400 Z A P I S K I
na k tó ry ch w y stęp u ją , są n iek ied y zb y t lak on iczn e. N ie d o sta te k ty c h in fo rm a cji b ęd zie m n iej odczu w an y, gdy sp ełn io n a zo sta n ie za p o w ied ź w y d a n ia dru k iem a lb u m ó w z fo to g ra fia m i i od rysam i p u b lik o w a n y ch in sk ry p cji (także z tom u I).
P o słu g iw a n ie się w y d a w n ic tw e m u ła tw ia ją in d e k sy n a zw osob ow ych , n a zw m ie jsc o w y c h i rzeczo w y oraz streszczen ie w stę p u w języ k u fran cu sk im .
S .K .K .
Dlu goss ia na. S t u d i a h i s to r y c z n e w pię ć s e tle c ie ś m i e r c i Jana D łu g o sza, Z eszy ty N a u k o w e U J D L X I, P race H istoryczne, z. 65, P a ń stw o w e
W y d a w n ictw o N a u k o w e, W arszaw a 1980, s. 367.
W y d a w n ictw o za w iera p race 13 a u torów . T em atyk a w ię k sz o ś c i z n ich k o n c en tru je s ię w o k ó ł hasła: D łu gosz—środ ow isk o— epoka.
Zbiór o tw iera stu d iu m H en ryk a S a m s o n o w i c z a „ P rzem ia n y gospodarcze w P o lsc e w I p o ło w ie X V w .”. A utor p od k reśla rozw ój ek o n o m iczn y P o lsk i cza só w D ługosza. Jego bazą b y ły : k orzystn a m ięd zy n a ro d o w a k on iu n k tu ra gospodarcza oraz w łą c z a n ie się różn ych grup sp o łeczn y ch do gospodarki ry n k o w ej. Z k o lei 0 śro d o w isk u autora „R oczn ik ów ” n a p isa li: B o le sła w P r z y b y s z e w s k i „K a p itu ła k r a k o w sk a za k a n o n ik a tu J an a D łu gosza (1436— 1480)” i J erzy W o l n y „K rak ow sk ie środ ow isk o k a ted ra ln e w cza sa ch J an a D łu gosza (1431— 1480)”. P ie r w szy z au to ró w p rzed sta w ił stru k tu rę u rzęd ó w k a p itu ln y ch i d iecez ja ln y ch , ich ob sad ę p erson aln ą, d ziałaln ość k a p itu ły na polu dyp lom acji, n au k i i k u ltu ry. D rugi — d ziałaln ość D łu gosza n a d w orze Z b ig n iew a O leśn ick ieg o , rozw ój k azn o d ziejstw a k a ted ra ln eg o i jego w p ły w na m en ta ln o ść w ie lk ie g o d ziejop isa. A k ty w n o ści D łu gosza na p olu sp ra w p u b liczn y ch p o św ię c ił u w a g ę M arian В i s k u p „D ziałaln ość d yp lom atyczn a Jan a D łu gosza w sp raw ach p ru sk ich w la ta c h 1454— 1466”. U k a za ł D łu gosza — a d m in istra to ra i zn ak om itego p o le m istę h isto ry czn o - -p ra w n eg o . N a to m ia st A n n a B u c z e k („M ecenat a rty sty czn y J an a D łu gosza, w d zied zin ie a r ch itek tu ry ”) z e sta w iła b u d o w la n e fu n d a cje D łu gosza, o m ó w iła ich cech y sty lo w e , k a m ien ia rk ę oraz ta b lice erek cy jn e. T ek st zaopatrzono w ilu stracje.
K ilk a p rac w ią ż e s ię ze sp u ścizn ą h isto rio g ra ficzn ą D ługosza. K arol G ó r s k i („ L itew sk ie p ow iązan ia »B anderia P ru ten oru m « Ja n a D ługosza. N a m a rg in esie k sią żk i S v e n a E k h d ala”) d ysk u tu je prob lem w ia ry g o d n o ści prac d ziejop isa. O id eo lo g ii, in terp reta cji d ziejó w i p a trio ty zm ie w d ziełach D łu g o szo w y ch p isze S ta n isła w G a w ę d a („O cena n iek tó ry ch p rob lem ów h isto rii o jczystej w »R ocznikach« Jana D łu g o sza ”). Z n a czen ie tw ó rczo ści D łu gosza dla badań g en ea lo g iczn y ch p od k reśla raz jeszcze praca K azim ierza J a s i ń s k i e g o („»A nnales P o lo n ia e« Jan a D łu g o sza jako źródło do g en ea lo g ii P ia stó w ”). N a to m ia st o D łu g o szu -g eo g ra fie n a p isała W acław a S z e l i ń s k a („Jan D łu g o sz i o p is M ałop olsk i w jeg o »C horographia R eg n i P o lo n ia e« ”). W ażny je s t p rzy czy n ek J u lii R a d z i s z e w s k i e j d otyczący w a r sz ta tu D łu gosza — „P rzejątk i D łu gosza z » L itew sk ieg o L atopisu«”.
O sobno sy g n a lizu jem y p o zo sta łe trzy prace: W anda S e m k o w i c z - Z a r e m - b i n a — „ A u tografy D łu gosza i jeg o w a rszta t w n ow ej e d y c ji »A n n a les« ”; S ta n i sła w C y n a r s k i , „ U w a g i n ad p ro b lem em r e c e p c ji »H istorii« Ja n a D łu gosza w P o lsc e X V I i X V II w ie k u ” (chodzi o ren esa n s za in tereso w a n ia D łu g o szem w śród szla ch ty urzęd n iczej); A g n ieszk a P e r z a n o w s k a , „W iadom ości źró d ło w e o ży ciu 1 d zia ła ln o ści J an a D łu g o sza ”. Z am ieszczon o tu reg e sty w zm ia n ek źró d ło w y ch z w ią za n y ch z D łu goszem . J e st ich około 500. Z n aczen ia tego m a teria łu n ie trzeba pod k reślać. ·
