Rocz. AR Pozn. CCCLX, Ogrodn. 38: 3-8
Wydawnictwo Akademii Rolniczej im. Augusta Cieszkowskiego w Poznaniu, Poznań 2004 PL ISSN 0137-1738
WOJCIECH ANTKOWIAK
PLON KORZENI ŁYSZCZCA WIECHOWATEGO GYPSOPHILA PANICULATA L. W ZALEŻNOŚCI OD ZRÓŻNICOWANEGO
NAWOŻENIA MINERALNEGO
Z Katedry Botaniki
Akademii Rolniczej im. Augusta Cieszkowskiego w Poznaniu
ABSTRACT. The aim of present investigation was to estimate the effect of nitrogen, phosphorus and potassium fertilization on yield of Tall Gypsophyll (Gypsophila paniculata L.) roots. The fertilization rates N-P-K (g NPK 1 m-2) were established as: 1) control treatment – without NPK, 2) 10-10-10, 3) 20-10-10, 4) 30-10-10, 5) 10-20-10, 6) 10-30-10, 7) 10-10-20, 8) 10-10-30. Re- sults showed the significant effect of 10 N-20 P-10 K fertilization on yield roots. Yield of dry root mass obtained in the second year of cultivation was 28.7 q/ha and 36.7 q in the third year of culti- vation. The fertilization of nitrogen did not influence the yield of the roots.
Key words: Gypsophila paniculata, fertilization, NPK, yield of roots
Wstęp
Gypsophila paniculata (łyszczec wiechowaty, gipsówka) jest znana jako popularny dodatek bukieciarski oraz roślina lecznicza. Jako surowiec wykorzystuje się korzeń (Radix Gypsophilae) zawierający saponiny triterpenowe (m.in. gypsogeninę) (Kahlmün- zer 1993, Leksykon... 1990), fitosterole, oligo- i polisacharydy (Encyklopedia zielar- stwa... 2000) oraz glikozydy, między innymi orientynę i homoorientynę (Mowszowicz 1985). Saponiny są stosowane w medycynie, między innymi jako środek: wykrztuśny, łagodzący kaszel, przeczyszczający, moczopędny, przeciwzapalny, przeciwwrzodowy, uszczelniający naczynia włosowate i wymiotny (Lamer-Zarawska i Olechnowicz- -Stępień 1992). Poza medycyną saponiny stosuje się do wyrobu szamponów, płynów do kąpieli, dodatków do preparatów kosmetycznych – w celu zwiększenia działania innych substancji czynnych, poprawiając ich przenikanie w głąb tkanek (Lamer- -Zarawska i Olechnowicz-Stępień1992). Używa się ich także w przemyśle spożyw- czym – do wyrobu napojów pieniących się, chałwy i innych produktów cukierniczych.
Celem badań było określenie suchej masy korzeni łyszczca w zależności od: 1) skład- ników mineralnych (NPK) stosowanych w polowej uprawie roślin wprowadzonych do podłoża w różnych dawkach, 2) terminu zbioru. Kolejnym celem była chęć upowszech- nienia uprawy łyszczca w celu pozyskiwania saponin. Z badań porównawczych nad otrzymywaniem saponin z korzeni G. paniculata i Saponaria officinalis (Czyszewska 1958) wynika bowiem, że wydajność saponin z korzeni łyszczca, przy frakcjonowanej izolacji, była prawie dwukrotnie większa w porównaniu z ich wydajnością z mydlnicy.
Materiał i metody
Nasiona gipsówki wysiano w połowie kwietnia 1999 roku, a po dwóch tygodniach siewki przepikowano do palet wielootworowych o średnicy pojedynczego zagłębienia 3,5 cm. W czerwcu rozsadę łyszczca przesadzono do inspektu.
W drugiej dekadzie kwietnia 2000 roku przygotowane wcześniej młode rośliny G. paniculata ‘Schneeflocke’ posadzono w ogrodzie doświadczalnym Katedry Botaniki AR w układzie bloków losowych. Uwzględniono dwa czynniki: poziomy nawożenia oraz termin zbioru (po drugim i trzecim roku uprawy na miejscu stałym). Na każdym z poletek o wymiarach 0,7 × 1,5 m (1,0 m2) posadzono po trzy rośliny gipsówki. Każ- dego roku zbioru pozyskiwano rośliny z trzech poletek. Poletka oddzielono od siebie ścieżkami o szerokości 40 cm oraz izolowano dzięki wkopaniu czarnej grubej folii ogrodniczej do głębokości 80 cm.
Przed rozpoczęciem doświadczenia pobrano sześć prób glebowych i wykonano ich analizy chemiczne. W podłożu, w wyciągu 0,03 M CH3COOH (Nowosielski 1988), oznaczono zawartość następujących składników mineralnych: N-NH4 – metodą destyla- cyjną według Bremnera w modyfikacji Starcka, N-NO3 – metodą potencjometryczną z zastosowaniem elektrod jonoselenowych, P – kolorymetrycznie z wanadomolibdenia- nem amonu, K, Ca, Mg – metodą absorpcji atomowej, pH w H2O – potencjometrycznie za pomocą elektrody szklanej, stężenie soli – konduktometrycznie (podłoże:woda = 1:2). Składniki pokarmowe wprowadzano w następujących ilościach czystego składnika N-P-K (g NPK·1 m-2): 1) kontrola – bez NPK, 2) 10-10-10, 3) 20-10-10, 4) 30-10-10, 5) 10-20-10, 6) 10-30-10, 7) 10-10-20, 8) 10-10-30. Użyto następujących nawozów mineralnych: saletry amonowej, superfosfatu potrójnego granulowanego i siarczanu potasu.
Korzenie G. paniculata zebrano 10 XI 2001 i 2002 roku. Po ich umyciu i rozdrob- nieniu wysuszono je w temperaturze 40°C. Określono suchą masę korzenia każdej rośliny.
Wyniki badań opracowano statystycznie za pomocą dwuczynnikowej analizy wa- riancji, obliczając NIR dla α = 0,05.
Wyniki i dyskusja
G. paniculata udaje się na glebach żyznych, lekkich, przepuszczalnych, zasobnych w wapń (Cybulska i in. 1953). Według Świecha (1993) optymalny poziom makroele- mentów (mg·dm-3 podłoża) dla gipsówki uprawianej w tunelach foliowych wynosi: 300-
-400 N-NO3, 150-250 P, 500-600 K, 150-200 Mg, 2000-2500 Ca, zasolenie nie powin- no przekraczać 2-3 g KCl·dm-3 podłoża, a zalecany odczyn pH wynosi 6,0. Strojny i Starck (1990) zalecają dla Gypsophila uprawianej pod osłonami następującą koncen- trację N, P, K i Mg w podłożu (mg·dm-3): 50-130 N-NO3, 40-80 P, 100-150 K, 50-70 Mg, pH 5,7-6,8, zasolenie nie powinno przekraczać 1,8-2,5 g KCl·dm-3. W zaleceniach nawozowych dla Gypsophila (Kacperska i in. 1990) podano: 60-120 N-NO3, 50-150 P, 50-250 K, 70-100 Mg, pH w H2O 6,8-7,2. Sander (1991) zaleca wprowadzać do gleby 6 g N·m-2 w roku sadzenia gipsówki, a w kolejnych latach 12 g N·m-2 w uprawie eksten- sywnej i 18 g N·m-2 w uprawie intensywnej.
Wykonane analizy gleb pobranych przed sezonem wegetacyjnym i nawożeniem po- kazują, że były to gleby ubogie w azot i potas (tab. 1). Nadawały się pod uprawę ze względu na korzystny odczyn i małe zasolenie oraz małą zasobność w wapń i magnez.
Tabela 1 Wyniki analiz gleby przed rozpoczęciem uprawy gipsówki
Soil analysis before cultivation of Gypsophila paniculata L.
N-NH4 +
N-NO3 P K Ca Mg EC
Próba Sample
mg·dm-3 gleby – mg·dm-3 soil
pHH2O
mS·cm-1
1 13 102 55 2 391 171 6,76 < 0,10
2 15 98 98 2 509 186 6,72 0,10
3 12 96 60 2 598 155 6,85 0,11
4 12 125 39 2 346 133 6,80 0,11
5 20 110 70 2 188 179 6,75 0,15
6 15 114 72 2 311 177 6,80 0,11
Dane dotyczące plonu suchej masy korzeni G. paniculata zawarto w tabeli 2.
W drugim roku uprawy na miejscu stałym (2001 rok) najdorodniejsze korzenie pozy- skano, nawożąc rośliny 20 g czystego fosforu oraz 10 g azotu i fosforu (118,6 g). Śred- nia sucha masa 1 korzenia wyniosła 95,7 g, co w przeliczeniu na jeden hektar dało plon rzędu 2,87 t (2,35 t·ha-1, gdy rośliny nawożono 30 g azotu i 3,56 t·ha-1 w kombinacji z 20 g fosforu) przy obsadzie 30 000 roślin na 1 ha. W trzecim roku uprawy na miejscu stałym średni plon korzeni był istotnie większy, o 21,7% od plonu uzyskanego rok wcześniej. Korzenie o największej masie pozyskano z poletek nawożonych 30 g potasu (138,5 g), natomiast najmniejszą masę miały korzenie roślin nienawożonych. Średnia sucha masa korzenia wyniosła 122,2 g, co odpowiada średniemu plonowi 3,67 t·ha-1 (2,96-4,16).
Plon rzędu 1,5-3,0 t·ha-1 podaje Malewska (1992) dla roślin uprawianych z sadzo- nek korzeniowych, a Cybulska i in. (1953) 3,0-5,0 t·ha-1 dla korzeni zebranych w trze- cim roku uprawy i przy obsadzie około 33 000 roślin.
Największy plon korzeni w obu latach badań uzyskano na poletkach nawożonych 10 N-20 P-10 K i 10 N-10 P-20 K (g·m-2), a najmniejszy na poletkach nawożonych dawką nawozów 30 N-10 P-10 K. Wyniki te wskazują, że nawożenie fosforem i potasem
Tabela 2 Plon korzeni łyszczca wiechowatego Gypsophila paniculata L.
The yield of Tall Gypsophyll (Gypsophila paniculata L.) roots
Średnia sucha masa korzeni·roślina-1 Average dry weight
of roots per plant (g)
Średnia sucha
masa korzeni·
·roślina-1 Average dry weight
of roots per plant (g)
Średnia sucha masa korzeni·roślina-1 Average dry weight
of roots per plant (g)
Średnia sucha masa
korzeni·
·roślina-1 Average dry weight of roots per
plant (g)
2001 2002 Nawoże-
nie NPK Fertiliza-
tion NPK (g·1 m-2)
I II III I II III
Średnia sucha masa korzeni·
·roślina-1 z dwóch
lat Average dry weight
of roots per plant after two years (g) Kontrola
Control 10-10-10 20-10-10 30-10-10 10-20-10 10-30-10 10-10-20 10-10-30
96,6
96,9 133,2 70,2 144,2 60,5 83,6 70,5
144,3
87,0 86,9 98,8 105,4 79,6 75,3 75,2
107,3
94,7 87,8 66,0 106,2 95,9 155,7 92,8
116,1
92,9 104,5 78,3 118,6 78,7 98,5 79,5
99,7
81,0 109,6 130,9 114,0 94,1 112,8 105,6
77,6
143,6 97,5 129,2 106,0 120,0 178,3 143,3
118,6
125,0 93,3 103,3 175,0 182,5 129,4 168,3
98,6
121,0 99,0 121,1 133,9 132,2 120,3 138,5
107,4
108,3 101,7 99,7 125,8 105,4 116,9 107,3
Średnia – Mean 95,7 122,2 108,9
NIR0,05 pomiędzy terminami zbioru 16,09 – LSD0.05 between harvest dates 16.09 I, II, III – powtórzenia.
I, II, III – repetition.
miało największy wpływ na wielkość plonu korzeni łyszczca i są zgodne z obserwacja- mi Lityńskiego i Jurkowskiej (1982), którzy podkreślają szczególnie korzystny wpływ fosforu na rozwój systemu korzeniowego roślin.
Nowotny-Mieczyńska (1976) oraz Lityński i Jurkowska (1982) uważają nawoże- nie potasowe za korzystnie wpływające, zwłaszcza na wzrost organów zapasowych;
potas zwiększa więc plony korzeni, bulw, owoców i nasion.
W czasie badań zaobserwowano także korzystny wpływ fosforu i potasu na części nadziemne roślin. W drugim i trzecim roku uprawy najwyższe rośliny pozyskano z poletek nawożonych dawką 30 g P·m-2. W 2002 roku największą liczbę pędów odno- towano u roślin nawożonych 30 g P i K·m-2.
Prowadzono również obserwacje zdrowotności roślin. Najzdrowsze rośliny (nie za- infekowane grzybami) pochodziły z poletek kontrolnych oraz nawożonych dawką pod- stawową (10 N-10 P-10 K) i podwójną dawką fosforu (Werner i Antkowiak 2003).
W 2001 roku korzeń łyszczca zawierał średnio 30,6% (29,6-31,5%) suchej masy w całkowitej masie, a w trzecim roku uprawy na miejscu stałym 28,6% (26,7-30,2%).
Wnioski
1. Nawożenie fosforem i potasem wpływało korzystnie na plon korzeni łyszczca wiechowatego.
2. Największy plon korzeni uzyskano, stosując nawożenie w ilości 10 g N-20 g P-10 g K·1 m-2.
3. Nawożenie azotem nie wpłynęło na plon korzeni.
4. Wydłużenie uprawy G. paniculata o kolejny rok istotnie wpłynęło na wielkość plonu korzeni.
Literatura
Cybulska H., Janicka H., Wiszniewski J., Wysocka A. (1953): Uprawa i zbiór ziół.PWRiL, Warszawa.
Czyszewska S.(1958): Otrzymywanie saponin z korzeni łyszczca wiechowatego (Gypsophila paniculata L.) i mydlnicy lekarskiej (Saponaria officinalis L.). Biul. Inst. Rośl. Leczn. 4: 225- -229.
Encyklopedia zielarstwa i ziołolecznictwa. (2000). Red. H. Strzelecka, J. Kowalski. Wyd. Nauk.
PWN, Warszawa.
Kacperska I., Przeradzki D., Oświęcimski W., Stojanowska J. (1990): Opracowywanie zale- ceń nawozowych w ogrodnictwie. Wyd. SGGW-AR, Warszawa.
Kahlmünzer S. (1993): Farmakognozja. PZWL, Warszawa.
Lamer-Zarawska E., Olechnowicz-Stępień W.(1992): Roślinne substancje biologicznie czynne ważne dla zdrowia i urody. Cz. III. Saponiny. Wiad. Ziel. 34, 6: 16-17.
Leksykon roślin leczniczych. (1990). Red. A. Rumińska, A. Ożarowski. PWRiL, Warszawa.
Lityński T., Jurkowska H. (1982): Żyzność gleby i odżywianie się roślin. PWN, Warszawa.
Malewska M. (1992): Łyszczec wiechowaty – rzadka roślina lecznicza. Wiad. Ziel. 9: 15.
Mowszowicz J. (1985): Przewodnik do oznaczania krajowych roślin zielarskich. PWRiL, War- szawa.
Nowosielski O. (1988): Metody oznaczania potrzeb nawożenia. PWRiL, Warszawa.
Nowotny-Mieczyńska A. (1976): Fizjologia mineralnego żywienia roślin. PWRiL, Warszawa.
Sander G. (1991): Bedarfsgerechte Stickstoffdüngung beim Anbau von Stauden-Schnittblumen.
Gartenbau 38, 12: 47-50.
Strojny Z., Starck J.R. (1990): Nowe liczby graniczne dla roślin ozdobnych uprawianych pod osłonami. Hasło Ogrodn. 7: 24-25.
Świech A. (1993): Jak uprawiać gipsówkę. Hasło Ogrodn. 4: 20.
Werner M., Antkowiak W. (2003): Wpływ nawożenia NPK na zdrowotność roślin Gypsophila paniculata L. i G. repens L. uprawianych w gruncie. Folia Hortic. Supl. T. 1: 535-537.
YIELD OF GYPSOPHILA PANICULATA ROOTS IN DEPENDANCE OF DIFFERENT NPK FERTILIZATION
S u m m a r y
Gypsophilla paniculata L. is very popular because its floristic and medicine purpose. Herbal yield is root (Radix Gypsophilae). The plants were planted out in 2000 and roots were dig out partially in 2001 and 2002.
There was investigated influence of different levels of NPK fertilization on yield of G. pani- culata L. in second and third year of field experiment. The fertilization rates N-P-K (g NPK·1 m-2) were established as: 1) control treatment – without NPK, 2) 10-10-10, 3) 20-10-10, 4) 30-10-10, 5) 10-20-10, 6) 10-30-10, 7) 10-10-20, 8) 10-10-30.
The results of the study are showed in Table 2.
Results showed the significant effect of 10 N-20 P-10 K fertilization on yield roots. Yield of dry root mass obtained in second year of cultivation was 28.7 q/ha and 36.7 q in third year of cultivation. The fertilization of nitrogen did not influence yield of the roots.
