• Nie Znaleziono Wyników

Widok Nekrolog: Profesor Włodzimierz Krysiński (1935–2020)

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2021

Share "Widok Nekrolog: Profesor Włodzimierz Krysiński (1935–2020)"

Copied!
2
0
0

Pełen tekst

(1)

Zagadnienia Rodzajów Literackich, LXIII, z. 3 PL ISSN 0084-4446 DOI: https://doi.org/10.26485/ZRL/2020/63.3/14

Włodzimierz Krysiński

(1935–2020)

17 września 2020 roku w Ottawie zmarł Profesor Włodzimierz Krysiński, literaturoznawca, tłumacz i poeta.

Urodzony w 1935 roku w Warszawie zamieszkał w Łodzi do roku 1959. Tu studiował i wykładał polonistykę na Uniwersytecie Łódzkim oraz Uniwersytecie w Strasburgu, gdzie w roku 1966 obronił pracę doktorską z komparatystyki na temat teatru i dramaturgii Luigi Pirandella oraz teatru francuskiego. Od 1966 roku mieszkał w Kanadzie, a tam wykładał lite-raturę francuską i porównawczą na stanowisku profesora Katedry Studiów Francuskich Uni-wersytetu Carleton (1966–1976) w Ottawie oraz, jako profesor zwyczajny, na Uniwersytecie Montrealskim, pełniąc tam kilkakrotnie funkcję dyrektora (1966–2013). Ponadto wykładał gościnnie na romanistyce i komparatystyce w Niemczech, we Włoszech, Francji, Hiszpanii, Holandii, Argentynie, Brazylii, Chile, a także Japonii i Chinach. Jego prace dotyczyły ewo-lucji dyskursów nowoczesnych (takich jak teatr ponowoczesny, powieść metafikcyjna czy poezja post-Baudelaire’owska) oraz transformacji nowoczesnej awangardy i odnawiających

(2)

168

się kategorii literatury światowej. Specjalista w dziedzinie literatur europejskich oraz amery-kańskich dwudziestego wieku. Autor wielu artykułów teoretycznych i krytycznych na temat powieści nowoczesnej, poezji i teatru.

Oprócz licznych artykułów opublikował m.in.: Carrefours de signes. Essays sur le roman moderne [Skrzyżowanie znaków. Eseje o powieści nowoczesnej] (La Haye 1981, przekład

hisz-pański — 1997), Le paradigme inquiet. Pirandello et le champ comparatif de la modernité

[Niespokojny paradygmat. Pirandello i przestrzeń nowoczesności] (Montreal 1989, przekład

włoski — 1992 i hiszpański — 1995), La novela en sus modernidades. A favor y en contra de Bajtin [Powieść w jej modernizacjach. Za lub przeciw Bachtinowi] (1998), Il romanzo e la

modernità [Powieść i nowoczesność] (Rzym 2003), Comparación y sentido. Varias focalizaciones y convergencias literarias [Porównanie i znaczenie. Różne punkty widzenia i literackie podo-bieństwa] (Lima 2006), Dialécticas da Transgressaõ [Dialektyki transgresji] (Saõ Paulo 2007).

Był wielokrotnym przewodniczącym programów komparatystyki literackiej na uniwer-sytetach w Ottawie i Montréalu, a także President of the Canadian Comparative Literature Association (1983–1985). W 1981 roku uhonorowano go członkostwem w Royal Society of Canada, został także laureatem międzynarodowej nagrody Akademii Aleksandra Humbol-ta za poszukiwania naukowe (Bonn 1997), a w 1999 nagrodzono go członkostwem Société québécoise d’études théâtrales za wkład w rozwój badań teoretyczno- i krytycznoteatralnych

w Quebecu.

Tłumaczył na język francuski utwory polskich poetów XX wieku: T. Różewicza, M. Bia-łoszewskiego, A. Wata, A. Międzyrzeckiego, Z. Herberta, W. Szymborskiej. W 2013 roku był także współautorem polskiego tłumaczenia wierszy kanadyjskiego pisarza i literaturoznawcy Jonathana Locke Harta, opublikowanych przez Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego.

Profesor wydał też kilka własnych zbiorów poetyckich: Powroty sezonów (wyd. zbiorowe 5 x Debiut, Łódź 1960), Ex Occidente (Łódź 1966), Formotropie (Montreal 1977). Tak o jego

debiucie pisał Jerzy Waleńczyk: „Młody poeta jest maksymalistą w sensie artystycznym. Lubi bogatą scenerię i ornamentykę, ma zadatki na wytwornego ironistę. Jest retorykiem, poetą trudnym, epickim, ekstra spektywnym. Krysiński to intelektualista niosący, bodaj że najwięk-szy ładunek intelektualizmu spośród swoich współkolegów. […] Krysiński lubi najwięk-szyfr poetycki, kostiumy, w które chętnie się przebiera. Będzie to na przykład dopożyczony kostium roman-tyczny Słowackiego i symboliczny Baudelaire’a”. I dodaje: „W wierszach tych dźwięczą po-głosy Apolinaire’a, Eliota, Audena, Roberta Warena” (Pięć debiutów, „Odgłosy” 1961 nr 20,

s. 9.). Głosy te z pewnością powracały w pracy badawczej pośród wielu źródeł inspiracji arty-kułów oraz książek komparatystycznych i teoretycznych Profesora Krysińskiego.

Mariusz Gołąb

https://orcid.org/0000-0003-4391-0947

Cytaty

Powiązane dokumenty

Zarówno wymienione w nim mapy tematyczne, jak równie¿ inne opracowania, b¹dŸ bazy danych tematycznych, które mog¹ byæ tworzone przez rozmaite instytucje w ramach obsza- ru

Teza o zależności charakteru oceny moralnej wojny od charakteru określonej teorii wojny wymaga egzemplifikacji, potwierdzenia przez analizę historii etyki, która

Komisja podkreślała konieczność zgodności podziału państwa na wojewódz­ twa z podziałem terytorialnym dla innych działów administracji (wówczas 15), co miało

Pozostaje nam jeszcze zdefiniowanie wrogości. Jest to cecha osobowości odzw ier­ ciedlająca szczególne pow iązania uczucia gniewu oraz werbalnej i behawioralnej

Zagadnienia powstania substancji ropnej i tworzenia się złóż ropnych nie przestają być aktualnemi do dziś od wielu lat. Kilka­ krotnie zwracał się prof. Dziś po

Perhaps this was the case in 950 AD: that year, Leo Phocas sur- prised Sayf al-Dawla, who was already returning to his territory after a successful campaign, carrying

Bez umiejętności oceny jej jakości, bez wiedzy na temat form i zasad komunikacji naukowej, bez wiedzy na temat rozmaitych źródeł i form publikacji, a czasem także bez

Badania będą