Orzecznictwo Wyższej Komisji
Dyscyplinarnej
Palestra 6/3-4(51-52), 171-173
O l t Z E C Z I M I C T W O W Y Ż S Z E J K O M I S J I D Y S C Y I * L I / M / % t t \ ' E J
ORZECZENIE
z dnia 9 grudnia 1961 r.
(WKD 9/61)
Adwokat podpisujący — jako radca
prawny instytucji
dłużnej — pismo
do jej wierzyciela, w którym odmó
wiono uregulowania zasądzonej wyro
kiem sądowym, zaopatrzonym w rygor
natychmiastowej wykonalności, należ
ności pieniężnej pod pretekstem, że od
rozstrzygnięcia sądowego został wnie
siony środek odwoławczy — podlega
odpowiedzialności dyscyplinarnej.
D nia 9 grudnia 1991 r. W yższa Ko m isja Dyscyplinarna dla spraw adwo katów , po rozpoznaniu sprawy dyscy plinarnej adw. X z odwołania pokrzy wdzonego ob. E. Z. od orzeczenia Wo jew ódzkiej Kom isji D yscyplinarnej w A z dnia 24 w rześnia 1960 r. KD 20/60, orzekła:
zaskarżone orzeczenie u c h y l i ć ' spraw ę p r z e k a z a ć W ojewódz kiej Kom isji Dyscyplinarnej w A do ponow nego rozpoznania.
U z a s a d n i e n i e
Adw. X orzeczeniem W ojewódzkiej K om isji Dyscyplinarnej w A z dnia 24.IX.1960 r. zostai uniew inniony od zarzutu, że — jako radca prawny Za kładów Przem ysłu Piekarniczego w A — w p iśm ie z dnia 10.XII.1959 r. sk ie row anym do E. Z. w yraził pogląd, iż Zakłady P.P. n ie w ypłacą tem uż E. Ż. należności zasądzonej w yrokiem Są
du Pow iatow ego w A w spraw ie 1 .1. C. 1248/59 do czasu rozstrzygnięcia sporu przez sąd rew izyjny (mimo że w spom niany w yrok opatrzony był rygorem natychm iastow ej w ykonalności), uchy biając w ten sposób obowiązkom za w odowym .
Od orzeczenia tego w niósł odwoła* n ie pokrzywdzony, wnosząc o u ch yle nie zaskarżonego orzeczenia. Do w n io sku tego przyłączyli się na rozprawie odw oławczej zarówno Rzecznik D yscy plinarny NRA, jak i przedstaw iciel Ge neralnej Prokuratury.
Wyższa Kom isja D yscyplinarna zw a żyła, co następuje:
Stan faktyczny jest bezsporny. Ob w iniony jako pełnom ocnik procesowy i radca praw ny Zakładów Przemysłu Piekarniczego w A podpisał wraz z z-cą dyrektora tych Zakładów pismo do pokrzywdzonego z dnia 10.XII. 1959 r. następującej treści: ,,W odpo w ied zi na pism o O byw atela z dnia 17. X I.1959 r. Zakłady Przem ysłu H ek ar- niczego w A zaw iadam iają, że nie w y płacą Ob. k w oty 1 545 zł, zasądzonej nieprawom ocnym w yrokiem Sądu Pow. z 1.X.1959 r., do czasu rozstrzygnięcia sprawy przez II instancję, do której ZPP odw ołały się.”
Z akt sprawy sądowej I. 1 C 1248/59 wynika, że w yrok Sądu Pow iatow ego z 1.X.1959 r. został doręczony w raz z uzasadnieniem obwinionem u jako p eł nomocnikowi procesowem u Zakładów P.P. w dniu 17.XI.1959 r. W prawdzie rew izję od tego wyroku w niós! obwi niony 24.XI.1959 r., jednakże zażale-iie na rygor natychm iastow ej w ykonalno ści obwiniony w niósł dopiero 17.XII. 1959, prosząc jednocześnie o przyw ró cenie terminu do w niesienia zażalenia. Wobec odm ow y zapłaty należności po krzywdzony zwrócił się do Sądu o w y d anie tytu łu w ykonaw czego, który o - trzym ał 7.1.1960 r. W ówczas dopiero pozwane Zakłady uregulow ały należ ność.
Skoro w dacie w ysłan ia pisma z 10.XII.1959 r. d o pokrzywdzonego w y rok był w ykonalny na podstaw ie na danego m u rygoru i pozwane Zakłady nie tylko nie uzyskały wstrzym ania
O r z e c z n i c t w o W y ż s z e j K o m i s j i D y s c y p l i n a r n e j N r 3— 4 (51— 52)
172
przez Sąd w ykonania w yroku, ale n a w et nie złożyły jeszcze zażalenia na rygor — to podpisanie przez adwokata pism a inform ującego w ierzyciela, że odm aw ia się zapłaty wobec złożenia rew izji, nosi cechy wprowadzania w błąd pokrzyw dzonego co do w yk on al ności jego w yroku. Obwiniony jako radca praw ny m ógł był zażądać złoże nia przez pokrzyw dzonego (wierzycie la) w ypisu sentencji w yroku, a le n ie m iał podstaw d o odmowy zapłaty pod pretekstem w niesienia rew izji. D latego też n ależy uznać, że K om isja D y sc y p li narna I instancji błędnie oceniła p ostę pow anie obwinionego, n ie dopatrując
się w nim cech uchybienia obowiązkom zaw odow ym .
Z tych' w zględów należało orzec jak w sentencji.
POSTANOWIENIE
z dnia 3 lutego 1962 r.
(WKD 213/61)
Komisje dyscyplinarne, stosując art.
305 k.p.k. w związku z § 5 rozp. Mi
nistra Sprawiedliwości
z dn. ll.III.
1959 r. o postępowaniu dyscyplinarnym
w sprawach adwokatów (Dz. U. Nr 21,
poz. 134), powinny zwracać rzecznikowi
dyscyplinarnemu akta w celu uzupeł
nienia dochodzenia tylko wtedy, kiedy
ujawniły się istotne braki, których u-
zupełnienie na rozprawie jest niemo
żliwe.
u c h y l i ć postanow ienie W ojewó dzkiej K om isji D yscyplinarnsj z dnia 25 listopada 1961 roku w przedm io cie przekazania akt sprawy Rzeczni kow i D yscyplinarnem u do uzupeł nienia dochodzenia i p r z e k a z a ć spraw ę tejże K om isji do rozpozna nia m erytorycznego na podstaw ie w niesionego aktu oskarżenia.
U z a s a d n i e n i e
Odwołanie Rzecznika D yscyplinar nego należy uznać za trafne i słuszne. Art. 305 § 1 k.p.k., stosow any w po stępow aniu dyscyplinarnym w m yśl § 5 rozp. o post. dysc. w spr. adw., prze w id uje zwrot akt oskarżycielow i ce lem uzupełnienia dochodzenia, jeżeli na rozpraw ie okaże się, że zachodzą isto t n e braki w przeprow adzeniu docho dzenia, „których na rozprawie uzupeł nić się n ie d a.”
W sprawie niniejszej tego rodzaju braki nie zachodzą. Zalecone przez W ojew. Kom. D yscyplinarną „staw ie n ie do oczu św iadków w trybie kon tradyktoryjnym ” powinno w łaśn ie n a stąpić na rozprawie, której istotną ce chą jest kontradyktoryjność (art. 304 k.p.k.). Również w nioski dowodow e o- brony: ekspertyza grafologiczna i zba danie dodatkowego św iadka — są ta kimi dowodami, które orzekająca K o m isja władna jest ocenić i ew. prze prowadzić na rozpraw ie zgodnie ze w skazaniam i postanow ienia z dn. 6 m a ja ]j9€l r. i w nioskam i zgłoszonym i w czasie rozpraw y przez strony.
D nia 3 lu tego 1962 r. Wyższa Komi sja B yscyp lin am a dla spraw adwoka tów , po rozpoznaniu na posiedzeniu n iejaw nym spraw y dyscyplinarnej adw. X z odw ołania Rzecznika D yscyplinar n eg o Rady Adw okackiej w A z dnia 25 listopada 1961 r. (KD 92/61) — na podstaw ie § 31, 32 rozp. o post. dysc. w sp r. adw ., art. 353 i 305 § 2 k.p.k. postanow iła:
.
POSTANOWIENIE
z dnia 3 lutego 1962 r.
(WKD Og. 26/61)
Rzecznik Dyscyplinarny władny jest,
na skutek odwołania się strony od po
stanowienia o umorzeniu dochodzenia,
N r 3— 4 (51—52) O r z e c z n i c t w o W y ż s z e j K o m i s j i D y s c y p l i n a r n e j 173
zmienić swoje postanowienie i wnieść
akt oskarżenia.
Z u z a s a d n i e n i a :
W m y śl § 17 pkt 3 postępow ania d y scyplinarnego w sprawach adwokatów „Od postanow ienia rzecznika dyscypli narnego w przedm iocie zaniechania lub umorzenia dochodzenia przysługuje prokuratorowi i pokrzywdzonemu od w ołan ie do w ojew ódzkiej k om isji d y s cyplinarnej, która rozstrzyga sprawę ostatecznie na posiedzeniu n iejaw nym .”
Przepis ten n ie w yłącza jednak za stosow ania trybu załatw ienia odwo
łania w sposób przew idziany w § 28 Regulam inu p racy rzeczników d yscy plinarnych z dnia 11 .XII. 1960 r., jeżeli rzecznik dyscyplinarny sam przychyla się do odw ołania na pod sta w ie § 5 postęp, d yscypl. i art. 356 § 1 k.p.k. (ten ostatn i przepis analo gicznie norm uje zażalenia w toku po stępow ania przygotow aw czego — art. 2457 i 353 § x k.p.k.).
Nie ma w ięc sprzeczności między przepisem § 17 postęp, dyscypl. z jed nej strony a § 5 postęp, dyscypl. i art. 356 § 1 k.p.k. z drugiej, gdyż treść § 17 postęp, dyscypl., stanow ią ca punikt w yjściow y w ątpliw ości Wo jew ódzkiej K om isji D yscyplinarnej, nie odbiega zasadniczo od treści art. 2457 i 355 § 2 k.ip.k. jako przepisów rzekomo przeciw staw nych.
