Umowa sprzedaży, rękojmia i gwarancja
Zakład Prawa Cywilnego
i Prawa Międzynarodowego Prywatnego mgr Wojciech Lamik
Przedmiot: Umowy w obrocie gospodarczym Studia zaoczne ekonomii
Wprowadzenie
• Umowa sprzedaży to najpowszechniej zawierana umowa zarówno w obrocie profesjonalnym, jak i w obrocie z udziałem konsumenta, z zasady z
udziałem każdego podmiotu prawa cywilnego, bez względu na jego przymioty.
• Przejście własności przedmiotu umowy ze sprzedawcy na kupującego, o jakiej w tej
umowie mowa, dokonuje się za pośrednictwem
pieniądza - art. 535 KC.
Odpowiednie stosowanie przepisów
• Stosowania kodeksowych przepisów umowy sprzedaży do uregulowanych w kodeksie cywilnym umów:
a) zamiany (art. 604), b) dostawy (art. 612),
c) kontraktacji (art. 612), d) o dzieło (art. 638),
e) o roboty budowlane (art. 658), f) leasingu (art. 70917),
g) komisu (art. 769 § 2), h) spółki (art. 862).
Essentialia negotii
• Sprzedaż jest umową dwustronnie zobowiązującą.
Skutkiem zawarcia umowy sprzedaży jest zobowiązanie się sprzedawcy do przeniesienia własności rzeczy lub prawa na kupującego (plus wydanie tej rzeczy) oraz
zobowiązanie się kupującego do zapłacenia sprzedawcy umówionej ceny (oraz odebrania tej rzeczy).
• Świadczenie jednej strony jest więc odpowiednikiem świadczenia drugiej strony.
• Umowa sprzedaży ma charakter umowy wzajemnej, w odniesieniu do której znajdą zastosowanie ogólne
przepisy dotyczące zobowiązań wzajemnych (art. 487 i n.
KC).
• Umowa sprzedaży ma charakter umowy konsensualnej.
• Ważność umowy zależy wyłącznie od zgodnych
oświadczeń woli stron, a wydanie rzeczy czy też zapłata ceny są zdarzeniami będącymi wyłącznie przejawami jej wykonania (np. zakup nieruchomości).
• Umowa sprzedaży przyjmuje charakter realny, jeżeli
przedmiotem sprzedaży są rzeczy oznaczone tylko co do gatunku oraz rzeczy przyszłe.
• Umowa sprzedaży ze swej istoty jest umową o charakterze odpłatnym.
• Umowa sprzedaży ma charakter kauzalny, tak więc ważność tej czynności prawnej zależy od istnienia przyczyny prawnej jej dokonania.
Strony umowy
• Stroną umowy sprzedaży może być zasadniczo każdy podmiot prawa cywilnego – osoba fizyczna lub
prawna, a także jednostka organizacyjna niebędąca osobą prawną, której ustawa, przyznała zdolność prawną (art. 331 § 1 KC).
• Po stronie sprzedawcy lub kupującego może występować więcej niż jedna osoba.
• Nie dochodzi do powstania umowy sprzedaży, gdy
brak jest jednej ze stron, bo mamy wtedy do czynienia jedynie z pozorem umowy.
Przedmiot umowy sprzedaży
• rzeczy (także zwierzęta);
• energie: elektryczna, wysokich ciśnień, gazowa, wodna, cieplna;
• prawa majątkowe zbywalne, zarówno bezwzględne, jak i względne;
• rzeczy przyszłe;
• ekspektatywy;
• przedsiębiorstwo;
• gospodarstwo rolne.
• Rzecz lub też prawo będące przedmiotem sprzedaży nie musi stanowić własności
sprzedawcy, może on bowiem sprzedać cudze rzeczy lub prawa, jeśli jest do tego
upoważniony przez uprawnionego, bądź też
liczy na uzyskanie w przyszłości praw, które
zobowiązuje się przenieść na kupującego.
Wyłączenia
• Przedmiotem sprzedaży nie mogą być rzeczy wyłączone z obrotu, jak np.:
a)materiały z państwowego zasobu archiwalnego oraz z
ewidencjonowanego niepaństwowego zasobu archiwalnego;
b)pobrane od człowieka-dawcy albo z ludzkich zwłok narządy, komórki i tkanki;
c) takie, których sprzedaż podlega prawnym ograniczeniom lub zależy od dopełnienia szczególnych wymagań (np. sprzedaż składników majątku państwowego stanowiących środki trwałe będące w dyspozycji
państwowych osób prawnych).
• Sprzedaż przedmiotów wyłączonych z obrotu nie wywołuje oczekiwanego przez strony skutku prawnego i stosownie do treści art. 387 § 1 KC należy taką umowę traktować jako umowę o świadczenie niemożliwe.
Obowiązki kupującego
• Obowiązkiem kupującego jest zapłacenie ceny, tj. ustalonej sumy pieniężnej określonej w stosunkach krajowych (art. 358 § 1 KC), której wysokość ma odpowiadać wartości przedmiotu sprzedaży (cena). Cena musi być zatem wyrażona w
pieniądzu, lecz jej zapłata może nie mieć formy pieniężnej, sprzedawca może przyjąć na poczet ceny inne świadczenie.
• Cena jest ekwiwalentem rzeczy lub prawa, nabytych w drodze umowy sprzedaży. Jeżeli w umowie sprzedaży następuje brak określenia ceny, to czynność prawna jest nieważna (wyrok SN z 5 lutego 2002 r., II CKN 726/00, LEX nr 53153).
Termin zapłaty w stosunkach między przedsiębiorcami
• Ustawa o terminach zapłaty w transakcjach handlowych.
• Jeżeli w umowie objętej jej postanowieniami strony przewidziały termin zapłaty dłuższy niż 30 dni (art. 5), wierzyciel może żądać
odsetek ustawowych po upływie 30 dni, liczonych od dnia spełnienia swojego świadczenia i doręczenia dłużnikowi faktury lub rachunku, potwierdzających dostawę towaru lub wykonanie usługi, do dnia zapłaty, ale nie dłużej niż do dnia wymagalności świadczenia
pieniężnego.
• Jeżeli termin zapłaty ceny nie został określony w umowie (art. 6), wierzycielowi, bez wezwania, przysługują odsetki ustawowe za
opóźnienie w transakcjach handlowych, po upływie 30 dni liczonych od dnia spełnienia przez niego świadczenia, do dnia zapłaty.
• Roszczenia przewidziane w ustawie o
terminach zapłaty w transakcjach handlowych nie mogą zostać skutecznie wyłączone lub
ograniczone w drodze umowy (ani tym
bardziej przez jakieś jednostronne zastrzeżenia ze strony którejkolwiek ze stron), czego
jednoznacznie dowodzi art. 11 tejże ustawy.
Inne obowiązku kupującego
• Istotnym obowiązkiem kupującego jest również obowiązek odbioru rzeczy będących przedmiotem sprzedaży.
Wykonanie tego obowiązku polega na objęciu rzeczy we władanie, w sposób odpowiadający właściwościom
przedmiotu i postanowieniom umowy.
• W przypadku gdy kupujący uchybia temu obowiązkowi, znajdują wobec kupującego zastosowanie przepisy o zwłoce wierzyciela, a w pewnych sytuacjach i zwłoce dłużnika.
• Odbiór towaru jest czynnością faktyczną, która pozwala kupującemu na sprawdzenie rzeczy.
Obowiązki sprzedającego
• Podstawowym obowiązkiem sprzedającego jest przeniesienie na kupującego własności rzeczy lub przeniesienie prawa majątkowego stanowiącego przedmiot zbycia.
• Nie zawsze wymaga on jakiegoś osobnego aktu wykonania.
• Sprzedaż w zasadzie nie tylko zobowiązuje
sprzedawcę do przeniesienia prawa własności lub
innego prawa majątkowego na nabywcę, ale też z
mocy samej ustawy prawo to przenosi.
• Zasady dotyczące wydania rzeczy stosuje się
odpowiednio do udostępnienia przez sprzedawcę korzystania z praw majątkowych zbytych
kupującemu (art. 555 KC). Na sprzedawcy ciąży wreszcie obowiązek udzielenia kupującemu
niezbędnych wyjaśnień o stosunkach prawnych i faktycznych dotyczących przedmiotu sprzedaży, wydania stosownych dokumentów, instrukcji
opisujących sposób korzystania z rzeczy itd. (art.
546 KC)
Zawarcie i forma umowy sprzedaży
• Przepisy KC odnoszące się do sprzedaży w zasadzie nie zawierają szczególnych unormowań w zakresie zawarcia i formy umowy sprzedaży. Podlegają one ogólnym regułom prawa cywilnego, których
podstawą jest reguła dowolności w zakresie
dochodzenia do porozumienia co do umowy oraz formy czynności prawnej.
• Formę umowy sprzedaży KC reguluje w kilku
przepisach ze względu na przedmiot umowy oraz na
szczególne ukształtowanie uprawnień stron.
•Przykładowo można wskazać wymóg zachowania formy szczególnej w odniesieniu do:
a)sprzedaży przedsiębiorstwa (art. 55 1 KC); wymagana jest forma pisemna z podpisami stron poświadczonymi notarialnie (art. 751 § 1 KC); jest to forma szczególna ad solemnitatem;
b)sprzedaży nieruchomości (także wchodzącej w skład przedsiębiorstwa), użytkowania wieczystego lub spadku; wymagana jest forma aktu
notarialnego ad solemnitatem (art. 158 i 237 w zw. z art. 751 § 4 oraz art.
1052 § 3 KC);
c)sprzedaży, w której zastrzeżono prawo własności rzeczy sprzedanej, a rzecz wydano kupującemu; to zastrzeżenie powinno być stwierdzone pismem (art. 590 KC);
d)sprzedaży na raty – zastrzeżenie natychmiastowej wymagalności ceny może być dokonane tylko na piśmie przy zawarciu umowy (art. 586 § 1 KC);
e)jeżeli umowa sprzedaży wymagała szczególnej formy, a sprzedawca wykonuje zastrzeżone w niej prawo odkupu, musi zachować tę samą formę (art. 593 § 2 KC).
• Stosownie do uregulowań zawartych w art. 74 § 3 KC do czynności prawnych w stosunkach między
przedsiębiorcami nie stosuje się przepisów o formie pisemnej ad probationem.
• W stosunkach zaś między konsumentem a
przedsiębiorcą konsument ma prawo żądać - w razie niezachowania formy pisemnej ad probationem - ażeby sąd dopuścił w sporze dowody ze świadków lub z
przesłuchania stron na okoliczność zawarcia umowy (art. 74 § 2 KC).
• W pozostałych przypadkach pisemne potwierdzenie
powinno nastąpić jedynie na żądanie kupującego i tylko w zakresie informacji niezbędnych do dochodzenia
ewentualnych roszczeń.
Umowa przedwstępna
• Ukształtowanie treści umowy w taki sposób, że jedna ze stron zobowiązuje się przenieść na drugą stronę własność rzeczy i wydać jej rzecz, a druga strona zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić cenę, wyczerpuje znamiona umowy sprzedaży przewidzianej w art. 535 KC, a nie umowy przedwstępnej unormowanej w art.
389 KC.
Roszczenia z umowy sprzedaży
• Roszczenie o zapłatę ceny staje się wymagalne z chwilą spełnienia przez sprzedającego świadczenia
niepieniężnego, chyba że strony oznaczyły w umowie sprzedaży inny termin jej uiszczenia (art. 455 i 376 § 1 w zw. z art. 488 § 1 KC).
• Z uwagi na wzajemny w rozumieniu art. 487 § 2 KC
charakter umowy sprzedaży, świadczenia wynikające z
umów sprzedaży powinny być spełnione jednocześnie (art.
488 § 1 KC). Reguła ta ulega wyłączeniu tylko w
okolicznościach w tym przepisie wymienionych albo gdy w umowie stron termin ten nie został odrębnie oznaczony.
Ciężar dowodu
• Stosownie do ogólnych reguł dowodowych (art. 6 KC), przy umowie sprzedaży,
sprzedawcę obciąża dowód wydania rzeczy, a nabywcę – dowód zapłacenia ceny. Zapłacenie ceny przy równoczesnym i niewątpliwym fakcie odebrania towaru oznacza bowiem wywiązanie się przez kupującego z jego obowiązku
umownego (art. 535 KC), a więc jest faktem, z
którego nabywca wywodzi skutki prawne.
Rękojmia
• Rękojmia to podstawa jednej z dwóch możliwych dróg składania reklamacji przez kupującego
(obok gwarancji). Jest to tryb dochodzenia
odpowiedzialności od przedsiębiorcy w związku z ujawnioną wadą fizyczną (niezgodnością z umową) lub prawną kupionego towaru konsumpcyjnego.
• Jeżeli kupujący składa reklamację na podstawie
rękojmi, podmiotem odpowiedzialnym za powstałe wady jest sprzedawca – i to do niego należy
skierować pismo reklamacyjne.
• Art. 558 KC
• § 1. Strony mogą odpowiedzialność z tytułu rękojmi rozszerzyć, ograniczyć lub wyłączyć. Jeżeli kupującym jest konsument, ograniczenie lub wyłączenie
odpowiedzialności z tytułu rękojmi jest dopuszczalne tylko w przypadkach określonych w przepisach
szczególnych.
• § 2. Wyłączenie lub ograniczenie odpowiedzialności z
tytułu rękojmi jest bezskuteczne, jeżeli sprzedawca
zataił podstępnie wadę przed kupującym.
Wady fizyczne
• Art. 5561 KC - wada fizyczna to niezgodność produktu z umową. Dochodzi do niej w szczególności wtedy, gdy rzecz:
a) nie ma właściwości, które produkt tego rodzaju powinien mieć;
b) nie ma właściwości, o których kupujący został zapewniony przez sprzedawcę lub reklamę;
c) nie nadaje się do celu, o którym kupujący poinformował sprzedawcę;
d) została wydana kupującemu w stanie niezupełnym.
Wada prawna
• Art. 556
1KC - wada prawna może polegać na tym, że kupiony przez konsumenta towar:
a) jest własnością osoby trzeciej;
b) jest obciążony prawem osoby trzeciej;
c) cechuje się ograniczeniami w korzystaniu
lub rozporządzaniu nim w wyniku decyzji
lub orzeczenia właściwego organu.
Roszczenia i uprawnienia
• W sytuacji wystąpienia wady konsument może
złożyć do sprzedawcy reklamację z tytułu rękojmi i zażądać jednego z dwóch działań:
a) wymiany towaru na nowy;
b) naprawy towaru;
lub jednego z dwóch uprawnień konstytutywnych:
c) obniżenia ceny;
d) odstąpienia od umowy – o ile wada jest istotna.
Wymiana lub naprawienie towaru
• Jeśli konsument żąda wymiany rzeczy lub jej naprawy,
przedsiębiorca może odmówić spełnienia tego żądania pod warunkiem, że opcja wskazana przez konsumenta:
a) byłaby niemożliwa do zrealizowania dla sprzedawcy – np. ze względu na zaprzestanie produkcji określonych części zamiennych lub całego towaru
albo
b) w porównaniu z drugim z możliwych
żądań wymagałaby nadmiernych kosztów – np. żądanie wymiany całego urządzenia na nowe, jeśli uszkodzenie dotyczy jednego elementu o niskiej wartości.
• Sprzedawca musi wymienić towar lub usunąć wadę w rozsądnym czasie (nie ma tu
określonego terminu) i bez nadmiernych
niedogodności dla kupującego. Jeśli tego nie czyni, kupujący może wyznaczyć mu czas na spełnienie żądania. W przypadku dalszej
bezczynności przedsiębiorcy i upływu
wyznaczonego terminu klientowi wolno
odstąpić od umowy lub żądać obniżenia ceny.
Obniżenie ceny lub odstąpienie od umowy
• Kupujący reklamujący rzecz u sprzedawcy w ramach rękojmi ma również prawo złożyć oświadczenie o odstąpieniu od umowy lub obniżeniu ceny.
• Kupujący może złożyć oświadczenie o odstąpieniu od umowy tylko wtedy, gdy wada ma charakter istotny – np. poważne uszkodzenie silnika w samochodzie;
• Przy oświadczeniu o obniżeniu ceny powinno
towarzyszyć określenie kwoty, o którą cena ma być obniżona (z uwzględnieniem wartości towaru z wadą i towaru pełnowartościowego).
• Jeżeli jest to pierwsze oświadczenie złożone w ramach reklamacji dotyczącej danego towaru, sprzedawca może zaproponować kupującemu niezwłoczną wymianę lub naprawę – niewiążącą się z nadmiernymi niedogodnościami. Nie może jednak zrobić tego bez powiadomienia o tym kupującego, ma on bowiem prawo do zmiany propozycji przedsiębiorcy (z wymiany na
naprawę lub odwrotnie).
• Zmiana propozycji sprzedawcy nie będzie możliwa, jeśli to, czego chce kupujący, jest:
a) niemożliwe do spełnienia dla sprzedawcy albo
b) w porównaniu z drugim z możliwych żądań wymaga nadmiernych
kosztów sprzedawcy.
• Sprzedawca nie ma prawa odmówić
kupującemu obniżenia ceny lub odstąpienia od umowy, jeżeli nie wywiązał się ze swych obowiązków przy pierwszym żądaniu
złożonym przez kupującego w ramach
pierwszej reklamacji bądź jest to druga lub kolejna reklamacja danego towaru.
• Nie ma tu znaczenia, czy chodzi o tę samą, czy
też inną wadę lub usterkę.
Okres rękojmi
• Sprzedawca odpowiada wobec kupującego za
sprzedany towar, jeżeli wada zostanie stwierdzona w okresie 2 lat od momentu jego wydania (5 lat w
przypadku nieruchomości) - art. 568 § 1 KC.
• Terminu tego nie można skrócić, z wyjątkiem towarów używanych, przy których sprzedawca może ograniczyć okres swojej odpowiedzialności maksymalnie do roku.
• Przez rok trwania odpowiedzialności sprzedawcy istnieje domniemanie, że stwierdzona wada lub jej przyczyna istniała już w momencie sprzedaży.
• Jeżeli sprzedawca podstępnie zataił wady
towaru, kupującemu przysługuje uprawnienie do złożenia reklamacji z tytułu rękojmi bez
względu na okres, jaki upłynął od stwierdzenia wady. Oznacza to, że przedsiębiorca
odpowiada za produkt, nawet jeżeli wada zostanie przez kupującego zauważona po
upływie 2 lat od wydania rzeczy - art. 568 § 6
KC.
Forma złożenia reklamacji
• Reklamację można złożyć w dowolnej formie.
• Paragon fiskalny nie jest konieczny do
zareklamowania produktu. Paragon to jeden z wielu dowodów nabycia rzeczy w danym
sklepie i w danej cenie. Inne to: świadkowie, wydruki z karty płatniczej czy kredytowej, e- maile. Sprzedawca nie może uzależniać
przyjęcia reklamacji od dostarczenia paragonu
fiskalnego - art. 558 § 1.
Termin na złożenie reklamacji
• Kupujący musi złożyć sprzedawcy żądanie wynikające z rękojmi w ciągu roku od dnia zauważenia wady.
• nie skraca to okresu odpowiedzialności
sprzedawcy, który wynosi 2 lata od dnia
wydania rzeczy.
• Art. 563 KC
§ 1. Przy sprzedaży między przedsiębiorcami kupujący traci uprawnienia z tytułu rękojmi, jeżeli nie zbadał
rzeczy w czasie i w sposób przyjęty przy rzeczach tego rodzaju i nie zawiadomił niezwłocznie sprzedawcy o wadzie, a w przypadku gdy wada wyszła na jaw
dopiero później - jeżeli nie zawiadomił sprzedawcy niezwłocznie po jej stwierdzeniu.
§ 2. Do zachowania powyższego terminu wystarczy
wysłanie przed jego upływem zawiadomienia o wadzie.
Termin rozpatrzenia reklamacji
Jeżeli żądanie złożone przez kupującego przy reklamacji dotyczy:
a) naprawy towaru,
b) wymiany towaru na nowy, c) obniżenia ceny towaru,
to na sprzedawcy spoczywa obowiązek rozpatrzenia
reklamacji w terminie 14 dni kalendarzowych od dnia jej złożenia. W przypadku niedotrzymania tego terminu
uznaje się, że reklamacja jest zasadna. Sprzedawca nie może po jego upływie odmówić spełnienia żądania
kupującego, nawet jeżeli wada powstała z jego winy.
• Przez rozpatrzenie reklamacji należy rozumieć możliwość zapoznania się kupującego ze
stanowiskiem przedsiębiorcy. Nie jest więc wystarczające wysłanie przez sprzedawcę
odpowiedzi na reklamację przed upływem 14 dni, jeżeli dojdzie ona do kupującego po
upływie tego terminu.
Koszty reklamacji
• Kupujący składający reklamację powinien na koszt sprzedawcy dostarczyć wadliwą rzecz do miejsca wskazanego w umowie (jeżeli tego
miejsca nie określono, tam gdzie została mu
wydana). Jeżeli ze względu na rodzaj rzeczy lub sposób jej zamontowania dostarczenie do
sprzedawcy będzie nadmierne utrudnione, kupujący musi udostępnić mu towar w
miejscu, w którym się znajduje.
• Koszty wymiany lub naprawy ponosi sprzedawca. W szczególności obejmuje to koszty demontażu i
dostarczenia rzeczy, robocizny, materiałów oraz ponownego zamontowania i uruchomienia. Jeżeli koszt demontażu i ponownego montażu przewyższa cenę kupionego towaru, to kupujący jest zobowiązany ponieść koszty przewyższające wartość zakupionego towaru lub ma prawo żądać od sprzedawcy pokrycia kosztów montażu i ponownego zamontowania – do wysokości ceny kupionego towaru.
• Jeżeli w wyniku złożonej w ramach rękojmi reklamacji doszło do naprawienia rzeczy,
wymiany, obniżenia ceny albo odstąpienia od umowy, kupujący ma prawo żądać od
sprzedawcy naprawienia szkody, którą poniósł z powodu nabycia wadliwego
produktu. Jako szkodę w szczególności można potraktować koszt m.in. odebrania rzeczy (np.
osobiste koszty związane z wizytą w sklepie), odesłania rzeczy w związku z
reklamacją, jej przewozu oraz ubezpieczenia
(jeżeli była przesyłana).
Reklamacja montażu
• Odpowiedzialność sprzedawcy za wadliwy towar dotyczy również nieprawidłowego montażu, jeżeli został on wykonany przez
sprzedawcę lub osoby trzecie, za które ponosi on odpowiedzialność, a także jeżeli kupujący samodzielnie dokonał montażu, postępując według instrukcji przekazanej przez
sprzedawcę.
• W takiej sytuacji kupujący ma prawo żądać demontażu i ponownego zamontowania po wymianie towaru lub usunięciu wady. Jeżeli sprzedawca uchyla się od tego
obowiązku, kupujący może wynająć innych wykonawców – na koszt sprzedawcy.
• Jeżeli koszt demontażu i ponownego montażu przewyższa cenę kupionego towaru, to kupujący:
a) jest zobowiązany ponieść koszty przewyższające wartość zakupionego towaru
lub
b) ma prawo żądać od sprzedawcy pokrycia kosztów
montażu i ponownego zamontowania – do wysokości ceny kupionego towaru.
Gwarancja
• Gwarancja to – obok rękojmi – podstawa złożenia reklamacji. Jest to dobrowolne oświadczenie dotyczące jakości
towaru złożone przez przedsiębiorcę, czyli gwaranta.
• Treść gwarancji powinna być sformułowana w
sposób jasny i zrozumiały, w języku polskim.
Gwarancja wskazuje obowiązki gwaranta i uprawnienia kupującego w przypadku, gdy sprzedany towar nie ma właściwości określonych w oświadczeniu gwarancyjnym.
W szczególności powinna zawierać takie informacje, jak:
• nazwa i adres gwaranta lub jego przedstawiciela w Polsce;
• czas trwania i zasięg terytorialny ochrony gwarancyjnej;
• uprawnienia przysługujące w razie stwierdzenia wady;
• stwierdzenie „Gwarancja nie wyłącza, nie ogranicza ani nie zawiesza uprawnień kupującego wynikających z
przepisów o rękojmi za wady rzeczy sprzedanej”.
Warto pamiętać, że obietnice złożone w reklamie są traktowane na równi z tymi zawartymi w oświadczeniu gwarancyjnym
Gwarant
• Gwarantem może być producent, importer, dystrybutor lub sprzedawca.
• Sprzedawca może, ale nie musi być
gwarantem. Powinno to być określone w
oświadczeniu gwarancyjnym. Jeżeli nie jest, można uznać, że gwarancji udzielił
przedsiębiorca, który złożył oświadczenie.
Okres ochrony gwarancyjnej
• Czas gwarancji zależy od woli gwaranta, może więc ona trwać np. rok lub 5 lat bądź zostać udzielona dożywotnio.
• Jeżeli w oświadczeniu gwarancyjnym nie
określono okresu ochrony, przyjmuje się, że
wynosi on 2 lata – licząc od dnia, w którym
wydano towar kupującemu.
• Art. 581 KC
Jeżeli gwarant wymienił wadliwy produkt na nowy lub dokonał istotnych napraw, termin gwarancji biegnie od nowa od momentu dostarczenia
kupującemu wymienionej lub naprawionej rzeczy.
W przypadku wymiany pojedynczej części należącej
do reklamowanego towaru czas gwarancji biegnie
od nowa w odniesieniu do tej części – np. wymiana
karty graficznej w komputerze.
Obowiązki gwaranta
• Zakres odpowiedzialności gwaranta jest określony w oświadczeniu gwarancyjnym. Może obejmować
przede wszystkim zwrot zapłaconej kwoty, wymianę bądź naprawę rzeczy lub zapewnienie innych usług (np. bezpłatne holowanie samochodu w przypadku awarii).
• Gwarant dobrowolnie i samodzielnie określa swoje obowiązki. Może zatem przewidzieć różne
wyłączenia, w zakresie których kupującemu nie
będzie przysługiwało żadne uprawnienie.
Forma gwarancji
• Udzielenie gwarancji następuje przez złożenie oświadczenia gwarancyjnego w dowolnej
formie, w tym również w reklamie.
• Brak dokumentu gwarancyjnego w żaden
sposób nie uszczupla uprawnień kupującego wynikających z gwarancji.
• Dokument gwarancyjny powinien
zostać wydany wraz z towarem.
Dostarczenie i udostępnienie towaru
• Kupujący składający reklamację z tytułu
gwarancji jest zobowiązany dostarczyć wadliwy przedmiot na koszt gwaranta do miejsca
wskazanego w gwarancji lub miejsca wydania towaru.
• Jeżeli jednak z okoliczności (np. duże rozmiary rzeczy lub skomplikowany sposób montażu) wynika, że
wada powinna zostać usunięta na miejscu, kupujący jest zobowiązany udostępnić towar gwarantowi (np.
pralka w domu).
Termin wykonania obowiązków gwarancyjnych
• Gwarant musi wykonać swoje obowiązki (np.
naprawić lub wymienić towar) w terminie wskazanym w oświadczeniu gwarancyjnym.
Jeżeli nie określono tego czasu, powinien uczynić to niezwłocznie, nie później niż
w terminie 14 dni od dnia dostarczenia mu
rzeczy przez kupującego.
Gwarancja a rękojmia
• Uprawnienia przyznane z tytułu gwarancji są niezależne od uprawnień wskazanych w rękojmi.
• W przypadku nieuwzględnienia żądań kupującego w
ramach jednej ze wskazanych podstaw ma on prawo do dochodzenia roszczeń na podstawie drugiej dostępnej podstawy.
• Jeśli kupujący korzysta z uprawnień wynikających z gwarancji, zawieszeniu podlega bieg terminu na
wykonanie uprawnień z tytułu rękojmi, polegający na konieczności złożenia konkretnych żądań w ciągu roku od zauważenia wady.
