SŁOWNIK ELEKTRYCZNY ROSYJSKO-POLSKI *er2cues: CENA ZŁ ^W) PAŃSTWOWE WYDAWNICTWA TECHNICZNE. Do nabycia w księgarniach.

SPIS TREŚCI

Sir Przeznaczenie i konstrukcja transformatora wyjściowego. 3 Obliczanie transformatorów wyjściowych. 5 Przykład obliczania . . .. 7 Nomogramy . 12

^W) PAŃSTWOWE WYDAWNICTWA TECHNICZNE

CYKL SŁOWNIKÓW TECHNICZNYCH ROSYJSKO-POLSKICH

SŁOWNIK ELEKTRYCZNY

ROSYJSKO-POLSKI

40000 *er2cueS:

elektryki teoretycznej, miernictwa, tech¬

niki wysokich napięć materiałoznawstwa, maszyn, transformatorów, przyrządów i sprzętu elektrycznego, elektroenergetyki, trakcji elektrycznej, techniki świetlnej, elektroakustyki, elektrotermii, elektroche¬

mii, elektroniki, telefonii, telegrafii, radio¬

fonii, elektromedycyny, bezpieczeństwa pracy, ekonomiki i organizacji przedsię¬

biorstwa oraz nauk teoretycznych i stoso¬

wanych związanych z elektrotechniką.

CENA ZŁ 121.-

Do nabycia w księgarniach .Domu Ksigżki

G A. SNICEREW

516.3:621.396.62 '

NOMOGRAMY

DO OBLICZANIA TRANSFORMATORÓW WYJŚCIOWYCH (GŁOŚNIKOWYCH)

Tłumaczył mgr ini. JAN BARANOWSKI

WARSZAWA 1956

PAŃSTWOWE WYDAWNICTWA TECHNICZNE

Opracowanie redakcyjne Andrzej Zakolski

Tytuł oryginału:

F. A. Ciwucpea

HoMorpaMMU ajih pacieTa iiiJxo;unjx rpanccjiopMaTopoB

1'ocanepronajiaT MocKBa — Jleinuirpa,! 1954 PRZEZNACZENIE I KONSTRUKCJA

TRANSFORMATORA WYJŚCIOWEGO

W broszurze podane są nomogramy do obli¬

czania transformatorów wyjściowych wyko¬

nanych na rdzeniach stalowych oraz omówiono sposoby posługiwania się nomogramami.

Broszura przeznaczona jest dla szerokiego ogółu radiotechników i radioamatorów.

WSZELKIE PRAWA ZASTRZEŻONE

Redaktor techn. M. Munkiewicz Korektor techn. E. Włodarczyk PWT Warszawa 1956. Wydanie 1. Nakład 10131 cgz. Ark. wyd. 3,0. Ark. druk. 2.25 Format A5. Pap. druk. sat. kl. V, 70 g, 610X860/16 prod. Zakł. Celulozowo-Papierniczych im. J. Marchlewskiego we Włocławku. Iigkopis oddano do składania 27. 8 56 r.

Podpisano do druku 15. 11. 56 r. Druk ukończono 20. 11. 56 r. Symbol 75963/Et. Cena zl 1.50.

Bielskie Zakłady Graficzne. Zakład 1. Bielsko-Biała. Grunwaldzka 6 — Zam. 5302 56 R-7-2239

Transformator wyjściowy przeznaczony jest do połączenia ob¬

wodu anodowego końcowego stopnia wzmacniacza małej często¬

tliwości z opornością stanowiącą jego obciążenie.

Transformatory wyjściowe Tr (rys. 1) mają najczęściej dwa uz¬

wojenia, z których pierwotne I włącza się w obwód anodowy lam¬

py końcowej (głośnikowej) L, a do wtórnego II przyłącza się obciążenie w postaci np. głośnika Gt.

Rys. 1. Sposób włączania transformatora wyj¬

ściowego Tr — transformator; I — uzwojenie pierwotne; II — uzwojenie wtórne; Gł — głośnik;

L — lampa

Jeżeli do lampy końcowej dołączonych jest kilka oporności obciążających (np. głośnik dodatkowy w odbiorniku), wówczas transformator wyjściowy może mieć dodatkowe uzwojenia wtórne.

W broszurze tej omówimy tylko obliczanie transformatora sto¬

sowanego przy zasilaniu przez lampę końcową jednego tylko głoś¬

nika dynamicznego.

Wiemy, że cewki drgające głośników dynamicznych mają ze względów konstrukcyjnych małą oporność. Aby zatem można by¬

ło uzyskać dostateczną moc, przez uzwojenie cewki powinien pły¬

nąć odpowiednio duży prąd o częstotliwości akustycznej. Wartość tego prądu w obwodach anodowych lamp wyjściowych o stosunko¬

wo dużej nawet mocy jest niewielka. W celu otrzymania więc w cewce drgającej głośnika odpowiednio dużego prądu włączamy ją w obwód anodowy lampy wyjściowej przez transformator wyj¬

ściowy obniżający napięcie, a zwiększający natężenie prądu.

Transiormator wyjściowy nie powinien powodować występowa¬

nia zniekształceń częstotliwościowych, dlatego konieczne jest, aby indukcyjność jego pierwotnego uzwojenia była dostatecznie duża.

Dla osiągnięcia dużej indukcyjności stosuje się w transformato¬

rach wyjściowych rdzenie stalowe.

Rdzenie transformatorów składają się z blaszek o odpowiednim kształcie i odpowiedniej grubości, wynoszącej 0,2 do 0,5 mm, wy¬

ciętych z blach wykonanych ze stali transformatorowej. Najbar¬

dziej rozpowszechnionym typem rdzenia jest rdzeń płaszczowy (rys. 2) składający się z blaszek wyciętych w kształcie Ul i bla¬

szek prostokątnych zamykających obwód magnetyczny. Blaszki rdzenia układa się na przemian, wskutek czego prostokątne blasz¬

ki poprzeczne umieszczane są kolejno to z jednej, to z drugiej strony blaszek w kształcie UJ.

Rys. 2. Rdzeń płaszczowy: l0 — szerokość kolumny środkowej; l — grubość rdzenia

W uzwojeniu pierwotnym transformatora oprócz prądów o czę¬

stotliwości akustycznej płynie również prąd stały (np. w transfor¬

matorze włączonym w zwykły sposób w obwód anodowy lampy) wytwarzający w rdzeniu stały strumień magnetyczny powodujący zmniejszenie się indukcyjności uzwojenia pierwotnego oraz wy¬

wołujący zniekształcenia częstotliwości. Aby zapobiec temu, rdze¬

nie transformatorów wyjściowych wykonuje się ze szczeliną.

W celu otrzymania szczeliny wszystkie blaszki poprzeczne umie¬

szcza się od strony otwartej rdzenia. Żądaną szerokość szczeliny uzyskuje się za pomocą podkładki z materiału niemagnetycznego (np. papieru) o odpowiedniej grubości, umieszczonej między ze¬

społem blaszek poprzecznych a zespołem blaszek w kształcie Ul.

Uzwojenia transformatorów wyjściowych — z wyjątkiem tran¬

sformatorów dużej mocy — umieszczamy zwykle na wspólnym szkielecie. Kolejność nawinięcia poszczególnych uzwojeń na szkie¬

lecie nie ma istotnego znaczenia, jednak w praktyce dogodniej jest nawijać najpierw uzwojenie pierwotne, a następnie na nim — uzwojenie wtórne.

OBLICZANIE TRANSFORMATORÓW WYJŚCIOWYCH

Dane dotyczące transformatora wyjściowego powinny być do¬

brane z uwzględnieniem wartości oporności obciążenia, typu lam- Py wyjściowej i warunków jej pracy. Jeżeli obliczenie będzie wy¬

konane nieprawidłowo, to wówczas transformator wyjściowy nie tylko nie dostarczy do głośnika (do obciążenia) odpowiedniej mocy, lecz stanie się także przyczyną zniekształceń.

Poniżej zostanie podany sposób obliczania transformatorów przy pomocy specjalnych wykresów nazywanych nomogramami. Obli¬

czenia na podstawie nomogramów sprowadzają się w praktyce do wykonania niewielkiej liczby prostych czynności (np. przeprowa¬

dzenie na nomogramie jednej lub kilku linii lub po prostu przy¬

łożenie linijki) nie wymagających znajomości matematyki.

Rys. 3. Blaszka w kształcie Ul wg norm BH-904-52 1 blaszka prostokątna (jarzmo) zwierająca. Wy¬

miary blach są podane w tabl. 1

W skład każdego nomogramu wchodzi kilka podziałek i punktów z oznaczonymi wartościami lub znakami określającymi odczyty¬

wany na tym nomogramie element konstrukcyjny transformatora.

Przy obliczaniu za pomocą nomogramu prowadzimy linię w spo¬

sób pokazany na przykładzie. W punkcie przecięcia ostatniej z przeprowadzonych linii z odpowiednią podziałką odczytujemy wartość szukanej wielkości. Do rysowania linii używamy zaostrzo¬

nego, miękkiego ołówka. Po skończeniu obliczania linie należy zetrzeć. Dla ochrony nomogramów od zniszczenia wskutek częste¬

go kreślenia i wycierania linii na wierzchu każdego nomogramu można nakleić kalkę techniczną i wszystkie kreślenia wykonać na niej.

Nomogramy zamieszczone w niniejszej broszurze obliczone są tylko dla blaszek (rys. 3) o wymiarach podanych w tabl. 1 i nie można posługiwać się nimi przy obliczaniu transformatorów wyjś¬

ciowych, których rdzenie mają blaszki o innym kształcie. Wymia¬

ry blaszek zestawione są na podstawie norm radzieckich HH-904-52.

Tablica Wymiary blaszek wg norm 1111-940-52

Typ blaszki

Wymiary blaszek

Powierzchnia okna 'o cm*

mm

/,=/, mm

U mm

111-10 10 6.5 18 1,1

LU-12 12 8 22 1,57

UJ-H 14 9 25 2,04

UJ-Hi 16 10 28 2,57

Ul-l a 19 12 33.5 3,74

111-22 22 14 39 5.14

111-21) 26 17 47 7.6

Aby korzystać z nomogramów, trzeba nauczyć się we właściwy sposób odczytywać wartości oznaczonych na podziałce wielkości.

Należy zatem najpierw zwrócić uwagę na to, w którą stronę (w górę czy w dół) wzrastają na podziałce wartości tych wielkości.

Następnie trzeba się nauczyć prawidłowego określania wartości podziałki, tzn. przyrostu wielkości odpowiadającej odległości mię¬

dzy dwiema kreskami. Wartości odpowiadające odległościom między kreskami na podziałce nomogramu nie są jednakowe i zmieniają się zależnie od zmiany samych wartości.

Na przykład na podziałce I nomogramu przedstawionego na rys. 4 wartość mocy wyjściowej wzrasta od dołu w górę, a war¬

tość odpowiadająca jednej działce podziałki na odcinku od 0,5 do 1 W równa się 0,05 W, a na odcinku od 1 do 3 W jest równa 0,1 W.

Wartość odpowiadająca działce podziałki II tego nomogramu wy¬

nosi w granicach od 10 do 20 mm, od 20 do 50 mm i od 50 do 100 mm odpowiednio: 1 mm, 2 mm i 5 mm.

Obliczanie transformatora wyjściowego wg nomogramu ogra¬

nicza się do określenia niezbędnej grubości rdzenia i — jeśli to możliwe — szerokości szczeliny, następnie do określenia liczby 6

zwojów i średnicy drutu użytego do nawinięcia uzwojenia pier¬

wotnego i wtórnego oraz do sprawdzenia prawidłowości rozmiesz¬

czenia tych uzwojeń na szkielecie.

Każdy z elementów konstrukcyjnych transformatora określamy przy pomocy specjalnie do tego celu przeznaczonego nomogramu, przy czym z nomogramów dotyczących danego elementu wybie¬

ramy taki, który odpowiada stosowanemu rodzajowi lampy (trioda, tetroda lub pentoda) i układowi stopnia wyjściowego (układ zwykły lub przeciwsobny oraz z ujemnym sprzężeniem zwrotnym lub bez sprzężenia).

PRZYKŁAD OBLICZANIA

Należy obliczyć transformator wyjściowy do głośnika dyna¬

micznego z cewką drgającą o oporności 1,7 Q. Moc głośnika wy¬

nosi 2 W. Zaprojektowany jest stopień wyjściowy w układzie zwykłym bez ujemnego sprzężenia zwrotnego z lampą typu 6 II 6C.

Na rdzeń najlepiej jest w tym przypadku zastosować blaszki ty¬

pu 11.-19.

Obliczanie rozpoczynamy od określenia grubości rdzenia; w tym celu posługujemy się nomogramami przedstawionymi na rys. 4-4-9.

W omawianym przypadku należy posługiwać się nomogramem pokazanym na rys. 4.

Na podziałce 1 tego nomogramu odszukujemy punkt odpowia¬

dający mocy wyjściowej 2 W. Przez ten punkt oraz przez dru¬

gi punkt położony na podziałce III, odpowiadający wybranemu typowi blaszki prowadzimy prostą, która przetnie w pewnym punkcie podziałkę II określającą szukane wartości. W danym przypadku punkt przecięcia odpowiada wartości 33 mm, tzn. że grubość rdzenia powinna wynosić 33 mm. Grubość ta powinna być taka, aby nie przekraczała 2,5 -4- 3-krotnej szerokości środ¬

kowej kolumny rdzenia. Jeżeli znaleziona grubość jest większa, znaczy to, że dany typ blaszki jest — przy szukanej mocy głoś¬

nika — nieodpowiedni i należy wybrać typ blaszki o większych wymiarach (szerszej kolumnie środkowej). W podobny sposób po¬

sługujemy się nomogramami przedstawionymi na rys. 5-4-9.

Mając już znalezioną grubość rdzenia obliczamy następnie licz¬

bę zwojów uzwojenia pierwotnego transformatora głośnikowego

(nomogramy pokazane na rys. 10 -£• 17). W omawianym przypad¬

ku należy posługiwać się nomogramem uwidocznionym na rys. 10.

Aby otrzymać szukaną liczbę zwojów, należy na nomogramie tym przeprowadzić dwie linie. Pierwszą z nich rysujemy przez punkty na podziałkach I i V odpowiadające znalezionym już:

grubości rdzenia i rodzajowi blachy. Drugą linię natomiast pro¬

wadzimy przez punkt na podziałce IV odpowiadający typowi lam- Py wyjściowej i przez punkt przecięcia pierwszej linii z pionową linią pomocniczą nomogramu III (bez działek). Liczbę zwojów określa na podziałce II punkt, w którym druga linia przecina się z tą podziałką. W danym przypadku liczba zwojów wynosi 4500.

Z kolei należy określić liczbę zwojów uzwojenia wtórnego we¬

dług nomogramów pokazanych na rys. 18 i 19. W omawianym przy¬

padku posługujemy się nomogramem uwidocznionym na rys. 18.

Aby znaleźć szukaną liczbę zwojów uzwojenia wtórnego, na¬

leży na wyżej wymienionym nomogramie przeprowadzić dwie li¬

nie: pierwszą przez punkty na podziałkach I i V odpowiadające ty¬

powi lampy i wartości oporności cewki drgającej głośnika i dru¬

gą przez punkt na podziałce II odpowiadający określonej już poprzednio liczbie zwojów uzwojenia pierwotnego i przez punkt przecięcia uprzednio przeprowadzonej, pierwszej linii z pionową linią pomocniczą nomogramu IV. Liczbę zwojów uzwojenia wtór¬

nego odczytujemy na podziałce III, w punkcie przecięcia tej po- działki z drugą wykreśloną linią. W wyżej wymienionym przy¬

padku będzie ona wynosiła 83 zwoje.

Sposób posługiwania się nomogramem uwidocznionym na rys. 19 jest analogiczny do sposobu posługiwania się nomogramem po¬

kazanym na rys. 18.

Po znalezieniu liczby zwojów uzwojenia pierwotnego i wtórnego należy przystąpić do określenia średnic drutów, którymi należy nawinąć te uzwojenia.

Do określania średnicy drutu stosowanego na uzwojenie pier¬

wotne przeznaczone są nomogramy przedstawione na rys. 20 i 21.

W obliczanym przykładzie posługujemy się nomogramem uwi¬

docznionym na rys. 20.

Na podziałce I wykresu wchodzącego w skład nomogramu znaj¬

dujemy punkt odpowiadający określonej uprzednio grubości rdze¬

nia. Z punktu tego prowadzimy prostą pionową do góry aż do prze¬

cięcia się z krzywą odpowiadającą wybranemu typowi blaszki i stąd prowadzimy drugą prostą poziomą do przecięcia się z podział¬

ką II nomogramu. Przez otrzymany punkt i punkt na podziałce VI odpowiadający określonej uprzednio liczbie zwojów uzwojenia pierwotnego prowadzimy prostą, która przetnie w pewnym miej¬

scu pionową linię pomocniczą /V. Przez punkt przecięcia oraz punkt na podziałce V odpowiadający rodzajowi stosowanej lampy kreślimy jeszcze jedną prostą do przecięcia się z podziałką III, na której odczytujemy wynik. W rozpatrywanym przykładzie śred¬

nica drutu uzwojenia będzie wynosiła 0,165 mm. W podo¬

bny sposób posługujemy się nomogramem uwidocznionym na rys. 21.

Średnicę drutu, jakim należy nawinąć uzwojenia wtórne trans¬

formatora, znajdujemy przy pomocy nomogramu przedstawione¬

go na rys. 22.

W tym celu na nomogramie tym należy nakreślić dwie linie.

Pierwszą z nich prowadzimy przez punkty na podziałkach I i V odpowiadające liczbom zwojów pierwotnego i wtórnego uzwojenia transformatora, a drugą przez punkt przecięcia linii pierwszej z pionową linią pomocniczą III i punkt na podziałce IV odpowia¬

dający uprzednio określonej średnicy uzwojenia pierwotnego.

Wynik odczytujemy na podziałce II w punkcie jej przecięcia z ostatnią z prowadzonych linii. W rozpatrywanym przypadku średnica drutu uzwojenia wtórnego transformatora powinna wy¬

nosić 1,38 mm.

Nomogramy uwidocznione na rys. 20 -i- 22 określają średnicę drutów, przy których straty energii akustycznej na pokonanie oporności rzeczywistej uzwojenia będą minimalne.

Jednak określona w taki sposób średnica drutu uzwojenia pier¬

wotnego może okazać się niewystarczająca dla wartości prądu anodowego lampy wyjściowej płynącego przez uzwojenie. Ponad¬

to określone według nomogramów średnice przewodów mogą nie odpowiadać nominalnym średnicom drutów produkowanych przez przemysł. Dlatego ostatecznego wyboru średnicy drutów dokonu¬

jemy przy pomocy tablic 2 i 3.

W tablicy 2 sprawdzamy, czy określona wg nomogramu śre¬

dnica drutu uzwojenia pierwotnego odpowiada nominalnej średni¬

cy dopuszczalnej dla danej lampy wyjściowej. Jeżeli średnica Tablica 2 Najmniejsze nominalne średnice drutów uzwojenia pierwotnego

transformatorów w zależności od typu lampy wyjściowej

Typ lampy Średnica drutu

mm Typ lampy Średnica drutu mm 211111

i

3Q4

emu

DL94 0.1 6AQ5 0.17

HC2C finoc

6J5

2< 4' '

6119

6AG7 0,14 2A3

6C4C 0.20

6A5

I

6I13C

6>I>0C 0,15 6L6 0.21

6I17C

określona wg nomogramu jest mniejsza niż podana w tablicy średnica nominalna, to wybieramy tę ostatnią. Jeżeli zaś śred¬

nica określona przy pomocy nomogramu jest większa, to wów¬

czas szukamy w tablicy 3 średnicy nominalnej równej średnicy obliczonej wg nomogramu. Jeżeli nie ma takiej, to wybieramy najbliższą średnicę nominalną większą od określonej wg nomo¬

gramu.

Tablica 3 Nominalne średnice drutów 113

0,1 0,11 0,12 0,13 0,14 0,15 0,16 0,17 0,18 0,19 0,2 0,21 0,23 0,25 0,27 0,29 0,31 0,33 0,35 0,38 0,41 0,44 0,47 0,49 0,51 0,55 0,59 0,64 0,69 0,74 0,8 0,86 0,93 1 1,08 1,16 1,2 1,25 1,35 1,45 1,56 1,68 1,81 1,95 2,02

W ten sposób posługując się tablicą 3 dobieramy nominalną średnicę uzwojenia wtórnego.

W obliczanym przykładzie, jak to widzimy z tablicy 2, średnica drutu uzwojenia pierwotnego określona wg nomogramu jest

mniejsza od średnicy dopuszczalnej przy lampie 6I16C, równej 0,17 mm. Dlatego zamiast określonego wg nomogramu drutu o śre¬

dnicy 0,165 należy zastosować drut o średnicy nominalnej 0,17 mm.

Jak widać z tablicy 3, na uzwojenie wtórne należy zastosować drut o średnicy 1,45 mm, ponieważ drut o średnicy 1,38 mm nie jest wyrabiany.

Następnie należy sprawdzić, czy obliczone uzwojenie zmieści się na szkielecie transformatora. W tym celu posługując się no- mogramami przedstawionymi na rys. 23 i 24 określamy powierz¬

chnię zajętą przez uzwojenia w oknie transformatora. Sposób posługiwania się tymi nomogramami jest analogiczny do sposobu posługiwania się nomogramem przedstawionym na rys. 4.

Jeżeli powierzchnia zajmowana łącznie przez uzwojenie pier¬

wotne i wtórne nie jest większa od powierzchni dopuszczalnej dla danego typu blaszki, znaczy to, że powierzchnia okna jest wystar¬

czająca do tego, aby uzwojenia zmieściły się na szkielecie. Jeżeli zaś okaże się, że uzwojenia nie zmieszczą się na szkielecie, należy wówczas zastosować większe blaszki albo zwiększyć grubość rdze¬

nia i posługując się tymi nowymi danymi ponownie przeprowa¬

dzić całe obliczenie.

Nomogramy przedstawione na rys. 23 i 24 obliczone są dla drutu pokrytego emalią, który jest najczęściej stosowany na uzwojenia transformatorów wyjściowych.

Przewody innego rodzaju będą zajmowały w oknie transforma¬

tora większą powierzchnię niż druty emaliowane.

W omawianym przykładzie uzwojenia nie zmieszczą się na szkie¬

lecie, ponieważ zajmowana przez nie łączna powierzchnia, równa w przybliżeniu 4,3 cm2, jest większa od powierzchni okna trans¬

formatora o rdzeniu złożonym z blaszek typu UJ -19. W tym przy¬

padku należy więc, jak już powiedziano poprzednio, zastosować blaszki o większych wymiarach albo zwiększyć grubość rdzenia i ponownie przeprowadzić obliczenie biorąc pod uwagę nowe dane.

Na zakończenie należy obliczyć szerokość szczeliny w rdzeniu, do czego przeznaczony jest nomogram pokazany na rys. 25. Sposób posługiwania się tym nomogramem jest analogiczny do sposobu posługiwania się nomogramem uwidocznionym na rys. 4.

10

NOMOGRAMY

Ul i11-12

Rys. 4. Nomogram do określania grubości rdzenia transformatora włączo¬

nego w obwód anodowy tetrody lub pentody pracującej w układzie zwykłym bez ujemnego sprzężenia zwrotnego; rdzeń ze szczeliną; szerokość szcze¬

liny należy znaleźć przy pomocy nomogramu uwidocznionego na rys. 25.

Przykład. Moc wyjściowa 2 W; blaszka typu Ui-19: grubość rdzenia 33 mm

m

Sposob

posługiwania się UI-19

&UJ-2?

Rys. 5. Nomogram do określania grubości rdzenia transformatora włączo¬

nego w obwód anodowy tetrody lub pentody pracującej w układzie zwykłym z ujemnym sprzężeniem zwrotnym; rdzeń ze szczeliną; szerokość szczeliny

należy znaleźć przy pomocy nomogramu uwidocznionego na rys. 25.

'

Ul -fy 111-10

Rys. 6. Nomogram do określania grubości rdzenia transformatora włączonego w obwód anodowy triody pracującej w układzie zwykłym bez ujemnego sprzężenia zwrotnego; rdzeń ze szczeliną; szerokość szczeliny należy znaleźć

przy pomocy nomogramu uwidocznionego na rys. 25

U

IU fytll-10

Sposób posługiwania się

0

0

Rys. 7. Nomogram do określania grubości rdzenia transformatora włączo¬

nego w obwód anodowy triody pracującej w układzie zwykłym z ujemnym sprzężeniem zwrotnym; rdzeń ze szczeliną; szerokość szczeliny należy

znaleźć przy pomocy nomogramu uwidocznionego na rys. 25

20

/

15 H

5;

i r- Q I..

o ś: _{5 H}

2-J

1U

-&W-10

-0 Ul-12

11

rr 100 -90 - 00 7 70 _6°rg1

50^

Ir 40 |

f-30 T?

I s

t*>!

ID

L. 10 Sposób

Ul-14

i

Ą-UJ-16

Dane

^

Rys. 8. Nomogram do określania grubości rdzenia transformatora włączo¬

nego w obwód anodowy triod, tetrod lub pentod, pracujących w układzie przeciwsobnym bez ujemnego sprzężenia zwrotnego; rdzeń bez szczeliny

TO

>3

'O

9

. 6 H

S 7 c>

u 3 6 ł s: 8 _H

2J

II 100

- 90

-80

-70

UTT Ir 50 E

1-40 g

h 30 *

1-20

i*

III 0 W-10

d> UJ-12

£ fyUJ-14 | -O .5

&uj-is

Dane

Sposób

posługiwania sif III

II i $

Dane

&U1-19

Rys 9. Nomogram do określania grubości rdzenia transformatora włączo¬

nego w obwód anodowy triod, tetrod lub pentod, pracujących w układzie przeciwsobnym z ujemnym sprzężeniem zwrotnym; rdzeń bez szczeliny

6TT9,6A67 6TT3C,6L6,6TT7C

5

<p

c\l 1

l>fZ9V)q dhi

fNi CN4

3

O) *— 1 X

1 X 1

Cvj

1 1 I

3 1

3 1

a 1

a N <£•

*

1 Ql

1

\

06auiOMJ3)d OlUOfOMZT) MOfOMZ uqzoij

[ujlu] viuazpj ęfognjg

18

Rys.10.Nomogramdookreślanialiczbyzwojówuzwojeniapierwotnegotransformatorawłączonegowobwód ano¬ dowytetrodylubpentodypracującejwukładziezwykłymbezujemnegosprzężeniazwrotnego Przykład.Grubośćrdzenia33mm;blaszkitypuw -19;lampytypu3l6C;liczbazwojówuzwojeniapierwotnego<300

pfisom a*!

ćsi S £ X S 9

II III I

aa a a a a

oBauiOMjaid otuafoMi n mq[omz oqzop

[mm] oiuazpj ąsogrug

20

Rys.12.Nomogramdookreślanialiczbyzwojówuzwojeniapierwotnegotransformatorawłączonegowobwód triodypracującejwukładziezwykłymbezujemnegosprzężeniazwrotnego 2C4C,2A3, 6C4C.6A5

tyzso)q dfi

5 5 S 'm O

i T T 7 7 , . a aa a a

^ -0- Ą- -0- <$>•

fidujvi dfij

a

oBaufOMjaid muafoMzr MpfoMZ vqzop

Rys.13.Nomogramdookreślanialiczbyzwojówuzwojeniapierwotnegotransformatorawłączonegowobwód triodypracującejwukładziezwykłymzujemnymsprzężeniemzwrotnym

0091

Ci O

oóaufOMjgid v>ua(0Mzn mo!omz oazoip

§ 8 8 R 8 8

[ujuj] Diuazpj psogrug

Rys.14.Nomogramdookreślanialiczbyzwojówuzwojeniapierwotnegotransformatorawłączonegowobwód tetrodlubpentodpracującychwukładzieprzeciwsobnymbezujemnegosprzężeniazwrotnego

fidumi dfi±

es to

t: <o<o<o

s = **

8 i 1‘^m/

Irr

oSauiOMjgia DiuaioMzn moIomz ogzoip

8 § 8 R

[wm] ofuazpj jsoąnjg

t0 J t

100

fiduiDj dP±

oóaufOMjaid oiuafoMzn mo(omz oazon

8SS8SS 8 S

[uiw] vluezpj osoqruQ

Rys.IB.Nomogramdookreślanialiczbyzwojówuzwojenia pierwotnegotransformatorawłączonegow obwódiriod pracującychwukładzieprzeeiwsobnymbezujemnegosprzężeniazwrotnego

Mujo] dF*i

5 ^

oBautOMjaid DiuafoMzn mo(omz oqzoi7

su n 8 S S S

[wuj] muazpj ppogrug

26 Rys.17.Nomogramdookreślanialiczbyzwojówuzwojeniapierwotnegotransformatorawłączonegowobwód triodpracującychwukładzieprzeciwsob nymzujemnymsprzężeniemzwrotnym

6TT9.6AG7.1

[O] Di/jufojB faobtofup )>jMao osoujodo

ft (u

«-> ^ *o «o t- «o O) »

oSau)OMj3id Diuafo/uzn MofOMz 0973/7

4

> ♦

⁰

⁴

<0

£1

<0

8

fc'fc fc ®

<0

m fc 1=

10

li 1

fiduw] dfi^

Rys.18.Nomogramdookreślanialiczbyzwojówuzwojeniawtórnegotransformatorawłączonegowobwódtriody. tetrodylubpentody,pracującejwukładziezwykłymzujemnymsprzężeniemzwrotnymlubbezniego Przykład.Lampatypu6n«C;opomośfcewkidrgające]1,7Q;liczbazwojówuzwojeniapierwotnego4500;liczbazwo Jówuzwojeniawtórnego83

obdujęfM v>uafoMzr mo[omz uqzoi

7

Rys.19.Nomogramdookreślanialiczbyzwojówuzwojeniawtórnegotransformatorawłączonegowobwódtriod. tetrodlubpentod,pracującychwukładzieprzeciwsobnymzujemnymsprzężeniemzwrotnymlubbezniego

I

o

63

3

1

8 •o

l_L Iii i i I i i i 1 ll ll-Lil-l.l_l_L-l-Łii I 1 1 1. I i 1 M 11 1 l i l 1 I

fidu/nj dńj

i>fzsviq df>i

K- a.

«

oBaufOMjaid oiuaroMzn moIomz cqzoi~i

5 9

8

£ LlI i.l.i I I I i I 1 I 1 I i i 1 I I I 1 I I i I I l I I < I

.4>

ES & iS

a 2 -a

fct-Q co

CS co $

fidumi df>i

&

co

to to

22 y*V

CM Co

co

&

0

s

« C.

•o

Ci -Ci

I

!>/zsviq dfij

Kys.21. Nomogramdookreślaniaśrednicydrutuuzwojeniapiewotnegotransformatorawłączonegowobwód triodtetrodlubpentod,pracującychwukładzieprzeciwsobnymzujemnymsprzężeniemzwrotnymlubbez niego

[wuj] obauJOfM DjuafoMzn mo[om2 vqzatj

[ujw] odaujOMjaió oiuafoMzn n/rup oaiupaję

3/ » 2-3333 3 3 3 3 ~

[wuj] obauJOjM oiuafoMTii rąrup ooiupaję

oÓaufOAuaid uiualOMjn moIomz DpZOr]

OfO

obaujOMjaid viuafoMzr mo[om2 Dqzoi7 B § § §§l § 1 § | 1

o <0 f" <0 Oj C* (V^ v

famo] aiuofoMzr zazjd Dtśfoz duj/o Diu^jaiMOrf

*"> V «Q (ON«D f

cJ cJ cj cł c5 cScJ *Ni / **, V *o <0

JT|/

-5 /

* S/**

J: «i <o

<tf

<3

[wuj] odauoizpaiw njnjp DOiupaję

Średnicadrutumiedzianego[mm]

*0,23 0.25*

*033 035*

*038

03’ *

*034

0,47*

*030

031* r

*035

039*

*03-1 039*

*0,74 03 *

*036 0,93*

*’

’,08*

f

,23

’35*

„

*-135 1,56*

0

1

,

’ *

* ,95 2.2 *

Rys. 24. Nomogram do określania powierzchni okna rdzenia zajętej przez uzwojenie wtórne

Przykład. 83 zwoje drutu o średnicy 1,45 mm, zajmują powierzchnię wynosząoa

2,2 cm*

Liczbazwojówuzwojeniawtórnego

1 1

oboujOMjaid DiuafoMzn MofoMZ ogzop

Rys-25.Nomogramdookreśleniaszerokościszczelinyrdzeniatransformatorawłączonegowobwódtriody,tetrody lubpentody,pracującejwukładziezwykłymzujemnym^sprzężeniemzwrotnymlubbezniego Przykład.Liczbazwojówuzwojeniapierwotnego4500;lampatypuon«C:szerokośćszczeliny(grubośćpodkładki)0,12mm