Zasady podawania do publicznej
wiadomości informacji o stanie zdrowia osób piastujących najwyższe urzędy państwowe w krajach Unii Europejskiej
DOBROMIR DZIEWULAK
Abstract
The purpose of this article is to provide a brief review of the legal standards and practices relating to informing the public about the health of persons holding top offices in 27 EU Member States.
Wstęp
W państwach Unii Europejskiej nie istnieją oddzielne prze- pisy, które regulowałyby zagadnienie podawania do publicz- nej wiadomości informacji o stanie zdrowia osób piastujących najwyższe urzędy państwowe. Dane dotyczące stanu zdrowia uznawane są w państwach UE za szczególnie wrażliwe i pod- legają przepisom ustaw o ochronie danych osobowych. Tam gdzie praktykuje się zwyczaj podawania do publicznej wiado- mości informacji o wypadkach, chorobach, przebytych ope- racjach, czy hospitalizacji osób piastujących najważniejsze urzędy odbywa się to zawsze za zgodą zainteresowanej osoby.
W takim przypadku informacje o stanie zdrowia przekazywa- ne są najczęściej w formie komunikatów odpowiednich służb prasowych.
Poniżej zaprezentowano syntetyczny przegląd systemo- wych rozwiązań dotyczących podawania do publicznej wia- domości informacji o stanie zdrowia osób piastujących naj- wyższe urzędy państwowe w poszczególnych państwach Unii Europejskiej.
Austria
1W Austrii nie ma regulacji ustanawiających obowiązek informowania przez najwyższych przedstawicieli władz pań- stwowych o stanie ich zdrowia (w tym zwłaszcza publikowania regularnych raportów na ten temat). W przypadku choroby, która może uniemożliwić lub utrudnić przez dłuższy czas wy- konywanie obowiązków, praktykowane jest wydanie oświad- czenia dla prasy z informacjami na temat dolegliwości.
Belgia
W Belgii nie ma przepisów prawnych regulujących kwe- stie podawania do wiadomości publicznej informacji o stanie zdrowia osób piastujących najwyższe urzędy w państwie. Nie ma również zwyczaju rozpowszechniania tego typu informa-
1
Zagadnienie podawania do publicznej wiadomości informacji
o stanie zdrowia osób piastujących najwyższe urzędy państwowe
przedstawiono na podstawie źródeł internetowych oraz materiałów
otrzymanych z polskich placówek dyplomatycznych w państwach
Unii Europejskiej.
cji – istnieje konsensus między klasą polityczną a środkami masowego przekazu, zgodnie z którym kwestie zdrowia po- zostają sferą prywatną. Konsensus ten dotyczy prywatności również w odniesieniu do wyznania i światopoglądu osób piastujących najwyższe urzędy, ich rodziny i bliskich. W prak- tyce zdarza się jednak, że osoby piastujące najwyższe urzędy spontanicznie decydują się na przekazanie komunikatu o sta- nie swego zdrowia w związku z wypadkiem lub chorobą. Naj- częściej informacje takie przekazuje się na zorganizowanych konferencjach prasowych.
Bułgaria
W Bułgarii nie ma przepisu prawnego ani żadnych zasad obligujących służby prasowe osób piastujących najwyższe urzędy w państwie do obwieszczania informacji o stanie zdro- wia głowy państwa lub wysokich urzędników państwowych.
Cypr
Na Cyprze nie ma obowiązku i nie istnieją żadne regulacje prawne dotyczące informowania opinii publicznej o stanie zdrowia osób piastujących najwyższe urzędy w państwie.
Ogłoszenie komunikatu o stanie zdrowia jest kwestią dobrej woli wysokiego urzędnika państwowego. Zwyczajowo, na przykład w przypadku poważnego wypadku, informuje o tym media odpowiedni rzecznik. Zazwyczaj rzecznik prasowy wy- daje pisemne lub ustne oświadczenie.
Czechy
W Czechach nie istnieją akty prawne regulujące podawanie do publicznej wiadomości informacji o stanie zdrowia osób piastujących najwyższe urzędy w państwie. W tym zakresie nie funkcjonują także reguły zwyczajowe, czy tradycje infor- mowania. Media informują o stanie zdrowia osób pełniących najwyższe urzędy najczęściej w sytuacjach gdy są oni podda- wani operacjom czy hospitalizacji. W takich przypadkach obo- wiązują ogólne przepisy regulujące informowanie pacjentów, ich rodzin i osób postronnych o stanie zdrowia. Publikowanie takich informacji jest możliwe wyłącznie za zgodą pacjenta.
W przeszłości dużo miejsca media poświęcały stanowi zdrowia b. prezydenta Vaclava Havla. W okresie hospitalizacji i rekonwalescencji informacje takie były publikowane w for- mie oświadczeń biura prasowego Kancelarii Prezydenta. Me- dia informowały także o operacji stawu biodrowego, której poddał się prezydent Vaclav Klaus i związanej z tym rekonwa- lescencji.
Dania
W Danii nie ma regulacji prawnych określających poda- wanie do publicznej wiadomości informacji o stanie zdrowia osób piastujących najwyższe stanowiska państwowe. Zagad- nienia związane ze stanem zdrowia zarówno polityków jak i osób piastujących najwyższe stanowiska w państwie należą do sfery prywatnej. Pragmatyka kultury politycznej nakazuje,
iż w przypadku otrzymania zapytania w przedmiotowej spra- wie sam zainteresowany lub jego rzecznik prasowy podają do wiadomości publicznej informację nt. stanu zdrowia w zakre- sie, w jakim uważają to za właściwe. Informacja nt. stanu zdro- wia osoby publicznej podawana jest zazwyczaj w sytuacjach szczególnych (wypadek, choroba, długa absencja w pracy).
Wówczas informację taką publikuje się w formie oświadczenia wydawanego przez resort lub przekazuje podczas konferencji prasowych.
Estonia
W Estonii nie istnieją żadne regulacje prawne dotyczące informowania opinii publicznej o stanie zdrowia osób piastu- jących najwyższe urzędy w państwie. Nie ma też obowiązku podawania do publicznej wiadomości informacji o stanie zdrowia osób piastujących najwyższe urzędy. Obowiązują- ca obecne w Estonii ustawa o ochronie danych osobowych ogólnie zabrania upublicznienia tego rodzaju informacji bez zgody zainteresowanej osoby. Zgodnie z powyższą ustawą upublicznianie informacji dotyczących stanu zdrowia osób na kierowniczych stanowiskach w państwie jest dozwolone tylko w takich przypadkach, kiedy istnieje ku temu uzasadnio- ny interes publiczny. Wtedy najczęściej jest to jednorazowy komunikat, nie zawierający szczegółowych danych na temat dolegliwości i leczenia. Na ogół podawana jest informacja, że osoba piastująca jeden z najwyższych urzędów w państwie została skierowana na leczenie szpitalne lub na operację. Je- żeli zachodzi taka konieczność, to komunikat przedstawia informację na temat stanu zdrowia pacjenta po zabiegach lekarskich, co bezpośrednio może wiązać się z okresowym za- wieszeniem pełnienia obowiązków. Celem takiej praktyki jest przede wszystkim przecięcie ewentualnych spekulacji. Zazwy- czaj tego rodzaju informacje są przekazywane opinii publicz- nej za pośrednictwem rzecznika prasowego.
Finlandia
W Finlandii nie ma przepisów dotyczących ogłaszania in- formacji na temat stanu zdrowia osób publicznych. Zwycza- jowo raz do roku ogłaszany jest komunikat dotyczący stanu zdrowia prezydenta. Komunikat taki może zostać ogłoszony również w przypadku zaistnienia sytuacji wyjątkowej (np. wy- padek). Poza informacjami na temat głowy państwa nie poda- je się żadnych informacji dotyczących stanu zdrowia premiera czy członków rządu.
Francja
We Francji nie obowiązuje żaden akt prawny dotyczący
zasad ogłaszania informacji na temat stanu zdrowia osób pu-
blicznych. Głowa państwa, szef rządu, ministrowie itd. sami
decydują, czy i kiedy informacje o ich stanie zdrowia będą
przekazane opinii publicznej. Prezydent N. Sarkozy dwukrot-
nie przekazał opinii publicznej informacje o swoim stanie
zdrowia. Za każdym razem odbyło się to za pośrednictwem
rzecznika prasowego. Pierwszy raz na początku pełnienia
swojego mandatu oraz drugi – w lecie 2009 r., kiedy pod-
czas joggingu zasłabł i przez kilka dni przebywał w szpitalu.
W ostatnim okresie ani obecny premier, ani żaden z ministrów i innych osób pełniących najwyższe stanowiska w kraju nie in- formowali o stanie swojego zdrowia.
W przeszłości, informacje o stanie zdrowia prezydenta F. Mitterranda przekazywali regularnie jego lekarze (jednak, jak się okazało dopiero po jego śmierci, nie były one zgodne z prawdą, gdyż starano się zatuszować poważną chorobę no- wotworową, na którą cierpiał prezydent).
Grecja
W Grecji nie ma obowiązku, ani zwyczaju podawania okre- sowych informacji o stanie zdrowia osób publicznych. Poda- wanie informacji o stanie zdrowia osób piastujących najwyż- sze urzędy podlega przepisom dotyczącym ochrony życia prywatnego tych osób. Zwyczajowo środki masowego prze- kazują informacje o stanie zdrowia prezydenta, premiera, mi- nistrów oraz przywódców partii opozycyjnych, a także innych osób zaangażowanych w życie publiczne. Opinia publiczna jest informowana o stanie zdrowia jedynie w przypadku, gdy osoba piastująca wysoki urząd państwowy ulegnie wypad- kowi lub chorobie, które uniemożliwiają jej wykonywanie swoich obowiązków. W przypadkach poważnej choroby lub wypadku informacje podawane są do publicznej wiadomości przez rzecznika prasowego rządu lub konkretnego minister- stwa. Zwyczajowo ogłaszane są także oświadczenia dyrekcji szpitala, w którym dana osoba przebywa, odnośnie jej stanu zdrowia, rokowań oraz podjętego leczenia.
Hiszpania
W prawie hiszpańskim nie ma przepisów, które regulo- wałyby kwestie dotyczące zasad podawania do publicznej wiadomości informacji o stanie zdrowia osób piastujących najwyższe stanowiska w państwie. Art. 20 Konstytucji hisz- pańskiej przyznaje prawo do wolności wypowiedzi, ale jed- nocześnie zaznacza, że wolność słowa i prawo do informacji mogą być ograniczone w przypadkach, gdy kolidują z pra- wem do ochrony honoru, sfery intymnej i wizerunku danej osoby. Media mają możliwość publikowania wszelkich infor- macji na temat stanu zdrowia bez innych ograniczeń niż wy- żej wymienione. Nie ma też obowiązku informowania opinii publicznej o stanie zdrowia osób piastujących najwyższe sta- nowiska w państwie. Pomimo braku przepisów regulujących kwestie komunikatów zdrowotnych najważniejszych osób w państwie, hiszpański dwór królewski zwyczajowo przeka- zuje wszystkim mediom informację o okresowych badaniach lekarskich króla Juana Carlosa I.
Holandia
W Królestwie Niderlandów nie istnieje żaden akt prawny regulujący podawanie do publicznej wiadomości informacji o stanie zdrowia osób piastujących najwyższe urzędy w pań- stwie. Utarł się natomiast zwyczaj podawania do publicznej wiadomości informacji o stanie zdrowia członków rodziny kró- lewskiej, premiera oraz poszczególnych ministrów.
Informacje o stanie zdrowia osób piastujących najwyższe urzędy w państwie podawane są do publicznej wiadomości w przypadku zajścia okoliczności (wypadek, nagła choroba, itp.), które uniemożliwiają wypełnianie służbowych obowiąz- ków i wymagają przejęcia obowiązków przez zastępcę. Infor- macja o stanie zdrowia jest przekazywana za pośrednictwem Biura Informacyjnego Rządu (Rijksvoorlichtingsdienst, RVD).
Zależnie od wagi podawanej informacji, wiadomość o stanie zdrowia przekazywana jest w formie krótkiej notatki na stro- nie internetowej ministerstwa, bądź formie informacji poda- wanej przez rzecznika prasowego.
Irlandia
W Irlandii nie istnieją akty prawne regulujące podawanie do publicznej wiadomości informacji o stanie zdrowia osób piastujących najwyższe urzędy w państwie. Fakt upublicznie- nia informacji o stanie zdrowia czy też nie, zależy od decyzji konkretnej osoby i nie jest w żaden sposób regulowany przez obowiązujące przepisy.
Litwa
Na Litwie nie obowiązuje żaden akt prawny regulujący po- dawanie do publicznej wiadomości informacji o stanie zdro- wia osób piastujących najwyższe urzędy. W trakcie swojej ka- dencji informację taką podawał corocznie jedynie prezydent Litwy V. Adamkus po przeprowadzeniu okresowych badań lekarskich. Informacja miała formę oficjalnego oświadczenia Biura Prasowego Prezydenta. Aktualna prezydent D. Grybau- skaite dotychczas nie informowała o stanie swojego zdrowia.
Luksemburg
W Luksemburgu brak jest aktu prawnego regulującego po- dawanie do publicznej wiadomości informacji o stanie zdro- wia osób piastujących najwyższe urzędy w państwie. Nie ma również ustalonej praktyki podawania do publicznej wiado- mości takich informacji. Urzędnik ma obowiązek zachowania tajemnicy i w konsekwencji nie może informować o osobie trzeciej i a fortiori o stanie jej zdrowia bez jej zgody. Dodatko- wo lekarze są zobowiązani do zachowania tajemnicy lekarskiej i nie mogą ujawniać informacji o stanie zdrowia pacjentów.
Łotwa
W Republice Łotewskiej zakres informacji o stanie zdrowia
osób piastujących najwyższe urzędy państwowe jest regulo-
wany przez Ustawę o ochronie danych osobowych oraz Usta-
wę o jawności informacji, zgodnie z którymi ww. informacje
podlegają szczególnej ochronie. Wyjątek stanowi informacja
o stanie zdrowia prezydenta. Zgodnie z art. 5 ust. 6 Ustawy
o tajemnicy państwowej, informacji o stanie zdrowia głowy
państwa (prezydenta) nie może być nadany status tajemnicy
państwowej lub informacji o ograniczonym dostępie. Zgodnie
z art. 4 Ustawy o jawności informacji, informacja niezaszerego-
wana jako informacja o ograniczonym dostępie jest informa-
cją powszechnie dostępną. Oznacza to, iż informacja o stanie zdrowia prezydenta państwa jest ogólnie dostępna. Według art. 10 punkt 3 cytowanej ustawy informacje ogólnodostępne udzielane są wszystkim zainteresowanym – z zachowaniem zasady równości. Wnioskujący nie ma obowiązku uzasadniać swojego zainteresowania informacją ogólnodostępną.
Na Łotwie zwyczajowo dane o stanie zdrowia głowy pań- stwa nie podlegają dyskusji publicznej, a dziennikarze starają się chronić dane o charakterze prywatnym. Jednak w przy- padku zagrożenia życia lub pojawienia się innych poważnych schorzeń uniemożliwiających piastowanie urzędu informacje o stanie zdrowia mogłyby zostać podane do wiadomości pu- blicznej za pośrednictwem rzecznika prasowego.
Malta
Na Malcie nie istnieją akty prawne regulujące podawa- nie do publicznej wiadomości informacji o stanie zdrowia osób piastujących najwyższe urzędy w państwie. Informacje tego rodzaju są udzielane przez rzecznika prasowego jedy- nie w przypadku zaistnienia szczególnych okoliczności np.
wypadku, pobytu w szpitalu czy zasłabnięcia w miejscu pu- blicznym.
Niemcy
W Niemczech nie istnieje żaden akt prawny regulujący po- dawanie do publicznej wiadomości informacji o stanie zdro- wia osób piastujących najwyższe urzędy w państwie, nie ma także zwyczaju podawania tego typu informacji do publicznej wiadomości.
Polska
W Polsce nie ma aktu prawnego regulującego zasady poda- wania do publicznej wiadomości informacji o stanie zdrowia osób piastujących najwyższe urzędy w państwie. Brak jest tak- że w dotychczasowej praktyce polskiego życia politycznego zwyczaju upublicznienia tego typu informacji nie tylko przez media, ale i przez potencjalnych samych zainteresowanych.
Podawanie do publicznej wiadomości informacji o stanie zdrowia osób piastujących najwyższe urzędy w państwie jest zagadnieniem złożonym i w polskim prawodawstwie należa- łoby rozpatrywać go z kilku punktów widzenia:
a) obywatelskiego prawa do informacji (art. 61 ust. 1 i 3 Konstytucji RP),
b) prawa do ochrony prawnej życia prywatnego (tzw.
prawa do prywatności – art. 47 Konstytucji RP), c) ochrony danych osobowych (art. 51 Konstytucji) oraz
relacji między powyższymi prawami.
Pewne znaczenie odgrywają tu również przepisy szcze- gólne dotyczące wpływu stanu zdrowia głowy państwa na dalsze pełnienie konstytucyjnych obowiązków (art. 131 Kon- stytucji). Pośrednio do powyższego zagadnienia odnosi się także Ustawa z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do infor- macji publicznej, gdzie w art. 5. ust. 1. zawarto zapis, iż prawo
do informacji publicznej podlega ograniczeniu w zakresie i na zasadach określonych w przepisach o ochronie informa- cji niejawnych oraz o ochronie innych tajemnic ustawowo chronionych. Artykuł 5. ust. 2. mówi, że prawo do informacji publicznej podlega ograniczeniu ze względu na prywatność osoby fizycznej lub tajemnicę przedsiębiorcy. Ograniczenie to nie dotyczy informacji o osobach pełniących funkcje pu- bliczne, mających związek z pełnieniem tych funkcji, w tym o warunkach powierzenia i wykonywania funkcji, oraz przy- padku, gdy osoba fizyczna lub przedsiębiorca rezygnują z przysługującego im prawa.
Portugalia
W Portugalii nie istnieją żadne uregulowania prawne okre- ślające zasady i tryb podawania do publicznej wiadomości in- formacji o stanie zdrowia osób piastujących najwyższe urzędy w państwie. Żaden akt prawny nie nakłada takiego wymogu.
Również w praktyce, administracja portugalska nie ujawnia takich informacji. Do opinii publicznej docierają czasem za po- średnictwem mediów informacje na temat zdrowia osób pia- stujących najwyższe urzędy w państwie, ale brak jest szczegól- nego zainteresowania tą kwestią, która postrzegana jest jako należąca do chronionej sfery życia prywatnego.
Rumunia
W Rumunii nie ma aktu prawnego, który obligowałby oso- by pełniące najwyższe urzędy w państwie do podawania in- formacji o stanie zdrowia.
W ostatnim okresie zagadnienie upublicznienia informacji o stanie zdrowia najważniejszych osób w państwie stało się aktualnym problem politycznym. Lider jednej z partii opozy- cyjnych ogłosił, że dysponuje informacjami o nieuleczalnej chorobie prezydenta państwa T. Basescu. Jednak ani prezy- dent, ani jego kancelaria nie odnieśli się do tych informacji, nie ma także żadnych sygnałów o planach ujawnienia oficjalnych danych medycznych, dotyczących zdrowia głowy państwa.
Słowacja
Na Słowacji nie ma przepisów dotyczących ogłaszania
informacji na temat stanu zdrowia osób publicznych. Poda-
wanie do publicznej wiadomości informacji o stanie zdrowia
obywateli reguluje Ustawa o ochronie danych osobowych
(Dz.U. Republiki Słowacji Nr 428 z 2002 r.). W myśl ustawy
publikacja informacji dotyczących stanu zdrowia obywateli
jest zabroniona i może mieć miejsce jedynie w przypadku
wyrażenia zgody przez zainteresowaną osobę. Osoby pia-
stujące najwyższe urzędy państwowe nie podlegają obo-
wiązkowi podawania do publicznej wiadomości informacji
o swoim stanie zdrowia. Informacja o stanie zdrowia najwyż-
szych urzędników państwowych może zostać podana do
publicznej wiadomości tylko za ich zgodą i w uzgodnionym
przez nich zakresie. W przypadku wyrażenia takiej zgody in-
formacja o jego stanie zdrowia przekazywana jest za pośred-
nictwem mediów.
Słowenia
W Słowenii przepisy konstytucji (Ustava Republike Slovenije, art.35) i ustawy o Ochronie danych osobowych (Zakon o var- stvu osebnih podatkov Dz.U. RS 94/2007) zakazują udzielania jakichkolwiek informacji nt. stanu zdrowia osób piastujących najwyższe urzędy państwowe bez względu na pozycję i sta- nowisko. Dane dotyczące stanu zdrowia, w tym dane osób piastujących najwyższe urzędy, są uznane za dane wrażliwe o najwyższym stopniu poufności. Placówki służby zdrowia są zobowiązane do właściwego zabezpieczania tych danych.
Kierownicy zakładów opieki zdrowotnej są odpowiedzialni za stworzenie takich warunków organizacyjnych i technicznych przechowywania dokumentacji, aby zapewnić jej poufność, zabezpieczyć przed dostępem osób nieupoważnionych, ustrzec przed zagubieniem lub umyślnym zniszczeniem, a lekarze muszą zachować w tajemnicy informacje związane z pacjentem (nie przekazują informacji nikomu innemu za wy- jątkiem pacjentów). Wszelkie dane dotyczące stanu zdrowia mogą być udostępnione wyłącznie za zgodą zainteresowa- nego. Z drugiej strony obowiązują przepisy (Ustawa o admini- stracji publicznej: Zakon o javni upravi Dz.U. RS 63/2007) w za- kresie „zdolności do pełnienia funkcji publicznej” (zmožnosti opravljanja javne funkcije), które wymagają, aby stan zdrowia funkcjonariusza pozwalał na pełnienie takiej służby. W prakty- ce dochodzi zatem do konfliktu pomiędzy interesem prywat- nym i publicznym, w szczególności, gdy szczątkowe informa- cje są przekazywane przez media. Dotychczasowa praktyka polega na przekazywaniu informacji post factum przez biuro rzecznika prasowego instytucji i osób publicznych nt. prze- bytej operacji, przyczyn hospitalizacji i ogólnego stanu zdro- wia takiej osoby. Jedyną instytucją, która ma prawo wglądu w dokumentację (z inicjatywy własnej, bez zgody lub wniosku zainteresowanych) jest Inspektor Danych Osobowych (i jego urząd) w przypadku podejrzenia, iż dane dotyczące stanu zdrowia osób publicznych opublikowane zostały bez zacho- wania właściwych procedur, to znaczy bez wyrażenia przez nich zgody na taką publikację.
Szwecja
W Szwecji nie ma przepisów dotyczących ogłaszania in- formacji na temat stanu zdrowia osób publicznych. Dane dotyczące stanu zdrowia obywateli Szwecji, w tym wysokich urzędników państwowych, podlegają skrupulatnej ochronie prawnej. Kwestie te reguluje odpowiednie ustawodawstwo m.in. akt o prawach pacjenta.
Węgry
Na Węgrzech brak jest aktów prawnych regulujących podawanie do publicznej wiadomości informacji o stanie zdrowia osób piastujących najwyższe urzędy w państwie.
Sprawy dotyczące informacji o stanie zdrowia i o związanych z nim danymi osobowymi reguluje Ustawa nr 63 z r. 1992 o ochronie danych osobowych i o jawności danych. Na mocy tej ustawy informacje o stanie zdrowia są traktowane jako
„szczególne dane osobowe”, które w żadnym przypadku nie mogą być „jawnymi danymi publicznymi”. Zasadzie tej pod-
legają także osoby piastujące najwyższe urzędy państwowe.
Jeżeli dana osoba ze względów zdrowotnych nie może pełnić obowiązków przez dłuższy czas (powyżej 90 dni), zwyczajo- wo informuje się opinię publiczną wyłącznie o tym, że jest ona niezdolna do wykonywania obowiązków, bez podawania przyczyn.
Wielka Brytania
W Wielkiej Brytanii nie obowiązują przepisy, które nakazy- wałyby upublicznianie informacji o stanie zdrowia osób pia- stujących najwyższe urzędy państwowe. Kwestie dotyczące stanu zdrowia tradycyjnie traktowane są jako obszar spraw prywatnych. Należy jednak zauważyć, że brytyjskie media nie unikają wywierania presji na polityków w przypadkach wąt- pliwości co do stanu ich zdrowia. Przykładem może tu być kampania medialna po wywiadzie telewizyjnym premiera G. Browna (wrzesień 2009 r.), w którym unikał on odpowiedzi na pytania o stan swego zdrowia. W jej wyniku, Urząd Premie- ra zmuszony został do wydania oświadczenia stwierdzające- go, że problemy zdrowotne premiera nie mają wpływu na jego misję. Z kolei w 2010 r. lekarz, który włamał się do bazy danych szkockiego systemu opieki zdrowotnej NHS (National Health Service) i przeglądał dokumentację medyczną premie- ra Gordona Browna, ministrów rządu szkockiego oraz innych znanych osób, został wstępnie oskarżony o naruszenie pouf- ności danych medycznych. Ostatecznie jednak prokuratura odstąpiła od postępowania w tej sprawie uznając, że nie leży to w interesie publicznym
2.
Włochy
We Włoszech nie istnieje żaden akt prawny regulujący podawanie do publicznej wiadomości informacji o stanie zdrowia osób piastujących najwyższe urzędy w państwie.
Kwestie dot. przetwarzania oraz rozpowszechniania infor- macji na temat stanu zdrowia wszystkich obywateli – w tym osób publicznych – reguluje ustawa nr 196 z 30 czerwca 2003 r. o ochronie danych osobowych. W myśl art. 22 i 23 tej ustawy informacje o stanie zdrowia należą do tzw. „informa- cji wrażliwych” i nie mogą być rozpowszechniane bez zgody zainteresowanego. Jednakże w przypadku osób publicznych informacje takie mogą zostać opublikowane przez media bez zgody osoby zainteresowanej pod warunkiem przekazania ich opinii publicznej w formie zwięzłego komunikatu. Gene- ralnie jednak osoby piastujące najwyższe urzędy we Włoszech nie mają obowiązku ani zwyczaju podawania informacji na temat swego stanu zdrowia. Niemniej w określonych okolicz- nościach – takich jak wypadek, pobyt w szpitalu czy publicz- ne ujawnienie się objawów choroby, tego rodzaje informacje przekazywane są do publicznej wiadomości. Z reguły przeka- zuje je rzecznik prasowy.
2
