Pierwsze stanowisko spor górnopermskich z synklinorium północnosudeckiego

UKD 561: 581.33.022: 551.736.3: 551.351(438-14 Bolesławiec)

Janina JERZYKlEWICZ

Pierwsze stanowisko spor górnopermskich z synklinorium północnosudeckiego

Przedstawiono po raz pierwszy udokumentowane florystycznie osady górnego permu w synklinorium

p6łnocnosudeckim. Na podstawie zmian morfologicznych ziarn pyłków Lueckisporites uchwycono

zonę palinologiczną Aa, Ab i Ac? Lueckisporites. Zonie tej odpowiadają cykle sedymentacyjne werra i stassfurt.

WSTJJP

Materiał obejmował

40 pr6bek, kt6re

pochodziły

z otwóru wiertniczego Bo-

lesławiec

N 24, usytuowanego w

p6łnocnrJ części

synklinorium

p6łnocnosudeckie­

go (fig. 1). Pobrano je z dwóch

interwał6w głębokości:

1546,0-1497,0 m i 1450,0- 1483,5 m (fig. 2).

Były

to

gł6wnie

dolomity, wapienie dolomityc?:ne, wapienie margliste z

przeławiceniami

ciemnoszarych

łupk6w

i

mułowc6w

oraz

wkładkami

piaskowc6w. Frekwencja mikroflory w badanych pr6bkach

była

znaczna, stwier- dzono

r6wnież występowanie

bogatych w rodzaje Acritarcha.

Należy zamaczyć, że szczegółowe

analizy mikroskopowe wykonano

dzięki

pomocy Pani Docent Soni Dybovej-Jachowicz, kt6ra

umożliwiła macerację

pr6bek w laboratorium

Oddziału Górnośląskiego

w Sosnowcu Jej

też pragnę podzięko­

wać

za

życzliwą dyskusję

prezentowanych tu wynik6w

badań.

CHARAKTERYSTYKA MIKROFLORY

Analizowany

materiał składał się gł6wnie

z ziarn

pyłku,

mikrospory

występo­

wały

w znacznie mniejszrJ

ilości.

Jak wspomniano, spektrum

sporowo-pyłkowe tworzą gł6wnie

ziarna

pyłku, stanowiące około

75%

całego zespołu

mikroflo- rystycmego.

Pozostałe

5% to pojedyncze mikrospory nie

mające większego

zna- czenia stratygraficznego, 20% to mikroplankton - Acritarcha, l % natomiast

stanowią mikroszczątki

nieoznaczone.

Wśród

sporomorf odnajdujemy nieliczne

Kwarta1nik Geologiczny t. 23, nr 4, 1979 f.

782 Janina Jerzykiewicz

o

100m

''----'----JL...---'---''

Fig. l. Lokalizacja otworu wiertniczego Bolesławiec N 24 Location of the borehole Bolesławiec N 24

zarodniki

roślin niższych;

skrzypowych,

widłaków

i paprocL Ziarna

pyłku

repre-

zentują rośliny wyższe, głównie

szpilkowe. Wykaz rodzajów i gatunków oznaczo- nych spor i ziarn

pyłku

przedstawia

się następująco:

Sporonites Anteturma Sporites P o t., 1893

Turma Subturma Infraturma

Triletes R e i n s c h., 1881.

Azonotriletes L u b e r, 1935

Laevigati (B e n. et K i d., 1886) P o t. et 1954 emend. D y b. et J a c h., 1957 Calamospora S. W. et B., 1944

C. microrugosa (I b r.) S.W. et

B.,

1944 C. pedata Kos., 1950

C. sp.

Kr.,

Fig. 2. Uproszczony prom litologiczny otworu wiertniczego Bolesławiec N 24 Simplified Iithological section of the borehole Bolesławiec N 24

)

1 - mułowce; 2 - iłowce; 3 - piaskowce; 4 - margle; 5 ~ wapienie dolomityczne; 6 - wapienie mikrytowe;

7 - anhydryty; 8 - lupki krzemionkowo-hematytowo-serycytowe; 9 - miejsce pobrania próbki; 10 -12 - wy- stępowanie rodzajów: 10 - Lueckisporites, 11 - Klausipollenites, 12 - Acritarcha

1 - siltstones; 2 - claystones; 3 - sandstones; 4 - marls; 5 - dolomiti: limestones; 6 - micritic limestones;

7 - anhydrites; 8 - siliceous-hematite-serici1e schists; 9 - sampled points; 10 -12 - the occurrence

a

^{the repre-}

sentativesof the genera; 10 - Lueckisporites, 11 - Klausipollenites, 12 - 'Acritarcha

1530

1540

1560

.' Pierwsze s tanowisko spor _ górno permskich ...

1\ 1\

1\ 1\

1\ 1\

t\ 1\

1\ 1\

1\ /\

1\ 1\

1\ 1\

"

^1\

fi. 1\

1\ 1\

1\

1\

1\

1\

1\

J\

I I

1

1 I I I

1

t/ll

.~

21 I

o. t/)

:i:

u

OJ

.3

Fig. 2

Zony.

pOIinologiczne Ac (?)

Ab

Au

f----:J1 -

^...

a- ^E2

r::

^.' .

:

.

: - >h

.

~4

~5 .~s

'f

9

ll!!D 10

<:t::P 11

tf 12

783

784 Janina Jerzykiewiez

Infraturma Granulati D y b. et J a e b, 1957 Cyclogranisporites P o t. et K r., 1954

C. sp.

Apicu/atisporites (I b r., 1933) P o t. et K r., 1954 A. sp.

Infraturma Verrucati D y b. et J a e h., 1957 Verrucosisporites D y b. et J a e h., 1957

V. sp.

Infraturma Concavati D y b. et J a e h.

Granu/atisporites (I b r.) P o t. et K r., 1954 G. sp.

Turma Zona/es (B e n. et K i d.) P o t. et K r., 1954· Infraturma Cingu/ati P o t. et K r., 1954

Lycospora (8. W. et B). P o t. et K r., 1954 L. sp.

Anteturma Po//enites P o t., 1931 Turma Saccites E r d t., 1947 8ubturma Disaccites C o o k., 1947 Infraturma Striatiti Pant, 1954

Pollenites

Protohap/oxypinus (8 a m., 1953) H a r t., 1964 ef. Protohap/oxypinus

Lueckisporites (P o t. et KI., 1954) J a n S., 1962 L. virrkiae P o t. et KI., 1954

normy mońologiczne H Visscher (1971~ nonna Aa i Ab Taeniesporites (L e s e h., 1956) J a n S., 1962

T. noviau/ensis L e s e h., 1956 T. /abdacus K I a u S

T. afT. richteri L e s e h.

Infraturma Disacciatri/eti L e s e h., 1956

Pityosporites (8 e W., 1914) N a u m., 1960 P. schaubergeri P o t. et K I.

P. zaPlei P o t. et K I.

P. sp.

P/atysaccus (N a u m.) P o t. et KI., 1954 P. sp.

Labiisporites L e s e h., 1956 L. granu/atus L e s e h.

L. sp.

l//inites K o s., 1950 I. striatus O r ł. -Z W o I.

Limitisporites (L e S e h., 1956) P o t., 1958 L. sp.

Jugasporites L e s e h., 1956

J. de/asaucei (P o t. et K I.. 1954) L e s e h.. 1956

Pierwsze stanowisko spor g6mopennskich. ..

8ubturma· Monosaccites (C h i t a I e y, 1951) P o t. et K r., 1954 Infraturma Dipolsacciti H art., 1965

Cordaitina (8 a m., 1953) emend H a t., 1965

C. ura/ensis (L u b. et Va I t 7, 1941) 8 a m., 1954 Nuskoisporites P o t. et Kl., 1954

N. sp.

Infraturma Monpolsacciti H art., 1965

Endosporites W i I s. et C o e., 1940 E, sp.

Perisacćus N a u m., 1953 P. sp.

8ubturma Monoco/pates (W o o d., 1935) Iv e r s, T r o e l s et 8 m i t h, ·1.950 Infraturma Intorti (N a u m., 1937) P o t., 1958

Cycadopites (W o o d., 1935) W i l s. et Web s t er, 1946 C.sp.

785

W marglisto-wapiennych osadach (1546,3-1459,7 m) stwierdza

się występo­

wanie

zespołu sporowo-pyłkowego

oraz mikroplanktonu - Acritarcha.

Grupę

Saccites

reprezentują

najliczniej dwuworkowe ziarna

pyłkowe,

a w

szczególności

rodzaje: Lueckisporites, KJausipollenites, Pityosporites, Labiisporites i Jugasporites.

Niewielki procent

stanowią pyłki

jednoworkowe (Monosaccites), tj. Cordaitina, Potonieisporites i Nuskoisporites.

Udział

wymienionej mikroflory przedstawia

się następująco:

Lueckisporites 12%

K/ausipollenites

+

Pityosporites 23%

Labiisporites 15%

Jugasporites

+

1/Iinites

+

Limitisporites 14%

Protohap/oxypinus 1%

Taeniesporites 3%

Enty/issa

+

Cycadopites 5%

P/atysaccus 8%

Cordaitina

+

Nuskoisporites 9"/0

Inne 8"/0

Mimo

że

ziarna

pyłków

dwuworkowych

żeberkowanych

(Bisaccate Striates) i jednoworkowych (Monosaccites)

występują,

jak

widać, doŚĆ

licznie, wzrasta

zawartość

Disacciatriletes.

W drugim zespole, stwierdzonym w próbkach na

głębokości

1458,0 m, wy- mienione rodzaje

wykazują redukcję. Zwiększa się

jedynie

udział

rodzaju Klausi- pollenites, Labiisporites oraz Illinites. Rodzaj Klausipollenites reprezentowany jest przez gatunki KJausipollenites schaubergeri

(P

o t. et KI.) oraz Pityosporites zaPfei

(P

o

t.

et Kl.).

Ujawniające się

wahania w procentowym

występowaniu

mikroflory

świadczą

o zmianach

związanych

z wiekiem osadów.

Według

J. Pattisona i in. (1973) wspo- mniana redukcja w

występowaniu

mikroflory zachodzi. zazwyczaj

pomiędzy

gór- nym ZI i Z2, co odpowiada zonie palinologicznej Aa, Ab i

Ac

Lueckisporites (H. Visscher, 1971).

CHARAKTERYSTYKA MAKROFLORY

Na podstawie wykonanych

oznaczeń

mikroflorystycznych

można wnosić

o

składzie

flory górnego permu.

Lądowa roślinność

to

głównie

Gymnospermophyta,

w mniejszej

ilości występują

Pteridophyta. Te ostatnie

zawierają

liczne gatunki

786

Janina Jerzykiewicz

Pteridosperma i Conifera, reprezentowanych

^głównie

przez Cordaitaceae, Gink- goales i Cycadales.

Lądowe rośliny

zachowane w osadach górnopermskich ograni- czone

^są

przede wszystkim do

skał węglanowych.

Ziarna

pyłku

Lueckisporites

reprezentują rośliny

iglaste typu Ul/mania bronni G o p p e r t, Klausipol/enites

należy

do

roślin

iglastych, Pseudovoltzia liebeana (G e i n.)

F

lor., Jugasporites + Limitisporites pochodzi z Ul/mania frumentria (S c h lot.) G o p p e r t, natomiast II/inites

reprezentują rośliny

iglaste typu Voltzia (S. Dybova-Jachowicz, 1978).

ACRITARCHA

W

materiale

pochodzącym

z otworu

Bolesławiec

N

24

A,critarcha

stanowią około 20%

badanego

zespołu

mikroflorystycznego.

Są

to:

Grupa Acritarcha E v i t t., 1963

Podgrupa' Acanthol7Wrphitae D o w~ E v i t t. S a r j., 1963 (= Rodzina Hystrichosphaeridae, O.

Wet z e I, 1933 (pars) .

Baltisphaeridium E i s e n a c k. 1958. emend D o w. et S,a r j., 1963 Micrhystridium D e f I a n d re, 1937, emend D o w. et S a r j~ 1963 Multiplicisphaeridium S t a p., 1961 (E i s e n~ 1962, D o w. et S a r j~ 1963) Podgrupa Polygonomorphitae E v i t t, D o w. et S a r j., 1963

Veryhachium O e u n H, 1954, 1958, emend. D o w. et S a r j., 1963

Podgrupa Sphaeromorphitae E v i t t, D o w. et S ar j., 1963 (= Rodzina Leiosphaer~dae E i s e n., 1954)

? Hoegisphaera S t a p., 1961 Leiomarginata N a u m., 1961

Leiosphaeridia E i s e n., 1958, emend. D o w. et S a r j., 1963 Podgrupa Tasmanitae (S o m m e r) S t a p 1., J a n s. et P o c o c k, 1965

Tasl7Wnites N e w t o n, 1875, emend. E i s e n., 1959

Acritarcha najliczniej reprezentowane

są

przez rodzaje: Baltisphaeridium, Micrhystridium, Veryhachium, Hoegisphaera,' Leiosphaeridium, Tasmanites.

Wy-

mienione

wyżej

rodzaje

świadczyć mogą

o osadach morskich,

powstających

w wo- dach

płytkich

i

przybrzeżnych częściowo zamkniętych

basenów (H. Górka, 1971).

WNIOSKI

Przytoczone

wyżej

dane mikroflorystyczne

wskazują, że

badane osady z otworu

Bolesławiec

N

24 należą

do dolnej i

środkowej części

górnego permu. Odpowiada to zonie palinologicznej Aa, Ab i Ac? Lueckisporites (H. Visscher, 1971, 1972).

Dolna

część zespołu

(1546,0-1497,0 ·m) reprezentuje

zonę Aa

Lueckisporites, górna natomiast (1459,7 -1433,5 m)

należy

do zony Ab i Ac? Lueckisporites (fig. 2).

Mikroflora górnego permu charakteryzuje

się przewagą

sporomorfoskrzydl0- nych,

wśród

których naczelne miejsce

zajmują

sporomorfy dwuworkowe,

występu­

ją również

jednoworkowe sporomorfy oskrzydlone. Natomiast

niewielką rolę odgrywają

sporomorfy wieloworkowe (S. Dybova-Jachowicz, 1978).

Pierwsze stanowisko spor g6mopermskich. ..

787 Badane osady

ujawniły

dwie,

różniące się

ekologicznie grupy

mikroszczątków.

Pierwsza

związana

jest z wysoko

zorganizowaną roślinnością iglastą,

druga z

bliżej nieoznaczoną

pod

względem

systematycznym,

roślinnością wodną.

Otrzymany

materiał

mikroflorystyczny

nawiązuje

do spektrum sporowo-

-pyłkowego

górnego permu obszaru Gór

Swiętokrzyskich

(S. Dybova-Jachowicz, 1978).

Zaznaczają się

jedynie niewielkie

różnice

w

składzie

procentowym. Z omawia- nego otworu otrzymano

większe ilości

rodzajów ziarn

pyłków Klausipollenites

i

Labiisporites,

Bardziej obficie

niż

w Górach

Swiętokrzyskich występuje również

mikroplankton

Acritarcha.

Stwierdza

się także duże podobieństwo

omówionej mikroflory do mikroflory opisanej z Europy Zachodniej (H. Grebe, 1957; W. Klaus,

1954) i Kanady (J. Jansonius, 1962).

Oddział Dolnośląski

Instytutu Geologicmego

Wrocław, al. Jaworowa 19

Nadesłano dnia 23 stycmia 1979 r.

PISMIENNICfWO

DYBOVA-JACHOWICZ S. (1974) - Analyse palynologique des sediments rouges saliferes du Zechstein Superieur (Zouber Rouge) a Kłodawa Rev. Paleob. and Palynology, 17, p. 57 -61.

Amsterdam.

DYBOVA-JACHOWICZ S. (1978) - The palynologica! assemblages from Upper Pennian ci" Poland.

Symp. on Central European Pennian. Jabłonna.

GÓRKA H (1971) - Badania Acritarcha i Dinojlagellata. Post Nauk Geol., Uf 3, P. 61-85. War- szawa.

GREBE H. (1957) - Zur Mikroflora des niederrheinisehen Zechstein. Geol Jb., 73, p. 51-74.

Hannover.

JANSONIUS J. (1962-) - Palynology or Per.mian and Triassic sediments, Peace River Area, Western Canada. Palaeontographica [B], 110, p. 35 -98. Stuttgart.

KLAUS W. (1954) - Sporen aus dem siidalpinen Perm.Jb. Geol, 106, p. 229-361. Wien.

PATTISON J., SMITH D.B., WARRINGTON G. (1973) - A review of Late Permian and Early Triassic biostratigraphy in the British Isles. Canad Soc. Petro!. Geol, 2, p. 220-260. Calgary, Alta, Canada.

VISSCHER H. (1971) - The Permian and Triassic ci" the Kingscourt outhier, Ireland - a palynolo- gical investigation related. to regiona! stratigraphica! problems in the Pennian and Triassic of Europe. Geol. Sury. Irel., Spec. Pap., l, p. 1 -1l4. Utrecht. .

VISSCHER H. (1972)-The Lueckisporites pylynodemes Congr. Inter. Stratigraph. Geol. Carbonifer., C - R, 7, p. 355 - 358. Krefeld.

SCHAARSCHMIDT F. (1963) - Sporen und Hystrichosphaerideen aus deIil Zechstein von Biidin- gen in der Wetterau. Palaeontographica [B], 113, p. 38 -91. Stuttgart.

788 Janina Jerzykiewicz .IIHMHO E>KI.1KEBI.14

nEPBOE 05HAPYJKEHHOE 3AnErAHME BEPXHEnEPMCKMX cnop B CEBEPOCYAETCKMM CMHKnMHOPMM

Pe310Me

BepXHenepMCKMe OTnOlKeHMR anepBIt.e AOK)'MeHTHpoBOHIt. no MMKpocIJnOpe B CeBepoCYAeTCKOM CMHKIlMHOPMM (cjlMr. 1),

no

MopcjlonOrM'leCKoii M3MeH'lMBOCTM 3epeH nlt.nltl\l>' Lueckisporltes onpeAeneHO nonMHOnOrM'leCKOR 30110 Aa. Ab M Ac(l) Lueclcisporites (r. BMwep. 1971). 3Toii 30He OTBe'lOIOT CeAM- MeHTOI4MOHHIt.e I4M.KIlIt. Beppo M CTOCCcjlypT.

1.13Y'lOeMIt.ii MOTepMan COCTORn M3 .40 06P03140BMJ CKBOlKMHIt. 6onecnOBe1.4 24, oT06paHHIt.X C my- 6MHIt. 1433,5-1548,6 M. OHM npeACTOenRnM c060ii B OCHOBHOM AonOMMTIt., AonOMMTOBIt.e M3BecTHRKM, MeprenMCTIt.e M3BecTHRKM M nec'lOHMKM (cjlMr. 2). CnOpOBo-nlt.nltl4eBoii cneKTP 06POlYIOT B OCHOBHOM 3epHO nlt.nltl4lt., COCToenRIO~Me OKono 75% Bceii MMKpacjlnopHoii rpynnlt~ OCTOnltHIt.e 5% 'TO OT- AenltHIt.e MMKpocnopb' He MMelO~Me CKonltlCl HM6YAIt BOlKHOro CTpoTMrpocjlM'lecKoro 3HO'leHMR, a 20%

COCTOenReT MMKpOnnOHKTOH Acritorcha.

B MeprenMcTo-M3BeCTKOBIt.X OTnOlKeHMRX (1546,3-1459,7) 06HopYlKeHO npMcYTCTBMe He60nlt- woii cnopoao-nlt.nltl4eBOii rpynnlt. M MMKponnOHKTOHO Acritarcha. rpynno Saccites ^'lo~e Bcero npeA- CToeneHO AByxnonOCTHIt.MM 3i!PHOMM nlt.nltl\l>' Llleckisporltes. Klausipollenites

+

Pityosporites. Labii- sporites, Jugasporites. BCTpe'lOeTCR TOKlICe HeKoTOpoe KOnM'leCTBO 0AHononOCTHIt.X 3ilpeH nlt.nltl4lt.

«Monosaccites): Cordaitina, Potonieisporim, Nuskoisporites. B Apyroii rpynne, 110 rny6MHe 1549,7- 1433,5 M, BIt.wenepe'lMcneHHIt.e BMAb' HOCRT npM3HOKM peAYKI4MM. YBenM'lMBOeTCR KOnM'leCTIO Klausi- pollenites. Labiisporites. II/inites. Klausipollenites npe,QcToeneH BMAOM K. schaubergeri (P 0 t. et K I.)

J

on son ius. 1.13Me'lMBOCTIt npol4eHTHoro COCToaa MM KPOcjlnOplt. CBMAeTenltCTBYeT 0 M3MeHeHMRX, 06ycnoeneHHIt.x B03POCTOM nopoA. no ,Q. nOTTMCOHY MAp. (1973) ynoMRHYTOR peAYKI4MR MMKpocjlno- pit. npoMcxoAMT MelKAY BepXHMM Z1 M Z2, 'l1'O COOTBeTCTBYeT nonMHonorM'leCKoii 30He Aa, Ab M k. (%) Lueckisporites (H. Visscher, 1971).

KpoMe MM KpocjlnOplt' BCTpe'lOeTCR MMKponnOHKTOH Acritarcha npe,QCToeneHHIt.ii 'lo~e Bcero Proto/eiosphaeridlum. Micrhystridlum, Mult/plicisphaeridium, Veryhachium, Leiosphaeridium, Tasmanites.

3TH BMAb' cBMAeTenltCTBYIOT 0 OCOlKAeHMM nopo,q B ycnOBRX MenKoro MOpR M B npM6pelKHltIX POiiOHOX 'lOCTM'lHOrO 30MKHYTIt.X 6occeiiHOB (r. rypKO, 1971).

Cl>oKTM'leCKMM MMKpocjlnopHIt.ii MOTepMan npMBR31t.BoeTCR K cnopaBOnlt.nltl4eBOMY cneKTpy POl- pea BepxHeii nepMM B CBeHToKwMCKMX ropcix (c. ,Q1t.60Ba-.IIxoBM'l, 1978). OTMe'lOeTCR TOKllCe 60n ....

woe CXOACTBO nOM MMKpocjlnOplt. C MMKpOcjlnopoii 30noAHo EBponlt. (r. rpe6e, 1957; B. Knoyc, 1954) M KOHOAIt. (,Q. ,QlKeHcoHlOc, 1962).

Janina JERZYKIEWICZ

FIRST LOCAUTY OF UPPER PERMIAN SPORES IN THE NORTH-SUDETIC SYNCUNORIUM

Summary

Upper Permian rocks of the North-Sudetic Synclinorium are for the first time dated on the basis of microflora (Fig. I). The palynological zone Aa, Ab and Ac (7) Lueckisporites (H Visscher, 1971),

.

Streszczenie

789

corresponding to the Werra am Stassfurt sedimentary cycles, is here distinguished with reference to morphological changes of Lueckisporites pollen grains.

The studied material comprised 40 core samples from the borehole Boleslawiec N 24, d!,pth interval from 1433.5 to 1548.6 m. The rocks encountered there mai~ly include dolomites, dolomitic limestones and marly limestones with interbeddings of dark-grey. shales and siltstones

am

sandstone intercalat- ions (Fig. 2). Spore-pollen spectnun mainly comprises pollen grains which represent about 75% of the whole microfloristic assemblage, as wen as single microspores without any greater stratigraphic value (5%), and Acritarcha microplankton (20%).

In marly-ca1careous rocks (1546.3-1459.7 m), there was found an assemblage consisting ofinnumer- ous spores

am

pollen and Acritarcha microplankton. The Saccites group is primarily represented by bisacca1e pollen graias: Lueckisporites, Klausipollenites

+

Pityosporites, Labiisporites and Jugasporites.

The share of monosacca1e pollen grains (Monosaccites), i.e. Cortiaitina, Potonieisporites and Nuskoispori- tes, is rather small. The second assemblage, recorded from the depth 1549.7-1433.5, displays a re- duction of the above mentioned genera. The share of the genera Klausipol/enites, Labiisporites and IlIini- tes increases and the genus Klausipollenites is represented by the species K. schaubergeri (P 0 t. et K 1.) J 0 n so n ius. The recorded oscillations in the shares d microflora indica1e changes related to the age of the deposit According to J. Pattisoo and others (1973), the above mentioned reduction in the occurrence of microflora is usually marked at the tum of the upper ZI

am

Z7, corresponding to the palynological zone Aa, Ab and Ac (?) IlIeckisporites (H. Visscher, 1971).

The microflQra was found to he accompanied by Acritarcha microplankton, mainly represented by the genera Protoleiosphaeridium, Micrhystridium, Multiplicisphaerimum, Veryhachium, Leiosphaeridium and Tasmanites. These genera may indica1e that these are marine deposits originating in shallow and near- -shore waterS of partly landlocked basins (H. G6rka, 1971).

The obtained microfloristic material resembles the spore-pollen spectrum of the Upper Permian of the G6ry Swi\ltokrzyskie Mts (s. Dybova-Jachowicz, 1978). It is also very'similar to microtlora de- scribed from the western Europe (R Grebe, 1957; W. Klaus, 1954) and Canada O. Jansonius, 1962).

TABLICA I

Fig. l, 3. Lueckisporites virkkiae. P o t. et K I.

Fig. 2. Lueckisporites virkkiae P o t. et K I.

(norma Aa. H. Visscher, 1971) Fig. 4. Lueckisporites virkkiae P o t. et K I.

(norma Ab, H. Visscher, 1971)

Kwart. Geol., nr 4, 1979 r. TABLICA I

Janina JERZYKIEWICZ - Pierwsze stanowisko spor górnopermskich z synklinorium północno­

sudeckiego

TABLICA II

Fig. 1. Lueckisporites virkkiae P o t. et K I.

Fig. 2. Lueckisporites virkkiae P o t. et K 1..

(norma Ac, H. Visscher, 1971) Fig. 3. Taemaesporites labdacus K l a u s Fig. 4. Taemaesporites n'oviaulensis L e s c h.

Kwart. Geol., nr 4, 1979 r. TABLICA II

Janina JERZYKIEWICZ - Pierwsze stanowisko spor gómopermskich z synklinorium północno­

sudeckiego

TABLICA III

Fig. 1. Taeniasporites aff. richteri L e s c h.

Fig. 2. ci. Striatites Fig. 3. cf.Platysaccus

Fig. 4. Klausipollenites schaubergeri (P o t. et KI.) J a n s. ' Fig. 5, 6. Klausipollenites sp.

Kwart. Geol., nr 4, 1979 r.

s

Janina JERZYKIEWICZ

TABLICA III

3

4

Pierwsze stanowisko spor górnopermskich z synklinorium północno­

sudeckiego

TABLICA IV

Fig. l, 2. Pityosporites zaPlei p o t et KI.

Fig. 3. Pityosporites sp.

Fig. 4. Labiisporites sp.

Fig. 5. Labiisporites granulatw L e s c h.

Kwart. Geol., nr 4, 1979 r. TABLICA IV

2 1

Janina JERZYKIEWICZ - Pierwsze stanowisko spor górno permskich z synklinorium północno­

sudeckiego

TABLICA V

Fig. 1, 3. Jugasporites sp.

Fi!!. 2. Umitisporites Fig. 4, 5. Cycadopites sp.

Kwart. Geol., nr 4, 1979 r. TABLICA V

Janina JERZYKIEWICZ - Pierwsze stanowisko spor górnopermskich z synklinorium pólnocno- sudeckiego

TABLICA VI

Fig. 1,3. Protoleiosphaeridium sp.

Fig. 2. Protoleiosphaeridium cryptowanulosum S t a p l.

Fig. 4 -7. Leiosphaeridium sp.

H.g. 8, 9. Micrhystridium sp.

Fig. lO. MuJtiplicisphaeridiuin sp.

Fig. 11. er. Veryhachium Fig. 12. MuJtiplicisphaeridium Fig. 13. lIoegisphaera sp.

Fig. 14. lIoegisphaera er. glabra S t a p l.

Fig. 15. cf. Tasmanites Fig. 16, 17. Kolonia alg Alga! eolony.

Wszystkie okazy pow. 1000 x AU specimens en!. x 1000

Kwart. Geol., nr 4, 1979 r. TABLICA VI

1 2

7 4

5

6

8 ¹⁰

9

11

13

12

Janina JERZYKIEWICZ - Pierwsze stanowisko spor górnopermskich z synklinorium północno­

sudeckiego