Badania nad wpływem wyciągu łożyska, sporządzonego metodą Fiłatowa, na przeszczepialność i rozwój mięsaka Crockera u myszy - Biblioteka UMCS

UNIVERSITATIS MARIAE GURIE-SKŁODOWSKA LUBLIN — POLONIA

VOL. IX. 4 'SECTIO D. 1954

Z Zakładu Anatomii Patologicznej Akademii Medycznej w Lublinie.

Kierownik: prof, dr med. Stanislaw Mahrburg.

Stanisław

MAHRBURG

Badania nad

wpływem wyciągu

łożyska, sporządzonego

metodą

Fiłatowa,

na przeszczepialność

i

rozwój

mięsaka Crockera u

myszy

Исследования над влиянием экстракта плаценты, приготовленного по методу Филатова на прививочность

и развитие саркомы Крокера у мыши

Studies on the influence of placentar extract prepared according to Filatow’s method on the transinoculation and

growth of Crocker’s tumor in the mouse

Ustalenie

ścisłego związku pomiędzy hormonami płciowymi

(testosteron, follikulina) a

ciałami nowotworotwórczymi

wprowa­

dzanymi

do

ustroju (produkty

smołowcowe: benzopiren,

antracen)

pozwoli poznać ciała

czynne

ustrojowe, które mogą

wpływać na

wytwarzanie

się

nowotworów. Wpływ

czynników

zewnątrzpo- chodnych

na powstawanie

samoistnych

nowotworów

może mieć działanie pośrednie, to

znaczy, że

wprowadzony czynnik może wyzwolić

w ustroju właściwy bodziec nowotworotwórczy,

albo

może stać

się

jednym

z

czynników ułatwiających

przemianę

no­

wotworową

komórki

pod

wpływem bodźców

ustrojowych.

Można również przyjąć, że

geneza nowotworów

polega

na

różnorodności działania, i że

w

wielu przypadkach czynnik

ustrojowy może mieć

decydujące znaczenie.

Jakkolwiek

badania

doświadczalne przemawiają

za istnieniem

czynników

nowotworotwórczych

wywołujących

u

zwierzęcia

wy

­

twarzanie

nowotworu, to jednak nie

jest

ostatecznie ustalone

czy zawsze

i czy tylko ten

czynnik

jest etiologicznie

decydującym.

W

dużej

większości

jednak nowotworów

ludzkich nie

możemy

ustalić

żadnego

ze

znanych nam

czynników wywołujących nowo­

twory, w tych

przypadkach więc powstawanie nowotworu

może

być tłumaczone

istnieniem

bodźców

bliżej

nie

znanych lub

też wpływów działających sumarycznie względnie

kumulacyjnie.

Terapia hormonalna

nowotworów złośliwych

była

stosowana

od czasów bardzo dawnych,

ale

dopiero

teraz wkracza na

tory

ścisłego

poznania. Już w

ubiegłym

stuleciu

obserwowano zanik

gruczołu krokowego po trzebieniu. Późniejsze badania

stwierdzi­

ły

ścisłą łączność

pomiędzy

stanem

przedrakowym

gruczołu

mle­

kowego, a zwiększonym

wytwarzaniem

się follikuliny.

Badania

ostatnich lat

natomiast zwróciły

uwagę

na

celowość wykluczenia czynności jajników

przy

raku gruczołu mlekowego,

oraz na

do

­

datni wpływ trzebienia promieniami

Rtg w

okresie przerzutów.

Jednocześnie dalsze

obserwacje

nad polepszeniem wyniku lecze­

nia

nowotworów uznały za

konieczność nie tylko hamowanie

czynności jajników,

ale

także wykluczenie czynności przysadki, to

znaczy obniżenie

czynności

źródeł ciał gonadotropowych.

Bliższe poznanie

udziału

czynnika wewnątrzpochodnego

po­

winno

rzucić

światło

na zagadnienie w jakim

stopniu ustrój może wytwarzać

bodźce

nowotworotwórcze.

Trudno przewidzieć jakim

osiągnięciem

praktycznym będą wyniki

tych

badań, niewątpliwie jednak

prowadzą one do poznania

czynnika

nowotworotwórczego ustroju i

posiadają duże

znaczenie teoretyczne, a

jednocześnie mogą być

drogowskazem

do

dalszych badań w

tej

dziedzinie.

Dla

­ tego też poznanie

tych zagadnień,

a

nawet

ich

pojedyńczych

ogniw posiada

duże

znaczenie.

Wśród

narządów

wewnętrznego wydzielania najmniej do

­ tychczas

zwracało

na siebie uwagę łożysko.

Czynność jego trwa

krótko, obejmuje bowiem

okres

ciąży,

podczas której właściwości biochemiczne

i

czynności wewnątrzwydzielnicze łożyska

są bar­

dzo złożone. W okresie ciąży zachodzi również ścisła zależność i współczynność

gruczołów wewnętrznego wydzielania

z

łoży

­ skiem,

które wytwarza kompleks hormonów. W drugim i trzecim

miesiącu

ciąży

łożysko

produkuje odpowiednią

ilość

hormonów jajnikowych (progesteron, estrogen

— Ehrhardt), tak, że na­

wet

obustronne

usunięcie

jajników w tym

okresie nie przerywa

ciąży i przebiega

ona normalnie

(W aldstein, Nelson,

Ar

va y i

inni). Hormony zatem wydzielane przez łożysko zdają się być identyczne

z

hormonami jajnikowymi,

co

zresztą potwier

­

dzają

liczne badania

doświadczalne,

przy czym zwracają uwagę,

że

fizjologiczne właściwości łożyska

śą różne u

różnych zwierząt.

, Właściwości

wydzielnicze

łożyska

nie

ograniczają

się

tylko

do

wytwarzania

gonadotropin, estrogenów i

progesteronu,

ale

także produkują

z niesterolowych relaksynę.

Badania nad wzmożoną przemianą stereoidów w okresie ciąży

wskazują, że łożysko pod względem

aktywności

wydzielniczej nie ustępuje

korze

nadnerczy.

Aktywność łożyska jest tak

wyraźna, że

nawet otrzymało

ono nazwę „narządu

korowo-nadnerczowej

adaptacji".

Dodać

należy,

że

gonadotropiny łożyska

są

produkowane przez komórki

kos-

mówki.

Pojawiają się one w

ustroju kobiecym z chwilą, gdy

za

­ czyna

się rozwój

kosmówki,

znikają z moczu

z chwilą,

gdy łoży

­ sko

po porodzie

opuszcza

ustrój

kobiety.

Gonadotropiny zjawiają się

we

krwi

i

moczu w

okresie ciąży

w drugim tygodniu po owu-

lacji, co pozwala

na

wczesne rozpoznanie

ciąży

(Aschheim,

Zondek,

Friedman).

Ilość

hormonów

gonadotropowych ulega

stałemu postępujące­

mu

zwiększaniu i osiąga największe nasilenie

w

okresie

przedpo

­

rodowym,

znika natomiast

dość gwałtownie po

porodzie

(Evans, Zondek

i inni). Jak wykazały badania

Aschheima, Z

en­

deka,

Arona i

innych głównym narządem

produkującym

te olbrzymie

ilości gonadotropin,

jakie

widzi się w

czasie

ciąży, jest

łożysko,

mimo iż

nie można

wykluczyć

udziału

przysadki mózgowej.

Olbrzymia

aktywność łożyska

w kierunku wy

­

twarzania hormonów gonadotropowych

znalazła

potwierdzenie w całym szeregu faktów, które

wskazują,

że po

niekompletnym

poronieniu

wytwarzanie

hormonów

nie ustaje,

a

guzy

tkanek za

­

rodkowych (chorionepithelioma)

utrzymują

wysoki

poziom

gona

­ dotropiny we krwi. Inne obserwacje stwierdzają, że rozrodcze i

przerzutowe czynności procesów nowotworowych wyrażają

się

skalą

wydzielniczą

hormonów.

Zniszczenie tkanki nowotworowej przez zabieg

operacyjny lub działaniem radu powoduje

zniknięcie

hormonów

z moczu

i

krwi.

Także

dowodem

czynności wydzielni

­

czej

łożyska

jest fakt,

że

części łożyska

i

tkanek kosmówki (z

ciąży pozamacicznej) rosną na

pożywkach

i

wydzielają hormo

­ ny

przez okres od

2

do

7

miesięcy.

Przytoczone

fakty

wskazują więc, że łożysko

posiada

zastępczą zdolność

wydzielania estrogenu

i

progesteronu, a równocześnie wzmacnia czynności jajników.

Biorąc

więc

pod

uwagę Wspólnotę cech

biochemicznych i

czyn­

nościowych

jednych i

drugich

hormonów gonadotropowych,

można

przypuszczać istnienie pewnego wpływu

hormonów łożyska na przebieg procesów

nowotworowych.

Opierając się na

tych przy­

puszczeniach

podjęliśmy próbę badań

doświadczalnych nad

dzia

­ łaniem

wyciągów

z

tkanek łożyska na przeszczepialność

i rozwój

nowotworu

u

myszy.

Materiał

i metodyka

badań

Wyciągi

z tkanek łożyska

myszy wstrzykiwano

myszom przed zaszczepieniem nowotworu.

Metoda

sporządzania wyciągu z tka

­ nek

łożyska stosowana w naszych

doświadczeniach, różniła

się od zwykle

używanych metod

otrzymywania wyciągów

z tkanek i

narządów, które posługują

się płynami o silnych

własnościach ekstrakcyjnych, a mianowicie:

chloroformem, benzenem,

produk

­ tami

naftowymi,

eterowymi i innymi.

Przy

sporządzaniu

wyciągu

z

łożyska myszy

zdecydowaliśmy nie używać

płynów drażniących pośrednio lub bezpośrednio, a

zastosować

jedynie sposób metody

Fiłatowa.

Ciężarne

myszy, w

wieku 90

—

110 dni, w

drugiej połowie ciąży,

dekapitowano, płody usuwano i

z

jałowo

wypreparowa

­

nych

łożysk

sporządzano wyciąg.

Sposób przygotowania wyciągu

był następujący: tkankę

łożyska

(30 g) przechowywano

przez

tydzień w temperaturze 2

—

4°C,

poczym przecierano

i rozcieńcza

­

no

10-krotną ilością wody

destylowanej. Zawiesinę

pozostawiano

przez jedną godzinę w

temperaturze pokojowej,

następnie

ogrze­

wano na łaźni wodnej w temperaturze +

70

cC przez jedną

godzinę,

a po przesączeniu

przez

bibułę filtracyjną

ogrzewano w dalszym ciągu

na łaźni wodnej w

temperaturze

+70°C przez jedną godzinę.

Tę

ostatnią

czynność

powtarzano

przez

trzy kolejne

dni.

Wyciąg

z łożyska stosowano w postaci podskórnych zastrzy

­

ków.

I

serii

30

myszy

wstrzykiwano

wyciąg

z

łożyska w ilości 0,04 ml,

co trzeci

dzień. Ogólnie

wykonano

15

zastrzyków. Na

10

dzień

po ostatnim

zastrzyku

transplantowano podskórnie w okoli

­

cę grzbietową

roztartą

tkankę nowotworu

mięsaka

Crockera.

II

serii

myszy

kontrolnych

transplantowano

ten

sam

nowotwór

w

tej samej

postaci, bez

uprzednich wstrzykiwan wyciągu łożyska.

Do

doświadczeń

były używane w

tej samej ilości samce

i samice białych

myszek,

własnej

hodowli, nisko

rakowe (mniej

niż

0,5%

samoistnych nowotworów).

Materiał

do

przeszczepień nowotworu był

pobrany od 4

myszy z nowotworowymi guzami

mięsaka Crockera, Materiał

był przygotowany jednakowo

dla

obu

grup

i

przeszczepiany jednocześnie i w

jednakowych ilościach.

W okresie wstrzykiwań wyciągów

łożyska

myszy zachowywa­

ły się normalnie, przyjmowały

pokarm chętnie

i stan ten

trwał

do chwili

wytworzenia

się u nich guzów nowotworowych znacznej wielkości.

Omówienie wyników badań

i wnioski

Po

trzech

dobach

od chwili

przeszczepienia nowotworu

obu grupom myszy doświadczalnych,

w grupie

„łożyskowej" nowotwór wielkości

ziarna

grochu wytworzył

się

u

25 myszy, podczas gdy w

grupie kontrolnej

w tym samym

dniu stwierdzono guzki no­

wotworowe

zaledwie

wyczuwalne

tylko

u

4

myszek.

Po 10 dobach

(tablica, dzień 21.

IV) nowotwór

w

grupie

„łożys­

kowej"

powiększa się

z dnia

na dzień,

dochodząc

do

wielkości dużego bobu. W tym okresie w grupie

kontrolnej

nowotwór

pow- staje jeszcze u 10-ciu myszy, jednak wielkość guzów

u tych myszy jest znacznie

mniejsza (tabi. dz.

2.V).

W

dalszym przebiegu doświadczenia guzy w

grupie „łożysko­

wej" rosną bardzo szybko, a

na 11 i

15 dzień po

przeszczepieniu

dochodzą do

wielkości orzecha

włoskiego (tabl. dz. 23—

26.IV.),

w grupie

kontrolnej natomiast

w

tym

okresie widoczne

są guzki ledwo

wyczuwalne

u

10

myszy,

a

wkrótce jeszcze

u

6-ciu,

co

łącznie stanowi

20 myszy

kontrolnych z guzkami nowotworowy­

mi

wielkości

ziarna grochu

(tabl. dz. 2.V.).

W

15

dniu

po

prze­

szczepieniu w grupie myszy

„łożyskowych"

jedna

pada

z

guzem wielkości jaja

kury

i drugim mniejszym,

a

po

dalszych

7 dniach z tejże grupy

padają następne 3

myszki (tabl.

dz. 2.V.

i 5.V.I. W

tym

okresie

guzy grupy

kontrolnej

rosną bardzo

powoli i

dopiero na

30 dzień

po

przeszczepieniu dochodzą

do

wielkości wiśni i

bobu.

U myszy „łożyskowych" guzy nowotworowe

rosną

w dalszym ciągu szybko i

dochodzą do wielkości

średniego i dużego

jaja kurzego zajmując

niemal

całą grzbietową

powierzchnię zwierzę­

cia.

Około

20 dnia od

zaszczepienia

myszy grupy

„łożyskowej" za­

czynają

padać. Guzy

są

duże

i

twarde,

nie stwierdzono

w nich rozmiękania

i ropienia.

U 4

myszy tej grupy

zauważono

przerzuty

do jamy

brzusznej, a

u

kilku innych w

miejscu

przeszczepu

zja­

wiło się

na

grzbiecie kilka mniejszych

guzków.

W grupie kontrolnej

na

30—

38

dzień

padło 2

myszki (tabl.

dz.

20. 24 i

26.V., 3.VL).

Guzy

tych

myszek były znacznie

mniej

­ sze

w

porównaniu

z guzami grupy „łożyskowej',

przy czym były

one w

stanie rozpadu i

ropienia, a

to pozwalało

przypuszczać, że bezpośrednią przyczyną

śmierci mogło być ogólne

zakażenie.

W drugiej połowie doświadczalnego okresu

guzy myszek

„łożyskowych" • były duże, tkanka

nowotworowa

twarda i zbita.

Mimo

dużych rozmiarów

w

żadnym przypadku nie obserwowano

rozmiękania.

Myszy

padały w stanie

wielkiego

wyniszczenia, lub w takim

stanie były

dekapitowane.

Okres

życia

myszy

„łożysko

­ wych" był bardzo różny,

część

ich padła

w

pierwszej

połowie okre

­ su

doświadczalnego, inne przeżyły około 80 dni od

przeszczepienia

nowotworu.

W

dalszym

przebiegu doświadczenia

odróżniającą cechą

gru­

py kontrolnej był powolny

rozrost nowotworu

i znacznie mniejszy rozmiar

guzów w zestawieniu z guzami grupy

pierwszej, które

niejednokrotnie zajmowały,

jak wspominaliśmy,

całą

powierzchnię grzbietową i

były

większe

od zwierzęcia.

Wszystkie

guzy

grupy kontrolnej cechował

wczesny rozpad tkanki

nowotworowej i

ro

­ pienie.

Okres

życia myszy

grupy

kontrolnej

był dłuższy.

Najwię­

cej

myszek padło

pomiędzy

100—120

dniem, a ostatnie

dekapito- wano

w

180 dniu

od przeszczepienia nowotworu.

W

przeprowadzonych doświadczeniach

zwraca uwagę

wyraź

­

na

różnica

sił

przeszczepialności

nowotworów w obu

grupach:

na 30 myszy w

grupie

„łożyskowej" nowotwór przyjął

się

u 25, w

grupie kontrolnej

na

tę

samą ilość nowotwór

powstał

z

dużym opóźnieniem

u 20. Należy

wątpić czy

tę

różnicę

przy tych samych

warunkach

doświadczalnych i

tym

samym

materiale

przeszczepia

­

nym można

zaliczyć tylko do

wyników przypadkowych. W

grupie kontrolnej

w

żadnym przypadku nie stwierdzono

przerzutów

no­

wotworowych i

zmian w jamie brzusznej

w

postaci płynu krwi­

stego.

Obserwacje nasze wyraźnie wskazują zatem

na

dodatni

wpływ zastrzyków

wyciągu

łożyska na siłę przeszczepialności i

rozwój

mięsaka Crockera.

W naszym

doświadczeniu zwraca

także

uwagę

szybkość

wzrostu nowotworu w grupie

„łożyskowej".

Po

dwóch ty­

godniach u 25

myszy tej grupy

nowotwór

dochodził do

wielko

­

ści

orzecha włoskiego,

podczas gdy w grupie

kontrolnej

tylko

4

myszy mają guzy

wielkości

wiśni. W

dalszym przebiegu

do

­ świadczenia

różnice rozmiarów

guzów

nowotworowych zaznacza

­ ją

się jeszcze bardziej,

poza tym myszy

„łożyskowe '

z

bardzo

du­

żymi

guzami

zaczynają padać już w 15

dniu

doświadczenia.

Wreszcie zwraca uwagę

różnica okresu życia

myszy doświadczal­

nych: w

grupie „łożyskowej"

myszy padają począwszy

od

15 do

80

dnia

z objawami wielkiego wyniszczenia,

podczas gdy w

grupie kontrolnej

okres

padania zaczyna

się od 30 dnia

i trwa

do

113.

Tablica

ZASTRZVtl 7WVLIACC ŁOŻYSKA CO 5DNI РА7ГЛЛ1Б1 „

,

ppzłewa 10 CMI

---

1 hONTEOLNE ira SZCZEPIONY NOWOTWOP SAP СОМА СР0СЮА MtlHUitlllittiltlHHHIHHi

h

UIHUHUUUHUIUHHHH

ьЛШ<4Н4444<44Ш4444444444Н

шшштм *

u

»

HUtUUU444444i44HHUUH

iiHUiiHiiHuuuumum НШННШШ4444Н4444Ш44 uiuiiiiiuiimiHuiiUiuâ

ШИШШ1ШШНШШ4Ш H444HI44444t444444HUiiUH 44444444444444444444ННННН

444444444<44444U44<HU44MU

шшншшшшиишт iUUlUiUlUUUUIHUüUI UUUUUUUiłiUUUiUih

4444444444444444444444444414

‘М4444444444444444444444444

жшшшшшннши

«и — —> ми ,м ---- ---- *

Na

podstawie uzyskanych

wyników w naszych doświadcze

­

niach można sądzić, że

tkanka

nowotworowa u

myszy „łożysko­

wych" znalazła bardzo sprzyjające warunki rozwoju.

Zaznacza się

to tym wyraźniej,

że

rozrost mięsaka

Crockera na podłożu

dowol

­ nie

wybranej

myszy ma przebieg powolny

i ulega

rozpadowi, na­

tomiast ustrój myszy po

zastrzykach wyciągu

łożyska stwarza

podłoże ułatwiające powstawanie i

szybki rozrost tkanki

nowo­

tworowej nie

mającej

skłonności

do

rozpadu.

Badania nasze

nie wykazują dostrzegalnych różnic

pomiędzy

samcami

i

samicami, na podstawie tego można sądzić,

że

wyciąg

łożyska wpływa jed

­ nakowo na

obie

płcie.

Badania mikroskopowe

nie wykazały wyraźnych różnic

histo

­ logicznych w budowie

nowotworów obu grup doświadczalnych.

Obrazy

szeregu preparatów

pozwalają jednak wnioskować, że

u myszy „łożyskowych"

tkanka nowotworowa

charakteryzuje się większym

stopniem

rozpadu,

przede

wszystkim

jąder komórko

­

wych;

produkty

rozpadu jąder wypełniając

cytoplazmę prowadzą

do jej

rozpadu. W obrazie histologicznym nie widzi się

typowych

figur

podziału

jądra, w przeciwieństwie

do

preparatów z grupy

kontrolnej, które potwierdzają szybkie

dojrzewanie komórki no­

wotworowej prowadzące

do

rozrostu

i rozpadu

guza.

Zastosowany przez

nas

wyciąg

z

łożyska

przygotowany

we

­

dług metody

Fiłatowa daje zupełną

pewność

uniknięcia wpływów substancji

ubocznych wprowadzonych do

ustroju

myszy razem

z wyciągiem. Metoda nasza

różni

się od

dotychczas stoso

­ wanych

w

technice

onkologicznej

sposobów przygotowania

wy

­

ciągów

z

tkanek lub

substancji nowotworotwórczych. Dotychczas

stosowane

metody nie wykluczały

wpływów związków ubo

­

cznych,

'a

przez

to

uniemożliwiały

wyprowadzenie

dokładnych

wniosków.

Metoda

przygotowania

wyciągu z łożyska zastosowa

­

na

w naszym doświadczeniu zasługuje na

uwagę,

gdyż

wskazuje na możliwość otrzymania czynnych

substancji, o

charakterze

hor­

monalnym,

w postaci zupełnie

obojętnych

związków.

Występujące

różnice

siły

przeszczepialności i

rozrostu nowo

­ tworu

pod

wpływem

wyciągu

z

łożyska

świadczą

o istnieniu czynników

wyzwalających

u zwierzęcia wzmożoną

wrażliwość na

działanie

bodźca nowotworotwórczego. Należy

przypuszczać,

że

czynnikiem wywołującym

odmienność cech

nowotworowych

są

wprowadzone

przy

szczepieniu

wyciągiem z

łożyska, hormony, które

wytworzyły specjalną ekspozycję

ustrojową na zadziałanie bodźca

zewnętrznego.

Prawdopodobnie substancje

nowotworotwórcze

są stale

wy

­

twarzane

w

ustroju i

stanowią jego fizjologiczne składniki, które na normalne

tkanki nie

mają ujemnego

wpływu.

O ile jednak substancje te są wytwarzane w

nadmiernej

ilości,

lub

zostaną

wprowadzone

do ustroju w nadmiernej ilości

ustrój staje

się wraż

­

liwy

na wszelkie bodźce nowotworotwórcze.

Tę nabytą

wrażliwość

prawdopodobnie

wywołaliśmy w

na­

szych

doświadczeniach

wprowadzając wyciąg z łożyska obfitujący

w czynne hormony.

Powstać

więc

może pytanie:

czy nasze

obser

­ wacje nad działaniem wyciągu

z

łożyska

na

nowotwór

mogą łączyć

się

z

procesami biochemicznymi

zachodzącymi u człowieka w

chorobie nowotworowej.

Ustrój wytwarza

w

swych

tkankach substancje

nowotworo

­

twórcze

w

postaci

cholesterolu

oraz pokrewnych związków,

jak

np. kwasu

cholowego,

follikuliny,

testosteronu.

Związki

te

są

prawdopodobnie częściowo

wydzielane

z

ustroju,

częściowo ule­

gają

rozłożeniu

na

związki

prostsze, po przejściu

przez szereg

związków

pośrednich.

Można przypuszczać, że

jeśli wytwarza się nadmiar

tych

związków

w

ustroju, fizjologiczna ich

koncentracja

może stać się

wystarczającą do

wywołania nowotworowego

prze

­

obrażenia komórek

wrażliwych

na ich działanie.

Znany

jest

szereg bodźców wyzwalających nowotwory,

brak

jednak

znajomości przebiegu

biochemicznych

procesów

prowa­

dzących

do

występowania

nadmiernej

ilości substancji

nowotwo-

rotwórczych wywołujących

nadwrażliwość

tkanek na

schorzenia nowotworowe.

Poznanie tych

procesów ma

zasadnicze znaczenie.

Wyniki naszego

doświadczenia

rzucają światło na

to zagadnienie.

Czy

substancje

hormonalne

wytwarzające

się okresowo w

ustroju

kobiety są

całkowicie wydzielane,

czy

zostają

one

prze­

kształcone

w inne

pochodne

związki, w jakiej

ilości mogą one

pozostawać w ustroju, czy mogą być

kumulowane,

czy

wreszcie mogą

one mieć

wpływ

na

stany predyspozycyjne

w przekształca

­

niu

się tkanek

w

nowotwory,

są to zagadnienia

dla

badań

przy­

szłych.

PIŚMIENNICTWO

1. Endocrinology of neoplastic diseases. Symposium by eitheen authors. 1947.

2. F r i e d m a n M. H., Lapham M. E.: Am. J. Obstr. a. Gynec. Vol. 21, 3405. 1931.

3. G r o 11 m a n A. : Essentials of Endocrinology.

4. Iwanow I. I., Mardaszow, C. P., Zabrski В. I.: Biołogiczeskaja chimia. Moskwa. 1951.

5. Recent progress in hormon research. Vol. I. 1947, Vol. VI. 1951.

6. Zondek B., Aschheim S.: Klin. Wochenschft. 6. 248. 1927.

P E

3 IO M E

Автор

исследовал влияние

вытяжки плаценты

белых

мы

­

шей,

приготовленной методом

Филатова на

прививку

и развитие саркомы Crocker’

a. Исследования автора показывают,

что

вы­

тяжка

плаценты

увеличивает прививку и

развитие новообразо­

вания у

мышей и

придает опухоли

несколько

иной характер.

Исследования

автора имеюттакже

и это значение, что

он

пер­

вый

приметил приготовление тканевой вытяжки

методом

Фила­

това как активного субстракта.

SUMMARY

The

author’s investigations

concern

the influence of placentae

extract

prepared by the

method

of Filatow

on

the

transinocu

­ lation

and developement

of Crocker's tumor

(Crocker

’

s sarcoma)

in the mouse.

These researches showed an

increase of the

transinoculative strength and

of the growth of

this

type of

tumor in

comparison

with the

control group.

The author

’s

results

of investigations should

be

taken under consideration because of the fact

of applying

cancerogenes

prepa

­ rations for the

first

time

by

Filatow’s method.

Papier bezdrz. Ill kl. 80 g. Format 70x100 Ark. druku 10 str.

Annales U. M C. S. Lublin1954 Lub. Druk. Pras.—Lublin, Buczka 12. Zam. Nr 2352 27.V1II.54 r.

825 egz. A-5-27267 Data otrzymania manuskryptu 27.VI1I.54. Data ukończenia druku 10 XI 54 r.