• Nie Znaleziono Wyników

Matematyka wybrane zagadnienia: ćwiczenia 7

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2022

Share "Matematyka wybrane zagadnienia: ćwiczenia 7"

Copied!
14
0
0

Pełen tekst

(1)

1

Matematyka – wybrane zagadnienia: ćwiczenia 7 Zadanie 5/L4.

a) Niech (𝑥1, 𝑥2, … , 𝑥𝑛) oraz (𝑦1, 𝑦2, … , 𝑦𝑛) będą dwoma elementami

przestrzeni 𝑅𝑛. Udowodnić następującą nierówność zwaną nierównością Cauchy’ego:

(∑ 𝑥𝑘𝑦𝑘

𝑛

𝑘=1

)

2

≤ (∑ 𝑥𝑘2

𝑛

𝑘=1

) (∑ 𝑦𝑘2

𝑛

𝑘=1

)

Powyższą własność wykażemy analogicznie jak nierówność Schwarza w zapisie całkowym.

Dla dowolnej liczby rzeczywistej 𝜆:

∑(𝑥𝑘 + 𝜆𝑦𝑘)2

𝑛

𝑘=1

≥ 0

∑(𝑥𝑘 + 𝜆𝑦𝑘)2

𝑛

𝑘=1

= ∑(𝑥𝑘2+ 2𝜆𝑥𝑘𝑦𝑘 + 𝜆2𝑦𝑘2)

𝑛

𝑘=1

=

∑(𝑥𝑘2)

𝑛

𝑘=1

+ ∑(2𝜆𝑥𝑘𝑦𝑘)

𝑛

𝑘=1

+ ∑(𝜆2𝑦𝑘2)

𝑛

𝑘=1

=

𝜆2∑(𝑦𝑘2) +

𝑛

𝑘=1

2𝜆 ∑(𝑥𝑘𝑦𝑘)

𝑛

𝑘=1

+ ∑(𝑥𝑘2)

𝑛

𝑘=1

≥ 0

∆≤ 0

[2 ∑(𝑥𝑘𝑦𝑘)

𝑛

𝑘=1

]

2

− 4𝜆2∑(𝑦𝑘2)

𝑛

𝑘=1

∑(𝑥𝑘2)

𝑛

𝑘=1

≤ 0 Po podzieleniu przez 4 otrzymujemy nierówność Cauchy’ego:

(2)

2

[∑(𝑥𝑘𝑦𝑘)

𝑛

𝑘=1

]

2

≤ (∑(𝑦𝑘2)

𝑛

𝑘=1

) (∑(𝑥𝑘2)

𝑛

𝑘=1

) b) Korzystając z nierówności Cauchy’ego wykazać, że funkcja

𝜌((𝑥1, … , 𝑥𝑛), (𝑦1, … , 𝑦𝑛)) = √∑(𝑦𝑘 − 𝑥𝑘)2

𝑛

𝑘=1

jest metryką w 𝑅𝑛.

Ad.1.

𝜌((𝑥1, … , 𝑥𝑛), (𝑦1, … , 𝑦𝑛)) = 0 ⟹ √∑(𝑦𝑘 − 𝑥𝑘)2

𝑛

𝑘=1

= 0 ⟺ 𝑦𝑘 − 𝑥𝑘 = 0

⟺ 𝑦𝑘 = 𝑥𝑘

𝑦𝑘 = 𝑥𝑘 ⟹ √∑(𝑥𝑘 − 𝑥𝑘)2

𝑛

𝑘=1

= √∑(0)2

𝑛

𝑘=1

= 0

Ad. 2.

𝜌((𝑥1, … , 𝑥𝑛), (𝑦1, … , 𝑦𝑛)) = √∑(𝑦𝑘 − 𝑥𝑘)2

𝑛

𝑘=1

= √∑(−1(𝑥𝑘 − 𝑦𝑘))2

𝑛

𝑘=1

= √∑(𝑥𝑘 − 𝑦𝑘)2

𝑛

𝑘=1

= 𝜌((𝑦1, … , 𝑦𝑛), (𝑥1, … , 𝑥𝑛))

Ad. 3.

(3)

3

𝜌((𝑥1, … , 𝑥𝑛), (𝑦1, … , 𝑦𝑛)) = √∑(𝑦𝑘 − 𝑥𝑘)2

𝑛

𝑘=1

= √∑((𝑦𝑘 − 𝑧𝑘) + (𝑧𝑘 − 𝑥𝑘))2

𝑛

𝑘=1

=

√∑((𝑦𝑘 − 𝑧𝑘)2+ 2(𝑦𝑘 − 𝑧𝑘)(𝑧𝑘− 𝑥𝑘) + (𝑧𝑘 − 𝑥𝑘)2)

𝑛

𝑘=1

[𝜌((𝑥1, … , 𝑥𝑛), (𝑦1, … , 𝑦𝑛))]2

= ∑((𝑦𝑘 − 𝑧𝑘)2+ 2(𝑦𝑘 − 𝑧𝑘)(𝑧𝑘 − 𝑥𝑘) + (𝑧𝑘− 𝑥𝑘)2)

𝑛

𝑘=1

=

∑(𝑦𝑘 − 𝑧𝑘)2+ 2 ∑(𝑦𝑘 − 𝑧𝑘)(𝑧𝑘− 𝑥𝑘)

𝑛

𝑘=1

+ ∑(𝑧𝑘 − 𝑥𝑘)2

𝑛

𝑘=1

𝑛

𝑘=1

∑(𝑦𝑘 − 𝑧𝑘)2+ 2 (√∑(𝑦𝑘 − 𝑧𝑘)2

𝑛

𝑘=1

) (√∑(𝑧𝑘 − 𝑥𝑘)2

𝑛

𝑘=1

) + ∑(𝑧𝑘 − 𝑥𝑘)2

𝑛

𝑘=1 𝑛

𝑘=1

=

(ze wzoru skróconego mnożenia)

= [

√∑(𝑦𝑘 − 𝑧𝑘)2

𝑛

𝑘=1

+ √∑(𝑧𝑘 − 𝑥𝑘)2

𝑛

𝑘=1 ]

2

Po wyciągnięciu pierwiastka:

𝜌((𝑥1, … , 𝑥𝑛), (𝑦1, … , 𝑦𝑛)) ≤ √∑(𝑦𝑘 − 𝑧𝑘)2

𝑛

𝑘=1

+ √∑(𝑧𝑘 − 𝑥𝑘)2

𝑛

𝑘=1

= 𝜌((𝑧1, … , 𝑧𝑛), (𝑦1, … , 𝑦𝑛)) + 𝜌((𝑧1, … , 𝑧𝑛), (𝑥1, … , 𝑥𝑛)) Co należało wykazać.

(4)

4

Zadanie 6/ L4.

Niech (𝑋, ‖∙‖) będzie przestrzenią unormowaną. Wykazać, że funkcja 𝜌(𝑥, 𝑦) = ‖𝑥 − 𝑦‖

Jest metryką w 𝑋.

Aby pokazać powyższą własność musimy odnieść się do definicji metryki.

Ad. 1.

⋁ 𝝆(𝒙, 𝒚) = 𝟎 ⇔ 𝒙 = 𝒚

𝒙,𝒚∈𝑿

𝝆(𝒙, 𝒚) = 𝟎 ⟹ ‖𝑥 − 𝑦‖ = 0 ⟺ 𝑥 − 𝑦 = 0 ⟺ 𝒙 = 𝒚 𝒙 = 𝒚 ⟹ ‖𝑥 − 𝑥‖ = 0 ⟺ 𝝆(𝒙, 𝒙) = 𝟎

Ad. 2.

⋁ 𝝆(𝒙, 𝒚) =

𝒙,𝒚∈𝑿

𝝆(𝒚, 𝒙)

𝝆(𝒙, 𝒚) = ‖𝑥 − 𝑦‖ = ‖−1(𝑦 − 𝑥)‖ = |−1|‖𝑦 − 𝑥‖ = ‖𝑦 − 𝑥‖ = 𝝆(𝒚, 𝒙)

Ad. 3.

⋁ 𝝆(𝒙, 𝒚) ≤

𝒙,𝒚,𝒛∈𝑿

𝝆(𝒙, 𝒛) + 𝝆(𝒛, 𝒚)

𝝆(𝒙, 𝒚) = ‖𝑥 − 𝑦‖ = ‖𝑥 − 𝑧 + 𝑧 − 𝑦‖ ≤ ‖𝑥 − 𝑧‖ + ‖𝑧 − 𝑦‖

= 𝝆(𝒙, 𝒛) + 𝝆(𝒛, 𝒚) Wykazaliśmy, że norma generuje metrykę.

(5)

5

Zadanie 7/L4.

Niech (𝑥1, 𝑥2, … , 𝑥𝑛) będzie elementami przestrzeni 𝑅𝑛. Wykazać, że

‖(𝑥1, 𝑥2, … , 𝑥𝑛) ‖ = √𝑥12+ 𝑥22+ ⋯ + 𝑥𝑛2 jest normą w 𝑅𝑛.

Ad.1.

‖(𝑥1, 𝑥2, … , 𝑥𝑛) ‖ = 0 ⟹ √𝑥12+ 𝑥22+ ⋯ + 𝑥𝑛2 = 0 ⟺ 𝑥12 + 𝑥22+ ⋯ + 𝑥𝑛2 = 0

⟺ 𝑥12 = 0 𝑖 … 𝑥𝑛2 = 0

𝑥12 = 0 𝑖 … 𝑥𝑛2 = 0 ⟹ √0 + 0 + ⋯ + 0 = 0 Ad. 2.

‖𝛼(𝑥1, 𝑥2, … , 𝑥𝑛) ‖ = √𝛼2(𝑥12+ 𝑥22+ ⋯ + 𝑥𝑛2) = |𝛼|√𝑥12+ 𝑥22+ ⋯ + 𝑥𝑛2

= |𝛼|‖(𝑥1, 𝑥2, … , 𝑥𝑛) ‖ Ad. 3.

‖(𝑥1, 𝑥2, … , 𝑥𝑛) + (𝑦1, 𝑦2, … , 𝑦𝑛) ‖ = √(𝑥1+ 𝑦1)2+ ⋯ + (𝑥𝑛 + 𝑦𝑛)2

‖(𝑥1, 𝑥2, … , 𝑥𝑛) + (𝑦1, 𝑦2, … , 𝑦𝑛) ‖2 = (𝑥1+ 𝑦1)2+ ⋯ + (𝑥𝑛 + 𝑦𝑛)2 = 𝑥12+ 2𝑥1𝑦1 + 𝑦12 + ⋯ + 𝑥𝑛2+ 2𝑥𝑛𝑦𝑛+ 𝑦𝑛2 =

∑(𝑥𝑘)2+ 2 ∑ 𝑥𝑘𝑦𝑘

𝑛

𝑘=1

+ ∑(𝑦𝑘)2

𝑛

𝑘=1

𝑛

𝑘=1

∑(𝑥𝑘)2 + 2 (√∑(𝑥𝑘)2

𝑛

𝑘=1

) (√∑(𝑦𝑘)2

𝑛

𝑘=1

) + ∑(𝑦𝑘)2

𝑛

𝑘=1 𝑛

𝑘=1

=

(ze wzoru skróconego mnożenia)

(6)

6

= [

√∑(𝑥𝑘)2

𝑛

𝑘=1

+ √∑(𝑦𝑘)2

𝑛

𝑘=1 ]

2

Po wyciągnięciu pierwiastka:

‖(𝑥1, 𝑥2, … , 𝑥𝑛) + (𝑦1, 𝑦2, … , 𝑦𝑛) ‖ ≤ √∑(𝑥𝑘)2

𝑛

𝑘=1

+ √∑(𝑦𝑘)2

𝑛

𝑘=1

= ‖(𝑥1, 𝑥2, … , 𝑥𝑛) ‖ + ‖(𝑦1, 𝑦2, … , 𝑦𝑛) ‖ Co należało wykazać.

Zadanie 1. L5.

Niech 𝑋 = 𝑊([0,1]) oznacza przestrzeń wielomianów na odcinku [0,1].

a) Udowodnić, ze funkcja 𝜌: 𝑋 × 𝑋 → [0, +∞)

𝜌(𝑤1, 𝑤2) = max|𝑤1(𝑡) − 𝑤2(𝑡)|

jest metryką w X.

Ad. 1.

𝜌(𝑤1, 𝑤2) = 0 ⟹ max|𝑤1(𝑡) − 𝑤2(𝑡)| = 0 ⟺ 𝑤1(𝑡) − 𝑤2(𝑡) = 0 ⟺ 𝑤1(𝑡)

= 𝑤2(𝑡)

𝑤1(𝑡) = 𝑤2(𝑡) ⟹ max|𝑤1(𝑡) − 𝑤1(𝑡)| = max|0| = 0 Ad. 2.

𝜌(𝑤1, 𝑤2) = max|𝑤1(𝑡) − 𝑤2(𝑡)| = max|−1(𝑤2(𝑡) − 𝑤1(𝑡))|

= max|𝑤2(𝑡) − 𝑤1(𝑡)| = 𝜌(𝑤2, 𝑤1) Ad. 3.

𝜌(𝑤1, 𝑤2) = max|𝑤1(𝑡) − 𝑤2(𝑡)| = max|𝑤1(𝑡) − 𝑤3(𝑡) + 𝑤3(𝑡) − 𝑤2(𝑡)| ≤

(7)

7

max|𝑤1(𝑡) − 𝑤3(𝑡)| + max|𝑤3(𝑡) − 𝑤2(𝑡)| = 𝜌(𝑤1, 𝑤3) + 𝜌(𝑤3, 𝑤2) Zatem wskazana funkcja jest metryką na zbiorze 𝑋.

Zadanie 2a)/L5 – do samodzielnego rozwiązania.

Zadanie 5/L5.

Niech 𝑋 będzie zespoloną przestrzenią unitarną. Udowodnić następujące własności iloczynu skalarnego:

a)

⋁ ⋁(𝒙, 𝜶𝒚)

𝜶∈𝑪

=

𝒙,𝒚∈𝑿

𝜶̅(𝒙, 𝒚)

Korzystamy wyłącznie z własności iloczynu skalarnego, które są podane w powyższej definicji oraz poniżej:

1. (𝒙, 𝒚) = (𝒚, 𝒙)̅̅̅̅̅̅̅

2. (𝜶𝒙, 𝒚) = 𝜶(𝒙, 𝒚)

3. (𝒙 + 𝒚, 𝒛) = (𝒙, 𝒛) + (𝒚, 𝒛) 4. (𝒙, 𝒙) = 𝟎 gdy 𝒙 = 𝟎

oraz (𝒙, 𝒙) > 𝟎 gdy 𝒙 ≠ 𝟎

Z których własności iloczynu skalarnego skorzystamy, żeby udowodnić wskazaną własność?

(𝒙, 𝜶𝒚) =𝟏. (𝜶𝒚, 𝒙)̅̅̅̅̅̅̅̅̅ =𝟐. 𝜶̅(𝒚, 𝒙)̅̅̅̅̅̅̅ = 𝜶̅(𝒙, 𝒚)̿̿̿̿̿̿̿ = 𝜶̅(𝒙, 𝒚) Co należało wykazać.

b)

(8)

8

⋁ (𝒙, 𝒚 + 𝒛) =

𝒙,𝒚,𝒛∈𝑿

(𝒙, 𝒚) + (𝒙, 𝒛)

Z których własności iloczynu skalarnego skorzystamy, żeby udowodnić wskazaną własność?

(𝒙, 𝒚 + 𝒛) =𝟏. (𝒚 + 𝒛, 𝒙)̅̅̅̅̅̅̅̅̅̅̅̅

(𝒚 + 𝒛, 𝒙)

̅̅̅̅̅̅̅̅̅̅̅̅ =𝟑. (𝒚, 𝒙) + (𝒛, 𝒙)̅̅̅̅̅̅̅̅̅̅̅̅̅̅̅̅̅̅ = (𝒚, 𝒙)̅̅̅̅̅̅̅ + (𝒛, 𝒙)̅̅̅̅̅̅̅

(𝒚, 𝒙)

̅̅̅̅̅̅̅ + (𝒛, 𝒙)̅̅̅̅̅̅̅ =𝟏. (𝒙, 𝒚)̿̿̿̿̿̿̿ + (𝒙, 𝒛)̿̿̿̿̿̿̿ = (𝒙, 𝒚) + (𝒙, 𝒛) Co należało wykazać.

c)

⋁(𝟎, 𝒙) =

𝒙∈𝑿

𝟎

Podobnie jak przy metrykach także i tutaj skorzystamy z triku z odpowiednim zapisem zera:

(𝟎, 𝒙) = (𝒛 − 𝒛, 𝒙)

(𝒛 − 𝒛, 𝒙) =𝟑. (𝒛, 𝒙) + (−𝒛, 𝒙)

(𝒛, 𝒙) + (−𝒛, 𝒙) =𝟐. (𝒛, 𝒙) − 𝟏(𝒛, 𝒙) = 𝟎 Co należało wykazać.

d)

(9)

9

⋁ |(𝒙, 𝒚)| ≤

𝒙,𝒚∈𝑿

√(𝒙, 𝒙)√(𝒚, 𝒚)

Aby wykazać powyższą własność należy zastosować pewien trik – rozważmy następujący iloczyn skalarny dla 𝜆 ∈ 𝑅:

(𝒙 + 𝜆𝒚, 𝒙 + 𝜆𝒚) Jaki jest znak powyższego iloczynu skalarnego?

(𝒙 + 𝜆𝒚, 𝒙 + 𝜆𝒚) ≥ 𝟎

(𝑥 + 𝜆𝑦, 𝑥 + 𝜆𝑦) = (𝑥, 𝑥 + 𝜆𝑦) + (𝜆𝑦, 𝑥 + 𝜆𝑦) = (𝑥 + 𝜆𝑦, 𝑥)̅̅̅̅̅̅̅̅̅̅̅̅̅̅ + (𝑥 + 𝜆𝑦, 𝜆𝑦)̅̅̅̅̅̅̅̅̅̅̅̅̅̅̅̅

= (𝑥, 𝑥)̅̅̅̅̅̅̅ + (𝜆𝑦, 𝑥)̅̅̅̅̅̅̅̅̅ + (𝑥, 𝜆𝑦)̅̅̅̅̅̅̅̅̅ + (𝜆𝑦, 𝜆𝑦)̅̅̅̅̅̅̅̅̅̅ =

= (𝑥, 𝑥) + 𝜆(𝑥, 𝑦) + 𝜆(𝑦, 𝑥) + 𝜆2(𝑦, 𝑦) (jeśli rozpatrujemy przestrzeń wektorową rzeczywistą)

= 𝜆2(𝑦, 𝑦) + 2𝜆(𝑥, 𝑦) + (𝑥, 𝑥) Ostatecznie otrzymujemy:

𝜆2(𝑦, 𝑦) + 2𝜆(𝑥, 𝑦) + (𝑥, 𝑥) ≥ 0 Co możemy wywnioskować z powyższego równania?

∆≤ 0

4(𝑥, 𝑦)2− 4(𝑦, 𝑦)(𝑥, 𝑥) ≤ 0 (𝑥, 𝑦)2 ≤ (𝑦, 𝑦)(𝑥, 𝑥) /√

|(𝑥, 𝑦)| ≤ √(𝒙, 𝒙)√(𝒚, 𝒚) Co należało wykazać.

(10)

10

e)

‖𝑥‖ = √(𝑥, 𝑥) Czy powyższe spełnia aksjomaty normy?

⋁‖𝒙‖ = 𝟎 ⇔ 𝒙 = 𝟎

𝒙∈𝑿

⋁‖𝜶𝒙‖ =

𝜶∈𝑿

|𝜶| ∙ ‖𝒙‖

⋁ ‖𝒙 + 𝒚‖ ≤

𝒙,𝒚∈𝑿

‖𝒙‖ + ‖𝒚‖

Ad. 1.

𝒙 = 𝟎 ⟹ √(0,0) = 0

‖𝒙‖ = 𝟎 ⟹ √(𝑥, 𝑥) = 0 ⟹ 𝒙 = 𝟎 Ad. 2.

‖𝜶𝒙‖ = √(𝜶𝒙, 𝜶𝒙) = √𝜶2(𝑥, 𝑥) = |𝜶|√(𝑥, 𝑥) = |𝜶| ∙ ‖𝒙‖

Ad. 3.

‖𝑥 + 𝑦‖ = √(𝑥 + 𝑦, 𝑥 + 𝑦) = √(𝑥, 𝑥) + 2(𝑥, 𝑦) + (𝑦, 𝑦)

‖𝑥 + 𝑦‖2 = (𝑥, 𝑥) + 2(𝑥, 𝑦) + (𝑦, 𝑦) ≤ (𝑥, 𝑥) + (𝑦, 𝑦) + 2√(𝑥, 𝑥)√(𝑦, 𝑦) Znak nierówności wprowadziliśmy poprzez skorzystanie z własności d).

Otrzymany rezultat możemy zapisać w kwadracie korzystając ze wzoru skróconego mnożenia:

(𝑥, 𝑥) + (𝑦, 𝑦) + 2√(𝑥, 𝑥)√(𝑦, 𝑦) = (√(𝑥, 𝑥) + √(𝑦, 𝑦))2 Zatem:

(11)

11

‖𝑥 + 𝑦‖2 ≤ (√(𝑥, 𝑥) + √(𝑦, 𝑦))2

‖𝑥 + 𝑦‖ ≤ √(𝑥, 𝑥) + √(𝑦, 𝑦)

‖𝑥 + 𝑦‖ ≤ ‖𝑥‖ + ‖𝑦‖

Co należało udowodnić.

Zad. 7 Lista 5.

Niech 𝑤1, 𝑤2 ∈ 𝐶1[−2,3] (przestrzeń funkcji mających ciągłą pochodną), gdzie 𝑤1(𝑥) = 3𝑥2− 4𝑥 + 4

𝑤2(𝑥) = 2𝑥2− 2𝑥 + 7

Obliczyć odległość między funkcjami 𝑤1, 𝑤2 stosując do wyznaczenia tej odległości metrykę generowaną przez następującą normę:

a) ‖𝑤‖ = |𝑤(0)| + max−2≤𝑥≤3|𝑤′(𝑥)|

Korzystamy z własności generowania metryki przez normę:

‖𝑤1− 𝑤2‖ = |𝑤1(0) − 𝑤2(0)| + max

−2≤𝑥≤3|(𝑤1(𝑥) − 𝑤2(𝑥))′|

W tym momencie pozostaje nam tylko obliczyć otrzymaną wartość.

𝑤1(0) = 3 ∙ 02− 4 ∙ 0 + 4 = 4 𝑤2(0) = 2 ∙ 02− 2 ∙ 0 + 7 = 7

𝑤1(𝑥) − 𝑤2(𝑥) = 3𝑥2− 4𝑥 + 4 − (2𝑥2 − 2𝑥 + 7) = 𝑥2− 2𝑥 − 3 (𝑤1(𝑥) − 𝑤2(𝑥)) = (𝑥2− 2𝑥 − 3) = 2𝑥 − 2

Zatem powyższe równanie możemy zapisać następująco:

‖𝑤1 − 𝑤2‖ = |4 − 7| + max

−2≤𝑥≤3|2𝑥 − 2|

Ile wynosi odległość pomiędzy wskazanymi funkcjami?

(12)

12

‖𝑤1− 𝑤2‖ = |4 − 7| + 6 = 9

Odległość między wskazanymi funkcjami w zadanej metryce wynosi 9.

b) ‖𝑤‖ = ∫ |𝑤(𝑥)|𝑑𝑥−23

Korzystamy z własności generowania metryki przez normę:

‖𝑤1− 𝑤2‖ = ∫|𝑤1(𝑥) − 𝑤2(𝑥)|𝑑𝑥

3

−2

𝑤1(𝑥) − 𝑤2(𝑥) = 𝑥2− 2𝑥 − 3

(13)

13

‖𝑤1 − 𝑤2‖ = ∫|𝑥2− 2𝑥 − 3|𝑑𝑥

3

−2

Jak obliczyć powyższą całkę?

Musimy uważać na wartość bezwzględną!

∫|𝑥2 − 2𝑥 − 3|𝑑𝑥

3

−2

= ∫ 𝑥2 − 2𝑥 − 3

−1

−2

𝑑𝑥 − ∫ 𝑥2− 2𝑥 − 3

3

−1

𝑑𝑥

Równorzędnie powyższą całkę możemy zapisać następująco:

| ∫ 𝑥2 − 2𝑥 − 3

−1

−2

𝑑𝑥| + | ∫ 𝑥2− 2𝑥 − 3

3

−1

𝑑𝑥|

Pozostaje nam obliczenie wskazanych całek oznaczonych:

(14)

14

∫ 𝑥2− 2𝑥 − 3

−1

−2

𝑑𝑥 = 𝑥3

3 − 𝑥2− 3𝑥|

−2

−1

=−1

3 − 1 + 3 − (−8

3 − 4 + 6) = 21 3

∫ 𝑥2− 2𝑥 − 3

3

−1

𝑑𝑥 = 𝑥3

3 − 𝑥2− 3𝑥|

−1 3

= 27

3 − 9 − 9 − (−1

3 − 1 + 3)

= −102 3

Ostatecznie:

‖𝑤1− 𝑤2‖ = |21

3| + |−102

3| = 13

Zatem odległość pomiędzy wskazanymi funkcjami w zadanej normą metryce wynosi 13.

Cytaty

Powiązane dokumenty

Podaj dane wejściowe do obliczeń: wymiary geometryczne, rodzaj/gęstość siatki, własności fizyczne i parametry początkowe płynu, ilość iteracji i precyzję obliczeń

hormonu wzrostu oraz stanowi prekursor tlenku azotu - czynnika, który poprzez relaksację mięśniówki naczyń poprawia przepływ krwi w łożysku..  Ciąże

wyprowadzanie z nich konsekwencji empirycznych zawsze wymaga jakiś dalszych hipotez pomocniczych. W świetle tej opinii obalenie danej hipotezy naukowej jest znacznie trudniejsze

Wykazać, że każda liczba zespolona o module 1 jest ilorazem dwóch liczb zespolonych

Wskazówka: rozważ to zadanie na płaszczyźnie

[r]

I mamy ponownie

Molle, Ekonomika integracji europejskiej, Teoria, praktyka, polityka 3.. Kundera, Poland in the European