Drodzy Przyjaciele!!!

(1)

ISBN 83-924114-1-2 ISBN 978-83-924114-1-3

(2)

Drodzy Przyjaciele!!!

Dziękujemy Wam bardzo gorąco za przystąpienie do na- szych lekcji udzielania pierwszej pomocy. Dziękujemy, że chcecie z nami tworzyć ten program, dziękujemy za Wasze zaangażowanie i wiarę, że dotrzemy z nim do każ- dego dziecka w Polsce. Bez Was nie dokonalibyśmy tego.

Moi Drodzy, przekażcie zdobytą wiedzę dzieciom i nie

zapominajcie, że przez zabawę przemawiacie do nich naj-

lepiej. Pamiętajcie też, że to Wy jesteście najważniejszym

ogniwem w tym programie. Liczymy na Was i ściskając

serdecznie życzymy Wam wytrwałości!

(3)

KARTA PRZEPROWADZONYCH ZAJĘĆ 38

(4)

.

WPROWADZENIE

Każdy może nauczyć się podstawowych zasad udzielania pierwszej pomocy, gdyż nawet skomplikowanie brzmiąca resuscytacja to w rzeczywistości kilka prostych czynności.

Jednak od tego, czy znajdzie się ktoś, kto je prawidłowo wykona, może zależeć czyjeś życie. Pamiętaj, że może to dotyczyć również Ciebie i Twoich bliskich – od tego, czy nie stracisz głowy i bez wahania zaczniesz pomagać, może zależeć ich życie. Ważne jest byś działał sprawnie, zachowu- jąc spokój i opanowanie. Aby pomóc, powinieneś wiedzieć, jak to zrobić. Dzięki tej książce nauczysz się, przypomnisz sobie i powtórzysz, krok po kroku, jakie są podstawowe czynności ratujące życie.

Gdyby co dziesiąty mieszkaniec Ziemi potrafił

udzielać pierwszej pomocy, ocaliłoby to MILION

ludzi rocznie!

(5)

Aby ułatwić Państwu przyswajanie wiedzy z zakresu udzielania pierwszej pomocy podzieliliśmy książkę na kilka rozdziałów:

Podstawowe czynności ratujące życie

Rozdział opisuje czynności, których wykonanie może przywrócić zdrowie lub uratować życie osoby potrzebującej pomocy.

Rozdział opisuje elementy, na które należy zwrócić uwagę przy nauczaniu pierwszej pomocy oraz przykłady zabaw edukacyjnych.

Fundacja WOŚP przekazuje do szpitali najnowocześniejszy sprzęt medyczny do ratowania życia i monitorowania zdro- wia dzieci. Prowadzi również cztery programy

medyczne, mające na celu wczesną diagnostykę wad słuchu i wzroku, leczenie chorób układu oddechowego oraz zapo- bieganie powikłaniom w cukrzycy.

Materiały do prowadzenia zajęć

Kilka słów o Fundacji

(6)

Aby łatwiej było zapamiętać kolejność czynności wykonywa- nych w trakcie udzielania poszkodowanemu pierwszej po- mocy, powstał Łańcuch Przeżycia. Pokazuje on prawidłową kolejność czynności, których wykonanie maksymalnie zwięk- szy szanse skutecznej pomocy w przypadku braku oddechu.

ŁAŃCUCH PRZEŻYCIA

WeZWANIe POMOcy WcZesNA ResUscyTAcjA WcZesNA DeFIbRyLAcjA

(7)

Tak jak każdy łańcuch, ten też składa się z ogniw. Ważne jest byś nie pominął żadnego z nich oraz pamiętał o ich prawidłowej kolejności. Zapewni to szybką i skuteczną pomoc osobie posz- kodowanej.

ŁAŃCUCH PRZEŻYCIA

WcZesNA DeFIbRyLAcjA

WcZesNA ResUscyTAcjA WcZesNA POMOc

sPecjALIsTycZNA

(8)

Wdechy

SCHEMAT

(9)

(10)

Jednym z najważniejszych ele- mentów udzielania skutecznej pierwszej pomocy jest zachowa- nie własnego bezpieczeństwa.

Jeśli miejsce wypadku stanowi zagrożenie dla Ciebie jako ra- townika, zrób tyle, ile możesz nie narażając własnego zdrowia i ży- cia. Przede wszystkim pamiętaj, aby wezwać pomoc, a następnie spokojnie zaczekaj na przyjazd wyspecjalizowanych służb. Jeśli masz przy sobie lateksowe ręka- wiczki lub maseczkę do sztucz- nego oddychania, użyj ich.

Pamiętaj, że Twoje bezpieczeństwo jako

BEZPIECZEŃSTWO

(11)

Jeśli stwierdziłeś, że jest bezpiecznie, powinieneś ocenić stan poszkodowanego. Jest to bardzo ważne, bo dzięki temu będziesz mógł podjąć decyzję, co robić dalej. Podejdź do poszkodowa- nego i głośno spytaj: „czy coś się stało?”, „słyszysz mnie?”. Jeśli Ci odpowie, spytaj: „potrzebujesz pomocy?”. Jeśli tak, pomóż mu w miarę swoich możliwości. Jeśli nie odpowie na Twoje za- wołanie lub nie poruszy się, delikatnie potrząśnij poszkodowa- nego za ramię. Gdy nadal w żaden sposób nie reaguje, oznacza to, że jest nieprzytomny. Wtedy natychmiast wezwij pomoc.

Delikatnie potrząśnij poszkodowanego za ramię i głośno spytaj:

„czy coś się stało?”, „słyszysz mnie?”.

SPRAWDZANIE PRZYTOMNOŚCI

(12)

P

WZYWANIE POMOCY

Wezwanie pomocy jest następną ważną rzeczą, którą powi- nieneś wykonać. Od tego, czy powiadomisz służby ratowni- cze o wypadku, może zależeć życie poszkodowanych.

sŁUŻby RATOWNIcZe W POLsce:

112 Telefon ratunkowy

999 Pogotowie Ratunkowe

998 straż Pożarna

(13)

WZYWANIE POMOCY

co powinieneś powiedzieć dyspozytorowi:

– Przedstaw się

– Gdzie się znajdujesz i gdzie znajduje się osoba lub osoby potrzebujące pomocy

(podaj miasto, ulicę, charakterystyczne punkty) – co się stało

– Ilu jest poszkodowanych

– Numer telefonu z którego dzwonisz

Poczekaj, aż dyspozytor potwierdzi zgłoszenie

Nie bój się zadzwonić pod 112

Pamiętaj! Nigdy nie rozłączaj się pierwszy!

(14)

SPRAWDZANIE ODDECHU

UDROŻNIENIE DRÓG ODDECHOWYCH

Jeśli już stwierdziłeś, że poszkodowany jest nieprzytom- ny – powinieneś ocenić czy oddycha. W tym celu musisz udrożnić drogi oddechowe poszkodowanego i ocenić czy jego oddech jest prawidłowy, czy też go nie ma.

Połóż swoją rękę na czole poszkodowanego,

a palce drugiej na kostnej części jego podbródka.

(15)

Oddech sprawdzaj przez 5-10 sekund

SPRAWDZANIE ODDECHU

Po udrożnieniu dróg oddechowych przyłóż swój policzek i ucho do ust i nosa poszkodowanego. Staraj się usłyszeć oraz wyczuć na swoim policzku oddech poszkodowanego. Przy- glądaj się też klatce piersiowej poszkodowanego – powinna się unosić. Używaj zmysłów: słuchaj, wyczuwaj i patrz.

W ten sposób upewnisz się czy poszkodowany oddycha

(16)

Jeśli poszkodowany jest nieprzytomny, ale oddycha, nale- ży go ułożyć w pozycji bocznej. Dzięki ułożeniu poszko- dowanego na boku i odchyleniu jego głowy zapewnisz mu drożność dróg oddechowych. Jeżeli masz do dyspozycji koc okryj poszkodowanego. Będzie mu ciepło i wygodnie.

Uklęknij przy poszkodowanym.

Rękę, która jest bliżej ciebie połóż wzdłuż jego głowy.

Drugą rękę poszkodowanego ugnij w łokciu i przyłóż do jego policzka.

POZYCJA BOCZNA

(17)

Zegnij w kolanie tę nogę poszkodowanego, która jest dalej od ciebie.

Przyciągnij poszkodowanego, za bark i zgięte kolano, w twoją stronę i połóż go na boku.

Pamiętaj, by głowa poszkodowanego leżała na jego ramieniu a łokieć drugiej ręki opierał się o ziemię.

POZYCJA BOCZNA

Kontroluj oddech co 1 minutę

(18)

Jeśli poszkodowany nie oddycha lub oddycha nieprawidło- wo powinieneś wykonać oddechy ratownicze. Każdy od- dech ratowniczy powinien trwać 1 sekundę. Pamiętaj, aby drogi oddechowe były cały czas udrożnione.

WDECHY RATOWNICZE

jeśli jeszcze nie odsło-

niłeś klatki piersiowej

poszkodowanego, zrób

to teraz.

(19)

WDECHY RATOWNICZE

Przyłóż swoje usta do ust poszkodowanego i zrób wdech ratowniczy.

Kątem oka obserwuj klatkę piersiową poszkodowanego. jeśli pod- czas wdechu uniosła się – oddech został wykonany prawidłowo.

jeśli klatka piersiowa poszkodowanego nie uniosła się, udrożnij ponownie drogi oddechowe i wykonaj kolejny wdech ratowniczy (nie więcej niż dwa razy). jeśli nawet przy drugim wdechu klatka piersiowa nie uniosła się, przejdź do uciśnięć.

Wykonaj dwa wdechy ratownicze

(20)

Wykonując wdechy ratownicze dostarczasz wraz z powie- trzem tlen do płuc poszkodowanego. Teraz musisz rozpro- wadzić natlenioną krew po jego organizmie. W tym celu wykonaj uciski klatki piersiowej poszkodowanego.

Ułóż nasadę jednej swojej dłoni w środkowej części klatki piersiowej poszkodowanego, pomiędzy

brodawkami sutkowymi.

UCISKANIE KLATKI PIERSIOWEJ

(21)

Uciskaj klatkę piersiową 30 razy.

Uciskaj mocno i szybko.

UCISKANIE KLATKI PIERSIOWEJ

(22)

RESUSCYTACJA KRĄŻENIOWO-ODDECHOWA

Wykonuj na zmianę 2 wdechy ratownicze

i 30 uciśnięć klatki piersiowej.

(23)

RESUSCYTACJA KRĄŻENIOWO-ODDECHOWA

Pozwól klatce piersiowej na całkowite rozprężenie po każdym uciśnięciu.

Pamiętaj aby uciski klatki piersiowej

wykonywać idealnie w pionie.

(24)

Fundacja Wielka Orkiestra Świątecznej Pomocy ul. Niedźwiedzia 2a

02-737 Warszawa

tel.(0 22) 852-32-14, 852-32-15 fax (0 22) 852-07-52

e-mail:uczymyratowac@wosp.org.pl; wosp@wosp.org.pl Koordynator programu: Jacek Pawuska, tel. 0 695-870-026 Osoba kontaktowa: Paulina Romulewicz, tel. 0 695-870-030 e-mail: uczymyratowac@wosp.org.pl

www.wosp.org.pl/uczymyratowac American Heart Association

777 Penn Center Blvd., Suite 200 Pittsburgh, PA 15235

phone:(412) 824-3122 fax: (412) 824-3934

http://www.americanheart.org

Polska Rada Resuscytacji ul. Kopernika 17

31-501 Kraków

tel./fax: (0 12) 424-77-97, (0 12) 424-77-98 prc@prc.krakow.pl

POMOCNE ADRESY

(25)

Drogi Nauczycielu,

Ta część książki ma stanowić dla Ciebie pomoc w prowadzeniu zajęć z pierwszej pomocy. Proponujemy w niej, jak można poprowadzić takie zajęcia. Nie są to sztywne konspekty, które musisz realizować krok po kroku. Jak już wspomnieliśmy, są to jedynie nasze propozy- cje, które możesz dowolnie modyfikować w zależności od potrzeb.

Liczymy na Twoje doświadczenie i pomysłowość. Zdajemy sobie sprawę, że to Ty najlepiej znasz potrzeby swoich podopiecznych.

Wiesz, co lubią i jak najłatwiej przyswoją wiedzę, dlatego tak bar- dzo liczymy na Ciebie!

Jesteśmy bardzo ciekawi Twoich pomysłów. Jeśli tylko chcesz podzie- lić się z nami i innymi nauczycielami uwagami i swoimi pomysłami, prosimy o kontakt. Jednocześnie mamy nadzieję, że uda Ci się wy- korzystać i udoskonalić nasze pomysły. Staraliśmy się jasno określić cele, które chcemy zrealizować, aby łatwiej było Ci wpleść zajęcia z pierwszej pomocy w swoje scenariusze zajęć. Wierzymy, że wspól- nie uda nam się w ciekawy i atrakcyjny sposób przekazać naszym najmłodszym wiedzę z zakresu pierwszej pomocy.

PODSTAWOWE CZYNNOŚCI RATUJĄCE ŻYCIE

(26)

BEZPIECZEŃSTWO cele:



Uczeń powinien pamiętać, że aby zacząć kogoś ratować musi zapewnić sobie bezpieczeństwo



Wie, że nie będzie mógł pomóc, jeśli sam nie będzie bezpieczny



Pamięta o zapewnieniu bezpieczeństwa osobie poszkodowanej



Potrafi wskazać przedmioty, które są niebezpieczne

Propozycje zajęć:

1. Przygotuj zabawę (KIM).

Niech uczniowie spośród różnych przedmiotów zapamiętają te, które mogą być niebezpieczne dla nich i dla poszkodowanego.

2. Podziel uczniów na grupy. Każda z nich niech odegra jedną ze scenek:

a) pomagają sąsiadce w jej domu, gdzie znajdują się ostre przedmioty b) pomagają komuś na ulicy

c) pomagają w sytuacji, w której istnieje możliwość porażenia prądem.

Pozwól uczniom komentować każdą ze scenek.

3. Przeprowadź z uczniami „burzę mózgów” na temat, jakie zachowania są pożądane, aby zapewnić sobie i osobie poszkodowanej bezpieczeństwo.

4. Niech uczniowie odnajdą na terenie szkoły przedmioty, które mogą być niebezpieczne.

5. Niech dzieci wykonają wywiad wśród dorosłych, jak zadbać o bezpieczeństwo.

6. Wykonaj z dziećmi na dużym papierze rysunek dotyczący bezpieczeństwa w razie wypadku (kolorowanka).

7. Niech uczniowie przejdą między ławkami z zawiązanymi oczami, następnie niech pokonają tę samą trasę po usunięciu z niej

(27)

SPRAWDZANIE PRZYTOMNOŚCI cele:



Uczeń powinien umieć zdefiniować terminy: osoba przytomna, osoba nieprzytomna



Wie, jak sprawdzić stan przytomności



Potrafi prawidłowo ocenić stan przytomności poszkodowanego



Potrafi prawidłowo udrożnić drogi oddechowe

Propozycje zajęć:

1. Wytłumacz uczniom, kiedy mamy do czynienia z osobą przytomną a kiedy z nieprzytomną.

2. Zróbcie „burzę mózgów” i wybierzcie najlepszy sposób na zapytanie czy można komuś pomóc.

3. Wytłumacz uczniom, dlaczego należy słuchać tego, co mówi osoba poszkodowana.

4. Wytłumacz jak sprawdzić, czy osoba na pewno jest nieprzytomna (potrząśnij za ramię).

5. Zapytaj uczniów, co zrobią w sytuacji, kiedy osoba będzie nieprzytomna. (Niech przedstawią to za pomocą rysunku).

6. Napisz na tablicy nr 112, przeprowadź z uczniami rozmowę, do czego może być potrzebny ten numer.

7. Zaprezentuj uczniom jak prawidłowo wezwać pomoc.

8. Wspólnie omówcie wykonane prace. Zaproponuj uczniom, aby zaprezentowali w formie krótkich scenek to, czego dowiedzieli się na zajęciach.

9. Wspólnie omówcie przedstawione przez dzieci scenki.

10. Podsumuj zajęcia z uczniami. Sprawdź, czego się dowiedzieli, w tym celu możesz wykorzystać krótki quiz.

(28)

ŚP

WEZWANIE POMOCY cele:



Uczeń potrafi wymienić numery alarmowe



Potrafi prawidłowo przeprowadzić rozmowę z dyspozytorem pogotowia



Wie, w jakich sytuacjach niezbędne jest wezwanie fachowej pomocy



Wie, jak ważne jest szybkie wezwanie pomocy



Wie, jak szybko wezwać pomoc kiedy w pobliżu nie ma telefonu

Propozycje zajęć:

1. Daj uczniom kartki z wypisanymi numerami alarmowymi. Niech uczniowie dorysują to, co kojarzy im się z danym numerem.

Następnie omów prace z uczniami i zróbcie wystawę prac.

2. Zaprezentuj uczniom prawidłową rozmowę z dyspozytorem i pozwól im ją komentować. Porozmawiaj z uczniami o tym, co należy powiedzieć dyspozytorowi w czasie takiej rozmowy.

Wytłumacz, dlaczego ważne jest zachowanie kolejności.

3. Pozwól uczniom kolejno, w parach przeprowadzić taką rozmowę.

4. Pobawcie się w Głuchy Telefon. Zwróć uwagę na to, że dzwoniący musi usłyszeć potwierdzenie dyspozytora – pierwsza osoba musi potwierdzić hasło.

5. Powiedz uczniom jak należy wezwać pomoc, gdy w pobliżu nie ma telefonu.

6. Zaproponuj dzieciom zabawę w „mur”. Podziel uczniów na cztery grupy. Pierwsza grupa musi grupie trzeciej przekazać jedno hasło, a grupa druga grupie czwartej. Grupy ustawione są kolejno

od 1 do 4. Zabawa polega na tym, aby dwie różne informacje zostały przekazane w tym samym czasie.

Omów zabawę. Wytłumacz uczniom, że nie zawsze muszą zostać usłyszani przez innych, dlatego najlepiej samemu pobiec po pomoc.

(29)

SPRAWDZANIE ODDECHU cele:



Uczeń potrafi właściwie ocenić, czy u poszkodowanego jest zachowany oddech



Potrafi samodzielnie udrożnić drogi oddechowe



Zna zasadę słyszę – czuję – widzę



Wie, że oddech należy sprawdzać spokojnie, poświęcając na tę czynność 5-10 sekund

Propozycje zajęć:

1. Zaproponuj uczniom zabawę (zawody), kto dłużej wstrzyma oddech.

2. Pozwól uczniom powiedzieć, co czuli, kiedy wstrzymywali oddech.

Zapisz na tablicy ich odczucia.

3. Pokieruj rozmową tak, aby uczniowie zrozumieli, że gdy ktoś sam nie potrafi wziąć oddechu/spokojnie oddychać, należy mu pomóc.

4. Zademonstruj uczniom jak prawidłowo udrożnić drogi oddechowe i sprawdzić oddech, następnie wykonaj tę czynność jeszcze raz, powoli, komentując to, co robisz.

5. Przy kolejnym pokazie pozwól uczniom samodzielnie komentować wykonywane czynności.

6. Podziel uczniów, by w parach mogli poćwiczyć nabyte umiejętności.

7. Pozwól uczniom powiedzieć, co było dla nich najtrudniejsze.

8. Przypomnij zasadę widzę – słyszę – czuję.

9. Przeprowadź zabawę, która uświadomi dzieciom, że poznawanie zmysłami jest bardzo ważne i najlepiej jest, gdy połączą

doświadczenia odbierane wszystkimi zmysłami jednocześnie.

10. Zaproponuj uczniom zilustrowanie tej zasady (wierszyk, rymowanka).

11. Wspólnie wykonajcie galerię prac (przedstawcie wierszyki).

(30)

POZYCJA BOCZNA cele:



Uczeń potrafi ułożyć poszkodowanego w pozycji bocznej



Wie, kiedy stosuje się taką pozycję



Wie, że należy kontrolować oddech poszkodowanego w pozycji bocznej



Wie, że należy okryć poszkodowanego, jeżeli jest taka możliwość

Propozycje zajęć:

1. Przypomnij uczniom, kiedy mamy do czynienia z osobą nieprzytomną.

2. Przypomnij, jak prawidłowo udrożnić drogi oddechowe i sprawdzić oddech u poszkodowanego.

3. Przeprowadź z uczniami sondę, jak pomóc osobie nieprzytomnej.

4. Podsumuj rozmowę z uczniami.

5. Pokaż uczniom, jak należy prawidłowo ułożyć poszkodowanego w pozycji bocznej. Omów wykonane czynności.

6. Podziel uczniów w pary, niech na sobie przećwiczą tę pozycję.

Kontroluj, czy uczniowie prawidłowo wykonują wszystkie czynności i koryguj ewentualne błędy.

7. Przypomnij uczniom o konieczności zapewnienia bezpieczeństwa osobie poszkodowanej.

8. Niech uczniowie wykonają z modeliny bądź plasteliny rzeźby osoby ułożonej w pozycji bocznej.

9. Niech uczniowie narysują historyjki, w których pojawi się osoba nieprzytomna, którą trzeba ułożyć w pozycji bocznej.

10. Niech uczniowie narysują, po kolei, jak układać osobę w pozycji bocznej.

(31)

WDECHY RATOWNICZE cele:



Uczeń potrafi ocenić, kiedy należy wykonać wdechy ratownicze



Uczeń potrafi wykonać prawidłowe wdechy ratownicze



Wie, że wdechy należy wykonywać powoli i spokojnie



Pamięta, aby patrzeć na ruchy klatki piersiowej poszkodowanego



Pamięta, że należy udrożnić drogi oddechowe



Wie, że wdechy ratownicze można ćwiczyć tylko na manekinie

Propozycje zajęć:

1. Przypomnij uczniom, jak prawidłowo udrożnić drogi oddechowe i sprawdzić oddech.

2. Zaprezentuj uczniom manekiny, pokaż jak należy wykonywać prawidłowe wdechy ratownicze.

3. Zapytaj uczniów, dlaczego tak ważne jest zachowanie oddechu.

Wykonajcie planszę z pomysłami uczniów (metaplan).

4. Rozdaj uczniom baloniki. Niech dzieci je nadmuchają.

Wytłumacz, że właśnie tak należy wykonywać wdechy ratownicze.

Przystrójcie klasę balonikami.

5. Podziel uczniów w pary. Niech każda para ćwiczy na jednym manekinie wzajemnie się kontrolując. Uważnie obserwuj, czy czynności wykonywane przez uczniów są prawidłowe.

6. Podsumujcie zajęcia. Pozwól uczniom wypowiedzieć się, co było dla nich najtrudniejsze.

(32)

UCISKANIE KLATKI PIERSIOWEJ cele:



Uczeń rozumie potrzebę wykonywania tej czynności



Uczeń wie, że uciski należy wykonywać mocno i szybko



Potrafi prawidłowo odnaleźć miejsce ucisku



Wie, że uciskanie klatki piersiowej można ćwiczyć tylko na manekinie

Propozycje zajęć:

1. Rozdaj uczniom manekiny (jeden na parę). Przypomnij, jak

prawidłowo należy wykonać wdechy ratownicze. Pozwól uczniom przypomnieć sobie tę czynność.

2. Wytłumacz, że aby wydychane powietrze mogło dotrzeć do wszystkich części ciała, musi zostać rozprowadzone.

3. Pokaż uczniom, jak prawidłowo odnaleźć miejsce ucisku i jak prawidłowo wykonywać same uciski. Pozwól uczniom przećwiczyć tę czynność. Kontroluj czynności wykonywane przez uczniów.

4. Zaprezentuj uczniom, jak prawidłowo należy połączyć obie czynności (oddechy ratownicze i uciśnięcia klatki piersiowej).

5. Niech uczniowie na dużym kawałku papieru odrysują jedną osobę i rozprowadzą farbę tak jakby to była krew, która dociera do każdej części ciała człowieka.

6. Omówcie wspólnie wykonane czynności. Upewnij się, że każdy uczeń potrafi dobrze i skutecznie wykonywać czynności ratujące życie.

(33)

ŁAŃCUCH PRZEŻYCIA cele:



Uczeń potrafi powiedzieć, co to jest Łańcuch Przeżycia



Potrafi wymienić wszystkie czynności, które składają się na łańcuch



Wie, które czynności wchodzące w skład łańcucha może wykonać samodzielnie



Wie, że dwa pierwsze ogniwa mogą ocalić poszkodowanego



Pamięta o szybkim wezwaniu pomocy

Propozycje zajęć:

1. Zaprezentuj uczniom łańcuch, wytłumacz, że każda z czynności, których się nauczyli to kawałek łańcucha.

2. Wspólnie przypomnijcie jak prawidłowo wezwać pomoc.

3. Poćwicz, raz jeszcze, na manekinach oddechy ratownicze i uciski klatki piersiowej (po wykonaniu każdej czynności zapiszcie je na tablicy, jako kolejne ogniwa łańcucha).

4. Powiedz uczniom, że kolejnym ogniwem łańcucha jest defibrylacja.

Namów uczniów, aby narysowali urządzenie. Wytłumacz, że to urządzenie powinna używać tylko osoba przeszkolona w zakresie jego obsługi.

5. Poinformuj, że czwartym ogniwem jest przyjazd wyspecjalizowanych służb ratowniczych. Zwróć uwagę uczniów na fakt, że gdy nie wezwą pogotowia, czwarte ogniwo nie zaistnieje.

6. Wykonajcie scenkę dotyczącą przyjazdu karetki pogotowia ratunkowego do poszkodowanego.

7. Wspólnie narysujcie Łańcuch Przeżycia. Podziel uczniów na cztery grupy. Każda grupa niech wykona jeden rysunek na dużym pasku papieru.

8. Wspólnie sklejcie wasz Łańcuch Przeżycia.

(34)

Każdy z uczestników po ukończeniu naszego kursu otrzymuje certyfikat

CENTRUM WOLONTARIATU SZADOWO-MŁYN DOSKONAL SWOJE UMIEJĘTNOŚCI

Działające od roku 2003 Centrum Wolontariatu Szadowo-Młyn Fundacji Wielka Orkiestra Świątecznej Pomocy to nauka udzielania pierwszej pomocy oraz niepowtarzalna przygoda.

W naszym fundacyjnym ośrodku szkoleniowym możecie ukończyć szkolenia dla Pokojowego Patrolu, które obejmują kurs pierwszej pomocy sygnowany przez American Heart Association (AHA), kurs zabezpieczania imprez masowych, oraz zajęcia survivalowe.

Na początku potrzeba prowadzenia takich kursów wynikała głównie z organizacji Przystanku Woodstock, jednego z najwięk- szych koncertów rockowych na świecie. Właśnie podczas tego Festiwalu można spotkać ludzi w czerwonych podkoszul- kach z napisem Pokojowy Patrol. Po ukończeniu naszych kursów spotykamy się na początku sierpnia aby przez kilka dni dbać o bezpieczeństwo i służyć pomocą podczas koncer- tu, na który przyjeżdża kilkaset tysięcy ludzi.

Spotykamy się z Wami w przepięknie położonym miejscu, które przez dwa lata przygotowywaliśmy do naszych potrzeb. Na kurs przyjeżdżacie w piątek rano do Malborka skąd odbiera Was au- tobus i od tego momentu ruszają szkolenia. Z przerwą na krótki sen trwa- ją one nieprzerwanie przez cały piątek, sobotę aż do niedzieli rano. Oficjalnym zakończeniem szkoleń jest złożenie dwóch egzaminów; z wiedzy o udzielaniu pierwszej pomocy oraz ze znajomości przepisów dotyczących organizacji imprez masowych. Finał szkoleń to wręczenie certyfikatów ukończenia kursu pierwszego stopnia.

(35)

Przystępujący do kursu muszą mieć ukończone 18 lat i podpisać stosowne oświadczenie, pozwalające brać udział w zajęciach survivalowych. Koszty szkolenia pokrywa Fundacja. Wy pokrywacie koszty dojazdu i dokonujecie wpłaty na statutowe cele Fundacji w wysokości 100 zł.

Na miejscu oferujemy zakwaterowanie oraz posiłki. Dysponujemy pokojami 2,4 i 6-cio osobowymi z łazienką, tv, telefonem. Posiadamy trzy duże sale konferencyjne, własną kuchnię, węzeł sanitarny przystosowany dla osób niepełnosprawnych. Na terenie znajduje się parking strzeżony.

Nasz ośrodek prowadzi również inne formy szkoleń dla firm i osób prywatnych na wspólnie uzgodnionych warunkach.Zgło-

szenia na szkolenia przyjmujemy drogą internetową patrol@wosp.org.pl lub pocztową- na adres Fundacji.

Naszą dewizą jest wytrwałość, przyjaźń, i wytrzymałość.

CENTRUM WOLONTARIATU SZADOWO-MŁYN

NASZE UPRAWNIENIA AHA

Centrum Wolontariatu Szadowo - Młyn jest oficjalnym ośrodkiem szkoleniowym American Heart Association w Polsce.

12 Czerwca 2005 roku nasz Ośrodek otrzymał z rąk przedstawicieli AHA certyfikat, uprawniający do prowadzenia szkoleń HEARTSAVER CPR/ AED. Kurs ten jest najprostszą wersją kursów resuscytacyjnych pro- wadzonych przez American Heart Association. Uczy kursantów instynktow- nego podejścia do resuscytacji. Po ukończeniu tego szkolenia kursanci będą wiedzieć w jaki sposób podejść do poszkodowanego, jak określić jego stan i w jaki sposób mu pomóc. W trakcie kursu można nauczyć się obsługi półautoma- tycznego defibrylatora oraz poznać standardy pracy amerykańskiego systemu ratownictwa. Jesteśmy jedyną organizacją pozarządową w Polsce posiadającą certyfikat AHA.

DOSKONAL SWOJE UMIEJĘTNOŚCI

Szkolenia triażowe prowadzone przez instruktorów z USA w Szadowie

(36)

POMOCE DO NAUKI

PISZ

NA WW

W.SKLE

PIK.WOSP.ORG.PL

(37)

�� ��

��

��

INSTRUKCJA OBSŁUGI MINI ANI

(38)

KARTA PRZEPROWADZONYCH ZAJĘĆ

pieczęć szkoły

MIEJSCOWOŚĆ

CZAS REALIZACJI

od do

IMIĘ I NAZWISKO OSOBY PROWADZACEJ

ZAJĘCIA

TEMAT BLOKU ZAJĘĆ

ŁĄCZNA ILOŚĆ GODZIN

ŁĄCZNA ILOŚĆ PRZESZKOLONYCH

DZIECI

UWAGI NA TEMAT ZAJĘĆ

Karty przeprowadzonych zajęć prosimy wypełnić po zakończeniu semestru i wysłać wraz z załączoną listą przeszkolonych uczniów na adres

(39)

Podręcznik do nauki pierwszej pomocy dla nauczyciela

Przyjaciele programu:

Żaden fragment niniejszej publikacji nie może być reprodukowany lub powielany w jakikolwiek sposób i jakimikolwiek środkami elektronicznymi lub mechaniczny- mi, w tym fotokopiowany, nagrywany czy też powielany przy użyciu innych metod przechowywania informacji i ich odtwarzania bez pisemnej zgody wydawcy.

Fundacja Wielka Orkiestra Swiątecznej Pomocy 02- 737 Warszawa ul. Niedźwiedzia 2 a

tel. 022 852 32 14; 022 852 32 15 fax. 022 852 07 52 e-mail: wosp@wosp.org.pl

www.wosp.org.pl

Warszawa 2006

Konsultant American Heart Association - Specjalista Ratownictwa Medycznego Marek Dąbrowski

Ilustracje: Danuta Szenfeld

Opracowanie graficzne: Anna Szenfeld

Autor: FUNDACJA WIELKA ORKIESTRA ŚWIĄTECZNEJ POMOCY

Zdjęcia: Karol Petryka

Koordynator programu: Ola Owsiak tel. 0695 870 015 Osoba kontaktowa: Jacek Pawuska - tel. 0695 870 026Koordynator programu: Jacek Pawuska - tel. 0695 870 026

Osoba kontaktowa: Paulina Romulewicz - tel. 0695 870 030

Zdjęcia: Łukasz Widziszowski

Autor: FUNDACJA WIELKA ORKIESTRA ŚWIĄTECZNEJ POMOCY

Fundacja Wielka Orkiestra Świątecznej Pomocy 02- 737 Warszawa ul. Niedźwiedzia 2 a

tel. 022 852 32 14; 022 852 32 15 fax 022 852 07 52 e-mail: wosp@wosp.org.pl

www.wosp.org.pl

(40)

TEN PODRĘCZNIK JEST WŁASNOŚCIĄ SZKOŁY