Drodzy uczniowie zbliżamy się do najważniejszych Świąt w roku dla nas. Niedziela Palmowa, Triduum Paschalne i sama Wielkanoc będą w tym roku zupełnie inne, nie będziemy mogli uczestniczyć w tych wydarzeniach w kościele tylko za pośrednictwem mediów społecznościowych czy telewizji, do czego was już zachęcam. Pamiętajcie o modlitwie w tym trudnym czasie, ja zapewniam o modlitwie za was, mam nadzieję, że macie się dobrze. Bardzo brakuje mi spotkań z wami
Możecie kontaktować się ze mną przez dziennik elektroniczny bądź email agnieszka.gazinska@soswdnr.pl
Jeżeli w poleceniu jest mowa o wykonaniu w zeszycie to możecie wybrać: czy
zapisujecie to w zeszycie i wysyłacie zdjęcia czy piszecie w dokumencie Word lub też w treści meila jeśli nie ma innej możliwości.
TEMAT : Dziecko, za jaką cenę?
1. Zapoznaj się z definicjami dotyczącymi tematu.
„In vitro (w szkle) metoda sz. z. polegająca na pobraniu komórek jajowych od kobiety (po stymulacji hormonalnej) oraz plemników od mężczyzny (przez masturbację) i doprowadzeniu do zapłodnienia w warunkach laboratoryjnych.
Zazwyczaj powołuje się do życia kilka embrionów, z których wybiera się te najlepiej rokujące i wprowadza do organizmu matki w celu zwiększenia szans na
powodzenie procedury. Nadliczbowe embriony podlegają zamrożeniu. Niektóre z nich mogą być wykorzystane w kolejnych procedurach in vitro, inne ulegają zniszczeniu. Skuteczność tej metody wynosi ok. 20–30%”.
Niepłodność – mówimy o niej wtedy, gdy małżonkowie nie mogą mieć dziecka pomimo starań o jego poczęcie w okresie 1–2 lat. Może występować wiele przyczyn niepłodności zarówno po stronie kobiet (np. niedrożność jajowodów, obecność guzów, zrostów obrębie miednicy, zaburzenia owulacji, hormonalne, policystyczność jajników itp.) mężczyzn (np. obniżone parametry nasienia, niezstąpienie jąder, zanik jąder, spodziectwo (ujście cewki moczowej w innym miejscu prącia), jak i obu równocześnie. Statystycznie 40% problemów leży po stronie kobiet, 40% – mężczyzn, a u 20% małżeństw przyczyny leżą po obu stronach. Ważny jest styl życia (np. palenie papierosów wpływa szkodliwie na plemniki, stosowanie antykoncepcji, zwłaszcza hormonalnej, działa ujemnie na gospodarkę hormonalną kobiety), wiek małżonków (poniżej 35 lat szanse są większe na poczęcie, powyżej tego wieku mniejsze). Leczenie wymaga starannej diagnozy przyczyn i odpowiedniej terapii, która może, obejmować badania USG, biochemiczne, dokładną obserwację cyklu płodności kobiety, leczenie hormonalne, zabiegi chirurgiczne itp.
Sztuczne zapłodnienie – zastosowanie różnych metod medyczno-technicznych w celu zapłodnienia komórki jajowej nasieniem męskim i uzyskanie poczęcia życia ludzkiego w inny sposób niż stosunek płciowy mężczyzny i kobiety. Powstanie i rozwój metod sz. z. jest ściśle związany z chorobą niepłodności. Metody sz.z. dzielą się na dwie grupy: pozaustrojowe (poza organizmem matki, czyli in vitro) oraz wewnątrzustrojowe (wewnątrz jej układu rozrodczego). W przypadku tej drugiej metody wprowadza się wcześniej pobrane od mężczyzny nasienie do organizmu kobiety w celu zapłodnienia komórki jajowej.
Naprotechnologia jest terminem stosunkowo mało znanym, w przeciwieństwie do innej metody leczenia niepłodności, czyli do in vitro. Czym te metody się od siebie różnią?
Przede wszystkim tym, że naprotechnologia jest o wiele skuteczniejsza. In vitro nie leczy przyczyny bezpłodności, tylko «wyręcza» rodziców w prokreacji, czyniąc przy tym wiele szkodliwego zamieszania w organizmie kobiety. W naprotechnologii kobieta zostaje dokładnie zdiagnozowana, leczona, staje się płodna i może rodzić dzieci, nie tylko jedno, ale także kolejne. Dzięki naprotechnologii w ciążę zachodzi nawet 80 proc. leczących się małżeństw. W przypadku in vitro odsetek ten wynosi tylko 30 proc. Są to dwie zupełnie różne metody podejścia do niepłodności. (...) Na czym polega terapia?
Podstawą jest systematyczna obserwacja cyklu i notowanie wszystkich
biomarkerów płodności przy pomocy tzw. modelu Creighton. Na specjalnej karcie należy odnotowywać wszystko: obecność śluzu, a także każde plamienie czy krwawienie. Każda para małżeńska jest prowadzona przez swojego instruktora, który uczy obserwacji i przygotowuje ich do spotkania z lekarzem. Po dwóch lub trzech zaobserwowanych cyklach małżeństwo odbywa konsultację z lekarzem naprotechnologiem. Obecnie w Polsce kształci się już pierwszy lekarz w tej dziedzinie i w końcu kwietnia przyjmie pierwszych pacjentów.
Analizując zapisy w karcie pacjentki, lekarz potrafi zdiagnozować pewne nieprawidłowości cyklu. Okazuje się, że biomarkery u kobiet płodnych i niepłodnych bardzo często różnią się od siebie – różnice te są czasem
spowodowane niewielkimi zaburzeniami hormonalnymi, których nie wykrywa się w zwykłych badaniach krwi. Lekarz naprotechnolog zleca badania krwi w
odpowiednie dni skorelowane z czasem owulacji, dzięki czemu może zauważyć nawet niewielkie zaburzenia. Wielką korzyścią z obserwacji jest fakt, że lekarz wie, w jakich momentach cyklu trzeba je wykonać, by były najbardziej wiarygodne.
Także zastosowane leczenie dostosowane jest indywidualnie do cyklu kobiety. Jeśli np. otrzymuję domięśniowe zastrzyki, to jest to podanie celowane, konkretnego dnia, ściśle powiązane z moim cyklem. Jeśli leki nie pomagają, to czasami trzeba wkroczyć z leczeniem bardziej inwazyjnym: laparoskopią czy zabiegami
chirurgicznymi. Od 20 do 40 proc. par jednak już w trakcie samych obserwacji, bez żadnego leczenia, potrafi precyzyjnie ustalić moment, w którym jest największa
szansa na zapłodnienie, podejmuje wtedy współżycie i dochodzi do poczęcia dziecka. To tylko dowodzi jak bardzo ludzie nie znają swoich organizmów.
Naprotechnologia jest bardzo skuteczna, ale oczywiście metoda ta jest bezradna w przypadku, gdy do zapłodnienia dojść nie może, bo np. mężczyzna w ogóle nie produkuje plemników lub gdy kobieta jest po usunięciu gonad.
Czy naprotechnologia jest kosztowna?
Koszt spotkań z instruktorem w ciągu roku wynosi ok. 800 zł. Badania hormonalne, leki, dojazd do specjalisty też kosztują. Cena zażywanych przeze mnie leków
wynosi ok. 120 zł miesięcznie, ponad drugie tyle kosztują leki męża. Łączny koszt leczenia w ciągu roku może wynosić więc kilka tysięcy zł. Pieniądze te nie są zmarnowane, leczona jest przyczyna bezpłodności, terapia służy więc naszemu zdrowiu. In vitro jest dużo droższe, a przy tym mniej skuteczne, etycznie naganne i nie leczy z przyczyn bezpłodności.
Do dr. Boyla zgłaszają się pary małżeńskie po nieudanych próbach zapłodnienia in vitro i jak się okazuje, nawet w prawie 60 proc. nie mają zdiagnozowanej przyczyny bezpłodności. Dzięki naprotechnologii u wszystkich tych par, podkreślam
wszystkich (!), udało się taką przyczynę ustalić, a 30 proc. tych par po nieudanych in vitro dzięki obserwacjom i odpowiedniej terapii w sposób całkowicie naturalny zostało rodzicami. Wszystko to mimo faktu, że próby poczęcia dziecka metodą in vitro obniżają szanse małżeństwa na naturalne zapłodnienie. W bardzo wielu przypadkach głównym powodem bezpłodności badanych par było banalne,
niedostateczne wydzielanie śluzu, czego nie da się wykryć inaczej niż przez bardzo precyzyjne i systematyczne obserwacje”.
TEMAT : Adopcja – twój wybór
1. Zastanów się czy możesz pomóc w jakiś sposób dzieciom ze zdjęć?
2. Przeczytaj tekst dotyczący adopcji.
„Adopcja (łac. adoptio) oznacza przysposobienie, uznanie obcego dziecka za własne. Między dzieckiem a rodziną przysposabiającą (adoptującą) powstają relacje prawne takie jak w rodzinie biologicznej.
RODZAJE ADOPCJI:
Przysposobienie pełne – stanowi w polskim ustawodawstwie regułę. Osoba w ten sposób przysposobiona staje się członkiem rodziny przysposabiającego. Więzy prawne z jego dotychczasową rodziną ulegają definitywnemu zerwaniu. Cechą tego przysposobienia jest to, że rozciąga się ono nie tylko na samego przysposabianego i przysposabiającego, ale na całą rodzinę przysposabiającego, tak jak gdyby
przysposobiony urodził się jako dziecko naturalne przysposabiającego. Powstają wzajemne prawa i obowiązki alimentacyjne.
Przysposobienie niepełne – powoduje powstanie stosunku rodzinnego tylko między przysposabianym i przysposabiającym, nie rozciąga się na krewnych
przysposabiającego.
Przysposobienie całkowite, zwane również anonimowym, jest najdalej idącą postacią przysposobienia. Możliwe jest tylko wtedy, gdy rodzice dziecka przed sądem opiekuńczym wyrażą zgodę na przysposobienie swego dziecka w
przyszłości, bez wskazania osoby przysposabiającej”.
(Kodeks Rodzinny i Opiekuńczy – Ustawa z dnia 25 lutego 1964 r., art. 114–127)
3. Zapoznaj się z aplikacją „Adoptuj życie”. Możesz poczytać o niej w internecie.
http://www.adoptujzycie.pl/
Duchowa adopcja
To modlitwa w intencji adoptowanego dziecka oraz jego rodziców. Trwa dziewięć miesięcy – mniej więcej tyle, ile ciąża kobiety.
Duchową Adopcję Dziecka Poczętego zainicjowała Błękitna Armia Matki Bożej Fatimskiej. Informacje na temat tej inicjatywy przeniknęły do Polski za
pośrednictwem artykułu Pawła Milcarka, zamieszczonego w «Rycerzu
Niepokalanej» ze stycznia 1987 roku. W Polsce inicjatywa zakiełkowała w kościele pw. Ducha Świętego oo. Paulinów w Warszawie przy ul. Długiej. Powstała grupa pod nazwą Straż Pokoleń. Pierwszej Duchowej Adopcji dokonano 2 lutego 1987 roku.
Na początku 1994 roku powołano do życia ogólnopolski Ruch Krzewienia Duchowej Adopcji, pod patronatem Przeora Jasnej Góry. 25 i 26 marca 1994 roku na Jasnej Górze w Częstochowie odbyła się promocja Duchowej Adopcji i pierwsze
przyrzeczenia przed Cudownym Obrazem Matki Bożej Królowej Polski.
Na te Święta przyjmijcie życzenia dla Was i Waszych bliskich:
Życzę Radosnych Świąt Wielkanocnych wypełnionych nadzieją budzącej się do życia wiosny i wiarą w sens życia. Niech radość Wielkanocy napełni Wasze serca nadzieją i obfitością łask od Chrystusa Zmartwychwstałego.
Niech te Święta będą okazją do szczególnego spotkania z Chrystusem, czasem budowania prawdziwej wspólnoty i przestrzenią radości wypływającej z serca.
Katechetka Agnieszka Gazińska
