• Nie Znaleziono Wyników

Odszedł Wielki Dermatolog prof. dr hab. med. dr h.c. mult. Otto Braun-Falco (1922–2018) – in memoriam

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2022

Share "Odszedł Wielki Dermatolog prof. dr hab. med. dr h.c. mult. Otto Braun-Falco (1922–2018) – in memoriam"

Copied!
4
0
0

Pełen tekst

(1)

461

Dermatology Review/Przegląd Dermatologiczny 2018/3

I n memorIam /W spomnienie

Odszedł Wielki Dermatolog

prof. dr hab. med. dr h.c. mult. Otto Braun-Falco (1922–2018) – in memoriam

Dermatol Rev/Przegl Dermatol 2018, 105, 461–464

Profesor Otto Braun-Falco zmarł 9 kwietnia 2018 r. 

w wieku 95 lat. Przez dziesięciolecia kształtował der- matologię europejską i światową. Z Jego podręczni- ka „Dermatologii” korzystało i nadal korzysta kilka  pokoleń studentów i dermatologów na całym świecie  (ryc. 1). Profesor Otto Braun-Falco od 1967 r. aż do  przejścia na emeryturę w 1990 r. pełnił funkcję kie- rownika Katedry Dermatologii na Uniwersytecie Lu- dwika Maksymiliana w Monachium (LMU). 

Otto Braun-Falco urodził się 25 kwietnia 1922 r. w Sa- arbrücken. W 1940 r. ukończył szkołę średnią w Kassel  i rozpoczął naukę w Münster. Po odbyciu służby woj- skowej i niewoli w 1948 r. ukończył studia w Moguncji. 

Tam w 1954 r. został docentem i w 1960 r. profesorem. 

W 1961 r. przeniósł się do Katedry Dermatologii  w Marburgu, a w lipcu 1967 r. został następcą prof. 

Alfreda Marchioniniego w Klinice Dermatologicznej  LMU i dyrektorem Dermatologicznego Szpitala Uni- wersyteckiego przy Frauenlobstrasse w Monachium  (tab. 1) [1–3].

Kiedy w styczniu 1994 r. jako pierwszy uczestnik  prestiżowego Stypendium-Otto-Braun-Falco ufundo- wanego dla młodych polskich dermatologów prze- kraczałem progi tej najsłynniejszej niemieckiej kliniki  dermatologicznej, nie zdawałem sobie sprawy, że to  początek nowej drogi w moim życiu. Promieniują- ca na cały świat dermatologiczna szkoła monachij- ska to niewątpliwie sukces jej wielkich kierowników  i twórców: prof. Marchioniniego i jego następcy prof. 

Braun-Falco. Znakomita, perfekcyjna organizacja pra- cy klinicznej i naukowej, nieograniczony dostęp do 

obszernych zbiorów bibliotecznych i najnowszych  publikacji we wszystkich liczących się pismach der- matologicznych i alergologicznych, swobodny dostęp  do pracowni i laboratoriów były normą, zapewniały  poczucie bezpieczeństwa i sprawiały, że przybysz  z całkowicie innego systemu politycznego i ekono- micznego szybko się klimatyzował w nowych warun- kach i mógł bez problemów podejmować i realizować 

Rycina 1. Dedykacja prof. Ottona Braun-Falco w jego słynnym podręczniku „Dermatologia”

(2)

462

Roman J. Nowicki

Dermatology Review/Przegląd Dermatologiczny 2018/3

nowe zadania naukowe. Wszystko to odbywało się 

pod życzliwą opieką mojego mentora prof. Hansa  Christiana Kortinga, kierownika Kliniki prof. Gerda  Plewiga i oczywiście Wielkiego Patrona stypendium,  obecnego codziennie w Klinice prof. Braun-Falco. 

Jeden z najważniejszych dermatologów na świe- cie (ryc. 2), odznaczony wieloma międzynarodowymi 

medalami, posiadacz czterech doktoratów honoro- wych, członek honorowy towarzystw dermatologicz- nych, autor ok. 700 publikacji naukowych, redaktor  i wydawca „Archives of Dermatological Research” 

oraz „Der Hautarzt” prywatnie był niezwykle miłym  i sympatycznym człowiekiem, który z uwagą śledził  losy swoich stypendystów (ryc. 3–9, tab. 2). Do ostat-

Tabela 1. Ważne daty z życia prof. Ottona Braun-Falco

1922 urodzony 25 kwietnia w Saarbrücken 1941–1943/1948 studia medyczne w Münster, Moguncja

1943–1945 służba wojskowa

1948 rozpoczęcie rezydentury w Klinice Dermatologicznej Uniwersytetu w Moguncji (prof. Egon Keining)

1954 habilitacja (Moguncja)

1960 profesor nadzwyczajny dermatologii i wenerologii Uniwersytetu w Moguncji 1961–1966 kierownik Katedry i Kliniki Dermatologicznej Uniwersytetu Filipa w Marburgu 1967–1990 kierownik Katedry Dermatologii LMU w Monachium

1970–1982 przewodniczący Międzynarodowego Komitetu Dermatologii (ICD) i Międzynarodowej Ligi Towarzystw Dermatologicznych (ILDS)

1990 przejście na emeryturę

Rycina 5. Uroczystość wręczenia II Stypendium OBF dr Beacie Gniazdowskiej (Łódź, 1995 r.)

Rycina 4. Wycieczka z prof. Ottonem Braun-Falco w Alpy: ogrody pałacu Linderhof (1994 r.)

Rycina 2. Profesor Otto Braun-Falco podczas zebrania klinicznego

(Freiburg, 2000 r.) Rycina 3. Profesor Otto Braun-Falco w towarzystwie prof. Tho-

masa Biebera i prof. Erwina Schöpfa (Freiburg, 2000 r.)

(3)

Wspomnienie

463

Dermatology Review/Przegląd Dermatologiczny 2018/3

nich Świąt Wielkanocnych regularnie wymienialiśmy  z Profesorem życzenia świąteczne i korespondencję. 

Profesor żywo interesował się losami gdańskiej klini- ki dermatologicznej i gratulował objęcia przeze mnie  jej kierownictwa.

Profesor Otto Braun-Falco był praktykującym ka- tolikiem i z pewnością odszedł do lepszego świata,  w który głęboko wierzył. Jego śmierć pogrążyła  w głębokim smutku stypendystów OBF, którzy mieli  zaszczyt poznać Go osobiście. 

Panie Profesorze, zapewniamy, że w naszej pamię- ci żyć będziesz zawsze.

Non omnis moriar

Specjalne podziękowanie dla dr. Josefa Wenninga – pomy- słodawcy i twórcy stypendium OBF – za udostępnienie fotogra- fii z prywatnego archiwum i zgodę na ich publikację.

prof. dr hab. Roman J. Nowicki Katedra i Klinika Dermatologii, Wenerologii  i Alergologii Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego

Rycina 9. Wizyta prof. Ottona Braun-Falco z synem Marcusem w Klinice Dermatologicznej w Warszawie

Rycina 6. Wręczenie VII Stypendium OBF dr Małgorzacie Soko-

łowskiej-Wojdyło (Bonn, 2003 r.) Rycina 7. Uroczystość wręczenia VIII Stypendium OB dr. B. Kwiekowi (Bonn, 2004 r.)

Rycina 8. Doktor Wojciech Baran odbiera IX Stypendium OBF (Drezno, 2007 r.)

Tabela 2. Stypendyści OBF

Roman J. Nowicki – Gdańsk (Monachium, 1994, prof. Gerd Plewig)

Beata Gniazdowska – Bydgoszcz (Monachium, 1995/1996, prof. Gerd Plewig) (zm. 2010) Rafał Białynicki-Birula – Wrocław (Kilonia, 1996/1997, prof. Enno Christophers)

Dorota Nowicka – Warszawa (Kilonia, 1997/1998, prof. Enno Christophers) Piotr Nockowski – Wrocław (Freiburg, 1999, prof. Erwin Schöpf)

Małgorzata Sokołowska-Wojdyło – Gdańsk (Bonn, 2002, prof. Thomas Bieber) Bartłomiej Kwiek – Warszawa (Bonn, 2004/2005, prof. Thomas Bieber) Adam Reich – Wrocław (Drezno, 2006, prof. Michael Meurer) Wojciech Baran – Wrocław (Drezno, 2007, prof. Michael Meurer)

Sebastian Majewski – Warszawa (Kilonia 2007, prof. Thomas Schwartz) (zm. 2012) Aleksandra Batycka-Baran – Wrocław (Monachium, 2011, prof. Thomas Ruzicka) Małgorzata Marcinkiewicz – Warszawa (Kilonia, 2012/2013, prof. Thomas Schwartz) Katarzyna Polak-Witka – Warszawa (Berlin, 2017/2018, prof. Ulrike Blume-Peytavi)

(4)

464

Roman J. Nowicki

Dermatology Review/Przegląd Dermatologiczny 2018/3

Piśmiennictwo

1. Wenning J., Christophers E.:  Deutsch-Polnische  Bege- gnungen in der Dermatologie und das „Otto-Braun-Falco- -Stipendium”: Förderkreis von Deutschen und Polnischen  Dermatologen e. V. Villingen 2007.

2. Hafner J., French L., Burg G., et al.: Für Herrn Prof. Dr. 

Dr. h.c. mult. Otto Braun-Falco Geburtstagswünsche und  Danksagung  der  Schweizerischen  Gesellschaft  für  Der- matologie  und  Venerologie  (SGDV).  Hautarzt  2012;  63  (Suppl 1): 17.

3. Braun-Falco O., Ring J., Christopers E., Braun-Falco M.:. 

Pioneers  in  dermatology  and  venereology:  an  interview  with  Prof.  Otto  Braun-Falco.  J  Eur  Acad  Derm  Venereol  2018, 32, 1056-1058.

Cytaty

Powiązane dokumenty

Reasumując, przedstawione do oceny osiągnięcie naukowe dotyczy bardzo ważnego i aktualnego tematu, badania zostały przeprowadzono na odpowiednio dobranych grupach,

na dwusiarczek czteroetylotiuramu, z czym połączone jest wtórne złe zno- szenie gumy [81]. Najczęstszym alergenem gumy jest antyutleniacz

Profesor Jerzy Bowszyc był oddanym nauczy- cielem akademickim – pod jego kierunkiem 6 osób uzyskało tytuł doktora habilitowanego (Jerzy Zabel, Wojciech Silny, Barbara

W Klinice zajął się badaniami nad rolą odczynowości komórkowej w chorobach tkanki łącznej, których podsu- mowaniem była praca doktorska na temat zjawisk immunologicznych

Gdy powstał Instytut Wenerologii na tere- nie Kliniki Dermatologicznej w 1980 roku, rozpoczę- ła działalność wenerologiczną jako zastępca dyrek- tora, w 1996 roku została

Natychmiast po uzyskaniu dyplomu lekarza podjęła pracę w warszawskiej Klinice Dermatologicznej, początkowo jako asystent, a od 1963 roku, po obronie pracy doktorskiej pt..

Koźmiń- ska pracowała przez rok jako asystent w Zakładzie Medycyny Sądowej w Krakowie, a w 1953 roku, wybierając jako kierunek zainteresowania dermato- logię, przeniosła się

Przedmiotem badań Doktorantki była ocena stężenia wybranych chemokin (MCP 1-4, MIP-1α i MIP-1β, eotaksyny-2 i eotaksyny-3, fraktalkiny oraz ENA-78) w