• Nie Znaleziono Wyników

Rozwi¡zanie: W pierwszym kroku sprawdzamy czy odpowiednie zagadnienie jednorodne (gdy f (x) ≡ 0 ) ma tylko rozwi¡zanie trywialne. Dla równania y 00 + y = 0 równanie charakterystyczne ma posta¢:

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2021

Share "Rozwi¡zanie: W pierwszym kroku sprawdzamy czy odpowiednie zagadnienie jednorodne (gdy f (x) ≡ 0 ) ma tylko rozwi¡zanie trywialne. Dla równania y 00 + y = 0 równanie charakterystyczne ma posta¢:"

Copied!
5
0
0

Pełen tekst

(1)

Zagadnienia brzegowe dla równa« ró»niczkowych drugiego rz¦du

Przykªad 1. Odnale¹¢ funkcj¦ Greena zagadnienia brzegowego:

( y 00 + y = f (x),

y(0) = y 0 (1) = 0. (1)

Rozwi¡zanie: W pierwszym kroku sprawdzamy czy odpowiednie zagadnienie jednorodne (gdy f (x) ≡ 0 ) ma tylko rozwi¡zanie trywialne. Dla równania y 00 + y = 0 równanie charakterystyczne ma posta¢:

k 2 + 1 = 0 =⇒ k = ±i.

Zatem rozwi¡zanie ogólne:

y(x) = C 1 sin x + C 2 cos x.

Korzystaj¡c z warunku y(0) = 0 mamy, »e C 2 = 0, wi¦c y(x) = C 1 sin x. Nast¦pnie, poniewa»

y 0 (x) = C 1 cos x oraz y 0 (1) = 0 dostajemy, »e C 1 = 0. Wówczas rozwi¡zaniem zagadnienia jedno- rodnego jest y(x) ≡ 0.

W kolejnym kroku dokonujemy wst¦pnej konstrukcji funkcji Greena:

( y 1 00 + y 1 = 0;

y 1 (0) = 0 =⇒

( y 1 (x) = C 1 sin x + C 2 cos x;

y 1 (0) = 0 =⇒ y 1 (x) = C 1 sin x oraz

( y 00 2 + y 2 = 0;

y 0 2 (1) = 0 =⇒

( y 0 2 (x) = C 1 cos x − C 2 sin x;

y 0 2 (1) = 0 =⇒ C 1 = C 2 tg 1

⇒ y 2 (x) = C 2 (tg 1 sin x + cos x) . Zatem

G(x, ξ) =

( C 1 sin x, 0 ≤ x ≤ ξ;

C 2 (tg 1 sin x + cos x) , ξ ≤ x ≤ 1.

Z ci¡gªo±ci funkcji Greena w punkcie x = ξ; skoku:

G 0 x (ξ + 0, ξ) − G 0 x (ξ − 0, ξ) = 1

p(ξ) . (2)

gdzie p(ξ) = exp  R a

1

(x)

a

0

(x) dξ 

= exp R 0

1 dξ = 1 , dostajemy ukªad na wyznaczenie C 1 i C 2 : ( C 1 sin ξ − C 2 (tg 1 sin ξ + cos ξ) = 0;

C 2 (tg 1 cos ξ − sin ξ) − C 1 cos ξ = 1.

Licz¡c wyznacznik gªówny ∆ oraz wyznaczniki ∆ C

1

, ∆ C

2

:

∆ = −1, ∆ C

1

= cos ξ + tg 1 sin ξ, ∆ C

2

= sin ξ, wi¦c

C 1 = − cos ξ − tg 1 sin ξ, C 2 = − sin ξ.

(2)

Zatem funkcja Greena ma posta¢:

G(x, ξ) =

( − sin x (cos ξ + tg 1 sin ξ) , 0 ≤ x ≤ ξ,

− sin ξ (cos x + tg 1 sin x) , ξ ≤ x ≤ 1.

Warunek symetryczno±ci jest trywialny.

Przykªad 2. Odnale¹¢ funkcj¦ Greena zagadnienia brzegowego:

 

 

y 00 − y 0 = f (x);

y(0) = 0;

y(1) = y 0 (1).

(3)

Rozwi¡zanie: Rozwi¡zuj¡c równanie jednorodne y 00 − y 0 = 0 dostajemy równanie charakterystyczne posta¢:

k 2 − k = 0 =⇒ k 1 = 1, k 2 = 0.

Wówczas rozwi¡zaniem ogólnym jest:

y(x) = C 1 e x + C 2 .

Korzystaj¡c z warunku y(0) = 0 mamy, »e C 2 = −C 1 , wi¦c y(x) = C 1 (e x − 1). Dalej, poniewa»

y 0 (x) = C 1 e x oraz y(1) = C 1 (e − 1), y 0 (1) = C 1 e na podstawie warunku y(1) = y 0 (1) otrzymujemy,

»e C 1 = 0, wi¦c i C 2 = 0. Wówczas rozwi¡zaniem zagadnienia jednorodnego jest y(x) ≡ 0.

Dokonuj¡c wst¦pnej konstrukcji funkcji Greena, mamy:

( y 1 00 − y 1 0 = 0;

y 1 (0) = 0 ⇒

( y 1 (x) = C 1 e x + C 2 ;

y 1 (0) = 0 ⇒ C 2 = −C 1 , ⇒ y 1 (x) = C 1 (e x − 1) oraz

( y 2 00 − y 0 2 = 0;

y 2 (1) = y 0 2 (1) ⇒

( y 2 (x) = C 1 e x + C 2 ;

y 2 (1) = y 0 2 (1) ⇒

 

 

y 2 0 (x) = C 1 e x ; y 2 (1) = C 1 e + C 2 ; y 2 0 (1) = C 1 e,

⇒ C 2 = 0 ⇒ y 2 (x) = C 1 e x . St¡d wst¦pn¡ konstrukcja funkcji Greena ma posta¢:

G(x, ξ) =

( C 1 (e x − 1), 0 ≤ x ≤ ξ;

C 2 e x , ξ ≤ x ≤ 1.

Nast¦pnie poniewa», p(ξ) = exp  R a

1

(x)

a

0

(x) dξ 

, mamy

p(ξ) = exp

Z

−1dξ



= e −ξ .

St¡d, jak równie» z ci¡gªo±ci funkcji Greena w x = ξ oraz skoku, dostajemy ukªad na wyznaczenie C 1 i C 2 :

( C 1 (e ξ − 1) − C 2 e ξ = 0;

−C 1 e ξ + C 2 e ξ = e ξ .

(3)

Licz¡c odpowiednie wyznaczniki otrzymujemy:

∆ = −e ξ , ∆ C

1

= e , ∆ C

2

= e − e ξ , wi¦c

C 1 = −e ξ , C 2 = −e ξ + 1.

Zatem funkcja Greena ma posta¢:

G(x, ξ) =

( −e ξ (e x − 1), 0 ≤ x ≤ ξ,

−(e ξ − 1)e x , ξ ≤ x ≤ 1.

Przykªad 3. Odnale¹¢ funkcj¦ Greena zagadnienia brzegowego:

 

 

x 2 y 00 − xy 0 − 3y = f (x);

y(0) = 0;

y(x) = o 

√ 1 x



, dla x → +∞.

(4)

Rozwi¡zanie: W drugim warunku wyst¦puje wyra»enie z o maªe: y(x) = o 1 x  , dla x → +∞, które oznacza, »e granica:

x→+∞ lim y(x)

√ 1 x

= 0.

Na pocz¡tku rozwi¡»my równanie jednorodne x 2 y 00 − xy 0 − 3y = 0. Jest to równanie Eulera, wi¦c dokonujemy podstawienie x = e τ . Wówczas na podstawie:

y 0 = dy dx = dy

dτ · dτ

dx = ˙ y · 1 x , y 00 = d

dx



˙ y · 1

x



= d ˙ y dτ · dτ

dx · 1 x + ˙ y d

dx

 1 x



= (¨ y − ˙ y) · 1 x 2 otrzymujemy równanie o staªych wspóªczynnikach postaci:

x 2 (¨ y − ˙ y) 1

x 2 − x ˙y 1

x − 3y = 0,

¨

y − 2 ˙ y − 3y = 0.

Zapisujemy odpowiednie mu równanie charakterystyczne k 2 − 2k − 3 = 0, którego pierwiastkami s¡ k 1 = −1, k 2 = 3. Wówczas

y(τ ) = C 1 e −τ + C 2 e , wracaj¡c do zmiennej x, mamy:

y(x) = C 1 1

x + C 2 x 3 .

Teraz widzimy, »¦ aby warunek y(0) = 0 byª speªniony staªa C 1 musi by¢ zerowa, wi¦c y(x) = C 2 x 3 . Z drugiego warunku mamy, »e speªnione musi by¢:

x→+∞ lim C 2 x 3

√ 1 x

= lim

x→+∞ C 2 x

72

= 0.

(4)

Powy»szy warunek jest prawdziwy tylko dla C 2 = 0. Wówczas otrzymujemy, »e rozwi¡zanie zagad- nienia jednorodnego jest trywialne y(x) ≡ 0.

Dokonuj¡c wst¦pnej konstrukcji funkcji Greena, mamy:

( x 2 y 1 00 − xy 0 1 − 3y 1 = 0;

y 1 (0) = 0 ⇒

( y 1 (x) = C 1 1 x + C 2 x 3 ;

y 1 (0) = 0 ⇒ C 1 = 0, ⇒ y 1 (x) = C 2 x 3 oraz

(x 2 y 2 00 − xy 0 2 − 3y 2 = 0;

y(x) = o 

√ 1 x



, dla x → +∞. ⇒ (y 2 (x) = C 1 x 1 + C 2 x 3 ; y(x) = o 

√ 1 x



, dla x → +∞. ⇒ C 2 = 0 ⇒ y 2 (x) = C 1 1

x . St¡d wst¦pn¡ konstrukcja funkcji Greena ma posta¢:

G(x, ξ) =

( C 2 x 3 , 0 ≤ x ≤ ξ;

C 1 x 1 , ξ ≤ x ≤ +∞.

Nast¦pnie liczymy:

p(ξ) = exp

Z −ξ ξ 2



= exp

Z −1 ξ dξ



= exp (− ln ξ) = 1 ξ .

St¡d, jak równie» z ci¡gªo±ci funkcji Greena w x = ξ, skoku (2), dostajemy ukªad na wyznaczenie C 1 i C 2 :

( C 1 1 ξ − C 2 ξ 3 = 0;

−C 1 1

ξ

2

− 3C 2 ξ 2 = ξ.

Licz¡c wyznaczniki dostajemy:

∆ = −4ξ, ∆ C

1

= ξ 4 , ∆ C

2

= 1, wi¦c

C 1 = − 1

4 ξ 3 , C 2 = − 1 4ξ . Zatem funkcja Greena ma posta¢:

G(x, ξ) =

 

 

1 4 x ξ

3

, 0 ≤ x ≤ ξ;

1 4 ξ x

3

, ξ ≤ x ≤ +∞.

(5)

Przykªady do samodzielnej pracy:

Zadanie: Odnale¹¢ funkcje Greena zagadnie« brzegowych:

a)

( y 00 + 4y = f (x);

y 0 (0) = y(1) = 0, b)

 

 

y 00 − 4y = f (x);

y 0 (0) = 0;

2y(1) = y 0 (1), c)

( y 00 − y = f (x);

y(0) = y(1) = 0, d)

 

 

x 2 y 00 + 3xy 0 − 3y = f (x);

y(1) = 0;

y(2) = 2y 0 (2), e)

( (1 + x 2 )y 00 + 2xy 0 = f (x);

y(0) = y 0 (1) = 0, f )

( xy 00 + y 0 = f (x);

y(1) = y(2) = 0,

g)

( x 2 y 00 + xy 0 − y = f (x);

y(1) = y 0 (2) = 0, h)

 

 

x 2 y 00 + 2xy 0 − 12y = f (x);

y(0) = 0;

y(x) = O(1) dla x → +∞.

Odpowiedzi:

a) G(x, ξ) = 2 cos 2 1

( cos 2x sin(2ξ − 2), 0 ≤ x ≤ ξ;

sin(2x − 2) cos 2ξ, ξ ≤ x ≤ 1, b) G(x, ξ) =

( e cosh 2x, 0 ≤ x ≤ ξ;

e 2x cosh 2ξ, ξ ≤ x ≤ 1, c) G(x, ξ) = − sinh 1 1

( sinh x · sinh(1 − ξ), 0 ≤ x ≤ ξ;

sinh ξ · sinh(1 − x), ξ ≤ x ≤ 1, d) G(x, ξ) =

( 1

4 ξ x 1

3

− x , 1 ≤ x ≤ ξ;

1 4 x 

1 ξ

3

− ξ 

, ξ ≤ x ≤ 2, e) G(x, ξ) =

( − arctg x, 0 ≤ x ≤ ξ;

− arctg ξ, ξ ≤ x ≤ 1, f ) G(x, ξ) = ln 2 1

( ln t ln ξ 2 , 1 ≤ x ≤ ξ;

ln ξ ln x 2 , ξ ≤ x ≤ 2, g) G(x, ξ) = 10 1

1

x − x  

ξ + 4 ξ 

, 1 ≤ x ≤ ξ;

 1 ξ − ξ 

x + 4 x  , ξ ≤ x ≤ 2, h) G(x, ξ) = − 1 7

( x

3

ξ

4

, 0 ≤ x ≤ ξ;

ξ

3

x

4

, ξ ≤ x ≤ +∞.

Cytaty

Powiązane dokumenty

Zatem, aby bez wyboczenia pr¦t ±ciskany mógª przenie±¢ ten ci¦»ar, nale»y zwi¦kszy¢ jego przekrój, czyli { w przypadku gdy jest on koªowy { jego ±rednic¦ zwi¦kszaj¡c z d1

Miar¡ odksztaªcenia napi¦cia zasilajacego przeksztaªtnik w miejscu jego przyª¡czenia, po- dobnie jak dla pr¡dów odksztaªconych, jest wspóªczynnik zawarto±ci

emisj¦ CO2, przyjmuj¡c, »e gaz ten kr¡»y w obiegu zamkni¦tym { wyemitowany do atmosfery w procesie spalania jest nast¦pnie absorbowany w biosferze (przyrost biomasy

przeª¡czenie nast¦puje w chwili, w której chwilowa warto±¢ sygnaªu steru- j¡cego jest równa napi¦ciu UPN.. Ad.d) Zakªadaj¡c, »e maksymalny poziom dodatniego napi¦cia

Rozwi¡zaniem (caªk¡ szczególn¡) równania nazywamy ka»d¡ funkcj¦, która speªnia równanie dla wszystkich warto±ci zmiennej z pewnego przedziaªu.Caªk¡. ogóln¡

Rozwi¡zanie: We wszystkich punktach x, dla których log |x| ̸= 0 (czyli x ̸= ±1) funkcja jest ró»niczkowalna, jako

jest

Poszu- kajmy najpierw ekstremów lokalnych