ tłe wskazania Parkinsona i innych lum inarzy, tej k w it­ nącej w iedzy i praktyki.

G arda, Marianne D oeff, Azar SocheilJokilehto, w y d .S a n

-Rozdział P a ń s tw a c z ło n k o w s k ie i c z ło n k o w ie s to w a r z y ­

sz e n i zawiera pełną informację; lektura to interesująca dla polskiego czytelnika. Nasz kraj należy bowiem — o czym już ongiś w spom inaliśm y — do założycieli ICCROM-u. Czy zdołaliśm y w nieść wkład w tę organi­ zację na miarę naszych m ożliwości i potrzeb? R ecenzent jest zdania, że istnieją przesłanki, aby na to pytanie odpowiedzieć przecząco.

Dalsze rozdziały traktują już o szczegółach działalności. Jest w ięc D zia ła ln o ść IC C R O M -u z akapitami P u b lik a ­

c je , B ib lio te k a , K o n fe r e n c je , B a d a n ia . Dalej rozdział P o ­

m o c s p e c ja lis ty c z n a z działami P ro g ra m p o m o c y te c h ­

n ic z n e j, M is je d o ra d c ze , P race i s z k o le n ie te r e n o w e , M i­ sje r a tu n k o w e . U w ażne w czytyw anie daje pojęcie o roz­ ległości tych działań i przeradzaniu się, gdy zachodzi potrzeba, akcydentalnych konsultacji w stałe m isje, sys­ tem dorocznych konferencji itp. N ie wchodząc w szcze­ góły warto podkreślić, że rozdział ten przekonuje o ak­ tyw nym i nader kom petentnym podejściu do staw ia­ nych sobie zadań. W miarę ich rozwiązywania krystali­ zują się form y organizacyjne, elastycznie dostosow yw a­ ne do potrzeb, lokalnych m ożliwości i skali wsparcia finansow ego dla konkretnego działania.

Druga część w ydaw nictw a jest przeznaczona dla obec­ nych i przyszłych uczestników działalności ICCROM-u. Omówiono tu zarówno O gólną in fo r m a c ją dla k a n d y ­

d a tó w n a k u r s y . Z e s ta w ie n ie u c z e s tn ik ó w , D o ro czn e k u r ­ s y z w yszczególnieniem programów dla konserw acji ar­ chitektury, m alowideł ściennych, naukowych podstaw konserwacji, profilaktycznej konserwacji w muzeach. Całość zamyka informacja o szkoleniu poza ICCROM-em

oraz statut.

Nie jest łatw o zamknąć podsumowanie ćw ierćwiecza na 23 stronach, z których połowa dotyczy roboczej infor­ macji dla przyszłych kursantów. Z całą odpowiedzialno­ ścią stwierdzam, że zadanie postawione przed zespołem redakcyjnym zrealizowano rzeczowo, zw ięźle i w atrak­ cyjnej szacie graficznej (proj. Azar Socheil-Jokilehto). Nasze gratulacje dla całego zespołu. A ICGROM-owi — sto lat!