opracowany w ramach projektu
„Tworzenie programów nauczania oraz scenariuszy lekcji i zajęć wchodzących w skład zestawów narzędzi edukacyjnych wspierających proces kształcenia ogólnego w zakresie kompetencji kluczowych uczniów niezbędnych do poruszania się na rynku pracy”
dofinansowanego ze środków Funduszy Europejskich w ramach
Programu Operacyjnego Wiedza Edukacja Rozwój, 2.10 Wysoka jakość systemu oświaty WarszaWa 2019
SCENARIUSZ LEKCJI
Program nauczania wychowania fizycznego dla szkoły podstawowej
ANNA ROGACKA
POZNAJEMY GRY
I ZABAWY DOSKONALĄCE
UMIEJĘTNOŚCI SIATKARSKIE
Redakcja merytoryczna – Elżbieta Miterka Recenzja merytoryczna – Paweł Łucyk
dr Olga Smoleńska
Agnieszka Ratajczak-Mucharska dr Beata Rola
Redakcja językowa i korekta – Editio Projekt graficzny i projekt okładki – Editio Skład i redakcja techniczna – Editio Warszawa 2019
Ośrodek Rozwoju Edukacji Aleje Ujazdowskie 28 00-478 Warszawa www.ore.edu.pl
Publikacja jest rozpowszechniana na zasadach wolnej licencji Creative Commons – Użycie niekomercyjne 4.0 Polska (CC-BY-NC).
https://creativecommons.org/licenses/by-nc/4.0/deed.pl
3
Tytuł lekcji:
Poznajemy gry i zabawy doskonalące umiejętności siatkarskie.
Cele:
Główny: Uczeń rozwija umiejętności techniczne podczas zabaw z piłkami.
Poznawczy: Uczeń zna przepisy gier i zabaw, wie, jak przyjąć i odbić piłkę dowolnym sposobem.
Kształcący: Uczeń doskonali elementy techniczne z piłką (chwyty i rzuty), rozwija szybkość i wytrzymałość, wzmacnia siłę mięśni obręczy barkowej, rozwija koordynację wzrokowo-ruchową.
Wychowawczy: Uczeń umie zastosować zasadę „czystej gry” poprzez szacunek dla rywala, gra uczciwie w celu osiągnięcia najlepszego wyniku, buduje więzi społeczne poprzez wspólną aktywność sportową, panuje nad emocjami w czasie gry, nie buduje przejawów agresji i niesportowych zachowań, podporządkowuje się decyzjom sędziego, stosuje zasady bezpieczeństwa podczas zabaw z piłkami.
Metody:
zabawowa, słowna, poglądowa, ćwiczeniowa, programowego uczenia się.
Techniki:
aktywizująca „tak-nie”, losowego doboru do zadań.
Formy pracy:
frontalna, pracy w zespołach, indywidualna.
Środki dydaktyczne:
piłki siatkowe, pachołki.
Opis przebiegu lekcji:
Część wstępna:
1. Nauczyciel sprawdza obecność i wzbudza motywację do ćwiczeń.
2. Zabawa „berek siatkarski”. Uczniowie ustawieni w rozsypce biegają po sali.
Nauczyciel wyznacza losowo kilku „berków” i oznacza ich szarfami. Łapią
uciekających, pozycją ochronną przed złapaniem jest przyjęcie postawy siatkarskiej.
3. Ćwiczenia kształtujące w truchcie z piłkami do siatkówki:
krążenia z prawej do lewej ręki w przód, następnie w tył,
przerzucanie piłki z prawej do lewej ręki nad głową i przed sobą,
toczenie piłki prawą ręką, potem lewą,
krok odstawno-dostawny, piłka trzymana w rękach przed sobą,
przeplatanka na prawą nogę i na lewą nogę,
marsz w wypadzie i przekładanie piłki pod nogami,
4
wyrzucanie piłki w górę, przysiad, chwytanie piłki w wyskoku.
4. Ćwiczenia kształtujące w miejscu z piłkami do siatkówki:
piłka nad głową, przekładana wokół tułowia z ręki do ręki,
skręty tułowia z piłką trzymaną w ramionach przed sobą,
toczenie piłki po 8 w skłonie,
brzuszki, grzbiety z piłką,
leżenie przewrotne, piłka między nogami.
Część główna:
1. Zabawa „wyścig piłek w kwadratach”. Nauczyciel dobiera losowo uczniów, uczniowie ustawiają się w rzędach po kwadracie w odległości 5 m. Nauczyciel podaje 2 piłki pierwszym uczniom z 2 różnych rzędów. Uczeń chwyta piłkę, i rzuca do ucznia z sąsiedniego rzędu i idzie na koniec swojego. Gdy piłki się spotkają, nauczyciel zmienia kierunek podawanej piłki.
2. Zabawa „traf w materac”. Uczniowie trzymają piłki w ręce, stojąc na obwodzie dużego koła. Na środku leży materac. Na sygnał nauczyciela uczniowie rzucają, trafiając w materac. Za trafienie w materac, uczeń otrzymuje 1 punkt. Wygrywa uczeń, który zdobył najwięcej punktów. Gra „rzucanka siatkarska” dwoma piłkami.
Uczniowie są ustawieni na boisku do piłki siatkowej i jednocześnie przerzucają piłkę oburącz nad siatką. Drużyna przeciwna chwyta piłkę i wykonuje 3 podania, gdy piłka spadnie na podłoże lub gdy obie piłki są na jednym polu.
Część końcowa:
1. Metoda „tak-nie”. Nauczyciel prosi, by uczniowie ocenili własne umiejętności techniczne odbić i przyjęć piłki w grze, stając z jego prawej lub z lewej strony. Ci uczniowie, którzy stanęli na „tak” pokazują odbicia.
2. Stretching, ćwiczenia w kole. Skłon tułowia w przód, w bok, rozciąganie nóg i rąk w staniu.
3. Uczniowie pomagają nauczycielowi sprzątnąć sprzęt sportowy.
Komentarz metodyczny
Uczniowie ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi: niedowidzący
i niedosłyszący ćwiczą blisko nauczyciela, nauczyciel w czasie ćwiczeń daje
wskazówki o poprawności ćwiczeń. Uczniowie z cukrzycą i otyli mogą uczestniczyć pod warunkiem dobrego samopoczucia, są ocenieni indywidualnie do swoich możliwości.
